කිතුල් ගසෙන් ලබා ගන්නා
පැණි හකුරු හා වෙනත් ආහාර වර්ග වල ඇති ගුණාත්මක භාවය පිළිබඳව දිවයින පුවත් පතේ පලවුනු ලිපියක් කියවූ මට කලකට ඉහතදී
අපෙන් වෙන්වී ගිය අපේ ආච්චි අම්මා මතක් විනි. ඇයටයමක් කමක් කර ගන්නට හයි හත්තිය
තිබුනු අවධියේදී පාවිච්චිය සඳහා හකුරු ඈවිසින් තම නිවසේම නිශ්පාදනය කර ගත් බව මට
මතකය. නමුත් හකුරු ගැන අපේ ආච්චිඅම්මාට තිබූ පාරම්පරික දැනුම අද අපට නැත. අද අපට
හකුරේ ගුණ ගැන කියාදෙන්නේබටහිර විද්‍යාඥයින් විසිනි. ඒ දැනුම ගෙතී ඇත්තේ අපේ ආච්චි
අම්මා දැන නොසිටිකොලොස්ටරෝල් ප්‍රති-ඔක්සිකාරක වැනි බටහිර විද්‍යාවේ එන සංකල්ප
යොදා ගෙනය.එහි වරදක්ද කිව නොහැක්කේ බටහිර සංස්කෘතික අභාෂය ලත් කොයි කාටත් මේ
සංකල්පවලින් යමක් තේරෙන බැවිනි. ඒ අනුව යමින් කවුරු කවුරුත් තේ බොන්ඩ සීනි
වෙනුවටහකුරු පාවිච්චි කරන්නේ නම් හොඳය.
නමුත් අපි ජාතියක් වශයෙන් කිතුල් ගසේ දැනුම යොදා ගන්නේ කෙසේද?
අපි කල යුත්තේ කිතුල් පැණි පාවිච්චි කර කොලොස්ටරෝල් නසනපෙත්තක් නිශ්පාදන කිරීමද? එසේත් නැත්නම් ප්‍රති-ඔක්සිකාරක පෙත්තක්නිපදවීමද? මහා පරිමාණ කිතුල් පැණි/හකුරු නිශ්පාදනය සඳහා මහා පරිමාණ කිතුල්වගා ව්‍යාපෘති ඇරඹීමද? වඩා කාර්යක්‍ෂම ලෙසට කිතුල් මල් මැදීම සඳහා නවතාක්‍ෂණික ක්‍රම නිර්මාණය කර ගැනීමද? අඩු කාලයකින් වැඩි ඵලදාවක් ගෙදෙන නවකිතුල් වර්ග නිර්මාණය කිරීමද? මේ දේවල් කල යුතුයැයි දැනටමත් අපේවිද්‍යාඥයින් ආර්ථික විශේෂඥයින් බටහිර වෛද්‍යවරුන් නොකියනවා නම්ය පුදුමය.නමුත් මගේ කල්පණාවට අනුව නම් අප ගත යුත්තේ මීට හාත්පසින්ම විරුද්ධ මඟකි.
මහා පරිමාණයෙන් හකුරු නිශ්පාදනය කිරීමට ගැනීමෙන් රැකියාඅවස්ථා බිහිවේයැයි සිතමු. හකුරු අපනයනයෙන් විදේශ විනිමය ලැබේ යැයි සිතමු.මේ සියලු දේ කිරීමෙන් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ බටහිර ජීවන ක්‍රමය මේ රට තුලතවත් කිඳා බස්ස වමින් ඒ ආර්ථික ක්‍රමය තුල ඊනියා සංවර්ධණයක් ලබන්නටය. එසේකලහොත් කිතුල් ගසේ ගුණෙන් පලක් තියේද? හෘද රෝග දියවැඩියාව පිලිකාව වැනි රෝගමෙරට බහුල කරන්නේත් මේ ජීවන ක්‍රමයම නොවේද? පරිසරය විනාශ කරන්නේත්මිනිසුන් අමනුස්සයින් කරන්නේත් ඒ ජීවන ක්‍රමයම නොවේද? අප කල යුත්තේ බටහිරජීවන ක්‍රමය නිසා සිදු කෙරෙන විනාසයට දේශීය දැනුමින් තවත් රුකුලක් දීමද?
