සිංහල බෞද්ධ විද්‍යාවකට විරුද්ධ කැලණි මහැදුරෝ

මේ ඉතාමත් අසිරිමත් කාලයකි. අප අවුරුදු විසිපහකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ සාකච්ඡා කළ ඇතැම් කරුණු තවදුරටත් නොසලකා හැරීමට පඬියන්ට නොහැකි වී ඇත. ඔවුහු විවිධ ප්‍රකාශ කරති. විවිධ ප්‍රකාශන ජනමාධ්‍යවලට නිකුත් කරති. මහැදුරෝ අපට විරුද්ධව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ උපකුලපතිතුමාට ලිපි යවති. ඒ ලිපි මගින් ඔවුන් ඉල්ලා සිටින්නේ කුමක් ද යන්න පැහැදිලි ය. කඩිගුලක් ඇවිස්සූ කලක මෙන් පඬියන් ක්‍රියාකරන්නේ ඇයි?

ඉතා පැහැදිලිව බටහිර විද්‍යාවේ ආධිපත්‍යයට දැනෙන තරමට පහර වැදී ඇත. බටහිර විද්‍යාවට හා ඒ මත යැපෙන අනෙක් බටහිර දැනුම් පද්ධතිවලට තවදුරටත් ඉවසා සිටිය නො හැකි ය. නාථ දේවාලවල කපු මහතුන් කෙසේ වෙතත් බටහිර දැනුමේ කපුවෝ පරළ වී දුවති, පනිති. මෙහෙමත් පහරක් මෙතරම් ඉක්මනින් සිංහල බුද්ධාගමෙන් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි විද්‍යාවට වැදේවි යැයි ඔවුන් සිහිනෙන්වත් සිතන්නට නැත. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය මත පදනම් වූ දැනුමක් රජරට වකුගඩු රෝගය පිළිබඳ ව නිර්මාණය කරගැනීමට හැකිවීම අද බටහිර විද්‍යාඥයන්ට දිරවාගත නො හැකි ය. ඔවුන්ගේ ආධිපත්‍යය බිඳ වැටීම ඇරඹී ඇති බව ඔවුන්ට වැටහෙනු නොදනුමාන ය.

මේ අසිරිමත් කාලයක් නිසා ම පිළිවෙළකට ලිපි ලිවීමේ අපහසුවක් වෙයි. අපි ගිය සතියේ ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ ප්‍රකාශනයකට පිළිතුරු ලිවීම ඇරඹුවෙමු. එහෙත් එය මේ සතියේ අත්හිටුවීමට සිදු වී ඇත. ලබන සතියේ එය නැවතත් ලිවීමට බලාපොරොත්තු වෙමි. එයට හේතුව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ විද්‍යා පීඨයේ ආචාර්යවරුන් පිරිසක් (ඔවුන් අතර ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන් හා මහාචාර්යවරුන් ද සිටින බව පැවසිය යුත්තේ එසේ නොකළහොත් ඇතැමුන්ට එය මදි පුංචිකමක් වීමට ඉඩ ඇති බැවිනි. මේ ඊනියා විදග්ධයන්ට කිසි විටෙකවත් එසේ මදි පුංචිකමක් නොකළ යුතු ය.) තමන් එම විශ්වවිද්‍යාලයේ උපකුලපතිතුමාට යැවූ ලිපියක් ජනමාධ්‍යයට ද නිකුත් කෙරී පසුගිය 13 වැනි දා විදුසර පුවත්පතේ පළ වූ බැවින් එයට පිළිතුරක් ලිවීමට සිදවීම ය.

එහෙත් එයට කලින් සරසවියෙන් පිටමං වී යනු මුරුගා යන මැයෙන් ලියැ වී ඇති ලිපියට ද පිළිතුරක් දිය යුතු ය. මේ ලිපියේ මුරුගා යනුවෙන් කියැවෙන්නේ කවුද යන්න පැහැදිලි නැත. මුරුගා කවුරුන් වුවත් එනමින් මෙහි දී සංකේතවත් වන්නේ නාථ දෙවියන් විය හැකි ය. කොටන්දෙනිය මහතා පමණක් නොව ගීත රචක මහාචාර්යවරුන් ද පිටමං කිරීමට සූදානම් වන්නේ මිථ්‍යා ලෙස හැඳින්වෙන බෞද්ධයන්ගේ හෝ හින්දුන්ගේ හෝ දෙවියන් මිස ක්‍රිස්තියානි කතෝලික යුදෙව් ඉස්ලාම් දෙවියන් නො වේ. ඒ පසුව කී ආගම්වල ඇත්තේ විවිධ ස්වරූප ගත්ත ද එකම දෙවි කෙනෙකි. මේ දෙවියන් පළවා හැරීමට කිසිම භෞතිකවාදියකු, හේතුවාදියකු, මහාචාර්යවරයකු උත්සාහ නොගන්නේ ඒ දෙවියන් මිථ්‍යාවක් නොවන බැවින් ද? මේ ඊනියා යථාර්ථවාදීන්ට අවශ්‍ය දැන හෝ නොදැන හෝ හින්දු බෞද්ධ දෙවිවරුන් පන්නා දමා යෙහෝවා - අල්ලා දෙවියන් තව තවත් ස්ථාපිත කිරීම ය.

බටහිර විද්‍යාව යනු යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය පසුබිම් කරගත් විද්‍යාවකි. රුවන් සිල්වා මහතා සඳහන් කර ඇති ආකාරයට නිව්ටන් විද්වතාට අවශ්‍ය වූයේ යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි දෙවියන් විසින් මවන ලද ලෝකය දැන ගැනීමට ය. මුළු මහත් බටහිර විද්‍යාව ම පරණ තෙස්තමේන්තුවේ උත්පත්ති කතාවෙහි (Genesis) අඩංගු වෙයි. සමාජ විද්‍යාව මාක්ස්වාදය ආදිය පරණ තෙස්තමේන්තුවේ නික්ම යෑම (Exodus) යන්නෙහි දැකගත හැකි ය. මේ යෙහෝවා දෙවියන් පදනම් කරගත් බටහිර විද්‍යාවට එරෙහි ව අප කරන අරගලය හමුවේ මාක්ස්වාදීහු ද ධනවාදීහු ද එකසේ බියවී සිටිති. ඊනියා යථාර්ථයේ පදනමේ ඇත්තේ මේ ලෝක නිර්මාපක දෙවියන් ය. අද බටහිර විද්‍යාව මහ ඉහළින් කතාකරන මහා පිපිරුම යනු එක් මොහොතක සිදුවන විශ්ව නිර්මාණය මිස අනෙකක් නො වේ. මෝසස්ගේ පොරොන්දු දේශය හා මාක්ස්ගේ සමාජවාදය යනු හරය වශයෙන් ගත්කල දෙකක් නොව එකකි. විශ්වය යම් දිනක නිර්මාණය වූවක් නොව අගක් මුලක් නැති විකාශයක් සහිත වූවක් ලෙස බෞද්ධයෝ පිළිගනිති.

යක්‍ෂ දේව සංකල්ප ප්‍රකෘතිය තේරුම් ගැනීමට නොහැකිවූවන්ගේ ප්‍රාථමික ගණයේ විශ්වාස යැයි කොටන්දෙනිය මහතා දන්නේ කෙසේ ද? ඒ වත්මන් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි දැනුමෙහි යෙහෝවා නොවන අනෙක් දෙවියන් ගැන කියැවෙන කතාවකි. බටහිරයන්ටත් බයිබලයටත් අවශ්‍ය යෙහෝවා දෙවියන් පමණක් තබාගෙන අනෙක් සියළු දෙවියන් නැති කිරීම ය. කොටන්දෙනිය මහතා ඊනියා යථාර්ථවාදී බෞද්ධයකු විය හැකි ය. බුදුන් වහන්සේ ද දෙවියන් පෙරේතයන් ආදීන් ගැන දේශනා කර ඇත්තේ ඊනියා ප්‍රකෘතියක් තේරුම් ගැනීමට නො හැකිව ද? විශ්වයේ ප්‍රාණීන් ලෙස ඇත්තේ ද්‍යශ්‍යමාන මිනිසුන් හා තිරිසනුන් පමණක් යැයි කොටන්දෙනිය මහතා විශ්වාස කරන බවක් පෙනෙයි. එය විශ්වාසයක් නොව ඊනියා යථාර්ථයක් යැයි කිසියම් වූ යථාර්ථවාදියකුට පෙන්වා දිය හැකි ද? මා පසුගිය සති කිහිපයේ විදුසර පුවත්පතට ලියූ ලිපි කියැවී නම් කොටන්දෙනිය මහතාට කසිකබල් භෞතිකවාදය (ද්‍රව්‍යවාදය) යනු කුමක්දැයි දැනගැනීමට තිබුණි. ඊනියා භෞතිකවාදය යනු විඥානවාදයක් පමණක් බව ඒ ලිපිවල පැහැදිලි කෙරී ඇත. කිසියම් කසිකබල් මාක්ස්වාදී ගුරුකුලයකින් දැනගන්නා ලදැයි සිතිය හැකි විඥානවාදය වැනි වචන ටිකක් කටගාගත් පමණින් කොටන්දෙනිය මහතාට බෞද්ධ දෙවියන්ගේ පැවැත්ම නැතැයි කිව නො හැකි ය. බුදුන්වහන්සේගෙන් ධර්මය ඇසූ දෙවියන් උන්වහන්සේගේ මනෝ භ්‍රාන්තීන් ද? කොටන්දෙනිය මහතා වැන්නන්ට ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ සිත යනු කුමක් දැයි යම්තමින්වත් තේරුම්ගත නොහැකි වීම ය. සිත ද ඊනියා භෞතිකයට ම ඌනනය කළ හැකි යැයි ඌනිතවාදීුහු සිතති. ඌනිතවාදයට මරු පහරක් ගඩ්ල් ප්‍රමේයයෙන් වුව ද එල්ලවන බව කොටන්දෙනිය මහතා නොදන්නා සේ ය.

භාවනාවෙන් මොළයේ පමණක් නොව හෝමෝනවල ද වෙනත් තැන්වල ද යම් යම් වෙනස්කම් ඇතිකළ හැකි ය. එහෙත් කොටන්දෙනිය මහතා වැන්නන් නොදන්නා කරුණ නම් මොළය යනු සිත නොවන බව ය. සිත මොළයට ඌනනය කිරීමට තැත්කිරීම බටහිර ඌනිතවාදී මනෝ විශ්ලේෂකයන්, මනෝ වෛද්‍යවරුන් ආදීන් ගේ තවත් අසාර්ථක වූ මනෝමය ව්‍යාපෘතියක් පමණ ය. කොටන්දෙනිය මහතාගේ මනෝ භ්‍රාන්තිවලට අනුව නිවන ද මනෝ භ්‍රාන්තියක් වෙයි. කොටන්දෙනිය මහතා කරුණු කොතනින් අහුළාගත්ත ද බටහිර විද්‍යාවට අවශ්‍ය නිවන ද තවත් මනෝභ්‍රාන්තියක් බවට පත්කිරීම බව නම් පැහැදිලි ය.

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ඇතැම් ආචාර්යවරුන්ට ද අවශ්‍ය මතු බුදුවන නාථ දෙවියන් හා විපස්සක දෙවියන් වැනි සම්‍යක්දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් පන්නා දමා යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි යෙහෝවා දෙවියන්ගේ විද්‍යාව (බටහිර විද්‍යාව) ඒ දෙවියන් ද සමගින් රැකගැනීම ය. අද කැලණියේ ද ලිබරල්වාදීහු හා මාක්ස්වාදීහු බෞද්ධයනට එරෙහිව අත්වැල් බැඳගෙන සිටිති. මොවුන් නිව්ටන්ගේ යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි දේවවාදී විද්‍යාව ආරක්‍ෂා කරන අතර මතු බුදුවන මෛත්‍රී බෝසතාණන්වහන්සේගේ (නාථ දෙවියන්) හා විපස්සක දෙවියන්ගේ විද්‍යාව ප්‍රතික්‍ෂෙප කරති. මොවුන් ඇතැමකු විද්‍යාලංකාර යන නමට අකමැති ය. ඔවුහු විද්‍යාලංකාරයේ බෞද්ධ උරුමය මකා දැමීමට කටයුතු කරති.

අපට එරෙහිව චෝදනා සහිත ලිපිය උපකුලපතිතුමාට යැවූ ඊනියා බුද්ධිමත්තු 1967 බිහි වූ විද්‍යා පීඨය වසර පනහකට අධික කාලයක් තිස්සේ ඉමහත් පරිශ්‍රමයෙන් ගොඩනගාගත් කීර්තිනාමයක් පිළිබඳ ව සඳහන් කරති. 1967 දී බිහි වී නම් විද්‍යා පීඨයට තවමත් වසර පනහක් ගෙවී නැති බව විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් පමණක් නොව පාසල් සිසුහු ද දනිති. එහෙත් ඇතැම් මහාචාර්යවරු ඒ බව නොදන්නා බව ඔවුන්ගේ නිවේදනයෙන් (ලිපියෙන්) පැහැදිලි වෙයි. අනෙක් අතට මේ ගොඩනගා ගත්තේ යැයි කියන කීර්තිය කුමක් ද? මේ අයගෙන් එක් අයෙක්වත් ඔවුන් ඉතා උසස් ලෙස සලකන නේචර් සඟරාවේ හෝ සයන්ස් සඟරාවේ හෝ පත්‍රිකා පළකර ඇත් ද? ඔවුන් බිහිකර ඇති නව සංකල්පයක්, ප්‍රවාදයක් ප්‍රමේයයක් වේ ද? මේ විද්‍යාඥයෝ හුදෙක් තාක්‍ෂණික ශිල්පීහු පමණක් වෙති. ඔවුන් දන්නේ සූපශාස්ත්‍ර විද්‍යාවකි. බටහිර පොතට අනුව අම්ලයක්, භෂ්මයක් එකතුකිරීම යම් උෂ්ණත්වයකට රත්කිරීම ආදිය හැරෙන්නට ඔවුන් දන්නා විද්‍යාත්මක විධික්‍රමය කුමක් ද? ඊනියා සාම්‍ය සමාලෝචන ගැන මනෝජ් රත්නායක මහතා ජූලි 13 වැනි දා විදුසරට ලියා ඇති ලිපිය කියවීමෙන් ඔවුන්ට බොහෝ දේ ඉගෙන ගත හැකි ය. නේචර් සයන්ස් යන ප්‍රධාන සඟරාවල පළවන පත්‍රිකාවලින් ද සියයට තිහක් පමණ අවුරුදු කිහිපයක දී වැරදි යැයි නිගමනය වන බව ඔවුහු නො දනිති. අනෙක් අතට ඊනියා විද්‍යා පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල විද්‍යා සඟරාවක පළකළ යුතු බවට නීතියක් ඇත්තේ කෙහේ ද? අද මේ ඇදුරන් හා මහැදුරන් තැත්කරන්නේ කැලණිය සරසවියට ලැබිය යුතු ගෞරවය නැතිකිරීමට ය.

මා බටහිර විද්‍යාත්නක ක්‍රමයට අභියොාග කරන්නේ අද ඊයේ නොව අවුරුදු විසිපහක පමණ කාලයක සිට ය. ඒ බව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ විද්‍යා පීඨයේ ආචාර්යවරුන් නොදැන සිටියේ නම් එයට හේතුව ඔවුන්ගේ මුග්ධකම ය. ඊනියා විද්‍යාත්මක විධික්‍රමයක් ලෝකයේ නැති බවත් එය හුදෙක් බටහිර විද්‍යාව දැනුම් පද්ධතියක් ලෙස අනෙක් දැනුම් පද්ධතීන්ට වඩා උසස් ය, නිවැරදි ය සත්‍යයට ආසන්නය ආදී බේගල් පතුරවා ලෝකයට ම තම මතය බලයෙන් දීමට යොදාගන්නා ආයුධයක් පමණක් බවත් මා ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නො වේ. බටහිර විද්‍යාව ඇත්ත ද බොරු ද යන්නක් එයින් නො කියැවෙයි. බටහිර විද්‍යාව ද තවත් දැනුම් පද්ධතියක් පමණක් බවත් බටහිර විද්‍යාඥයන් කරන්නේ ද අනෙක් බොහෝ අය මෙන් ම ප්‍රශ්නවලට පිලිතුරු ලෙස සංගත කතන්දර ගෙතීම (විද්‍යා කතන්දර පොත කියවන්න) පමණක් බවත් අප ප්‍රකාශ කර ඇත. බටහිර විද්‍යාව අනෙක් දැනුම් පද්ධතීන්ගෙන් වෙනස්වන්නේ එය පදනම් වූ සංස්කෘතියෙන් හා චින්තනයෙනි. බටහිර විද්‍යාව යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය හා ග්‍රීක යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි චින්තනය මත පදනම් වෙයි. අපේ විද්‍යාව සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය හා චින්තනය මත පදනම් වෙයි.

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ විද්‍යා පීඨයේ ඇතැම් ගුරුවරු නමින් බෞද්ධ වුවත් සිංහල බෞද්ධ විද්‍යාවක් බිහිකිරීමට විරුද්ධ වෙති. ඔවුහු විද්‍යාලංකාර නමට ද ඒ සම්ප්‍රදායට ද විරුද්ධ වෙති. නො සංසිඳෙන හීනමානයක් ඇති මොවුන්ට අවශ්‍ය බටහිර ජීවන ක්‍රමය අනුකරණය කරමින් අබෞද්ධ මාවතකට විද්‍යාලංකාරය ඇද දැමීම ය. අපි එයට මහාවිහාරයේ අභයගිරියේ හා මෙරට සිංහල බෞද්ධ ජනතාවගේ නාමයෙන් ඉඩ නො දෙමු. මොවුන් අද කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ උපකුලපතිතුමාට පැමිණිලි කරන්නේ අපට විරුද්ධව දඬුවම් කරවීමට ය. ඔවුන් කෙතරම් කුහකයන් දැයි කිවහොත් අපේ පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල පුවත්පත්වලට නිකුත්කිරීම ගැන චෝදනා කරමින් අපට විරුද්ධ ව උපකුලපතිතුමාට ඉදිරිපත් කර ඇති චෝදනා පත්‍රය ජනමාධ්‍යයට නිකුත්කිරීමට පියවර ගෙන ඇත.

අද පොදු මහජනතාව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලය කෙරෙහි ඇතිකරගෙන ඇත්තේ ගෞරවණිය ආකල්පයකි. පළමු වරට සුද්දාගේ පොතට අනුව පරිධියේ බෙලෙක් තහඩුවලට තට්ටු කරන කසිකබල් සූපශාස්ත්‍ර පර්යේෂණ නොව සුද්දාගේ පොතේ නැති එහෙත් විපස්සක දෙවියන් දෙන හෝඩුවා අනුව කෙරෙන ගවේෂණයක අපි නිරත වෙමු. විපස්සක දෙවියෝ මේ අඳ බාලයන්ට පමණක් නොව ආකිමිඩීස්, නිව්ටන් අයින්ස්ටයින් ආදීන්ට ද වඩා කල්ප ලක්‍ෂ ගණනකින් ඉදිරියෙන් සිටිති. අපි අපේ වැඩ පටන් ගත්තා පමණක් බව ඊනියා විද්‍යාත්මක අඳ බාලයන්ට දැනුම් දෙමු.

