ආණ්ඩුවට පාඩමක්

භාරත ලක්‍ෂමන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර මහතා ඝාතනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුව තදින් ක්‍රියාකළ යුතු ය. කිහිප දෙනකු සිරභාරයට ගෙන ඇතත් ජනතාවගෙන් අති විශාල බහුතරයක් සිතන්නේ ප්‍රධාන සැකකරුවන් තවමත් අත් අඩංගුවට ගෙන නොමැති බව ය. එය ඇත්තක් විය හැකි ය. ඇතැම්විට ආණ්ඩුවට, එහි දී නෛතික හා වෛද්‍ය ගැටලු තිබෙනවා විය හැකි ය. භාරත ලක්‍ෂමන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර සිංහල ජාතිකත්වයට පටහැණිව විජය කුමාරතුංග සමග එකතු විය. ඔහු (භාරත) උපාසකයෙක් ද නො වී ය. එහෙත් දුමින්ද සිල්වාට දඬුවම් දීමට වේ නම්, ආණ්ඩුව කිනම් පසුබිමකවත් එසේ කිරීමට පසුබට නොවිය යුතු ය.

ලෝකයේ බිහිවූ දරුණුම ත්‍රස්තවාදී නඩයක්, බටහිරයන්ගේ හා ඉන්දියාවේ සහාය ලැබූ ත්‍රස්තවාදී නඩයක්, මානුෂික මෙහෙයුම්වලින් පරාජය කළ ආණ්ඩුවක් පාතාලයට, මැරයන්ට බිය වී ඇතැයි සිතිය නො හැකි ය. ආණ්ඩුව මේ අවස්ථාවේ දී ජනතාවට තමන් සැකකිරීමට ඉඩ නොතැබිය යුතු ය. පාතාලය හා මැරයන් පරාජය කිරීමට මුල් පියවර ගැනීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කළ යුතු ය. එහෙත් අප නොදන්නා යම්කිසි රහසක් රැකීමට ආණ්ඩුව උත්සාහ ගන්නා බවක් පෙනෙයි. රාජ්‍ය රහසක් ඇත්නම් එය රැකීමේ වරදක් නැත. ඒ හෙළි කළයුතු යැයි බල කළ යුතු නො වේ. කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළ ආණ්ඩුවට විවිධ අභියෝග රැසකට එක්වර මුහුණ දීමට සිදු වී ඇත. පළමුවෙන් ම දෙමළ ජාතික සංධානය සමග පැවැත්වීමට බලකෙරෙන ඊනියා සාකච්ඡා ය. අප කිහිප වතාවක් කියා ඇති පරිදි දෙමළ නායකයන් සමග දෙමළ ජනයාට ඇතැයි කියන ප්‍රශ්න ගැන කතාකිරීම දිවිහිමියෙන් සටන් කළ රණවිරුවන් පාවාදීමකි. දෙමළ ජනයාට දෙමළ වීම නිසා ම වූ ප්‍රශ්නයක් නැති බවත් මේ ඊනියා ප්‍රශ්නය දෙමළ වෙල්ලාලයන් රටේම නායකයන් කිරීමට තැත්කළ ඉංගිරිසි ආණ්ඩුකාරයන් හා නිලධාරීන් විසින් ඇතිකරන ලද ප්‍රශ්නයක් බවත් ඉංගිරිසින්ට හා දැන් ඔවුන්ගේ නායකත්වයෙන් බටහිරයන්ට අවශ්‍ය සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියට, ඉතිහාසයට, ජීවන ක්‍රමයට, දැනුමට ආදී වශයෙන් ජාතිකත්වයට හිමි තැන අහිමි කිරීම බවත් අපි කරුණු සහිතව තර්කානුකුලව පෙන්වා දී ඇත්තෙමු. එංගලන්තයේ පමණක් නොව බිරිතානියේත් ඇමරිකාවේත්, කැනඩාවේත්, ඕස්ටේ‍ර්ලියාවේත්, නවසීලන්තයේත් ජාතිකත්වය පදනම් වී ඇත්තේ ඇංග්ලො සැක්සන් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය මත ය. යුරෝපයේ සෙසු රටවල ජාතිකත්වය පදනම් වන්නේ වෙනත් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘති මත ය. ඒ රටවල ජාතිකත්වයෙහි වෙනත් කිසිම සංස්කෘතියකට අබමල් රේණුවක ඉඩක් නැත. එහෙත් කසිකබල් ඉංගිරිසි අධ්‍යාපනයක් ඉංගිරිසි හෝ සිංහල හෝ මාධ්‍යයෙන් පාසල්වලින් හෝ විශ්වවිද්‍යාලවලින් හෝ ලබාගත් මෙරට පඬියන්ට බහුසංස්කෘතික බහුබූතය නොමැතිව හුස්ම ගැනීමටවත් නො හැකි ය. විශේෂයෙන් ම තුට්ටු දෙකේ මාක්ස්වාදීහු මෙහි දී දෙමළ ජාතිවාදී කවටයන් බවට පත් වී සිටිති. ජනමාධ්‍ය නොවන්නට ඔවුන්ට මේ රටේ කිසිම තැනක් නැත. ජ වි පෙරමුණේ කුමාර ඕපාත කණ්ඩායමට ද ඒ ඉරණම වැඩිකල් නොගොස් අත්වනු ඇත. ඔවුන්ට කළ හැකි වන්නේ ට්‍රොට්ස්කිවාදී මැත දොඩවන්නන් සමග මැයි දිනයක් පැවැත්වීම හා පුවත්පත් සාකච්ඡා පැවැත්වීම පමණකි. ඊනියා ශිෂ්‍ය නායකයන් ඔවුන් සමග සිටිය ද එකී නායකයන්ට නායකකම මිස ශිෂ්‍යයන් නැතිවනු ඇත. මෙරට ශිෂ්‍යයෝ දෙමළ ජාතිවාදයට ආවඩන්නෝ නො වෙති.

අවුරුදු දෙසියයකට ආසන්න කාලයක් ඉංගිිරිිසින්ගේ හා බටහිරයන්ගේ අනුග්‍රහයෙන් පවත්වාගෙන ගිය ඊනියා දෙමළ ප්‍රශ්නය සාකච්ඡා මගින් විසඳාගත නොහැකි වූයේ පළමුවෙන් ම ප්‍රශ්නයක් නැතිවීමත් දෙවනුව දෙමළ ජාතිවාදී නායකයන් බටහිරයන්ගේ අනකොලු වී සිංහල බෞද්ධත්වය නැතිකිරීමට කටයුතු කිරීමත් හේතුවෙනි. බටහිරයෝ හා කසිකබල් මාක්ස්වාදීන් ද ඇතුලු දෙමළ ජාතිවාදීහු කිසි විටෙකත් සිංහලයන්ගේ හඬට කන්දීමට කැමති නො වුහ. මේ සියල්ලෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අවසානයේ දී මානුෂික මෙහෙයුම් මගින් දෙමළ ජාතිවාදීන් බටහිරයන්ගේ ආධාරයෙන් අඩුම තරමෙන් ඉංගිරිසින් නිර්මාණය කළ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල තම බලය තහවුරු කිරීමට යොදාගත් දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කෙරිණි. එමගින් ඊනියා දෙමළ ප්‍රශ්නය ද විසඳනු ලැබිණි. හමුදා ක්‍රියාමාර්ග යනු දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ග වන අතර හමුදා විසඳුම් ද දේශපාලන විසඳුම් වෙයි. ඊනියා දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසු ධනවාදීහු හා ලෙනින් ස්ටැලින්වාදී සමාජවාදීහු ලෝකය බෙදාගත්හ. නැගෙනහිර යුරෝපය සෝවියට් කඳවුරට එකතු වූයේ අවසන් වශයෙන් ගත්කල එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. එය වෙනස්කිරීමට සාකච්ඡා පැවැත්වීමට කිසිවෙක් කටයුතු නො කළහ. එය අවසානයේ දී වෙනස් වූයේ ද බර්ලින් තාප්පය කඩා වැටුනේ ද චෙකොස්ලොවේකියාවේ හා යුගොස්ලේවේයාවේ ඇති වූ ක්‍රියාදාමවල ප්‍රතිඵල ලෙස ය. අද ඊනියා දෙමළ ප්‍රශ්නය විසඳීමට නැවතත් සාකච්ඡා ආරම්භකළ යුතු නො වේ. ඒ සියලු සාකච්ඡා අසාර්ථක වී ඇත. සාකච්ඡා නැවත ඇරඹුවත් ඒ අසාර්ථක වනු ඇත්තේ විසඳීමට දෙමළ ප්‍රශ්නයක් නැති බැවිනි. මානුෂික මෙහෙයුම් අවශ්‍ය වූයේ ම සාකච්ඡා අසාර්ථක වීම නිසා ය. හමුදාව දැන් දේශපාලන විසඳුමක් දී ඇත. එය පිළිගැනීමට දෙමළ ජාතිවාදීන් ද කුමාර් ඕපාත කණ්ඩායම ඇතුලු කසිකබල් මාජ්ස්වාදීන් ද අකමැති වන්නේ ඔවුන්ට බටහිරයන්ගේ හා රෝ ඔත්තු සේවයේ අනුග්‍රහය ලැබෙන බැවින් මිස ඔවුන්ට ඇති ශක්තියක් නිසා නොවන බව පැහැදිලි ය.

අද ආණ්ඩුව කළ යුත්තේ ඊනියා සාකච්ඡා සඳහා කාලය නාස්තිකරමින් රණවිරුවන් පාවාදීම නොව පැරණි රජදරුවන් කළ ආකාරයෙන් රට කරවීම ය. එහෙත් ආණ්ඩුවට ඒ සඳහා ජාතික වූ වැඩ පිළිවෙළක් නැත. එපමණක් නොව එවැනි ක්‍රියාදාමයකට එළඹීමට නමින් සිංහල බෞද්ධ වූ ඕල්කට් බෞද්ධයෝ ද අකමැති වෙති. ජේ ආර් ජයවර්ධන ඕල්කට් බෞද්ධයන්ගේ ද ඊනියා යථාර්ථවාදී උගතුන්ගේ ද ආධාරය ඇතිව එතෙක් කොළඹට පමණක් සීමා වූ අධාර්මිකබව මුළු රටට ම ගෙන ගියේ ය. අද පොදුවේ ගත්කල රට ම අධාර්මික වී ඇත. ධර්මය වල් වැදී ඇත. බොරුව, කුහකකම, ව්‍යාජය, දුෂණය, නාස්තිය, අල්ලස, කොමිස් කෑම, බොරු ආඩම්බරය, පවට ලජ්ජාව බය නැතිවීම ආදිය රටපුරා පැතිරී ඇත. මේවා දේශපාලනඥයන්ට පමණක් සීමා වී නැත. නිලධාරීහු හා වෙනත් සේවකයෝ ද තම තමන්ට හැකි අයුරෙන් රජයේ හා වෙනත් ආයතනවල වස්තුව ගසා කති. නිලධාරියාට කම්කරුවා පෙනෙන්නේ තරාතිරමෙන් පහත් අයකු ලෙස ය. ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන්ට විරුද්ධව අනධ්‍යයන සේවකයන් පැමිණිලි කිරීම පවා වරද වෙයි. ස්ත්‍රී දූෂණය මෙන් ම ලාභ ප්‍රයෝජන සඳහා ස්ත්‍රින් ඇඟ විකිණීම ද අද සුලබ වී ඇත. ඒ හැරෙන්නට හුදෙක් ඉන්ද්‍රිය පිනවීම සඳහා අනාචාරයේ හැසිරීම ද අද ප්‍රචලිත වී ඇත. රටපුරා නගරවල කාමර කුලියට දෙන තැන් බිහි වී ඇත්තේ හුදෙක් දේශීය හෝ විදේශීය හෝ සංචාරකයන් සඳහා නො වේ. මිනීමැරුම්, කොල්ලකෑම්, පවුල් පිටින් ඝාතනය කිරීම් වාර්තා නොවන දවසක් නැත. මේ සියල්ල හුදෙක් ඊනියා යුද්ධයක් නිසා ඇති වූ බව පෙන්වීමට සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියට එදා සිට වෛර කරන කසිකබල් සතිඅන්ත පුවත්පතක හිටපු කතුවරයෙක් උත්සාහ දරයි. ජේ ආර් ජයවර්ධන, ඕල්කට් බෞද්ධයන් හා ඊනියා යථාර්ථවාදී විද්‍යාත්මක බටහිර උගතුන් සමග එක්වී කරන ලද ව්‍යාපෘතියක අනිටු ඵල දැන් ලැබෙමින් පවති.

රට කරවීම යන්න වෙනුවට බටහිරයන්ගේ සංවර්ධනය යන සංකල්පය අද මුල් බැස ගෙන ඇත. ආණ්ඩුව අද රට සංවර්ධනය කරයි. තැන තැන පාරවල් ගොඩනැගිලි ඉදිකෙරෙයි. එහෙත් ඒ සමග මිනිස්සු ඇති නො කෙරෙති. රටේ සංවර්ධනය හා පෞද්ගලික සංවර්ධනය වෙනුවෙන් මිනිස්සු තනි තනිව හා සාමූහිකව පරිසරය ගසාකති. ඊනියා සංවර්ධනයක් අපේක්‍ෂා කරන ජනතාවට ඒ සංවර්ධනය ලබාදීමට කොහෙන් නමුත් ආයෝජන ලබාගැනීමට ආණ්ඩුව පෙළඹෙයි. එහි දී දූෂණ සිදුවීම ද වැළැක්විය නො හැකි ය. බටහිර සංවර්ධනය සමග දූෂණය අත්වැල් බැඳගෙන ඇත. අප රටේ පමණක් නොව දියුණු යැයි සම්මත රටවල ද දූෂණ මහා පරිමාණයෙන් සිදුවෙයි. එහෙත් ඒ දූෂණ ඔවුන්ගේ දළ ජාතික ආදායම සමග සැසඳූ විට එතරම් විශාල නො වෙයි. එසේ වුවත් අප වැනි රටවල දූෂණ රටට ම දැනෙයි. බටහිර සංවර්ධනය සමග ඇත්තේ විනාශය මිස අනෙකක් නො වේ. ස්වභාව ධර්මය මිනිසා වෙනුවෙන් මවා ඇතැයි සලකන බටහිරයන්ට සම්පත් ගසාකෑම හා නැතිකිරීම හැරෙන්නට වෙනත් දෙයක් කළ නො හැකි ය. තිරසාර සංවර්ධනය යන්න මිනිසුන් මුළාකිරීමට බටහිර බුද්ධිමතුන් නිර්මාණය කර ඇති ව්‍යාජ සංකල්පයක් පමණකි. බටහිර සංවර්ධනයට කිසි දිනෙක පරිසරය රැකිය හැකි නො වේ. පරිසර සංරක්‍ෂණය, පරිසර කලමනාකරණය ආදී සංකල්පවලින් හෙළිවන්නේ බටහිරයන්ගේ උද්ධචිඡ භාවය පමණකි. පරිසරය සමග සහජීවනය මිස පරිසර සංරක්‍ෂණය, කලමනාකරණය ආදිය කළහැකි දේ නො වේ. බටහිර දැනුම විසින් මිනිසුන්ගේ නිහතමානීබව නැතිකර ඔවුන් උද්ධචිඡ තකතීරුවන් බවට පත්කෙරී ඇත. ආණ්ඩුව මෙන් ම මිනිසුන් ද අමාරුවට පත් වී ඇත්තේ ජේ ආර් ගේ ඔලමොට්ටල අදහස් අනුව ලංකාව සිංගප්පූරුවක් බවට පත්කිරීමට යෑමෙනි. ඒ සඳහා මුදල් ලබාගැනීමට ආණ්ඩුව ද මිනිස්සු ද කටයුතු කරති. අධික මුදල් ලැබෙන්නේ අධික දූෂණ ඔස්සේ ය. කුඩු විකුණා වුවත් මුදල් ලබාගෙන පෞද්ගලික ව හෝ රට වශයෙන් හෝ සංවර්ධනය වීමට යන්නේ නම් එහි කෙළවර භයංකාර ය. මිනිසුන්ට නිදහස හා විමුක්තිය ලැබෙන්නේ අයිතිකර ගැනීමෙන් නොව අත්හැරීමෙනි. මෙරට සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය නැතිකිරීමට ප්‍රභාකරන්ට ද වඩා ක්‍රියාත්මක වූයේ ජේ ආර් ය. ආණ්ඩුව ජේ ආර්ගේ ව්‍යාපෘතිය අත්හැරිය යුතු ය.

විවිධ ලෝක

න්‍යුට්‍රීනෝව පිළිබඳ එසේත් නැත්නම් න්‍යුට්‍රීනෝවෙහි වේගය පිළිබඳ සෑහීමකට පත්විය හැකි කතාවක් ගොඩනගා ගැනීමට බටහිර විද්‍යාඥයන් අසමත් වී ඇත. න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන බව බටහිර විද්‍යාඥයන්ට දැනගන්නට ලැබී දැනට වසර කිහිපයකි. ඔවුන් එකල ඒ ගැන එතරම් උනන්දුවක් නොදැක්වුව ද, පසුගිය දා සිදුකළ සර්න් පරීක්‍ෂණවලින් පසුව බටහිර විද්‍යාඥයන්ට න්‍යුට්‍රීනෝවේ වේගය පිළිබඳ දැඩි සෑලකිල්ලක් දැක්වීමට සිදු වී ඇත. න්‍යුට්‍රීනෝවේ ස්කන්ධය පිළිබඳ ව ද තවමත් හරිහමන් කතාවක් ගොතාගැනීමට නොහැකි වී සිටින බටහිර විද්‍යාඥයන්ට දැන් තවත් ප්‍රශ්නයකට පිළිතුරු වශයෙන් කතාවක් ගෙතීමට සිදු වී ඇත.

කලින් සඳහන්කර ඇති පරිදි දැනට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට න්‍යුට්‍රීනෝ වර්ග තුනක් දැනගැනීමට හැකි වී ඇත. ඒ වර්ග බටහිර විද්‍යාඥයන් විසින් රස (flavours) ලෙස හඳුන්වනු ලැබෙයි. මේ න්‍යුට්‍රීනෝ වර්ගීකරණය වෙනත් අංශු මත පදනම් වෙයි. උදාහරණයක් ලෙස ගතහොත් සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි පරීක්‍ෂණවලට භාජනය වී ඇත්තේ මුවෝන් (muon)නම් වර්ගයට අයත් න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු ය. මුවෝන් ද අංශු වර්ගයක් වන අතර එහි වේගය ආලෝකයේ වේගයට අඩුවෙයි.

බටහිර විද්‍යාඥයන් න්‍යුට්‍රීනෝ ගැන කල්පනා කරන්නේ ද ඉලෙක්ට්‍රෝන ප්‍රෝටෝන වැනි අනෙක් අංශු ගැන කල්පනා කරන ආකාරයටම ය. ඔවුන්ට අනුව ඒ අංශුවලට ආලෝකයට අඩු වේග ඇති අතර ඇතැමුන්ට අනුව න්‍යුට්‍රීනෝවලට නිශ්භූන්‍ය ස්කන්ධ ද ඇත. බටහිර විද්‍යාඥයන්ට දැන් ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ න්‍යුට්‍රීනෝවල වේගය ය. එයට ඇත්තේ එකම එක හේතුවකි. ඒ අයින්ස්ටයින් අංශුවලට ආලෝකයට වැඩි වේගයකින් චලනය විය නොහැකි යැයි කියා තිබීම ය. වෙනත් අයුරකින් කියන්නේ නම් අයින්ස්ටයින්ට අනුව අංශු ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය නො වෙයි. එමෙන් ම ආලෝකයට වැඩි වේගයකින් අංශු අතර සංනිවේදන නො කෙරෙයි.