අපි අපේ කිතුල් ගසේ දැනුම බටහිර ජීවන ක්‍රමය තුල කිඳාබැස්සීමට ගිය හොත් ඒ දැනුමට සිදුවන්නේ වක්කඩේ හැංගූ හකුරු බෑයට සිදුවූදෙයමය. අප කල යුත්තේ දේශීය දැනුම අපේ මුතුන් මිත්තන් අවබෝධ කරගත් ආකාරයටඅවබෝධ කරගැනීමට උත්සාහ කරමින් ඒ දැනුමට ගැලපෙන ජීවන ක්‍රමයක් අනාගතයේදීනිර්මාණය කර ගැනීමට උත්සාහ කිරීමය. එහිදී පැරැණ්නන් දියවැඩියාවෙන් මිදීසිටියේ ඔවුන් තම ජීවන ක්‍රමයෙන්ම සෞඛ්‍ය සම්පන්නවූ නිසා මිස කිතුල් හකුරුවලඇති යම් ගුණයක් නිසා පමණක් නොවන බව සැලකිල්ලට ගත යුතුය. අපිට අතීතයට යානොහැක නමුත් අද පවතින බටහිර ජීවන ක්‍රමය දේශීය දැනුමෙන් උපරිම ඵල නෙලියහැකි ඊට යාදෙන ජීවන ක්‍රමයක් බවට පෙරළා ගැනීමට අපට හැකිය.
අපි කිතුල් ගසේ දැනුම යොදා ගත යුත්තේ කිතුල් කර්මාන්තකරුවන්ට ගරුත්වයක් හිමි වෙන ආකාරයටය. ගොවියා නූගතෙකු ලෙස සලකන රටකගොවියෙකුට රජකම් කල නොහැකිය. පොදුවේ දේශීය කර්මාන්ත කරුවන්ගේත් ගොවියන්ගේත්වෙදුන්ගේත් ගරුත්වය රැකෙන්නේ ඔවුන්ගේ බුද්ධිය හා ඔවුන් සතු දැනුම උසස් කොටසැලකෙන විටය. නමුත් අද ජාතිකත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සමහර බටහිර ගැතිමහාචාර්ය වරුන් පොර වෙන්ට උත්සාහ කරන්නේම දේශීය දැනුම බාල්දු කිරීම තුලිනි.කරුමෙක මහත!
කිතුල් පැණි හා හකුරු ඖෂධයක් ලෙස භාවිතා කල අපේ මුතුන්මිත්තෝ එහි ගුණාත්මක බවදැන ගෙන සිටි බවට සැකයක් නැත. බටහිර විද්‍යාව ඒසම්බන්ධයෙන් දන්නේ කුමක්ද? බටහිර විද්‍යාවට යම් යම් රෝගාබාධ ඇතිවෙන හැටි, ඊට අදාල රෝග කාරක සහ ප්‍රති කාරක පිලිබඳ ඊට අවේනික ප්‍රවාද ඇත. නමුත්කිතුල් පැණි ගැන හෝඩුවාවක් බටහිර විද්‍යාවට ලැබෙන්නේ ඒ පිළිබඳ අපේ දැනුමනිසාය. බටහිර විද්‍යාව කරන්නේ කිතුල් පැණි ගැන අපෙන් ලබාගත් හෝඩුවාව මතබටහිර විද්‍යාව දන්නා ප්‍රති කාරක කිතුල් පැණිවලද ඇත්දැයි පරීක්‍ෂණ කර සොයාබැලීමය. එසේ සොයා බැලූවිට ප්‍රතිකාරකයක් ලෙස හඳුනා ගන්නා යම් සංඝටකයක්කිතුල් පැණිවලද ඇතැයි හෙලි වේ. දැන් බටහිර විද්‍යාවට වැදගත් වන්නේ කිතුල්පැණි වල ඇති ඔවුන් හඳුනාගන්නා මේ සංඝටකය නැත්තම් අණුවය. බටහිර විද්‍යාඥයින්කරන්නේ කිතුල් පැණි වලින් ඒ සංඝටකය වෙන් කර ගෙන බටහිර විද්‍යා දැනුමට අනුවඑය යොදා ගැනීමය.