දහතුන හා පලිබෝධනාශක

දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගැන තවදුරටත් කතාකිරීමට බොහෝ දේ ඇතත් නැවතත් කෘෂි රසායන ගැන සඳහන්කිරීමට අවශ්‍ය ව ඇත්තේ තවමත් ඒ පිළිබඳ ව වැරදි තොරතුරු ජනතාව අතට පත්වන බැවිනි. දහතුන් වැනි ව්‍යවස්ථාව ගැන අප දරණ මතය වනුයේ එය කිසිසේත් ම වර්තමාන දේශපාලන තත්වය නිරූපණය කරන සංශෝධනයක් නොවන බව ය. නීීතිය සෑමදාමත් දේශපාලනය තාක්‍ෂණය ආදිය පසුපස යයි. දහතුන් වැනි ව්‍යවස්ථාව මෙරට ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාව නොවූ, ගබිසා වූ ලාංකික ජාතියේ දේශපාලන ධාරාව පිටුපස ගිය නීතියකි. නන්දිකඩාල් පරාජයෙන් පසු ඊනියා ලාංකික දේශපාලන ධාරාව අතුගෑවීයෑමේ තත්වයකට පත්වී ඇත. චන්ද්‍රිකාගේ ඇතැම් ඇමතිවරුන් දහතුන පසුපස ගිය ද නන්දිකඩාල් පරාජයෙන් පසු දේශපාලනයෙහි, එසේත් නැතහොත් පඬි බසින් නම් පශ්චාත් යුද දේශපාලනයෙහි, ඊනියා ලාංකික ධාරාවෙහි ඉතිරි වී ඇති රොඩ්ඩට හා එහි නෛතික නිරූපණයක් වූ දහතුනට කිසිම වැදගත් කමක් නීීත්‍යානුකුලබවක් නැත. පසුගිය සතියේ අප කී පරිදි ආයුධගත් සටන් යනු දේශපාලනය ම මිස අනෙකක් නො වේ. දේශපාලනයේ දී පරාජය වූ දහතුනට, බලය බෙදීමට,නීතියේ තැනක් තිබිය නො හැකි ය. අද ඊනියා බලය බෙදීමක් හා දහතුනක් අවශ්‍ය වන්නේ සිංහල බෞද්ධ විරෝධී ඊනියා ලාංකික රොඩ්ඩට මිස සාමාන්‍ය ජනයාට නො වේ. මේ ලාංකික රොඩ්ඩ පවත්වාගෙන යන්නේ බටහිරයන් හා ඉන්දියානුවන් විසිනි. එහි දී රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන, ජඩමාධ්‍ය හා විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රමුඛ බටහිර අධ්‍යාපනික ආයතන යොදා ගැනෙයි. හිලරි ක්ලින්ටන් චෙන්නායි නගරයේ දී ලංකාවට ඉන්දීය ආකෘතිය සුදුසු යැයි යෝජනා කර ඇත. ඉන්දියාවේ වාංශික රාජ්‍ය ගැන හෝ ලංකාවේ එක්සේසත් රාජ්‍යය ගැන හෝ කිසිම අවබෝධයක් නැති මේ ස්ත්‍රිය අපට ඊනියා බහු සංස්කෘතිය ඉගැන්වීමට පෙර ඇගේ මුතුන් මිත්තන් විසින් ඝාතනය කෙරුණු ඊනියා රතු ඉන්දියානුවන්ගේ සංස්කෘතියට හිමි තැන දීමට කටයුතු කරන්නේ නම් මැනවි. අද සාමාන්‍ය දෙමළ ජනයාට ද අවශ්‍ය යම්කිසි ආකෘතියක ඇඟට දැනෙන සංවර්ධනයකි. අපට අවශ්‍ය බටහිර පාර්ලිමේන්තුව ම වැනි වූ පළාත් සභා නොව තම ඉරණම තමන් ම විසඳාගන්නා ගම්සභා ය. මේ පිළිබඳ ව නුදුරු අනාගතයේ දී වැඩි දුරටත් කතාකරමු. ගම්සභා බලතල සහිතව 1948 සිට ක්‍රියාත්මක කෙරිණි නම් අද රජරට වකුගඩු රෝගයක් නැතිවන්නට තිබිණි. වකුගඩු රෝගය බහුජාතික සමාගම්වල ජාති විරෝධී බෞද්ධ සම්මා ආජීව විරෝධී බටහිර ආර්ථිකය පුම්බන වෙළඳාමේ ප්‍රතිඵලයකි. එහි ද දේශපාලනයක් වෙයි. අද ජනතාවගේ කණකර උගස්ගන්නා මුදලාලිලාගේ හා වෙනත් අයගේ ජඩමාධ්‍ය මුග්ධ මහාචාර්යවරුන් සමග එකතු වී පාළුගෙයි වළං බිඳිමින් කැලණියේ අප කණ්ඩායමට පරිභව කරන්නේ ඔවුන් ද අවසාන වශයෙන් ගත්කල සිංහල බෞද්ධ දේශපාලනයකට, ජීවන ක්‍රමයකට විරුද්ධ හෙයිනි.

දේශපාලනය පාර්ලිමේන්තුවට, මැතිවරණයට, ව්‍යවස්ථාවට ආදියට පමණක් සීමා නො වේ. දැනුම ද අධ්‍යාපනය ද දේශපාලනයට අයත් වෙයි. අද අප පාලනය කෙරෙන්නේ, ලාංකික රොඩ්ඩ තවමත් පවත්වාගෙන යන්නේ බටහිර දැනුම ඔස්සේ ය. අප අවුරුදු විසිපහකට අධික කාලයක් බටහිර විද්‍යාවට එරෙහිව සටන් කරන්නේ ද දැනුම දේශපාලනයෙහි යොදා ගැනෙන බැවිනි. ඊනියා යථාර්ථය, වාස්තවිකත්වය, විද්‍යාත්මක විධි ක්‍රමය ආදිය ඇතුළත් බටහිර විද්‍යාව ඇතුළු බටහිර දැනුම ම, බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදීන් අප පාගාදැමීමට යොදාගන්නා ප්‍රධාන මෙවළම වෙයි. නාථ දෙවියන්, විපස්සක දෙවියන් ඇතුළු සම්‍යක් දෘශ්ටික දෙවිවරුන් පිළිබඳ දැනුම ඊනියා මිථ්‍යාවක් බවට පත්කර බටහිර ක්‍රිස්තියානි දෙවියන් ලෝකය මවා ඇත්තේ කෙසේ දැයි දැනගැනීමට තැත්කරන බටහිර විද්‍යාව හා ඒ මත පදනම් වූ අනෙක් දැනුම් නිත්‍යානුකූල බවට පත්කර ඇත්තේ බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදය ය. අද මළ මිනියක් බවට පත් වී ඇති එහෙත් බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදී දේශපාලනයේ බලමහිමයෙන් පවත්වාගෙන යන බටහිර විද්‍යාවේ ආධිපත්‍යයෙන් අප හැකි ඉක්මනින් ගැලවිය යුතු ය.

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ අප කණ්ඩායමට අවශ්‍ය වූයේ රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුව කුමක් දැයි දැනගැනීමට ය. මහේශාඛ්‍ය වෙසින් පෙනී සිටින බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ එයට හේතුව නො දැක්වෙයි. ඔවුන්ට ඒ සඳහා ප්‍රතිකර්මයක් ද නැත. අද වන විට මේ රෝගයෙන් විසිදහකට අධික ජනතාව මියගොස් ඇති බව බටහිර වෛද්‍යවරු ම පවසති. පේරාදෙණියේ ප්‍රථම වර්’ෂ පරීක්‍ෂණය අසමත් වූවෝ ද අද ඊනියා ලෝක පූජිත විද්‍යාඥයන් බවට පත් වී සිටිති යි කියැවෙයි. ඔවුන් වකුගඩු රෝගයට හේතුව නොදනිතත් පර්යේෂණ ගැන කියති. බටහිර විද්‍යාවේ පර්යේෂණ ලෙස ලංකාවේ කෙරෙන්නේ බුද්ධිමය වශයෙන් ගත්කල ඉතාමත් පහළ මට්ටමේ දේ ය. මේ පර්යේෂකයෝ සූපශාස්ත්‍රයේ දී මෙන් අහවල් අහචල් දේ එකතුකරති. අහවල් උෂ්ණත්වයට රත්කරති. එතරම් බුද්ධියක් නැති අයකුට වුව ද මේ සූපශාස්ත්‍ර පර්යේෂණ ඔස්සේ පත්‍රිකා පළකර මහාචාර්යවරුන් ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන් විය හැකි ය. කරුණාකර මොවුන්ගෙන් බටහිර විද්‍යාව ඇතු්‍රළු බටහිර දැනුමට එකතු වූ එක් සංකල්පයක්, ප්‍රවාදයක් සඳහන් කරන්න. මේ මහාචාර්යවරුන්ට වකුගඩු රෝගය ගැන කෙතෙක් කීවත් නොතේරෙයි. ඒ ඔවුන්ගේ බුද්ධිමට්ටම නිසා විය හැකි ය.

රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුව කුමක් දැයි කියන ඕනෑම කණ්ඩයමක් පිළිතුරු දියයුතු ප්‍රශ්න දෙකක් වෙයි. ඒ රෝගය රජරට ප්‍රදේශවලට හා ගිරාඳුරුකෝට්ටේ වැනි ප්‍රදේශ කිහිපයකට පමණක් සීමා වී ඇත්තේ ඇයි? ඒ රෝගය අවුරුදු විසිපහක පමණ කාලයකට සීමා වී ඇත්තේ ඇයි? අපට කලින් මේ පිළිබඳ ඉදිරිපත් කෙරී ඇති හේතුවලින් ඒ ප්‍රශ්න දෙකට පිළිතුරු නො ලැබෙයි. උදහරණයක් ලෙස ගතහොත් ෆ්ලුවොරයිඩ් අවූරුදු විසිපහකට පෙර ද ලංකාවේ තිබිණි. රෝගයට හේතුව ෆ්ලුවොරයිඩ් නම් අවුරුදු විසිපහකට පමණ පෙර රෝගය නොවැළඳුනේ ඇයි? එමෙන් ම ෆ්ලුරොයිඩ් ඇති අනෙක් පෙදෙස්වල රෝගය නැත්තේ ඇයි? රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් බව සියයට අනුනවයක සහතිකයක් ඇතිව අපි කීවෙමු. අපට තවත් මෘතදේහ ලැබිණි නම් බොහෝවිට සියයට සියයක සහතිකයක් ඇතිව ඒ බව කීමට තිබිණි යැයි සිතමි. දැන් ප්‍රශ්න රාශියක් අපෙන් ඇසෙයි. රෝගයට වැළඳෙන්නේ කැල්සියම් ආසනේට් නිසා බව ද අප කියා ඇත. පඬියන්ගේ ප්‍රශ්නය ඒ ආසනික් ද නැත්නම් ආසනේට් ද යන්න ය. ඒ කුමක් කීවත් එහි වරදක් නැත. කැල්සියම් ආසනේට් අදාළ ප්‍රදේශවල ජලයට එකතු වූයේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්නය පඬියන් ඇසී නම් ඔවුන්ට ඒ ආසනික් ද ආසනේට් ද යන්න දැනගැනීමට තිබිණි. අදාළ ප්‍රදේශවල ජලයේ කැල්සියම් ආසනේට් ඇතිවන්නේ ආසනික් ඒ කිවුල් ජලයෙහි ඇති කැල්සියම් ලවනයක් සමග ප්‍රතික්‍රියා කිරීමෙනි. අදාළ ප්‍රදේශවල ජනතාවට වකුගඩු රෝගය වැළඳෙන්නේ බත් හෝ වෙනත් කෑමක් නිසා නොව ප්‍රධාන වශයෙන් ම වතුර බීමෙනි. ඔවුන්ගේ ආමාශයට ගොස් ඇත්තේ කැල්සියම් ආසනේට් මිස ආසනික් නො වේ. එහෙත් ආසනික් නොමැතිව අදාළ ප්‍රදේශවල කැල්සියම් ආසනේට් නැත. රෝගයට හේතුව ලෙස ඇතැම් අවස්ථාවක ආසනික් ද තවත් අවස්ථාවක ආසනේට් ද ප්‍රකාශ වී ඇත්තේ නම් එයට හේතුව ඉතා සරළ බව පැහැදිලි විය යුතු ය. දැන් ඇතැමුන්ට ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ කැලිසියම් ආසනේට් ජලයේ දියවන්නේ ද යන්න ය. මම බටහිර රසායන විද්‍යාව කුඩාකල (අවුරුදු දහහතරේ) සිට ම අප්‍රිය කළෙමි. එබැවින් මම එය ඉගෙන නොගත්තෙමි. එයට හේතුව මගේ මනසට එය බටහිර ගණිතය හෝ බටහිර ෙසෙද්ධාන්තික භෞතික විද්‍යාව හෝ තරම්වත් ෙසෙද්ධාන්තිකව පොහොසත් නො වීම ය. රසායන විද්‍යාව පිළිබඳ මට එතරම් දැනීමක් නොමැති වුවත් අවශ්‍ය දේ මම විද්වතුන්ගෙන් හා පොතපතින් දැනගන්නෙමි. මා ලබා ඇති තොරතුරු අනුව කැල්සියම් ආසනේට් ඒ ඒ ආම්ලිකත්ව යටතේ ඒ ඒ උෂ්ණත්වවලදී ජලයේ දියවෙයි. රසායන විද්‍යා හා වෙනත් ඒ සම්බන්ධ මහාචාර්යවරුන් ඒ බව නොදැන සිටීම පුදුමයට කරුණක් නොවුවත් ඔවුන් ජනමාධ්‍යයේ දැනමුත්තන් ලෙස ශිල්ප දක්වා කැලිසියම් ආසනේට් ජලයේ දිය නොවන බව කියමින් ජනතාව නොමග යැවීම සම්බන්ධයෙන් නම් මගේ හදවතට අයහපත් වූ නමුත් මට ඇත්තේ සාධාරණ කෝපයකි. මේ මහදැනමුත්තන්ට දැනගැනීමට අවශ්‍ය නම් අදාළ පත්‍රිකා ඉදිරිපත් කළ හැකි ය.

ඉහත කී අයුරින් රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් වුවත් රෝගය වැළඳ’ීමට තවත් කරුණු දෙකක් සම්පුර්ණ කළ යුතු ය. එනම් රසායනික ප්‍රතික්‍රියාවලින් කැල්සියම් ආසනේට් ලවනය ඇතිවීමට අදාළ කැල්සියම් ලවන සහිත ජලය සහ ආසනික් ර’ඳවා තබාගත හැකි පසක් යන අවශ්‍යතා දෙක ය. අදාළ ප්‍රදේශවල මේ අවශ්‍යතා දෙක ම වෙයි. ඉන් එකක්වත් නොතිබුණහොත් ආසනික් තිබුණ ද රජරට වකුගඩු රෝගය නො වැලඳෙයි. අදාළ ප්‍රදේශවල පමණක් ඒ රෝගය දක්නට ඇත්තේ එබැවිනි. රෝගයට එකම හේතුව ආසනික් නොවුණ ද එය ප්‍රධාන හේතුව වෙයි. හම්බන්තොට රෝගය නැත්තේ එහි කිවුල් ජලය තිබුණ ද අදාළ පස නොමැති බැවිනි. තවත් ප්‍රශ්නයක් ඉතිරි වී ඇත. ආසනික් ලැබෙන්නේ කොහෙන් ද? එයට පිළිතුර කෘෂි රසායන යන්න ය. අඩුම තරමින් කෘමිනාශක වර්ග නවයක ආසනික් ඇති බව වෙනත් පර්යේෂකයෝ ද කියති. කෘෂි රසායනවලට අපේ ගොවි මහතුන් හුරුකර අවුරුදු හතලිහක් පමණ වෙයි. එහි ඇති ආසනික් පොළොවට උරාගෙන ජලයට කාන්දුවීමට අවුරුදු පහළොවක් පමණ ගත වී නම් වකුගඩු රෝගය පසුගිය අවුරුදු විසිපහකට පමණක් සීමාවීම ද ආසනික් මගින් පැහැදිලි වෙයි. හේතු මෙතරම් පැහැදිලිව තිබිය දී පඬියන් ලිබරල්වාදීන් මාක්ස්වාදීන් ආදීන් අපට විරුද්ධවන්නේ බහුජාතික සමාගම් පමණක් නොව බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදී විද්‍යාවද රැකීමට ය. මොවුන්ගෙන් ඇතමකු දහතුනට පක්‍ෂ වීම පුදුමයක් නො වේ.

Politics and Law

I have to postpone my discussion on Arsenic and related topics as it is felt that the thirteenth amendment to the constitution needs immediate attention. As usual India and west are engaged in arm twisting exercises over the thirteenth amendment especially over police and land distribution powers. In any problem it is desirable, not scientific for anybody’s sake, to go to the origin of the problem though we may be repeating ourselves for the umpteenth time. The thirteenth amendment was imposed on us by force by India to solve a non existing ethnic problem. The amendment was based on experience of India where no unitary, eksesath or some form of centralized government existed prior to English rule. They had only dynastic kingdoms, including the so called Asokan Empire which was an extended dynastic state more than an empire. Even Chola Chola (it has some resemblance to the concept Yara Yara among the so called aborigines in and around Melbourne who named the big river Yara Yara) kingdoms that spread across the sea were mainly dynastic states though we refer to them as empires. The concept of Chola mandala reveals the dynastic character of the state. It was the English who finally ended the dynastic states and established a unitary state.

In Sri Lanka it was entirely different as we had an eksesath rajya almost from the beginning of the Sinhala civilization and we also had Epa Mapa Adipada Yuvaraja managing areas (rata karaweema) on behalf of the king. We never had emperors in this country and the Portuguese who could not understand the system called the king of Sri Lanka who reined from Kotte the Emperor. There were no independent states and even the Jaffna state was subordinate to the king in Gampola or anywhere else as the case may be. On certain occasions some of the “chieftains” tried to challenge the eksesath state and the king had to cut the chieftain down to size. It is unfortunate that no historian has done a proper study on the eksesath rajya, thus giving the Tamil racist politicians to claim that there was an independent state in Jaffna when the Portuguese conquerors came with colonialism of western Christian modernity. In any event the majority of the Jaffna population was Sinhala at that time.

Jaffna has been having a Tamil majority only after the Dutch brought the Vellalas for their tobacco cultivation in Sri Lanka. The Dutch introduced the Vellalas to South Africa as well, especially to the Natal province. The Dutch are responsible for introducing Vellalas and Roman Dutch Law to Sri Lanka and South Africa. The Tamils with the patronage extended by the Dutch soon became the majority and gradually absorbed the Sinhalas in Jaffna into their culture as “low caste” people. The Dutch instigated the Tamils to rewrite history (the infamous Yalpana Vaipava Malai being an example) especially in order to “dethrone” the Sinhala kings (whether they were originally from Andra as revealed by the term Andara Demala that referred to Telugu, or not they were Sinhala kings implying that we did not have a dynastic state, just as much the kings of England are referred to as English kings even if their origin is German) from the present eastern and northern provinces. It has to be reminded that at that time there were no Tamils in the present Eastern Province, the only Tamil speaking people in the area being Muslims who were mainly settled down by King Senerath.

The Vellalas were given preferential treatment by the Dutch and then by the English due to political reasons. The English colonialists wanted to use the English speaking among the Vellalas against the Sinhala Buddhists and wanted them (Vellalas) to be the leaders of the aborted Ceylonese nation after the Burghers were removed from the leadership. In Sri Lanka there were two streams of politics from the time English took control of the country. They being the politics of the English Christian colonialists and the so called Ceylonese nation and that of the colonialists and the Sinhala Buddhist nationalists. The Law always follows politics, and for that matter technology etc., and the politics of English and their Ceylonese nation saw that the Legislative Assembly had one member each to represent Sinhala and Tamil communities though the history, culture and demography of the island did not justify it. The politics of the English Christian colonialists and the Sinhala Buddhist nationalists did not have a legislature as such and continued to take place outside the legislature. Legislatures are there to legalize political conditions and the English had the objective of depriving the Sinhala Buddhists their due place in the country when they established the Legislative Assembly. Since then until the establishment of the State Council in 1931 it was a case of making use of the legislature to promote the English political objective of boosting the Ponnambalam family (Ramanathan, Arunachalam and their cousin Ananda Coomaraswamy) as the political and cultural leaders of Ceylon of the English. Until 1931 it was a case of giving equal or more representation to the elite Vellalas as against the elite Sinhalas. The English almost succeeded in making Ponnambalam Arunachalam the leader of the Ceylonese nation in the legislature but a miscalculation ruined their ambition.

The English wanted to make their politics more legal and gave universal franchise to the people. They thought that the Sinhalas like the Tamils could be conditioned from top and had faith in the Sinhala Christian elite who were somebodies and Sinhala Buddhist aspiring elite who were nobodies then to influence the ordinary Sinhala Buddhists and make them docile elements who would legalize the politics of the English and their Ceylonese nation. However, what the English did not realize was that Sinhala nationalism worked bottom up and not top down. The Sinhala Buddhist nationalism which had been revived by Asarana Sarana Sarannakara Sangaraja Himi (Please note that natha also means sarana and with Natha Deviyo we are into another phase of Sinhala Buddhist nationalism) was carried further during the English colonialism by Keppetipola Disawa, Puran Appu, Gongalegoda Banda, Anagarika Dharmapala (please refer articles by Gunadasa Amarasekera on this) and others. The Sinhala Buddhist nationalism had an ongoing battle with English Christian colonialism and after the establishment of the legislative assembly the tussle continued to take place outside the legislature not to the satisfaction of the English. However, what was legislated was not any outcome of this politics, but the politics of the English with the English educated elite (Ceylonese nation) in the country. The politics of Sinhala Buddhist nationalism and the English colonialists was not reflected even in the state council which was the legislature after 1931. The legislature ignored the politics in the country between Sinhala Buddhist nationalism and western colonialism, and legislated for the politics of the English and their Ceylonese elite though somewhat delayed. From the point of view of the English the state council was established to get the Sinhala Buddhist majority into their stride especially through the Sinhala Buddhist leaders who had been nobodies until a few years previously.

