Tuesday, 24 July 2012
Sunday, 15 July 2012
දේව අංශුවේ ස්කන්ධය
අප ප්‍රවාදවලින්, එසේත් නැත්නම් ප්‍රවාද යොදාගෙන තේරුම් නොගැනීම සාකච්ඡා කිරීමට පටන්ගත්තේ ක්වොන්ටම් අංශුවල චලිතය තේරුම් ගන්නේ කෙසේ ද යන්න අපේ අවධානයට යොමු වීමෙන් පසුව ය. ක්වොන්ටම් අංශුවක් එක් ලක්‍ෂ්‍යයක සිට තවත් ලක්‍ෂ්‍යයකට චලනය වන්නේ කෙසේ ද? එය අපේ පංචේන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නො වේ. එය අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂය නො වේ. ක්වොන්ටම් අංශුවක් දුටු අයකු නැත. බටහිර විද්‍යාඥයන් දකින්නේ සේයා පටවළ සඳහන් වන රේඛා පමණකි. ඒ රේඛා ඇතැම් විට බෙදෙයි. එකතු වෙයි. බටහිර විද්‍යාඥයෝ මේ ඡායාරූප විශ්ලේෂණය කරති. ඔවුහු එහි අංශු දකිති. ඒ යම් ප්‍රවාද හා ඒ ප්‍රවාදවල අර්ථවිවරණවලට අනුකූලව ය. බටහිර විද්‍යාඥයෝ බොහෝ දුරට සංගත ව මේ කාර්යයෙහි නිරත වෙති.
පසුගිය දා බටහිර විද්‍යාඥයන් අතර මහත් ආන්දෝලනයකට ලක් වූ ඊනියා දේව අංශුව (God Particle)හෙවත් හිග්ස් බෝසෝනය ද බටහිර වි්‍යාඥයන් විසින් නිරීක්‍ෂණය කෙරී නැත. ඔවුන් දැක ඇත්තේ ස්විට්සර්ලන්තයේ සර්න් පරීක්‍ෂණාගාරයෙහි අංශු ගැටීම්වලට භාජනය කෙරුණු උපකරණවල සේයා පටවළ සඳහන් වූ රූප සමූහයකි. මේ රූප සමූහය විවරණය කරන බටහිර විද්‍යාඥයෝ එයින් හිග්ස් බෝසෝනයේ ගුණවලට බොහෝ සමානකම් ඇති අංශුවක් දකිති. මෙහි දකිති යනුවෙන් සඳහන් වන්නේ අංශුව දැකීමක් නොව අංශුවක් ඇතැයි යන අර්ථකථනයක් පමණකි. ඒ දැකීමෙහි ද හිග්ස් බෝසෝනයෙහි ගුණවලින් යම් ප්‍රමාණයක් දැකීමට බටහිර විද්‍යාඥයෝ අසමත් වෙති. එහෙත් බටහිර විද්‍යාඥයන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් තම අර්ථකථනයට අනුව තමන් දකින්නේ හිග්ස් බෝසනයක් යැයි සලකති. කෙසේ වෙතත් බටහිර විද්‍යාඥයන් දැක ඇත්තේ හිග්ස් බෝසනය මැයි අපි උපකල්පනය කරමු.
එහෙත් මේ අංශුවට (කොමා ඇතුළෙහි වුවත්) බටහිර විද්‍යාඥයන් ඊනියා දේව අංශුව යැයි කියන්නේ ඇයි? මේ අංශුව හේතුකොට ගෙන බටහිර විද්‍යාවේ සඳහන්වන මූලික අංශුවලට ස්කන්ධය යන ගුණය ලැබේ යැයි බටහිර විද්‍යාඥයෝ කියති. මේ අංශුව මගින් නිරූපණය වන ක්‍ෂෙත්‍රයක් ඇතැයි සලකන බටහිර විද්‍යාඥයෝ වෙනත් අංශු මේ ක්‍ෂෙත්‍රය සමග ඇතිකරන අන්තර් ක්‍රියා හේතුවෙන් ඒ අනෙක් අංශුවලට ස්කන්ධය නම් ගුණය ලැබෙන්නේ යැයි සිතති. එසේ ස්කන්ධයක් නො ලැබිණි නම් ඒ අංශු ද ෆෝටෝන හෙවත් ආලෝක අංශු මෙන් විශ්වයේ සැරිසැරීමට තිබිණි යැයි බටහිර වි්‍යාඥයෝ කියති. එසේ වී නම් අංශු එකතුවීමක් හා ඒ ඔස්සේ සූර්යයා මන්දාකිණි, ග්‍රහ වස්තු ආදී වස්තු ඇතිවීමක් දැකීමට අවස්ථාවක් නොකැබෙනු ඇතැයි බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ ප්‍රකාශ කරති. කෙටියෙන් කිවහොත් හිග්ස් බෝසෝනය නොවන්නට අපත් නැත.
හිග්ස් බෝසෝනය යම් ක්‍ෂෙත්‍රයකට තුල්‍ය යැයි ද ඒ ක්‍ෂෙත්‍රය විශ්වය පුරා සෑම තැනම පැතිරී ඇතැයි ද කියැවෙයි. අනෙක් බෝසොාන මෙම ක්‍ෂෙත්‍රය සමග අන්තර්ක්‍රියාවක යෙදීමේ ප්‍රතිඵළය වනුයේ ඒ අනෙක් බෝසෝනවලට ස්කන්ධය නම් ගුණය ලැබීම ය. එහෙත් ප්‍රශ්නයක් ඉතිරි වී ඇත. හිග්ස් බෝසෝනයට ස්කන්ධයක් ලැබෙන්නේ කෙසේ ද? පීටර් හිග්ස් විද්වතාට හා අනෙක් අයට හිග්ස් බෝසෝනය පිළිබඳ අදහස ඇති වී ඇත්තේ 1964 අවුරුද්දේ ය. ඒ අනෙක් බෝසෝනවලට ස්කන්ධය නම් ගුණය ලැබෙන්නේ කෙසේ දැයි තේරුම් කිරීමට ය. එහෙත් හිග්ස් බෝසෝනයට ස්කන්ධය දෙන්නේ කවු ද යන ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් දීමට ඔවුන් උත්සාහ කර නැත.
දැන් අපට අංශුවක ස්කන්ධය යන සංකල්පය තේරුම් ගැනීමට හැකි ද? අපට පාසලේ දී අංශුවක හෝ වස්තුවක හෝ ස්කන්ධය යන්න එහි අඩංගු ද්‍රව්‍ය ප්‍රමාණය ලෙස උගන්වන ලදී. එය දැන් පාසල්වල කෙසේ ඉගැන්වෙන්නේ දැයි නො දනිමි. එකල එය තේරුම් ගැනීමට මට නොහැකි වූ බව නම් කිව යුතු ය. විභාගවලට ඉගෙන ගන්නා විට නොතේරෙන දෙයක් වේ නම් එය මතක තබාගැනීම සාමාන්‍යයෙන් කෙරෙන දෙයයි. එහෙත් විභාගවලින් බාහිර ව යමක් ඉගෙන ගැනීමේ දී අපට එයින් සෑහීමට පත්විය නො හැකි ය. ඒ තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කරමු. අපට එය ප්‍රත්‍යක්‍ෂයෙන් දැනගත යුතු ය.
ස්කන්ධය යනු අංශුවක ද්‍රව්‍ය ප්‍රමාණය යැයි කී විට අවබෝධ වන්නක් නැත. එහෙත් එය අංශුව හිග්ස් බෝසෝනය සමග ඇතිකෙරෙන අන්තර් ක්‍රියාවකින් පසු අංශුවට ඇති වන ගුණයක් යැයි කී විට එයින් පාසලේ දී උගත් දෙයට වඩා යමක් නූගැන්වෙයි. පාසලේ දී අඩු තරමෙන් ස්කන්ධය යන්න ස්කන්ධය යන සංකල්පය යොදා ගැනීමකින් තොරව විස්තර කෙරෙයි. එහෙත් අංශුවක ස්කන්ධය හිග්ස් බෝසෝනය ඔස්සේ තේරුම් ගැනීමේ දී කුමක් සිදුවේ ද? මෙහි දී ප්‍රධාන ම ප්‍රශ්නය වනුයේ හිග්ස් බෝසෝනයට ද ස්කන්ධයක් තිබීම ය. එහි ස්කන්ධය 125.3 GeV ශක්තියකට තුල්‍ය යැයි සඳහන් වෙයි. මෙහි GeV යනුවෙන් සඳහන් වන්නේ ගිගාඉලෙක්ට්‍රෝනවෝල්ටයකි. 1 GeV ක් කිලෝ ග්‍රෑම් 1.783×10−27 ස්කන්ධයකට තුල්‍ය වෙයි. අයින්ස්ටයිනීය E=mc2 සමීකරණයට අනුව ස්කන්ධය ශක්තියට තුල්‍ය වශයෙන් ලිවිය හැකි ය.
මෙහි දී ප්‍රශ්නය වනුයේ වෙනත් බෝසෝනයක ස්කන්ධය හිග්ස් බෝසෝනයේ ස්කන්ධය උපයෝගී කරගනිමින් ලිවීම ය. හිග්ස් බෝසෝනයට ස්කන්ධය නම් ගුණය ලැබෙන්නේ කෙසේ දැයි නො කියැවෙයි. එය ලබා දෙන්නේ දෙවියන් වහන්සේ ද? බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් හිග්ස් බෝසෝනයට දේව අංශුව යැයි ප්‍රසිද්ධියේ නොකියනු ඇත. එහෙත් බටහිර විද්‍යාව නිර්මාණය කෙරෙන යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය විසින් හිග්ස් බෝසෝනය දැනටමත් දේව අංශුව ලෙස බෞතීස්ම කරනු ලැබ ඇත. මා සිතන අයුරෙන් නම් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් බොහෝ දෙනකු ප්‍රසිද්ධියේ නොකීව ද ඔවුන් ද එය අනුමත කරනු නිසැක ය.
එයට හේතුව බටහිර විද්‍යාඥයන් යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි තම දැනුම නිර්මාණය කිරීම ය. ඔවුන් ඒ පිළිබඳ ව සවිඥානික වුවත් නැතත් හිග්ස් බෝසෝනයට වෙනත් භෞතික හේතුවක් නිසා ස්කන්ධයක් නො ලැබෙයි. බටහිර විද්‍යාඥයෝ විශ්වයේ ඕනෑම ප්‍රපංචයක් ඊනියා භෞතික හේතු ඇසුරෙන් විස්තර කරන බව මහත් උජාරුවෙන් කියති. ඊනියා හේතුවාදීහු හෙවත් බුද්ධිවාදීහු ද ප්‍රපංච සඳහා හේතු දෙති. එහෙත් බටහිර විද්‍යා ආකෘතිය අනුව විශ්වය සම්බන්ධයෙන් ප්‍රධාන ම කරුණ වනුයේ අවුරුදු බිලියන 13.7කට ඉහත දී සිදු වී යැයි කියන මහා පිපිරුම හෙවත් විශ්වයේ ආරම්භය ය. එය ප්‍රධාන ම කරුණ වුවත් බටහිර විද්‍යාඥයන්ට ඒ සඳහා හේතුවක් දැක්විය නො හැකි ය. ඊනියා හේතුවාදීන්ට බටහිර විද්‍යාව ගැන කිව හැක්කේ කුමක් ද? ඔවුහු හේතුවක් දැක්වීමට නොහැකි මහා පිපිරුම පිළිගනිත් ද?
හිග්ස් බෝසෝනය විශ්වය ඇති වී තත්පරයෙකින් ට්‍රිලියනයකින් එකක් ඇතුළත නිර්මාණය වී යැයි කියනු ලැබෙයි. එහෙත් එය ඇතිවීමටවත් එයට ස්කන්ධයක් තිබීමටවත් හේතුවක් බටහිර භෞතික විද්‍යාවෙන් නො කියැවෙයි. මෙය ඕනෑම රේඛීය දැනුම් පද්ධතියක ඇති ප්‍රශ්නයකි. රේඛීය දැනුම් පද්ධතිවල මුලක් ඇත. ඒ මුල තේරුම් කර දීමට වෙනත් මුලක් නැත. ප්‍රත්‍යක්‍ෂය මත නොව උද්ගමනය මත පදනම්වන වියුක්ත දැනුම් පද්ධතියක් වූ බටහිර විද්‍යාවෙහි මේ ප්‍රශ්නය වඩාත් තීව්‍ර ආකාරයකින් මතුවෙයි.
බටහිර යුදෙව් සංස්කෘතියෙහි හිග්ස් බෝසෝනයට ස්කන්ධයක් ලැබීමට හේතුව නො කියැවෙයි. එහෙත් ඊනියා හිග්ස් ක්‍ෂෙත්‍රය සමග අන්තර්ක්‍රියාවෙන් පසු අනෙක් බෝසෝනවලට ස්කන්ධ ලැබෙයි. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් බෝසෝනය එක් අතෙකින් ගත්කල තමන් ම තමන්ට ස්කන්ධය ලබා ගෙන අනෙක් අංශුවලට ස්කන්ධය ලබාදෙන දේව අංශුවක් ලෙස ක්‍රියා කරයි. තවත් පැත්තකින් ගත්කල හිග්ස් බෝසෝනයට ස්කන්ධය ලබාදුන්නේ දෙවියන් වහන්සේ යැයි ගෙන එයට දේව අංශුව යැයි කිව හැකි ය. බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් කුමක් කීවත් ඔවුන්ට දෙවියන් වහන්සොගෙන් වෙන් විය නො හැකි ය.
බටහිර විද්‍යාව නිර්මාණය වන්නේ ම යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි ය. එහි දැනුම් පද්ධතියට ආරම්භයක් ඇත. එනම් මැවීමක් ඇත. ඒ මැවීමට මැවුම්කරුවකු නැතැයි බටහිර විද්‍යාඥයන්ට කිව හැකි ය. එසේ වුවත් හේතුවක් නොමැතිව ඇතිවූවක් එහි වෙයි. මහා පිපිරුම මෙන් ම හිග්ස් බෝසෝනය ද එයට උදාහරණ වෙයි. ඒවා ප්‍රත්‍යක්‍ෂයෙන් වියෝ වූ සංසිද්ධි ය. මේ වියුක්ත සංසිද්ධිවලට ඊනියා තේරුමක් ලබාගත හැක්කේ එලෙස ම ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නොවූ වියුක්ත දෙවියන් වහන්සේ කෙනකු හෝ ඒ දෙවියන් වහන්සොගේ යම් තුල්‍ය සංකල්පයක් ඔස්සේ ය.
හිග්ස් අංශුව දේව අංශුව ලෙස නම් කළේ කවුරුන් දැයි නො දනිමි. කවුරුන් විසින් එසේ නම් කෙරුණ ද ඒ තැනැත්තා බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි ඇති දැඩි වූවකු බව පැහැදිලි ය. ඔහු බටහිර විද්‍යාඥයකු වුවත් නැතත් තමන් කරන දේ පිළිබඳ ඉවෙන් දැනගත් අයකු විය යුතු ය. තම සංස්කෘතියෙහි අවසන් වශයෙන් යමක් තේරුම් ගන්නේ වියුක්ත වූ ද ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නොවු ද දෙවියන් වහන්සේ කෙනකු මගින් බව ඔහු දැනගෙන සිටි බව පැහැදිලි ය. තම සංස්කෘතියට අදාළ ආකාරයට ඔහු ප්‍රත්‍යක්‍ෂයෙන් නොදන්නා එහෙත් හුදු විශ්වාසයෙන් පමණක් අදහන දෙවියන් වහන්සේ කෙනකු ඔස්සේ අනෙක් සියල්ල තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කරයි.
බටහිර විද්‍යාව මොන තරම් පාරම් බෑවත් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි නිර්මාණය වන බටහිර විද්‍යාවට දෙවියන් වහන්සේගේ ම පිහිට යැදීමට සිදුවෙයි. එහෙත් මෙරට බෞද්ධ යැයි කියාගන්නා ඊනියා විද්‍යාඥයෝ ද හේතුවාදීහු ද තවත් එවැනි පම්පෝරිකරුවෝ ද බටහිර විද්‍යාව සරණ යති. අප දැන්වත් මේ භයානක උගුලෙන් ඉවත් විය යුතු ය. බුදු දහම යනු ලොවේ වටිනා ම දැනුම ය. එවැනි දැනුමක් සහිතව අප බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙහි දේශපාලන හා සංස්කෘතික යටත්විජිතවාදයට යටවන්නේ ඇයි?
තේරුම් ගැනීම යන්න තේරුම් ගැනීම ම අසීරු කරුණකි. බටහිර විද්‍යාවෙහි යම් යම් ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සංසිද්ධි තේරුම් ගැනෙන්නේ උද්ගමනයෙන්, වියුක්තකරණයෙන් හා තවත් උද්ගමනයක් පමණක් වූ ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යායෙනි. එහි ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් ගැන කතා නො කෙරෙයි. එහි දී කෙරෙන්නේ ඊනියා ප්‍රවාද මත යැපීමකි. එහෙත් බටහිරයෝ ඒ ගැන තැකීමක් නොකර ඔවුන්ගේ වියුක්ත දැනුම පිළිගන්නා ලෙස අපට බලකරති.
බටහිරයෝ් හිග්ස් බෝසෝනය ගැන ලොකු ඝෝෂාවක් නගති. එහෙත් විශ්වයෙහි දැනට ඇතැයි කියන අංශුවලින් ඉතා සුළු ප්‍රමාණයක ස්කන්ධ පමණක් ඉහත සඳහන් අඩුපාඩු මැද හිග්ස් බෝසොානයෙන් තේරුම් ගත හැකි ය. බටහිර විද්‍යාඥයන්ට අනුව විශ්වයෙහි ඉතා වැඩි ප්‍රමාණයක් ඇත්තේ අඳුරු ද්‍රව්‍ය වෙයි. අඳුරු ද්‍රව්‍යවල ස්කන්ධය හිග්ස් බෝසෝනයෙන් විස්තර කළ නො හැකි ය. හිග්ස් බෝසෝනයෙන් තේරුම් ගත හැක්කේ ඊනියා සාමාන්‍ය අංශු ය.
ඒ හැරෙන්නට ඊනියා ගුරුත්වය ඇත්තේ සම්මත ආකෘතියෙන් බාහිර ව ය. අයින්ස්ටයිනීය සාධාරණ සාපේක්‍ෂතාවාදය සම්මත ආකෘතිය තුළට ගැනීමට තවමත් හැකි වී නැත. එහෙත් බටහිර විද්‍යාඥයන් කතා කරන්නේ සියල්ල තේරුම් කර දෙන මහා ප්‍රවාදයක් ඔවුන් කියන ආකාරයට සොයා ගැනීමට ය. ඔවුන්ගේ මහන්තත්වය එබඳු ය.