පැහැදිලිවම කිතුල් පැණි සම්බන්ධයෙන් දේශීය විද්‍යාව සතුදැනුමත් ඒ පිලිබඳව බටහිර විද්‍යාව සතු දැනුමත් එකම නොවේ. දේශීය විද්‍යාවටකිතුල් පැණිත් රෝගාබාදත් කිතුල් පැණි නිශ්පාදනයත් යා කෙරෙන සමස්ථ දැනුමක්ඇත. කිතුල් පැණි සම්බන්ධයෙන් බටහිර විද්‍යාවට ඇත්තේ එහි ඇති යම් සංඝටකයක්නැත්තම් අණුවක් පිළිබඳ දැනුමක් පමණි. නමුත් බටහිර සංස්කෘතියට ඇති දේශපාලනබලය හේතුවෙන් පොර වෙන්නේ බටහිර විද්‍යාව සොයාගත් අණුව මිස කිතුල් ගසේ සමස්ථදේශීය දැනුම් පද්ධතිය නොවේ. කිතුල් පැණි පිළිබඳ දැනුම බටහිර විද්‍යාවටඅවශෝෂණය වීමට ඉඩ හැරිය හොත් යම් අණුවක් පිළිබඳව කථාවක් පමණක් අපට ඉතිරිවීකිතුල් ගසේ සමස්ථ දේශීය දැනුම බටහිර සංස්කෘතිය තුල දියවී යනු ඇත.
රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධයෙන්ද මේ කාරණය වැදගත්ය. වකුගඩුරෝගයට හේතුවෙන වස විස නැතිව ගොවිතැන් කිරීමට හැකි දැනුමක් රජරට පාරම්පරිකගොවියන් සතුය. නාථ දෙවියන් සංකේතවත් කලේ ඒ දැනුමය. ඒ දැනුමට මෙරට යම්ගරුත්වයක් අත්වුනේ ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ඊනියා උගතුන්ගෙන් තමන්ටපුද්ගලිකව එල්ලවුනු නින්දා අපහාස මධ්‍යයේ තමන් ගැන නොසිතා ඒ දැනුම ඔසවාතැබීමට ක්‍රියා කල නිසාය. නමුත් අද වනවිට ඒ සම්බන්ධයෙන් වැදගත් තැනක්ලැබෙන්නේ කෘෂි රසායණිකවල ඇතැයි සැලකෙන ග්ලයිෆොසේට් නම් අණුව වටා ගෙතුනුබටහිර දැනුමටය. ග්ලයිෆොසේට් කථාව හුදෙක් උපන්‍යාසයක් පමණක් වුවද කැලණියවිශ්ව විද්‍යාල කණ්ඩායම විසින් මුලදී ඉදිරිපත් කල ආසනික් පරීක්‍ෂණයට වඩා එයබටහිර උගතුන්ගේ ගෞරවයට පාත්‍රවී ඇත්තේ වෙන කිසි හේතුවක් නිසා නොව එහි නාථදෙවියන් නැති නිසාය. පැහැදිලිවම බටහිර සංස්කෘතිය විසින් ආසනික් සම්බන්ධදැනුම ගිල ගනිමින් පවතී. ග්ලයිෆොසේට් හොඳ නැතැයි කීමට බටහිර විද්‍යාඥයින්ටඅපහසුවක් නැත. එය ඔවුන්ගේ දැනුමකි. නමුත් එසේ කරන්නේ ඔවුන් අපේ දේශීය ගොවිදැනුම උසස් යැයි සිතන නිසා නොවේ. වස විසෙන් තොරගොවිතැන පිළිබඳව අප සතු දේශීය දැනුම දේශපාලණික වශයෙන් ශක්තිමත් නොකලොත්බටහිර විද්‍යාඥයින් විසින් අපට නුදුරු දිනයකදී ග්ලයිෆොසේට් නැති රසායණිකපොහොර කවනු ඇත.