The calculations of the English went astray, and by 1956 Sinhala Buddhist nationalism which had won the political battle outside the legislature to a certain extent, wanted their victory legalized. Fifty six elections victory was the result, but the other politics between the westerners and the Ceylonese nation was able to defeat Sinhala Buddhist nationalism in the Parliament as it had the strength of western Christian legal system. The English invariably used the Ceylonese elite including most of the western educated, against Sinhala Buddhist nationalism, and the legal structures of the westerners made sure that the victories of the Sinhala Buddhists were ignored as much as possible, and reflected the politics of the Western Christian colonialism and the Ceylonese elite.

To cut a long story short even before 1956, Chelvanayakam had realized that one day the politics between Sinhala Buddhist nationalism and western Christian colonialism would come to the forefront, and even before that the Tamils could not become leaders in the legislature, and formed his Ilankai Thamil Arasu Kadchi to establish a separate state in what was later labeled as the Tamil homeland. This movement represented an extension of the politics of Ponnambalam family, and was supported by the west and India against Sinhala Buddhist nationalism while the legal structures were used to prevent an ultimate victory by the Sinhala Buddhist nationalism. Western knowledge including that of Law and Science with its notorious scientific method was used to manipulate the system in the legislature and in schools and universities, but the Tamil racism created and nourished by the west and India could not proceed much. Prabhakaran was the answer to the problem who introduced terrorism borrowed from JVP to the Tamil racist movement. It should be made clear that as far as Tamil racism was concerned there was no difference between Chelvanayakam and Prabhakaran. Both wanted a separate state and supported what came to be known as Vadukodai resolution. The TNA of Sumbandan has neither dissociated from the Vadukodai resolution nor denounced the terrorism of the LTTE, and politically they are not different from Prabhakaran. The Tamil racist politics had the support of the Ceylonese nation and in more than one way the politics of the Ceylonese nation was continued by the TULF.

What has to be realized is that the politics of TNA and LTTE were not different, and the LTTE under Prabhakaran was only following the politics of ITAK, TULF etc., using terrorism. Terrorism, war, operation by the armed forces are part and parcel of the politics and Tamil racism had adopted terrorism when they had realized in the seventies that the methods of the TULF would not bring the results they wanted. Thus when the armed forces defeated the LTTE in Nandikadal it was not only terrorism that was defeated but Tamil racist politics as formulated in the Vadukodai resolution. However, though Tamil racist politics have been defeated in the political field between Sinhala nationalism and western Christian colonialism, it still operates in the political field between the aborted Ceylonese nation and western colonialism. The latter has no mass base even with the so called diaspora, which has become powerless in spite of western sponsorship, and now it is simply a virtual politics maintained through media and cyber space.

On the other hand the law lags behind politics and the thirteenth amendment is a case in point. This amendment reflected the politics between western Christian colonialism and the Ceylonese nation that was supported by India, and was a so called solution to the ethnic problem as formulated by the Ceylonese nation. This politics has been defeated and there is no need for a thirteenth amendment, which was added to the constitution to accommodate the demand of the Ceylonese nation during J R Jayawardene’s time. It reflects the politics of the western Christian colonialism and their Ceylonese nation that has been defeated for good at Nandikadal. It is the politics that was defeated through military power and there is no ground whatsoever for the Ceylonese nation represented by TNA to ask for discussions based on the thirteenth amendment. All these discussions had taken place with IKTA, TULF, LTTE, and after the military defeat of LTTE, the Sri Lankan government should not go back to square one, simply because western powers and India are insisting or implying that the government should do so. It is nothing but interference with the sovereignty of the country and the government should not heed to these foreigners. What has to be done is to legislate to suit the new political conditions or in the words of pundits the post war condition. If Churchill was asked to go back to negotiations with the Nazi rump after the so called second world war how would have he reacted? It is the Ceylonese rump that wants thirteen or thirteen plus which has been defeated by Sinhala Buddhist nationalism at Nandikadal, and not the ordinary Tamils who think of some kind of development whatever the model may be. The government should cater to the ordinary Tamils in the Northern and Eastern Provinces and not to the Ceylonese rump. (11/07/20)

Copyright Prof. Nalin De Silva

Akasa shakthi as the source of energy that accelerates the universe

"Since Perlmutter and others (1997) & (1998) observed that the universe expand with an acceleration, many models have been proposed to explain the acceleration. In this paper we present a cosmological model of the universe with both acceleration and deceleration, based on energy due to space –time. This is only one model but many more models can be constructed, and a suitable model could be chosen after comparing the properties of the models with observations. It should be mentioned that we have not solved the equations we have obtained after rewriting and reinterpreting Einstein’s Field Equations, but have only presented a solution that satisfies the rewritten field equations. All that we are interested at present is to give a different interpretation to the so called cosmological constant and to introduce the concept of space- time energy, after rewriting Einstein’s .field equations. The space – time energy is also identified as the so called dark energy, though there is nothing dark about it.


Western Physics is based on Apo, Thejo Vaya and Patavi. They do not consider Akasa as such. Their vacuum energy is not really energy due to space but arises out of birth and decay of particles.. In this paper we introduce Akasa Shakthi or Space – Time Energy that interacts with the other four Bhuthas."

View PDF article

පළාත් සභා අවශ්‍ය කාහට ද?

අවුරුදු දෙකකට පෙර ආරක්‍ෂක ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ මගපෙන්වීම යටතේ අපේ රණවිරුවෝ ප්‍රභාකරන් හා ඔහුගේ ත්‍රස්තවාදය පැරදවූහ. බොහෝ දෙනා නොදනිතත් එහි දී මතු බුදුවන මෛත්‍රී බෝසතාණන් වහන්සේ (නාථ දෙවියන්) හා මෛත්‍රී බුදුරජාණන් වහන්සේගේ අගසව් තනතුරකට පත්වීමට නියම ව ඇති විපස්සක දෙවියන් (මෙතුමන්ගේ බුද්ධිය හා දැනුම හමුවේ අයින්ස්ටයින් නිව්ටන් ආකිමිඩීස් ත්‍රිත්වය හිරු දුටු කදෝපැණියන් මෙනි. මම ඒ තිදෙනා ගැඹරෙන් ද විපස්සක දෙවියන් යම් පමණකින් ද හදාරා ඇත්තෙමි. ඒ පිළිබඳ විස්තර පසුව ලියමි) ප්‍රධාන සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන්ගේ ද සහාය ලැබිණි. එහෙත් ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගේ දේශපාලන නායකත්වය නොවන්නට ඒ කිසිවක් සිදු නොවන්නට තිබිණි. රණවිරුවන් ජීවිත පරිතා්‍යගයෙන් එසේ කළේ ඇයි? ජනාධිපතිතුමා බටහිර හා ඉන්දීය බලපෑම්වලට යටත් නොවී විවිධ තර්ජන ගර්ජන මධ්‍යයේ ඉන්ද්‍රඛීලයක් සේ නොසැළී දෙමළ ජාතිවාදයේ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළේ ඇයි? ඒ රටේ ස්වෛරීභාවය වෙනුවෙනි. එකල බටහිර ගැති ලිබරල්වාදී, මාක්ස්වාදී ආදී විවිධ වර්ගවල සියළු බුද්ධිමතුන් යැයි කියාගන්නා අය උපදෙස් දුන්නේ ප්‍රභාකරන් සමග සාකච්ඡා කරන ලෙස ය. අපි එදා ඒ පඬියන්ට විරුද්ධ වීමු. අප කියා සිටියේ ප්‍රභාකරන් පරාජය කළ යුතු බවත් ඔහු පරාජය කළ හැකි බවත් ය. මාවිල්ආරුවෙන් පසු සියල්ල වෙනස් වීමට පටන් ගත්තේ අපට අවශ්‍ය ආකාරයට ය.

ප්‍රභාකරන් පරාජය කළ යුතුව තිබූණේ ඇයි? ප්‍රභාකරන් යනු කවු ද? දැනට අවුරුදු විස්සකට පමණ පෙර ප්‍රභාකරන් ඔහුගේ සීයාලා බාප්පලා හා මස්සිනාලා නමින් පොතක් පළවිය. එහි ප්‍රභාකරන් යනු අහම්බෙන් පහළ වූ පුද්ගලයකු නොව මෙරට දෙමළ ජාතිවාදයේ එක් පුරුකක් පමණක් බව සංගත ව ප්‍රකාශ කෙරිණි. මෙරට දෙමළ ජාතිවාදය ඈරඹුණේ පනස්හයෙන් පසුවවත්, විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශයේ ඊනියා ප්‍රමිතිකරණයක් නිසාවත් (අද ද ප්‍රමිතිකරණ දෙකක් ක්‍රියාත්මක වෙයි. එකක් ඉසෙඩ් ලකුණ ඔස්සේ සිදුවන විෂයානුබද්ධ ප්‍රමිතිකරණයකි. අනෙක දිස්ත්‍රික් කෝටා හෙවත් දිස්ත්‍රික් කොටස යනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වන ප්‍රදේශානුබද්ධ ප්‍රමිතිකරණයකි. මේ ප්‍රමිතිකරණ අද ක්‍රියාත්මක වන්නේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වලට වාසිදායක ව ය. එදා ප්‍රමිතිකරණය මාධ්‍යානුබද්ධ ප්‍රමිතිකරණයක් විය. එහි කිසිදු වරදක් නොතිබිණි. අද එය නැවත ක්‍රියාත්මක කිරීම ප්‍රායෝගික නොවුණත් ෙසෙද්ධාන්තික වශයෙන් ගත්කල එහි දොසක් දැකිය හැක්කේ ප්‍රමිතිකරණය යනු කුමක් දැයි නොදත් සිංහල විරෝධී කසිකබල් සතිඅන්ත පුවත්පත් කතුවරයකුට හා වෙනත් එවැනි පඬියන්ට පමණකි) දෙමළ ජනයාට දෙමළ නිසා ම සිදුවූ ඊනියා අසාධාරණයක් නිසාවත්, ජේ ආර් ජයවර්ධන ජනාධිපතිවීමෙන් පසුව ඉන්දියා විරෝධී බටහිර ගැති විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කිරීම නිසාවත් නො වේ. දෙමළ ජාතිවාදය ඇරඹුණේ ලන්දේසීන් මෙරටට දුම්කොළ වගාවට දකුණු ඉන්දියාවෙන් වෙල්ලාල නමින් හැඳින්වෙන කෘෂි කම්කරුවන් ආනයනය කිරීමෙන් පසුව ය. එදා සිට ලන්දේසීහුත් පසුව ඉංගිරිසිහුත් අද ඉංගිරිසින් හා ඇමරිකානුවන් ප්‍රධාන බටහිරයෝත් මුල දී වෙල්ලාලයන් තුළ හා පසුව දෙමළ ජනවර්ගය තුළ සිංහලයන්ට විරුද්ධව දෙමළ ජාතිවාදයක් ඇතිකර සිංහලයන්ට, විශේෂයෙන් ම සිංහල බෞද්ධයනට විරුද්ධව, දෙමළ නායකයන් හා පසුව දෙමළ ජනයාත් මෙහෙයවූහ, මෙහෙයවති. ප්‍රභාකරන් යනු රාමනාදන්ලාගේ දේශපාලන මුණුබුරෙක් ද, චෙල්වනායගම්ලාගේ හා සම්බන්ධන්ලාගේ ඥාති පුත්‍රයෙක් ද, නීලන් තිරුචෙල්වම්ලාගේ මස්සිනා කෙනෙක් ද වෙයි. මේ දේශපාලනයෙහි මුල ඇත්තේ ඉංගිරිසින්ගේ මෙහෙයවීමෙන් මෙරට දේශපාලන නායකයා බවට පත්වීමට කටයුතු කළ රාමනාදන් ය. රාමනාදන්ගේ සිට ජී ජී පොන්නම්බලම් දක්වා ක්‍රියාත්මක වූයේ දෙමළ නායකයන් රටේ ද නායකයන් කරවීමේ දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනයකි. ඉන් පසු චෙල්වනායගම්ගේ සිට අමිර්තලිංගම් හා දැන් සම්බන්ධන් දක්වා ක්‍රියාත්මක වන්නේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල වෙන ම දෙමළ රාජ්‍යයක් පිහිටුවීමේ දෙමළ බෙදුම්වාදී දේශපාලනය ය. ප්‍රභාකරන් එයට එකතු කළේ ජ වි පෙරමුණේ ත්‍රස්තවාදය ය. ඒ ත්‍රස්තවාදයට ද දෙමළ ජාතිවාදී අනෙක් දේශපාලන ක්‍රියාදාමයන්ට මෙන් ම ඉන්දියාවේ ද බටහිර ද සහාය ලැබිණි. ප්‍රභාකරන් හා සම්බන්ධන් අතර වෙනස ඇත්තේ ත්‍රස්තවාදයේ මිස දෙමළ ජාතිවාදයේ නො වේ ඔවුහු දෙදෙනා ම දෙමළ ජාතිවාදීහු වෙති.

දෙමළ ජාතිවාදයට ඉන්දියාවේ ඇති සම්බන්ධය අපට පෙනෙන්නට පටන්ගත්තේ ඉන්දිරා ගාන්ධිගේ කාලයේදී වූ පමණින් දෙමළ ජාතිවාදය හා ත්‍රස්තවාදය ජේ ආර්ගේ ඇමරිකන් ගැති විදේශ ප්‍රතිපත්තියට විරුද්ධව ඉන්දියාව විසින් අරඹන ලද්දක් යැයි නිගමනය කිරීම වැරදි ය. අප ප්‍රශ්න මැදින් අල්ලාගත යුතු නො වේ. මෙරට ප්‍රශ්නය සිංහලයන්ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන දෙමළ ජාතිවාදය ය. එය අවුරුදු දෙසියයකට ආසන්න කාලයක් පවතින ප්‍රශ්නයකි. ප්‍රශ්නය විසඳිය හැක්කේ දෙමළ ජාතිවාදය සහමුළින් ම පරාජය කිරීමෙනි. ප්‍රභාකරන්ගේ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය යනු දෙමළ ජාතිවාදයේ ම එක් ප්‍රකාශනයක් පමණකි. එයට පමණක් නොව සමස්ත දෙමළ ජාතිවාදයට ම බටහිර් හා ඉන්දියාවේ සහාය ලැබෙයි. අප විසින් පරාජය කෙරුණේ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය ය. ඒ සමග ත්‍රස්තවාදයේ දේශපාලනය වූ දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනය ද පරාජය කෙරිණි. ඒ අතර අප විසින් දෙමළ ජාතිවාදය න්‍යායාත්මකව ද පරාජය කෙරී ඇත. එහෙත් දෙමළ ජාතිවාදය දේශපාලනික ව තවමත් අතථ්‍ය ව ව්‍යාජ ව ක්‍රියාත්මක වෙයි. එසේ ක්‍රියාත්මක වන්නේ බටහිරයන්ගේ හා ඉන්දියානුවන්ගේ ආධාරයෙනි. සාමාන්‍ය දෙමළ ජනයාට අද ඊළමක් හෝ පළාත් සභා හෝ අවශ්‍ය නො වේ. එහෙත් සම්බන්ධන්ලා බටහිරයන්ගේ හා ඉන්දියානුවන්ගේ අනුග්‍රහයෙන් දේශපාලනය කරති. ප්‍රභාකරන් බලාපොරොත්තු වූ ඊනියා විසඳුම හා චෙල්වනායගම් බලාපොරොත්තු වූ හා සම්බන්ධන් බලාපොරොත්තුවන ඊනියා විසඳුම අතර වෙනසක් නැත. ඒ විසඳුම් වෙනම රාජ්‍යයක් පිහිටුවීම මිස අනෙකක් නො වේ. බටහිරයන් දෙමළ නායකයන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ මේ නො වෙනස් විසඳුම ය. වෙනස වූයේ චෙල්වනායගම්ගේ මිනිසුන් ප්‍රකෝප කරන ඊනියා අවිහිංසා සත්‍යග්‍රහ සහ ප්‍රභාකරන්ගේ ත්‍රස්තවාදය අතර ය. පඬියන් බටහිරයන් හා ඉන්දියානුවන් ආණ්ඩුවට ප්‍රභාකරන් සමග සාකච්ඡා කිරීමට යැයි කීවේ ක්‍රමයෙන් මේ විසඳුම ලබා දීමට ය. ප්‍රභාකරන්ගේ ත්‍රස්තවාදය ඒ විසඳුම ලබාගැනීම සඳහා යොදාගත් බිල්ලා විය. බිල්ලා පෙන්වා කුඩා ළමුන් බය කරන්නාක් මෙන් ප්‍රභාකරන් පෙන්වා ඊනියා සාකච්ඡා හරහා ඊළාම ලබාදීම ඉහත කී කාගේ කාගේත් උපක්‍රමය විය. දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යනු ප්‍රභාකරන් පෙන්වා අපේ ඉතිහාසයට හෝ වර්තමානයට හෝ නොගැලපෙන ඉන්දීය මාදිලියේ ඊනියා විසඳූමක් විය. එය අප මත බලහත්කාරයෙන් පටවනු ලැබූවකි. ඇතැම් පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන් හා චන්ද්‍ර්‍රිකාගේ ඇමතිවරුන් එයට කැමති වුව ද එය ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් වනතාක් ඒ ඔස්සේ ඊළමක් දීමට දෙමළ ජාතිවාදීන් හා ඔවුන් පිටුපස සිටින බටහිරයන් හා ඉන්දියානුවන් කටයුතු කරනු ඇත. මෙහි දී ප්‍රභාකරන්ගේ සීයලා පොතෙන් මුල්වරට අනාවරණය කෙරුණු චෙල්වනායගම්ගේ දැන් ටිකක් පසුව හුඟක් යන ප්‍රතිපත්තිය අවධාරණය කළ යුතු ය. අද පොලිස් බලතල හා ඉඩම් බලතල පළාත් සභාවලට ඉල්ලන්නේ දහතුන ඔස්සේ බව අමතක කළ යුතු නො වේ.