නැවතත් ආසනික්
අපට නැවතත් ආසනික් ගැන කතාකිරීමට සිදු වී ඇත. හොඳ හොඳ නැටුම් එළිවෙන ජාමෙට යැයි කීවාක් මෙන් ආසනික් කතාවේ වඩා වැදගත් කොටස් තවමත් කතා කෙරී නැත. අද ආසනික් ගැන කතා කරන්නේ පසුගිය දිනෙක පුවත්පත් සාකච්ඡාවක දී හෙළි දරවු වූ කරුණක් නිසා ය. එහි දී කියැවී ඇත්තේ රජරට අදාළ පෙදෙස්වල ජනතාව වකුගඩු රෝගයට ගොදුරු වී ඇත්තේ ඔවුන් ආසනික් කැඩ්මියම් වැනි බැර ලෝහවලට නිරාවරණය වීම නිසා බව ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ වාර්තාවකින් හෙළිදරවු වන බව ය. ඒ වාර්තාවට අනුව මේ බැර ලෝහ ශරීර ගතවන්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් ම ආහාර දාමයෙන් බව ද පුවත්පත් සාකච්ඡාවේ දී කියැවී ඇත. වාතය මගින් ද බැර ලෝහ ශරීර ගතවීමට ඉඩ ඇතැයි යනුවෙන් ද වාර්තාවේ සඳහන් වන බව කියැවෙයි. එහෙත් ජලය මගින් බැර ලෝහ ශරීර ගත නොවන බව වාර්තාවේ සඳහන් බව මා ඒ පිළිබඳ ව කියවූ පුවත්පතෙහි දැක්විණි. වකුගඩුවලට හානිකර පොහොර හා ඇතැම් පළිබෝධනාශක හිතුමතේ යොදා ගැනීම වැළැක්වීමෙන් ජනතාව ආරක්‍ෂා කරගත හැකි බව ද පුවත්පත් සාකච්ඡාවෙහි දී කියැවී ඇත. මේ විස්තර ද තවම සඟරාවක පළ කෙරී නැත. අපට පෙනී යන ආකාරයට ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය හා එහි මෙරට නියෝජිතයන් ආඳ මාළු ඉරටෙන් කෑමට උත්සාහයක් දරා ඇත. ඔවුන් ඒ වාර්තාව නිකුත් කර ඇත්තේ ඔවුන්ගේ ගැලවීමට බව පැහැදිලි ය. කෙසේ වෙතත් ඩොලර් මිලියන ගණනාවක් වියදම් කිරීමෙන් පසුව මෙවැනි වාර්තාවක් වුවත් නිකුත් කිරීම පිළිබඳ ව අපි සතුටු වෙමු. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයට තවත් බොහෝ දේ කීමට ඇති බව අපි දනිමු. එහෙත් අපි දැනට එකක් කියමු. රජරට පෙදෙස්වල වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් ය. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයට විවිධ හේතු නිසා ඇතැම් විට එසේ ප්‍රකාශ කිරීමට නොහැකි වනු ඇත. එහෙත් අප කිසිවකුට බැඳී නැත. අපට අපේ මතය ප්‍රකාශ කිරීමට කිසිම බාධාවක් නැත්තේ ද එබැවිනි. රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් බව ඒ සම්බන්ධයෙන් පර්යේෂණ කරන කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කණ්ඩායමට පළමුවෙන් ප්‍රකාශ කෙළේ නාථ දෙවියන් ය. එතුමන් සමග හිඳිමින් වෛද්‍ය කරුණු සම්බන්ධයෙන් අපට උපදෙස් දුන්නේ විපස්සක දෙවියන් ය. ඒ සියල්ල අප ලබාගත්තේ ප්‍රියන්තා සේනානායක මහත්මියගෙනි. ඒ මහත්මිය බටහිර වෛද්‍ය විිද්‍යාව හෝ හෙළ වෙදකම හෝ දැන සිටි කාන්තාවක් නො වේ. දෙවියන්ගෙන් ලැබුණු තොරතුරු අනුව රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් ය. එයට අමතරව ඒ පෙදෙස්වල ඇති කුඹුරු පස හා කිවුල් ජලය ද හේතුවෙයි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ වාර්තාවේ කුමක් සඳහන් ව තිබුණ ද කිවුල් ජලය මෙහි දී විනාශකාරී කටයුත්තකට මැදිහත් වෙයි. කෙසේ වෙතත් ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය වෙනුවෙන් වාර්තාව ගැන සඳහන් කළ පුවත්පත් සාකච්ඡාවේ දී ජනතාවට කිවුල නැති ජලය ලබාදීමේ වැදගත් කම සඳහන් කෙරී ඇත.
රජරට වකුගඩු රෝගය වඩාත්ම වැළඳී ඇත්තේ පිරිමින්ට ය. ආහාර දාමය රෝගය පැතිරීමට හේතුව නම් ගැහැණු පිරිමි වශයෙන් භේදයක් ඇතිවන්නේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්නය ඇතිවෙයි. අප කණ්ඩායමේ සාමාජිකයකු වූ වෛද්‍ය චන්න ජයසුමන මහතා ජලය හේතුකොටගෙන පිරිමින්ට රෝගය වැළඳීමට ඇති ප්‍රවණතාව වැඩි බව 2012 ජූලි මස 11 වැනි දා විදුසර පුවත්පතෙන් පැහැදිලි කරයි. ආසනික් පොළොවට ලැබෙන්නේ කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය නිසා බවත් එසේ ලැබෙන ආසනික් කුඹුරු පසෙහි රඳවා තබාගැනීමේ හැකියාවක් ඇති බවත් එසේ රැඳුණු ආසනික් ජලයට මිශූ වීමෙන් පසු කිවුල් ජලය සමග එකතු වී ආසනේට් ලවන සාදන බවත් එය ශරීරගත වීමෙන් පසු වකුගඩු රෝගය වැළඳෙන බවත් අපට විපස්සක දෙවියන්ගෙන් දැනගැනීමට ලැබුණේ ඒ දිනවල ම ය. අපට ඒ ගැන සැකයක් නැති වුවත් බටහිර පුස් කෑ අධ්‍යාපනයෙන් බටහිර විද්‍යාව කටගාගත් ආචාර්ය, මහාචාර්ය, ප්‍රවීණාචාර්ය ආදීන්ට පමණක් නොව ජනමාධ්‍යවල හා වෙනත් ආයතනවල සේවය කරන බටහිර විද්‍යාවට හා දැනුමට නමස්කාර කරන පුහු පඬියන්ටත් අනෙක් අයටත් ඒත්තු ගැන්වීම සඳහා අපි ඒ බව බටහිර රසායන විද්‍යාවට අනුව පෙන්වීම සඳහා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පර්යේෂණ ආරම්භ කළෙමු. ඒ සඳහා රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්යවරයකු වූ වෛද්‍ය චන්න ජයසුමන මහතාට කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය උපාධියක් සඳහා පර්යේෂණ කිරීමට විශ්වවවිිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමෙන් ශිෂ්‍යත්වයක් ද ලැබිණි. මේ පර්යේෂණවල ප්‍රතිඵල අනුව විවිධ පලිබෝධනාශකවල හා ජලයේ ද ආසනික් ඇති බව අපට පෙනී ගියේ ය. ඒ පර්යේෂණ මහාචාර්ය ප්‍රියානි පරණගම මහත්මියගේ අධීක්‍ෂණය යටතේ සිදුවිය. ඒ හැරෙන්නට මහාචාර්ය මාලා අමරසිංහ මහත්මියගේ අධීක්‍ෂණය යටතේ කෙරුණු පර්යේෂණවලින් ඒ ප්‍රදේශවල ඇතැම් ශාඛවල ද ආසනික් ඇති බව අනාවරණය විය. අපට අවශ්‍ය වන්නේ කෘෂිරසායන නොමැතිව ගොවිතැන් කිරීමට මෙරට ජනතාච යොමුකර නීරෝගී ජාතියක් ඇති කිරීමට ය. එය කළ හැක්කේ සිංහල බෞද්ධ දැනුමක් මත පදනම් වෙමිනි. පරිසරය රැකීමට නොහැකි බටහිරයන්ට කළ හැක්කේ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම නොව රෝග කලමණාකරණය කිරීම ය.
ජාතියට ඉතා වැදගත් වූ එවැනි පර්යේෂණ කල ඒ මහාචාර්යවරියනට ලැබුණේ මල් පොකුරු නොව ගල් මුල් ය. මහාචාර්ය ආචාර්ය දේවදත්තයෝ හා චිංචිමාණවිකාවෝ ක්‍රියාත්මක වූහ. සිංහල බෞද්ධ දැනුමක්් යන්න නයාට අඳුකොළ මෙන් වූ ඔවුන් එක හෙළා කියා සිටියේ ආසනික් නැති බව හා රජරට නිදන්ගත වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික් නොවන බව ය. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ බැර ලෝහ පරීක්‍ෂාව සඳහා තිබූ උපකරණ කැඩී ඇතැයි ඔවුහු කීවෝ ය. ඒ අතර ඒ කාලයේ දී ඒ උපකරණ යොදා ගනිමින් තමන් කළ ඊනියා පර්යේෂණ ගැන වාර්තා ඉදිරිපත් කළහ. අප ප්‍රතිඵල පළකර නැතැයි කීහ. ඔවුන්ගේ අපවාදාත්මක ප්‍රචාරය විශ්වවවිද්‍යාල පද්ධතියට පමණක් සීමා නො වී ය. එක් චිංචිමාණවිකාවකගේ ස්වාමි පුරුෂයා අපට පිස්සු යැයි ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියේ ය. ඔවුහු උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිතුමා හමුවට ගොස් අප කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දේවාලයක් තනා ඇති බව පැවසූහ. ඇමතිතුමා ද මේ කතා විශ්වාස කළේ ය. එතුමා මට හා අපේ කණ්ඩායමට විරුද්ධ විය. මගේ සේවා කාලය අවසාන වීමෙන් පසුව මා සේවා දිගුවකට කැමැත්ත පළ කළේ විද්‍යා පීඨාධිපති ලෙස මේ පර්යේෂණ සඳහා ශක්තිමත් පදනමක් ලබා දීමට ය. ඇමතිතුමා ප්‍රමුඛ උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය සේවා දිගුව ලබාදීමට විරුද්ධ විය. අවසානයේ දී මට අවුරුදු තුනකට සේවා දිගුවක් ලැබුණේ ජනාධිපතිතුමා මැදිහත් වී අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුමැතිය ලබා ගැනීමෙන් පසුව ය. අවුරුදු තුනකට සේවා දිගුවක් ලැබුණු නමුත් මගේ පිඨාධිපති ධුර කාලය අවසානයේ දී, පර්යේෂණ සාර්ථක මට්ටමකට පැමිණ තිබූ බැවින් අවුරුදු තුනක් ගත නොකර අවුරුද්දක පමණ සේවා කාලයකින් පසුව මම සේවයෙන් ඉවත්වීමි. මා කිසිදු පර්යේෂණයකට හවුල් නොවුණත් පර්යේෂණ කණ්ඩායමට නායකත්වය සැපයීමි. අදත් සපයන්නෙමි. එහෙත් අද බලධාරීන්ගේ කෙණෙහිලිකම් වෙයි. එදා කැලණිය විශ්වවවිද්‍යාලයට අත්වීමට තිබූ ගෞරවය නැති වී ගියේ දේවදත්ත චිංචිමාණවිකා කණ්ඩායම නිසා ය. මොවුන් අප දේවාලයක් තනා ඇතැයි ප්‍රචාරය කළේ මා භාවනා කිරීම සඳහා විද්‍යා පීඨයේ එක් පංතිකාමරයක් සතියේ එක් දිනක් සවස හතරෙන් පසුව වෙන්කිරීම නිමිති කරගනිමිනි. පසුගිය දා රජරටින් ම පැමිණි සෞඛ්‍ය ඇමතිතුමා ද වකුගඩු රෝගය ගැන පර්යේෂණ කිරීම පිළිබඳ ව ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයට ස්තුති කර තිබුණේ කැලණිය අමතක කරමිනි. එතුමාගේත් අන්අයගේත් දැනගැනීම සඳහා පැවසිය යුත්තේ අද අප කණ්ඩායම අධිපතිවාදී බටහිර වෛද්‍යවරුන්ට පිළිගැන්වීමට අවශ්‍ය වී ඇති බැවින් ඔවුන්ගේ විද්‍යාවේ ව්‍යාජ පර්යේෂණ විධි ක්‍රම අනුගමනය කරමින් එහෙත් විපස්සක දෙවියන් අපට කියා දුන් හෙළ නිල වෙදකමේ ප්‍රතිකාර වකුගඩු රෝගින්ට ඊනියා පර්යේෂණ මට්ටමක කරන බව ය. අද සරසවි ඇදුරන්ගේ දේශපාලන වැඩවර්ජනයක් තිබිය දී ද අපේ කණ්ඩායම ආචාර්ය සමිති සම්මේලනයේ දේශපාලනය ගැන අවබෝධයක් ඇතිව ඒ වර්ජනයට සහභාගි නොවී මෙම පර්යේෂණයේ හා වෙනත් අධ්‍යයනික කටයුතුවල යෙදී සිටිති. ඒ අයට අමතරව ද ඇදුරු වර්ජනය නොතකා සේවය කිරීමට සූදානම් ඇදුරෝ වෙති. කැලණිය විශ්වවවිද්‍යාලයේ ඇතැම් ඇදුරන් දැනටමත් ඒ බව දන්වා උපකුලපතිතුමාට ලිපි භාර දී ඇත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය පහසුකම් සැපයීම උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ, ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ හා විශ්වවිද්‍යාලවල වගකීම වෙයි.
බටහිර දැනුම කටගාගත් ඇතැම් ජඩමාධ්‍යවේදීහු වර්ජනයට විරුද්ධ වන ඇදුරන් කුලපතිකම් පීඨාධිපතිකම් ආදිය ගත් අය ලෙස හඳුන්වති. එමෙන් ම ඒ ඇදුරන්ට ඇත්තේ වැඩවසම් චින්තනයක් යැයි ද කියති. අද සරසවිවල ද පොදුවේ සමාජයේ ද ඇත්තේ බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි දැනුම් ආධිපත්‍යයකි. එයට විරුද්ධව සටන් කළ යුතු ම ය. මුළු ලෝකයේ ම විශ්වවිද්‍යාලවල හා සමස්තයක් ලෙස ලෝකයේ ම ඇති දැනුම ද ඇතුළත් යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතික ආධිපත්‍යයට එරෙහිව සටන් කිරීම පහසු ක්‍රියාවක් නොවන බව අපි දනිමු. අපි විශ්වවිද්‍යාලයේ ඇතත් නැතත් මේ ආධිපත්‍යයට එරෙහිව සටන් කරමු. එය ආණ්ඩුවට කඩේ යෑමක් ලෙස දකින්නෝ පුහු පඬියෝ ය. අපේ සටන ග්‍රීක යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි චින්තනයට එරෙහිව ය. ඒ වින්තනයට විරුද්ධ චින්තන රාශියක් ලෝකයෙහි ඇත. ලංකාවේ ඇති චින්තනයට අපි ජාතික චින්තනය යැයි කියමු. ගුණදාස අමරසේකර මහතා එකඟ වුවත් නැතත් අප ආසනික් ගැන දැනගත්තේත් වකුගඩු රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන්නේත් ජාතික චින්තනය මත පදනම් වෙමිනි. ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතාට අනුව නම් ජාතික චින්තනය කෙළවර වී ඇත්තේ ජූලම්පිටියේ අමරේ බිහිකරමිනි. ඇතැම් ජඩමාධ්‍යවේදීහු ඔහු පුම්බති. මොවුන්ගේ දැනුමේ තරම මෙයින් පැහැදිලි වෙයි. අද සරසවි ඇදුරන්ගේ සටනට නායකත්වය දෙන්නේ මෙවැන්නෙකි. ජාතික චින්තනය යනු කුමක් දැයි නොදැන ඔහු ඒ විවේචනය කරයි. එය කෙළවර වී ඇතැයි ඔහු කියන්නේ ද? මේ බොහෝ දෙනකුට අද ඇත්තේ බටහිරයන් විසින් ඇතිකර පෝෂණය කෙරුණු දෙමළ ජාතිවාදයේ ඉන්දියානුවන් විසින් ද පෝෂණය කරනු ලැබූ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ය. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ඉවත්වීමෙන් පසු ද මම එහි ආචාර්යවරුන්ට ජාතික චින්තනයට අදාළ නොයෙකුත් කරුණු සම්බන්ධයෙන් ඉලෙක්ට්‍රොනික තැපෑලෙන් ලිපි යැවීමි. ඒ ලිපිවලට පිළිතුරු දෙනු වෙනුවට ඔවුහු නිල වශයෙන් මගේ ලිපි කිසිවකුට නොලැබෙන්නට සැලැස්වූහ. ඒ ලිපි කියවීමට කැමැත්තෙන් සිටි බොහෝ දෙනකුට ඉන් සිදු වූ අසාධාරණය ගැන ඔවුහු සැලකිලිමත් නො වූහ. ඊනියා භාෂණයේ නිදහස ගැන කතාකරන ඇතැම් සරසවි ඇදුරන්ගේ කටයුතු එසේ ය. අද ඔවුහු ද නිදහස් අධ්‍යාපනය සඳහා ඔවුන් නොදන්නා දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයකින්් 6%ක් වෙන් කරන මෙන් ඉල්ලා වර්ජනය කරති. සරසවි ඇදුරන්ගේ වර්ජනය පිළිබඳ ව ඉදිරියේ ලියන ලිපිවල ඇතැම් ඔළු දැනුමකින් තොරව ඉදිමී ඇති අයුරු ව්ස්තර කරමි.
Foreign intervention – II
In the western countries the concept of so called human rights was created when modernity was being established. The modernity fought against the Pope and the individual rights were made important in contrast to the rights of the European medieval feudal states that were ruled by the Pope or his agents. The pope represented the state and the individual was given prominence over the society or the state in contrast to the powers the state had over the individual in the feudal states within the dichotomy between the state and the society. However, the bourgeoisie that was a product of modernity, which took over the political power after sometime was not interested in the human rights, and again established the superiority of the state over the individual, this time the state being the capitalist state. The theoretical “ideals” as formulated by the intellectuals of the French Revolution were discarded in no time and the state became prominent again.
The capitalist state paid only lip service to human rights until it was firmly established in the respective countries. Once the capitalist state was decisively established the individuals were given an apparent freedom in the choice of consumables and the members of Parliament. The so called freedom of expression has been given to individuals, especially in the Hyde Park in London, and an individual may criticize a minister in the press if the editor is prepared to take the responsibility. However, the Marxist parties that preached revolution, overthrowing the entire state, did not have the freedom of expression they wished. It was the sate that determined how much individual rights that each individual had. The judiciary was never independent of the state as the laws were enacted by the Parliament and anybody who wanted to overthrow the state was not given the freedom of expression or the freedom of organization though the constitution written or unwritten would have enshrined these freedoms in bold letters. It has to be understood that though judiciary separated theoretically from the legislature and executive they act in unison when it comes to the protection of the state.
Even today there is no freedom of expression or organization to individuals who want to have a different form of state Marxist, non Christian or any other in Western Europe. Thus though theoretically the individual is more prominent over the state, it is the state that demarcates the limits of freedom. The freedom of the individual is restricted in many other ways as well. In Western Europe the media do not have the freedom that those in Sri Lanka have as far as individuals are concerned. Though it is the editor that finally decides whether an article by an individual is published or not it is much easier for an individual to express his/her ideas through the press in Sri Lanka. As we mentioned last week even those who have fled the country for want of freedom of expression can publish only in Sri Lankan newspapers. How many people contribute to the papers on overthrowing the state in Sri Lanka in some form or other? In Sri Lanka we have a unitary state but some want either to establish a separate state in the Northern and Eastern Provinces in Sri Lanka or a Federal state against the wish of the majority (not necessarily the Sinhalas), of course backed by the west and India in contrast to change of state in the western countries. These people have not being prohibited from uttering their wishes but are free to organize political parties with that intention. There are members of TNA who openly claim that they want an Eelam thus expressing their wish to overthrow the State.