එහෙත් ඒ 1905 ට පසුව ය. ඉන් පසු බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් ලෝකය දෙස බලන්නේ එලෙස ය. ලංකාවේ ද බොහෝ බටහිර භෞතික විිද්‍යාඥයන් ලෝකය දෙස බලන්නේ, එසේ්ත් නැත්නම් ලෝකය ග්‍රහණය කරන්නේ එලෙස යැයි සිතමි. එහෙත් මෙරට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් නොවන බොහෝ බටහිර විද්‍යාඥයන්ට සංනිවේදනයේ මේ සීමා පිළිබඳ අවබෝධයක් ඇතැයි නො සිතමි. එවැන්නන් වේගය සම්බන්ධයෙන් ලෝකය ග්‍රහණය කරගන්නේ නිව්ටන් ලෝකය ග්‍රහණඨ කරගත් ආකාරයටම ය.

නිව්ටන්ට අනුව සංනිවේදනයට සීමාවක්වත් අංශුවල වේගයට සීමාවක්වත් නො වී ය. අංශුවලට ඕනෑම වේගයකින් චලනය විය හැකිය යන්න නිව්ටන්ගේ ලෝකය විසූවන්ගේ ද දැනටත් වසන්නන්ගේ ද අදහස වෙයි. එහෙත් ඉතා බහුතරයකගේ ලෝකවල මෙවැනි ප්‍රශ්නයක් ඇසෙන්නේවත් නැත. බොහෝ අයට අංශුවලට වේග සීමාවක් ඇත් ද යන ප්‍රශ්නය නැත. එවැනි ප්‍රශ්නයක් නැති අයගේ ලෝක හා ප්‍රශ්නයට විසඳුම ලෙස එවැනි සීමාවක් නැත, අංශුවලට ඕනෑම වේගයකින් චලනය විය හැකි යැයි කියන්නන්ගේ ලෝක අතර වෙනසක් ඇති බව පැහැදිලි විය යුතු ය.

ඉතා පැහැදිලිව අංශුවල වේගය සම්බන්ධයෙන් ලෝක වැස්සන් අඩුම තරමෙන් හතර ආකාරයකින් ලෝක නිර්මාණය කරගෙන ඇත. එක් කොටසකගේ ලෝකයෙහි වේගය යන සංකල්පයවත් නැත. තවත් කොටසකගේ ලෝකවල අංශුවලට වේග ඇත, එහෙත් ඒ වේගවලට සීමාවක් ඇත් ද නැත් ද යන ප්‍රශ්නය නැත. තුන්වැනි කොටසකගේ ලෝකවල අංශුවල වේගවලට සීමාවක් නැත. ඔවුන්ගේ ලෝකවල අංශුවලට වේග සීමාවක් නොමැති බැවින් අංශු අනන්ත වේගයකින් ද චලනය විය හැකි ය. ඒ තුන්වැන්න වේගය පිළිබඳ නිව්ටන්ගේ ලෝකයයි. හතරවැනුව බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ගේ ලෝකවල සාමාන්‍ය අංශුවලට ආලෝකයේ වේගයෙන් චලනය විය නො හැකි ය. ෆෝටෝන ආලෝකයේ වේගයෙන් චලනය වෙයි.

ඇතැම්විට තවත් අයගේ අප නොදන්නා ලෝක ද තිබෙන්නට හැකි ය. කෙසේ වෙතත් සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ලෝකවල අංශු කෙසේ වෙතත් දෙවියෝ භූතයෝ ආදීහු ඉතා අධික වේගවලින් චලනයෙහි යෙදෙති. එමෙන් ම සිතුවිලි සංනිවේදනය ඉතා පැහැදිලිව ආලෝකයේ වේගයට වැඩියෙන් සිදුවෙයි. සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ලෝකවල අංශු වස්තු කිරණ (ආලෝක ධාරා) පමණක් නොව සිතුවිලි ධාරා ද වෙයි. චිත්ත ශක්තිය දියුණු කරගත් අයකුට තුසිතයේ හෝ තව්තිසාවෙහි හොා සිදුවන්නක් මේ මොහොතේ ම පොළොවේ සිට බලාගත හැකි ය.

බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ දාසයන් එසේ නොසිතුව ද අද එම විද්‍යාව අර්බුද රැසක ගිලී ඇත. ක්වොන්ටම් භෞතිකය ගැන ජ වි පෙරමුණේ කුමාර් ඕපාත පිළේ පුබුදු ජාගොඩගෙන් ඉගෙන ගත් අය දන්නා ඉටිගෙඩියක් නැතිවුවත් ක්වොන්ටම් අංශුවක යම් ගුණයක් මැන ඇති විට එහි ප්‍රතිබද්ධ ගුණය ගැන නිශ්චිතව කිසිම දෙයක් බටහිර භෞතික විද්‍යාවට කිව නොහැකි ය. එය වරදක් ලෙස මම නො දකිමි. ඒ වරදක් ලෙස දකින්නෝ අයින්ස්ටයින් වැනි දරදඬු යථාර්ථවාදියෝ ය. බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට අද ක්වොන්ටම් භෞතික විද්‍යාව ගැන පැහැදිලි අර්ථවිවරණයක් නැත. කලකට පෙර වෙනත් කළහැකි දෙයක් නොමැති බැවින් ඔවුන් සමස්තයක් ලෙස ගත්කල කෝපන්හේගන් අර්ථවිවරණය පිළිගත්ත ද තම යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙන් ඔවුන්ට උරුම වී ඇති දරදඬු යථාර්ථවාදය පිළිගන්නා බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ එදා සිට ම කෝපන්හේගන් අර්ථවිවරණයෙන් ඈත්වීමට උත්සාහ කළහ. එහෙත් ඒ වෙනුවට වෙනත් අර්ථවිවරණයක් ගෙතීමට ද ඔවුහු අපොහොසත් වෙති.

බටහිර භෞතික විද්‍යාව (අනෙක් බටහිර විද්‍යා බටහිර භෞතික විද්‍යාව පසුපස යන නොගැඹුරු විද්‍යා වෙයි) 1930 පමණ වන තෙක් ජයකෙහෙළි නැංවු බව සැබෑ ය. එහෙත් එයට කණකොකා හැඬීම ආරම්භ වූයේ දහනවවැනි සියවසේ අගභාගයේ සිට ය. බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ එතෙක් ගවේෂණයට ලක්වූයේ පංචෙන්ද්‍රියන්ට ගෝචරවන වස්තු ය. ඒ අදාළ සංසිද්ධි ද පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර විය. ඇතැම් විට ඒ සංසිද්ධි තේරුම් ගැනීමට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නොවන සංකල්ප ද යොදා ගැනීමට සිදු වූ නමුත් එය ඔවුන් අති විශාල බහුතටයකට එතරම් ප්‍රශ්නයක් නො වී ය. එයට හේතුව වූයේ තේරුම් ගැනීමට යොදාහත් සංකල්ප පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර නොවුව ද ඔවුන් නිරීක්‍ෂණය කළ දෑ පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර වීම ය. එලෙස පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන සංකල්ප යොදාගැනීම ප්‍රශ්නයක් වී නම් ඒ අර්නස්ට් මාක් වැනි කිහිප දෙනකුට පමණ ය.

ඇපල් හා පොල් වැටීම පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර සංසිද්ධි වෙයි. එය තේරුම් ගැනීමට නිව්ටන් ගොතා යොදාගත් සංකල්පය ගුරුත්වාකර්ෂණය විය. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණය පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නො වේ. එසේ වුවත් එය නිව්ටන්ටවත් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ටවත් ප්‍රශ්නයක් නො වී ය. ඔවුහු ගුරුත්වාකර්ෂණය යන්න සත්‍යයක් ලෙස සැලකුහ. නිව්ටන් තම චලිත සමීකරණ ඊනියා අවස්ථිති සමුදදේශ රාමුවල පමණක් වලංගු වන්නේ යැයි කීවේ ය. එහෙත් නිව්ටන්ගේ ඊනියා නිරපේක්‍ෂ අවකාශයවත් ඊනියා අවස්ථිති සමුද්දේශ රාමුවත් පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නො වේ.

ගුරුත්වාකර්ෂණය, අවස්ථිති රාමු ආදිය පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර නොවීම බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ගෙන් අතිමහත් බහුතරයට ප්‍රශ්නයක් නො වී ය. ඔවුහු ගුරුත්වාකර්ෂණය යනුවෙන් දෙයක් ඇතැයි සිතුහ. ඔවුන් ඒ නොදැකීම හෝ ස්පර්ශ නොකිරීම හෝ ප්‍රශ්න නො කළහ. එවැනි දේ ප්‍රශ්න කළේ අර්නස්ට් මාක් ය. ගුරුත්වාකර්ෂණය යන්න පැහැදිලිව ම පංචෙන්ද්‍රියන්ට ගෝචර නො වෙයි. දැන් එසේ තිබිය දී ගුරුත්වාකර්ෂණය ඊනියා යථාර්ථයක් ලෙස පිළිගැනීමට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් පෙළඹුනේ ඇයි? කේම්බ්‍රිජ් විශ්වවිද්‍යාලයෙන් රසායන විද්‍යාව පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධියක් ලබාගත් විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්යවරයකු ඇතුලු මෙරට බටහිර විද්‍යාඥයන් ඇතැමකු සහ පාසල්වල විද්‍යාව උගන්වන උපාධිධාරී ගුරුවර ගුරුවරියන් සමහරකු ගුරුත්වාකර්ෂණය තමන්ට දැනෙන බව, එසේත් නැත්නම් ඒ තමන්ගේ අත්දැකීමක් බව කියන්නේ ඇයි?

එයට ප්‍රධාන හේතුව නිව්ටෝනීය ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදයේ ඊනියා සාර්ථකත්ව ය. අහසට විසිකරණ ගලකට සිදුවන්නේ කුමක් දැයි ගුරුත්වාකරෂණ ප්‍රවාදය ආශ්‍රයෙන් දැනගත හැකි ය. එය කොපමණ කාලයක් අහසේ තිබේ ද ආපසු පොළොවට පැමිණෙන විට එහි ප්‍රවේගය කොපමණ ද ආදී ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු නිව්ටෝනීය ප්‍රවාදයෙන් ඉතා පහසුවෙන් දිය හැකි ය. පාසල්වල හා විශ්වවිද්‍යාලවල අපට ලැබෙන බටහිර ගැති කසිකබල් අධ්‍යාපනය මගින් ගුරුත්වාකර්ෂණය අපට දැනෙන්නක් බවට පත්කෙරී ඇත්තේ එය ඊනියා යථාර්ථයක් බවට පත්කරවමිනි.

ඊනියා යථාර්ථය තමන්ට දැනෙන්නේ යැයි කීමට තරම් මොවුන් නොමග යැවීමට ගුරුත්වාකර්ෂණය තම අත්දැකීමක් බව පැවසීමට තරම් මෙරට විද්‍යාව උගත් සමහරුන් නොමග යැවීමට බටහිර විද්‍යාවෙන් හා බටහිර ගැති අධ්‍යාපනයෙන් විශාල රුකුලක් ලැබේ. තමන්ට ගුරුත්වාකර්ෂණය දැනෙන්නේ කිනම් ඉන්ද්‍රියකින් ද යන්න කීමට ඔවුන්ට නොහැකි වුවත් ඔවුහු එය තමන්ට දැනෙන්නේ යැයි කියති. මේ අය ගුරුත්වාකර්ෂණය තම අත්දැකීමක් බව කියන්නේ යම් වස්තුවක් උඩකින් අත්හරිනු ලැබුවහොත් එය පොළොවට වැටෙන බව දැක ඇති නිසාත් ඒ එසේ වන්නේ ගුරුත්වාකර්ෂණය බැවින් යැයි පාසලේ දී හා විශ්වවිද්‍යාලයේ දී ඔවුන්ගේ හැඟීම්වලට ජීර්ණකර ඇති නිසාත් ය.

මේ පිරිස අයින්ස්ටයින් ගුරුත්වාකර්ෂණය යනුවෙන් ප්‍රපංචයක නැතැයි ප්‍රකාශකර ඇති බවක් නො දනිති. ඇත්තට ම මොවුන් උපාධිධාරීන් වුවත් ඔවුන්ගේ දැනුම දැර්වල ය. ඒ අයගේ දැනුම දුර්වල වී ඇත්තේ ම බටහිර අධ්‍යාපනය නිසා යැයි කිසිවකු තර්කකිරීමට ද ඉඩ ඇත. මේ දැනුම ඇතැමුනට පාසලෙන් හා විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ද තවත් අයට දැන් නම් ජනමා්‍යයෙන් ද ටික කලකට පෙර ජීවත් වූ මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා වැන්නවුන්ට ජනප්‍රිය ඉංගිරිසි පොත් කියවීමෙන් ද ලැබී ඇත. අයින්ස්ටයින්ට අනුව ඇත්තේ ඊනියා අවකාශ කාලයේ වක්‍රතාව මිස ගුරුත්වාකර්ෂණයක් නො වේ. මෙයින් අදහස් කෙරෙන්නේ ගුරුත්වාකර්ෂණයක් නැති බව හා අවකාශ කාල වක්‍රතාවක් ඇති බව නො වේ. මෙහි නිව්ටන්ට විරුද්ධව අයින්ස්ටයින්ට පක්‍ෂපාතිත්වයක් දැකිය හැක්කේ කිසිම විචාර බුද්ධියක් නොමැති උපාධිධාරී ගුරුවර ගුරුවරියනට හා වෙනත් එවැන්නන්ට ය. නිව්ටන් මෙන් ම අයින්ස්ටයින් ද වැරදි ය. ඔවුන් දෙදෙනාම කියා ඇත්තේ කතන්දර ය. එක් කතන්දරයක ගුරුත්වාකර්ෂණය වෙයි. අනෙක් කතන්දරයේ අවකාශ කාල වක්‍රතාව වෙයි. මේවා සංසිද්ධියක් (ප්‍රපංචයක්) පැහැදිලි කිරීම සඳහා ගොතන ලද බොරු කතන්දර පමණ ය. මෙරට බොහෝ දෙනා නොදැන සිටිය ද නිව්ටන් බොර වී දැන් අවුරුදු අනූහයක් පමණ වෙයි. න්‍යුට්‍රීනෝ මගින් අයින්ස්ටයින් ද බොරු වීම ඇරඹී ඇත.

On so called scientific knowledge – VI

Western science especially its role model western Physics is abstract than any other system of knowledge that I can think of. I do not claim to know all the systems of knowledge but it can be safely said that western system is the most abstract of the systems of knowledge known to most of us. The concepts such as absolute space, absolute time, inertial frame of reference, object, gravitation, electromagnetism, quantum waves, space time curvature, string in modern Physics, to name a few are very abstract and an ordinary person would find it very difficult to grasp these concepts. Western knowledge in general, modelled after western Physics is abstract trying to concentrate on general systems rather than individual concrete systems. This is something that can be found not only in western science but also in western art, western music, western literature etc. There is an interaction between all these different disciplines and there are commonalities that can be found in western systems. For example it is said that Dostoevsky was one of the most abstract novelists and that his novels have influenced Einstein who happened to have one of the most abstract minds that the world has seen. In this regard a comment made by Martin Wickramesinghe who was the most abstract Sinhala novelist made on Kumaratunga Munidasa’s Piyasamara. Wickramesinghe had said that had Kumaratunga Munidasa tried to generalize the personal experience of the latter and created a work on the memory of a father in general Piyasamara would have become great poetry. The western novel in general creates generalized characters and in spite of “Gamperaliya” not representing a so called transformation of a village in the south it attempts do so with Piyal, Nanda, Kaisaruwatte and others supposed to be representing generalized characters. Kumaratunga Munidasa’s Piyasamara on the other hand was on the memory of his father and he never attempted to generalize his experience to present us a “generalized” father so to speak of. Gunadasa Amarasekera contrary to his writings in younger days is even more concrete in his nine volumes from Gamanaka Mula to Gamanaka Aga, and Piyadasa cannot be considered as an abstract character generalizing the “middle class” that the authour would have liked to portray sticking to his “philosophy” on novels. Piyadasa is not an abstract Piyal, and Amarsekera’s characters are more concrete than of Martin Wickremesinghe. In Amarasekera’s recent stories it is not very difficult to identify the characters with those around us but in the case of Wickremesinghe it is not easy to do so. The Sinhala Buddhist tradition has been very much concrete and in the Jathaka Kathas the Buduhamuduruwo himself identifies the characters without giving them a semblance of abstractness. The Sinhala Buddhists are very concrete people and no wonder that we have not been able to produce a western abstract novelist who could be compared with Martin Wickremesinghe during the last fifty years or so. Wickremesinghe was the first and the last Sinhala novelist who could be considered as a novelist who created somewhat abstract and generalized characters, though he was nowhere near a Dostoevsky.

In western Mathematics the concepts are very abstract and even if some of the Sinhala Buddhists were able to grasp these it has become almost impossible for them to create or construct new western Mathematical concepts. Take the case of a supposed to be the simple concept of a straight line. A straight line in western Mathematics has no breadth or with and one cannot imagine such a line (geometrical object) if one tries to do so. One imagines in images (in pictures, sounds etc) of sensory perceptible objects and it is needless to say that there are no straight lines in the “external” world for one to “see” them. What we used to draw as straight lines in the schools are not straight lines in a western Mathematical sense and a straight line could be drawn not with a very sharp pencil as the teachers used to tell us but with pencils with no point at all either blunt or sharp. It is not difficult to obtain A’s and distinctions in western Mathematics at GCE (O/L and A/L) examinations and also first classes and Ph. D’s in areas related to western Mathematics with not very refined Mathematical concepts but creating abstract concepts is a different kettle of fish all together.

The point about abstract concepts is that they cannot be “visualized”. On the other hand one cannot generalize without resorting to abstract concepts and western science has had to face this dilemma from the very beginning. Western science is said to belong to the empirical tradition and it is assumed that knowledge of the so called external world begins with sensory perceptions. Even if one assumes that there is an external world for the sake of argument, western science is interested in generalized knowledge and not in customized versions if I may use the jargon of computer people. The generalized versions of “nature” assuming that such “nature” exists independent observers as an objective reality cannot be “visualized” or grasped as sensory perceptible objects and what one “sees” is not a generalized abstract concept. Thus testing deductions of abstract generalized theories with concrete phenomena can be compared with a no win situation and western knowledge, especially in western Physics has almost reached the end of the road. The so called empiricism in western science may start with observations in concrete situations, then theorize in a general context in abstract concepts, deduce results from these abstract theories using dry abstract Aristotelian logic which itself is a generalization of concrete situations and then compare the deduced results with concrete situations. This is one of the most contradictory processes of constructing knowledge that has been created and is bound to fail sooner than later. This way of constructing knowledge has been already dropped in Computer Science (it is not a western science though it is called a science) and they are interested in customizing knowledge rather than in constructing generalized knowledge.

Western knowledge is obsessed with something called Truth which for the western knowledge workers (can we call the intellectuals knowledge workers the way that prostitutes have been called sex workers probably by knowledge workers? In any event there is not much of a difference between knowledge workers and sex workers who are also working with an abstract man who can stand for Piyal, rather than with a concrete man like Piyadasa) has to be formulated in generalized abstract concepts. Western science is supposed to be moving towards this abstract truth but unfortunately there is no way of knowing that western science is approaching this truth. In order to know that western science is moving towards the Truth one should know what Truth is because without knowing Truth in advance it is not possible to assert that western science is approaching truth with a t or T. Newton was of the opinion that particles and objects could move with any velocity and there was no barrier for the speed of particles. However, Einstein came out with his Theory of Special Relativity in 1905 more than hundred years ago which said that no communication is possible with velocities greater than of light. However, in Quantum Mechanics entangled particles have been communicating with each other with superluminal velocities at least theoretically since the latter part of twenties with Bohr and “experimentally” since 1982 with the experiments carried out by Aspect. The recent “discovery” that neutrinos travel with superluminal velocities may or may not be correct as there could be experimental errors but the western Physicists have no alternative but to question the wisdom of Einstein. Now what is the truth? Could the particles travel with superluminal velocities as Newton assumed or not as was the opinion of Einstein? If the western Physicists are in the process of going back to Newton where does Truth lie? Are we to say that Truth lies with lies? Or that there is no difference between lies and Truth in an abstract way?