අප අමතක නොකළ යුතු ප්‍රධානම කරුණ නම් දෙමළ ජාතික සංධානය තවමත් වඩුකොඩේ සම්මුතිය අත්හැර නැති බව ය. දෙමළ ජාතිවාදයේ සන්ධිස්ථානයක් වූ 1976 වඩුකොඩේ සම්මේලනයේ දී සම්මත කරගන්නා ලද සම්මුතියෙන් ඊළාමක් පිහිටුවීම අනුමත කෙරී ඇත. අපි සම්බන්ධන් ප්‍රමුඛ දෙමළ ජාතික සංධානයට වඩුකොඩේ සම්මුතිය අවලංගු කරන ලෙසට අභියෝග කරමු. එසේ නොකරනතාක් අපට ඔවුන් ඊළාම්වාදීන් ලෙස සැලකීමට සිදුවනු ඇත. එසේ නොකරනතාක් සම්බන්ධන් හා ප්‍රභාකරන් අතර ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් වෙනසක් නැත. ක්‍රියා මාර්ග අතර ද පැහැදිලි වෙනසක් නැත්තේ ප්‍රභාකරන් හා ත්‍රස්තවාදීන් සම්බන්ධන්ලාට අපේ කොල්ලන් වූ නිසාත් සම්බන්ධන්ලාගේ පූර්ණ අනුග්‍රහය ප්‍රශාකරන්ට ලැබුණු නිසාත් ය. එබැවින් සම්බන්ධන් වහාම ප්‍රභාකරන්ගේ මිනීමරු ත්‍රස්තවාදය ද හෙළා දැක ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළ යුතු ය. කෙසේ වෙතත් යුද්ධය හෝ ආයුධ සන්නද්ධ සටන් හෝ යනු දේශපාලනය ම මිස අනෙකක් නො වේ. අප විසින් පරාජය කරනු ලැබුයේ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පමණක් නො වේ. ත්‍රස්තවාදය පෙනී සිටියේ යම් දේශපාලනයක් වෙනුවෙන් ද හමුදා මෙහෙයුම් ජයග්‍රහණය සමග ඒ දේශපාලනය ද පරාජය කෙරිණි. අද හමුදා ජයග්‍රහණය සමග දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනයේ විසඳුම් ද පරාජය වී ඇත. ඒ අරුතින් දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථාව ද දේශපාලනික ව පරාජය කෙරී ඇත. එහෙත් නෛතික තත්වය සෑමවිට ම දේශපාලනය සමග සමාන්තර ව ගමන් නො කරයි. නීතිය, දේශපාලනය තාක්‍ෂණය ආදිය පසුපස මිස ඉදිරියෙන් ගමන් නොකරයි. දහතුන දේශපාලනික ව පරාජය වී ඇති නමුත් එය නෛතික ව තවමත් ක්‍රියාත්මක වෙයි. අද කළ යුත්තේ වත්මන් දේශපාලනයට ගැලපෙන පරිදි නීතිය, මෙහි දී මූලික නීතිය හෙවත් ව්‍යවස්ථාව, වෙනස් කිරීම ය. රණවිරුවන් ප්‍රභාකරන් හා ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළේ නැවතත් දෙමළ ජාතිවාදය සමග සාකචිඡා කිරීමට නො වේ. චර්චිල් හිට්ලර්ගේ ඝාතනයෙන් පසු ඉතිරි වී සිටි නට්සිවාදීින් සමග සාකච්ඡා ආරම්භ නො කළේ ය. ලෙනින් අත් අඩංගුවේ සිටි සාර් රජුගේ පවුල ඝාතනය කිරීමෙන් පසු සාර්ගේ දේශපාලන හිතවතුන් සමග සාකච්ඡා නො කළේ ය. ලෙනින් යුද්ධාධිකරණයට යැවිය යුතුව තිබුණි යැයි කියන මාක්ස්වාදියකු ද නැත. අද ඇත්තේ බටහිරයන්ගේ හා ඉන්දියානුවන්ගේ අනුග්‍රහය ලබන සම්බන්ධන්ලාගේ අතථ්‍ය දෙමළ දේශපාලනයකි. අප සම්බන්ධන්ලාගේ දේශපාලනයට හසුවිය යුතු නො වේ. විසඳිය යුතු ව තිබූ ඊනියා ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නයක් තිබුණේ පඬියන්ගේ හිස් වූ හිස්වල පමණ ය. දෙමළ ජනයාට අද අවශ්‍ය පළාත් සභා, ඉඩම් හා පොලිස් බලතල නොව යම් මාදිලියක සංවර්ධනයකි. පළාත් සභා අවශ්‍ය වඩුකොඩේ සමමුතිය පිළිගත්තවුන් ට ය.

විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ ප්‍රකාශයට පිළිතුරු - I

ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය මෙරට බටහිර විද්‍යාඥයන් ඒකරාශි කරන සංවිධානය ලෙස සැලකිය හැකි ය. සියළු ක්‍ෂෙත්‍රවල බටහිර විද්‍යාඥයන්ට එහි සාමාජිකයන් විය හැකි ය. මේ සංවිධානයේ විවිධ කමිටු ද වෙයි. බටහිර විද්‍යාව ජනප්‍රිය කිරීම සඳහා කමිටුවක් වන අතර පොදුවේ ඊනියා පර්යේෂණ සඳහා ද කමිටුවක් වෙයි. එයට අමතරව තවත් කමිටු රාශියක් වෙයි. මම ද මේ සංගමයේ යාවජීව සාමාජිකයෙක් වෙමි. අවුරුදු විස්සකට එහා පැත්තේ මම ඉහත සඳහන් කමිටු දෙකේ ද කටයුතු කළෙමි. මම අවුරුද්දක් ඊනියා පර්යේෂණ කමිටුවේ සභාපති වීමි. එපමණක් නොව අවුරුදු දෙකක් පමණ මම එහි මහා මණ්ඩලයේ (council) ද සාමාජිකයෙක් වීමි. එහෙත් ඉන් මෙහා පැත්තේ මේ සංගමයේ වැඩ කටයුතුවලට මම සාමාන්‍යයෙන් සහභාගි නො වෙමි. එහෙත් මගේ ශිෂ්‍යයකුට හෝ ශිෂ්‍යාවකට හෝ ඒ සංගමයෙන් ත්‍යාගයක් ප්‍රදානය කරන අවස්ථාවක දී මම සහභාගි වෙමි.

ශ්‍රි ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ නාමයෙන් ආනයිනක පලිබෝධනාශකවල ආසනික් අඩංගුවීම සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශයක් නිකුත් කෙරී ඇත. එය සංගමයේ මහා මණ්ඩලය විසින් නිකුත් කරන ලද්දක් යැයි සැලකිය හැකි ය. මේ සංගමයේ වත්මන් සභාපතිවරයා වූ මහාචාර්ය ධම්මික තංතිරිගොඩ මහතා ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ භෞතික විද්‍යාව පිළිබඳ ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයා ය. ඔහු ලංකාවේ කිර්තිමත් විද්‍යාඥයකු ලෙස සැලකෙයි. ඔහු ලංකාවේ විද්‍යාව පිළිබඳ ජාතික ශාස්ත්‍රීය මණ්ඩලයේ අධිසාමාජිකයෙක් ද වෙයි. එවැනි කීර්තිමත් විද්‍යාඥයකු සභාපතිත්වය දරණ සංගමයක ප්‍රකාශයක් නොසලකා හැරිය හැක්කේ කෙසේ ද? මෙම සංගමයේ වත්මන් සංස්කාරකවරිය ද සම්මානනීය විද්‍යාඥවරියක වෙයි. නමින් මහාචාර්ය ජනිතා ලියනගේ වන මෙම මහත්මිය බොහෝ දෙනා දන්නා පරිදි කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රසායන විද්‍යා අංශයේ මහාචාර්යවරියක වන අතර රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික් නොවන බව තරයේ ප්‍රකාශකරන්නී ය. ඇය දැනට එම රෝගය පිළිබඳ ව ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය හා එක්ව පර්යේෂණ කරන්නී ය.

ශ්‍රි ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය ආසනික් පිළිබඳ ප්‍රකාශයක් නිකුත් කළේ මහාචාර්ය ජනිතා ලියනගේ ඒ සංගමයේ වත්මන් සංස්කාරිකවරිය හා මහා මණ්ඩලයේ සාමාජිකාවක වන නිසා යැයි මම කිසිසේත් නො කියමි. මහාචාර්ය තංතිරිගොඩ වැනි කීර්තිමතකු එවැන්නක් පදනම් කරගනිමින් ප්‍රකාශ නිකුත් කරන්නේ යැයි මම විශ්වාස නො කරමි. මේ සංගමයේ විිද්‍යාඥයෝ තමන් බැරෑරුම් (serious – ඉංගිරිසි ප්‍රකාශයෙහි තිබූ මෙම වචනය සිංහලට පරිවර්තනය වී ඇත්තේ සැබෑ ලෙස ය. කෙසේ වෙතත් මම එය බැරෑරුම් වෙනසක් ලෙස නො සලකමි. එය සැබෑ වෙනසක් ද නැද්ද යන්න මේ අවස්ථාවෙහි අදාළ නො වේ ය යු මගේ හැඟීම ය) විද්‍යාඥයන් ලෙස සලකා ගනිති. බැරෑරුම් විද්‍යාඥයන් හෝ සැබෑ විද්‍යාඥයන් හෝ යමක් ප්‍රකාශ කරන විට ඒ පිළිබඳ ව බැරෑරුම් ලෙස සොයා බලා හැකිතාක් කරුණු එකතුකර ගත යුතු යැයි මම සිතමි. ඔවුහු මා මෙන් නොව අසම්මත ප්‍රකාශ නොකරති යි සිතමි.

ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ ප්‍රකාශයේ පහත සඳහන් කරුණු එකින් එක ගනිමු. පළමුවෙන් ඔවුන් ප්‍රකාශ කරන්නේ පහත සඳහන් අදහස ය. විද්‍යාඥයන්ගේ පරීක්‍ෂණවලින් ලැබෙන නව ප්‍රතිඵල තමන් ගේ සාම්‍යයන් ලවා සාම්‍ය සමාලෝචනවලට (peer review) භාජනය කළ යුතු ය. විශේෂයෙන් ම පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල මත වැදගත් ප්‍රතිමත්තිමය තීරණ ගත යුතු කල අදාළ පරීක්‍ෂණ ජාත්‍යන්තර තලයේ පිළිගත් පර්යේෂණාගාරයක නැවත සිදුකළ යුතු ය. එහෙත් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයීය කණ්ඩායම එසේ නොකර ප්‍රතිඵල ඉක්මණින් ප්‍රසිද්ධියට පත්කිරීමට කටයුතු කර ඇත. අනෙක් කරුණුවලට යෑමට පෙර අපි මේ කරුණ විභාග කරමු.

අපේ ප්‍රතිඵල තවමත් ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවක පළ කෙරී නැති බව නම් ඇත්ත ය. එහි දී අපේ කණ්ඩායමට මුහුණ පෑමට සිදු වූ පළමු කරුණ වූයේ එහි කතෘත්වය කාගේ ද යන්න ය. රජරට හා අවට ආදළ ප්‍රදේශවල පස්වල හා ජලයේ ආසනික් ඇති බව පළමුවෙන් ම දැනගත්තේ නාථ දෙවියන්ගෙන් බව අපි නොවළහා කීවෙමු. අද ද කියමු. ක්වොන්ටම් භෞතිකවිද්‍යාව ගැන ද කියවන මහාචාර්ය තංතිරිගොඩ මහතා ෂ්රොඩිංගර්ට තම සමීකරණය පිළිබඳ අදහස ලැබුණේ කෙසේ දැයි දන්නේ ද? ඒ පිළිබඳ ඉඟියක් ජිම් බැගට් විද්වතා (ඔහු මා මෙන් නොව බටහිර විද්‍යාවට ලැදි ය) විසින් රචිත ක්වොන්ටම් ප්‍රවාදයේ අර්ථය (The meaning of Quantum Theory) නම් කෘතියෙහි සඳහන් වෙයි. අද මෙරට බටහිර විද්‍යාවේ වීරයන් හා වීරවරියන් වී සිටින ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් මේ පොතවත් කියවන්නේ නම් බටහිර විද්‍යාව මුහුණ පා ඇති අර්බුදය ගැන සුළුවෙන් වුවත් දැනගත හැකිවනු ඇත.

අදහස කාගෙන් ලැබුණ ද අපි බටහිර සම්මත රසායන විද්‍යාවට අනුව නියැදි පරීක්‍ෂා කළෙමු. එහි දී සාමාන්‍ය සම්මත ක්‍රමය උපකරණ වශයෙන් නොව යොදා ගන්නා රසායනික ද්‍රව්‍ය, පී එච් අගය හා උෂ්ණත්වය ආදිය වශයෙන් වෙනස්වීම පිලිබඳ ව අපි විවිධ අත්හදා බැලීම් කළෙමු. ඒ අරුතින් ගත්කල අපට ආසනික් හඳුනාගැනීම සඳහා නව ක්‍රමයක් වෙයි. අප මේ ක්‍රමය ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවක පළකර නොමැති නමුත් එය ඊනියා විද්වත් සම්මේලන කිහිපයක දී ද අගමැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් මහාචාර්ය ජනිතා ලියනගේ මහත්මිය හා වෙනත් බටහිර විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා අය සහභාගි වූ රැස්වීමක දී ද ඉදිරිපත් කර ඇත. පසුව සඳහන් කරන ලද රැස්වීමේ දී ලියනගේ මහත්මිය වචනයක්වත් කතා නොකිරීමට ප්‍රවේසම් විය. ඒ එතැන කිසිවකු තමන් වැදගත් යැයි සිතන කතුන්ට නොසරුප් වදනින් බැන වැදුනු නිසා විය නො හැකි ය. ඇයට කීමට වැදගත් දෙයක් තිබිණි යැයි මම නො සිතමි. අප කියා ඇත්තේ ඕනෑම අයකුට අපේ ක්‍රම අනුව පරී’ක්‍ෂා කරන ලෙස හෝ අපේ රසායනාගාරවලට පැමිණ ඒ් ක්‍රම විමර්ශනයට භාජනය කරන ලෙස ය. එහෙත් මේ වන තුරු ඒ ආරාධනය පිළිගත් අයකු නැත.

අප අපේ නියැදි වෙනත් ආයතනයකට නොයැවීය යන්න කරුණු සොයා නොබලා කරන ප්‍රකාශයක් පමණ ය. කරුණු සොයා නොබලා ප්‍රකාශ කිරීම මහාචාර්ය තන්තිරිගොඩ ඇතුළු සැබෑ වි්‍යාඥයන්ගේ (බැරෑරුම් විද්‍යාඥයන්ගේ) ක්‍රමය දැයි මම නො දනිමි. ඒ කෙසේ වෙතත් අපි අපේ නියැදි කාර්මික හා තාක්‍ෂණ ආයතනයට පරීක්‍ෂාව සඳහා යැවීමු. එහෙත් ඔවුන් ඒ ආපසු එවා තිබුණේ පරීක්‍ෂා කිරීමේ දී ඔවුන්ගේ කාර්ය මණ්ඩලයේ එක් තැනැත්තියක සිහි නැති වූ බව පවසමිනි. අපට එවිට කළ හැක්කේ කුමක් ද? එහෙත් අගමැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවති රැස්වීමේ දී ඔවුන්ගේ ස්ථාවරය වෙනස් වී ඇති බව දැනගැනීමට ලැබිණි. පලිබෝධනාශක පිළිබඳ රෙජිස්ට්‍රාර්වරයා ද ඒ ආයතනය ලවා නියැදි පරීක්‍ෂා කරගෙන ඇති අතර එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පලිබෝධනාශක වර්ග නවයක් මෙරටට ආනයනය කිරීම තහනම් කිරීමට පියවර ගෙන ඇත. දැනට එක් එක් ආයතනය මගින් කරන ලද පරීක්‍ෂණවලින් අපට වැදගත් නිගමනයකට එළඹිය හැකි ය. එනම් පරීක්‍ෂාවක දී අප යම් නියැදියක මනින ආසනික් ප්‍රමාණය එහි දී යොදාගන්නා උපකරණ, ක්‍රමය (උෂ්ණත්වය, රසායන ද්‍රව්‍යවල සාන්ද්‍රතාව, පී එචි අගය ආදිය) හා පුද්ගලයා ද මත රඳා පවතින බව ය. සියළු දෙනාට ලැබෙන ඊනියා වාස්තවික අගයක් අඩුම තරමෙන් ආසනික් සඳහා නොමැති බව පැහැදිලි ය.

මෙහි දී කිවයුතු කරුණක් වෙයි. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආදි විද්‍යාර්ථීන් යැයි කියාගන්නා කිහිප දෙනකු පසුගිය දා ජ වි පෙටමුණට හිතවත් වෙබ් අඩවියක ආසනික් හා නාථ දෙවියන් සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශයක් අඩවියට එකතු කර ඇත. එහි කියන ආකාරයට අප සුළුතරයක් විශ්වවිද්‍යාලයට අපකීර්තියක් ගෙනැවිත් ඇත. එහෙත් අපට කිව හැක්කේ පලිබෝධනාශක රෙජිස්ට්‍රාර්වරයා දැනටමත් පලිබෝධනාශක වර්ග (එහි රසායනික සංයුතියේ ආසනික් ප්‍රතිශතය අඩු වැඩි වශයෙන් කුමක් වුවත්) නවයක් තහනම් කිරීමට පියවර ගෙන ඇත්තේ හුදෙක් ඔහුගේ ස්වයම්භූ ඥානයකින් නොව මූලිකව ම අපේ පර්යේෂණ හේතුවෙනි. අපේ පර්යේෂණ නොතිබෙන්නට රෙජිස්ට්‍රාර්වරයා එකදු වර්ගයක්වත් තහනම් කිරීමට පියවර නොගනු ඇත. එය කිසිසේත් ම අප විසින් කැලණිය විශ්වවිිද්‍යාලයට ගෙනෙන ලද අපකීර්තියක් නොවේ. අපේ පරීක්‍ෂාවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පලිබෝධනාශක වර්ග නවයක් තහනම්කිරීම අප විසින්, විශේෂයෙන් ම මහාචාර්ය ප්‍රියානි පරණගම මහත්මිය විසින් කරන ලද පරීක්‍ෂණවල ප්‍රතිඵල බැවින් අපට ඒ පිළිබඳ ඇත්තේ විශ්වවිද්‍යාලයට කීර්තියක් ගෙන ඒම පිළිබඳ අභිමානයකි. එහෙත් අපි එයින් උදම් නො වෙමු. අපේ අරමුණ රජරට ඇතුළු අනෙක් ප්‍රදේශවල ද ගොවි ජනතාව කෘෂි රසායන භාවිතයෙන් ඉවත් කර හෙළ ගොවි කම දෙසට යොමු කරවීම ය.

අපේ කණ්ඩායමේ අනෙක් අය කෙසේ වෙතත් පර්යේෂණ පත්‍රිකා යැයි කියැවෙන ලිපි සාම්‍ය සමාලෝචනයකට පසුව ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවල කෙරෙන පළකිරීම් ගැන මගේ විශ්වාසයක් නැත. මෙහි දී බොහෝවිට සාම්‍ය සමාලෝචක තීරකයන් දෙදෙනකුගේ තීරණය මත ලිපිය පළ කෙරෙයි. එහෙත් මේ තීරකයන්ට කෙතෙක් වැරදීම් සිදු වී ඇත් ද? මහාචාර්ය තංතිරිගොඩ මහතා නේචර් හා සයන්ස් සඟරාවල තීරකයන්ට සිදු වී ඇති වැරදි ගැන දන්නේ ද? එය ඉඳහිට කෙරුණක් නොවන බවත් සුළු ප්‍රමාණයකින් පමණක් කෙරෙන්නක් නොවන බවත් දැනට අවුරුදු කිහිපයකට පෙර ඉකොනොමිස්ට් සඟරාවේ පළ වී තිබිණි යැයි මට පසුගිය දා දැනගැනීමට ලැබිණි. යම් කිසිවකු තම පර්යේෂණ වාර්තාවක්, ලිපියක් ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවකට යැවීමෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ අනෙක් අය ලවා ද හැකිනම් පර්යේෂණය නැවත කරවා ගැනීම ය. එහෙත් ඒ කළ හැකි ප්‍රශස්ත ම ක්‍රමය ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවක පළ කිරීම යැයි කිසිවකු කියන්නේ කෙසේ ද? පුවත්පතක සංස්කාරකවරයා කැමති නම් කතුවරයාට තම ලිපිය අදාළ පුවත්පතෙහි පළකරවා ගැනීමට හැකි විය යුතු ය. පුවත්පතක පළ වූ ඊනියා විද්‍යාත්මක ලිපියක අගය අඩුවන්නේ එය ඊනියා තීරකයන් විසින් සමාලෝචනය කෙරී නැති බැවින් ද? මා මගේ නව අදහස් රැගත් ලිපි බොහෝමයක් පළකරන්නේ විදුසර පුවත්පතෙහි ය. දිවයින හා දි අයිලන්ඩ් පුවත්පත්වල පළකෙරෙන අවස්ථා ද වෙයි. අපේ බටහිර වි්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා අය පුවත්පත්වල පළවන ලිපිවල හරයක් නො දකිති. එහෙත් ඔවුන් විසින් මේ දක්වා කිසිදු නව ප්‍රවාදයක් සංකල්පයක් ඉදිරිපත් කෙරී නැත. ඔවුන් කරන්නේ තෝමස් කූන් විද්වතා සඳහන් කළ සාමාන්‍ය විද්‍යාවකි (normal science). ඔවුන් නැවත නැවතත් කරන්නේ බටහිරයන් පළකර ඇති ක්‍රමයක් මෙරටෙහි ද යොදා ගැනීම පමණකි.

තම ලිපි පුවත්පත්වල පළකිරීමෙන් වන එකම අවාසිය මෙරට විශ්වවිද්‍යාලවල විවිධ තනතුරුවලට උසස්කිරීම්වල දී ඒ ලිපිවලට ලකුණු නො ලැබීම ය. එහෙත් එසේ ලිපි පුවත්පත්වල පළකිරීමෙන් තම කෘතිය බොහෝ දෙනාගේ අවධානයට ලක්කරවිය හැකි ය. පුවත්පත්වල අපේ කණ්ඩායමේ ප්‍රතිඵල පළවීමෙන් අපට ද වාසියක් වී ඇත. අද බොහෝ දෙනාගේ අවධානයට ආසනික් ලක් වී ඇත. ඒ හේතුවෙන් පලිබෝධනාශක රෙජිස්ට්‍රාර්වරයාගේ කටයුතු ද ඉක්මන් වී ඇත. දැනටමත් ඔහු පලිබෝධනාශක ද්‍රව්‍ය නවයක් තහනම් කිරීිමට පියවර ගෙන ඇත.