In Sri Lanka as well as in many countries in Asia and Africa, we are still in the process of establishing a modern state. In Sri Lanka we have had our own Eksesath Rajya which may be considered as a form of a unitary state in the past, but after we gained a limited independence we have still not established a modern state that is strong and powerful. I am not advocating the establishment of a modern state in Sri Lanka, which is a state of modernity, but it is what many who have been brain washed by the western education want. The main reason that we have not been able to establish a strong modern state is the intervention by the western countries and by India. The westerners who dominate the world do not want strong states in the other countries and India day dreaming of becoming the regional power will do everything to see that no strong states are established in the region. It is in order that no strong state is established in Sri Lanka that the west and India back the separatist movements of Tamil racism. This is not something peculiar to Sri Lanka as this policy is practiced by the west in all non western countries, and by India in the SAARC region. One of the reasons why SAARC has not been able to take off is the dominant attitude of India.
The difference between a strong modern state and a weak modern state is that the weak states do not have the same “freedom” that the strong states had when they were weak. The western modern states in their making had only the medieval feudal states that were being challenged by the incipient modern states against them. They had the freedom to organize against the feudal states except for the obstructions by the feudal states. In the case of modern states that are being established in the non western countries, they do not have the same freedom. They are not fully independent and their struggle to establish a modern state is tied down to gaining full independence from the western countries. However, the western countries deny them the freedom that they themselves had in their inception. There were not much human rights as such for the individuals over the states, though the individual freedom had been emphasized over the freedom of the state as part of modernity. In the west some form of freedom of expression was given after the modern western Christian states were established together with the modern judiciary that looked after the interests of the modern state. Thus in the twentieth century Bertrand Russell could write on why he did not believe in God and so called rationalists could talk against the so called myths though the so called scientific knowledge was no different from myths, Newtonian Gravitation being the best example for such myths. In any event Russells and so called rationalists were not very influential as far as the ordinary English were concerned, just as much Chomsky is not influential among the ordinary Americans today. The western states having firmly established do not mind a Russell or a Chomsky as the political influence of the latter is minimal.
However, the western states demand the same individual freedom and pseudo human rights situation but exaggerated into a “real” human rights situation from the incipient modern states in non western countries. The west interferes in the affairs of the weak modern states in the countries outside their region and demands that the individual rights that are “enjoyed” in their countries at present be given in the weak modern states in the non western countries. What has to be emphasized is that the western countries have emerged with strong states by curtailing the rights of the individuals to organize to establish other forms of states. In the non western countries, on the contrary the west wants the individuals to have the freedom to fight for other forms of states including separate states interpreting that freedom as a human right. In fact the west very often encourages, aid and abet such movements to see that the non western modern states do not grow into strong modern states.
The western approach to the human rights conditions is being backed by the so called intellectuals who have been produced by western education, and they would be up in arms if the weak modern states in the non western counties try to crush separatist movements. In Sri Lanka the present discussion on human rights is based on this attitude of the west. They do not want the weak modern state of Sri Lanka to become a strong modern Christian state, let alone a Buddhist state, and would come up with pseudo academic reasoning with pseudo academics backing them when we crush the Tamil terrorist movement and in our attempt to defeat Tamil racism which is nothing but the creation of the west. The west ignoring the fact that they have established Christian states would come up with slogans such as Sinhala Buddhist supremacy and violation of human rights when their agents in Sri Lanka such as NGO and INGO vendors and Tamil racists find no credible substance to defend them.
Copyright Prof. Nalin De Silva
Who or what gave mass to God’s particle
There is so much euphoria over the identification (or the so called discovery) of what is known as God’s particle or Higgs Boson, and many so called educated people appear to think that Western Physics has discovered the most important particle. The Western Physicists would like to refer to the particle as the Higgs Boson but the Judaic Christian culture in which they create knowledge has already baptized the particle aptly as the God’s particle. I do not think that the western Physicists in their hearts are very much against the use of the term God’s particle though they may not say so in public.
It is said Peter Higgs and others hit upon the idea of the Higgs Boson in 1964. According to the so called standard model it is the Higgs Boson that gives mass to the other bosons. It is supposed that the Higgs boson is accompanied with a field that is found everywhere and when the other bosons interact with this field the other bosons acquire the property known as mass. However, the question arises as to how the Higgs Boson acquires a mass since it is also a boson,. In other words who or what gives mass to the Higgs Boson? It is said that Higgs Boson has an energy equivalent of 125.3 GeV or gigaelectronvolts with 1 GeV equivalent to 1.783×10−27 kg. This elusive particle that had been created apparently within one trillionth of a second after the big bang was finally detected only last week after a long game of hide and seek.
The western scientists may try to find out reasons (or create stories in their Judaic Christian culture) for everything but not for the creation of the universe which may be considered as the all important event of the universe, in their scheme. They would now say that within a trillionth of a second after the big bang 13.7 billion years ago the Higgs Boson was created (how and why) with a mass equivalent of 125.3 GeV without the aid of another particle, field or any other physical entity. It is no wonder that the particle has been christened the God’s particle as in the Judaic Christian culture who else would have given it a mass. Is God, the God Father of the Higgs Boson?
Western science with a beginning or a creation (though supposed to be without a creator) cannot but invoke the God or the equivalent of the God, as linear thinking and not circular thinking is fundamental to it. Western science is created (not discovered) in the Judaic Christian culture and has to play God at sometime or the other.
Nalin de Silva
Political Prisoner
Isn’t it curious that political prisoners are found only in non-western countries and that they are always claimed to be unjustifiably imprisoned? Typically when a non-western state finds someone had compromised the sovereignty of the state and denies that he or she is a so called “political prisoner” the west claims that the prisoner had merely criticized or acted to oust those in power and therefore is unfairly punished. There never seem to be a reverse situation where a non-western state is accusing a western state of having political prisoners. Are we to believe that only non-western countries are culpable of having political prisoners? Is it unfair to imprison someone for political reasons alone?
There certainly is an asymmetry in the recognition of political prisoners between western and non-western states. One reason for this is the hegemonic powers that the western educational system and the pro-western media enjoy over its counter parts. Usually opinions created by the west are uncontested by other sources of information, even in non-western countries. When the west brands someone as a political prisoner we are taught to accept it as the standard view and the opposition as mere alternative views whereas, ideally, all views should be given equal recognition. Unfortunately we have allowed this perverted standardization to permeate throughout our cultural and political space without hindrance. For instance, listening to a famous Sri Lankan pop duo singing about an “ethnic woman” makes one wonder whether we have come to accept white Caucasian race as the standard race while relegating other races to mere ethnicities. In any case, whether one is a political prisoner or not is debatable and there is no reason to consider the western view as the standard view.
The asymmetry is also due to the fact that western states are much stronger and unyielding than their counterparts. That mean, a person is less likely to pose a threat to the sovereignty of a western state by committing the same acts that would be considered threatening to a non-western state. Take Noam Chomsky of the USA against any of our own celebrated dissidents like Jehan Perara or Paikiasothy Saravanamutthu. Though Chomsky is miles ahead in caliber he has very little political leverage in his own country. This is mainly due to the narrow political view of the American public. Historically both democratic and republican governments of the US have behaved the same way when it comes to public policy but the media and the educational system have created an impression that they represent two extreme political ideologies. In reality the difference between the two is so insignificant that media outlets that openly support either one of the parties spend so much time and effort to distinguish them from the media that support the opposite party. In the end, the public taking comfort in this fake diversity is beaten into conformity of very narrow political view. Chomsky’s world does not fit in to their narrow view and the American public fails to fathom his point. On the other hand, the political spectrum in Sri Lanka is much wider and even likes of Saravanamutthus have a huge stake in it. However their political leverage is not due to their popularity on a grass root level or their ideologies but due to the western powers that finance their existence. These western powers can exert much pressure on the Sri Lankan state through the likes of Saravanamutthus than Chomsky could on his home state by himself. Therefore while Chomsky pose no threat to the sovereignty of the USA and has no likelihood of becoming a political prisoner in the USA, Saravanamutthus of Sri Lanka have the potential to pose a real threat to the sovereignty of Sri Lanka.
The asymmetry is also due to the hypocrisy on the part of the west which does not want to recognize that political crimes can be committed against sovereign states other than theirs. A political crime, according to the Wikipedia, is an “offence involving overt acts or omissions (where there is a duty to act), which prejudice the interests of the state, its government or the political system”. So if we are to believe that sovereignties of all nations are equally important then we should not have a problem in realizing that acts which prejudice the interests of any state is a political crime and a state has a right to incarcerate anyone it think has committed a political crime. Thus political crimes are not aberrations and political imprisonment is not always unfair as it made out to be; that is of course if we accept that sovereignties of all nations are equally important. But this is precisely what the western states do not want to accept.
However the west has no problem in punishing those who act against the interest of its states without calling them political prisoners. As commonly known, the western states harbor scores of prisoners whom they identify as Islamic terrorists. These prisoners, most of whom are not even citizens of western countries, can be found in various prisons around the world. While we may argue the fairness of these imprisonments, with respect to the western states these prisoners must be correctly identified as political prisoners as they have allegedly acted against the interests of certain western states.
Like human rights, the political prisoner is a political weapon invented by the west to undermine the sovereignty of other states. Instead of shying away from the accusations of political imprisonment we must assert that as a sovereign state we have the right to punish those who act against the interests of our state and in turn they may be identified as political prisoners if one wishes to do so.
-Janaka Wansapura
බොරු කතා ගෙතීම
අපට බොහෝ අවස්ථාවල ප්‍රවාද ගොඩ නැගීමට සිදු වී ඇත්තේ ඇයි? එයට ප්‍රධාන ම හේතුව අපට ඇතැම් කරුණු ගැන ප්‍රත්‍යක්‍ෂයෙන් දැනගත නොහැකි වීම ය. අප ප්‍රවාද ගොඩ නගන්නේ බටහිර විද්‍යාවේ පමණක් නො වේ. බටහිර දැනුම් පද්ධතියෙහි නම් ඉතිහාසය, පුරාවිද්‍යාව වැනි විෂයවල ද බටහිරයෝ ප්‍රවාද ගොඩ නගති. එහි දී බොහෝ විට ගොඩ නැගෙන්නේ එක් රටක ඉතිහාසය පිළිබඳ ප්‍රවාදයකි. එසේත් නැත්නම් ඉතා සංයුක්ත ව යම් කිසි කරුණක් පිළිබඳ ව ගොඩ නැගෙන ඉතා සීමිත ප්‍රවාදයකි. උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත් සඳකඩපහණ යනු කුමක් ද යන්න පිළිබඳ ව ප්‍රවාදයක් ගොඩ නැගිය හැකි ය. එය ඉතා සීමිත ප්‍රවාදයක් වන අතර ඒ පිළිබඳ ව ගොඩ නගන ලද ප්‍රවාද රාශියක් ලංකාවේ වෙයි.
කාල් මාක්ස් එක් රටකට හෝ සිද්ධියකට හෝ පමණක් සීමිත වූ ඉතිහාසයක් ගොඩ නැගීම වෙනුවට මුළු ලෝකයට ම පොදු ඉතිහාසයක්, එනම් ඉතිහාස කතාවක් ගොඩ නැගීමට උත්සාහ කළේ ය. ඔහුගේ ඊනියා ඓතිහාසික භෞතිකවාදය යනු ඒ කතාව හෙවත් ප්‍රවාදය ය. එහි දී ඔහු උත්සාහ කළේ මිනිස් සමාජය භෞතික හේතු මත වෙනස්වන බව, විකාශය වන බව, පෙන්වා දීම ය. ඔහු බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් අනුගමනය කරමින් එසේත් නැත්නම් ඩාවීනීය පරිණාමවාදය අනුව යමින් තම ඉතිහාස කතාව ගොඩ නැගීමට උත්සාහ කළේ ය. අද ඒ ඉතිහාස කතාව ඉතිහාසයට අයත්වීම එක්තරා ආකාරයකින් ගතහොත් ඉතිහාසයේ ම සරදමකි.
මෙරට ඉතිහාසය විකාශය වී ඇත්තේ මහාවංසය කියන ආකාරයට විජය කුවේණි කතන්දරය අනුව ද? එසේත් නැත්නම් වෙනත් ආකාරයකට ද? මෙරට විසු යක්‍ෂ, නාග. දේව ආදීන්ගේ කාර්යභාරය කුමක් වී ද? ඔවුහු සිංහල ජාතියට ඇතුළත් වූවෝ ද? එසේත් නැත්නම් ඔවුහු ඉතිහාසයෙන් මැකී ගියෝ ද? සිංහල යනුවෙන් ජාතියක් ඇතිවුණේ කවදා ද? ඒ බටහිර දැනුම කටගාගත්තවුන් කියන පරිදි ධනවාදය ඇති වීමෙන් පසුව ද? ලෝකයේ සියළු ජාතීන් ඇතිවන්නේ එකම ආකාරයට ද? මෙවැනි ප්‍රශ්න රාශියක් ඉතිහාසය සම්බන්ධයෙන් පමණක් වුවත් ඇසිය හැකි ය.
මිනිස් සමාජයේ ඉතිහාසය පමණක් නොව බටහිර විද්‍යාවේ ඉතිහාසය ගැන ද අපට විවිධ ප්‍රශ්න ඇසිය හැකි ය. බටහිර විද්‍යාව බටහිර රටවල ම ඇතිවූයේ ඇයි? දහහතර වැනි සියවස වන විට බටහිර විද්‍යාවක් බටහිර රටවල ද නො තිබිණි. එකල දැනුම සම්බන්ධයෙන් ගත්කල යුරෝපීයයෝ එතරම් වර්ධනයක් පෙන්නුම් නො කළහ. එහෙත් පහළොස්වැනි සියවසෙන් පසු බටහිරයන් අනෙක් ජාතීන් හා ජනවර්ග පරදවා දැනුමෙන්, විශේෂයෙන් තාක්‍ෂණික දැනුමෙන්, අද සම්මත ආකාරයට නම් දියුණු වූයේ කෙසේ ද? මේ ප්‍රශ්නය බටහිර පඬුවකු වූ මහාචාර්ය නීඩ්හම් මහතා අසා පිළිතුරක් ද දී ඇත. ඔහුගේ පිළිතුර වූයේ එයට හේතුව ධනවාදය බව ය. එහෙත් බටහිර විද්‍යාව ඇතිවූයේ ධනවාදය බිහිවීමට පෙර ය.
මෙවැනි ප්‍රශ්න පසෙකට දමමු. අප ජීවිතයේ එදිනෙදා ද අපට මෙවැනි ප්‍රශ්න පැන නගියි. අද මෙන් ජංගම දුරකථන නොතිබූ කාලයක යමකු පාසලට හෝ කාර්යාලයට හෝ පැමිණ නැත්නම් එයට හේතුව දැනගැනීමට අපට අවශ්‍ය වී යැයි සිතමු. අප එහි දී කරන්නේ කුමක් ද? ඒ තැනැත්තා පිළිබඳ ව අප දන්නා කරුණු අනුව අපි විවිධ හේතු දක්වමු. එක්කෝ ඔහුගේ අසනීපයක් නිසා, එසේත් නැත්නම් දරුවකුගේ ප්‍රශ්නයක් නිසා (පාසලකට ඇතුල් කිරීම, රෝගී තත්වය), එසේත් නැත්නම් දෙමව්පියන්ගේ රෝගී භාවයක් නිසා ආදී වශයෙන් ඒ හේතු විවිධ වෙයි. අප ඒ හේතු ඉදිරිපත් කරන්නේ යම්කිසි පදනමක් සහිත ව බව ද අමතක නොකළ යුතු ය.
අප ඒ පුද්ගලයාගේ මවට හෝ පියාට හෝ අසනීප බව දැන සිටියේ නම් අපි දක්වන හේතුව එය සමග සංගත වන අයුරින ඉදිරිපත් කරමු. දරුවකු පාසලකට ඇතුළ් කිරීමට ඒ පුද්ගලයා උත්සාහ ගන්නා බව අප දැන සිටියේ නම් අප දක්වන හේතුව එය සමග පෑහෙන එකක් වනු ඇත. එහෙත් ඒ කිසි විටෙකත් අදාළ පුද්ගලයා නොපැමිණියේ අහවල් හේතුව නිසා යැයි අපට නිශ්චිත ව කිව හැකි නො වේ. අපට නිශ්චිත හේතුව දැනගත හැක්කේ එක්කෝ ඒ පුද්ගලයා හමුවීමට ගෙදරට ගොස් ය. එසේත් නැත්නම් ඒ පුද්ගලයාගේ නිවසෙහි දුරකථනයක් වී නම් හා අපට ද දුරකථනයකට සම්බන්ධ විය හැකි ව තිබිණි නම් දුරකථන පණිවුඩයක් දීමෙනි. ඒ කිසිවක් කළ හැකි නො වේ නම් ඒ තැනැත්තා හෝ තැනැත්තිය හෝ ආපසු පාසලට හෝ කාර්යාලයට හෝ පැමිණෙන තුරු බලා සිටීමට අපට සිදුවෙයි.
අදාළ පුද්ගලයාු මුණ ගැසීමෙන් පසු අපට අප ඉදිරිපත් කළ හේතු නිවැරදි දැයි දැනගැනීමට හැකි වනු ඇත. එහෙත් ඒ එක් උපකල්පනයක් මත ය. එනම් ඒ පුද්ගලයාු සත්‍යය ප්‍රකාශ කරන්නේ ය යන උපකල්පනය කිරීමෙනි. එකී පුද්ගලයා අසත්‍යය ප්‍රකාශ කරන්නෙක් නම් අපට කළහැක්කේ කුමඛ් ද? එහි දී ද අප එතරම් ම අවශ්‍යතාවක් වෙතොත් ඒ පුද්ගලයා පදිංචි ප්‍රදේශයට ගොස් අසල්වැසියන්ගෙන් හේතුව දැනගැනීමට උත්සාහ කළ හැකි ය. ඇතැම් විට එය ද ප්‍රතිඵල රහිත වීමට හැකි ය. මා මේ කරුණු සඳහන් කළේ ඉතා සුළු කරුණක දී වුව ද එය අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නො වේ නම් අපට ඒ දැනගැනීමට ඇති බාධා ගැන ඉඟියක් ලබා දීමට ය.
දැන් අවුරුදු දෙදහස් ගණනකට එසේත් නැත්නම් ලක්‍ෂයකට, ප්‍රකෝටියකට ඉහත සිදු වූ දේ දැනගන්නේ කෙසේ ද? විශ්වයේ ආරම්භය යැයි අප සිතන සංසිද්ධිය දැනගන්නේ කෙසේ ද? එය කිසිසේත් ම අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නොවන අතර ඒ පිළිබඳ කිසිදු අත්දැකීමක් ද අප සතු නො වේ. ඊනියා විශ්වයේ ආරම්භය ඉඳ හිටවත් සිදුවන්නක් නො වේ. විජය ලංකාවට පැමිණියේ ද යන්න අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂය නො වේ. අප ඒ පිළිබඳ ව යමක් කියන්නේ කෙසේ ද?