අප සතු දේශීය දැනුම අපි කන බොන හිතන පතන ජීවත් වෙන ආකාරයටයාදෙන දැනුමකි. බටහිර විද්‍යාවට ඒ සමස්ථ දැනුම අවශෝෂණය කර ගැනීමට හැකියාවක්නැත, කල හැක්කේ එහි යම් සංඝටකයක් හඳුනාගැනීමට පමණි. අපි දේශීය උගතුන් පාගාදමා ඔවුන්ගේ දැනුම බාල්දු කර බටහිර විද්‍යාව හඳුනාගන්නා යම් දැනුම්කෑල්ලක් ඔසවා තබන්නට තැනුවොත් වක්කඩේ හැංගූ හකුරු බෑයට වුනා සේ අපට අපේදැනුම අහිමි වනු ඇත.
නමුත් අපි ජාතියක් වශයෙන් කිතුල් ගසේ දැනුම යොදා ගන්නේ කෙසේද?
අපි කල යුත්තේ කිතුල් පැණි පාවිච්චි කර කොලොස්ටරෝල් නසනපෙත්තක් නිශ්පාදන කිරීමද? එසේත් නැත්නම් ප්‍රති-ඔක්සිකාරක පෙත්තක්නිපදවීමද? මහා පරිමාණ කිතුල් පැණි/හකුරු නිශ්පාදනය සඳහා මහා පරිමාණ කිතුල්වගා ව්‍යාපෘති ඇරඹීමද? වඩා කාර්යක්‍ෂම ලෙසට කිතුල් මල් මැදීම සඳහා නවතාක්‍ෂණික ක්‍රම නිර්මාණය කර ගැනීමද? අඩු කාලයකින් වැඩි ඵලදාවක් ගෙදෙන නවකිතුල් වර්ග නිර්මාණය කිරීමද? මේ දේවල් කල යුතුයැයි දැනටමත් අපේවිද්‍යාඥයින් ආර්ථික විශේෂඥයින් බටහිර වෛද්‍යවරුන් නොකියනවා නම්ය පුදුමය.නමුත් මගේ කල්පණාවට අනුව නම් අප ගත යුත්තේ මීට හාත්පසින්ම විරුද්ධ මඟකි.
මහා පරිමාණයෙන් හකුරු නිශ්පාදනය කිරීමට ගැනීමෙන් රැකියාඅවස්ථා බිහිවේයැයි සිතමු. හකුරු අපනයනයෙන් විදේශ විනිමය ලැබේ යැයි සිතමු.මේ සියලු දේ කිරීමෙන් අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ බටහිර ජීවන ක්‍රමය මේ රට තුලතවත් කිඳා බස්ස වමින් ඒ ආර්ථික ක්‍රමය තුල ඊනියා සංවර්ධණයක් ලබන්නටය. එසේකලහොත් කිතුල් ගසේ ගුණෙන් පලක් තියේද? හෘද රෝග දියවැඩියාව පිලිකාව වැනි රෝගමෙරට බහුල කරන්නේත් මේ ජීවන ක්‍රමයම නොවේද? පරිසරය විනාශ කරන්නේත්මිනිසුන් අමනුස්සයින් කරන්නේත් ඒ ජීවන ක්‍රමයම නොවේද? අප කල යුත්තේ බටහිරජීවන ක්‍රමය නිසා සිදු කෙරෙන විනාසයට දේශීය දැනුමින් තවත් රුකුලක් දීමද?