Devivaru, Arsenic and Science - III

My reply to Prof. Carlo Fonseka can be postponed as it is more abstract, and compels me to go into a discussion on the so called Scientific Method at a deeper level than in the case of replies to Professors Oliver Ileperuma and Upali Samarajeewa. Currently what is more important is the direct impact of the comments by these learned scientists on research into the Rajarata Kidney disease and I would like to delve into the articles by Professors Ileperuma and Samarajeewa. Mr. Suranimala’s article that appeared on 11th July needs no elaborate reply as he is arguing at the level of a schoolboy. He merely says if Devivaru are capable of identifying Arsenic in samples of soil and water then there is no use of laboratories and scientists as the Devivaru could advice us on everything. The fallacy of his argument lies exactly there. From the experience of Arsenic he generalizes to other phenomena as well without knowing that even if the Devivaru are capable of giving us knowledge on all topics in a given field, they would not do so for the simple reason that their “divya balaya” would vanish if they do so. I do not want to go into a detailed discussion on this and all that I have to say at this juncture is that the samyak drshtika devivaru would communicate to us only that knowledge needed to make Sri Lanka a Dharmadweepa again. The devivaru are interested in taking out the farmers from the modern western agriculture which not only adds poison to food, in spite of so called food scientists of the caliber of world renowned Dr. Upali Samarajeewa who describes himself as an international expert in laboratory accreditation addressing the food safety issues associated with global trade, but also kills pests. It may be that in this era of super specialization Dr. Samarajeewa’s expertise is more on laboratory accreditation rather than directly on food safety issues. The devivaru are interested also in the welfare of the pests and also of the farmers, and want the latter to refrain from killing pests using pesticides with or without Arsenic. They are also interested in curing the Rajarata Kidney patients and any knowledge communicated to us would be along those lines. Certainly the devivaru would not tell us in advance the winner of the next one day international match Sri Lanka cricket team would play nor the winner of the next horse race.

We will first take Dr. Samarajeewa who albeit being an international expert has not done his homework properly. For example in his article on the 24th of June in “The Island” he says: “According to the information released to the press by the scientists who claim presence of arsenic in Sri Lankan rice, they have detected concentrations of 0.1 ppm. According to the information released by ITI concentrations of 0.334, 0.166 and 0.370 have been reported for 3 out of 28 samples tested and the Agriculture Department has indicated that those breed lines reported by ITI to be high, would be withdrawn. While these findings indicate presence of arsenic, the detected concentrations need not be used to create a public alarm, rather than addressing at the forum of scientists to bring in necessary controls, if required.” The figures he quotes from ITI are related to three brands of pesticides and not rice. A world renowned scientist is not supposed to mix data whether with respect to arsenic or food.

It has to be stated that the Registrar of Pesticides (RoP) is trying to confuse people or he is confused as to what is found in the samples of pesticides. We at Kelaniya have analysed 28 samples of pesticides and found that all of them contain Arsenic to some extent or other. The ITI on the other hand found Arsenic in 9 of the samples. What we are interested is in the presence of Arsenic and not with whether Arsenic found is associated with certain Chemicals or not. When the (RoP) tells the public pesticides contain only in three chemicals people are confused to say the least.

In any event our primary investigation is not on the presence of Arsenic in rice as we are interested in finding the cause(s) of Rajarata Kidney Disease and in finding a cure for the unfortunate victims who have no hope whatsoever in western medicine that does not know the origin of the disease. We have found Arsenic in rice though not in somewhat high proportion it is found in rice produced in USA. Rice has been given prominence by the media and unfortunately the government and some well meaning people have fallen into the trap of the importers of pesticides. They claim that there is no Arsenic in any pesticide that they import, but the Sri Lanka customs has taken steps to retain some containers with pesticides for presence of Arsenic based on tests done at other laboratories as well. Apparently these importers want to file a case against me in the courts of Sri Lanka, and I welcome the idea as I would be able to address the people from the courts. If somebody wants to ring the alarm bell on Arsenic in rice let him do so but for us it is not a big issue as rice is not a cause of the Rajarata Kidney Disease and we know that people do not die as a result of eating rice and curry.

Dr. Samarajeewa concentrates on his pet topic of method. Almost all the scientists in Sri Lanka are engaged in normal science in a Kuhnian sense and they are very much bothered about the so called scientific method though not in the sense of Prof. Carlo Fonseka. It is unfortunate that almost all the so called scientists in Sri Lanka are technicians who follow standard techniques given in text books or research papers, and most of them would not have heard of Popper, Kuhn or Feyarabend. I have come across Professors in Chemistry in Sri Lanka who have not heard of Theoretical Chemistry. For most of the so called scientists in Sri Lanka the scientific method is nothing but procedure that has to be adopted when doing tests. It is all about collection of samples, testing them under so called proper conditions, washing of test tubes and beakers, digestion, heating, using acids and other chemicals with “proper” concentrations etc. These may be important but as far as the scientific method in epistemology is concerned they are mundane practices and nothing more. I am not a believer in the scientific method even in an epistemological sense and I am more than happy to hear that the importers of pesticides have decided to indict me in courts as it will give me an opportunity to show not only that there is no scientific method but that matters concerned with science can be decided by people with no formal knowledge of science. This is an important issue as it has repercussion in the area of publication in so called research journals on which “scientists” such as Dr. Samarajeewa have very adamant views.

For these so called scientists the most important in western science are the so called method which is nothing other than procedures and publication in peer reviewed scientific journals. As I mentioned last week Dr. Samarajeewa has given inadvertently an example that goes against his argument that the western scientists should publish in peer reviewed journals. He has mentioned the case of a brilliant scientist from Sri Lanka who had withdrawn an article published in Nature (Nature and Science are supposed to be the pinnacle of scientific journals) after it was shown by scientists other than the reviewers that the content and conclusions, not the so called method according to Dr. Samarajeewa and others, were wrong. I have been informed that, according to an article published in “The Economist” some thirty percent of the papers published in Nature and Science after peer reviewing are found to be wrong within two or three years of publication. So much for so called peer reviewing by experts in the field.

Publication of scientific journals is also big business with Nature group publishing more than thirty journals. Research is funded by armed forces, big companies like agro chemical producers, government in countries such as Sri Lanka through the Universities, research institutes etc., and publication of scientific journals is not different from publication of newspapers as far as the proprietors are concerned. There is no democracy at all in the publication industry in the field of science, and proliferation of scientific journals in the recent past gives ample testimony to the control of these journals by big industry.

I am for publication in journals (may be e journals) without so called peer reviewing to which even the general public can contribute and should have access in any event. The fact that the Arsenic issue has become public is good as after all it is the politicians who would finally take important decisions regarding banning or not of pesticides with any toxic material. The politicians however corrupt they may be are responsible to the people, and at least once in a few years they have to go before the public, where as the so called scientists are not responsible to the general public once they are appointed to various posts. The politicians when they have to take decisions will have to consider the will of the public at least to a certain extent and we have to make science or knowledge for that matter of the official practitioners. As said of war, science (western or otherwise) is too serious business to be left in the hands of scientists only.

Copyright Prof. Nalin De Silva

Crucifixion of Prof. Nalin De Silva

As a physicist and a student of Prof. Nalin De Silva I strongly condemn the action taken against him by a group of science faculty academics at the University of Kelaniya and the Sri Lankan Association for the Advancement of Science (SLAAS). According to the media reports, SLAAS had virtually threatened the members of his research group to dissociate themselves from Prof. Nalin De Silva, while the Science faculty academics have sought intervention from the vice chancellor to put an end to his work on the Rajarata Kidney Disease. What these two groups have done is both unprofessional and unethical. While trying to discredit Prof. Nalin De Silva and his groups’ recent work on the issue of Rajarata Kidney Disease they themselves have abandoned ethical conduct in science. Scientists should rightly demand that inferences made through scientific research are logical and are consistent with the experimental data and facts. If these academics had any issues with Prof. De Silva’s work, as scientists they should have made their arguments solely on the inaccuracies and inconsistencies, if any, of Prof. De Silva’s results and conclusions setting aside all egos, hatreds etc. This is what Scientists are trained to do and is expected of them by the general public who pay their salaries. SLAAS and the science faculty academics have failed to live up to it. Further, Prof. De Silva had publicly invited all who had concerns about his group’s work to visit their laboratory to see how they carried out specific experiments. If they were genuinely interested, being from the same institute, the Science faculty academics should have taken this opportunity to investigate for themselves if they had any doubts about Prof. De Silva’s group’s results. This would have been the most socially responsible thing to do. They did not do this either. Instead of being objective, SLAAS and the science faculty academics have resorted to a child like smearing campaign against Prof. Nalin De Silva, which appear to be based on sentimentalities rather than science. Indeed a very sad state of affairs.

Then there is a more important question of accountability. The greater issue at stake here is not Prof. Nalin De Silva’s reputation or any other person’s or institution’s reputation for that matter, but the health and well being of thousands of paddy farmers in Rajarata. Those who conduct smear campaigns against him essentially threaten to shut down his group’s future works which according to Prof. De Silva include finding a cure for the disease and promoting wholesome methods of paddy cultivation. The people of Rajarata cannot afford an ego battle at their expense. If the SLAAS or the Science faculty academics think that this work should be stopped because of its poor science then they may do so with plausible arguments while holding themselves accountable to the general public, especially to those Rajarata families who are undergoing immense suffering because of the disease. Will they stand up to that responsibility? If so, can the SLAAS or the science faculty academics produce an alternative solution to the Rajarata kidney disease? If not why should the public take them seriously?

Janaka Wansapura, PhD

වකුගඩු රෝගය, ආසනික්, සහල් හා විද්‍යාඥයෝ

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධ ගවේෂණයෙහි යෙදෙන කණ්ඩායමට මේ වන විට මල් පොකුරු මෙන් ම ගල්මුල් ද ලැබී ඇත. ගල්මුල් බොහෝවිට ලැබෙන්නේ ඊනියා විද්‍යාඥයන්ගෙන් හා විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ගෙනි. මල් පොකුරු ලැබෙන්නේ සාමාන්‍ය ජනතාවගෙනි. අපේ ගවේෂණයෙහි ප්‍රතිඵල සම්බන්ධයෙන් ඇතැම් දුර්මත ද පළවන බැවින් හා ඒ ප්‍රතිඵල උපයෝගී කරගෙන විවිධ අය විවිධ න්‍යාය පත්‍ර අනුව කටයුතු කරන බැවින් තවදුරටත් අපේ ගවේෂණ ගැන සඳහන්කිරීම අවශ්‍ය ය.

අප ගවේෂණය කළේ රජරට වකුගඩු රෝගය පිළිබඳව ය. කලින් සඳහන් කර ඇති ආකාරයට පිළිතුරු සැපයිය යුතු ප්‍රභ්න දෙකක් විය. එකක් මේ විශේෂිත වකුගඩු රෝගය රජරට හා අවට ප්‍රදේශවලට පමණක් සීමා වී ඇත්තේ ඇයි ද යන්න ය. අනෙක රෝගය පසුගිය අවුරුදු විසිපහක පමණ කාලයකට සීමාවන්නේ ඇයි ද යන්න ය. ෆ්ලුවොරයිඩ් එයට පිළිතුරක් නොවන්නේ අවුරුදු විසිපහකට පෙර ද ෆ්ලුවොරයිඩ් තිබූ හෙයින් සහ ලංකාවේ ෆ්ලුවොරයිඩ් ව්‍යාප්ත වී ඇති ආකාරය හා රජරට වකුගඩු රෝගය ව්‍යාප්ත වී ඇති ආකාරය අතර සහසම්බන්ධයක් නොමැති බැවිනි. එහෙත් ඇතැම් ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන්ට ඒ බව තේරුම් ගැනීමට නොහැකිවීම කණගාටුවට කරුණකි. කැඩ්මියම් හා ඇල්ගී සම්බන්ධයෙන් ද මූලික ව පැවසිය හැක්කේ ඒ බව ය.

එහෙත් හේතුව ලෙස සිතන රසායන ද්‍රව්‍යයේ ව්‍යාප්තිය හා රෝග ව්‍යාප්තිය අතර සහසම්බන්ධයක් තිබේ දැයි අප සොයා බැලිය යුත්තේ රෝගයට එකම හේතු කාරකය ලෙස අදාළ ද්‍රව්‍යය පමණක් දක්වා ඇත්තේ නම් පමණකි. එසේ නැතහොත් අපට අනෙක් හේතු ද සොයා බැලීමට සිදු වෙයි. අනෙක් අය විසින් දක්වා ඇති හේතු මෙන් නොව ආසනික් සම්බන්ධයෙන් අප කියා සිටින්නේ ආසනික් තිබූ පමණින් වකුගඩු රෝගය නො වැළඳෙන බව ය. රජරට නිදන්ගත වකුගඩු රෝගය වැළඳීම සඳහා කුඹුරු පස නමින් හැඳින්වෙන පස ද විශේෂිත කිවුල් ජලයක් ද අවශ්‍ය වෙයි. ඇතැම් ජ්‍යෙෂඨ මහාචාර්යවරුන්ට මේ බව කිහිප වතාවක් කියාදීත් තේරුම් ගත නොහැක්කේ ඇයි ද යන්න මහාචාර්යවරයකුගෙන් ම අසා දැනගත යුතු ය. අනුරාධපුර නගරයේ ජනයාට ඒ රෝගය නොවැළඳෙන්නේ ඔවුන් බොන වතුර බොහෝ විට වැවෙන් පොම්ප කරන බැවිනි. වැව්වල ආසනික් සාන්ද්‍රතාව මෙන් ම කිවුලට හේතු වූ ලවන වර්ගවල ද සාන්ද්‍රතාව ලිංවල අදාළ සාන්ද්‍රතාවන්ට අඩු ය.

අප ජලයේ ආසනික් හඳුනාගැනීම සඳහා යොදාගන්නා ක්‍රමය සම්මත ක්‍රමයෙන් වෙනස් වන්නේ උපකරණ වශයෙන් නොව යොදා ගන්නා රසායනික ද්‍රව්‍ය (අම්ල ආදිය) හා රත්කරණ උෂ්ණත්වය ආදී වශයෙනි. මේ විස්තර තවමත් ඊනියා විද්වත් සඟරාවක පළ වී නොමැති බව ඇත්ත ය. එහෙත් ඒ විස්තර විද්වත් සම්මේලන යැයි කියන රැස්වීම් කිහිපයක ද පසුගිය දා අගමැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පවත්වන ලද රැස්වීමක දී ද විස්තර කෙරී ඇත. ඒ අරුතින් ගත්කල පහසුකම් ඇති රසායනාගාරයක ඒ ක්‍රමය යොදාගෙන අපේ ප්‍රතිඵල ලැබේ දැයි පරීක්‍ෂා කළ හැකි ය. එහෙත් කිසිවෙක් එසේ නො කරති. අඩුම තරමෙන් අපේ රසායනාගාරවලට පැමිණ අප ඒ පරීක්‍ෂණ කරන්නේ කෙසේ දැයි සොයා බැලීමට (එව බලව) කරන ලද ආරාධනයක් පවා ඔවුහු නො පිළිගනිති. ඒ කිසිවක් නොකරන ඔවුහු හුදෙක් අපේ ප්‍රතිඵල ඊනියා විද්‍යාත්මක සඟරාවල පළකර නොමැතිය යන්න මත පිහිටා අවලාද නගමින් කටයුතු කරති.

මෙහි දී කිවයුතු තවත් කරුණක් ඇත. මෙරට බටහිර විද්‍යාඥයන් ඒකරාශි කරන ආයතනය වූ ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය පසුගිය දා නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් මා විකේන්ද්‍රික (අසම්මත) අදහස් දරණ පුද්ගලයකු බව පවසා අප කණ්ඩායමේ අනෙක් සාමාජිකයන් මගේ අදහස්වලින් දුරස්ථ නොවුවහොත් ඔවුන් බැරෑරුම විද්‍යාඥයන් ලෙස සැලකිය නොහැකි බවට අනතුරු අඟවා ඇත. ලංකාවේ සඟරාවක පර්යේෂන පත්‍රිකාවක් පළකර ගැනීමට නම් බොහෝ විට මෙරට තීරක විද්‍යාඥයන් දෙදෙනකු ලවා ඒ අනුමත කරවා ගත යුතු ය. ඒ සියළු විද්‍යාඥයෝ බොහෝ විට ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයෙහි සාමාජිකයෝ වෙති. අපේ කණ්ඩයමෙන් යවන පත්‍රිකාවක් කතුවරුන්ගේ නම් නැතිව වුවත් හඳුනා ගැනීම අපහසු කටයුත්තක් නො වේ. බැරෑරුම් විද්‍යාඥයන් නො වේ යැයි විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ මහා මණ්ඩලය විසින් හඳුන්වා දෙනු ලබන පිරිසකගේ පත්‍රිකාවක් ඉහත සඳහන් තීරක විද්‍යාඥයන් අතින් අනුමත වේ යැයි සිතන්නේ ද? ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය ඉතා සියුම් අයුරෙන් රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධ අප කණ්ඩායමේ පත්‍රිකාවක් ලංකාවේ පළවීම වළක්වා ඇත. ඒ අතර ඔවුහු අපේ ප්‍රතිඵල ඊනියා විද්‍යා සඟරාවක පළකරණ ලෙස ඉල්ලති.

අපේ ගවේෂණයේ එක් අවස්ථාවක අදාළ ප්‍රදේශවලට ආසනික් එකතුවන්නේ පලිබෝධනාශක මගින් බව දැනගත්තෙමු. ඉන්පසු ඒ ප්‍රදේශයේ භෝග ගැන සොයා බැලීමේ දී කොහොඹ ගස්වල හා තවත් ශාඛවල ආසනික් ඇති බව දැනගත්තෙමු. කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය ඔස්සේ පසට හා ජලයට එකතුවන ආසනික් මගින් ඒ ඒ ශාඛයට ඒ ඒ ප්‍රමාණයෙන් ආසනික් උරා ගැනෙයි. සහල්වල ද යම් ප්‍රමාණයක් ආසනික් ඇති බව අපට පෙනී ගියේ ය. එය හුදෙක් අතිරේක දැනුමක් විය. එහෙත් ජනමාධ්‍ය මගින් වඩාත් ප්‍රචාරය වූයේ එය ය. එසේ වුවත් ජනමාධ්‍යයෙන් වැඩි අවධාරණයක් නොකෙරුණ කරුණ නම් රජරට වකුගඩු රෝගයට බත්කෑම හේතුවක් නොවන බව ය. පලිබෝධනාශක භාවිතය හේතුවෙන් ඇතැම් ආහාරපානවලට යම් ප්‍රමාණයක ආසනික් ප්‍රතිශතයක් ඇතුල්වේ. එය භෝගයෙන් භෝගයට වෙනස්වෙයි. ලංකාවේ නිෂ්පාදිත සහල්වල යම් ප්‍රමාණයක් ආසනික් අඩංගු නමුත් එය පොදුවේ ගත්කල ඇමරිකාවේ නිෂ්පාදීත සහල්වල ඇති ආසනික් ප්‍රමාණයට අඩු ය. එහෙත් චීනයේ හැරෙන්නට වෙනත් රටක සහල්වල තිබිය හැකි උපරිම ආසනික් ප්‍රමාණය නියම කෙරී නැති බව ද පැහැදිලි කළ යුතු ය. සහල් පිලිබඳ ව අපට එයට වඩා යමක් ප්‍රකාශ කළ හැකි නො වේ.