අපට මහාවංසයෙහි ඒ පිළිබඳ සඳහනක් තිබෙන බව සත්‍යයකි. එහෙත් ඒ කතාව මහාවංසයෙහි ලියා ඇත්තේ ඒ කියන සිද්ධියෙන් අවුරුදු දහසකට පමණ පසුව ය. මහාවංසය ලියා ඇතාතේ වෙනත් කෘතිවලින් හා ජනප්‍රවාදයෙන් ලබාගත් තොරතුරු දනුව ය. එසේ වුවත් ඒ කෘති ලියා ඇත්තේ කිනම් කාලයක ද ජනප්‍රවාද හෙවත් ජනතාවගේ කතන්දර ගෙතුණේ කිනම් කාලයක දැයි අපි නො දන්නෙමු. අඩු තරමෙන් විජය විසින් පිහිටුවන ලද සෙල්ලිපියක් තිබිණි නම් අපට ඒ ඔස්සේ කතාවක් ගෙතිය හැකි ව තිබිණි. එහෙත් එහි දී ද මතක තබාගත යුත්තක් නම් අප ඒ කතාව ගොතන්නේ අද දවසෙහි බව ය.
විජය රජු යනුවෙන් කෙනකු සිටිය ද, ඒ පිළිබඳ ඔහුගේ සෙල්ලිපියක් තිබිණි ද, එය තම ජීවිතය හා සම්බන්ධ නම් එය අසත්‍ය වීමේ හැකියාවක් ද නැත්තේ නො වේ. අද පවා ඇතැම් ජනාධිපතිවරුන් තම ජීවිත කතා කීමේ දී ගොතා ඇති බොරු අපි දනිමු. තමන් ඉගෙන ගත් පාසල් පිළිබඳ ව මෙන් ම දෙමව්පිියන් ගැන ද ඇතැමුන් කියා ඇති බොරු ගැන අපි දනිමු. එසේ නම් අප අදාළ තොරතුරු දැනගන්නේ කෙසේ ද?
අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ද නිවැරදි නොවන කල ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නොවන ප්‍රවාදවල නිරවද්‍යතාව ගැන අපට ඇති විශ්වාසය කුමක් ද? පාසලට හෝ කාර්යාලයට හෝ නොපැමිණි පුද්ගලයා අඩුම තරමෙන් හමු වී යම් තොරතුරක් දැන ගැනීමේ හැකියාව අප සතු වෙයි. එහෙත් ඉතිහාසයෙහි විජය රජු යනුවෙන් කෙනකු සිටියත් ඔහු හමුවීමේ හැකියාවක් අද අපට නැත. අපට කළ හැක්කේ අනෙක් ප්‍රවාද හා තොරතුුරු සමග සංගත වන ආකාරයට ප්‍රවාදයක් හෙවත් කතාවක් ගෙතීම පමණකි.
අද ඇතැම් දෙමළ ජාතිවාදීන් මෙරට අනාදිමත් කාලයක සිට දෙමළ ජනයා සිටි බවට කතා ගොතනු දැකිය හැකි ය. එහෙත් ඔවුන්ට ඒ පිළිබඳ සංගත කතාවක් කිව නොහැකි බව පැහැදිලි ය. ලංකාවේ ඇති සෙල්ලිපි ඉතා විශාල සංඛ්‍යාවකින් දෙමළ බසින් ලියැවුණු සෙල්ලිපි ඇත්තේ ස්වල්පයකි. ඉනුත් බොහෝමයක් පිටරටින් මෙහි පැමිණි දෙමළ බස කතාකළ වෙළෙන්දන් සඳහා ලියැවුණු සෙල්ලිපි ය. මෙරට දෙමළ රාජ්‍යයක් තිබුණේ නම් සෙල්ලිපි විශාල ප්‍රමාණයක් දෙමළ බසින් තිබිය යුතු ය. එහෙත් එසේ නොවන්නේ මෙරට අවුරුදු දහස් ගණනක් මුළුල්ලේ පැවතුණේ සිංහල රාජ්‍යයක් වීම නිසා ය. අද කටුනායක ගුවන් තොටුපොළේ ඇතැම් දැන්වීම් ඉංගිරිසියට අමතරව ප්‍රංශ හා ජර්මන් භාෂාවලින් ද ඇත. එයින් කියැවෙන්නේ මෙරට ඉංගිරිසින්, ප්‍රංශයන් ජර්මානුවන් පදිංචි වී සිටි බව නො වේ.
මෙරට ඉතිහාසය පිළිබඳ සිංහලයන්ගේ කතාවක් වෙයි. එහි ඇතැම් තැනක යම් යම් පරස්පර තිබිණ ද සමස්තයක් ලෙස ගත්කල මෙරට සිංහල ජාතියක් හා සිංහල රාජ්‍යයක් අවුරුදු දහස් ගණනක් මුළුල්ලේ පැවති බව ඉතා සංගත ව පැහැදිලි කළ හැකි ය. එහි සංගත බව ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදයේ සංගත බවට වඩා ඉහළ මට්ටමක පවතියි. එහෙත් මෙරට ඇතැම්හු සිංහල රාජ්‍යයක් පැවති බව කීමට මැළි වෙතත් පඬියන් මෙන් ගුරුත්වාකර්ෂණ බලයක් ඇතැයි කියති. එමෙන් ම ඔවුන්ගෙන් සමහරු තවමත් අනාගත කම්කරු පංති රාජ්‍යයක සිහින මවති.
විශේෂ වූ රටක විශේෂ වූ ඓතිහාසික සිද්ධියක් සම්බන්ධයෙන් ද ප්‍රවාද ගෙතීමේ ප්‍රශ්න තිබිය දී කාල් මාක්ස් මුළු ලෝකයේ ම ඉතිහාසයට ප්‍රවාදයක් ගෙතීමට උත්සාහ කළේ ය. ඔහු තම ප්‍රවාදය යොදා ගෙන ලෝකයේ අනාගතය පිළිබඳ ව ද අනාවැකි කීවේ ය. ඔහුට අනුව ඊනියා කම්කරු පංතිය ධනවාදී රාජ්‍ය විප්ලවවලින් පෙරළා කම්කරු පංති රාජ්‍ය හා අවසානයේ දී කොමියුනිස්ට් සමාජ බිහි කළ යුතු ය. එමෙන් ම එංගලන්තය වැනි රටවල එය මුලින් ම සිිදුවිය යුතු යැයි මාක්ස් කීවේ ය. එහෙත් ඒ එක් අනාවැකියක්වත් ඉටු වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. බටහිර රටවල අර්බුද පැන නැගී ඇත. එහෙත් ඊනියා කම්කරු රාජ්‍ය බිහිවන පාටක් නැත.
කාල් මාක්ස් ඓතිහාසික සංසිද්ධිවලට වියුක්ත ප්‍රවාද ගොඩ නැගීමට උත්සාහ කළේ ය. බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ කෙරෙන්නේ භෞතික සංසිද්ධිවලට වියුක්ත ප්‍රවාද ගොඩ නැගීම ය. මේ වියුක්ත සංකල්ප කම්කරු පංතිය මෙන් ම ව්‍යාජ සංකල්ප ය. කම්කරු පංතිය යන්න බෙහෙතකටවත් සොයා ගත නොහැකි සංකල්පයකි. බටහිර විද්‍යාවේ වියුක්ත සංකල්ප කිසිවකුට ප්‍රත්‍යක්‍ෂයෙන් දැනගත හැකි දේ නො වේ. එහෙත් බටහිර විද්‍යාව ඉගැන්වෙන ආකාරයට බොහෝ දෙනා සිතන්නට පුරුදු වී ඇත්තේ ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය වැනි දේ ඇත්තට ම පවතින බව ය. ඇතැමුන් තමන්ට ගුරුත්වාකර්ෂණය දැනෙන බව කියන්නේ බටහිර භෞතික විද්‍යාවේ ඉගැන්වෙන කරුණු වලින් මත් වී සිටින බැවිනි.
පොළොවට පොල් ඇපල් ආදිය වැටෙන බව අපට ගෝචර වන සංසිද්ධියකි. නිව්ටන් විද්වතාට අවශ්‍ය වූයේ එසේ වැටෙන්නේ ඇයි ද යන්න තේරුම් ගැනීම සඳහා ප්‍රවාදයක් හෙවත් කතාවක් ගෙතීමට ය. ඔහු කතාවක් ගෙතී ය. එය අසත්‍යයක් මිස සත්‍යයක් නො වේ. ඒ කතාව වෙනුවට අයින්ස්ටයින් විද්වතා වෙනත් කතාවක් ගෙතී ය. මේ එක් කතාවක්වත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නො වේ. ඒ කතා ඇතැම් කරුණු සමග සංගත යැයි පෙනෙන්නට ඇති නමුත් ඒ එසේ නො වේ. ඩාවිනීය පරිණාමවාදය යනු තවත් කතාවක් පමණකි. එහෙත් මේ කතා ඇත්ත යැයි පැවසීමට බටහිර දේශපාලනය විසින් විවිධ උප්පරවැට්ටි සකස් කරනු ලැබ ඇත. ඊනියා විද්‍යාත්මක විධි ක්‍රමය යනු ප්‍රධාන උප්පරවැට්ටියක් පමණකි. ඊනියා ප්‍රවාද ගොතන්නේ ම ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නොමැති වූ විට ය.
සරසවි අවුල
කිසිවකු මෙරට සරසවිවල අවුලක් නැත්තේ කවදා දැයි ඇසීමට ඉඩ ඇත. බොහෝ විට සරසවිවල අවුල්වලට හේතුව දේශපාලනය ය. බොහෝ ශිෂ්‍ය සංවිධාන එදා මෙන් ම අද ද දේශපාලන පක්‍ෂ විසින් හැසිරවෙයි. එදා ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂය, නව සමසමාජ පක්‍ෂය, විවිධ කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂ විසින් ශිෂ්‍ය සංවිධාන මෙහෙයවිණි. ශිෂ්‍ය ක්‍රියාකාරියකු හා පක්‍ෂ සාමාජිකයකු ලෙස මෙය මම අත්දැකීමෙන් ම දන්නෙමි. අද අවිශිබමණ්ඩලයේ (අන්තරයේ) නායකත්වය ඊනියා පෙරටුගාමී පක්‍ෂයට සම්බන්ධ ය. එහෙත් එකී පක්‍ෂය දේශපාලන වශයෙන් දුර්වල ය. එබැවින් ශිෂ්‍ය සංවිධාන අද එතරම් ක්‍රියාකාරී නො වේ. වර්තමානයෙහි සරසවිවල අවුල් ඇති කරන්නෝ ආචාර්යවරු ය. එහෙත් ඒ සියලු ආචාර්යවරුන් නො වේ. අද අවාසනාවකට විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය සමිති සම්මේලනයේ තීරණ ගැනීමේ දී බලපාන්නේ ඊනියා පෙරටුගාමී පක්‍ෂය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හා එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයට සම්බන්ධ, හිතවත් ආචාර්යවරුන් වීම රටේ ම අභාග්‍යයකි. මේ පක්‍ෂවලට රටේ එතරම් සහායක් (එ ජා පක්‍ෂයට ද භේද බින්න වී කිසිවක් කරකියා ගත නොහැකි තත්වයකට පත් වී ඇත) නොමැති වුවත් විශ්වවිද්‍යාලවල එ ජා පක්‍ෂයට හිතවත් ආචාර්යවරු යම් ප්‍රමාණයක් සිටිති. ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයට කිසි දිනෙක ශිෂ්‍යයන් අතර හෝ ආචාර්යවරුන් අතර හෝ පදනමක් නොමැති විය. මෙය වෙන ම විශ්ලේෂණය කළ යුතු කරුණකි. ශ්‍රී ල නි ප බලයේ සිටින අවස්ථාවල අවස්ථාවාදී බලලෝභී පිරිසක් පක්‍ෂයට, විශේෂයෙන් ම ඇමතිවරුන්ට සමීපවන නමුත් ඔවුහු පක්‍ෂය රුකීමට කිසිවිටෙකත් ඉදිරිපත් නො වෙති. ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයට සැබවින් ම හිතවත් ආචාර්යවරුන් කිහිප දෙනකු සිටින නමුත් ඇමතිවරුන් වඩා විශ්වාස කරන්නේ බලය ඇති කාලයට පක්‍ෂය වටා රොක්වී ඉහඳ තබන වංචනිකයන් ය. අවශ්‍ය නම් මොවුන් ගැන නම් ගම් සහිතව කිව හැකි ය.
විශ්වවිද්‍යාලයීය ගුරුවරුන් ගැන රටේ ඇත්තේ මහත් ගෞරවයකි. මහජනයාට අනුව නම් විශ්වවිද්‍යාලයීය කථිකාචාර්යවරුන්ගෙන් අති විශාල බහුතරය බුද්ධිමත්තු වෙති. උගත්තු වෙති. දක්‍ෂයෝ වෙති. විභාගවලින් ඉහළින් සමත් වූවෝ වෙති. එසේ නොවන මා වැන්නන් ද නැතිවා නො වේ. එහෙත් මා දැන් විශ්වවිද්‍යාලයීය සේවයේ නොමැති බැවින් විශ්වවිිද්‍යාලයීය බුද්ධිමතුන්ගේ ප්‍රතිශතය සුළුවෙන් වුවත් ඉහළ ගොස් ඇත. බොහෝ විශ්වවිද්‍යාලයීය ගුරුවරුන් මෙන් ම ජනමාධ්‍යවේදීන්, කලාකරුවන් ඇතුළු ප්‍රබුද්ධයන් මා ගැන දන්නේ ආණ්ඩුවට කඩේ ගොස් සේවා කාලය දික්කර ගත් තැනැත්තකු ලෙස ය. ඔවුන් මේ ලිපිය ද ආණ්ඩුවට කඩේ යෑමක් ලෙස සලකනු ඇත. මේ ආණ්ඩුවේ බොහෝ ප්‍රතිපත්ති ගැන මගේ පැහැදීමක් නැති වුවත් දැනට මම මේ ආණ්ඩුව ආරක්‍ෂා කරමි. මේ ආණ්ඩුව වෙනුවට පත්කර ගැනීමට සුදුසු විකල්පයක් නැත. අඩුම තරමෙන් ජනාධිපතිතුමා දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමට දේශපාලන නායකත්වය දුන්නේ ය. එතුමා දෙමළ ජාතිවාදයට හා ඒ පිටුපස සිටින එංගලන්තය ප්‍රමුඛ බටහිරයන්ට හා ඉන්දියාවට නොනැමෙනතාක් මගේ ඡන්දය ආණ්ඩු පක්‍ෂයට හිමිවනු ඇත. මා එසේ කරන්නේ ආණ්ඩුවේ දුෂණ නාස්තිය ආදිය පිළිබඳව නොදැන නොවේ. මනාප ක්‍රමයට පෙර පැවති මහා මැතිවරණයක දී එක්තරා ඡන්ද කොට්ඨාශයකට ඉදිරිපත් වූ අපේක්‍ෂකයෝ් දෙදෙනාම පිරිසිදු චරිත ඇත්තෝ නො වුහ. එදා ප්‍රචාරය වූ එක් කවියක් වූයේ ඌත් වලා, මූත් වලා, ගමේ වලා, අපට හොඳා යන්න ය. මේ ආණ්ඩුවට ජාතික සංවර්ධන සැලැස්මක් නැත. එසේ ඇති පක්‍ෂයක් හැකිනම් පෙන්වන්න. එහෙත් දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පැරදවූයේ මේ ආණ්ඩුව ය. අවාසනාවකට ආණ්ඩුවේ සිටින චන්ද්‍රිකාගේ පැරණි ඇමතිවරු බලය බෙදීම ගැන කතාකරති. ජනාධිපතිතුමා ඔවුන්ට ඉඩදුනහොත් ජනතාව වෙනත් දේශපාලන පක්‍ෂවල හවුලකට බලය දෙනු ඇත.
විශ්වවිද්‍යාලයීය ගුරුවරුන් කෙරෙහි ඇති ගෞරවයත් ඇතැම් විට තමන් අනුගමනය කරන දේශපාලන පක්‍ෂයත් හේතුකොටගෙන ඇතැම් ජනමාධ්‍යවාදීහු කිසිදු සොයා බැලීමක්, විචාරයක් නොමැතිව ආණ්ඩුව හා ඇමතිවරුන් අප්‍රසාදයට ලක්කිරීම සඳහා තම පෑන මෙහෙයවති. ඉසෙඩ් ලකුණූ ප්‍රශ්නය එයට හොඳ උදාහරණයකි. 2001 දී ද නව නිර්දේශයක් හා පැරණි නිර්දේශයක් විය. එහි දී මහාචාර්ය තටිල් මහතා ඉසෙඩ් ලකුණු ක්‍රමය යෝජනා කර ඇත. අද ඇතැමුන් සිතන්නේ එය ඔහු සොයාගත් (ගණිත භා’ෂාවෙන් නම් ව්‍යුත්පන්න කළ) සූත්‍රයක් කියා ය. එහෙත් ඔහු කර ඇත්තේ මෙරට උගතුන් සාමාන්‍යයෙන් කරන්නාක් මෙන් යම් සූත්‍රයක් ලංකාවට හඳුන්වාදීම පමණ ය. 2001 ඔහු කර ඇත්තේ නව නිර්දේෂයට අනුව පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටි සිසුන්ගේ මධ්‍යන්‍ය ඉසෙඩ් ලකුණු හා පැරණි නිර්දේෂයට අනුව පෙනී සිටි සිසුන්ගේ මධ්‍යන්‍ය ඉසෙඩ් ලකුණු වෙන වෙන ම ගණනය කර ඒවා නිර්දේෂය සැලකිල්ලට නොගෙන අනුපිළිවෙළින් සකස් කර ලැයිස්තුවක් පිළියෙළ කර ඒ අනුව සරසවිවලට සිසුන් ඇතුළත් කරගැනීමට උපදෙස් දීම ය. එය වැරදි ය. එහෙත් එදා ඒ පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් නොවූ බැවින් ඔහුගේ නිර්දේශය පිළිබඳ වැටහීමක් මා ඇතුළු පිරිසකට නො වී ය. අප සිතා සිටියේ ඔහුගේ නිරදේශය නිවැරදි බව ය. 2011 දී ද නව නිර්දේශයකට හා පැරණි නිර්දේශයකට අනුව සිසුහු පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටියහ.විශ්වවි්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම විද්වත් කණ්ඩායමක් පත්කර සිසුන් ඇතුළත් කිරීමට සුදුසු ක්‍රමයක් නිර්දේශ කරන මෙන් ඉල්ලා ඇත. කොමිසමට කලින් දී තිබූ අධිකරණ නියෝගයක් හේතුකොටගෙන එක ලැයිස්තුවක් අවශ්‍ය වී යැයි කියැවෙයි. විද්වත් කමිටුව ඒ සඳහා යම් ස්‍රත්‍රයක් නිර්දේශ කර ඇත. එය ද වැරදි බව මගේ වැටහීම ය. එහෙත් ඇතැම් ප්‍රබුද්ධ යැයි කියාගන්නා දේශපාලන පක්‍ෂයකට හිතවත් ජනමාධ්‍යවේදීන් කියා සිටියේ 2001 ක්‍රමයට 2011 දී ද ක්‍රියාත්මක නොවී කොමිසම අවුලක් ඇති කළ බව ය. 2001 ද වැරදි ක්‍රමයක් අනුගමනය කර ඇති නමුත් 2001 සහ 2011 අතර පැහැදිළි වෙනසක් වෙයි. එදා නව නිර්දේෂයට අනුව සිසුන් පෙනී සිටියේ විෂය තුනකට ය. එහෙත් පැරණි නිර්දේශය අනුව සිසුහු විෂය හතරකට පෙනී සිටිය හ. එපමණක් නොව පැරණි නිරදේශයට අනුව තිබූ ශුද්ධ ගණිතය ව්‍යවහාරික ගණිතය උද්භිද විද්‍යාව සත්වවිද්‍යාව වැනි විෂය නව නිර්දේෂයට අනුව නො වීය. එබැවින් මහාචාර්ය තටිල් මහතාට එදා අනුපිළිවෙළට ඉසෙඩ් ලකුණු සකස් කිරීම හැරෙන්නට වෙනත් ක්‍රමයක් කල්පනා කිරීමට නොහැකි වන්නට ඇත. එහෙත් මෙදා ඒ බාධකය නො තිබිණි. එසේ වුවත් විද්වත් කමිටුව ද මේ පිළිබඳ ව කල්පනා කර නැති බව පැහැදිලි ය. අවාසනවකට මෙහි දී ඌත් වලා, මූත් වලා කවිය අදාළ නොවේ. ඉසෙඩ් අවුලට වගකිව යුත්තේ ඇමතිවරුන් නොව ඇදුරන්ම ය. බොහෝ ඇදුරන්ට කල්පනා කිරීමට නොහැකි ය.
විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය සමිති සම්මේලනය කලින් වතාවේ වැඩ වර්ජනය කළ අවස්ථාවේ දී ද මම එයට විරුද්ධ වීමි. මේ ඊනියා ප්‍රබුද්ධ කථිකාචාර්යවරුන් එහි දී මට විරුද්ධව ක්‍රියා කළ ප්‍රබුද්ධ ආකාරය දන්නෝ දනිති. සම්මේලනය එදා ද අද ද කියා සිටින්නේ සරසවි ඇදුරන් විශේෂිත පුද්ගලයන් කොටසක් බව ය. මට නම් ඔවුන්ගේ විශේෂිත බවක් නො පෙනේ. ඒ හැරෙන්නට වර්ජන තීන්දුවට සම්මේලනය එළඹුණේ මා දැන සිටි එහි ව්‍යවස්ථාව අනුව නො වේ. ඒ ව්‍යවස්ථාව පසුව සංශෝධනය වී දැයි නො දනිමි. එසේ නොවේ නම් අද ද සම්මේලනය වර්ජන තීන්දුවකට පැමිණ ඇත්තේ ව්‍යවස්ථානුකූල ව නො වේ. එමෙන් ම එදා ජනාධිපතිතුමා සමග සාකච්ඡා කිරීමට තිබිය දී වර්ජනය ආරම්භ කෙරිණි. විශ්වවිද්‍යාලයීය ඇදුරකු යනු පාසල් ගුරුවරයකුට වඩා බොහෝ දේ උගත් ඇදුරකු නො වේ. ඔවුන් අතර ඇත්තේ උගත්කමේ ප්‍රමාණාත්මක වෙනසක් නො වේ. සරසවි ඇදුරෝ දැනුම නිර්මාණය කරන්නෝ ද වෙති. දැනුම නිර්මාණය කිරීම යනු අවසාන වශයෙන් ගත්කල ප්‍රවාද සංකල්ප නිර්මාණය කිරීමකි. ඇදුරන් අතිවිශාල බහුතරයකට එසේ කිරීමට නොහැකි ය. එහෙත් අඩුම තරමෙන් ඒ දිශාවට යොමුවන පර්යේෂණ කරන්නෝ වෙත් ද? ක්‍ෂෙත්‍රයෙහි පරිධියෙහි ඇති ප්‍රශ්නයක් විසඳීමට බටහිර නිෂ්පාදනය කෙරුණු දැනුම අනුකාරිකව යොදා ගැනීම හැර කරන වෙන පර්යේෂණ කවරේ ද? ඇදුරන් කරන පරීක්‍ෂණ වැනි පරීක්‍ෂණ පර්යේෂණ ආයතනවල නිලධාරීහු ද කරති. ඉගැන්වීම පාසල් ගුරුවරු ද කරති. සම්මේලනය කියන මේ වෙනස සරසවි ඇදුරන් ඒ දෙකම කිරීම ද? සම්මේලනයට අනුව පරිවාස කථිකාචාර්යවරයකු වීමට ප්‍රථම පංතියේ හෝ ද්විතීය (ඉහළ ශ්‍රෙණියේ) උපාධියක් තිබිය යුතු ය. එමෙන් ම සේවයේ ස්ථිර වීම සඳහා පශ්චාත් උපාධියක් තිබිය යුතු ය. අද ඇතැම් වෙනත් ආයතනවලට ද බඳවා ගැනීමේ දී උපාධිය පිළිබඳ නිර්ණායක ප්‍රායෝගික වශයෙන් ගත්කල වෙනස් නො වේ. සම්මේලනයේ නිලධාරීහු සියල්ලෝ ම ඒ නිර්ණායක සපුරා ඇත් ද?
අද සරසවි ඇදුරන්ගේ සියළු දීමනා සහිත මාසික වැටුප දළ වශයෙන් ගත්කල රුපියල් පනස්දාහ හා එක්ලක්‍ෂ පනස්දාහ අතර වෙයි. එයට අමතරව ඉගැන්වීමට හැරෙන්නට අනෙක් සෑම කාර්යයකට ම මෙන් දීමනා ලැබෙයි. ප්‍රශ්න පත්‍ර සකස් කිරීම, පිළිතුරු පත්‍ර බැලීම, වැනි රාජකාරියට අයත් කාර්යයයන්ට ද දීමනා ලැබෙයි. සප්ත වාර්ෂික නිවාඩුව ආදිය ද මෙයට එකතු කළ විට මසක මධ්‍යන්‍ය දළ දීමනාව ගණනය කිරීම ප්‍රතිපාදන කොමිසම භාරගන්නේ ද? සරසවි ඇදුරන්ගේ දිමනා සහිත වැටුප පසුගිය අවුරුදු කිහිපයෙහි සෑහෙන ප්‍රමාණයකින් වැඩි වී ඇත. සම්මේලනය වැටුප් වැඩිකිරීමක් සිදු නොවී ඇතැයි කියන්නේ වචන හරඹයක යෙදෙමින් මූලික වැටුප ගැන සඳහන් කරමිනි. එහෙත් මූලික වැටුප් වැඩි නොකළත් දීමනා සහිත වැටුප (පඩි නඩි) වැඩි වී ඇත. අනෙක් අතට මූලික වැටුප වැඩි කිරීම සමස්ත රාජ්‍ය අංශයේ ම වැටුප් වැඩිකිරීමකින් තොරව සිදු කළ නොහැකි ය. ඉන් ඇතිවන ප්‍රතිවිපාක ගැන සැලිකිළිමත් නොවී ෂයිලොක් ප්‍රතිපත්තිය අනුගමනය කිරීමෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ ඇතැම් ඇදුරන් ආණ්ඩුව අස්ථායී කිරීමේ වෙනත් දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රයක් අනුව කටයුතු කරන බව ය. සම්මේලනයේ නායකත්වය දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමේ සටනේ දී සිටියේ කොතැනක ද? නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන කටමැත දොඩන්නන්ගෙන් කී දෙනෙක් රටේ නිදහස වෙනුවෙන් පෙනී සිටියෝ ද? සරසවි ඇදුරන්ගෙන් කී දෙනෙක් බටහිරයන්ගේ මතිමතාන්තර වමනය කරමින් දෙමළ ජාතිවාදයට රට පාවාදීමට කටයුතු කරත් ද? අවසාන වශයෙන් බටහිරයන්ගේ දැනුම් ආධිපත්‍යයෙන් මිදීමට කටයුතු කරන්නෝ කෙතෙක් වෙත් ද? සරසවි ඇදුරන්ගෙන් රටට සිදු වී ඇති සෙත කුමක් දැයි කවුදෝ අසා තිබුනේ කට කහනවට විය නො හැකි ය. අධ්‍යාපනයට වෙන්කරන මුදල දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගණනය කර එය වැඩිකරන ලෙස ඉල්ලන්නේ ප්‍රතිශත ගණනය කරන ආකාරය පිළිබඳ හරි වැටහීමක් නොමැතිව ය. අයවැය ලේඛනයේ වැය ශීර්ෂ සෑම වසරක ම එකම නම් ප්‍රතිශත සැසඳිය හැකි ය. ශීර්ෂ වෙනස්වන විට ප්‍රතිශතවලට නිරපේක්‍ෂ අගයන් නැත.
Foreign intervention
There are pundits in Political Science and other Social Sciences who claim that at present Sovereignty of a country has a different meaning and that so called human rights are more important than sovereignty or words to that effect. It is said that the international relations have changed and that any country should preserve and protect the human rights and if this policy is not followed the international community should have the means to correct the position in the relevant country. It sounds a good policy on paper if not the fact that this wisdom has been dawned to the social scientists in the west. However, this does not mean that if it was formulated by Asian or African social scientists we would have accepted it. On one hand no Asian or African social scientist based in his or her culture would have come out with such principle knowing the current position with respect to international relations. On the hand the imitators in those countries who are recognized as social scientists would not come out with any new concept, theory, principle or whatever. They are mere pretenders who would echo the voice of their masters and mistresses in the west.
As we have argued in these columns human rights is a concept evolved in the west after they transformed from feudal societies to modern societies. I would not call then capitalist or democratic or any other societies as recognized by the western social scientists for the simple reason that capitalism, democracy in the present form and not of the Greek type are products of modernity that arose in Europe towards the end of the fifteenth century. Modernity is the base of present western society and since colonialism is part and parcel of modernity the rest of the world also has been forced to follow the principles and knowledge in general that has been created in the west.
The first and most fundamental foreign intervention in today’s context is the intervention by knowledge that is nothing but western knowledge. Those who speak of academic freedom in Sri Lanka do not realize that the University Senates do not have any freedom other than to teach western knowledge and engage in so called research which is nothing but applying western knowledge to solve a problem in the periphery of the field. Most of them are problem solvers who do not question the validity of the western knowledge that have been drilled into their tiny heads. The absurdity of this process is the claim of these problem solvers at the periphery and not at the centre at fundamental level to have the so called scientific attitude. They sometimes compare their attitude with that is presented in Kalama Sutta making a mockery of the Sutta itself.
The concept of human rights in the west is the result of giving importance to the individual over the society which was represented by the western feudal state. The westerners usually think in terms of Aristotelian dichotomies, except in Catholic Chinthanaya, and as far as the western society is concerned it is either the individual or the state. The state was dominant in feudal Europe but with the advent of modernity the individual became dominant for few centuries until the modern state developed a strategy to pay lip service to individual rights and to protect the rights of the state. In the sixteenth, seventeenth and eighteenth centuries modernity with its individual rights prevailed in western Europe giving rise to Reformation, Enlightenment, Rationalism, western Science, Democratic forms, French Revolution, and finally the American Revolution in what may be called extended western Europe. Australia, New Zealand and Canada are not even parts of extended Western Europe in a general sense, as they are parts of extended England. In any event the human rights were somewhat respected in the west (both Western Europe and its extensions) until the nineteenth century but since then the west has perfected a system with a strong state that gives pseudo human rights to the individuals. The sovereignty of the states though not in the hands of the kings and queens is in the hands of the agents of capitalists produced by western modernity. Western modern society in America has the strongest state ever to have been established and the so called freedom of the individual is confined to the freedom to choose at the supermarket. There is no freedom of choice as such in the west though they pretend through media and universities that individuals can choose what they want. In the west the people live as individuals on the surface but as a whole at the core. The human rights in the west at present is a bogus concept and in England or America the individuals do not have the freedom that the individuals in Sri Lanka have.
Now there are individuals who have migrated to western countries claiming that there is no freedom of expression in Sri Lanka. They may not have permanent citizenship in those countries but we may consider them to have migrated. These individuals are maintained directly or indirectly by the state of the relevant country and they think that they have the freedom of expression. How many of these individuals have the freedom to express their views on any subject in those countries. Would they be allowed to publish the results of their wisdom in the media of those countries? It is hilarious to find these people publishing their articles in the newspapers in Sri Lanka claiming that there is no freedom of expression in Sri Lanka while they cannot get their work published in the so called havens. As far as I know the editors of the Sri Lankan newspapers that publish the articles of the “media refugees” are not warned or threatened or smuggled in white vans. It is an irony that these “media refugees” can publish their work only in Sri Lanka. These people are known in Sri Lanka much better than Noam Chomsky is known in America!.The freedom of expression in America is such that the freedom of listening or hearing is lost. Noam Chomsky and few others are only tokens of freedom of expression with the system preventing them being heard by the majority of people.
In the west the state is firmly established and no individual or group could threaten the system. The only group that can even raise a voice in those countries are the Muslims and not the so called working class. When the Muslims protest on the loss of some right the state will invoke ironically the human rights and courts of law to claim that the Muslims do not have that particular right. It is a case of human rights being used against individuals through courts of law. In other words human rights are also relative. In any part of the world there are human rights for those who are with the western Christian system, while the west protesting against those states that do not see eye to eye with the western states. In Sri Lanka those individuals who are against the President and the government and other institutions (the so called regime of the western political scientists) for some reason or other are entitled for the human rights, but not the others. It is ironical that in this country those who uphold the rights of the Sinhala Buddhists are denied the so called human rights.
To give an example I can do nothing but admire the courage of those forty academics who have now retired and got united to protest against so called intimidation of Dr. Nirmal Ranjith Devasiri, the President of the Federation of University Teachers’ Associations (FUTA) by the government (or the regime - I have to ask the political scientists among the forty) who is leading a trade union struggle of the lecturers to protect free education in the country. I do not agree with the strike that is led by FUTA which is illegal according to the constitution of FUTA I knew, on wrong premises. However, that is immaterial as far as intimidation of Dr. Devasiri is concerned. Some twenty years ago during the time of President Premadasa I was against the establishment of Regional Universities as I thought they would jeopardize the free education in the country. The University of Colombo I was serving then was the hub of activities of Jathika Chinthanaya and the students who were against the regional universities were rallying round the Faculty of Science at the University of Colombo. The JVP was not in the struggle as they had bigger activities. During the height of the problem, the police came to my house one day at about 1.00am and took down a statement. The following day a group of more than twenty five policemen scaled the gates of my house at midnight and took me with them informing my wife I was being taken to the Cinnamon garden police station. When my wife and the eldest son had gone to the Cinnamon Garden police station they had been told that I was not there! It was true as I was at the Gregory’s Road investigation centre. I was taken home early morning with the condition that I had to report to the Gregory’s Road joint daily. I am only sad that though the trade unions knew my plight neither them nor the then Chairman of the UGC nor any other academic retired or otherwise thought it fit to issue a statement on my right to engage in protest against what I thought to be erosion of free education. One could claim that I was not engaged in a trade union struggle then, though I was at that time the Secretary of FUTA. The human rights are relative to the individual and the government (regime). (To be continued)
Copyright Prof. Nalin De Silva
The Rajarata kidney disease
This refers to the letter to the Editor by Dr U.Pethiyagoda on the above subject published on 2nd July 2012. In his letter he mentions the following among others.
"A recent news item reveals that experts have concluded that heavy metal contaminants in drinking water in certain areas, may account for the kidney disease in the NCP. This has been causing immense distress and numerous deaths over the years. Now that the direction from which the arrow came seems to have been identified, perhaps we can now try to pull it out!"
"Meanwhile, several others (including Profs. C.S.Weeraratne and O.A. Illeperuma) have expressed their views. Prof. Nalin de Silva and his team created a diversion by invoking "Samyakdrushtika Devi Devatavas". Deaths and distress have continued!"
I am not sure whether Dr. Pethiyagoda is referring to the news item on the recent WHO report on the CKD. A news item on this particular report, as reported in the "Daily News", on 30th June 2012, has a reference to Arsenic as one of the heavy metals. " World Health Organization (WHO) has revealed that one of the key causative factors for the mystery chronic kidney ailments suffered by people in the North Central Province is co exposure to low concentration of Nephrotoxic heavy metals.
Nephrotoxic heavy metals include cadmium and arsenic."
It was our group at Kelaniya that mentioned Arsenic first and if it was a diversion the group is happy to have been instrumental in drawing the attention of "experts" and others to this toxic substance with respect to CKD.
It may be true that "murunga seed powder can be a most effective and accessible means of removing many heavy metal contaminants (including all that are implicated in our problem)" as stated by Dr. Pethiyagoda, but we also know from "Samyakdrushtika Devi Devatavas".that Kovakka is also a purifying "agent". In any event I am glad to report that our group is now treating the CKD patients on an "experimental basis" in a selected area, of course, with the help of the "Samyakdrushtika Devi Devatavas " .
Nalin de Silva.
Sunday, 8 July 2012
ප්‍රවාද මගින් තේරුම් නොගැනීම
සම්භාව්‍ය භෞතිකයෙහි වස්තුවක් හෝ අංශුවක් හෝ එක් තැනක සිට තවත් තැනකට යෑම යනු කුමක් දැයි තේරුම් ගැනීමට අපි උත්සාහ කරමින් සිටින්නෙමු. මෙතැන තිබූ වස්තුවක් හෝ අංශුවක් හෝ එතැන තිබෙන්නේ කෙසේ ද යන්න තේරුම් ගැනීම එතරම් පහසු දෙයක් නො වේ. එතැන තිබෙන්නේත් මෙතැන තිබූ වස්තුව හෝ අංශුව හෝ නො වේ. ඒ වෙනත් වස්තුවක් හෝ අංශුවක් හෝ ද නො වේ. එහෙත් එතැන තිබෙන්නේත් මෙතැන තිබූ අංශුව ම යැයි අපි සිතමු. එය මායාවක් පමණි. එසේ ඒ වස්තුවත් මේ වස්තුවත් එකම යැයි අප සිතන්නේ අපේ අවිද්‍යාව හේතුකොටගෙන ය. එපමණක් නොව එසේ එකම වස්තුවක් ඇතැයි සිතන මා නම් නිරීක්‍ෂකයා ද පවතින්නේ යැයි සිතන්නේ ද අවිද්‍යාව හේතුවෙනි. මේ සියල්ල මා නම් නිරීක්‍ෂකයාගේ අවිද්‍යාව නිසා හටගැනෙයි. මා නම් නිරීක්‍ෂකයා හා අනෙක් වස්තු පවතින්නේ යැයි ගැනීම ආත්මවාදී යැයි කිව හැකි ය.
ආත්මවාදී යැයි කීව ද මෙහි වාදයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ නැත. වාද, ප්‍රවාද ආදිය අපේ අනුමාන වෙයි. අප වාදයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ නිර්මාණය කරන්නේ යම් සංසිද්ධියක් තේරුම් ගැනීමට ය. සංසිද්ධි ද අපේ නිර්මාණ වෙයි. ඒවා අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ විය හැකි ය. එහෙත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ද අපේ නිර්මාණ වෙයි. පොල් ගෙඩියක් වැටීම අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයකි. අපි පොල් ගෙඩි වැටෙනු නිරීක්‍ෂණය කරමු. එය අපේ පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වෙයි. එය අපි අපේ මනසින් ද ගෝචර කර ගන්නෙමු. එහෙත් පොල් ගෙඩිය යනුවෙන් වස්තුවක් ඇතැයි ගැනීම ම ආත්මයක් ඇතැයි ගැනීමකි. අපේ මනස් සකස් වී ඇති ආකාරයට අපි පළමුව මනසක් ඇතැයි ගන්නෙමු. ඉන්පසු පොල් ගෙඩි ආදී අනෙක් වස්තු ඇතැයි ගන්නෙමු.