Copyright Prof. Nalin De Silva

කතා හා අල්ප කතා

සාම්‍ය සමාලෝචනය (peer review) යනු කුමක්දැයි නොදන්නා අඳ බාලයන් එක්තරා වෙබ් අඩවියක එවැනි සමාලෝචන පිළිබඳ ව කයිකතා කියමින් බඩපිනුම් ගසනු දැකිය හැකි ය. සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්කිරීමෙන් පසුව පර්යේෂණ පත්‍රිකා පළකරන සඟරාවකට එවැනි පත්‍රිකාවක් යැවූ විට ඒ පත්‍රිකාව සමාලෝචනය සඳහා ඒ විෂය සම්බන්ධයෙන් පර්යේෂණ කර ඇති විද්වතුන් දෙදෙනකු හෝ වැඩිපිරිසකට හෝ යවනු ලැබෙයි. ඒ විද්වත්තු බොහෝ විට සමාලෝචන කාර්යාවලිය අවසන් කිරීමට මාස තුනක් හා අවුරුද්දක් අතර කාලයක් ගනිති. ඇතැම් විට මාස තුනකට අඩු කාලයකින් ඒ කාර්යාවලිය නිමවන අවස්ථා නැතිවා නො වේ. එමෙන් ම ඒ සඳහා අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් ගතවන අවස්ථා ද ඇත.

විද්‍යුත් සඟරා පළකිරීමේ එක් අරමුණක් වනුයේ මේ පළකිරීමේ කාර්යාවලියට යන කාලය අඩුකිරීම ය. විද්‍යත් සඟරාවල පත්‍රිකා සමාලෝචනය සඳහා නො යැවෙයි. ඒ පත්‍රිකා ක්‍ෂෙත්‍රයට අදාළ ද යම් පටිපාටියකට අනුව ලියැවී ඇද්ද ආදී කරුණු කිහිපයක් පමණක් ඒ සඟරාවල විමර්ෂණයට භාජනය වෙයි. එය බොහෝ විට එක් දිනක් ඇතුළත සිදුවෙයි. ඉලෙක්ට්‍රොනික සඟරා පළකිරීමේ දෙවැනි අරමුණක් වනුයේ වැඩිදෙනකුට ඉතා කෙටි කාලයක දී පත්‍රිකාව කියවීමට සැලැස්වීම ය. මේ ලිපි අන්තර්ජාල පහසුකම් ඇති අයට පසුදාම කියවිය හැකිවෙයි. යමකු සාමාන්‍ය සඟරාවක් පෞද්ගලිකව ලබා නොගන්නේ නම් එය ආයතනයේ පුස්තකාලයට ලැබෙන තුරු බලා සිටිය යුතු ය. පෞද්ගලිකව ලබාගත්ත ද ඒ සඳහා ද යම් කාලයක් ගතවෙයි.

කෝනල් විශ්වවිද්‍යාලය මගින් ද දැන් කාලයක සිට විද්‍යුත් සඟරාවක් පවත්වාගෙන යනු ලැබෙයි. න්‍යුට්‍රීනෝ පිළිබඳ සර්න් පරීක්‍ෂණයේ ප්‍රතිඵල පළවූයේ ඒ සඟරාවෙහි ය. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආසනික් පිළිබඳ පර්යේෂණවල ප්‍රතිඵල ද සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්කෙරෙන සඟරාවල පළ නොකෙරුණ ද, විවිධ සම්මන්ත්‍රණවල දී ඉදිරිපත් කෙරී ඇත. එමෙන් ම අපේ විධික්‍රමය ද ඉදිරිපත් කෙරී ඇත. වෙනත් ආයතනයකට ගොස් අපේ සහභාගීත්වයෙන් පරික්‍ෂණ කිරීමට ද අපි ඉදිරිපත් වීමු. එමෙන් ම කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට පැමිණ අප සමග එක්වී පර්යේෂණ කරන ලෙසට ද අපි ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට ආරාධනය කළෙමු. එව බලව යන්න අපේ ක්‍රමය වෙයි. පත්‍රිකාව බලව යන්නට වඩා එව බලව යන්න වැදගත් වෙයි.

පත්‍රිකාව බලව යන්න ගලා එන්නේ බයිබලයේ අසවල් පරිච්ඡෙදයේ අසවල් පැදිය (chapter and verse) බලව යන බයිබල් සම්ප්‍රදායෙනි. එව බලව යන්න බුදුන්වහන්සේගේ ක්‍රමය මත පදනම් වෙයි. එහෙත් මෙරට ඊනියා විද්‍යා අධ්‍යාපනයක් ලබා ඇති තාක්‍ෂණ ශිල්පීන් පමණක් වූ ද සූපශාස්ත්‍ර විද්‍යාවක නිරතවන්නා වූ ද බෞද්ධ යැයි කියාගන්නා බොහෝ විද්‍යා විශේෂඥයන්ට ද ඔවුන් ඕල්කට් බෞද්ධයන් වීම නිසා දෝ අවශ්‍ය වන්නේ බයිබල් සම්ප්‍රදාය මිස බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය නො වේ. ජාතික යැයි කියාගන්නා ඇතැම් වෙබ් අඩවිවල කුරුටු ගාන්නවුන්ට ද මේ කිසිවක් නොතේරීම පුදුමයක් නො වේ. ඔවුහු ජාතික යැයි කියාගත්ත ද බටහිර විද්‍යාව ඇතුළු බටහිර දැනුම වන්දනා මාන කරන බටහිර ගැත්තෝ වෙති. බටහිර විද්‍යාව තරම් අප පෙළන තවත් දැනුම් පද්ධතියක් නොමැති බව මොවුන් ඇතැම් විට නොදන්නවා විය හැකි ය. එහෙත් අප බටහිරයන්ට තවදුරටත් යටත්කිරීමට මොවුන් දරණ නින්දිත උත්සාහයට, නොදැනීම යන්න පාදක කරගනිමින් සමාව දිය නො හැකි ය.

බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ පසුගිය අවුරුදු අසූවක පමණ කාලයක අළුත් ෙසෙද්ධාන්තික වර්ධනයක් වී නැත. එහෙත් එහි නොයෙකුත් සුළු ප්‍රවාද හෙවත් අල්ප කතා ගෙතීම නතර වී ඇතැයි මෙයින් නො කියැවෙයි. ඒ කතා නව මූලධර්මානුසාරයෙන් ගෙතෙන කතා නො වේ. ඉන් බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ වර්ධනයක් සිදු වී නැත. අප කලින් කියා ඇති පරිදි දැනටමත් න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු ආලෝකයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන්නේ කෙසේ ද යන්න තේරුම් කිරීම සඳහා අල්ප කතා හෙවත් සුළු ප්‍රවාද විශාල ප්‍රමාණයක් බටහිර විිද්‍යාඥයන් අතින් ගෙතී ඇත. එහෙත් ඒ පිළිබඳ ව දැනට මා කියවා ඇති කතා සියල්ල ම වත්මන් භෞතික විද්‍යාවේ මතිමතාන්තර මත පිහිටා ගොතා ඇති අල්ප කතන්දර වෙයි. ඉන් එකක්වත් නව සුසමාදර්ශයක් තබා නව ප්‍රවාදයක්, සංකල්පයක්වත් මත පිහිටා ගොතා නැත. මෙරට ඊනියා වි්‍යාඥයන්ගෙන් අල්ප කතාවක්වත් ගෙතෙන්නේ නැත. බටහිර භෞතික විද්‍යාව පිළිබඳ ව ජ වි පෙරමුණේ කුමාර කල්ලියේ හෙවත් ඊනියා විප්ලවීය කණ්ඩායමේ පුබුදු ජාගොඩ වැන්නන්ගෙන් තමන් ඒ පක්‍ෂයේ සිටිය දී බටහිර භෞතික විද්‍යාව හා බටහිර දර්ශනය ඉගෙන ගත් පුස්සන්ට මේ කිසිවක් නොතේරෙන බව පැහැදිලි ය. ඔවුහු තමන් නොදන්නා දේ තම දේශපාලනික වෙබ් අඩවිවල ලියමින් පාළු ගෙවල්වල වළං බිඳිති.

මෙහි දෙපැත්තක් ඇත. එක් පැත්තකින් අපට පෙනී යන්නේ කාල් පොපර් කෙසේ කියා තිබුණත් බටහිර විද්‍යාඥයන් තිබෙන ප්‍රවාද අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීමට උත්සාහ නොගන්නා බව ය. ඔවුහු සියල්ලෝ ම දැනට තිබෙන ප්‍රවාද තහවුරු කිරීමට උත්සාහ කරති. අනෙක් පැත්තේ ඇත්තේ නව ප්‍රවාද, නව සංකල්ප හා නව සුසමාදර්ශ ගෙතීමට ඇති අසීරුකම ය. බටහිර විද්‍යාඥයන්ගෙන් අති විශාල පිරිසකගේ සංස්කෘතිය හා චින්තනය බටහිර විද්‍යාවේ චින්තනය හා සංස්කෘතිය වුව ද නව සුසමාදර්ශ හා ප්‍රවාද ගෙතීම එතරම් පහසු කටයුත්තක් නො වේ. එහෙත් ඔවුහු මෙරට සිටින තාක්‍ෂණ ශිල්පීන් මෙන් නොව හුදු සූපශාස්ත්‍රඥයන් පමණක් නොවී අල්ප කතා ගෙතීමට ඉදිරිපත් වෙති.

යම්කිසි අයුරකින් අල්ප කතාවලින් න්‍යුට්‍රීනෝ අංශුවල ආලෝකයට වැඩි වේගයක් තිබී (න්‍යුට්‍රීනෝ අංශුවල වේගය ආලෝකයට වැඩි බවට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් අතර පොදු මතයක් තවමත් ඇති වී නැත. ඇතැම්හු තවමත් සර්න් පරීක්‍ෂණ වාර්තා විශ්වාස නොකරති. බොහෝ දෙනකු අසා ඇති ස්ටීවන් හෝකින් ද පවසන්නේ ඒ පිළිබඳ නිගමනයකට පැමිණීමට කල් මදි බව ය. ස්ටීවන් හෝකින් යනු ඉංගිරිසි ජනමාධ්‍යවලින් හුවා දක්වන්නකු මිස ශ්‍රෙෂ්ඨ බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයකු නොවන බව ද ඒ සමග සඳහන් කළ යුතු ය.) අල්ප කතාවලින් ඒ තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වී යැයි සිතමු. එවිට බටහිර භෞතික විද්‍යාවට ඒ සඳහා ප්‍රවාදයක් හෝ සුසමාදර්ශී වෙනසක් හෝ අවශ්‍ය වෙයි. බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ ඊනියා වර්ධනයක් ඇති වන්නේ එවැනි අවශ්‍යතාවක් පැන නැගී ඒ කතාව ගෙතීමට සමත් විද්‍යාඥයකු බටහිර විද්‍යාවේ බිහි වුවහොත් පමණ ය. එසේ නැතිව අල්ප කතා ගොතන්නන්ගෙන් සිදුවන වර්ධනයක් නොමැත.

එහෙත් මෙරට සිටින බටහිර විද්‍යාවේ දාසයන් ඇතැම් විට සිතා සිටින්නේ එවැනි බටහිර විද්‍යාඥයන් තොග ගණනේ බිහිවන බව ය. අද බටහිර විද්‍යාවට එවැන්නන් බිහිකිරීමට ඇති ශක්තිය හීන වී ඇත. ක්වොන්ටම් භෞතිකයේ ෙසෙද්ධාන්තික වර්ධනය ඇණ හිටීමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ ඒ බව ය. සාපේක්‍ෂතාවාදයෙහි ද ඇණ හිටීමක් සිදුවීම සිතිය නොහැක්කක් නො වේ. එහෙත් මෙරට අඳ බාලයෝ ඒ කිසිවක් නො දනිති. අද බටහිර භෞතික විද්‍යාවට සංගත ප්‍රවාද ගොතාගැනීමට නොහැකි ව ලත වන සමයකි. මහා පරිමාණයේ පරස්පර සහිත කතා එකතුවක් බවට බටහිර භෞතික විද්‍යාව පත්වෙමින් ඇතැයි කිව හැකි ය.

න්‍යට්‍රීනෝ අංශුවල ප්‍රවේගය ආලෝකයේ ප්‍රවේගයට වැඩි වුවහොත්, එනම් ඒ බව බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් පොදුවේ පිළිගතහොත්, අයින්ස්ටයින්ගේ සාපේක්‍ෂතාවාදයට කුමක් සිදුවේ ද? එක්කෝ සාපේක්‍ෂතාවාදයෙහි ම න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු අඩංගු කරගන්නේ කෙසේ දැයි බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් සොයා බැලිය යුතු ය. එනම් ඒ සඳහා අල්ප කතාවක් ගොතාගත යුතු ය. එසේත් නැත්නම් අයින්ස්ටයින්ගේ සාපේක්‍ෂතාවාදය ප්‍රතික්‍ෂෙප කළ යුතු ය. එසේ ප්‍රතික්‍ෂෙප කිරීමේ දී බටහිර විද්‍යාඥයන්ට ක්‍රම දෙකක් අනුගමනය කළ හැකි ය. බටහිර විද්‍යාඥයන්ට ආලෝකයට වඩා වේගයක් ඇති අංශු සඳහා මෙන් ම ආලෝකයට අඩු වේගයක් ඇති අංශු සඳහා ද වලංගුවන පොදු ප්‍රවාදයක් (කතාවක්) ගොඩනගාගැනීමට හැකිවිය යුතු ය. එසේ කළ නොහැකි නම් ආලෝකයට වැඩි වේගයක් ඇති අංශු සඳහා එක් ප්‍රවාදයක් හා ආලෝකයට අඩු වේග සහිත අංශු සඳහා තවත් ප්‍රවාදයක් (අයින්ස්ටයිනීය ප්‍රවාදය) යනුවෙන් ප්‍රවාද දෙකක් අතිකර ගැනීමට හැකිවිය යුතු ය.

දෙවැන්නෙන් කියැවෙන්නේ බටහිර භෞතික විද්‍යාව පරස්පර සහිත ප්‍රවාද ගෙතීම සඳහා උනන්දුවක් දැක්විය යුතු බව ය. දැනටමත් එවැනි පරස්පර සහිත ප්‍රවාද වෙයි. නිව්ටෝනීය ප්‍රවාදය හා තාපගතික ප්‍රවාදය එවැනි ප්‍රවාද දෙකකි. එහෙත් ඒ ප්‍රවාද අතර ඇති පරස්පරය අපට එතරම් නොදැනෙන්නේ එහි දී කාලය සම්බන්ධයෙන් සමමිතික හා අසමමිතික සංසිද්ධි සම්බන්ධයෙන් ඒ ප්‍රවාද වෙන වෙන ම යොදා ගන්නා බැවිනි. නිව්ටෝනීය ප්‍රවාදයෙහි කාලය සමමිතික වෙයි. ඇත්තට ම කිවහොත් නිව්ටෝනීය ප්‍රවාදයෙහි කාලය ගල්ගැසී ඇත. කාලය ගල්ගැසීම පිළිබඳ ලියූ අපේ ප්‍රවාද ලිපියක් බොහෝ ඈත දී විදුසරෙහි පළ වී ඇත.

තාපගතික ප්‍රවාදයෙහි කාලය සමමිතික නැත. එහි පද්ධතිවල කාලය එක් පැත්තක සිට අනෙක් පැත්තට ගලා යෑමක් ගැන කියැවෙයි. වෙනත් වචනවලින් කියන්නේ නම් එහි කාලය නිතර ම වැඩිවෙයි. එහි පැහැදිලි අතීතයක් හා අනාගතයක් ඇත. කාලය අතීතයෙන් අනාගතයට ගලා යයි. මල් පොහොට්ටුවක් පිපී මලක් බවට පත්වනු මිස මලක් කිසි දිනෙක මල් පොහොට්ටුවක් බවට පත් නො වෙයි. තාපගතික පද්ධතිවල දක්නට ලැබෙන මේ කාලයේ ඊනියා ඉදිරි ගමන බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් විසින් කාල හීය (Arrow of Time) යන පදයෙන් හඳුන්වනු ලැබෙයි. නිව්ටෝනීය භෞතික විද්‍යාවේ තබා අයින්ස්ටයිනීය සාපේක්‍ෂතාවාදයේවත් කාල හීයක් නැත. එසේ තිබිය දී විශ්වය ප්‍රසාරණය වීම බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට හා බටහිර විශ්වවේදීන්ට (Cosmologists) ප්‍රශ්නයක් වී ඇත. එයට හේතුව විශ්වයේ ප්‍රසාරණය මගින් කාලයට දිශාවක් නියමවීම ය. මෙය ද කාල හීයක් වෙයි. අයින්ස්ටයිනීය සමීකරණ කාලයෙන් සමමිතික ව තිබිය දී ඒ සමීකරණ මගින් විස්තර කෙරෙන විශ්වය ප්‍රසාරණය වීමෙන් කාලයට අතීතයේ සිට අනාගතයට යනුවෙන් දිශාවක් නියම කෙරෙන්නේ ඇයි ද යන්න බටහිර විශ්වවේදයෙහි නොවිසඳුණු ගැටලුවක් වෙයි.

නිව්ටෝනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි සමීකරණවල කාලය සමමිතික වෙයි. කාලය යන්න t සංකේතයෙන්් නිරූපණය කෙරෙන්නේ නම් මෙයින් කියැවෙන්නේ නිව්ටෝනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි සමීකරණවල t වෙනුවට -t ආදේශ කළ හැකි බව ය. අයින්ස්ටයිනීය සාපේක්‍ෂතාවාදයෙහි ද තත්වය එසේම ය. න්‍යුට්‍රීනෝව පිළිබඳ ප්‍රශ්නවලට හේතුව ඇතැම් විට මේ කාල සමමිතිය විය හැකි ය. න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු කාලය සම්බන්ධයෙන් හැසිරෙන්නේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් එසේත් නැත්නම් කතාවක් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් අතින් ගෙතී නැතැයි සිතෙයි. ඒ එසේ නම් අල්ප කතාවලින් ඒ ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ඉදිරිපත් කළ නොහැකි වනු ඇත.