එහෙත් ඇතැම්හු මේ කරුණ මුල්කරගෙන මහත් ආන්දෝලනයක් ඇතිකිරීමට උත්සාහ ගනිති. අප කලින් සතියේ සඳහන් කළ ආකාරයට තමන් ලෝක ප්‍රසිද්ධ විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා විවිධ ආණ්ඩු විරෝධීහු ද, උපකුලපති අධ්‍යක්‍ෂ ආදී තනතුරු බලාපොරොත්තුවෙන් ආණ්ඩුවට හේත්තු වී සිටින්නෝ ද සිටින්නියෝ ද ආණ්ඩුවත් අපත් අපහසුවට ලක්කරමින් සහල්වල ආසනික් ඇති නැති බව ගැන කතාකරති. මේ එක් අයකු පසුගිය දා අග්‍රාමාත්‍ය කාර්යාලයේ දී පැවති රැස්වීමේ දී කියා සිටියේ හැත්තෑවේ දශකයේ මුල මඤ්ඤොක්කා කා පවුල් පිටින් මිය ගිය බව ය. එකල එ ජා පාක්‍ෂිකයන් බණ්ඩාරනායක මැතිණියගේ ආණ්ඩුවේ වගා සංග්‍රාමයට එරෙහිව එවැනි කතා පැතිර වූ බව අපි දනිමු. සමහරු ආණ්ඩුවෙන් ලකුණු දා ගැනීමට කිසිසේත් ම සහල්වල ආසනික් නැතැයි කියති. තවත් සමහරු අපේ ප්‍රතිඵලවලට අනවශ්‍ය ආකාරයෙන් අතිශෝක්තියෙන් ප්‍රචාරයක් ලබා දී ආණ්ඩුවට පහර දීමට ඒ ප්‍රතිඵල යොදා ගනිති. මේ සහල්වල ආසනික් බෙහෙවින් ඇතැයි යනුවෙන් ද කොහේත් ම නැතැයි යනුවෙන් ද කෙරෙන ලකුණු තරඟයෙන් මිදීමට කාලය පැමිණ ඇත. අප දහතුන් වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඵලවිපාක ගැන කතාකළ යුතු ය.

අප කළ යුත්තේ රජරට වකුගඩු රෝගීන් සුවකර ගැනීමට උපරිම වශයෙන්් උත්සාහ ගැනීම ය. රජරට වකුගඩු රෝගයට අප දක්වා ඇති හේතුව වැරදි නම් ඒ බව අඩුම තරමෙන් දත්ත සමග සංගත වන ආකාරයෙන් පෙන්වා දිය යුතු ය. එසේ වැරදි බව පෙන්වා දිය හැකි නම් ඊළඟට කළ යුත්තේ රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුව කුමක් දැයි අනාවරණය කර ගැනීම ය. ඒ සඳහා කළ යුතු වැඩ කරන අතර රජරට පමණක් නොව රටේ සියළුම ගොවීන් වස විස නැති ගොවිතැනක් කරා ගෙන යෑමට ද අපි කටයුතු කළ යුතු වෙමු. ඒ පිළිබඳ දැනුම ඇත්තෝ රට පුරා විසිරී සිටිති. ජනාධිපතිතුමා යටතේ පිහිටුවන ඒකකයක් මගින් මේ දැනුම ඒකරාශී කර එය ගොවි ජනතාව කරා ගෙන යා යුතු ය.

මෙරට ඇති ජාතික දැනුම මේ වන විට අභාවයට යමින් පවතියි. ගොවිකමේ, වෙදකමේ ආදී වශයෙන් ඇති මේ දැනුමට සම්‍යක් දෘෂ්’ටික දෙවිවරුන් එකතුකරන දැනුම ද වෙයි. ඊනියා විද්‍යාඥයන් සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන්ට සිනහසෙන්නේ ඒ අදෘශ්‍යමාන පාර භෞතික බලවේග කියමිනි. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය ද අදෘශ්‍යමාන වෙයි. ගුරුත්වාකර්ෂණය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නො වේ. ඒ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර දැනුමක් බව පෙන්විය හැකි අයකු වෙතොත් ඔහුගේ හෝ ඇයගේ හෝ ගුරුත්වාකර්ෂණය ගෝචර වන විශ්මිත ඉන්ද්‍රිය ද රැගෙන කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට පැමිණෙන ලෙසට ආරාධනය කරමි. අපේ විද්‍යා පීඨයේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ඔහුගේ හෝ ඇයගේ හෝ ඒ විශ්මිිත ඉන්ද්‍රිය මෙන් ම සිහිය ද පරීක්‍ෂාකරනු ඇත. සිහිය පරීක්‍ෂා කරන්නේ කිනම් විද්‍යාත්මක ක්‍රමයකට අනුව ද ආදී අසිහියෙන් අසන ප්‍රශ්නවලට වුවත් අපි බටහිර ඊනියා තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතියට අනුව නොව සිංහල බෞද්ධ ක්‍රමයට අනුව ඉඩ දෙමු.

හුදු කාර්මික ශිල්පීන් වූ ඊනියා විද්‍යාඥයෝ

අපි සන්නිවේදනය සම්බන්ධයෙන් පැන නගින ගැටළු කිහිපයක් පසුගිය සතියේ සාකච්ඡා කළෙුමු. එහි දී විශේෂයෙන් ම රජරට වකුගඩු රෝගය හා ආසනික් ගැන කියැවෙන දෑ අපේ අවධානයට යොමු විය. අප කලින් සාකච්ඡා කරමින් සිටියේ සංයුක්ත හා වියුක්ත සංකල්පවල වර්ගීකරණය පිළිබඳ ව තරමක් වියුක්ත ව වුව ද වර්තමානයෙහි ඇති වී තිබෙන තත්වය අනුව ඒ සංකල්ප ගැන සංයුක්ත ව කතාකිරීමේ වැදගත් බවක් පැන නැගී ඇත.

අප රට විද්‍යාඥයන් නොමැති බව මා දැනගෙන බොහෝ කල් ය. ඒ කරුණු දෙකක් නිසා සිදුවෙයි. පළමුවෙන් ම බටහිර විද්‍යාව යනු තවත් එක් දැනුම් පද්ධතියක් පමණක් බවත් එහි ඇති මහේශාඛ්‍යභාවයක් නොමැති බවත් මා දැනගෙන අවුරුදු විසිපහකට පමණ වැඩි ය. එබැවින් ඒ අරුතින් මෙරට තබා බටහිරවත් විද්‍යාඥයන් නොමැති බව මම එදා සිට ම දනිමි. දැනට අවුරදු විස්සකට පමණ ඉහත මා ශ්‍රි ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ යම්කිසි සභාවක කරන ලද කතාවක මාතෘකාව වූයේ විද්‍යාත්මක බොරුකාරයෝ යන්න ය. එකල මම ඒ සංගමයේ මහා මණ්ඩලයේ (council) සාමාජිකයෙක් වීමි.

ඒ කතාව සම්බන්ධයෙන් එකී මහා මණ්ඩලයේ සාමාජිකයෙක් චෝදනාවක් කළේ ය. මට මතක අයුරින් ඒ චෝදනාවේ හරය වූයේ මෙරට පමණක් නොව පිටරට ද බටහිර විද්‍යාවට සම්බන්ධ වූවන් බොරුකාරයන් ලෙස හැඳින්වීම වරදක් බව ය. විශේෂයෙන් ම ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ මහා මණ්ඩලයේ සාමාජිකයකු වෙමින් ඒ සංගම් ගොඩනැගිල්ලේ දී ම පවත්වන ලද රැස්වීමක දී මා එලෙස විද්‍යාත්මක බොරුකාරයන් ගැන කතාකිරීම වරදක් යැයි චෝදනාව ඉදිරිපත් කළ තැනැත්තා කියා සිටියේ ය. එකල පැවති මහා මණ්ඩලය ඒ චෝදනාව ප්‍රතික්‍ෂෙප කළේ මගේ අදහස් මට ප්‍රකාශකිරීමට ඇති අයිතියට අවහිර නො කරමිනි.

එහෙත් ඒ එදා ය. අද මගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය උදුරා ගැනීමට පමණක් නොව අප ගවේෂණ කණ්ඩායමේ සාමාජිකයන්ට තමන්ට කැමති අදහසක් දෑරීමේ අයිතිය ද උදුරාගැනීමට එකී මහා මණ්ඩලය ක්‍රියා කර ඇත. මම තවමත් ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ යාවජීව සාමාජිකයෙක් වෙමි. එහෙත් එහි කටයුතුවලට මම දැන් සහභාගි නො වෙමි. එසේ වුවත් මම දැනට කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ විද්‍යා පීඨයේ පීඨාධිපති වෙමි. ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමයේ වත්මන් මහා මණ්ඩලය කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධ ගවේෂණ කණ්ඩායමට විරුද්ධව පුවත්පත් මගින් ප්‍රකාශයක් කර ඇත. ඒ ප්‍රකාශය පුවත්පතක පළවූයේ පසුගිය ජූලි 03 වැනි ඉරිදා වුවත් එය නිකුත් කළේ හා එයටත් වඩා එය අනුමත කළේ කවදා දැයි නො දනිමි.

එහෙත් එකී වත්මන් මහා මණ්ඩලයට අප දැනට සති හයක් පමණ කාලයක් තිසසේ කරන පැහැදිලි කිරීම් සන්නිවේදනය වී නොමැති බව පැහැදිලි ය. ඔවුහු තවමත් දිව්‍ය බලයෙන් අපට ආසනික් පිළිබඳ හෝඩුවාව ලැබූ බව කියති. ඔවුන් එසේ කියන්නේ අදහස් ලැබීම පිළිබඳ ව අප කෙතෙකුත් පැහැදිලි කිරීම්වල නිරත වී තිබිය දී ය. අදහස් දෙවියන්ගෙන් ලැබුණත්, යක්‍ෂයකුගෙන් ලැබුණත්, සිහිනෙන් ලැබුණත් ඒ අදහස් අප ඔවුන්ගේ ඊනියා විද්‍යත්මක ක්‍රමය මගින් තහවුරු කර ඇත්නම් අදහස්වල සම්භවය පිළිබඳ ඔවුන්ට කීමට ඇත්තේ කුමක් ද?

එමෙන් ම ඔවුහු ද ඇතැම් ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරු ද අප සහල්වල ආසනික් ඇතැයි කීම පිළිබඳ තොරතෝංචියක් නැතිව කෑ ගසති. සහල්වල ආසනික් ඇති බව අපට පෙර විවිධ කණ්ඩායම් කියා ඇත. ඒ අතර කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ මහාචාර්ය රංජිත් ජයසේකර මහතා හා පේරාදෙණි විශ්වවිද්‍යාලයේ කණ්ඩායමක් ද වන බව බොහෝ අයට අමතක වී ඇත. කොළඹ කාර්මික හා තාක්‍ෂණික ආයතනයේ නිලධාරීන්ට පමණක් සහල්වල ආසනික් නොපෙනේ නම් එයට හේතුව ඔවුන්ට දෙවියන්ගේ හාල් කැවීම විය හැකි ය. ඒ කෙසේ වෙතත් සහල්වල ආසනික් තිබීම අපේ ගවේෂණය සබන්ධයෙන් ගත්කල ද්විතීයික කරුණකි. එය අපේ ගවේ’ෂණයට මූලික ව අදාළ වන්නක් නො වේ. ඒ බව තවමත් මේ ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට සන්නිවේදනය වී නැත.

මේ මහා විද්‍යාඥයන්, ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන් යැයි කියාගන්නා අයට ඒ බව සන්නිවේදනය වී නැත්තේ ඇයි? අපේ අධ්‍යයනය රජරට හා ආශ්‍රිත ප්‍රදේශවල වකුගඩු රෝගයට හේතුව සෙවීම හා ඔවුන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම ය. එහි දී අප දැනගත් අන්දමට රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් ය. එයට අමතර ව ඒ ප්‍රදේශයෙහි කුඹුරු පස ද, එහි කිවුල සහිත බොන වතුර ද හේතු වෙයි. ඒ කරුණු තුනෙන් එකක්වත් නොමැති වුවහොත් වකුගඩු රෝගය නො වැළඳෙයි. අප ඒ බව පැහැදිලිව කිහිප වතාවක් කියා තිබියදීත්, ඇතැම් ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන් පඬියන් මෙන් විකාර ප්‍රශ්න අසන්නේ ඔවුන් තමන් ලියන දෙය හැරෙන්නට වෙනත් දෙයක් නොකියවන බැවින් ද?

ලංකාවේ ආසනික් ස්වභාවයෙන් පිහිටා නැත. මුළු ලෝකයේ ම මෙතරම් ප්‍රතිශතයක් ආසනික් තිබේ යැයි කීමෙන් ලංකාවේ ඒ ප්‍රමාණයට ආසනික් ඇති බව ගම්‍ය නොවන බව පාසල් ශිෂ්‍යයකුට වුව ද වැටහෙන කරුණක් වුවත් අපේ ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට හා විද්‍යාඥවරියන්ට ඒ බව තේරුම්ගත නොහැක්කේ සන්නිවේදනයේ වරදකින් නම් විය නො හැකි ය. ලංකාවේ පොළොවේ ස්වාභාවික ව ආසනික් නැත්නම් අපට ආසනික් ලැබෙන්නේ කෙසේ ද කොහෙන් ද යන්න විසඳාගැනීමට තිබූ ඊළඟ ප්‍රශ්නය විය. අපට ආසනික් ලැබෙන්නේ පලිබෝධනාශක ද ඇතුළු කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය නිසා බව ඉතා පැහැදිලි ය. අප ඒ බව ප්‍රකාශ කළා පමණක් නොව එකී ද්‍රව්‍යවල ආසනික් ඇති බව ද නැවතත් බටහිර රසායන විද්‍යාවේ ක්‍රම අනුව ම තහවුරු කර ගැනීමෙන් පසුව පමණක් එසේ කළෙමු.

එවිට තමන් විද්‍යාඥයන් ලෙස සිතන පඬියන් කියන්නේ නැගෙනහිර පළාතේ ද වෙනත් පළාත්වල ද කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය යොදන නමුත් ඒ පළාත්වල වකුගඩු රෝගය දක්නට නොලැබෙන බව ය. ඔවුන්ට වකුගඩු රෝගය වැළඳීම සඳහා ආසනික්වලට අමතර ව කුඹුරු පස ද, විශේෂිත කිවුල් ජලය ද අවශ්‍ය බව අමතක වන්නේ මහළුබව නිසා ද වෙනත් කරුණක් නිසා ද යන්න නො වැටහෙයි. අපේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු ලබා ගැනීමෙන් පසු අද අපට අවශ්‍ය මෙරට ගොවි ජනයා කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය යොදාගන්නා කෘෂිකර්මයෙන් ඉවත්කර ගැනීම ය. එසේ ඉවත්කර ගෙන අපේ හෙළ ගොවිකම ඔස්සේ අප සියළු දෙනාට වස විස නැති බතක් කෑමට අවස්ථාව උදාකර ගැනීමට ය.

අප කෙතෙක් එසේ නොවේ යැයි කීවත් මේ පඬියෝ අප ඊනියා විද්‍යාත්මක ක්‍රමය අනුගමනය කර නැතැයි කියති. මොවුන් විද්‍යාඥයන් නොවන්නේ පළමුවෙන් ම බටහිර විද්‍යාව ඊනියා අනන්‍ය විද්‍යාවක් නොවීම හේතුකොට ගෙන ය. බටහිර විද්‍යාව යනු ඊනියා විද්‍යාත්මක ක්‍රමයක් නැති තවත් දැනුම් පද්ධතියක් පමණ ය. අනෙක් දැනුම් පද්ධති මිථ්‍යා නම් බටහිර විද්‍යාව ද තවත් මිථ්‍යාවක් පමණකි. හැකිනම් මේ සම්බන්ධයෙන් මා සමග විවාදයකට එළඹෙන ලෙස ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට අභියෝග කරමි. අපි ජනතාවට කරුණු කීමට ඉදිරිපත් කිරීමට පෙර ඔවුන්ගේ කසිකබල් ඊනියා ක්‍රමය අනුගමනය කළෙමු.

මේ ඊනියා ක්‍රමය යනු අන් කිසිවක් නොව පටිපාටිය (procedure) අනුගමනය කිරීමකි. ඊනියා කල්පිතය (hypothesis) කුමක් ද නියැදි කීයක් ලබාගත යුතු ද, නියැදි කෙසේ ලබාගත යුතු ද, ඒ නියැදි පරීක්‍ෂා කිරීමේ දී අනුගමනය ඛල යුතු ක්‍රියා මාර්ගය කුමක් ද, එකතු කළ යුත්තේ කිනම් රසායනික ද්‍රව්‍ය ද, රත්කළ යුත්තේ කිනම් උෂ්ණත්වයකට ද යොදාගත යුතු ආධාරක (අන්වීක්‍ෂ, ප්‍රේක්‍ෂාවලි ආදිය) කවරේ ද ආදිය එක් පැත්තක වෙයි. මේ පටිපාටිය දැනගැනීමට අවශ්‍ය වන්නේ තාක්‍ෂණික ශිල්පීන් මිස විද්‍යාඥයන් නො වේ. ඒ පටිපාටිය අනුගමනය කිරීමෙන් පසු ඇතැම් විට ඕනෑම විද්‍යාපීඨ ශිෂ්‍යයකුට කළහැකි සම්මත සංඛ්‍යානාත්මක විශ්ලේෂණයකින් පසු සම්මත ආකෘතියක් අනුව ඊනියා පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක් ලියා සඟරාවකට ඊනියා විද්‍යාත්ම සැසි වාරයකට යැවෙයි. එහි දී තමන් වැනිම වූ විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා දෙදෙනකුට යවා ඒ ඊනියා පර්යේෂණ පත්‍රිකාව ඇගයීමට ලක්කෙරෙයි.

මේ පටිපාටියෙහි ඇති කිසි විද්‍යාවක් නැත. සම්මත විද්‍යාවේ පරිධියේ ඇති ක්‍රම අනුගමනය කිරීමක් පමණක් මෙහි දී සිදුවෙයි. තාක්‍ෂණ ශිල්පියකුට ද මේ පටිපාටිය අනුගමනය කිරීමෙන් පත්‍රිකා ලිවිය හැකි ය. බොහෝ විට පටිපාටිය අනුගමනය කරමින් අදාළ ක්‍රියාවලියෙහි නිරතවන්නෝ ශිෂ්‍යයෝ ය, නැත්නම් තාක්‍ෂණික ශිල්පීහු ය. මේ පටිපාටිය අනුගමනය කරන්නන්ට විද්‍යාඥයන් යැයි කියන්නේ නම් තාක්‍ෂණික ශිල්පීන්ට ද විද්‍යාඥයන් යැයි කිවයුතු ය. මෙරට ඊනියා විද්‍යාඥයන් නොමැතිවීමට මේ දෙවැනි කරුණ ද, එනම් ඔවුන් හුදු තා’ක්‍ෂණික ශිල්පීන් පමණක් වීම ද බලපායි. මොවුන් විසින් සකස් කෙරී ඇති සංකල්පයක්, ප්‍රවාදයක් වේ ද? ඔවුන්ගෙන් සමහරකු අදහස්වල සම්භවය පිළිබඳ මෙතරම් කලබැගෑනියක් ඇතිකරන්නේ ඔවුන්ට කිසි දිනෙක අදහසක් පහළ වී නැති නිසා ය. ඒ කෙසේ වෙතත් අප ඔවුන්ගේ පටිපාටිය (උෂ්ණත්වය ආදිය පිළිබඳ සංශෝධනයන්ට යටත් ව) අනුගමනය කළ බව පැහැදිලි ව සඳහන් කළ යුතු ය. එහෙත් එක් කරුණක දී, එනම් අපේ ගවේෂණයෙහි ප්‍රතිඵල ඊනියා සඟරාවකට යැවීම සම්බන්ධයෙන් නම් අපි වෙනස් මගක් අනුගමනය කළෙමු.

අප ඊනියා විද්‍යාව පිළිබඳ සඟරාවක අපේ ගවේෂණවල ප්‍රතිඵල පළකරනු වෙනුවට ජනමාධ්‍යයට ලබාදුන්නේ ඇයි දැයි ඔවුහු අපෙන් අසති. එයට හේතු තුනක් වෙයි. පළමුව අපට ආසනික් පිළිබඳ අදහස ලැබුණේ සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් වීම නිසා එහි කතෘත්වය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් වෙයි. අදහස ලැබුණේ දෙවිවරුන්ගෙන් යැයි එවැනි සඟරාවක පළ නො කෙරෙයි. අදහස කොහෙන් ලැබුණේ ද යන්න සඟරාවට වැදගත් නො වෙයි. එහෙත් එය කිව යුතු යැයි අපි සිතමු. දෙවනුව ශ්‍රී ලංකා විද්‍යාභිවර්ධන සංගමය අප කණ්ඩායමේ සාමාජිකයන් ඔවුන්ට අනුව බැරූරුම් විද්‍යාඥයන් ලෙස නොපිළිගන්නා බව දැන් හෙළිදරවු වී ඇත. මේ සංගමය මා එවැනි බැරූරුම් විද්‍යාඥයකු ලෙස නොපිළිගන්නා අතර (මා ඊනියා විද්‍යාඥයකු නොවන නිසා මම එය සතපහකට ගණන් නො ගනිමි.) අපේ කණ්ඩයමේ අය මා බටහිර විද්‍යාව පිළිබඳ දරණ අදහස් නොපිළිගන්නා බව ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරන තෙක් ඔවුන් ද බැරූරුම් විද්‍යාඥයන් ලෙස නොපිළිගන්නා බව පැහැදිලි ය. මේ සංගමයේ සාමාජිකයන් අප කණ්ඩායමේ පත්‍රිකාවක් පිළිගනු ඇතැයි සිතිය නො හැකි ය. තුන්වැනුව මගේ කල්පනාව අනුව දෙදෙනකුට පමණක් යවා ගවේෂණයක ප්‍රතිඵල විනිශ්චය කරනු වෙනුවට විශාල පිරිසකට ඒ ලැබෙන්නට සෑලෑස්වීම යහපත් ය. එමෙන් ම අප යොදාගත් ක්‍රමය කුමක් දැයි ලිඛිත ව එය ඉල්ලන ඕනෑම කෙනකුට දීමට අපි සූදානමින් සිටිමු. එහෙත් අවාසනාවකට තවම කිසිවකු එසේ ඉල්ලා නැතිවා පමණක් නොව අපේ රසායනාගාරවලට පැමිණ අප කරන්නේ කුමක් ද යන්න පිරික්සීමටවත් ඉදිරිපත් වී නැත. අප අනුගමනය කරන එව බලව (එහි ඵස්සිකො) ක්‍රමයට ඔවුන් අනුගත වීමට අකමැතිවන්නේ ඔවුන් අනුගමනය කරන බයිබල් ක්‍රමය නිසා ද?