කෙසේ වෙතත් පොල් ගෙඩි වැටීමේ සංසිද්ධිය, අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් වූ සංසිද්ධිය තේරුම් ගැනීම සඳහා අපි ප්‍රවාද ගොඩ නගන්නෙමු. ඒ සඳහා නිව්ටන් විද්වතා එක් ප්‍රවාදයක් ද අයින්ස්ටයින් විද්වතා එයට සංකල්පීය වශයෙන් හාත්පසින් ම විරුද්ධ වූ තවත් ප්‍රවාදයක් ද ගොඩ නැගී ය. එකකට අනුව පොල් ගෙඩි වැටෙන්නේ ගුරුත්වාකර්ෂණය හේතුකොටගෙන ය. අනෙකට අනුව පොල් ගෙඩි වැටෙන්නේ අවකාශ –- කාලයෙහි වක්‍රතාව නිසා ය. එහෙත් අපට ඒ ප්‍රවාදවලින් පොල් ගෙඩි වැටෙන්නේ ඇයි දැයි තේරුම් ගත හැකි ද?
මේ තේරුම් ගැනීම යනුවෙන් අප අදහස් කරන්නේ අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක්වත් නොවූ පඹගාලක හිරවීම පමණකි. ගුරුත්වාකර්ෂණය යනු කුමක් ද? අප බොහෝ දෙනකු සිතන්නේ අපට ගුරුත්වාකර්ෂණය යන්න තේරෙන්නේ ය කියා ය. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නො වේ. එය වියුක්ත සංකල්පයකි. එය අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නො වේ. පොල් ගෙඩිය යනුවෙන් ඊනියා දෙයක් නොපැවතුණ ද වැරදියට වුවත් එය අපේ ඉන්ද්‍රියවලට ගෝචර වෙයි. පොල් ගෙඩිය පොල් ගෙඩියක් ලෙස ගැනීම වැරදි වුවත් අපේ මනස හා පංචෙන්ද්‍රිය උපයෝගී කරගෙන අපි එය, නැවත වරක්, වැරදියට වුවත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කර ගන්නෙමු.
එහෙත් අපට වියුක්ත සංකල්පයක් වූ ගුරුත්වාකර්ෂණය වැරදියටවත්, වැරදිලාවත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නො වේ. අවකාශ - කාලයේ වක්‍රතාව ගණිතය නොදැන සිතා ගැනීමටවත් නො හැකි ය. එසේ නම් මෙවැනි අවස්ථාවල වියුක්ත ප්‍රවාද මගින් අප තේරුම් ගන්නේ යැයි කියන්නේ තේරුම් ගෙන තිබූ ටිකත් නැතිකර ගැනීමට මිස අනෙකකට නො වේ. මේ තේරුම් ගැනීම පොතක පතක තිබෙන දුරාවබෝධ වාක්‍යයක් හෝ ඡෙදයක් හෝ තේරුම් ගැනීම මෙන් නො වේ. වාක්‍යයක් හෝ ඡෙදයක් හෝ අවබෝධ කරගත නොහැකි නම් අප කරන්නේ එක්කෝ ශබිදකෝශයක් මගින් ඒ තේරුම් ගැනීම ය. එසේත් නැත්නම් එය තේරුම්ගත් වෙනත් අයකුගෙන් අසා දැන ගැනීම ය. එසේත් නැතහොත් සන්දර්භයට අදාළව එය තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කිරීම ය.
පළමු අවස්ථා දෙකෙහි අදාළ වාක්‍යය හෝ ඡෙදය හෝ එක්කෝ අප දන්නා අපට තේරෙන වචනවලින් ප්‍රකාශ කර ගැනීමට අපි කටයුතු කරමු. එමෙන් ම අප එතෙක් නොදැන සිටි වචනයක් වී නම් එය ද දන්නා වචනවලින් තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කරන්නෙමු. එසේත් නැතහොත් නොදැන සිටි වචනය ගැන චිත්ත රූපයක් මවා ගැනීමට උත්සාහ කරමු. ඒ කුමක් වුවත් අපට ඒ ඔස්සේ පංචෙන්ද්‍රිය සමග එකතු වී හෝ නැතිව හෝ මනසට දැනෙන සංකල්පයක් අපි තනා ගන්නෙමු. අප සතුටු වන්නේ දුක් වන්නේ මනසෙනි. එය මනසට හා පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචරවන යම් කරුණක් නිසා සිදුවන්නක් විය හැකි ය. එහෙත් සතුටු වීම හෝ දුක්වීම හෝ අපේ මනසට දැනෙන්නකි. එය අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වෙයි.
එහෙත් දිව්‍ය ලෝකය අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නැත. අපට එය මනසට පෙනෙන, එනම් මනසින් මවාගත හැකි, එහෙත් මනසට නොදැනෙන සංකල්පයකි. දිව්‍ය ලෝක ගැන අපි නොයෙකුත් දේ අසා ඇත්තෙමු. දෙවියන් ගැන ද අප බොහෝ දෙනකුට ඇත්තේ අසා දැනගත් කරුණු ය. පන්සලේ ඇති දේවරූප අපි දැක ඇත්තෙමු. ඒ සියළු කරුණු ඔස්සේ අපි දිව්‍ය ලෝක මනසෙහි මවා ගන්නෙමු. ඇතැමුනට දිව්‍ය ලෝක හයේ නම් ද ප්‍රකාශ කළ හැකි ය. එහෙත් ඒ එක් අයකුටවත් දිව්‍ය ලෝක ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නැත. අප සසරේ යම් කාලයක් දිව්‍ය ලෝකවල ගතකර ඇතැයි සිතිය හැකි වුව ද අපට දිව්‍ය ලෝක ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නො වේ. දෙවියන් දැක ඇති අයට දෙවියන් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වුව ද ඔවුන්ට ද දිව්‍ය ලෝක ගැන ප්‍රත්‍යක්‍ෂ දැනුමක් නැත. ඔවුන්ට ද දිව්‍ය ලෝක ගැන ඇත්තේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නොවූ දැනුමකි.
එහෙත් බුදුන් වහන්සේ රහතන් වහන්සේ ආදී උතුමනට දිව්‍ය ලෝක ගැන ප්‍රත්‍යක්‍ෂ දැනුමක් ඇත. අප ඒ බව දන්නේ කෙසේ දැයි පඬියකුට ප්‍රශ්නයක් විය හැකි ය. අප ඒ බව දන්නේ අපට උන්වහන්සේ විශ්වාස නිසා හා අප උන්වහන්සේ දේශනාකරන කරුණු විශ්වාස කරන නිසා ය. එය විශ්වාසය මත පදනම් වෙයි. විශ්වාසය නැතිව කිසිම දෙයක් අපට අන්‍යයන්ගෙන් දැනගත නො හැකි ය. අප බටහිර විද්‍යාඥයන් කියන දේ පිළිගන්නේ ඒ සියල්ල පිළිබඳ පර්යේෂණකර බැලීමෙන් පසුව නො වේ. අපට ඔවුන් ගැන විශ්වාසයක් ඇති බැවිනි. ඒ විශ්වාසය ගොඩනගා ඇත්තේ පාසල්, විශ්වවිද්‍යාල හා ජනමාධ්‍ය විසිනි.
දිව්‍ය ලෝක ගැන අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ දැනුමක් නැතත් ඒ පිළිබඳ ව බුදුන් වහන්සේට හා රහතන් වහන්සේට ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් ඇත. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණය පිළිබඳ ව ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් ඇත්තේ කාහට ද? මා දන්නා තරමින් එලෙස ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් ඇත්තේ කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රසායන විද්‍යා අධ්‍යයන අංශයේ එක්තරා ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරයකුට පමණකි. එහෙත් ඔහු ද තමාට ගුරුත්වාකර්ෂණය දැනෙන්නේ කිනම් ඉන්ද්‍රියයක් ඔස්සේ දැයි කීමට මැළි විය. ඔහු හැරෙන්නට වෙනත් කිසිම අයකුට මා දන්නා තරමින් නම් ගුරුත්වාකර්ෂණය ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වී නැත.
අඩුම තරමෙන් නිව්ටන් විද්වතාවටවත් ගුරුත්වාකර්ෂණය ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වූවක් නො වේ. ඔහු ගුරුත්වාකර්ෂණය හඳුන්වා දුන්නේ ප්‍රශ්නයකට පිළිතුරක් ලෙස ය. එය හිතළුවක් පමණකි. නිසැකයෙන් ම එය ඔහුගේ මනසෙහි නිර්මාණය වූවකි. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් එය මනඃකල්පයකි. අපට සුපුරුදු බසින් කිවහොත් මනස්ගාතයකි. එහෙත් මනස්ගාතවලින්් පටන්ගෙන ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය යොදාගනිමින් බටහිර විද්‍යාඥයන්ට යම් යම් කරුණු ප්‍රකාශ කළ හැකි ය. මේ ප්‍රකාශවලට නිගමන යැයි කීමට මා මැළිවන්නේ ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය ද හුදු උද්ගමනයක් පමණක් වීම නිසා ය.
බටහිර විද්‍යාවේ තේරුම් ගැනීම යනු දුරාවබෝධ වාක්‍යයක් හෝ ඡෙදයක් හෝ තේරුම් ගැනීම වැන්නක් නො වේ. බටහිර විද්‍යාවේ වියුක්ත ප්‍රවාද ඔස්සේ තේරුම් ගැනීම යනු තේරුම් නොගැනීමක් පමණක් නොව තේරුම් ගෙන සිටි දෙයත් නැතිකර ගැනීමකි. බටහිර විද්‍යාවේ ප්‍රවාදයක් යනු සංගත එහෙත් හිතළුවක්, කතන්දරයක් පමණකි. මේ කතන්දරය ඊනියා සත්‍යයක් යැයි මිනිසුන් ලවා විශ්වාස කරවීමට හැකි වී ඇත්තේ ඒ කතන්දරයට ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය යෙදීමෙන් ලබාගන්නා ප්‍රකාශ සන්නිකර්ෂණ ව යම් වෙසෙසියා මට්ටමක (level of significance) නිරීක්‍ෂණ සමග එකඟ වන බැවින් ය. ඒ හැරෙන්නට හිතළුව අපේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නො වේ.
නිව්ටෝනීය ගුරුත්වාකර්ෂණය අර කථිකාචාර්යවරයාගේ හැරෙන්නට එදා මෙදාතුර විසූ කිසිවකුගේවත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නො වේ. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය උපයෝගී කරගනිමින් උද්ගමනයක් පමණක් වූ ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය යොදාගනිමින් තවත් හිතළුවක් වූ නිව්ටෝනීය දෙවැනි නියමය ද ආධාර කරගනිමින් බටහිර විද්‍යාඥයෝ පොළොව ආසන්නයේ වස්තු ඒකාකාර ව එකම අගයකින් පොළොවට ඇද වැටෙන බව ද ග්‍රහ වස්තු අචල ඉලිප්සවල චලනය වන බව ද ප්‍රකාශ කරති. එය සන්නිකර්ෂණ ව මිනිසුන්ගේ නිරීක්‍ෂණ සමග එකඟ වෙයි. මෙහි දී කිවයුතු කරුණක් නම් මිනිසුන් ඒ සමග එකඟ වන්නේ බටහිර විද්‍යාඥයන් අනුව සිතන්නට ඔවුන්ට පුරුදු කිරීමෙන් පසුව බව ය. ඒ කෙසේ වෙතත් ග්‍රහ වස්තු අවකාශයේ අචල ඉලිප්සවල චලනය නො වේ. ඒ ඉලිප්සවලට ද “චලිතයක්” වෙයි.
අයින්ස්ටයිනීය අවකාශ - කාල වක්‍රතාව ගුර්ත්වාකර්ෂණයටත් වඩා වියුක්ත සංකල්පයකි. ඒ ගැන කිසිවකුට චිත්ත රූපයක්වත් මවාගත නො හැකි ය. එහි ප්‍රත්‍යක්‍ෂතාවක් ගැන කිසිසේත් ම සිතිය නො හැකි ය. එහෙත් නැවතත් ඒ සංකල්පය, අයින්ස්ටයිනීය ක්‍ෂෙත්‍ර සමීකරණ හා ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය යොදාගෙන බටහිර විද්‍යාඥයන්ගේ ඇතැම් නිරීක්‍ෂණ සමග එකඟ වන ප්‍රකාශ ලබාගත හැකි වෙයි. පොල් ගෙඩි පොළොවට වැටීම කාගේත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂයකි. එහෙත් අවකාශ –- කාල වක්‍රතාව කිසිවකුගේවත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නො වේ. අප කාහටත් තේරුම් ගත හැකිව තිබූ පොල් ගෙඩි, ඇපල් ගෙඩි ආදිය පොළොවට ඇද වැටීම දැන් ලෝකයෙහි ලක්‍ෂයකට අඩු පිරසකගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නොවූ සංකල්පයක් පමණකි. එය මනසටවත් නොදැනෙන හුදෙක් මනසෙහි ඇති වූ සංකල්පයක් පමණක් වෙයි. මනස්ගාතයක් පමණකි.
මෙහි දී අවධාරණය කළ යුත්තේ පෘථග්ජනයන්ට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වූ දෑ ද ඊනියා සත්‍ය නොවන බව ය. පෘථහ්ජන ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ද අවසාන වශයෙන් ගත්කල ඔවුන්ගේ පංචෙන්ද්‍රිය හා මනස මගින් නිර්මාණය කෙරෙයි. අප සියළු දෙනාට ම තමන් ගැන ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් වෙයි. බටහිර දාර්ශනිකයකු වූ දෙකාර්තේ පැවසුවේ “ මම සිතමි. එබැවින් මම වෙමි” යනුවෙනි. මේ තර්කයෙි ද මම වෙමි යන්න කල් තබා ම උපකල්පනය කෙරී ඇත. මම සිතමි යනුවෙන් පවසන විට සිතන්නේ මා බව කියැවෙයි. එසේ උපකල්පනය කර තිබිය දී මම වෙමි යනුවෙන් පැවසීම ව්‍යාජ නිගමනයක් පමණකි. දෙකාර්තේ කුමක් කීවත් මිනිසුනට තමන් පවතින බව ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ය.
එහෙත් සිංහල බෞද්ධයනට මා යනුවෙන් කෙනකු නැත. එසේ නම් මිනිසුනට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වන්නේ ද නැති දෙයකි. එහෙත් ඒ නැති දෙයක් ලෙස මිනිසුන් විසින් සලකනු නො ලැබෙයි. පුටුව පිළිබඳ මිනිසුන්ගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂය වුව ද එබඳු ය. මිනිසුන්ට අනෙක් සත්වයන්ට ද නැති දේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වෙයි. අපි සම්මුතියෙන් ඒ ඇතැයි සලකමු. පෘථග්ජන ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ගැන වුව ද අපට සෑහීමකට පත්විය නො හැකි ය. වාද හා ප්‍රවාද ආශ්‍රිත දැනුම ගැන ඒ තරමටවත් සෑහීමකට පත්විය නොහැක්කේ ප්‍රවාදය ම හිතළුවක් වන බැවින් හා ඊනියා නිගමනවලට එළඹීමේ දී යොදා ගන්නා ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යාය ද හුදු උද්ගමන වීම නිසා ය. ඊනියා අනාත්මවාදය, වාදයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ නොව බුදුන් වහන්සේගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂයකි. මම බුදුන් වහන්සේ විශ්වාස කරමි.
නැවතත් Z ලකුණ
2011 පැවති උසස් පෙළ පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටි සිසුන්ගේ ඉසෙඩ් ලකුණු නව නිර්දේශයට හා පැරණි නිර්දේශයට පෙනී සිටි සිසුන් ගහණ දෙකක් ලෙස සලකා ගණනය කරන මෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ප්‍රතිපාදන කොමිසමට නියෝග කර ඇත. කලින් ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කර තිබුණේ ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධයෙන් ගහණ දෙකම එකම සංචිතයකට ගෙන එහි පොදු විචලතාව යැයි කියැවුණු රාශියක් සොයා ඒ මත පදනම් වෙමිනි. ඒ ගණනය කිරීම සංඛ්‍යානය පිළිබඳ විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්යවරුන්ගේ හා මහාචාර්යවරුන්ගේ විද්වත් කමිටුවක් විසින් නිර්දේශ කරන ලද්දක් මිස ඇමතිවරුන්ගේ හෝ ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිතුමාගේ හෝ නිර්දේශයක් නොවූ බව බොහෝ දෙනාට අමතක වී ඇත. අවසාන වගකීම ඇමතිවරුන්ගේ වුව ද ඒ සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් විවේචනය කිරීම සාධාරණ නො වේ. සංඛ්‍යානය පිළිබඳ විශේෂඥයකු නොවූ ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිතුමා ද මේ සම්බන්ධයෙන් විවේචනයට ලක්විය යුතු නොවන්නේ එවැනි ගැටළුවක දී සංඛ්‍යානය පිළිබඳ විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය මහාචාර්ය කාරකාදීන්ගෙන් උපදෙස් ලබාගැනීම හැර ඒ මහතා ප්‍රධාන විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමට කළ හැකි අන් දෙයක් නො වීම ය. ජාතික වූ දැනුම හාස්‍යයට ලක්කරණ අදාළ ඇමතිවරුන් හා නිලධාරීන් සමග බොහෝ කරුණුවල දී මා එකඟ නොවන නමුත් මෙහි දී ඔවුන් විවේචනය කිරීමෙන් ඊනියා ජනතාවාදී වීරයකු වීමේ අවශ්‍යතාවක් මට නැත. (උදාහරණයකට උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා ආසනික් ප්‍රශ්නයේ දී අප කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දේවාලයක් තනා ඇතැයි කීවේ ය. ඔහු එදා වකුගඩු රෝගය පැතිරී ඇති ප්‍රදේශවල ජලයේ හා පසේ ආසනික් තිබීම නොපිළිගත්ත ද අද බටහිර විද්‍යාඥයන්ගේ සැලකිල්ලට පාත්‍රවන ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය නාථ දෙවියන් කී දෙය ඇත්ත බව පිළිගනියි. මේ පිළිගැනීම මම සතපහකටවත් ගණන් නො ගනිමි.) වැඩිදුර යැමට පෙර මගේ ද සංඛ්‍යානය පිළිබඳ දැනුම ඉතාමත් සීමිත බව කිව යුතු ය. එහෙත් මා විද්වත් කමිටුවේ සූත්‍රය ද ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන්නේ එය නියැදි සම්බන්ධ වූවක් මිස ගහණ සම්බන්ධ වූවක් නොවන බැවිනි.