අපි අපේ කිතුල් ගසේ දැනුම බටහිර ජීවන ක්‍රමය තුල කිඳාබැස්සීමට ගිය හොත් ඒ දැනුමට සිදුවන්නේ වක්කඩේ හැංගූ හකුරු බෑයට සිදුවූදෙයමය. අප කල යුත්තේ දේශීය දැනුම අපේ මුතුන් මිත්තන් අවබෝධ කරගත් ආකාරයටඅවබෝධ කරගැනීමට උත්සාහ කරමින් ඒ දැනුමට ගැලපෙන ජීවන ක්‍රමයක් අනාගතයේදීනිර්මාණය කර ගැනීමට උත්සාහ කිරීමය. එහිදී පැරැණ්නන් දියවැඩියාවෙන් මිදීසිටියේ ඔවුන් තම ජීවන ක්‍රමයෙන්ම සෞඛ්‍ය සම්පන්නවූ නිසා මිස කිතුල් හකුරුවලඇති යම් ගුණයක් නිසා පමණක් නොවන බව සැලකිල්ලට ගත යුතුය. අපිට අතීතයට යානොහැක නමුත් අද පවතින බටහිර ජීවන ක්‍රමය දේශීය දැනුමෙන් උපරිම ඵල නෙලියහැකි ඊට යාදෙන ජීවන ක්‍රමයක් බවට පෙරළා ගැනීමට අපට හැකිය.
අපි කිතුල් ගසේ දැනුම යොදා ගත යුත්තේ කිතුල් කර්මාන්තකරුවන්ට ගරුත්වයක් හිමි වෙන ආකාරයටය. ගොවියා නූගතෙකු ලෙස සලකන රටකගොවියෙකුට රජකම් කල නොහැකිය. පොදුවේ දේශීය කර්මාන්ත කරුවන්ගේත් ගොවියන්ගේත්වෙදුන්ගේත් ගරුත්වය රැකෙන්නේ ඔවුන්ගේ බුද්ධිය හා ඔවුන් සතු දැනුම උසස් කොටසැලකෙන විටය. නමුත් අද ජාතිකත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සමහර බටහිර ගැතිමහාචාර්ය වරුන් පොර වෙන්ට උත්සාහ කරන්නේම දේශීය දැනුම බාල්දු කිරීම තුලිනි.කරුමෙක මහත!
කිතුල් පැණි හා හකුරු ඖෂධයක් ලෙස භාවිතා කල අපේ මුතුන්මිත්තෝ එහි ගුණාත්මක බවදැන ගෙන සිටි බවට සැකයක් නැත. බටහිර විද්‍යාව ඒසම්බන්ධයෙන් දන්නේ කුමක්ද? බටහිර විද්‍යාවට යම් යම් රෝගාබාධ ඇතිවෙන හැටි, ඊට අදාල රෝග කාරක සහ ප්‍රති කාරක පිලිබඳ ඊට අවේනික ප්‍රවාද ඇත. නමුත්කිතුල් පැණි ගැන හෝඩුවාවක් බටහිර විද්‍යාවට ලැබෙන්නේ ඒ පිළිබඳ අපේ දැනුමනිසාය. බටහිර විද්‍යාව කරන්නේ කිතුල් පැණි ගැන අපෙන් ලබාගත් හෝඩුවාව මතබටහිර විද්‍යාව දන්නා ප්‍රති කාරක කිතුල් පැණිවලද ඇත්දැයි පරීක්‍ෂණ කර සොයාබැලීමය. එසේ සොයා බැලූවිට ප්‍රතිකාරකයක් ලෙස හඳුනා ගන්නා යම් සංඝටකයක්කිතුල් පැණිවලද ඇතැයි හෙලි වේ. දැන් බටහිර විද්‍යාවට වැදගත් වන්නේ කිතුල්පැණි වල ඇති ඔවුන් හඳුනාගන්නා මේ සංඝටකය නැත්තම් අණුවය. බටහිර විද්‍යාඥයින්කරන්නේ කිතුල් පැණි වලින් ඒ සංඝටකය වෙන් කර ගෙන බටහිර විද්‍යා දැනුමට අනුවඑය යොදා ගැනීමය.