Statement by SLAAS on Arsenic studies

I have to detour and my reply to Professors Carlo Fonseka, Oliver Ileperuma and Upali Samarajeewa has to be postponed as the so called representative body of western scientists in this country headed by Prof. Dhammika Tantirigoda has taken an unprecedented step by issuing a public statement against its own members. Sri Lanka Association for the Advancement of Science (SLAAS) has come out with a statement on Arsenic. Their primary concern appear to be the advancement of western science, safeguarding its credibility and they question the so called methods adopted by the University of Kelaniya group working on Rajarata Chronic Kidney Disease. They emphasize the importance of “peer reviewing” usually by two referees who are supposed to be experts in the field. However, in a paper in experimental science it is very unlikely that the reviewers repeat the experiments and most probably they go through the procedure adopted by the authour of the paper sitting at their desks without going to the laboratory. As Prof. Upali Samarajeewa the “world renowned food scientist”, who claimed that families died of eating manioc in early seventies at a meeting chaired by the Hon. Prime Minister, has inadvertently admitted in an article written to “The Island” even this method is not fool proof. He cites an example where another brilliant scientist from Sri Lanka had published a paper in “Nature” of all the journals, had to withdraw the paper after it was pointed out by the others, but not the peer reviewers, that the results were not correct. It is clear that the peer reviewers did not get it right. This implies that the results are tested by other “scientists” and it is reasonable to assume that whether the work is published in an “internationally recognized journal” after peer reviewing or not the fellow scientists could replicate the experiments provided of course that the method(s) adopted is in the public domain. Thus it is clear that it is not the publication in so called research journals that is important but announcing the results anywhere so that the contents are available to the others whether they are “scientists” or not. It is not just two peers who should decide the fate of a publication, but the others, yes including the general public. The public domain need not be in the form of scientific journals and the authours should have the liberty to publish even the newspapers. Of course, in publishing his results in a newspaper the authour forfeit his right for points allocated for promotions for the particular “paper” but then those in the universities who are not bothered of becoming professors through UGC circulars would not mind it.

We have on number of occasions said that our group at Kelaniya did not publish our results in a so called peer reviewed journal due to our concern regarding the authorship of the paper as the original idea was given by “samyak drshtika devivaru”. We are now almost assured after the statement by the SLAAS that no “serious scientist” to whom the paper is sent for reviewing would not approve its publication in a “serious” journal as the umbrella organization of the scientists in Sri Lanka has demanded that members of our group should distance themselves from my “eccentric statements” if they were to be considered as serious scientists. Just consider the following quotations from the statement by the SLAAS.

“There is another serious issue which casts grave doubts on the credibility of the claims made by the Kelaniya group. The Press has publicly identified as the leader of this group an individual, who despite holding a responsible position, professes a disdain for "Western" science. He has publicly claimed supernatural revelations ("samyak drushtika devivaru’) as the source of his group’s information and even methods. While recognising that many scientists are deeply religious, the SLAAS wishes to state categorically that superstition and the supernatural have no place in science, and that scientific results inspired by such sources are highly suspect because of a probable bias on the part of the investigator, it said.”

"We also note that the other researchers in the group have yet to distance themselves from the eccentric statements of their leader, and they need to do this if they wish to be taken seriously as scientists. Finally, the SLAAS considers it extremely unfortunate that the Dean of a Science Faculty should make it his publicly stated aim to run down science and bring it into disrepute".

I have to remind the office bearers of the SLAAS that I still have my life membership of the SLAAS though I do not take part in any of its activities. I must also state that I consider western science only as a system of knowledge created in the west by the westerners for themselves. However, using their political power they have imposed their science on others as well. It is not different from any other system of knowledge and if other systems are myths then so is western science being a system created by human beings. I do not believe that there exists something sacred or otherwise called a scientific method and I have been expressing these views for the last twenty five years or so. In fact about twenty years ago I gave a lecture in the SLAAS auditorium on “Vidyathmaka Borukarayo” while being a member of the council of the SLAAS at that time. I remember another member of the council raising this at a meeting of the council but the then council unlike the present council that has no regard for the views of the others, stood by me and decided that I had the right to express my opinion.

The present council has all of a sudden awaken from a deep slumber perhaps after inhaling Arsenic, is publicly stating that my views are eccentric. I challenge Prof. Tantirigoda or any other member of the council for a debate on western science and the so called scientific method without trying to dismiss my views cheaply by branding them as eccentric views. I have explained how we got the idea of Arsenic from devivaru and even that rationalist, realist and I suppose objectivist Prof. Carlo Fonseka is prepared to accept that the origin of ideas is immaterial in western science. As I have mentioned Kekule first had his idea of the Benzene ring in a dream and that did not prevent the scientists in Europe from accepting the structure of Benzene. Prof. Tantirigoda and his team of western scientists do not seem to have any idea of how ideas are originated and I advise them to get tuition from Prof. Carlo Fonseka on these matters before they think of drafting statements.

I have mentioned so many times that the Kelaniya group has tested the idea of Arsenic in water and other substances using methods in western Chemistry and we have given details of our method at a meeting chaired by the Hon. Prime Minister. If anybody requests in writing we will gladly give him the method provided that he is in a position to test it. The SLAAS claim that “supernatural” (whatever it means) has no place in science. I would like to know from the members of the council of the SLAAS whether they have any sensory perceptible knowledge of the so called gravitational force. If so I may also kindly invite them to divulge the special sense organ that they posses with which they have experienced the gravitational force. People who live in the nineteenth century even as far as western Philosophy of western Science is concerned should think not twice but many times before issuing statements.

The SLAAS want members of the Kelaniya group to dissociate themselves from my views if the latter were to be considered as serious scientists. I am not a western scientist let alone a serious western scientist and I am proud of that fact. I know that western science is in particular and western knowledge in general are being used by the western colonialism to suppress us. However, if the others in my group want to call themselves western scientists I have no objection to that as I do not attempt to impose my views on them. On the other hand SLAAS which considers it to be the umbrella organization of western scientists, and which I am sure would try to give the impression that they respect alternative views try to impose conditions on the fellow members of the SLAAS. Is it according to the attitudes of western science that they threaten members of my group to distance themselves from my views if the latter were to be considered as serious scientists?

When the umbrella organization issue such statements do we expect the members of the SLAAS who would most probably be referees in a paper submitted by our group to approve it as it has been authored by non serious scientists or personnel? SLAAS has in effect said unless the members of our group distance themselves from my views not to publish papers by them at least on Arsenic and related issues. What would happen if the team decides to include my name as an authour who according to the SLAAS has eccentric views? Sometime ago when I advocated that the LTTE should be defeated all the NGO pundits would have considered my views to be eccentric. I wonder whether any members of the SLAAS council also thought so. I am not worried if my views are called eccentric as my views are not conventional at all with respect to accepted western views blindly followed by many western educated people in Sri Lanka. However, the SLAAS should not in any way cast aspersions on others for not distancing themselves from my views. (06/07/2011)

Copyright Prof. Nalin De Silva

අපි බත් කමු

කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධයෙන් ගවේෂණය කරන කණ්ඩායමේ අරමුණ කුමක් ද යන්න පැහැදිලි කරගත යුතු වන්නේ මේ වනවිට ඇතැම් රාජ්‍ය නිලධාරීන් හා පලිබෝධනාශක ආනයනය කරන සමාගම් ඒ සම්බන්ධයෙන් අමූලික අසත්‍ය පතුරුවා ඇති බැවිනි. එහි දී ඔවුහු තමන් විද්‍යාඥයන් ලෙස හඳුන්වාගන්නා විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් හා ඊනියා පර්යේෂණ ආයතනවල සේවයකරන පර්යේෂකයන් යැයි කියාගන්නා කිහිපදෙනකු ද යොදාගත්හ. තමන් වැටී සිටින දේශපාලන අගාධයෙන් ගොඩ ඒමට මගක් සොයන බංකොළොත් ජ වි පෙ කථිකාචාර්යවරයකු අප ගවේෂණයට එරෙහිව අනෙක් කථිකාචාර්යවරුන් පමණක් නොව සිසුන් ද සංවිධානය කිරීමට ගත් උත්සාහයක් පසුගිය දා ව්‍යර්ථ වී ගියේ සිසුන්ගේ දැඩි විරෝධය මධ්‍යයෙහි ය. මේ ජ වි පෙ කථිකාචාර්යවරයා හා තවත් එ ජා ප හිතවත් ආචාර්යවරු තමන් සමග එකඟ නොවන කථිකාචාර්යවරුන්ට තම අදහස් ප්‍රකාශකිරීමටවත් ඉඩ නොදී තමන්ගේ ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සළුපිළි ගලවා නිරුවත් බව ප්‍රදර්ශනය කළහ. අද මේ කථිකාචාර්යවරු තමන්ට විරුද්ධ අදහස් දරණ තරුණ තාවකාලික ගුරුවරුන්ට විශ්වවිද්‍යාලයෙන් අස්වී යන ලෙසට තර්ජනය කරති. විශ්වවිද්‍යාලයීය ආචාර්ය ධුරය විශේෂිත සම්භාවනීය ධුරයක් ලෙස සලකමින් තමන්ට වැඩි වැටුප් ගෙවන ලෙස වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගවලට පිවිස ඇත්තෝ ද ඔවුහුම ය. එහෙත් තමන් අස්වී යැයි කියන අංශාධිපති තනතුරට හිමි මාසික දීමනාව මාස්පතා ඉතාමත් සම්භාවනීය ව ලබාගන්නෝ ද ඔවුහුම ය. එමෙන් ම විශ්වවිද්‍යාලයේ රාජකාරි කාලයෙහි දී විවිධ රාජ්‍ය නොවන ආයතනවල දේශන පවත්වන්නෝ ද ඔවුහු ම ය. විශ්වවිද්‍යාලයේ පවත්වන දේශනවලට වැඩි දේශන ප්‍රමාණයක් බාහිර ආයතනවල පවත්වමින් ලක්‍ෂ ගණනින් මුදල් උපයන්නෝ ද ඔවුහු ම ය. ඔවුන්ගේ සදාචාරය කෙසේ ද යත් තමන් දරණ මතවලට විරුද්ධ මත දරන සිසුන් විභාගවලින් සිසුන්ගේ වචනවලින් ම නම් අන්නවන්නෝ ද ඔවුහුම ය. මෙවැන්නන් ගැන රජයේ අවධානය යොමුවිය යුතු කාලය පැමිණ ඇත.

අප කණ්ඩායමට ප්‍රශ්නය වූයේ රජරට හා ආශ්‍රිත ප්‍රදේශවල පසුගිය අවුරුදු විසිපහක පමණ කාලයක් තිස්සේ නිදන්ගත වකුගඩු රෝගය පැතිර ඇත්තේ ඇයි ද යන්න ය. ඒ මිස සහල්වල ඇති ආසනික් කොපමණ ද යන්න හෝ වෙනත් භෝගයක හෝ මත්ස්‍ය වර්ගයක හෝ අඩංගු ආසනික් ප්‍රමාණය සෙවීම නො වේ. ඒ ද්විතීයික කරුණු විය. එය ද අවශ්‍ය වූයේ පසුකතාවක් ලෙස ය. අපේ ප්‍රධාන ප්‍රශ්න දෙකට පිළිතුරු වූයේ රජරට වකුගඩු රෝගය වැළඳීමට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් බවත් ඒ පසට හා ජලයට ආසනික් එකතුවන්නේ පලිබෝධනාශක ඇතුළු කෘෂිරසායන ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා බවත් ය. වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් බවට සියයට අනූනවයක විශ්වාසයක් අපට ඇත. එය මුළුමනින් ම විශ්වාස කිරීමට අපට පරික්‍ෂා කිරීම සඳහා ඒ රෝගයෙන් මියයන අයගේ මෘත දේහවල කොටස් ලබාගැනීමේ දුශ්කරතාවක් වෙයි.

රෝගය වැළඳීමට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් වුවත් ආසනික් තිබීම නිසා පමණක් වකුගඩු රෝගය නො වැළඳෙයි. බොහෝ පඬියන් ද අපෙන් අසන්නේ පලිබෝධනාශක යොදාගන්නා අනෙක් පළාත්වල එම රෝගය ව්‍යාප්ත වී නැත්තේ ඇයි ද යන්න ය. යම් ප්‍රදේශයක රෝගය ව්‍යාප්ත  වීමට තවත් හේතු දෙකක් අවශ්‍ය වෙයි. එකක් නම් ඒ ප්‍රදේශවල දක්නට ලැබෙන කුඹුරු පස යැයි හැඳින්වෙන පස ය. අනෙක ඒ ප්‍රදේශයෙහි ඇති විශේෂිත ලවනයක් සහිත කිවුල් ජලය ය. රජරට වකුගඩු රෝගය වැළඳීමට නම් මේ කරුණු තුන ම සම්පුර්ණ විය යුතු ය. එසේ සම්පුර්ණ වන්නේ ප්‍රධාන වශයෙන් ම අනුරාධපුර හා පොළොන්නරුව දිස්ත්‍රික්කවල සහ දෙහිඅත්තකණ්ඩිය ගිරාඳුරුකෝට්ටේ වැනි ප්‍රදේශවල ය. එමෙන් ම මේ පළාත්වල පසුගිය අවුරුදු විසිපහක පමණ කාලයක් තිස්සේ පමණක් මේ රෝගය පැතිර යෑමට හේතුව ඒ පළාත්වල කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය භාවිතය දැනට අවුරුදු හතළිහකට පමණ සීමා වීම ය. අප රටට කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය හඳුන්වා දී දැනට අවුරුදු හතළිහක් පමණ වෙයි. රෝගය වැළඳීමට තරම් ආසනික් ප්‍රමාණයක් එකතුවීමට අවුරුදු පහළොවක් විස්සක් පමණ කාලයක් ගතවන්නට ඇතැයි උපකල්පනය කළහොත් අපට පිළිතුරු දීමට තිබූ අනෙක් ප්‍රශ්නයට ද පිළිතුරු ලැබෙයි.

අපට ඉහත රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතු සෙවූ පර්යේ’ෂක කණ්ඩායම්වල පැහැදිලි කිරීම්වලින් ඉහත ප්‍රශ්න දෙකෙන් එකකටවත් පිළිතුරු නො ලැබෙයි. එබැවින් ඔවුන් දී ඇති ෆ්ලුවොරයිඩ්, කැඩිමියම්, ඇලුමීනියම්, ඇල්ගී වැනි හේතු ප්‍රතික්‍ෂෙප කිරීමට අපට  ගැටළුවක් නො වී ය. එහෙත් මෙහි දී කිවයුත්තක් වෙයි. රෝගය වැළඳීමට කැඩ්මියම් ප්‍රධාන හේතුවක් නොවුව ද එයින් ආසනික්වලට යම්කිසි තල්ලුවක් ලැබෙයි. එහෙත් ආසනික් නොමැතිව කැඩ්මියම්වලින් පමණක් රෝගය නො වැළඳෙයි. අප නැවතත් අවධාරණය කරන්නේ අපට විසඳාගත යුතුව තිබූ ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය එතෙක් බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට හසු නොවූ රෝග කාරකය මිස සහල් හා වෙනත් ආහාර ද්‍රව්‍යවල ආසනික් තිබේ ද නැත් ද යන්න නො වේ. අනෙක් අතට සහල්වල ආසනික් ඇති බව අප කණ්ඩායමේ ගවේෂණවලට පෙර ද මෙරට ඊනියා විද්‍යඥයෝ දැන සිටිය හ. මා දන්නා තරමින් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙහි ම උද්භිද විද්‍යා අංශයෙහි මහාචාරය රංජිත් ජයසේකර මහතා 2005 දී ප්‍රසිද්ධ කරන ලද පර්යේෂණ පත්‍රිකාවක සහලවල ආසනික් ඇති බවට කරුණු දක්වා ඇත. එමෙන් ම ඉන්පසුව ජපන් කණ්ඩායමක් ද, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයිය කණ්ඩායමක් ද සහල්වල ආසනික් ඇති බව දක්වා ඇත.

එහෙත් අප ඉතා වගකීමක් සහිත ව ප්‍රකාශ කරන්නේ රජරට වකුගඩු රෝගයට බත්කෑම හේතුවක් නොවන බව ය. රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික් අඩංගු බොන වතුර මිස කන බත් නො වේ. සහල්වල ආසනික් ඇතැයි  යන්න අවධාරණය කෙරුණේ මෙරටට ආසනික් සහිත පලිබෝධනාශක ආනයනය කරන ආයතන හා එසේ ආනයනය කිරීමට අවසර ලබාදීමට කටයුතු කර ඇති නිලධාරීන් විසිනි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ ඔවුන් ආනයනය කළ හෝ ආනයනය කිරීමට අවසර ලබාදුන් හෝ ආසනික් සහිත පළිබෝධනාශකවලින් ජනතා අවධානය ඉවත්කර රජය ද අප කණ්ඩායම ද අපහසුතාවකට පත්කරමින් වකුගඩු රෝගයට හේතුවක් නොවූ සහල් කෙරෙහි ජනතා අවධානය යොමු කරවීම ය. මොවුහු තමන් කළ වරදක් වසාගැනීමට අප කණ්ඩායමට ද රජයට ද පහර දීමට කිසිම අදාළත්වයක් නැති වෙනත් ම කරුණකට ප්‍රසිද්ධිය ලබාදුන්හ. එහි දී ඔවුන්ට රජයේ මැති ඇමතිවරුන් සමග තනතුරු ලබාගැනීම සඳහා සම්බන්ධකම් පවත්වන ඊනියා විද්‍යාඥයන්ගේ ද, තමන් දැක්වූ හේතු සාවද්‍යබව හෙළිදරවුවීමෙන් පශ්චාත්තාපයට හෝ වෙනත් තාපයකට හෝ පත් වී ඇති ඊනියා විද්‍යාඥයන්ගේ ද සහාය ලැබිණි. අප මේ ඊනියා විද්‍යාඥයන්ට අනුකම්පා කිරීමට සූදානම් නමුත් දිනපතා රජරට වකුගඩු රෝගයෙන් මියයන රෝගීන්ගේ ඥාතීන්ගෙන් නම් ඔවුන්ට කිසිම සමාවක් නො ලැබෙනු ඇත.