බොහෝ දෙනා තේරුම් නොගන්නා කරුණක් නම් සිසුන් විශ්වවිද්‍යාලවලට තෝරාගත යුත්තේ එක් ලැයිස්තුවකින් පමණක් බව ය. එය මගහැරීමට කිසිවකුට නො හැකි ය. ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය තම තීන්දුවෙන් සිසුන් ඇතුළත් කරගන්නේ කෙසේ දැයි ප්‍රතිපාදන කොමිසමට කියා නැත. ගහණ දෙකක් ලෙස සලකා ඉසෙඩ් අගය ගණනය කිරීමට පමණක් නියෝග කර ඇත. ඒ තීරණය අපි ගෞරවයෙන් පිළිගනිමු. එහෙත් ඉසෙඩ් අගය ගණනය කෙරෙන්නේ විභාග දෙපාර්තමේන්තුව මගින් බැවින් මෙහි තරමක අවුලක් වෙයි. ඒ අවුල හැකි ඉක්මණින් විසඳාගනු ඇතැයි බලාපොරෙත්තු විය හැකි ය. ඉන්පසු ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය කියා ඇති ආකාරයට ගහණ දෙකක් සේ සලකා වෙන වෙන ම ඉසෙඩ් අගය ගණනය කළ හැකි ය. එහෙත් ප්‍රශ්නය එය නොව ගහණ දෙකකින් එක් ලැයිස්තුවක් පිළියෙළ කරන්නේ කෙසේ ද යන්න ය. එය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව විසින් තීරණය කෙරිය යුතු ය. එහි දී ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවෙන් බලපෑමක් නො කෙරෙයි. ගහණ දෙක වෙන වෙන ම ගෙන ඉසෙඩ් ලකුණු සොයා ඒ එක සංචිතයකට දමා ඒ ඒ ධාරාවේ සිසුන් තෝරාගැනීම ඒ ඒ පොදු ලැයිස්තුව අනුව කරන්නේ නම් එයින් කියැවෙන්නේ ගහණවල ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි සැලකෙන බව ය. එහෙත් එසේ කිරීමට පදනමක් වේ ද? මේ පැහැදිලිව ම කවුරුත් කියන්නාසේ ම ගහණ දෙකකි. එක් ගහණයක පළමු වතාවට පෙනී සිටින අපේක්‍ෂකයෝ වෙති. අනෙක් ගහණයේ දෙවැනි තුන්වැනි වතාවල පෙනී සිටි අපේක්‍ෂකයෝ වෙති. මේ ගහණ දෙකෙහි අපේක්‍ෂකයන්ගේ පැහැදිලි ගුණාත්මක වෙනසක් වෙයි. වෙනත් වසරවලදී ද මේ ගහණ දෙක එලෙස ගුණාත්මක වෙනසක් ඇතිව පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටියේ ය. එහෙත් ඒ වසරවල ඒ ගහණ දෙකක් ලෙස නොසැලකුණේ ඔවුන් එකම ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිටි බැවින් යැයි කිසිවකු තර්ක කරනු ඇත. මේ තර්කය සාවද්‍ය නමුත් අපි එය දැනට අමතක කරමු. 2011 ඒ අපේක්‍ෂකයන් ගහණ දෙකක් ලෙස සලකන්නේ ඔවුන් වෙනස් ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිටිම හේතුවෙන් යැයි සිතමු. ඒ කුමක් වුවත් විෂය නිර්දේශ හා ප්‍රශ්න පත්‍ර සලකන විට මේ සිසුන්ගේ ගුණාත්මක වෙනසට අමතරව ඔවුන් පරීක්‍ෂණ දෙකකට පෙනී සිට ඇතැයි සැලකිය හැකි ය. ප්‍රශ්නය වන්නේ එලෙස පරීක්‍ෂණ දෙකකට (ගහණ දෙකකට යැයි කියමු) පෙනී සිටින සිසුන්ගේ ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි සැලකිය හැකි ද යන්න ය.
ගහණ දෙකට වෙන වෙන ම ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කළ ද විශ්වවිද්‍යාලවලට සිසුන් ඇතුළත්කිරීමේ දී ඒ ඉසෙඩ් ලකුණු එක් සංචිතයකට ගත යුතු ය. එසේ ගැනීමේ දී ඉහත සඳහන් ආකාරයට ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස සලකමින් අපේක්‍ෂකයාගේ ගහණය නොසළකා අනුපිළිවෙළින් ලකුණු සකස් කළ හැකි ය. මා කලින් උසස් පෙළ ඉසෙඩ් ලකුණ මැයෙන් ලියා ඇති ලිපියක එකම පරීක්‍ෂණයක වුව ද විවිධ විෂයවල ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස සලකන නමුත් එහි පදනම පිළිබඳ ව ප්‍රශ්න කර ඇත. එහෙත් අති මහත් බහුතරයගේ අවධානය ඒ කරුණ සඳහා හෝ සමස්තයක් ලෙස ලිපිය සඳහා හෝ යොමු වූ බව පෙනෙන්නට නැත. මෙරට උගතුන් ලෙස පෙනී සිටින්නන්ගේ අවධානය තර්කවලට යොමු නොවන බව මම අත්දැකීමෙන් ම දන්නෙමි. ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධ ඉසෙඩ් ලකුණු පමණක් නොව මුල් ලකුණු ද තුල්‍ය ලෙස ගැනීම නිවැරදි නො වේ. මා මතුකළ ප්‍රශ්නය වූයේ ඕනෑම පරීක්‍ෂණයක දී ගණිතයෙහි ලකුණු 95ක් වෙනත් විෂයක තුළ්‍ය වන්නේ ලකුණු කීයකට ද යන්න ය. අපි ඒ සියල්ල අමතක කරමු. එකම පරීක්‍ෂණයක දී අදාළ මුල් ලකුණු (හා ඉසෙඩ් ලකුණු) තුල්‍ය යැයි ගනිමු. එහෙත් ඇත්තට ම පරීක්‍ෂණ දෙකක් වූ ගහණ දෙකක ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි ගත හැකි ද? උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත් අපට 2011 පරීක්‍ෂණයේ ඉසෙඩ් ලකුණු 2010 පරීක්‍ෂණයේ ඉසෙඩ් ලකුණු සමග තුල්‍ය යැයි සැලකිය හැකි ද?
ඇතැමුන් පවසන්නේ පසුගිය අවුරුදු පහක, දහයක හෝ වෙනත් කාල පරිච්ඡෙදයක හෝ පළමු වතාවට පෙනී සිටි අයදුම්කරුවන්ගෙන් විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත් වූ ශිෂ්‍ය ප්‍රතිශතයන්හි මධ්‍යන්‍යය සොයා නව නිර්දේශයට අනුව පෙනී සිටි සිසුන්ගෙන් ඒ මධ්‍යන්‍යයට සමාන ප්‍රතිශතයක් මෙවර විශ්වවිද්‍යාලවලට බඳවා ගත යුතු බවත් ඉතිරි සිසුන් පැරණි නිර්දේශයට පෙනී සිටි සිසුන්ගෙන් බඳවා ගත යුතු බවත් ය. මෙය ද අවසාන වශයෙන් ගත්කල ගහණ දෙකකින් එක් සංචිතයක් ලබාගැනීමේ තවත් ක්‍රම වේදයක් පමණක් වෙයි. බැලූ බැල්මට මෙහි ප්‍රශ්නයක් නැතැයි පෙනී ගිය ද ප්‍රතිශත මධ්‍යන්‍යය ලබාගැනීමේ දී කිනම් කාල පරිච්ඡෙදයක් ගතයුතු ද ආදිය ගැටලු වෙයි. ඒවා අභිමත කාල පරිච්ඡෙද වීම වැළැක්වීම නො හැකි ය. එහෙත් එයට ද වඩා වැදගත් ප්‍රශ්නය වනුයේ පසුගිය වසර දහයක කාලයෙහි ද පළමු වතාවට පෙනී සිටි සිසුන් හා දෙවැනි තුන්වැනි වතාවන්හි පෙනී සිටි සිසුන් අතර ගුණාත්මක වෙනසක් තිබුණ ද මෙවර ඒ ගුණාත්මක වෙනස්කම් ඇති සිසුන් වෙනස් ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිට ඇති බැවින් කලින් වසරවල ප්‍රතිශත මධ්‍යන්‍යය මෙවර යොදා ගැනීමට නො හැකි වීම ය. එබැවින් එකී ආකාරයෙන්් වුවත් ගහණ දෙකෙන් එක් සංචිතයක් ලබාගැනීම පහසු කටයුත්තක් නම් නො වේ.
විද්වත් කමිටුව නිර්දේශ කළේ පළමුව දත්ත එක් සංචිතයකට ගොනු කර ඒ ගහණ දෙකෙහි මධ්‍යන්‍ය විචලතාව සොයා ඒ අනුව ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට ය. විද්වත් කමිටුව මධ්‍යන්‍ය විචලතාව සෙවීමට යොදා ගත් සූත්‍රය අදාළ වන්නේ නියැදිවලට ය. මෙහි දී අප මුළු ගහණය ම දන්නා බැවින් ඒ ක්‍රමය මෙහි දී අදාළ නො වේ. එහෙත් විද්වත් කමිටුව කල්පනා කළේ නම් එක් සංචිතයකට ගොනුකළ ඉසෙඩ් ලකුණුවල විචලතාව එක ලෙස ද මධ්‍යන්‍යය ශූන්‍ය ලෙස ද ගනිමින් ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට සූත්‍රයක් ව්‍යුත්පන්න කරගැනීමට තිබිණි. එසේ කළත් අද එය වලංගු නොවන්නේ ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය පළමුව ගහණ වෙන වෙන ම ගෙන ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට නියෝග කර ඇති බැවින් ය. අදාළ බලධාරීන්ට කැමති වුවත් නැතත් ඒ නියෝගය ක්‍රියාත්මක කිරීමට සිදුවේ. එවිට ඉසෙඩ් ලකුණු ලැයිස්තු දෙකක් වෙයි. ඒ දෙකෙන් එක් ලැයිස්තුවක් පමණක් ලබාගැනීම අද විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම හමුවේ ඇති අභියෝගය ය. ඒ ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස ගෙන එක් ලැයිස්තුවක් ලබාගැනීම එතරම් ප්‍රඥාගෝචර නො වේ. එසේ වුවත් ඉසෙඩ් ලකුණු ලැයිස්තුවලින් ඒ ඒ ධාරාවට එක් එක් ලැයිස්තුවක් බැගින් සංඛ්‍යානාත්මක ව ලබාගැනීම එතරම් ගැටලුවක් නො වේ. එහෙත් ඒ සමගින් තමන්ට අසාධාරණයක් සිදු වී ඇතැයි කියමින් තවත් පිරිසක් අධිකරණය ඉදිරියට යෑමට ඉඩ ඇත. අවසානයේ දී නඩු ශ්‍රේණියකට (වැළකට) යෑමේ අවස්ථාවක් වුවත් එළඹිය හැකි ය. අප කලින් ලිපියෙහි සඳහන් කර ඇති මේ ප්‍රශ්නය ලබන වසරේ දී තවත් සංකීර්ණ ව මතුවීමට ඉඩ ඇත. එසේ නොවීම සඳහා කිසිදු ශිෂ්‍යයකුට අසාධාරණයක් නොවන පරිදි ක්‍රියාකිරීමට සියලු පාර්ශ්වකරුවන් එක් වී ක්‍රියාකළ යුතු ය.
අප මාධ්‍යයෙහි එක් ව හඬක් නැගිය හැකි එහෙත් ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කරන්නේ කෙසේ ද කියාවත් නොදන්නා අයගේ ආවේගාත්මක කතාවලින් නොරැවටිය යුතු ය. එහෙත් අවාසනාවකට විද්වත් කමිටුව ද නිර්දේශ කළ ක්‍රම වේදය මගින් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ ඔවුන්ට ද ප්‍රශ්නය විශ්ලේෂණය කරගැනීමට නොහැකි වී ඇති බව ය. ගිරවුන් මෙන් ගහණ දෙකක් ගැන කතාකළ ඊනියා උගත්තු ද ඉසෙඩ් ලකුණු එක් සංචිතයකට ගෙන එන්නේ කෙසේ ද යන වැදගත් ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ඉදිරිපත් නො කළහ. ඔවුන්ගේ නිර්දේශය ගහණය කවරේ දැයි නොසලකා ලකුණු අනුපිළිවෙල අනුව සකස්කිරීම යැයි උපකල්පනය කළහොත් සංඛ්‍යානාත්මක ප්‍රශ්න මතුවෙයි. මේ සියල්ලෙන් පැහැදිලිවන කරුණ නම් මෙරට උගතුන් යැයි සැලකෙන බොහෝ දෙනකුට කල්පනා කිරීමට බැරි බව ය. පොතකින් පතකින් සූත්‍රයක් හෝ වෙනත් යමක් අහුළාගෙන එය ඉදිරිපත්කිරීම හැරෙන්නට ප්‍රශ්නයක් විශ්ලේෂණය කිරීමට, අලුත් දෙයක් නිර්මාණය කිරීමට බොහෝ උගතුන්ට නො හැකි ය. අද මේ ප්‍රශ්නය මෙතරම් අවුල් වී ඇත්තේ දේශපාලනඥයන්ගේ වරදින් නොව ඊනියා උගතුන්ගේ වරදිනි. අදාළ ඇමතිවරු දෙදෙනා ද දේශපාලනඥයන් ලෙස නොව උපාධිධාරීන් ලෙස නම් වරද කරුවෝ වෙති. අඩුම තරමින් බටහිර දැනුම නිර්මාණාත්මකව යොදා ගැනීමට හැකි පිරිසක්වත් බිහිකර ගැනීමට අපි අසමත් වී සිටිමු. අද උගත් පිරිස යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ උසස් පෙළ සමතුන් හා උපාධිධාරීන් ය. ඔවුන් උසස් පෙළ සමතුන්ට අදාළ ප්‍රශ්නයක් ම අවුල් කිරීම අධ්‍යාපනයේ ම ප්‍රශ්නයකි.
බොහෝ දෙනා තේරුම් නොගන්නා කරුණක් නම් සිසුන් විශ්වවිද්‍යාලවලට තෝරාගත යුත්තේ එක් ලැයිස්තුවකින් පමණක් බව ය. එය මගහැරීමට කිසිවකුට නො හැකි ය. ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය තම තීන්දුවෙන් සිසුන් ඇතුළත් කරගන්නේ කෙසේ දැයි ප්‍රතිපාදන කොමිසමට කියා නැත. ගහණ දෙකක් ලෙස සලකා ඉසෙඩ් අගය ගණනය කිරීමට පමණක් නියෝග කර ඇත. ඒ තීරණය අපි ගෞරවයෙන් පිළිගනිමු. එහෙත් ඉසෙඩ් අගය ගණනය කෙරෙන්නේ විභාග දෙපාර්තමේන්තුව මගින් බැවින් මෙහි තරමක අවුලක් වෙයි. ඒ අවුල හැකි ඉක්මණින් විසඳාගනු ඇතැයි බලාපොරෙත්තු විය හැකි ය. ඉන්පසු ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය කියා ඇති ආකාරයට ගහණ දෙකක් සේ සලකා වෙන වෙන ම ඉසෙඩ් අගය ගණනය කළ හැකි ය. එහෙත් ප්‍රශ්නය එය නොව ගහණ දෙකකින් එක් ලැයිස්තුවක් පිළියෙළ කරන්නේ කෙසේ ද යන්න ය. එය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව විසින් තීරණය කෙරිය යුතු ය. එහි දී ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවෙන් බලපෑමක් නො කෙරෙයි. ගහණ දෙක වෙන වෙන ම ගෙන ඉසෙඩ් ලකුණු සොයා ඒ එක සංචිතයකට දමා ඒ ඒ ධාරාවේ සිසුන් තෝරාගැනීම ඒ ඒ පොදු ලැයිස්තුව අනුව කරන්නේ නම් එයින් කියැවෙන්නේ ගහණවල ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි සැලකෙන බව ය. එහෙත් එසේ කිරීමට පදනමක් වේ ද? මේ පැහැදිලිව ම කවුරුත් කියන්නාසේ ම ගහණ දෙකකි. එක් ගහණයක පළමු වතාවට පෙනී සිටින අපේක්‍ෂකයෝ වෙති. අනෙක් ගහණයේ දෙවැනි තුන්වැනි වතාවල පෙනී සිටි අපේක්‍ෂකයෝ වෙති. මේ ගහණ දෙකෙහි අපේක්‍ෂකයන්ගේ පැහැදිලි ගුණාත්මක වෙනසක් වෙයි. වෙනත් වසරවලදී ද මේ ගහණ දෙක එලෙස ගුණාත්මක වෙනසක් ඇතිව පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටියේ ය. එහෙත් ඒ වසරවල ඒ ගහණ දෙකක් ලෙස නොසැලකුණේ ඔවුන් එකම ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිටි බැවින් යැයි කිසිවකු තර්ක කරනු ඇත. මේ තර්කය සාවද්‍ය නමුත් අපි එය දැනට අමතක කරමු. 2011 ඒ අපේක්‍ෂකයන් ගහණ දෙකක් ලෙස සලකන්නේ ඔවුන් වෙනස් ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිටිම හේතුවෙන් යැයි සිතමු. ඒ කුමක් වුවත් විෂය නිර්දේශ හා ප්‍රශ්න පත්‍ර සලකන විට මේ සිසුන්ගේ ගුණාත්මක වෙනසට අමතරව ඔවුන් පරීක්‍ෂණ දෙකකට පෙනී සිට ඇතැයි සැලකිය හැකි ය. ප්‍රශ්නය වන්නේ එලෙස පරීක්‍ෂණ දෙකකට (ගහණ දෙකකට යැයි කියමු) පෙනී සිටින සිසුන්ගේ ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි සැලකිය හැකි ද යන්න ය.
ගහණ දෙකට වෙන වෙන ම ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කළ ද විශ්වවිද්‍යාලවලට සිසුන් ඇතුළත්කිරීමේ දී ඒ ඉසෙඩ් ලකුණු එක් සංචිතයකට ගත යුතු ය. එසේ ගැනීමේ දී ඉහත සඳහන් ආකාරයට ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස සලකමින් අපේක්‍ෂකයාගේ ගහණය නොසළකා අනුපිළිවෙළින් ලකුණු සකස් කළ හැකි ය. මා කලින් උසස් පෙළ ඉසෙඩ් ලකුණ මැයෙන් ලියා ඇති ලිපියක එකම පරීක්‍ෂණයක වුව ද විවිධ විෂයවල ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස සලකන නමුත් එහි පදනම පිළිබඳ ව ප්‍රශ්න කර ඇත. එහෙත් අති මහත් බහුතරයගේ අවධානය ඒ කරුණ සඳහා හෝ සමස්තයක් ලෙස ලිපිය සඳහා හෝ යොමු වූ බව පෙනෙන්නට නැත. මෙරට උගතුන් ලෙස පෙනී සිටින්නන්ගේ අවධානය තර්කවලට යොමු නොවන බව මම අත්දැකීමෙන් ම දන්නෙමි. ඒ ඒ විෂය සම්බන්ධ ඉසෙඩ් ලකුණු පමණක් නොව මුල් ලකුණු ද තුල්‍ය ලෙස ගැනීම නිවැරදි නො වේ. මා මතුකළ ප්‍රශ්නය වූයේ ඕනෑම පරීක්‍ෂණයක දී ගණිතයෙහි ලකුණු 95ක් වෙනත් විෂයක තුළ්‍ය වන්නේ ලකුණු කීයකට ද යන්න ය. අපි ඒ සියල්ල අමතක කරමු. එකම පරීක්‍ෂණයක දී අදාළ මුල් ලකුණු (හා ඉසෙඩ් ලකුණු) තුල්‍ය යැයි ගනිමු. එහෙත් ඇත්තට ම පරීක්‍ෂණ දෙකක් වූ ගහණ දෙකක ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය යැයි ගත හැකි ද? උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත් අපට 2011 පරීක්‍ෂණයේ ඉසෙඩ් ලකුණු 2010 පරීක්‍ෂණයේ ඉසෙඩ් ලකුණු සමග තුල්‍ය යැයි සැලකිය හැකි ද?