කොළඹ ප්‍රතිඵල හා සන්ධානයේ ඡන්ද කෙක්ක

ජාතික ව්‍යාපාරය හා දිවයින යනුවෙන් ලිපි පෙළක් ලිවීම ආරම්භ කළ නමුත් වර්තමාන දේශපාලන තත්වයෙහි ඇතිවෙමන් පවතින වෙනස්කම් හේතුවෙන් මේ සතියේ පළාත්පාලන මැතිවරණ ගැන සඳහන් කිරීමට සිදු වී ඇත. මේ ලිපියට නිමිති දෙකක් වෙයි. එකක් පඬියකුගේ ප්‍රකාශයකි. අනෙක භාරත ලක්‍ෂමන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර මහතාගේ ඝාතනය ය. මේ ආණ්ඩුව තරම් ජනතාවගේ ප්‍රසාදයට ලක් වූ තවත් ආණ්ඩුවක් මෑත ඉතිහාසයේ තිබී නැත. පනස්හයේ ආණ්ඩුව වුව ද මෙතරම් ජනප්‍රසාදයට පත් නො වී ය. හැරත් එයට ජනප්‍රසාදය රැකගත හැකිවූයේ ටික කාලයකට පමණ ය. පැරණි රජවරුන්ගේ අති සාර්ථක පාලන මෙරට තිබී ඇත. ගැමුණු කුමරු මෙරට ඉතිහාසය සකස්කළ තැනැත්තා වුව ද මෙරට සිංහල බෞද්ධ රාජ්‍යය පිහිටවු රජතුමා වුව ද සිංහලයන්ගේ ප්‍රධාන ම වීරයා වුව ද එතුමාගේ මරණයෙන් නොබෝ කලකින් ම අනුරාධපුරය නැවතත් විජාතික ආක්‍රමණවලට ගොදුරු විය. ගැමුණු රජුගේ සොහොයුරාගේ පුතා වූ වලගම්බා කාලය පැමිණෙන විට විජාතික බලවේග නැවතත් කෙතරම් බලවත් වී ද යත් වලගම්බා රජුට තාවකාලික ව වුවත් දකුණට පැන යෑමට සිදුවිය. මේ විජාතික ආක්‍රමණ අවුරුදු හයසියයකට වැඩි කාලයක් නතරකර ගැනීමට හැකිවූයේ ධාතුසේන රජුගෙන් පසුව ය. ඒ සඳහා මහාවංසය උපකාරී වූවාට සැක නැත. මහාවංසය බණ පොතක් නො වේ. එය හුදු ඉතිහාස පොතක් ද නො වේ. එහි අඩුපාඩු නැතිවා ද නො වේ. එහෙත් ජාතියේ ගමන්මග සළකුණු කරනු ලැබුයේ මහානාම හිමියන් විසිනි. බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදී පඬියන් මහාවංසය ත්‍රිපිටකය මෙන් ම සිංහල බෞද්ධයන් වන්දනාමාන කරන තවත් පිටකයක් ලෙස හඳුන්වන්නේ ත්‍රිපිටකය ගැන මෙන් ම මහාවංසය ගැන ද ඇති වෛරය “ශාස්ත්‍රානුකුලව” ප්‍රකාශ කරමිනි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා ඉතිහාසයේ කෙසේ සටහන්වනු ඇද්ද යන්න නිශ්චිතව කිව නො හැකි ය. දෙමළ ජාතිවාදී ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළේ ඒ මහතාගේ දේශපාලන නායකකත්වයෙනි. අප බොහෝවිට කියා ඇති ආකාරයට එය හයවැනි පරාක්‍රමබාහු රජතුමාගෙන් පසුව අප ලත් වැදගත් ම ජයග්‍රහණය වෙයි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා හා රණවිරුවන් නොවන්නට එම ජයග්‍රහණය නොලැබීමට තිබිණි යන්න ද මෙහි ලා සඳහන් කළ යුතු ය. එහෙත් ප්‍රශ්නය වනුයේ අප එතැනින් ඉදිරියට යන්නේ කෙසේ ද යන්න ය.

හයවැනි පරාක්‍රමබාහු රජතුමාගෙන් පසුව සු්‍රළු කලකින් ම බටහිරයෝ මෙහි පැමිණියහ. අවුරුදු පන්සියයකට වැඩි යටත්විජිත සමයක් ඒ සමග ඇරඹිණි. බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදය ලොව පුරා ව්‍යාප්ත වෙද්දී එය නැවැත්වීමට රහල් හිමියනටවත් වෑත්තෑවේ හිමියනටවත් වෙනත් කිසිවකුටවත් දේශපාලනික වශයෙන් වැදගත් වූ මහාවංසය වැනි පොතක් ලිවීමට නො හැකි විය. ඒ උන්වහන්සේලාගේ වරදක් නොවී ය. ව්‍යාප්තවෙමින් පැවති බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයේ විනාශකාරී බලපෑම එපමණකට ශක්තිමත් විය. සිංහල බෞද්ධ ජීවන රටාවට විරුද්ධව ක්‍රියාත්මක වූ බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයේ අවසාන නියෝජිතයන් වූයේ ජේ ආර් ජයවර්ධන හා ප්‍රභාකරන් ය. 1977 සිට 2005 දක්වා සෘජුව ක්‍රියාත්මක වූ මේ දේශපාලනය තවමත් පරාජය වී නැත. අද එය වක්‍රව මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට හා ආණ්ඩුවට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වෙයි. අප ඒ ගැන සැලකිලිමත් නොවුවහොත් ගැමුණු කුමරුගෙන් පසුව, හයවැනි පැරකුම්බාවන්ගෙන් පසුව, මෙරටට සිදු වූ දේ නැවතත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගෙන් පසුව සිදු වීමට ඉඩ ඇත. අද බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදය අවරට යමින් ඇත. එහෙත් එය මුළුමනින් ම පරාජය වී නැත. මාක්ස්වාදී අර්ථයකින් නොවුවත් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය හා ග්‍රීක යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි චින්තනය කඩා වැටෙනු ඇත්තේ ධනවාදය ද සමගිනි. එහෙත් ඒ වෙනුවට ඊනියා කම්කරු පංති නායකත්වයකින් කම්කරු රාජ්‍යයක් නම් කිසි දිනෙක ඇති නොවනු ඇත. එයට ප්‍රධාන හේතුව ඊනියා කම්කරු පංතිය බෙහෙතකටවත් සොයාගත නොහැකි වීමත් එය මාක්ස්ගේ මනස්පුතකු පමණක් වීමත් ය.

එ ජා පක්‍ෂය කොළඹ මහා නගර සභාව ජයගත් බවත් මිලින්ද මොරගොඩ මහතාට එහි පූරපති ධූරය අහෝසි වූයේ සන්ධානය කොළඹ ඊනියා බහු ජාතිකත්ව ව්‍යාප්තිය නොසළකා හැරි නිසා බවත් ඊළාම්වාදියකු ව සිට අද බටහිර රටක තානාපතිව සිටින ආණ්ඩුව වෙනුවෙන් කතාකරන අතර ආණ්ඩුව බෙදුම්වාදය කරා යොමුකිරීමට උත්සාහ කරන පඬියකු පවසා තිබිණි. මෙවැනි පුද්ගලයන් විශාල පිරිසක් අද ආණ්ඩුවට එකතු වී ඇත. ඔවුන් මැති ඇමතිවරුන්, තානාපතිවරුන්, උපදේශකවරුන්, සංස්ථා නිලධාරීන් ආදීන් අතර දැකගත හැකි ය. මොවුහු ඇතැමෙක් එ ජා පාක්‍ෂිකයෝ වූහ. තවත් සමහරු මාක්ස්වාදීන් වෙමින් දෙමළ ජාතිවාදීහු වූහ. දෙමළ ජාතිකත්වය උඩ නොමග ගොස් දෙමළ ජාතිවාදීන් වූ කරුණා වැන්නන්ට කරුණු අවබෝධ වූ පසු ඔවුන් දේශප්‍රේමීන් වීමට ඉඩ ඇතත් මාක්ස්වාදී ස්ථාවරයක සිට සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියට විරුද්ධවූවන් මාක්ස්වාදය මුළුමනින් ම අත්නොහැරියහොත් කිසි දිනෙක සිංහල බෞද්ධ විරෝධී කසිකබල් ජාත්‍යන්තරවාදය අත් නොහරිනු ඇත. අර තානාපති පඬියා බටහිර රටක සිට කියන්නේ බටහිර රටවල ගෞරවයට පාත්‍රවීමට නම් ආණ්ඩුව සිංහල ජාතිකත්වයෙන් බැහැරවිය යුතු බව ය. ඔවුන් ආණ්ඩුවට කියන්නේ බටහිර රටවලට තේරෙන අයුරින් ආණ්ඩුව සිංහල ජාතිකත්වයේ නොමැති බව ඊනියා තර්කානුකූල ව කීමෙන් පමණක් අපට එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය වැනි බටහිරයන්ගේ මුඩුක්කුවල තැනක් ලබාගත හැකි බව ය. බටහිර ක්‍රිස්තියානි අධ්‍යාපනයක් ලැබූ පඬියන්ගෙන් පිරුණු අපේ විදේශ අමාත්‍යංශයෙන් හෝ අර පඬියා වැනි ශාස්ත්‍රාලයෙන් හෝ බිහි කෙරුණු තානාපතිවරුන්ට වඩා බටහිරයන්ට “තේරෙන බසින්” අපට අවශ්‍ය දේ “සුද්ද සිංහලෙන්”් කියා දුන්නේ හමුදාවෙන් බිහිවුණු ශවේන්ද්‍ර සිල්වා මහතා යැයි සිතමි. අප බටහිර සංසදවල කිව යුත්තේ අපට අවශ්‍ය දේ මිස බටහිරයන්ට අවශ්‍ය දේ නො වේ. අප ඒ කිව යුත්තේ බටහිරයන්ගේ දේශපාලන ප්‍රවාදවලට අනුකුලව නොව අපේ දේශපාලන ප්‍රවාදවලට අනුකූලව ය. අද අපට අවශ්‍ය තව තවත් “හමුදා තානාපතිවරුන්” මිස පඬි තානාපතිවරුන් නො වේ. බටහිරයන් කෙතරම් තර්කය ගැන කතාකළත් ඔවුහු තර්කයට සවන් නොදෙති. ඔවුන් සවන් දෙන්නේ යම්කිසි ආකාරයක ශක්තියකට පමණකි. එහෙත් ආණ්ඩුව ඒ බව තේරුම් ගෙන නැත.

මෙරට පසුගිය තිස්වසරක ජාතික ව්‍යාපාරයෙන් කෙරුණු ප්‍රධාන කටයුත්තක් නම් දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළ හැකි බවට හා පරාජය කළ යුතු බවට මතයක් ඇති කිරීම ය. අර පඬියන්, විවිධ හාංසිපුටු යුද විශේෂඥයන් කොටි ඉතා බලවත්බවත් ප්‍රභාකරන් අති දක්‍ෂ යුද සෙන්පතියකු බවත් දෙමළ ජනතාවට සිදු වී ඇති ඊනියා අසාධාරණකම් සාකච්ඡ්වෙන් පමණක් විසඳාගත හැකි බවත් ඊනියා ජාත්‍යන්තරයට අනුව යමින් කියද්දී එය එසේ නොවන බව කියා සිටියේ මෙරට ජාතික ව්‍යාපාරය ය. ජේ ආර් ගේ ව්‍යවස්ථාව අනුව සමානුපාතික ක්‍රමය යටතේ කිසිම පක්‍ෂයකට තුනෙන් දෙකක බලයක් ගත නොහැකි බව අංකගණිතයවත් හරිහැටි නොදත් ඊනියා දේශපාලන විද්‍යාඥයන් කියා සිටිය දී 75%ක් පමණ වූ සිංහලයන්ගේ ඡන්දවලින් 80%ක් පමණ ගෙන ප්‍රසාද ආසන ද සහිතව තුනෙන් දෙකේ බලයක් ගතහැකි බව පෙන්වා දෙනු ලැබුයේ ජාතික ව්‍යාපාරය විසිනි. අද ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂය ප්‍රමුඛ සංධානය සිංහලයන් එකමුතු කර ඇත. සිංහලයන්ගෙන් 75%ක ප්‍රමාණයක් සංධානයට ඡන්දය දෙති. සංධානයට සිංහලයන්ට කිවහැකි පණිවුඩයක් ඇත. ඒ ජාතිකත්වය පිළිබඳ ව වූවකි. මහනුවර, නුවරඑළිය වැනි බල ප්‍රදේශවල ද එ ජා පක්‍ෂය පැරදෙන්නේ සිංහලයන් එකතුකළ ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂය අද දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනකොටස් ද එකතුකරමින් සිටින බැවිනි. මේ භවයේ පමණක් නොව සංසාරයේ කිසිම දිනෙක බුද්ධිමත් ප්‍රකාශයක් කර ඇතැයි සිතිය නොහැකි තිස්ස අත්තනායක කොළඹ ඊනියා ජයග්‍රහණයෙන් උදම් වී එ ජා ප නැවතත් බලයට ඒම අරඹා ඇතැයි කියා තිබේ. එහෙත් සිදු වී ඇත්තේ එ ජා පක්‍ෂය කොළඹින් ද පරාජය වීම අරඹා ඇති බව ය. කොළඹ මුළු ආසන සංඛ්‍යාව වූ 53න් එ ජා පක්‍ෂයට ලැබී ඇත්තේ හරි අඩකට අඩු ආසන 24කි. එය ජයග්‍රහණයක ඇරඹුමක් තබා එ ජා පක්‍ෂ පල්ලම් ගමනේ අම්බලමක්වත් නො වේ. කොළඹ සිංහල ජනතාවගේ ප්‍රතිශතය 35%ට අඩු ය. ඉන් සියයට 80ක් සංධානයට ඡන්දය දුන්න ද ඒ පක්‍ෂයට ලැබෙන්නේ 28%කි. එහෙත් කොළඹ වාසය කරන සිංහලයන්ගෙන් 80%ක් සංධානයට ඡන්දය දෙතැයි සිතිය නො හැකි ය. එසේ නම් ඉන් කියැවෙන්නේ සංධානයට දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනයා ද ආකර්ෂණය වෙමින් පවතින බව ය. එය විය යුත්තකි. ශ්‍රී ල නි ප ප්‍රධාන සංධානය පළමුව සිංහල බෞද්ධයන් ද දෙවනුව සිංහල ක්‍රිස්තියානින් ද ජාතිකත්වය මත එකතු කර ඇත. දැන් ඒ පක්‍ෂය ජාතිකත්වය මත පදනම් වී දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනයා ද එකතු කරමින් සිටී. ඒ ජාතිකත්වය ඊනියා ශ්‍රී ලාංකික ජාතිකත්වයක් නොවන බව අවධාරණය කළ යුතු ය. සංධානයට ඡන්ද අදින කෙක්ක අන් කිසිවක් නොව ජාතිකත්වයයි. ඒ නියෝජනය කරන්නේ ජනාධිපතිතුමා මිස අන් කිසිවකු නොවන බව අවධාරණය කළ යුතු ය. එ ජා පක්‍ෂයෙන් හෝ වෙනත් තැනකින් හෝ ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයට බැඳෙන අය ගෙනෙන ඡන්දයක් නැත. යම් ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ගෙනාවත් ජනාධිපතිතුමා ගෙනෙන ඡන්ද ප්‍රමාණය සමග සැසඳූ කල ඒ නොගිණිය හැකි තරම් ය. ජනාධිපතිතුමාට ඡන්ද ඇදීම සඳහා ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයට බාහිරෙන් පුද්ගලයන් ආනයනය කිරීමට අවශ්‍ය නො වේ. භාරත ලක්‍ෂමන් මහතා මුළුමනින් ම ජාතිකත්වයෙහි නො සිටියේ ය. එහෙත් ඔහු වෙනුවට කෙනකු අවශ්‍ය වී නම් ඒ ඔහුට වඩා ජාතිකත්වයට බර අයකු විය යුතුව තිබිණි. ශ්‍රී ල නි ප ප්‍රමුඛ සංධානය තමන්ට ඇති ජනප්‍රසාදය නැතිකර නොගත යුතු ය. අද කළ යුත්තේ බටහිර කඩාවැටීම ජනතාවට පෙනෙන තෙක් ජාතිකත්වය මත රඳා පවතිමින් යම් ආකාරයක සංවර්ධනයක් (එය අපට අද නොගැලපුනත්) ඇති කර ගැනීම ය.

Why UNP lost Colombo Municipal Council

It is the UNP that captured the most number of “seats” in the Colombo Municipal Council (CMC) but the fact remains that though the party polled more votes than any other party it could not win at least 50% of the valid vote, forgetting such exotic figures as two third majority 65% of the vote etc. The UNP has been able to secure 24 “seats” out of 53, and even Tissa Attanayake the grand theorist of the party would admit that 24 is less than half of 53. The General Secretary of the UNP is on record saying that the UNP has commenced its journey towards victory in the Parliament having captured the Colombo Municipal Council. He has apparently said that it is the end of journey for the UPFA but what he has forgotten is that it is not even an “ambalama” in the downward journey of the UNP under non Sinhala Buddhist leadership in a cultural sense. The UNP as they say has been able to come to power in a hung council both in English and Sinhala idioms. In Sinhala they have a “hun” (hum) or skin council without flesh and the fact that Ranil Wickremesinghe had to end abruptly the press conference held to announce the names of the Mayor and Deputy Mayor elect shows that there are more internal problems that the party has to face than what Tissa Attanayake is prepared to accept. If the UNP does not take into account the changes that Sri Lankan polity has gone through as a result of the “Jathika Vyaparaya” during the last three decades in spite of the cultural changes that J R Jayawardhane was able to carry out, it will lose even the skin in time to come.

The local government elections held in three phases due to various reasons have established the SLFP led coalition as the ruling party of Sri Lanka and the other parties are being reduced to “also ran” status. I am not bothered of western type democracy which is nothing but hypocrisy, and it is time that we evolved our own methods of government without resorting to so called multiparty or dual party political systems. The enemies and also those who pretend to be friends of the SLFP are busy with pontificating Milinda Moragoda that he lost because the SLFP did not consider the so called multi ethnic factor and that the party should take multiethnic character of the Sri Lankan polity. These so called political scientists and political analysts who at one stage shouted from roof tops that the LTTE could not be defeated militarily and that no party in Sri Lanka could obtain a two third majority with the multiethnic character and the proportional system introduced by J R Jayawardhane are now being forced to admit that the SLFP polls around 65% of the vote in many electorates.

It is to the credit of the Jathika Vyaparaya that it was this movement which first said that the LTTE could and should be defeated after analyzing the role of the western forces as well as the Indian Intelligence Unit RAW, if not the Indian government, going against the wisdom of the political scientists, the political analysts, the military analysts who could be compared with those who coach others to swim without getting into the water, so called conflict analysts etc. The wisdom they wanted to pour on us was what they had obtained from the western “experts” and from the very beginning the Jathika Vyaparaya of the last three decades was not bothered of this expert opinion. The Jathika Vyaparaya was also able to show that if the SLFP or a SLFP led coalition could poll about 80% of the Sinhala vote it could obtain the two third majority which was “shown” to be elusive by the pundits who had their training at Peradeniya and other such western places. Of course the Jathika Vyaparaya had taken into consideration not only the demography of Sri Lanka but also other factors such “bonus seats” introduced by J R Jayawardhane in order to make the UNP the ruling party of Sri Lanka for ever forgetting the “anicca’ that he would have read without coming out of the Christian culture he was more familiar with.

The SLFP has now consolidated its power base among the Sinhalas especially the Sinhala Buddhists and even with people such as Sajith Premadasa and Karu Jayasuriya who are only pseudo nationalists the party has no future. People such as Dayasiri Jayasekera who was an undergraduate of the University of Colombo while I was teaching there and debating with so called political analysts who do not analyze but only describe, would have a better chance but I am not concerned with the political systems introduced by the British in the name of the democracy. My concern with the SLFP is also limited and I am only using this experience to work out a political system without political parties. The SLFP is a party driven by the people and unlike other political parties, whose policies are decided according to western theories whether liberal or Marxist, it is amenable to the public opinion and in that sense it is the “political party” of the Jathikathva though there is a contradiction here as there cannot be political parties in Jathikathva. However, contradictions are essential except in dry Aristotelian systems and we are experiencing a transitional period in the words of S W R D Bandaranaike that could prolong for another fifty years or so.

The SLFP having consolidated its position among the Sinhala people is now in the process of building confidence among the Tamils and Muslims. The CMC election result is a case in point. It is very well known that the Sinhalas are in a minority in the Colombo Municipality and everybody expected a walkover for the UNP. The Sinhalas do not constitute more than 35% of the population in the municipal areas and even if 80% of them voted for the SLFP led UPFA it would not have polled more than 28% of the vote, if some Tamils and Muslims had not voted for the coalition. In Colombo Municipal area there are many Colombians, if I may use that very apt word introduced by my friend Gomin Dayasiri, among the Sinhalas as well, and it is unlikely that they voted for the UPFA. Thus the 32.5% of the valid vote polled by the UPFA indicates that at least some Tamils and Muslims are now voting for the UPFA and at the same time UNP is losing them.