බත්කෑම රජරට වකුගඩු රෝගයට හේතුවක් නොවන බව අපි නැවතත් අවධාරණය කරමු. අපට අවශ්‍යවන්නේ එකම එක දෙයක් පමණකි. එනම් මෙරට රජරට ගොවීන්් ද ඇතුළු සියළු ගොවි මහතුන් කෘෂි රසායනික කෘෂිකර්මයෙන් ඉවත්කර පැරණි හෙළ ගොවිකම් වෙත ඔවුන් නැවත කැඳවාගෙන යෑම ය. අප රට ගොවි මහතුන්ට මුල දී, එනම් හැටේ දශකයේ දී කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය හඳුන්වා දුන්නේ ඔවුන්ට ඒ ද්‍රව්‍ය යොදාගැනීම වෙනුවෙන් මුදල් ද ලබා දෙමිනි. අද එම ගොවි මහතුන්ගේ මුණුබුරන්ට එම රසායන ද්‍රව්‍ය නැතිව බැරි ය. අපට අවශ්‍ය වන්නේ මෙරට ජනයා බත්කෑමෙන් ඉවත් කර ඔවුන්ට පාන් කවා බටහිර තිරිඟු ගොවියන් පොහොසත් කිරීම නොව ඔවුන් තව තවත් බතට හා දේශීය ධාන්‍ය වර්ගවලට හුරුකරවීම ය. ඒ සඳහා දේශීය විකල්ප ගොවිකම හඳුන්වා දීම අත්‍යවශ්‍ය වෙයි. එහෙත් කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරීන් යටතේ ඒ සිදුවේ යැයි අපි අපේක්‍ෂා නො කරමු. පසුගිය කාලයෙහි විකල්ප ගොවිකම හඳුන්වාදීම සඳහා ඔවුන්ට රජයෙන් ලැබුණු මුදල් ප්‍රමාණය කෙතෙක් ද? එයින් වියදම් කළ ප්‍රමාණය කෙතෙක් ද? ඒ වියදම් කෙළේ කුමක් සඳහා ද? ආදී ප්‍රශ්න අපි කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ යටතේ ඇති දෙපාර්තමේන්තු නිලධාරීන්ගෙන් අසමු.

පැරණි දේශීය ගොවිකම යොදා ගනිමින් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුහු කිරිමැටියාගාර ප්‍රදේශයේ කුඹුරක් කරති. එහි හතරවැනි කන්නය ද දැන් ආරම්භ වී ඇත. ඒ අත්දැකීම් ද අපට රජරට ගොවිමහතුන් සමග බෙදාගත හැකි ය. ඉහත කී සියල්ල සඳහා ජනාධිපතිතුමා යටතේ ඒකකයක් පිහිටුවීමට අපි යෝජනා කරමු. ගොවි මහතුන්ට පැරණි ගොවිකම හඳුන්වාදිය හැක්කේ කොළඹ දේශන හා සම්මන්ත්‍රණ පැවැත්වීමෙන් නොව ප්‍රායෝගික ව ගොවි මහතුන් කරා යෑමෙනි. ජනාධිපතිතුමා  යටතේ පිහිටුවන ඒකකයකින් ඒ කළ හැකි බව අපි දනිමු. එහි දී කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයෙන් පිටත සිටින අපට ද එයට සහාය විය හැකි ය. ජනාධිපතිතුමාට මෙන් ම අපට ද අවශ්‍ය වන්නේ මෙරට ජනයාට යහපත් සෞඛ්‍ය තත්වයකින් කල්ගත කිරීම සඳහා ඔවුන් තව තවත් බත් කෑමට යොමු කිරීමට ය. අපේ උද්‍යොග පාඨය වනුයේ අපි බත් කමු යන්න ය.

සන්නිවේදනයේ පෞද්ගලිකත්වය හා ආසනික්

රජරට නිිදන්ගත වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික් බව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට සම්බන්ධ පරීක්‍ෂණ කණ්ඩයම සියයට අනූනමයක විශ්වාසයකින් (පඬියකුට අවශ්‍ය නම් සම්භාවිතාවකින්) කියයි. එසේ ම ඒ ආසනික් වතුරට හා පසට එකතුවන්නේ කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා බව ද ඒ කණ්ඩයම පවසයි. තමන් පරීක්‍ෂා කරන ලද කෘෂි රසායනික නියැදිවල විවිධ ප්‍රමාණයන්ගෙන් ආසනික් අඩංගු බව ද ඒ කණ්ඩායම ප්‍රකාශ කරයි. මේ කෘෂි රසායනික ද්‍රව්‍ය අතර පලිබෝධනාශක මෙන් ම පොහොර ද වෙයි. මේ ප්‍රකාශකිරීම් පැවසීම් ආදිය යනු සන්නිවේදනය මිස වෙනත් කටයුත්තක් නො වේ. 

සන්නිවේදනය යන්න පෞද්ගලික කටයුත්තකි. ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ කෙරෙන සන්නිවේදන ද අවසාන වශයෙන් ගත්කල පෞද්ගලික වෙයද. සන්නිවේදනය සඳහා භාෂා ඇත්තේ ප්‍රධාන වශයෙන් ම හැකිතාක් දුරට එහි දී සිදුවන වැරදි වැටහීම් මගහරවා ගැනීමට ය. භාෂා නැතිව වුවත් සන්නිවේදනයේ යෙදිය හැකි ය. එහි දී චිත්‍ර, සංගීතය මෙන් ම අභිනය ආදිය ද යොදා ගැනෙයි. එසේත් නැතහොත් ඉරියව් මගින් සන්නිවේදනය කෙරෙයි. එහෙත් ඒ කිසිම අවස්ථාවක දී සන්නිවේදනය කරන පුද්ගලයාට අවශ්‍ය දේ සන්නිවේදනය ලබන පුද්ගලයාට ඒ ආකාරයෙන් ම නො ලැබෙයි. ඇතැම් විට සන්නිවේදනයෙහි යෙදෙන පුද්ගලයාට ද තමන්ට සන්නිවේදනය කිරීමට අවශ්‍ය කුමක් ද යන්න පිළිබඳ නිශ්චත වැටහීමක් තබා හැඟීමක්වත් නැත.

සන්නිවේදනයට අඩුම තරමෙන් පුද්ගලයන් දෙදෙනකු අවශ්‍ය යැයි යමකුට හැඟෙනු ඇත. එහෙත් තමා තනිව ම තමාට යැයි හඳුනාගැනෙන අයකුට සන්නිවේදනය කර ගන්නා බව අප බොහෝ දෙනකුට අමතක වෙයි. අපි ඇතැමි විට සිතින් යම් යම් දෑ ආවර්ජනය කරමු. අපට ඇතිවන සිතිවිලි ධාරාව ඇතැම් විට සංවාදයක ස්වරුපය ගනියි. මෙහි දී පැහැදිලි විය යුතු ප්‍රධාන ම ගුණය නම් මම යනුවෙන් ගැනීමට හෝ ආත්මය ලෙස ගැනීමට හෝ භූතාර්ථයක් (එනටඉටය) නොමැති බව ය. එසේ වුවත් අපි ඒ ඒ සිතිවිලි ධාරා ඒ ඒ පුද්ගලයන් ලෙස ගනිමු. අපට ඇති ප්‍රධාන ම ප්‍රශ්නය නම් පුද්ගලයකු යනුවෙන් භූතාර්ථයක් නොමැතිව එසේ ඇතැයි ගැනීම ය. මේ මෝහය වෙයි.

අපි ඒ ගැටළුව පැත්තකින් තැබුව ද සන්නිවෙිදනයේ දී ඇතිවන ප්‍රශ්න කිහිපයක් රජරට වකුගඩු රෝගය ආශ්‍රිත ව කෙරෙන ගවේෂණයේ දී දැනටමත් සිදු වී ඇති අයුරු පැහැදිලි කරමින් සාකචිඡා කරමු. මෙහි දී මා උත්සාහ ගන්නේ වාස්තවික වූ සන්නිවේදනයක් කිසි දිනෙක ගොඩනගා ගැනීමට මිනිසුන්ට නොහැකි බවට ඉඟියක් ද සැපයීමට ය. සංකල්ප, ප්‍රවාද ආදී සියල්ල සාපේක්‍ෂ වූ විට සංකල්ප ආදිය යොදාගෙන කෙරෙන නිරපේක්‍ෂ සන්නිවේදනයක් තිබිය හැක්කේ කෙසේ ද? අප වෙනත් අයකු කියන දෙයක් තේරුම් ගන්නේ අපට සාපේක්‍ෂව, අපට අවශ්‍ය ආකාරයට මිස අනෙකාට අවශ්‍ය ආකාරයකට නො වේ.

ඉතා වාස්තවික භාෂාවක් ලෙස සැලකෙන බටහිර ගණිතයෙහි දී වුව ද සන්නිවෙිිදකයා හා සන්නිවේදනය ලබාගන්නා (සන්නිවේදනලාභියා) අතර සන්නිවේදිතය සම්බන්ධයෙන් වෙනස්කම් ඇත. මෙහි දී කෙනකුට සන්නිවේදිතය යන යෙදුම ම ප්‍රශ්න කළ හැකි ය. සන්නිවේදිතය යන්නෙන් ඒ ඒ පුද්ගලයාට සාපේක්‍ෂ නොවූ නිරපේක්‍ෂ යමක් ඇතැයි ගම්‍ය වෙයි. එහෙත් ඒ වැරදි ය. සන්නිවේදකයාගේ සන්නිවේදිතය සන්නිවේදනලාභියාගේ සන්නිවේදිතයෙන් වෙනස් වෙයි. එසේ නොවන්නට සන්නිවේදනයේ දී ගැටළු පැන නොනගිනු ඇත.

සන්නිවේදනයේ දී මතුවන තවත් ගැටළුවක් වනුයේ ඇතැම් විට සන්නිවේදකයා සන්නිවේදනලාභියාට වෙනත් අරුතක් ලැබෙන ආකාරයෙන් වුවමනාවෙන් ම කටයුතු කිරීම ය. එහි දී සන්නිවේදනලාභියා තමන්ට වැටහෙන අයුරින් සන්නිවේදිතයක් සකස්කර ගනියි. එවැනි අවස්ථාවක සන්නිවේදනලාභියාට වෙනත් අවස්ථාවක දී ලැබෙන නිිදහසට වැඩි නිදහසක් ලැබෙයි. අප වටහාගත යුතු ප්‍රධාන ම කරුණක් වනුයේ සන්නිවේදකයා මෙන් ම සන්නිවේදනලාභියා ද තම තමන්ගේ සන්නිවේදිත සකස්කරගන්නා බව ය. එහෙත් මේ කරුණ ද ඒ ඒ පාඨකයන් ඒ ඒ ආකාරයෙන් වටහාගනු ඇත. ඒ සම්බන්ධයෙන් අපට වැඩි යමක් කළ හැකි නො වේ.

රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධ ගවේ’ෂණය (එය හුදු පරීක්‍ෂණයක් නො වේ) කෙරෙන්නේ කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට සම්බන්ධ කණ්ඩායමක් මගිනි. එහෙත් අද සෑම ජනමාධ්‍යයක ම මෙන් කියැවෙන්නේ කැලණිය හා රජරට විශ්වවිද්‍යාලවල කණ්ඩායමක් මගින් ඒ ගවේෂණය කෙරෙන බව ය. මෙය වැරදි ය. එය එතරම් බරපතල කරුණක් නොවූවත් මෙහි දී එය සඳහන් කෙරෙනුයේ සන්නිවේදනයේ දී සිදුවන වැරදිවලට උදාහරණයක් ලෙස ය. රජරට විශ්වවිද්‍යාලය මේ ගවේෂණයට සම්බන්ධ නැත. එහි විද්‍යා පීඨය හෝ වෛද්‍ය විද්‍යා පීඨය හෝ වෙනත් පීඨයක් හෝ මේ ගවේෂණයට කිසිසේත් ම සම්බන්ධ නැත. ඒ කුමන පීඨයක් වුවත් එයට සම්බන්ධ නම් ඒ අදාළ පීඨයෙන් එයට විරුද්ධත්වයක් පළ නොවන්නේ යැයි සිතන්නේ ද? මේ ගවේෂණයට අදාළ කිසිම පරීක්‍ෂණයක් රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ කිසිම පීඨයක කිසිම පරීක්‍ෂණාගාරයක සිිදු නොකරණ ලදී. එසේ තිබියදීත් රජරට වකුගඩු රෝගය සම්බන්ධයෙන් කැලණිය හා රජරට විශ්වවිද්‍යාල කණ්ඩයමක් පර්යේෂණ කරන බව නිරන්තරයෙන් ම ජනමාධ්‍යවල සඳහන්වන්නේ කෙසේ ද?

රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය චන්න ජයසුමන මහතා අප කණ්ඩායමට අයත්වෙයි. එහෙත් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට සම්බන්ධ නොවූ තවත් වෛද්‍යවරු රාශියක් ද අප කණ්ඩායමට අයත් වෙති. ඔවුහු විවිධ රෝහල්වල සේවය කරති. ඒ අනුව කිසිවකු අප කණ්ඩායම හැඳින්විය යුත්තේ කැලණිය, රජරට, පදවි ශ්‍රී පුර, මොනරාගල, කරවනැල්ල පර්යේෂණ (ගවේෂණ) කණ්ඩායම ලෙසිනි. අනෙක් අතට වෙනත් වෛද්‍යවරුන් මෙන් නොව චන්න ජයසුමන මහතා මෙම ගවේෂණයට සහභාගිවන්නේ කැලණිය විශ්වවිිද්‍යාලයෙහි පශ්චාද් උපාධි අපේක්‍ෂකයකු ලෙස ය. එසේ තිබිය දී අප කණ්ඩයම කැලණිය රජරට විශ්වවිද්‍යාල කණ්ඩයකමක් ලෙස හැඳින්වෙන්නේ ආරම්භයේ දී ම මතු වූ ජනසන්නිවේදන ගැටළුවක් නිසා බව පැහැදිලි ය. මුල දී ම මෙම කණ්ඩායම රජරට විශ්වවිිද්‍යාලයට අයත් කණ්ඩායමක් ලෙස හඳුන්වනු ලැබූ බව ද අමතක නොකළ යුතු ය.

අප කණ්ඩායමේ මූලික අරමුණ රජරට නිිදන්ගත වකුගඩු රෝගයට හේතුව දැනගැනීමත් ඒ සඳහා ප්‍රතිකාර හඳුන්වාදීමත් ය. එහි විවිධ අවස්ථාවල අපට නාථ දෙවියන්ගෙන් උපකාර ලැබී ඇත. අපි ඒ බව නො සඟවමු. නාථ දෙවියන්ට ද ඒ බව සැඟවීමේ අවශ්‍යතාවක් නැත. එහෙත් නාථ දෙවියන් පිළිබඳ කතාව ජනමාධ්‍යවල සඳහන්වන්නේ විවිධ ආකාරයෙනි. ඇතැම් ජනමාධ්‍යයක පසුගිය  දිනෙක කතුවැකිය ලියු තැනැත්තා නාථ දෙවියන් මේ පරීක්‍ෂණයෙන් ඉවත්කරන ලෙසට අපට අවවාදයක් ද දුන්නේ ය. එය එදින කතුවැකිය ලියූ තැනැත්තාගේ අදහස මිස පුවත්පතේ අදහසක් නොවන බව අපි දනිමු. පුවත්පතකට ඇත්තේ පුවත්පතට නිල වශයෙන් ලියන පුද්ගලයන්ගේ අදහස් මිස ඊනියා වාස්තවික අදහසක් නොවන බව දන්නා අපට එය ගැටළුවක් නොවුවත් නාථ දෙවියන් අමතක කිරීමට තරම් අප ගුණමකු නොවන බව පමණක් දැනට මෙහි දී සඳහන් කළ යුතු ය.

මෙහි දී සඳහන් කළ යුතු තවත් වැදගත් කරුණක් වෙයි. නාථ දෙවියන්ගේ උපකාරය ලබාගෙන ඇත්තේ අප පමණක් නො වේ. වෙනත් කරුණුවල දී ද නාථ දෙවියන් ප්‍රමුඛ සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් විවිධ අයට ආධාර කර ඇත. මාවිල්ආරුවෙන් ඇරඹි මානවීය මෙහෙයුම්වල දී ද එලෙස දෙවිවරුන්ගේ ආධාරය ලැබුණු බව අප පවසන්නේ ඒ මෙහෙයුම ජයග්‍රහණය කළ රණවිරුවන්ට දිය යුතු ගෞරවය අබමල් රේණුවකින්වත් අඩුකිරීමට නො වේ. පසුව නාථ දෙවියන් ප්‍රමුඛ සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් වෙනත් කරුණුවල දී ද උපකාර වී ඇති අයුරු හෙළිදරවු වනු ඇත. එමෙන් ම මෙරට ඇතැම් නාට්‍ය අධ්‍යක්‍ෂවරුන්, චිත්‍රපටි අධ්‍යක්‍ෂවරුන්, තිර රචකයන්, ග්‍රන්ථ කතෘවරුන්, මනුෂ්‍ය නොවන බලවේගවලින් ආධාර ලබාගෙන ඒ සඟවාගෙන සිටින අයුරින් කටයුතු කිරීමට ද අපි බලාපොරොත්තු නො වෙමු. ඔවුන් අතින් ඉඳහිට වැරදීමකින් ඒ බව හෙළිවන අවස්ථා ද නැත්තේ නො වේ. 

අපේ ගවේෂණයට නාථ දෙවියන් ප්‍රමුඛ සම්‍යක්දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් උපකාර කර ඇති බව අප පවසන්නේ ඇතැමුන් කියන අයුරින් නම් දෙවිවරුන් පෙන්වා ඊනියා විද්‍යාඥයන් බියගැන්වීමට ය. මෙරට සිටින විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා ඇතැම් නිවටයන් බියගැන්වීමට දෙවිවරුන් අවශ්‍ය නො වේ. ඔවුහු අති විශාල පිරිසක් මුළු ජීවිතය පුරා ම ඉහළ නිලධාරීන්ට, බලයට, බියෙන් තම තනතුරු රැකගැනීමේ පරම අපවිත්‍ර චේතනාවෙන් කටයුතු කරති. මොවුන් බියකිරීමට ගැරඬියකු බියකිරීමට තරම්වත් උත්සාහයක් ගතයුතු නො වේ.

රජරට නිදන්ගත වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික් වීමට සියයට අනූනවයක ඉඩක් ඇතැයි පැවසූ අපි රජරට පොළොවට ආසනික් ලැබෙන්නේ කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍යවලින්, විශේෂයෙන් ම පලිබෝධකනාශකවලින් යැයි කීවෙමු. එහිදී ද සන්නිවේදන ගැටළු දෙකක් මතු වී ඇත. අප අවධාරණය කරන්නේ පලිබෝධනාශකවල ඇති ආසනික් වුවත් අද ජනමාධ්‍යවල අවධාරණය වන්නේ සහල්වල ඇති ආසනික් ය. සහල්වල ද ආසනික් ඇති බව අපි ස්ථිරව ම කියමු. එහෙත් අපේ ප්‍රශ්නය සහල්වල ආසනික් තිබීම නොව පලිබෝධනාශකවල ආසනික් තිබීම ය. අපට අවශ්‍ය වී ගොවිතැන නැතිකිරීම නොව ගොවිතැන වස විසෙන් මුදා ගැනීම ය. අවධාරණය පලිබෝධනාශකවලින් සහල් වෙතට මාරුකළ සැණින් අපට අවලාද නැගීමට බොහෝ දෙනාට අවකාශ ලැබී ඇත. මෙය නිලධාරීන් විසින් අවධාරණයේ කරන ලද වෙනසකි. කිසිම පරීක්‍ෂාවකින් තොරව ආසනික් පමණක් නොව රසදිය ද අඩංගු කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය ගෙන්වීමට ඉඩ දී ඇති මේ පිරිස් අද තම වරද වසාගැනීමට අවධාරණය සහල්වලට මාරුකර අප පාන් පිටි ගෙන්වන්නන්ගේ තැරැව්කරුවන් යැයි පෙන්වීමට බොළඳ එහෙත් සාපරාධී උත්සාහයක් ගනු දැකිය හැකි ය.

මේ අතර ඇතැම් පඬියන් තම පඬිකම ඉස්මතුකරමින් නිතර අසන ප්‍රශ්නයක් වත ඇත්තේ පලිබෝධනාශක නැගෙනහිර පළාතේත් යොදාගැනෙනානේ නම් ඒ පළාතේ වැසියන්ට නිදන්ගත වකුගඩු රෝගය වැළඳෙන්නේ නැත්තේ ඇයි ද යන්න ය. එයට හේතුව ද අප කිහිපවරක් ම පැහැදිලි කර ඇති නමුත් ඇතැම් පඬි සන්නිවේදනලාභීන් ඒ ගැන නිසි උනන්දුවක් දක්වා නොමැති බැවින් ඔවුහු නිතර නිතර එවැනි ප්‍රශ්න අසති. රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික් වුවත් ඒ සඳහා ජලයේ විශේෂ කිවුලක් හා විශේෂ පසක් අවශ්‍ය වෙයි. ඒ සියළු කරුණු සපුරාලන්නේ රජරට හා ආසන්න ප්‍රදේශ කිහිපයක ය. ඇතැම් සන්නිවේදන පඬියන්ට ද මේ කරුණු අමතකවීම ගැන අප කුමක් කරන්න ද?