ඇතැමුන් පවසන්නේ පසුගිය අවුරුදු පහක, දහයක හෝ වෙනත් කාල පරිච්ඡෙදයක හෝ පළමු වතාවට පෙනී සිටි අයදුම්කරුවන්ගෙන් විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත් වූ ශිෂ්‍ය ප්‍රතිශතයන්හි මධ්‍යන්‍යය සොයා නව නිර්දේශයට අනුව පෙනී සිටි සිසුන්ගෙන් ඒ මධ්‍යන්‍යයට සමාන ප්‍රතිශතයක් මෙවර විශ්වවිද්‍යාලවලට බඳවා ගත යුතු බවත් ඉතිරි සිසුන් පැරණි නිර්දේශයට පෙනී සිටි සිසුන්ගෙන් බඳවා ගත යුතු බවත් ය. මෙය ද අවසාන වශයෙන් ගත්කල ගහණ දෙකකින් එක් සංචිතයක් ලබාගැනීමේ තවත් ක්‍රම වේදයක් පමණක් වෙයි. බැලූ බැල්මට මෙහි ප්‍රශ්නයක් නැතැයි පෙනී ගිය ද ප්‍රතිශත මධ්‍යන්‍යය ලබාගැනීමේ දී කිනම් කාල පරිච්ඡෙදයක් ගතයුතු ද ආදිය ගැටලු වෙයි. ඒවා අභිමත කාල පරිච්ඡෙද වීම වැළැක්වීම නො හැකි ය. එහෙත් එයට ද වඩා වැදගත් ප්‍රශ්නය වනුයේ පසුගිය වසර දහයක කාලයෙහි ද පළමු වතාවට පෙනී සිටි සිසුන් හා දෙවැනි තුන්වැනි වතාවන්හි පෙනී සිටි සිසුන් අතර ගුණාත්මක වෙනසක් තිබුණ ද මෙවර ඒ ගුණාත්මක වෙනස්කම් ඇති සිසුන් වෙනස් ප්‍රශ්න පත්‍රවලට පෙනී සිට ඇති බැවින් කලින් වසරවල ප්‍රතිශත මධ්‍යන්‍යය මෙවර යොදා ගැනීමට නො හැකි වීම ය. එබැවින් එකී ආකාරයෙන්් වුවත් ගහණ දෙකෙන් එක් සංචිතයක් ලබාගැනීම පහසු කටයුත්තක් නම් නො වේ.
විද්වත් කමිටුව නිර්දේශ කළේ පළමුව දත්ත එක් සංචිතයකට ගොනු කර ඒ ගහණ දෙකෙහි මධ්‍යන්‍ය විචලතාව සොයා ඒ අනුව ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට ය. විද්වත් කමිටුව මධ්‍යන්‍ය විචලතාව සෙවීමට යොදා ගත් සූත්‍රය අදාළ වන්නේ නියැදිවලට ය. මෙහි දී අප මුළු ගහණය ම දන්නා බැවින් ඒ ක්‍රමය මෙහි දී අදාළ නො වේ. එහෙත් විද්වත් කමිටුව කල්පනා කළේ නම් එක් සංචිතයකට ගොනුකළ ඉසෙඩ් ලකුණුවල විචලතාව එක ලෙස ද මධ්‍යන්‍යය ශූන්‍ය ලෙස ද ගනිමින් ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට සූත්‍රයක් ව්‍යුත්පන්න කරගැනීමට තිබිණි. එසේ කළත් අද එය වලංගු නොවන්නේ ශ්‍රෙෂ්ඨාධිකරණය පළමුව ගහණ වෙන වෙන ම ගෙන ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කිරීමට නියෝග කර ඇති බැවින් ය. අදාළ බලධාරීන්ට කැමති වුවත් නැතත් ඒ නියෝගය ක්‍රියාත්මක කිරීමට සිදුවේ. එවිට ඉසෙඩ් ලකුණු ලැයිස්තු දෙකක් වෙයි. ඒ දෙකෙන් එක් ලැයිස්තුවක් පමණක් ලබාගැනීම අද විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම හමුවේ ඇති අභියෝගය ය. ඒ ඉසෙඩ් ලකුණු තුල්‍ය ලෙස ගෙන එක් ලැයිස්තුවක් ලබාගැනීම එතරම් ප්‍රඥාගෝචර නො වේ. එසේ වුවත් ඉසෙඩ් ලකුණු ලැයිස්තුවලින් ඒ ඒ ධාරාවට එක් එක් ලැයිස්තුවක් බැගින් සංඛ්‍යානාත්මක ව ලබාගැනීම එතරම් ගැටලුවක් නො වේ. එහෙත් ඒ සමගින් තමන්ට අසාධාරණයක් සිදු වී ඇතැයි කියමින් තවත් පිරිසක් අධිකරණය ඉදිරියට යෑමට ඉඩ ඇත. අවසානයේ දී නඩු ශ්‍රේණියකට (වැළකට) යෑමේ අවස්ථාවක් වුවත් එළඹිය හැකි ය. අප කලින් ලිපියෙහි සඳහන් කර ඇති මේ ප්‍රශ්නය ලබන වසරේ දී තවත් සංකීර්ණ ව මතුවීමට ඉඩ ඇත. එසේ නොවීම සඳහා කිසිදු ශිෂ්‍යයකුට අසාධාරණයක් නොවන පරිදි ක්‍රියාකිරීමට සියලු පාර්ශ්වකරුවන් එක් වී ක්‍රියාකළ යුතු ය.
අප මාධ්‍යයෙහි එක් ව හඬක් නැගිය හැකි එහෙත් ඉසෙඩ් ලකුණු ගණනය කරන්නේ කෙසේ ද කියාවත් නොදන්නා අයගේ ආවේගාත්මක කතාවලින් නොරැවටිය යුතු ය. එහෙත් අවාසනාවකට විද්වත් කමිටුව ද නිර්දේශ කළ ක්‍රම වේදය මගින් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ ඔවුන්ට ද ප්‍රශ්නය විශ්ලේෂණය කරගැනීමට නොහැකි වී ඇති බව ය. ගිරවුන් මෙන් ගහණ දෙකක් ගැන කතාකළ ඊනියා උගත්තු ද ඉසෙඩ් ලකුණු එක් සංචිතයකට ගෙන එන්නේ කෙසේ ද යන වැදගත් ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ඉදිරිපත් නො කළහ. ඔවුන්ගේ නිර්දේශය ගහණය කවරේ දැයි නොසලකා ලකුණු අනුපිළිවෙල අනුව සකස්කිරීම යැයි උපකල්පනය කළහොත් සංඛ්‍යානාත්මක ප්‍රශ්න මතුවෙයි. මේ සියල්ලෙන් පැහැදිලිවන කරුණ නම් මෙරට උගතුන් යැයි සැලකෙන බොහෝ දෙනකුට කල්පනා කිරීමට බැරි බව ය. පොතකින් පතකින් සූත්‍රයක් හෝ වෙනත් යමක් අහුළාගෙන එය ඉදිරිපත්කිරීම හැරෙන්නට ප්‍රශ්නයක් විශ්ලේෂණය කිරීමට, අලුත් දෙයක් නිර්මාණය කිරීමට බොහෝ උගතුන්ට නො හැකි ය. අද මේ ප්‍රශ්නය මෙතරම් අවුල් වී ඇත්තේ දේශපාලනඥයන්ගේ වරදින් නොව ඊනියා උගතුන්ගේ වරදිනි. අදාළ ඇමතිවරු දෙදෙනා ද දේශපාලනඥයන් ලෙස නොව උපාධිධාරීන් ලෙස නම් වරද කරුවෝ වෙති. අඩුම තරමින් බටහිර දැනුම නිර්මාණාත්මකව යොදා ගැනීමට හැකි පිරිසක්වත් බිහිකර ගැනීමට අපි අසමත් වී සිටිමු. අද උගත් පිරිස යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ උසස් පෙළ සමතුන් හා උපාධිධාරීන් ය. ඔවුන් උසස් පෙළ සමතුන්ට අදාළ ප්‍රශ්නයක් ම අවුල් කිරීම අධ්‍යාපනයේ ම ප්‍රශ්නයකි.
The Z score and the Supreme Court Judgment - Nonpublished
The Supreme Court has decided that the Z scores of the students who sat the GCE (A/L) Examination in the new syllabus and the old syllabus should be calculated separately as the candidates belong to two different populations. While respecting the judgment, it has to be pointed out that the Supreme Court has not given instructions to the UGC on a method to admit students to the Universities. Whoever calculates the Z scores it is finally the UGC that decides on admission of students.
In this respect there is no other way than pooling the two populations and devising a scheme to admit students to the Universities from a common list. Even if the Z scores are calculated separately one has to admit students to the Universities from one list prepared according to “merit” notwithstanding what is popularly known as the district quota system. There are various schemes that can be adopted in preparing the common list. Whatever the method is adopted it is going to be arbitrary as even lists prepared according to Statistical formulae are also arbitrary.
Suppose the UGC decides to prepare one list after calculating the Z scores separately purely on “merit”. In such a case the student who has the best Z score in a particular stream will be placed first whatever the population he/she belongs to. Then the second place will go to the student with the next best Z score again irrespective of the population. Then the third place and so on. However what is assumed in this particular method of preparing one list is that the Z scores of the two populations are equivalent. That is the Z score of x in population A carries the same weight as the Z score x in population B. Now how does one know that the Z scores of the two populations are equivalent?
Then there is the suggestion that a certain percentage of students in a particular stream should be from the population of students who sat for the examination in the new syllabus and the balance from those who repeated the examination. The percentages will not be the same for different streams but then there is again the problem of determining the percentages. Would it be based on the average of percentages of students admitted in the previous five years, ten years or what? In any event it also amounts to a pooling of students on some arbitrary Statistical basis and then compiling a common list.
The populations of students were different not only in the GCE (A/L) examination held in 2011 but also in the previous years. Though all students sat the same question papers in any particular subject in the previous years there were differences in quality of students with respect to those who sat first time and those who repeated the examination. Strictly speaking they belonged to two populations, though they were considered as one population for the calculation of the Z scores. Thus the students were considered to be of the same quality. In 2011 the repeat students were given different question papers and effectively they were sitting for a different examination. If the UGC decides to prepare the common list on a percentage basis depending on Statistics how would it account for the introduction of two sets of papers which was not the experience of the previous years. Then of course there are other problems such as the equivalence of the Z scores in different subjects that I had discussed in a previous article.
The expert committee appointed by the UGC came out with a formula to pool the two populations by first calculating a common variance and then finding the Z scores of the candidates. I do not agree with the formula as it is based on another formula for the calculation of variance of samples but a better a formula can be arrived at considering the populations themselves.
Once the Z scores are calculated separately as ordered by the Supreme Court for the two populations, in order to compile a common list it is also possible to derive a formula for a “common list Z score” as pooling is essential in admitting students to the Universities. Depending on the method of pooling different sets of students would be admitted to the Universities and there may be a series of court cases unless all stakeholders get together and arrive at a satisfactory solution.
Copyright Prof. Nalin De Silva
Back to Arsenic - Nonpublished
There is Arsenic in the soil and water of areas affected by Chronic Kidney Disease. It is not coming from Natha Deviyo or Vipassaka Deviyo but from the horse’s mouth so to say. WHO according to a certain newspaper has said: “The WHO had appointed an international team to do research related to CKD on a request made by Health Minister Maitripala Sirisena and this team commenced research about under the patronage of WHO Headquarters Senior Advisor Prof.Shanthi Mendis.
This team has planned to conduct their research under four key research questions. They are: What is the prevalence of CKD?,What is the incidence of CKD?, What is the exact geographical distribution of CKD? and Which strategies could prevent the condition?.
While continuing their research based on these questions, they have found that CKD cases has been observed in North Central, North Western, Uva and Eastern Provinces and it was also revealed that 8,000 people are currently undergoing treatment for this condition.
Experiments on CKD cases were conducted on a wide scale with the assistance of a number of institutions and it has been developed as a national research programme.
According to Prof. Mendis heavy metals could cause this condition and they have already conducted several experiments on three heavy metals, namely, cadmium, arsenic and lead. She said heavy metals are contained in soil, water and the food chain on a normal level and if it increases, it will be a threat to one’s health.”
WHO has also said that hard water is also responsible for the disease and warned the people not to consume hard water. As an immediate step the government should take steps to prevent people using well water which is the main hard water supply as far as the villagers in the affected areas are concerned. I am told that the best source of water is the wewa but with the present conditions I am not sure as to how the government would cope up with the situation. In any event the government and other organizations will have to provide the people with fresh water as much as possible. Having said that the medical practitioners should come out with a cure for the disease and I am not sure what WHO experts have in their minds with respect to this aspect.
In any event we know now that Arsenic is present in the soil and water in the affected areas and also that hard water is also a cause of CKD. It is no more CKDu, or Chronic Kidney Disease unidentified etiology but CKD. However, the group at the University of Kelaniya researching on CKD had known this for some time and at various seminars had made presentations revealing their findings. In fact it was the Kelaniya group which first announced that Arsenic is the main cause of the disease. The group at Kelaniya had said that CKD is caused mainly by Arsenic but two more conditions were needed to account for the high incidence of the disease in certain areas, they being hard water and a particular soil known as the kumburu pasa that is found in the affected areas. The mechanisms had been explained during the presentations but the great scientists in Sri Lanka made a hue and cry over the findings claiming that they were not scientific. Some scientists went to the extent of claiming that there was no Arsenic in water in the affected areas. I wish they had done their tests before they made these claims. In any event they were of the opinion that the Kelaniya group was making these statements without conducting any so called research employing the METHOD.
The method that they referred to is called the scientific method in their jargon, though now I find that not only that there is no method as such as has been shown by Feyarabend, but the so called method is only a cover up for the falseness of the so called scientific theories. In fact when Popper said that scientific theories should be open for falsification, he was only giving a grandiose credential for theories which are in any case false. I explain all these in detail in a forthcoming book “Batahira Vidyava, Aresnic ha Devivaru”.
Now the group at Kelaniya did not hide the fact that they got the idea of Arsenic being present in soil and water from Natha Deviyo but they conducted research in order to verify or otherwise these revealing by Natha Deviyo and Vipassaka Deviyo whom in my opinion should have been awarded hundreds of Nobel Prizes for his findings. However, Vipassaka Deviyo is not interested in Prizes Noble, Nobel or otherwise and he would in any case not accept awards made by a dynamite vendor. The Kelaniya group did not ask anybody to accept their views simply because Devivaru had revealed them but to carry out research on their own. It has to be mentioned that there are several academics including two Professors and a research student who had been awarded a scholarship by the UGC to conduct research not only on the cause of the disease but on a cure as well. He is a lecturer from the Rajarata University and is a western medical doctor. The Kelaniya group was able to verify that there was Arsenic in water, soil and flora from the affected areas but some members of the staff including a person who has been warned by the University for releasing results of a candidate without marking the relevant answer script and a person who has been warned by the University for staying at home without reporting for duty after coming back to the country from special leave and spending her leave at home did not accept the findings of the group giving flimsy excuses such as there were no Analytical Chemists in the group. Another member of the staff claimed that the equipment at the University were out of order while claiming for other purposes that she had carried out experiment using the selfsame equipment. Then there were their kith and kin who told gatherings of parents of students that some of the members of the Kelaniya group were insane. Some of these accusers got round the minister of Higher Education to tell him that the group at Kelaniya had established a Devale at the university. I wonder whether he believed these stories but these facts have to be mentioned in order to give an indication of the difficulties the group faced.
Then the Sri Lanka Association for the Advancement of Science came out with an unprecedented statement to demean the activities of the Kelaniya group at the instigation of some “great scientists” in the country. The statement said among other things: “The SLAAS cannot comment on the truth of these claims, which have been investigated by other institutions better equipped to do so. Their results contradict the claims made by this group. ‘However, we wish to make the following observations on the scientific process for gaining and disseminating knowledge, in order to guide both the press and the general public.
Scientists obtaining new research results are expected to submit these results to other scientists for verification in a process called "peer review". This includes publishing, or presenting their results to fellow scientists, before releasing them to the general public. If the results are likely to have an impact on public policy or public well-being, it is particularly important that other scientists have an opportunity to verify or reproduce these results, the statement noted.
In this case, there has been no peer review of the results. It has been claimed that a new method was used to obtain certain results, but no evidence of validation of this method has been presented. Instead, there appears to have been an attempt to get quick publicity. Under the circumstances, the authorities, including the Ministry of Agriculture and the Registrar of Pesticides, have acted very responsibly in submitting samples to a duly accredited laboratory, the Industrial Technology Institute, for verification, the statement noted.
Even if arsenic is found in water and soil in the North Central Province, that does not constitute sufficient evidence to attribute causation of Chronic Kidney Disease (CKD) to arsenic. We urge that the detailed methods used, including the sampling of water sources, collection of samples, the analytical method used, its validation and detailed results, as well as the body of evidence published or presented for review as early as possible.
There is another serious issue which casts grave doubts on the credibility of the claims made by the Kelaniya group. The Press has publicly identified as the leader of this group an individual, who despite holding a responsible position, professes a disdain for "Western" science. He has publicly claimed supernatural revelations ("samyak drushtika devivaru’) as the source of his group’s information and even methods. While recognising that many scientists are deeply religious, the SLAAS wishes to state categorically that superstition and the supernatural have no place in science, and that scientific results inspired by such sources are highly suspect because of a probable bias on the part of the investigator, it said.
We also note that the other researchers in the group have yet to distance themselves from the eccentric statements of their leader, and they need to do this if they wish to be taken seriously as scientists. Finally, the SLAAS considers it extremely unfortunate that the Dean of a Science Faculty should make it his publicly stated aim to run down science and bring it into disrepute".
The (then) Dean and the leader of the group referred to is none other than the authour, and I have replied to these in lengthy articles to “The Island” on so called scientific method, peer reviewing and Devivaru. I am not concerned with so called peer reviewing and publishing in so called prestigious international journals though in my youth I was inclined to do so having published two articles in “Nature” and other journals. Publishing in these journals is good for promotions but for the last twenty five years or so I have published only with people in my mind. However, I must mention that the Kelaniya group did follow the “accepted” methods of sampling, analyzing etc.
In any event the WHO has now confirmed the findings of the Kelaniya group, though I am not particularly interested in their confirmation. It is unfortunate that the real leader of the group Prof. Priyani Paranagama, Prof. Mala Amarasinghe and the research student Dr. Channa Jaysumana and the Faculty of Science at Kelaniya were deprived of their due credit and recognition as a result of malicious scheming by some members of the Faculty itself and their friends. To add insult to injury some of them are now trying to make life difficult for Prof. Paranagama and Dr. Jayasumana but it is heartening to note that despite these obstacles they are now involved with finding a cure for this deadly disease needless to say with the help of Natha Deviyo and Vipassaka Deviyo who has treated me on several occasions with utmost success.
Copyright Prof. Nalin De Silva