As the political pundits say traditionally the “minorities” have voted for the UNP but the CMC election results indicate that they are now turning away from the UNP. That is the reason for the defeat of the UNP at the CMC elections and even if one adds the 11.07% of the vote polled by Mano Ganeshan, the combined UNP - DPF vote comes to 54.08% which is not very impressive to say the least, having taking into consideration the Colombian factor. The SLFP led coalition having consolidated its position among the Sinhala Buddhists first, and then the Sinhala Christians has now begun to attract the Tamils and the Muslims. The ordinary Tamils and Muslims cannot expect anything from the UNP and they are beginning to realize that their future is among the Sinhalas and not among the racist Tamil leaders. The election results are a massage to the TNA as well as the western pundits who come to Sri Lanka meet a few Colombians and write unlearned thesis on the so called ethnic problem, post conflict Sri Lanka, post war situation etc., and of course to the Sri Lankan political pundits who advise Milinda Moragoda to consider the so called ethnic factor. It is a lesson to the Sinhalas as well, as the Tamils and the Muslims would unite with the Sinhalas only if the Sinhalas are united first. The SLFP led UPFA has been able to unite more than 75% of the Sinhalas around the betel leaf which symbolizes nationality at elections, and the CMC is not the beginning of the end as Tissa Attanayake envisages for the UPFA but it is not even an “ambalama” in the downslide motion of the UNP.

Copyright Prof. Nalin De Silva

බටහිර විද්‍යාවේ අදහස් පිළිගැනීම

මෙරට ඊනියා වාමාංශිකයන් අතර තරම් බටහිර ගැත්තන් වෙනත් තැනක දැකිය නො හැකි ය. එයට හේතුව ඔවුන්ගේ මුළු පැවැත්ම ම රඳා ඇත්තේ විද්‍යාත්මක යැයි කියැවෙන මාක්ස්වාදයෙහි වීම ය. මාක්ස්වාදයෙහි ඊනියා ඓතිහාසික භෞතිකවාදයෙහි කම්කරු පංති විප්ලවයක් පුරෝකථනය කර තිබීම හේතුවෙන් හා එය අනිවාර්යයෙන් ම සිදුවන්නේ යැයි කියැවෙන බැවින් එය සාක්‍ෂාත් කරගැනීමට මිනීමැරීම වුව ද යුක්තියුක්ත කෙරෙයි. ධනපති පංතිය බලය ඊනියා කම්කරු පංතියකට පවරා සාමයෙන් ඉතිහාසයේ වේදිකාවෙන් බැස නොයන්නේ යැයි කියමින් ලේ හලන විප්ලවයට මාක්ස්වාදියෝ සූදානම් වෙති. ඒ සියල්ල කෙරෙන්නේ ඊනියා විද්‍යාවෙහි නාමයෙනි.

මේ විද්‍යාව අනෙකක් නොව බටහිර විද්‍යාව ය. බටහිර විද්‍යාවේ දාර්ශනිකයකු වූ කාල් පොපර් වැන්නන් මාක්ස්වාදය විද්‍යාවක් නො වේ යැයි පවසා ඇතත් මෙරට මාක්ස්වාදීන්ට ඉන් කම් නැත. පොපර් මාක්ස්වාදය විද්‍යාවක් නො වේ යැයි කීවේ මාක්ස්වාදය අසත්‍යකරණයට ලක් නො වේය යන අරුතිනි. පොපර්ට අනුව බටහිර විද්‍යාවේ ප්‍රධානතම ලක්‍ෂණය වනුයේ, එය අනෙක් දැනුම් පද්ධතීන්ගෙන් වෙන්කර ගත හැක්කේ, එය අසත්‍යකරණයට ලක්කළ හැකි බැවිනි. ඔහුට අනුව බටහිර විද්‍යාඥයන්ගේ කාර්යභාරය වූයේ බටහිර වි්‍යාවේ ප්‍රවාද අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීම ය. එහෙත් මාක්ස්වාදය හා ජ්‍යොතිෂය අසත්‍යකරණයට ලක්කළ නොහැකි යැයි ඔහු කියා සිටියේ ය. එබැවින් ඒ දැනුම් පද්ධතීන් ද විද්‍යාවන් නොවේ යැයි ඔහු ප්‍රකාශ කළේ ය.

ඔහු මාක්ස්වාදය සම්බන්ධයෙන් කී දේ ඇත්ත ය. මාක්ස්වාදය අසත්‍යකරණයට ලක්කළ හැකි නො වේ. එයට හේතුව මාක්ස්වාදය සත්‍යවීම නොව මාක්ස්වාදය ප්‍රබන්ධ කර ඇති ආකාරය, එසේත් නැතහොත් එහි ප්‍රවාද නිර්මාණය කර ඇති ආකාරය අනුව අසත්‍යකරණයට ලක්කළ නොහැකි වීම ය. කම්කරු විප්ලවය නැත්තේ අඩුම තරමෙන් විප්ලවීය නායකත්වයක් නැති නිසා යැයි කීමට මාක්ස්වාදීන්ට හැකි ය. ධනපති ක්‍රමය බිඳ නොවැටෙන්නේ විප්ලවීය නායකත්වය නොමැති බැවින් යැයි කියමින් විකල්ප නායකත්ව ගොඩනැගීමට ඇතැමුන්ට හැකියාව ලැබෙයි.

අද ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සිදුවන්නේ ද ඊනියා විකල්ප නායකත්වය ගොඩනැගීම ය. මේ නව නායකත්වය ද විප්ලවීය නොවේ යැයි කියමින් මතු දිනෙක තවත් කණ්ඩායමක් විප්ලවීය නායකත්වය ගොඩනැගීමට ඉදිරිපත්වනු ඇත. ඊනියා කම්කරු පංති විප්ලවය කිසි දිනෙක සිදු නොවන බැවින් මේ විකල්ප නායකත්ව ගොඩනැගීම බටහිර විද්‍යාව කෙරෙහි ඇති භක්තිය (එය භක්තියක් මිස අනෙකක් නො වේ) තිබෙනතාක් හා මාක්ස්වාදය විද්‍යාත්මක යැයි සිතෙන තෙක් කරගෙන ගිය හැකි ය. මාක්ස්වාදයේ බංකොළොත් බව මාක්ස්වාදයේ දරිද්‍රතාව හා අපෝහකයේ රූපිකය යන පොත් කියවීමෙන් දැනගත හැකි වෙයි.

එක් අතකින් ගත්කල ඊනියා කම්කරු පංති විප්ලවය නොසිදුවීම ම මාක්ස්වාදයේ පැවැත්මට හේතුවෙයි. මාක්ස්වාදය පවත්වාගෙන යනු ලබන්නේ විශ්වවිද්‍යාලවල බොහෝ විට තැනක් ලබාගැනීමට, අවධානය ලබාගැනීමට, මාක්ස්වාදීන් වී සිටින ආචාර්යවරුන් කිහිප දෙනකු විසින් නොව කුඩා කුඩා පක්‍ෂවලට කැඩී මාක්ස්වාදයේ නාමයෙන් ඊනියා විප්ලවවාදී නායකත්ව ගොඩනගන පිරිස විසිනි. විප්ලවය නොසිදුවන්නේ එවැනි ඊනියා කම්කරු පාංතික විප්ලව සිදුවීමට කිසිදු ඉඩක් නොමැති බැවින් යැයි ඔවුහු නො පිළිගනිති. ඒ වෙනුවට තිබෙන නායකත්ව විවේචනය කරමින් ඊනියා විප්ලවවාදී නායකත්වය ගොඩනැගීමට ඔවුහු කාලය නාස්තිකරති.

කෙසේ වෙතත් අසත්‍යකරණය සම්බන්ධයෙන් පොපර් කියා ඇති දේ ද අසත්‍ය ය. මාක්ස්වාදීන් මාක්ස්වාදය සත්‍ය බව අනාගතයේ දී පෙන්වීමට ඊනියා විප්ලවවාදී නායකත්ව ගොඩනගන අයුරෙන් බටහිර විද්‍යාඥයෝ ද තත්කාලීන බටහිර විද්‍යා ප්‍රවාද සත්‍ය බව පෙන්වීමට කටයුතු කරති. බටහිර විද්‍යාව වර්ධනය වන්නේ (එයට වර්ධනයක් යැයි කියන්නේ නම්) බටහිර විද්‍යාඥයන් බටහිර විද්‍යාව අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීමෙන් නොවන බව තෝමස් කූන් පෙන්වා දී දැන් අවුරුදු පනහක් පමණ ගත වී ඇත. ඔහු කියා ඇත්තේ බටහිර විද්‍යාවේ සාමාන්‍ය කාල හා විප්ලවීය කාල යනුවෙන් කාල ඇති බවත් සාමාන්‍ය කාලවල දී බටහිර විද්‍යාඥයන් කරන්නේ තත්කාලීන බටහිර විද්‍යා ප්‍රවාද සත්‍ය බව පෙන්වීම බවත් ය.

විප්ලවීය කාල යනු ඉතා කුඩා අවධි වෙයි. බටහිර භෞතික විද්‍යාවෙහි ක්වොන්ටම් විප්ලවයෙන් පසු විප්ලවීය කාලයක් උදා වී නැත. විප්ලවීය කාලයක දී නව සුසමාදර්ශයක් (paradigm) ඉදිරිපත් වෙයි. සුසමාදර්ශ යනු චින්තනයක මුලික ගුණ ඉවත නොදමා ඇතැම් කරුණක් දෙකක් වෙනස්කර නිර්මාණය කරගන්නා වූ ආකල්පමය වෙනස්කිරීම්වලින් ඇතිකරගන්නා වූ දැනුම් පදනම් වෙයි. අයින්ස්ටයින් එවැනි සුසමාදර්ශී වෙනසක් තම විශේෂ සාපේක්‍ෂතාවාදය මගින් ඉදිරිපත් කළේ ය. ක්වොන්ටම් විප්ලවයෙහි දී ද එවැනි සුසමාදර්ශී වෙනසක් සිදුවිය. අයින්ස්ටයින් තම සුසමාදර්ශී වෙනස මගින් සංනිවේදනයට උපරිම වේගයක් නිර්මාණය කළේ ය. එය ආලෝකයේ වේගය වෙයි.

අද අභියෝගයට ලක් වී තිබෙන්නේ මේ උපරිම අගය ය. සර්න් (CERN) විද්‍යාඥයන් වුවමනාවෙන් අයින්ස්ටයින් අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීමට ගියා නො වේ. න්‍යුට්‍රීනෝව බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට මහත් හිසරදයකි. එය වර්ග (බටහිර විද්‍යාඥයන් ඒවා හඳුන්වන්නේ රස - –flavours - නමිනි. ඒ වියුක්ත ගුණ වෙයි) තුනකින් යුක්ත වෙයි. න්‍යුට්‍රීනෝවලට එක් වර්ගයක සිට තවත් වර්ගයකට මාරු විය හැකි ය. සර්න් විද්‍යාඥයන් කටයුතු කරන්නේ මුවොන් න්‍යුට්‍රීනෝ නමින් හැඳින්වෙන න්‍යුට්‍රීනෝ වර්ගය සමග ය. න්‍යුට්‍රීනෝවේ ස්කන්ධය පිළිබඳ විවිධ මත වෙයි. ඇතැමුනට අනුව න්‍යුට්‍රීනෝවල ස්කන්ධය ශූන්‍ය වෙයි.

න්‍යුට්‍රීනෝ සම්බන්ධයෙන් අද එකතුවන්නේ ආනුභවික සංසිද්ධි හා සම්බන්ධ තොරතුරු ය. දැන් දශක ගණනාවක සිට මේ දත්ත එකතුවෙමින් පවතියි. න්‍යුට්‍රීනෝ ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන බව දැනගෙන දැන් තරමක කාලයක් ගත වී ඇත. 1987 දී විශාල මැගලනික වළාකුල නමින් හැඳින්වෙන ප්‍රදේශයේ සිට පෘථිවියට පැමිණි න්‍යුට්‍රීනෝ ඒ සමග වළාකුලෙන් නිකුත් වූ ආලෝකයට වඩා ඉක්මණින් ළඟාවිය. එම වළාකුලේ සිදු වූ අධිස්පෝඨන (supernova) තාරකාවක් පිපිරීමෙන් නිකුත් වූ ආලෝකය හා න්‍යුට්‍රීනෝ මෙහි දී නිරීක්‍ෂණය කෙරිණි. මේ දත්ත ඉතා නිවැරදි නොවූ නමුත් බටහිර විද්‍යාඥයන්ට ඒ ගැන නොසළකා සිටීමට නොහැකි විය. එහෙත් ඔවුන් අතිවිශාල බහුතරය මූලිකව ම ඒ ගැන සිතුවේ මිනුම්වල වරදක් ලෙස ය.

ඉන්පසු 2007 දී පමණ ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාරයෙන් යවන ලද න්‍යුට්‍රීනෝ ද ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයක් වාර්තා කර ඇත. මේ පරීක්‍ෂණ මිනෝස් (MINOS) පරීක්‍ෂණ නමින් හැඳින්වෙන අතර පසුගිය දා සර්න් විද්‍යාඥයන් විසින් කරන ලද පරීක්‍ෂණ ඔපෙරා (OPERA) නමින් හැඳින්වෙයි. මේ පරීක්‍ෂණ හා නිරීක්‍ෂන තුනෙන් එකක්වත් කෙරුණේ සාපේක්‍ෂතාවාදය අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීම සඳහා නොවන බව පැහැදිලි ය. මුල් නිරීක්‍ෂණය හා පරීක්‍ෂණය බටහිර විද්‍යාඥයන්ගේ අවධානයට එතරම් යොමු නොවූ නමුත් සර්න් පරීක්‍ෂණ පිළිබඳ ව දැඩි සැලකිල්ලක් බටහිර විද්‍යාඥයන් අතර වෙයි. ඔවුන් ඒ පිළිබඳ ව කෙතරම් කැළඹී ඇත් ද යන්න බටහිර පුවත්පත් හා සඟරා මගින් හෙළිදරවු වෙයි. මෙරට සිටින ඇතැමුන් සිතා සිටින්නේ බටහිර විද්‍යාඥයන් මේ ප්‍රතිඵලවලින් කැළඹීමට පත් වී නැති බවත් ඔවුන් ඒවා යථා කාලයේ දී විස්තර කරනු ඇති බවත් ය.

මෙහි දී කිවයුතු කරුණු දෙකක් වෙයි. එකක් මෙරට සිටින ඊනියා විද්‍යාඥයන් ද (ඔවුහු හුදු තාක්‍ෂණ ශිල්පීහු පමණක් වෙති. ඔවුන් විසින් නිර්මාණය කෙරී ඇති සංකල්පයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ සඳහන් කරන්න) නොදන්නා නමුත් බටහිර විද්‍යාවේ නව අදහස් පිළිගැනෙන්නේ තරුණ විද්‍යාඥයන් අතර මිස මහළු විද්‍යාඥයන් අතර නො වේ. භෞතික විද්‍යාව පිළිබඳ නොබෙල් ත්‍යාගලාභී ප්ලෑන්ක් නම් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයා ඒ බව මැනවින් විස්තර කර ඇත. ඔහු කියා ඇත්තේ බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ අලුත් අදහස් පිළිගැනෙන්නේ මහලු විද්‍යාඥයන් මියගොස් ඒ අදහස් තරුණයන් අතර ප්‍රචලිිත වන නිසා බව ය.

මට කීමට ඇති දෙවැනි කරුණ දැනටමත් සර්න් පරීක්‍ෂණ තේරුම් ගැනීමට කතා විසිපහකට වඩා ගොතා ඇති බව ය. එහෙත් දැනට ගෙතී ඇති සියළු කතා වත්මන් බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ ප්‍රවාද මත ම ගොඩ නැගෙයි. එහෙත් ඒ කතා එතරම් සංගත නො වෙයි. මෙහි දී විප්ලවීය කතාවක් ගෙතීමට කිසිවකු පෙළඹී නැත. විප්ලවීය කතා ආප්ප බාන්නාක් මෙන් ගෙතිය හැකි ද නො වේ. මා දන්නා තරමින් සර්න් පරීක්‍ෂණය ගැන ඇසිය යුතු මූලික ප්‍රශ්නවත් තවම අසා නැත. අවශ්‍ය අයකුට මේ කතාවලින් සමහරක් කෝනල්් විශ්වවිද්‍යාලය මගින් පවත්වා ගෙන යන වෙබ් අඩවියට ඇතුල් වී ඔවුන්ගේ ඉලෙක්ට්‍රොනික සඟරාවේ කියවිය හැකි ය. එහෙත් එය ඉලෙක්ට්‍රොනික සඟරාවක් පමණක් බවත් එය සාම්‍ය සමාලෝචනයකට භාජනය නොවන බවත් සර්න් විද්‍යාඥයන් දැනටමත් පත්‍රිකාවක් පළකර ඇති බව පවසමින් මාක්ස්වාදීන්ගේ ද දායකත්වය ලබන කසිකබල් වෙබ් අඩවි පවත්වාගෙන යන්නවුන් දැනගත යුතු ය. ඉලෙක්ට්‍රොනික සඟරාවකට යවන ලිපියක් බොහෝ විට පසුදින පළකරවා ගත හැකි ය. සාම්‍ය සමාලෝචනයට භාජනය වන පත්‍රිකා පළවීමට සාමාන්‍යයෙන් මාස තුනක් හා අවුරුද්දක් අතර කාලයක් ගතවෙයි. ඉලෙක්ට්‍රොනික සඟරාවක හා සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්කරන සඟරා අතර ඇති වෙනසවත් නොදන්නෝ සර්න් පරීක්‍ෂණ සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්වන සඟරාවක ඵල වී නැතැයි අප කී විට අපට ඔචිචම් කරති. මේ පඬියන්ගේ දැනුම ගැන කිවහැක්කේ කුමක් ද?

සර්න් පරීක්‍ෂණවලින් බටහිර විද්‍යාවේ ස්වභාවය හෙළි වෙයි. ඒ පරීක්‍ෂණ අයින්ස්ටයින් අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීමට කළා නො වේ. කෙසේ වුවත් න්‍යුට්‍රීනෝවල වේගය ආලෝකයේ වේගයට වැඩි යැයි ඒ පරීක්‍ෂණවලින් කියැවෙයි. එහෙත් පරීක්‍ෂණ තුනෙන් න්‍යුට්‍රීනෝවල වේගය පිළිබඳ ලැබී ඇත්තේ ප්‍රතිඵළ තුනකි. එහි වරදක් නැත. න්‍යුට්‍රීනෝ එකම වේගයකින් විශ්වය පුරා චලිත වීම අනිවාර්ය නො වේ. අධිස්ඵෝටනයෙන් විසිවුණු න්‍යුට්‍රීනෝවලට වැඩි වේගයකින් සරන් විද්‍යාඥයන් න්‍යුට්‍රෝන විදින්නට ඇත. න්‍යුටී්‍රනෝ ෆෝටෝන මෙන් එකම වේගයකින් ගමන් කළ යුත්තේ ඇයි දැයි කිසිවෙක් නො කියති. එසේ වීමට අවශ්‍යතාවක් ද නැත.

ආලෝකයේ වේගයට වැඩි අංශුවලින් දෙදරන සත්‍යය

අපි සති තුනකට පෙර ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් කෙරෙන සංනිවේදන ගැන කතා කළෙමු. එහි දී ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් සංනිවේදනය කෙරෙන බව බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ විශේෂයෙන් ම පැටළුණු අංශු සම්බන්ධයෙන් සාකචිඡා කිරීමේ දී පිළිගැනෙන බව පෙන්වා දුනිමු. එහෙත් එසේ සංනිවේදනය කෙරෙන්නේ කෙසේ ද යන්න පිළිබඳ ව එහි දී කිසිවක් සඳහන් නො විණි. එයට හේතුව ඒ පිළිබඳ ව කිසිම හෝඩුවාවක් බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ නො වීම ය.

බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ දැනගෙන තිබුණේ ආලෝකයේ වේගයට අඩු වේගයකින් චලනය වන සාමාන්‍ය (සම්භාව්‍ය - classical) හා ක්වොන්ටම් අංශු ගැන ය. ෆෝටෝන ආලෝකයේ වේගයෙන් ගමන් කරන්නේ යැයි පිළිගැණිනි. ෆෝටෝන හෙවත් ආලෝකය කිරණ හා සම්බන්ධ විය. එබැවින් කිරණවල වේගය ආලෝකයේ වේගයට සමාන වූ අතර අංශුවල වේගය ආලෝකයේ වේගයට අඩුවිය. කිරණවල වේගය ආලෝකයේ වේගයට සමාන ය යන්න එක් අතකින් ගත්කල නිවැරදි නො වේ. මෙහි කිරණ යනු විද්‍යුත් චුම්බක කිරණ බැවින් හා ආලෝකය යනු විද්‍යුත් චුම්බක කිරණවලින් කොටසක් පමණක් බැවින් අප කිව යුත්තේ ආලෝකයේ වේගය විිද්‍යුත් චුම්බක කිරණවල වේගය බව ය.

එහෙත් සැප්තැම්බර් විසි දෙවැනි බ්‍රහස්පතින්දා ස්විට්සර්ලන්තයේ සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙන් නිකුත් වූ ආරංචි අනුව ඒ පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි දී ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන අංශු නිරීක්‍ෂණය කෙරී ඇත. මෙය වැදගත් පුවතකි. බොහෝ බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ මෙය පිළිගැනීමට අකමැති වෙති. එයට හේතුව එමගින් අයින්ස්ටයින්ගේ විශේෂ සාපේක්‍ෂතාවාදය බිඳ වැටෙන්නේ යැයි ඔවුන් සිතන බැවිනි. ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන අංශුවල පැවැත්ම සාපේක්‍ෂතාවාදයට එකඟ නො වේ.

සර්න් පර්යේෂනාගාරයේ කෙරුණු නිරීක්‍ෂණය වැරදි වීමට හැකි ය. එහි විද්‍යාඥයන් එකී පරීක්‍ෂණය කිහිප වරක් ම කර ඇතැයි කියැවෙයි. එය අනෙක් පරීක්‍ෂණාගාරවල ද කෙරිය යුතු බව කාගේත් අදහස වෙයි. එසේ කිරීමෙන් අනතුරුව ඒ ප්‍රතිඵලය ම ලැබෙන්නේ නම් පමණක් එය පිළිගත යුතු ය යන්න බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් සියළු දෙනාගේ ම පාහේ අදහස වෙයි. ඒ අදහස ගැන අපට ප්‍රශ්නයක් නැත. එහෙත් අවාසනාවකට ඒ පරීක්‍ෂණය ලංකාවේ දී සිදුකළ හැක්කක් නො වේ.

මෙය බටහිරයන් කියන අයුරෙන් ඕනෑම අයකුට කළ හැකි පරීක්‍ෂණයක් නො වේ. මොන පුහුණුව ලබා තිබුණ ද ඕනෑම බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයකුට තනිව ම තම පෞද්ගලික පරීක්‍ෂණාගාරයක දී ඒ කළ හැක්කක් නො වේ. ඒ සඳහා පුහුණුව ලත් කණ්ඩායමක් සිටිය යුතු අතර ඉහළ මට්ටමේ උපකරණ සහිත පරීක්‍ෂණාගාර් අවශ්‍ය වෙයි. එවැනි පරීක්‍ෂණාගාර ලෝකයේ ම ඇත්තේ තුනකි. ඉන් එකක් සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරය වෙයි. තවත් එකක් ජපානයේ වෙයි. අනෙක ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාරය වෙයි. එයින් ජපානයේ ඇති පරීක්‍ෂණාගාරය එරට සුනාමියෙන් පසු මන්දගාමී වී ඇත. ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාරයේ උපකරණ ද සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයේ තරම් සියුම් නො වේ යැයි පැවසෙයි. බටහිර විද්‍යාඥයන් පරීක්‍ෂණ නැවතත් කිරීම පිළිබඳ කෙතරම් පුරසාරම් බස් දෙඩුවත් ඔවුන්ට අද මේ සම්බන්ධයෙන් යම් තරමකින් වුව ද පරීක්‍ෂණ කළ හැක්කේ පරීක්‍ෂණාගාර දෙකක දී පමණ ය. ඒ සර්න් හා ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාර ය.

සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි කළ පරීක්‍ෂණයෙහි දී න්‍යුට්‍රීනෝ අංශු ඉතාලියේ කිලෝමීටර 730ක දුරකට යවා ඇත. එහි දී හෙළි වී ඇත්තේ ඒ අංශු ආලෝකය එම දුර ගෙවීමට ගන්නා කාලයට නැනෝතත්පර 60ක් අඩුවෙන් කාලයක දී ඒ දුර ගෙවා ගොස් ඇති බව ය. කාලය සම්බන්ධයෙන් ගත්කල එ ඉතා සුළු වෙනසකි. මේ මැනීම වෑරදි විය හැකි බව ද දැනට මේ සුළු වෙනස නොසලකා හැරිය නො හැකි ය. සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි ඒ පරීක්‍ෂණය කිහිප වතාවක් ම කර ඇතැයි කියැවෙයි.

මෙහි දී කිවයුතු කරුණු කිහිපයක් වෙයි. අපේ ආසනික් පරීක්‍ෂණයෙහි දී මෙන් කිසිවෙක් සර්න් පරීක්‍ෂණයෙහි ප්‍රතිඵල එකහෙළා ම වැරදි යැයි කීමට ඉදිරිපත් නො වුහ. බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට අවශ්‍ය ඒ පරීක්‍ෂණය ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි දී ද කර බැලීම ය. අප රටේ ආසනික් හැඳිනගැනීම සම්බන්ධයෙන් අපේ ක්‍රමය කුමක් දැයි අප කියද්දීත් අනෙක් බටහිර රසායනික වි්‍යාඥයෝ ඒ අනුව පරීක්‍ෂාකිරීමට ඉදිරිපත් නොවූහ. පසුව ආණ්ඩුවේ හා රේගුවේ අවශ්‍යතාව පරිදි එක් පරීක්‍ෂණාගාරයක දී එසේ පරීක්‍ෂණය කිරීමට සිදුවිය. එහි ප්‍රතිඵල ප්‍රසිද්ධ නොකරන්නේ ඇයි ද යන්න ප්‍රශ්නයකි. එහෙත් අද වන විට අඩුම තරමෙන් පලිබෝධනාශකවල ආසනික් පමණක් නොව කැඩ්මියම් හා රසදිය ද ඇති බව හෙළි වී අවසන් ය. එසේ වුවත් ඒ රසායනික ද්‍රව්‍ය අඩංගු පලිබෝධනාශක මෙරටට ආනයනය කිරීම නවතා ඇත්දැයි කිසිවකුට නිශ්චිත ව කිව නො හැකි ය.

අනෙක් අතට බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි උපකරණ අක්‍රීය යැයි කීමට තරම් පහත් තත්වයකට නො වැටුණ හ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ ඒ පරීක්‍ෂණය තව තවත් කරවීම පමණ ය. එහෙත් අපේ බටහිර රසායනික විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා අය තැන තැන ඇවිද්දේ කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ අදාළ උපකරණ ක්‍රියා විරහිත බව කියමිනි. ඔවුන් තවදුරටත් කීවේ ඒ පරීක්‍ෂණ කැලණියෙහි කෙරී නොමැති බවත් පලිබෝධනාශකවල, පසෙහි හා ජලයෙහි ආසනික් ඇති බව කියා ඇත්තේ දෙවිවරුන් පමණක් බවත් ය.

මේ අමන කතා මෙරට ඊනියා බටහිර විද්‍යාඥයන් කෙතරම් විශ්වාස කළේ ද යතහොත් ඔවුහු විදුසර පුවත්පතට ද අපට ප්‍රසිද්ධිය ලබාදෙන්නේ යැයි කියමින් චෝදනා කළහ. එහෙත් ඒ ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට ම ඇතැම් කුහකයන් විසින් තමන් නොමග යවා ඇති බව පිළිගැනීමට දැන් සිදු වී ඇත. මේ අතර ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය ඔස්සේ මා අපකිර්තියට පත්කිරීමට කටයුතු කළෝ ද වූහ. කිසි දිනෙක අලුත් ප්‍රවාදයක්, සංකල්පයක් ඉදිරිපත්කර නැති හුදු තාක්‍ෂණ ශිල්පීන් වූ මෙරට කසිකබල් බටහිර විද්‍යාඥයන්ට බටහිර සැබෑ විද්‍යාඥයන්ගෙන් ඉගෙනීමට තවත් බොහෝ දේ ඇත. බටහිර විද්‍යාවේ හා බටහිර විද්‍යාඥයන්ගේ කෙතෙක් වැරදි තිබුණ ද බටහිර ජීවත්වන සැබෑ බටහිර විද්‍යාඥයන්ගෙන් මෙරට ව්‍යාජ බටහිර වි්‍යාඥයන්ට ආදර්ශයට ගැනීමට කරුණු වෙයි.

මෙහි දී කිවයුතු වැදගත් ම කරුණක් වෙයි. මා දන්නා තරමින් සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයේ විද්‍යාඥයන් මේ වැදගත් පරීක්‍ෂණය පිළිබඳ ව සාම්‍ය සමාලෝචනයට බඳුන්කළ පත්‍රිකාවක් පළකර නැත. පසුගිය බ්‍රහස්පතින්දා ඔවුන් මේ පරීක්‍ෂණය සම්බන්ධ තොරතුරු මාධ්‍යයට ප්‍රකාශ කර ඇති බව දැනට ලැබී ඇති තොරතුරු අනුව හෙළි වෙයි. සර්න් විද්‍යාඥයන්ගෙන් සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්කළ පත්‍රිකා ඉල්ලීමට මෙරට බටහිර විදාඥයන් කටයුතු කරනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු වෙමු. කැලණියේ අපෙන් ආසනික් පැවතීම සම්බන්ධ පරීක්‍ෂණ පිළිබඳ ව සාම්‍ය සමාලෝචනයට ලක්කළ පත්‍රිකා ඉල්ලූ මෙරට ඊනියා බටහිර විද්‍යාඥයන්ට සර්න් විද්‍යාඥයන්ට අඩු තරමෙන් මේ සම්බන්ධයෙන් විද්‍යුත් තැපෑලෙන් ඉල්ලීමක් කළ හැකි ය.

ඒ කෙසේ වෙතත් සර්න් පරීක්‍ෂණය නිවැරදි නම් ඉන් මුළු මහත් බටහිර විද්‍යා ලෝකය ම කැලඹෙනු ඇත. න්‍යුට්‍රෝන අංශුව හේතු කොටගෙන ද බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන්ට එහි ආරම්භයේ සිට ම ප්‍රශ්න තිබී ඇත. එහි ස්කන්ධය කෙතෙක් ද යන්න නොවිසඳුණ එක් ප්‍රශ්නයකි. ඇතැමුනට අනුව ෆෝටෝනයකට මෙන් න්‍යුට්‍රිනෝවට ද ස්කන්ධයක් නැත. ස්ලන්ධයක් තිබිිණි ද එය ඉතා කුඩා විය යුතු ය. න්‍යුට්‍රීනෝව වර්ග තුනකින් එක් වර්ගයකට එක් අවස්ථාවක දී අයත් වුවත් ඒ අංශු සූර්යයාගේ සිට පොළොවට ළඟාවන විට වර්ගය වෙනස්වන බව බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ දනිති. එනම් ඔවුන්ගේ ප්‍රවාද හා සංකල්ප අනුව න්‍යුට්‍රීනෝවල වර්ගය එසේ වෙනස්විය යුතු ය. සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙන් ඉතාලියට යැවුණු න්‍යුට්‍රීනෝවල ද එසේ වර්ගය වෙනස්විණි දැයි අපි නො දනිමු. ඇතැම් විට ඒ විද්‍යාඥයන් සාම්‍ය සමායෝජනයට ලක්කරන පත්‍රිකාවක ඒ බව සඳහන් කරනු ඇත.

න්‍යුට්‍රීනෝවේ ස්කන්ධය ශූන්‍ය නම් එය චලනය විය යුත්තේ ආලෝකයේ වේගයෙනි. එහෙත් එයට ඉතා කුඩා වුව ද ස්කන්ධයක් ඇත්නම් දැනට බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ කියැවෙන ආකාරයට නම් එහි වේගය ආලෝකයේ වේගයට අඩු විය යුතු ය. එහෙත් සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි විද්‍යාඥයන් අපට ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ කියන්නේ න්‍යුට්‍රීනෝ ආලෝකයේ වේගයට වැඩි වේගයකින් චලනය වන බව ය. මේ තත්වය යටතේ බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් කෙසේ ක්‍රියාකරනු ඇත්දැයි අපට කිවහැකි නො වේ. අපට කිවහැක්කේ ඔවුන් පළමුව ඒ පරීක්‍ෂණය ෆර්මි පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි දී සිදුකිරීමට කටයුතු කරන බව පමණ ය.

මේ පරීක්‍ෂණ නිවැරදි නම් අයින්ස්ටයින්ගේ සාපේක්‍ෂතවාදය අඩුම තරමෙන් සංශෝධනය විය යුතු ය. ඇතැම් විට එය බොහෝ දුරට ප්‍රතික්‍ෂෙපවීමට ද සුළු ඉඩක් ඇත. අද ෙසෙද්ධාන්තික භෞතික විද්‍යාඥයකුට ඉතිහාසගත වීමේ අවස්ථාව උදා වී ඇත. ඒ සර්න් පරීක්‍ෂණයේ ප්‍රතිඵල තේරුම් කරන ප්‍රවාදයක් ඉදිරිපත් කිරීමෙනි. ඒ ප්‍රවාදය කුමක් වුවත් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් අයින්ස්ටයිනීය සාපේක්‍ෂතාවාදය මුළුමනින් ම ප්‍රතික්‍ෂෙප නොකරනු ඇත. ඔවුන් නිව්ටෝනීය ගුරුත්වාකර්’ණ ප්‍රවාදය උගන්වන අයුරින් සාපේක්‍ෂතාවාදය ද තවදුරත් උගන්වනු ඇත. අනෙක් දැනුම් පද්ධතිවල මෙන් ම බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ ද පරස්පර තිබීම වැළැක්විය නො හැකි ය.

අප ලෝකය ග්‍රහණය කරගන්නේ ය යන කතාව අමූලික අසත්‍යයක් බව මේ සියල්ලෙන් පැහැදිලි වෙයි. අපි අපෙන් තොරව පවතින ලෝකයක් ග්‍රහණය නොකරන්නෙමු. අප කරන්නේ අපේ ඉන්ද්‍රිය ඔස්සේ සංකල්ප හා ප්‍රවාද යොදාගනිමින් ලෝකයක් නිර්මාණය කිරීම ය. ඒ ලෝකය අප නිර්මාණය කරන්නේ මනසෙන් ය. මනසට වඩා වැදගත් ඉන්ද්‍රියක් අපට නැත. එහෙත් බටහිර විද්‍යාඥයෝ මනස ඉන්ද්‍රියක් ලෙස සෑලකීම ම ප්‍රතික්‍ෂෙප කරති.

නිව්ටන් නිර්මාණය කළ සරල සුන්දර ලෝකය අද නැත. අප ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ලෝකය ගැන පමණක් කතාකළ ද අප ඉන්ද්‍රිය ඔස්සේ දකින ලෝකය නිව්ටෝනීය ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය මගින් නිර්මාණය කරගත නොහැකි බව අපි දනිමු. එනම් නිව්ටෝනීය ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය හා ඉන්ද්‍රිය මගින් නිර්මාණය කෙරෙන ලෝකය අතර පරස්පර වෙයි. ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන ක්වොන්ටම් ලෝකයෙහි මේ පරස්පර තව තවත් වැඩිවෙයි. සර්න් පරීක්‍ෂණයෙන් කියැවෙන්නේ ඒ බව ය. ඊනියා වාස්තවික සත්‍යයක් කරා යෑමට බටහිර විද්‍යාවට ද නොහැකි බව මේ සියල්ලෙන් පැහැදිලි වෙයි.

ජාතික ව්‍යාපාරය හා දිවයින

ඉරිදා දිවයින පුවත්පතට අවුරුදු තිහක් පිරුණු මේ මොහොතේ දිවයින විසින් ජාතික නිදහස සඳහා කරන ලද සේවයත් දිවයින හා ජාතික ව්‍යාපාරය අතර සම්බන්ධයත් ඇගයීම වැදගත් වෙයි. 1981 දී ඉරිදා දිවයින ආරම්භ කළ අවස්ථාවේ සිට අද දක්වා ගත වී ඇති කාලයෙහි දිවයින නොවන්නට මෙරට ඉතිහාසය මෙයට වඩා වෙනස්වන්නට තිබිණි. මෙරට සමස්ත පුවත්පත් ඉතිහාසයෙහි එවැන්නක් කිවහැකි වනුයේ පුවත්පත් අතළොස්සකට පමණකි. 1977 දී බිහි වූ ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතාගේ ආණ්ඩුව මගින් මෙරට ඊනියා විවෘත ආර්ථිකයකට යොමු කරන ලදැයි කියැවෙයි. එමගින් රට බටහිර ධනවාදී ආර්ථිකයකට ද වඩා බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියට විවෘත කෙරිණි. 1506 සිට 1977 දක්වා අවුරුදු හාරසිය හැත්තෑවකට පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංගිරිසි යටත්විජිතවාදීනට කිරීමට නොහැකි වූ බටහිර සංස්කෘතිකකරණයක් ජේ ආර් ජයවර්ධන ආණ්ඩුව අවුරුදු දොළහක පමණ කාලයක දී සිදු කෙළේ ය. 1977 සිට රට බටහිර සංස්කෘතික ආක්‍රමණයට ගොදුරු වූවා නොව සංස්කෘතික ආක්‍රමණය රට තුළට වුවමනාවෙන් ම ගෙන්වා ගෙනු ලැබිණි. ගෙන්වා ගනු ලැබූ සංස්කෘතික ආක්‍රමණය එලෙස ම ගෙන්වාගනු ලැබූ ඊනියා ඉන්දීය සාම සාධක හමුදාවන්ට වඩා භයානක විය. එය ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා ලවා කරවා ගැනීමට හැකිවූයේ ඔහු ලබා තිබූ සංස්කෘතික පුහුණුව නිසා ය. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි ඡන්ද ඇති නිසා ම ජාතික ඇඳුමට ඇදී ගිය ජයවර්ධන මහතාට සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය නැසීමට ඒ සංස්කෘතිය ඔස්සේ ම පියවර ගැනීමට තරම් දේශපාලන අවබෝධයක් ද විය. විවෘත ආර්ථිකය යනුවෙන් හඳුන්වනු ලැබුව ද ඔහුගේ ව්‍යාපෘතිය විවෘත සංස්කෘතිය විය. සංස්කෘතික වශයෙන් කෙරෙන වෙනසක් නොමැතිව ආර්ථික වෙනසක් කළ නො හැකි ය. කොළඹ හා නගරවල කිහිප දෙනකුට පමණක් සීමා වී තිබූ බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය ගම්වලට ගෙන යනු ලැබුවේ විවෘත සංස්කෘතික ව්‍යාපෘතිය මගිනි. අප කුඩා කළ කාගිල්ස් මිලර්ස් යන වෙළෙඳසල් හා මහා හෝටලය (ග්‍රෑන්ඩි ඔරියන්ටල් හෝටලය), ගල්කිස්ස හෝටලය ආදිය යුරෝපීයයනට හා මෙරට පවුල් කිහිපයකට පමණක් වෙන් වී තිබිණි. එහෙත් අද පහළ මධ්‍යම පංතියේ අය ද ගෙදර යන ගමන් කාගිල්ස් යති. හෝටල්වල මගුල් කති. බටහිර වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ගැනීමට, ඊනියා විශේසඥයන් හමුවීමට, දරුවන් බිහිකිරීමට, පෞද්ගලික රෝහල්වලට යති. අවසානයේ ජයරත්න (රේමන්ඩ් වෙනුවට) ශාලාවේ පැය කිහිපයක් නිදාගෙන කනත්තට යති. ඒ අතරතුර ගෙදර ගතකරන ජීවිතයේ වැඩි කාලයක් රූපවාහිනී නැරඹීමට වෙන් කරති. ගැමුණු රජුගෙන් පසු සිංහල සමාජයෙහි වෙනසක් ඇතිකළ ප්‍රධාන පුද්ගලයා ජේ ආර් ජයවර්ධන බව පවසන්නේ ඔහුට කරන ගෞරවයක් ලෙස නම් නො වේ.

ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි එකල ප්‍රධාන ඒජන්තයා විය. එකල මුදල් ඇමති වූ රොනී ද මැල් මහතා කෙතෙක් වෑයම් කළ ද විවෘත ආර්ථිකය හඳුන්වා දීමට නොහැකි විය. වැඩිම වුවහොත් ඔහුට කළ හැකි වූයේ පට් පට් ගාල සම්තින් සොයන සූරසේනලාගේ පාදඩ ආර්ථිකයක් ඇති කිරීම ය. විවෘත ආර්ථිකයක් ඇතිකිරීමට, එනම් බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයේ ආර්ථිකයට රට විවෘත කිරීම සඳහා පළමුව සංස්කෘතිය වෙනස් කිරීමට අවශ්‍ය විය. ජේ ආර් ජයවර්ධන මහතා එය සිදු කළේ ය. ඉංගිරිසින් මෙරට සිටි අවධියේ චාල්ස් ද සොයිසා මහතා වැනි ක්‍රිස්තියානි ධනවත්තු මහජනයා සඳහා රෝහල් ඉදිකර ආණ්ඩුවට භාරදුන්හ. එහෙත් අද සිංහල බෞද්ධ යැයි කියාගන්නා ධනවාදීහු පෞද්ගලික රෝහල් තනා නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් ම බිහි වූ බහුතරයක් සිංහල බෞද්ධ වූ බටහිර වෛද්‍යවරුන් සමග එකතු වී රෝගීන් ගසා කති. මේ ආර්ථික ක්‍රියාවලිය ඇතිකිරීමට සංස්කෘතික වෙනස් කීිරීමක් අවශ්‍ය විය. ජයවර්ධන මහතා ඒ ඉටු කළේ ය. අද වන විට බටහිර යටත්විජිතවාදී ඊනියා විවෘත ආර්ථිකය නව ක්‍රියාදාමයකට පීිවිස ඇත. ඒ ආර්ථික යටත්විජිතවාදය අද රට පුරා පැතිර යනු දැකිය හැකි ය. එය එසේ පැතිර යන්නේ අධික දුෂණවලින් ද ගහණව ය. එය අප රටට පමණක් විශේෂිත වූවක් නො වේ. ඊනියා දියුණු යැයි සම්මත රටවල ද ඒ ඊනියා දියුණුව හඹායන රටවල ද දූෂණය පවතියි. බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආර්ථිකයට හා ඒ හා සමග බැඳුණු පරිසරය විනාශ කරන ඊනියා සංවර්ධනයට දූෂණයෙන් තොර පැවැත්මක් නැත. අද ක්‍රියාත්මක වන්නේ ඊනියා හෙජමොනික ධනවාදයක් නොව බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආර්ථිකයේ අවසාන අදියර ය. ඒ මාක්ස්වාදී අර්ථයකින් නො වේ. බටහිරයන්ට කිසිදිනෙක පරිසරය සූරැකීමට නොහැකි බව අප කීවේ කාලයකට පෙර ය. පරිසරය ගසාකෑමෙන් තොරව බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය පදනම් කරගත් ආර්ථිකයකට වර්ධනයක් නැත. අද ඔබාමා කියන්නේ ඕසෝන් ස්ථරය තවත් විවෘත නොකර ඇමරිකානුවන්ට රැකියා සැපයිය නොහැකි බව ය. තව තවත් පරිසරය විනාශකරන බටහිර ආර්ථිකයට මෙතෙක් බටහිරයන් අතින් සූරාකෑමට ලක් වූ ස්වභාව ධර්මය දඬුවම් දෙන යුගය එළඹී ඇත.

බටහිර ආර්ථිකය කඩා වැටීම වැඩිවත් ම බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයෙහි රෞද්‍ර මුහුණ තව තවත් දර්ශනය වනු ඇත. අද ඊනියා මැද පෙරදිග හෙවත් බටහිර ආසියාවේ හා උතුරු අප්‍රිකාවේ මුස්ලිම් රටවල ඉතා නග්න ආකාරයකට පෙනෙන්නට ඇත්තේ බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයේ මේ ජඩ මුහුණ ය. බටහිරයන් මේ රටවල් ආක්‍රමණය කරන්නේ ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක නාමයෙනි. එහි දී මානව අයිතිවාසිකම් හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැකීම යන කුණුහරුපය බටහිරයෝ තොර තෝංචියක් නොමැතිව මතුරති. කුණුහරුපයක් මතුරා තමන් අතින් ලෝක ආධිපත්‍යය ගිලිහී යෑම නැවැත්වීම බටහිරයන්ගේ දේශපාලනයෙහි විදේශ ප්‍රතිපත්තිය වෙයි. මේ දේශපාලනය යුක්තියුක්ත කරන මාක්ස්වාදීහු මෙරට වෙති. මේ කසිකබල් මාක්ස්වාදියෝ මෙරට දී දෙමළ ජනයාගේ ඊනියා මානව අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිති. ඔවුහු බටහිරයන්ට මෙරට ආක්‍රමණය කරන ලෙස ව්‍යංගයෙන් කියා සිටිති. මේ මාක්ස්වාදීන් කෙතරම් බටහිර ගැත්තන් වී ඇත් ද කිවහොත් බටහිරයන් ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක නාමයෙන් කියුබාව හා වෙනිසියුලාව ආක්‍රමණය කළහොත් ඔවුන් එය ද ඉවසනු ඇත. එපමණක් නො වේ. ඔවුහු දෙමළ ජනයාගේ ඊනියා මානව අයිතිවාසිකම් රැකීමට නොව ඒ 2009 මැයි මාසයේ සතියක කාලයක් නොරුකිණිය යන අදහස පෙරදැරි කරගෙන ලංකාව ආක්‍රමණය කිරීමට මාන බලන බටහිරයන්ට උල්පන්දම් දෙති.

සංස්කෘතිය, ආර්ථිකය හා දේශපාලනය යන ක්‍ෂෙත්‍රවල බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයේ සංරචකවල ජේ ආර් ජයවර්ධන ව්‍යාපෘතිය පටන්ගෙන නොබෝ කලකින් ම දිවයින පුවත්පත ඇරඹිණි. 1981 වන විට නව ජාතික ව්‍යාපාරයක් ඇරඹීමේ ලකුණු පහළ වී තිබිණි. එක් පැත්තකින් සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියට එරෙහි වූ ව්‍යාපාරය විය. තවත් පැත්තකින් ජඩ ආර්ථිකය විය. තුන්වැනුව දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනය හා බටහිර දේශපාලන ව්‍යුහ විය. මේ සංරචක තුන ම බටහිරයන්ගේ අවශ්‍යතා මත ක්‍රියාත්මක වන්නේ කෙසේ ද යන්නවත් ඒ සංරචක අතර තිබූ සම්බන්ධයවත් එකල නොදැන සිටි නමුත් උපාලි විජයවර්ධන මහතා ඉවකින් මෙන් ජාතිකත්වය වෙනුවෙන් පුවත්පතක් ආරම්භ කළේ ය. එකල සමාජ විශ්ලේෂණය සඳහා තිබුණේ එක්කෝ බටහිර ලිබරල් මතවාද ලෙස හැඳින්විය හැකි ප්‍රවාද සමූහයකි. එසේත් නැත්නම් මාක්ස්වාදී මතිමතාන්තර ය. බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදය පරාජය කිරීම සඳහා ජාතික මතවාද, ජාතික සංකල්ප, ජාතික ප්‍රවාද අවශ්‍ය විය. එහෙත් ඒ නිර්මාණය කරගන්නේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්නයවත් එකල නොවූයේ ප්‍රවාද නිර්මාණය යන්න ද පසු කලෙක ඇති වූ සංකල්පයක් නිසා ය. 1948 දී දිනාගත් සීමිත දේශපාලන නිදහස කිසිසේත් ම ප්‍රමාණවත් නොවන බව වැටහුණු බොහෝ දෙනා සිටි නමුත් බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයෙන් නිදහස ලබන්නේ කෙසේ ද යන්න පිළිබඳ හෝඩුවාවක්වත් එකල නො වී ය. අනුරාධපුර යුගයේ ශ්‍රී විභූතිය ගැන කතාකිරීමත් සිංහල බෞද්ධ ජීවන රටාව ගැන කතාකිරීමත් හැරෙන්නට ජාතික ව්‍යාපාරයකට සංකල්ප, අදහස් ප්‍රවාද ආදිය නො වී ය. වැඩිම වුවහොත් මාක්ස්වාදය හා බුදුදහම එකතුකරන්නේ කෙසේ ද යන්න පමණක් එකල සාකච්ඡා විය. ඊනියා බෞද්ධ සමාජවාදය එකල ඇතැම් උගතුන් අතර ජනප්‍රිය මාතෘකාවක් විය. එහි දී මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ ඇතැම් ඉතා ප්‍රාථමික අදහස් ද බලපෑවේ ය. බුදුදහම හා මාක්ස්වාදී සමාජවාදය චින්තන දෙකක උපත ලබා ඇති බව අදත් බොහෝ දෙනා තේරුම් නොගත් කරුණකි.

දිවයින පුවත්පත ආරම්භයේ සිට ම තම කාර්යභාරය කරගත්තේ ජාතික නිදහස දිනාගැනීම යැයි සිතමි. ඒ සඳහා කිසිවකුට විශේෂිත සැලැස්මක් තිබිණි යැයි මෙයින් අදහස් නො වේ. දිවයින පුවත්පතේ විවිධ පුද්ගලයන් සේවය කළ ද, එය පැදවූ නියමුවා වූයේ එඩ්මන් රණසිංහ මහතා ය. සමාජවාදීන්, ලිබරල්වාදීන් වූ ජනමාධ්‍යවේදීන් හවුල් කරගනිමින් රණසිංහ මහතා ජාතික නිදහස සඳහා වූ පුවත්පතක් ගොඩනැගීම ආරම්භ කළේ ය. දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහය මෙන් ම දිවයින බදාදා අතිරේකය ද සංවාද මණ්ඩප බවට පත්විය. 1983 ජූලි කලබලවලින් පසු දෙමළ ජාතිවාදය යනු කුමක් දැයි හඳුනාගැනීමේ වගකීම ද විය. දෙමළ ජාතිවාදයේ ත්‍රස්තවාදය ඇරඹුණේ 1983 දී වත් 1981 දී වත් නො වේ. ත්‍රස්තවාදය හැත්තෑවේ දශකයේ අගභාගයේ ඇරඹී තිබුණේ ජ වි පෙරමුණේ ආභාසය ලබමිනි. අපකීර්තිමත් වඩුකොඩේ සම්මේලනය පැවත්වූයේ 1976 දී ය. අද බොහෝ දෙනා තිස් අවුරුදු යුද්ධයක් ගැන පුරුද්දට කතාකරන නමුත් 2009 වන විට දෙමළ ජාතිවාදී ත්‍රස්තවාදයට අවුරුදු තිහකට වඩා ගෙවී තිබිණි. කෙසේ වෙතත් ප්‍රභාකරන් හා ආණ්ඩුව අතර යුද්ධයක් නො වී ය. එසේ හැඳින්වීම ම සංකල්පීය වශයෙන් වැරදි ය.

ජාතික ව්‍යාපාරයක් නොව නව ජාතික ව්‍යාපාරයක්

අද මෙරට ඇත්තේ ජන පදනමක් ඇති එක් දේශපාලන පක්‍ෂයක් පමණකි. අනෙක් දේශපාලන පක්‍ෂ පවතින්නේ ජනමාධ්‍යවලට පින් සිදුවන්නට ය. අද දේශපාලනය කිරීම එතරම් අමාරු කාර්යයක් ද නො වේ. ජනමාධ්‍ය සමග මනා සම්බන්ධතාවක් ඇත්නම් පුවත්පත් සාකච්ඡා මගින් පමණක් වුවත් දේශපාලනයෙහි නිරත විය හැකි ය. එය තරමක් වෙනස් වන්නේ මැතිවරණ කාලවල දී ය. එවැනි අවස්ථාවල දී ගෙන්ගෙට ගොස් කරන මැතිවරණ ව්‍යාපාර කුඩා හා මහා රැස්වීම් සංවිධානය වැදගත් වෙයි.

දිවයින පුරා ජන පදනමක් ඇත්තේ ශ්‍රී ල. නි. පක්‍ෂය ප්‍රධාන එක්සත් ජනතා නිදහස් සංවිධානයට ය. එහි ද බොහෝ පක්‍ෂ පවතින්නේ ශ්‍රී ල. නි. පක්‍ෂය සමග ගැට ගැසීම නිසා ම පමණක් බව පැහැදිලි ය. බොහෝ කලක් මෙරට ආණ්ඩු කළ පක්‍ෂයක් වූ එ ජා පක්‍ෂයට අද ලබා ඇත්තේ රනිල් ඒරාෂ්ටකය ය. ගැමුණු රජුගෙන් පසුව මෙරට ජීවන ක්‍රමයෙහි දැනෙනසුළු වෙනසක් කළේ එ ජා පක්‍ෂයෙහි නායකයකු වූ ජේ ආර් ජයවර්ධන ය. බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදීන් වූ පෘතුගීසී, ලන්දේසි, ඉංගිරිසි ආණ්ඩුකාරවරුන්ට, පූජකවරුන්ට, නිලධාරීන්ට කළ නොහැකි වූ වෙනසක් නගරවලින් පිටත කිරීමට හැකිවූයේ යටත්විජිතවාදීන්ගේ හොඳම නියෝජිතයා වූ ජේ ආර් ජයවර්ධනට ය. එහෙත් ඔහු ඇතිකළ වෙනසට නායකත්වය දීමට රනිල් අපොහොසත් වීම ඇතැමුනට ප්‍රශ්නයක් විය හැකි ය. රනිල් තම මාමා තරමට මෙරට සංස්කෘතිය නො හඳුනයි. ජේ ආර් ජයවර්ධනට පෙර ඒ සඳහා ඉතා සුළුවෙන් නමුත් දායකත්වයක් ලබා දී තිබුණේ මෙරට බටහිර උගතුන් විසිනි. එහෙත් එය නගරවලට සීමා වූ දායකත්වයක් විය.

ජේ ආර් ජයවර්ධන එ ජා පක්‍ෂයට ඔරොත්තු නොදෙන්නෙක් විය. ඔහු එ ජා පක්‍ෂයට බැඳෙන්නට ඇත්තේ එකල එයට වඩා බටහිර ගැති පක්‍ෂයක් නොතිබූ බැවින් විය යුතු ය. ඔහු එ ජා පක්‍ෂයෙහි බලය අතට ගැනීම වැළැක්වීමට සේනනායකවරු මහත් උත්සාහයක් ගත්හ. සේනානායකලා මුළුමනින් ම ඉංගිරිසින්ගේ ප්‍රසාදයට ලක්වූවෝ නොවුහ. ඔවුහු සිංහල ප්‍රභූවරුන්ගේ දරුවෝ වූහ. විසිවැනි සියවස මුල ඔවුහු නිකම්මු වූහ. ඔවුහු ඕල්කට් බෞද්ධයන් මිස සිංහල බෞද්ධයන් නොවුව ද ඇංග්ලිකන් ක්‍රිස්තියානිය ද වැළඳ නොගත්හ. ජේ ආර් ජයවර්ධන එසේ නො වී ය. ඔහුගේ පියා ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණ වින්ශ්චයකරුවෙක් ද ඇංග්ලිකන් ක්‍රිස්තියානි භක්තිකයෙක් ද ඉංගිරිසින්ගේ ප්‍රසාදය දිනාගත්තෙක් ද විය. ජයවර්ධනලා ඉංගිරිසි සමාජයෙහි ද ප්‍රභූවරු වූහ. එ ජා පක්‍ෂයෙහි මුල සිටම සේනානායකලා හා ජයවර්ධනලා අතර ගැටුමක් විය. ජයවර්ධනලාට එ ජා පක්‍ෂයට වැඩි බටහිර ගැති පක්‍ෂයක් අවශ්‍ය වුව ද ඔවුනට එවැනි පක්‍ෂයක් ජනතාව කරා ගෙන යෑමේ හැකියාවක් නො වී ය. ජේ ආර් ජයවර්ධනට අවස්ථාවක් එනතුරු දත්මිටි කාගෙන එ ජා පක්‍ෂයෙහි රැඳී සිටීම හැරෙන්නට වෙනත් විකල්පයක් නො වී ය. බණ්ඩාරනායක මහතා හා සේනනානායකලා අතර ද ගැටුමක් විය. ඒ ගැටුමෙහි බණ්ඩාරනායක මහතා සිටියේ සේනානායකවරුන්ට වඩා ජාතිකත්වයට බරව ය. එබැවින් බණ්ඩාරනායක මහතාට එ ජා පක්‍ෂයෙන් කැඩී මුල දී ලිබරල්වාදී පක්‍ෂයක් පිහිටුවාගෙන ජනතාව අතරට යෑමේ ශක්තියක් විය. බණ්ඩාරනායක මහතා හා ජේ ආර් ජයවර්ධන ඇංග්ලිකන් ක්‍රිස්තියානි පසුබිමක ඇති දැඩිවුණ ද ඉංගිරිසි සමාජයෙහි ඉංගිරිසින් විසින් ද පිළිගනු ලැබූ ප්‍රභූන් වුව ද මතවාදී වශයෙන් දෙදෙනා සිටියේ සේනානායකවරුන්ගේ දෙපසෙහි ය. එක් අයකු ඉංගිරිසින්ට, පසුව ඇමරිකානුවන්ට බරව සිටි අතර අනෙක් තැනැත්තා ජාතිකත්වයට බරව සිටියේ ය.