පැහැදිලිවම කිතුල් පැණි සම්බන්ධයෙන් දේශීය විද්‍යාව සතුදැනුමත් ඒ පිලිබඳව බටහිර විද්‍යාව සතු දැනුමත් එකම නොවේ. දේශීය විද්‍යාවටකිතුල් පැණිත් රෝගාබාදත් කිතුල් පැණි නිශ්පාදනයත් යා කෙරෙන සමස්ථ දැනුමක්ඇත. කිතුල් පැණි සම්බන්ධයෙන් බටහිර විද්‍යාවට ඇත්තේ එහි ඇති යම් සංඝටකයක්නැත්තම් අණුවක් පිළිබඳ දැනුමක් පමණි. නමුත් බටහිර සංස්කෘතියට ඇති දේශපාලනබලය හේතුවෙන් පොර වෙන්නේ බටහිර විද්‍යාව සොයාගත් අණුව මිස කිතුල් ගසේ සමස්ථදේශීය දැනුම් පද්ධතිය නොවේ. කිතුල් පැණි පිළිබඳ දැනුම බටහිර විද්‍යාවටඅවශෝෂණය වීමට ඉඩ හැරිය හොත් යම් අණුවක් පිළිබඳව කථාවක් පමණක් අපට ඉතිරිවීකිතුල් ගසේ සමස්ථ දේශීය දැනුම බටහිර සංස්කෘතිය තුල දියවී යනු ඇත.
රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධයෙන්ද මේ කාරණය වැදගත්ය. වකුගඩුරෝගයට හේතුවෙන වස විස නැතිව ගොවිතැන් කිරීමට හැකි දැනුමක් රජරට පාරම්පරිකගොවියන් සතුය. නාථ දෙවියන් සංකේතවත් කලේ ඒ දැනුමය. ඒ දැනුමට මෙරට යම්ගරුත්වයක් අත්වුනේ ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ඊනියා උගතුන්ගෙන් තමන්ටපුද්ගලිකව එල්ලවුනු නින්දා අපහාස මධ්‍යයේ තමන් ගැන නොසිතා ඒ දැනුම ඔසවාතැබීමට ක්‍රියා කල නිසාය. නමුත් අද වනවිට ඒ සම්බන්ධයෙන් වැදගත් තැනක්ලැබෙන්නේ කෘෂි රසායණිකවල ඇතැයි සැලකෙන ග්ලයිෆොසේට් නම් අණුව වටා ගෙතුනුබටහිර දැනුමටය. ග්ලයිෆොසේට් කථාව හුදෙක් උපන්‍යාසයක් පමණක් වුවද කැලණියවිශ්ව විද්‍යාල කණ්ඩායම විසින් මුලදී ඉදිරිපත් කල ආසනික් පරීක්‍ෂණයට වඩා එයබටහිර උගතුන්ගේ ගෞරවයට පාත්‍රවී ඇත්තේ වෙන කිසි හේතුවක් නිසා නොව එහි නාථදෙවියන් නැති නිසාය. පැහැදිලිවම බටහිර සංස්කෘතිය විසින් ආසනික් සම්බන්ධදැනුම ගිල ගනිමින් පවතී. ග්ලයිෆොසේට් හොඳ නැතැයි කීමට බටහිර විද්‍යාඥයින්ටඅපහසුවක් නැත. එය ඔවුන්ගේ දැනුමකි. නමුත් එසේ කරන්නේ ඔවුන් අපේ දේශීය ගොවිදැනුම උසස් යැයි සිතන නිසා නොවේ. වස විසෙන් තොරගොවිතැන පිළිබඳව අප සතු දේශීය දැනුම දේශපාලණික වශයෙන් ශක්තිමත් නොකලොත්බටහිර විද්‍යාඥයින් විසින් අපට නුදුරු දිනයකදී ග්ලයිෆොසේට් නැති රසායණිකපොහොර කවනු ඇත.
අප සතු දේශීය දැනුම අපි කන බොන හිතන පතන ජීවත් වෙන ආකාරයටයාදෙන දැනුමකි. බටහිර විද්‍යාවට ඒ සමස්ථ දැනුම අවශෝෂණය කර ගැනීමට හැකියාවක්නැත, කල හැක්කේ එහි යම් සංඝටකයක් හඳුනාගැනීමට පමණි. අපි දේශීය උගතුන් පාගාදමා ඔවුන්ගේ දැනුම බාල්දු කර බටහිර විද්‍යාව හඳුනාගන්නා යම් දැනුම්කෑල්ලක් ඔසවා තබන්නට තැනුවොත් වක්කඩේ හැංගූ හකුරු බෑයට වුනා සේ අපට අපේදැනුම අහිමි වනු ඇත.
ජානක වංශපුර
2014-03-10
2014-03-10