ජේ ආර් ජයවර්ධන බලයට පත්වීමෙන් පසුව රටේ ව්‍යවස්ථාව මෙන් ම එ ජා පක්‍ෂයේ ව්‍යවස්ථාව ද වෙනස් කළේ ය. රටේ ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කිරීම අවසානයේ දී ඔහුගේ අවශ්‍යතාවන්ට පටහැණි ව ගියේ ය. එම ව්‍යවස්ථාව, ඔහුට විරුද්ධව විශේෂයෙන් ම කොටි පරාජය කිරීමට යොදා ගැණිනි. ජේ ආර් ජයවර්ධනගේ විධායකය කොටින්ට එරෙහිව යොදා ගැනෙනු ඇතැයි කිසිවකු නොසිතන්නට ඇත. ඔහුගෙන් පසු එ ජා පක්‍ෂයේ බලය නැවතත් සේනානායක පිළට ගියේ ය. එවර ප්‍රේමදාස මහතා එ ජා පක්‍ෂයට නායකත්වය දුන්නේ ය. ඉන්පසු විජේතුංග මහතා කෙටිකලක් නායකත්වයට පත්විය. දැන් නැවතත් ජේ අර් ජයවර්ධන පිළෙහි රනිල් වික්‍රමසිංහ නායකත්වයෙහි වෙයි. එහෙත් එ ජා පක්‍ෂය රනිල් තරම් ඊනියා ජාත්‍යන්තරවාදී නො වේ. එසේ වුවත් රනිල්ට තරගයක් දීමට සේනානායක පිළේ කිසිවකුත් නැත. සජිත් පේ්‍රමදාස මෙන් ම කරු ජයසූරිය ද දේශපාලනයට ආගන්තුක වූ ව්‍යාජ ජාතිකත්වයක් ඇති පුද්ගලයෝ වෙති. එ ජා පක්‍ෂය රුවල් බිඳී ගිය නැවක් මෙන් අතරමං වී ඇත. මෙයින් කියැවෙනුයේ එ ජා පක්‍ෂය දේශපාලනයෙන් අයින් වී ඇති බව නො වේ. එහෙත් අද එ ජා පක්‍ෂයට ජයගනු නො හැකි ය. අද එ ජා පක්‍ෂය බලයට පත්කළ හැක්කේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට පමණ ය. ඒ රාජපක්‍ෂ මහතා දේශපාලන වශයෙන් සියදිවි නසාගැනීමෙනි.

අද ඊනියා වමේ පක්‍ෂ නැත. ඒ පක්‍ෂ අද අනුර බණ්ඩාරනායක මහතාගේ වචනවලින් නම් ත්‍රිරෝද පක්‍ෂ ය. වමේ පක්‍ෂ දියවී යෑම පටන්ගත්තේ මුල දී ලිබරල් පක්‍ෂයක් වූ ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂය ජාතිකත්වයේ පක්‍ෂය බවට පත්වීමෙන් පසුච ය. ඊනියා වමේ පක්‍ෂවලට ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයේ ජාතිකත්වයට තරගයක් දියහැකි නො වේ. වමේ පක්‍ෂ සභාග දේශපාලනය නිසා දිය වී ගියා නොව ජාතිකත්වයට මුහුණ දීමට නොහැකිව පළා ගියා වෙයි. කුමාර් ගුනරත්නම්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් ජ වි පෙරමුණේ ඊනියා ජාත්‍යන්තරවාදී මෙන් ම දෙමළ ජාතිවාදි වූ කණ්ඩායම අද පැහැදිලිව ම තවත් වමේ පක්‍ෂයක් බවට පත් වී ඇත. අනෙක් බොහෝ වමේ පක්‍ෂ මෙන් නොව ගුණරත්නම් - ඕපාත කණ්ඩායමට ඇමරිකාවේ සහය ලැබෙයි. අද ඔවුන් ඉටුකරමින් සිටින්නේ ඇමරිකාවේ හා ඉන්දියානු ඔත්තු සේවය වූ රෝ සංවිධානයේ අවශ්‍යතාව ය. නීත්‍යානුකූල නොවන සංවිධානයක් වූ ඊනියා අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලයේ හිටපු කැඳවුම්කරුවකු වූ උදුල් ප්‍රේමරත්න රොබට් බ්ලේක් හමු වූ බව කියැවෙයි. ඒ එසේ වුවත් නැතත් බ්ලේක් ලංකාවට පැමිණියේ සිංහල හා දෙමළ තරුණයන් එකතුකර ආණ්ඩු විරෝධී කැරලිකාර කණ්ඩායමක් බිහිකිරීමට ය. ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ගැන දෙඩෙව්ව ද ඇමරිකාවට ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් නැත. ඔවුහු තමන්ට අවශ්‍ය පරිදි බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආධිපත්‍යය රැකගැනීම සඳහා ඕනෑම ත්‍රස්තවාදයකට ආධාර කරති. අද එ ජා පක්‍ෂයට ඡන්දයෙන් රටේ බලයට පත්වීමට නොහැකි බව දන්නා බ්ලේක්ලා ද කෞටිල්‍යලා ද (රෝ සංවිධානය) උත්සාහ ගන්නේ කැරළි ඇතිකර ඉන්පසු ඒ කැරළිකරුවන්ගේ ඊනියා මානව අයිතිවාසිකම් රැක ගැනීමට කියමින් ආර්ථික සම්බාධක පැණවීමට පමණක් නොව අවශ්‍ය නම් රට ආක්‍රමණය කිරීමටත් ය.

කැරැල්ල විශ්වවිද්‍යාලවලින් ආරම්භකිරීමට විශාල ඉඩකඩක් ඇත. අද විශ්වවිද්‍යාලවල ජ වි පෙ හා එ ජා ප හිතවත් ආචාර්යවරු එකට වැඩකරති. පසුගිය ආචාර්යවරුන්ගේ වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගය පිටුපස සිටියේ ද ඒ කණ්ඩායමයි. බොහෝ ආචාර්යවරුන් ඒ ක්‍රියාමාර්ගයට පිවිසියේ තම වැටුප වැඩිකර ගැනීමේ චෙිතනාවෙන් පමණකි. එහෙත් ඒ පිටුපස ඊනියා ජාත්‍යන්තරවාදී සිංහල විරෝධී දේශපාලනයක් ද විය. අද අනධ්‍යයන කාර්ය මණ්ඩලය ද තම වැටුප් වැඩිකරගැනීමට කටයුතු කරති. අප එය නුදුටුවා නො වේ. එහෙත් ජාතිකත්වයේ දීර්ඝකාලීන පැවැත්ම නොව ආණ්ඩුවේ කෙටිකාලීන පැවැත්ම ගැන පමණක් සිතන සමහරුන් අතර අපේ විශ්ලේෂණවලට තැනක් නොතිබිණි. මේ අතර ජ වි පෙ හා ඊනියා අන්තරේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය වි්‍යාලය මුල්කරගෙන නැවතත් තිරිමාවිතාන කෙනකු බිල්ලට දී ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ බටහිරයන්ගේ අවශ්‍යතාවට ආණ්ඩුව පෙරළීමට උත්සාහ දරති. ආණ්ඩුව මෙහි දී ඉතා කල්පනාකාරීව කටයුතු කළ යුතු ය. ජ වි පෙරමුණේ සෝමවංශ - ටිල්වින් - අනුර කණ්ඩායමට අද යන එන මං නැත. එක්කෝ ඔවුන් තරුණයන් අතර තම බලය රඳවා ගැනීමට ගුණරත්නම් - ඕපාත කණ්ඩායමට වඩා “විප්ලවවාදී” විය යුතු ය. ඔවුන් ඒ සඳහා මුල දී උත්සාහ දරණු ඇත. ඔවුන්ට ද ඒ සඳහා ඇමරිකානු හා රෝ ආධාර ලැබෙනු ඇත. බටහිරයන්ට හා කෞටිල්‍යයලාට අවශ්‍ය කවුරුන් ලවා වුව ද තම අරමුණ ඉටුකර ගැනීමට ය. සෝමවංශ කණ්ඩායම ඒ තරඟයෙන් පරාජය වුවහොත් (පරාජයවීමට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය) ඔවුන්ට නැවතත් ආණ්ඩුවට එකතුවීම හැරෙන්නට ඇති විකල්පය ත්‍රිරෝද පක්‍ෂයක් බවට නොව පාපැදි පක්‍ෂයක් බවට පත්වීම ය.

අවුරුදු තිහකට ආසන්න කාලයක් තිසසේ දිවයින පුවත්පත ඔස්සේ ගෙනගිය ජාතික ව්‍යාපාරය ද දැන් අවසන් වෙමින් ඇත. එහි ජයග්‍රහණ බොහෝ ය. එහෙත් රට අධාර්මික ය. ඒ අරුතින් ජේ ආර් ජයවර්ධන ජයගෙන ඇත. ජාතික ව්‍යාපාරයෙහි මතවාද ජනතාවගේ හදවත්හි කොණක ඇත. එහෙත් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය බලවත්ව තිබෙනතාක් ජනතාව ඒ මතවාද මුළු හදින් වැළඳ නොගනු ඇත. බටහිර සමස්ත සංස්කෘතිය හා ජීවන ක්‍රමය කඩාවැටෙන ලකුණු පහළ වී ඇත. ඒ මාක්ස්වාදී අරුතකින් නො වේ. කඩාවැටෙන බටහිරට නව ජීවන ක්‍රමයක් ඇති කිරීම ගැන හෝඩුවාවක්වත් නැත. එසේ කඩාවැටීමෙන් පසු ජනතාව තිස් අවුරුදු ජාතික ව්‍යාපාරයේ මතවාද වැළඳ ගනු ඇත. එහි දී දේශපාලන පක්‍ෂවලට ඩැහැගත නොහැකි නව ජාතික ව්‍යාපාරයක අවශ්‍යතාව පැන නගිනු ඇත. ඒ නව ජාතික ව්‍යාපාරයට අත්තිවාරම දැමීම අද කාර්යභාරය වෙයි. එහෙත් නව ජාතික ව්‍යාපාරයට පැරණි ජාතික ව්‍යාපාර අමතක කළ නො හැකි ය. එසේ අමතක කරන්නෝ ධර්මය ගැන කියමින් වෙනෙකක් ම කරති.

On so called scientific knowledge – V

Marxists who consider themselves to be scientists in spite of Popper who said that Marxism is not a science as it cannot be falsified, are very fond of quoting Marx who had said that "all science would be superfluous if the outward appearance and the essence of things directly coincided." The outward appearance is “grasped” through the five sense organs, with of course the mind playing a significant role though the scientists often emphasise the importance of the five senses, and what this statement means is that what is grasped through the five sense organs is not the essence. Many if not all empiricists would begin with the assumption that there is an external world for us to grasp and acquiring knowledge begins with sense experience. However, they would not concede that perceptions of the outside world cannot be experienced without conceptions. The empiricists would assume with Russell that there is something called “bluishness” that exists independent of any observers. However, this is a hollow statement like that on existence of the Newtonian absolute space. Newton may not have formulated the term absolute space but he had some notion of it.

The absolute space in a Newtonian sense is a space devoid of any matter or radiation and that includes observers. Thus there is nothing in a Newtonian absolute space and without observers how would one know that there is an absolute space, through direct experience? The absolute space very often considered to be the first inertial frame of reference (the other inertial frames of reference are considered to be moving with uniform velocities with respect to one another as well as with respect to the absolute space) in which Newton’s laws of motion are valid cannot be observed. The moment an observer “enters” the absolute space, it ceases to be an absolute space as there is matter (and of course mind whether one minds it or not) and Newton has given a concept that cannot be observed. Absolute space and inertial frames of reference are only abstract concepts and all that can be said is that an inertial frame of reference is a frame of reference in which Newton’s Laws are valid! This is in contrast to the usual instructions given at schools and universities where it is said that Newton’s Laws are valid only in inertial frames of reference.

There cannot be any bluishness without an observer with a mind who has constructed the concept of bluishness. There is no perception without conception and those who try to separate perception from conception and assume that there is perception without conception will come across many difficulties. Can there be a perception of bluishness without the concept of bluishness? If there is an external world independent of the observers then could anybody establish this “fact” without resorting to the concept of an external world? The external world itself is a conception and nothing “exists” independent of the conceptions created by the human beings and others with minds. It should be pointed out that concepts do not have to be expressed in terms of words and children and non human animals who cannot speak have concepts expressed in mental pictures.

Now let us go back to Marx. According to him there is the sensory perceptible world but that is not the essence. The essence cannot be grasped through the five sense organs and one has to contemplate with abstract concepts in grasping the essence of “things”. Now how are we to know that what we have grasped with abstract concepts is the essence of “things”. There is only one way according to empiricists and that is to compare deductions of the abstract concepts or “science” with the empirical world which is only an outward appearance! Newton formulated the theory of gravitation which was assumed to be the essence of “things” at least as far as falling of coconuts and apples, and which could not be felt with our sense organs in spite of a Cambridge education. Gravitation can be “felt” only with the mind without any sensory perceptions in the western sense and the essence of gravity had to be checked with comparing its deductions with sensory perceptible appearances such as the motion of the planets around the sun and advance of the perihelion (the perihelion also moves without itself remaining static) of Mercury. Now the question is whether advance of the perihelion is only an outward appearance. According to Marxian science, one assumes that what one observes is only an outward appearance, then goes “deep” into formulate a “theory” to understand the essence of things and comes back to outward appearances to check the theory or the essence of the “things”. The scientists “including Marxists” are very fond of telling the world that the results of experiments based on deductions from theories have to be checked with the “outside world” without realising that outward appearances become the ultimate judge in their scheme, which they had first rejected as non science being just outward appearances. How does one formulate science without appealing to so called non science?

This is a contradiction very often ignored by the western scientists. The so called outward appearances are not science and the essence or the science is expressed in theories and concepts which may or may not be abstract but the “science” has to be tested in order to know that it is the “essence” or truth or whatever, using the so called outward appearances. There could be very few concrete theories as any general theory has to be abstract and abstract theories can be grasped only with the mind without appealing to observations using the (five) sense organs. Unless somebody comes out with a way of checking abstract theories without appealing to observations western science cannot get rid of this contradiction. Bhavana and Yogic exercises may be one way of testing as well as formulating abstract theories and we should not scorn these methods as means of “acquiring” or creating knowledge.

As an example of the process of abstract thinking consider the generalisation from mangoes to objects. A mango is a very concrete concept and mangos can be observed. A mango can be seen, touched, tasted and sniffed if one wants to. Now consider the concept of a fruit, which is an abstract concept though many people would not realize it. One cannot see, touch, taste or smell a fruit in general, as there is no fruit as such that “exists” in a concrete form. A fruit can be a mango, an apple, a banana, ( amba, damba, narang, kesel or any such thing) and one cannot visualize a fruit as such. A fruit is an abstract concept but an abstract concept that many people can grasp. It has to be mentioned that a fruit cannot be visualised, and it is only a mental concept that we have formed by abstracting or generalizing amba, damba, narang, kesel etc. Now humans who are capable of abstracting have not stopped at the concept of a fruit. They have come out with the more abstract concept of an object. An object could not only be a fruit, but a flower, a table, a chair etc. Is there anybody who could visualize an object? In Applied Mathematics and Theoretical Physics we throw objects out of windows or project them without even thinking whether it is a mango or a coconut. When Galileo or his friend dropped two iron balls or whatever, from the leaning tower of Pisa two objects were dropped and not mere balls.

Galileo’s observation was a generalized observation in the sense that whether one drops balls, coconuts or apples they come down with the same acceleration, near the surface of the earth. It was true even for feathers provided they were dropped in a vacuum. Of course Galileo did not create a vacuum in Pisa but left to the imagination of those present to create a vacuum in their minds. Thus Galileo’s experiment though considered to be very simple and concrete involving balls and towers, it was not so. From balls and towers he generalized and declared in an abstract way that OBJECTS (no balls) dropped from a HEIGHT (no towers) ANYWHERE (not Pisa) close to the surface of the earth would fall with the same acceleration.

Copyright Prof. Nalin De Silva

Neutrinos and Arsenic

Do particles that travel faster than light exist? This is a question people have been asking since last Thursday when CERN laboratories in Switzerland announced that they had observed neutrinos travelling with velocities greater than of light. Even before this announcement some western Physicists had been speculating on particles travelling with velocities greater than of light and had even named them tachyons. However, these exotic particles would have had imaginary masses, whatever that means, and many Physicists were not willing to buy the idea. The claim by the CERN scientists was more down to earth. They had measured the time taken by neutrinos to travel a distance of 730 kilometres to a place in Italy and had found that the neutrinos covered that distance in 60 nanoseconds less than the time taken by photons or light radiation.

It would not be possible for Sri Lanka to undertake to carry out these experiments as our equipments are nowhere near what CERN have accumulated in the recent past. Thus even though the westerners claim that the experiments in western science should be able to be repeated by “anybody”, in practise there is only one other group, namely the Fermi Laboratories that can even think of repeating the experiments. There had been a third laboratory in Japan but unfortunately it has slowed down after the Japanese tsunami. Thus it comes down to only two laboratories including CERN in the whole world that can repeat the experiments. Then it is said the equipment in Fermi Laboratory are not sensitive as those in the CERN laboratories and thus the scientists will have to depend on measurements taken by one Laboratory exploding the myth of repeating an experiment by so called independent observers.

Neutrinos are supposed to be particles that come in three different flavours. The name flavour has been given to these particles to describe a certain abstract property of them and it is said that the neutrinos change their flavour while they travel to the earth from Sun where they are emitted from. There are different opinions about the mass of the neutrinos and some western Physicists are of the view that the mass is zero. Photons (light) also have zero mass and if the neutrinos are mass less then they should also travel with the velocity of light. The uncertainties on the mass of the neutrinos may be associated with the determination of their velocities and the Physicists world over are very cautious of the experiments carried out at CERN.

In any event though the results of the CERN experiments are in contradiction with special theory of relativity which is now more than hundred years old, and a pillar of western Physics, the western Physicists in the other laboratories nor of the same laboratory did not go round claiming that the equipments at CERN were not working or experiments had not been carried out at CERN or the Physicists who were involved with the neutrino experiments were publicity seeking unethical persons. All that they said was that the experiment had to be repeated especially at Fermi laboratories.

I mention this fact in order to compare with the behaviour of some of our “scientists” when we announced that Arsenic was present in pesticides and water in Rajarata areas. Of course the clue had been given to us by the Devivaru but we had tested various samples of pesticides and water from Rajarata for Arsenic in the laboratories of the University of Kelaniya using methods in western Chemistry. Our so called scientists went round saying that either we had not tested for Arsenic or that the relevant equipment at the University of Kelaniya were out of order or we had based ourselves only on the word of Devivaru. It is unfortunate that the persons responsible at that stage for all these propaganda against us were few of the so called Chemists attached to the University of Kelaniya.

They were never interested in repeating the experiments at other laboratories even after we gave our method at number of seminars and were only interested in slinging mud against the group that was involved with observations and experiments connected with the Rajarata Kidney Disease. It was with great difficulty after the Sri Lanka Customs and the Government of Sri Lanka exerted their influence that at least one laboratory decided to repeat the experiments. Strangely enough the results of their experiments have not been made public yet and no further action has been taken in this regard.

One of the criticisms made by the scientists in Sri Lanka who are nothing but glorified technicians involved with “cookery” was that we had not published our results in a so called peer reviewed journal and had announced them to the local press. The public was made to understand that publishing in so called peer reviewed journals was the only accepted practice in science and that we were only publicity seekers. As far as we were concerned we were interested in getting the government to do something about the pesticides containing Arsenic and were not after so called research papers in “prestigious” journals. Arsenic in water or pesticides is not a major “finding” in western Chemistry and the international press was not interested in our work. The government media and some others as well were hostile to our work and finally the issue has been forgotten though some of our associates are now involved with a movement to cultivate using traditional methods that were available in Sri Lanka before the English ruined our “govikama” and the economy.

Now when I heard the news of faster than light particles on Friday I was interested in finding out the prestigious journal that published this interesting result. However, the CERN group had announced their results to the press and not published in a peer reviewed journal. Their results may be true or not but the fact remains that the world including the western Physicists some of whom are not mere glorified technicians but who can produce new concepts, theories, experimental methods rather than involving themselves with “cookery” in the laboratories came to know of the results through media. They have not asked for peer reviewed papers and are only interested in repeating the experiment at CERN as well as at Fermi Laboratories.

Now coming back to the question of whether there are particles that travel with velocities greater than light all that can be said at this point is that normal thinking would suggest that if special theory of relativity is correct then there cannot be such particles. However, there are ways of accommodating such particles within special relativity and I am sure all that is needed is to make special relativity a relative theory rather than a theory applicable to all particles. In fact in Quantum Mechanics communication takes place between entangled particles with velocities greater than of light and if so there must be some mechanism either using “particles” or some other “substance” or even mere space time that makes it possible. All these questions have to be answered within the broader context of existence and these will be discussed under the series on so called scientific knowledge.

Copyright Prof. Nalin De Silva