බටහිර විද්‍යාව එලෙස හැඳින්වීමට දැන් බොහෝ දෙනා පසුබට නොවන බව පෙනී යයි. ටික කලකට පෙර බටහිර විද්‍යාව හඳුන්වනු ලැබුයේ එක්කෝ විද්‍යාව නමින් ය. එසේත් නැතහොත් නූතන විද්‍යාව නමින් ය. විද්‍යාව යන්නෙන් ගම්‍ය වූයේ එනමින් හඳුන්වනු ලැබූ දැනුම් පද්ධතිය හැරෙන්නට අනෙක් දැනුම් පද්ධතීන් විද්‍යාව නොවන බව ය. නුතන විද්‍යාව යන්නෙන් පැරණි විද්‍යාවන් ද තිබූ බව ගම්‍ය විය හැකි නමුත් භාවිතයේ දී එයින් එවැන්නක් ගම්‍ය නො වී ය. එයින් අදහස් වූයේ නූතනයෙහි, එනම් පසුගිය සියවස් කිහිපයක ඉදිරිපත් කෙරුණු විද්‍යාව ය. නූතනත්වයෙහි විද්‍යාව නූතන විද්‍යාව විය. වෙනත් අදහසක් එයින් ගම්‍ය නො වී ය. නූතන විද්‍යාවට එරෙහිව පැරණි විද්‍යාවක් ගැන කතාකළ අයකු ගැන දැනගැනීමට නොහැකි විය.
එහෙත් එයින් අදහස් වූයේ වෙනත් දැනුම් පද්ධතීන් නැති බව නො වේ. වෙනත් දැනුම් පද්ධති ගැන මිනිස්සු දැන සිටියහ. අඩුම තරමෙන් ආයුර්වේදය, සිංහල වෙදකම ගැන සියළු දෙනාම පාහේ දැන සිටියහ. ඒ දැනුම් පද්ධතීන් වූ බවට කිසිවකුට සැකයක් තිබිණි යැයි සිතිය නො හැකි ය. එහෙත් ඒ විද්‍යාත්මක දැනුම, එසේත් නැත්නම් නූතන විද්‍යාත්මක දැනුම නො වි ය. බොහෝ බටහිර වෛද්‍යවරුන්ට එය මිථ්‍යාවක් විය. එහෙත් සිංහල වෙදකමෙන් ද රෝග සුව වන බව බටහිර වෛද්‍යවරු ද දැන සිටියහ. එයින් යම්කිසි ආකාරයක ප්‍රයෝජනයක් සිදුවන බව ද ඒ වෛද්‍යවරුන් නොදැන සිටියා නො වේ.
අද බටහිර විද්‍යාව ගැන වෙනත් දෙයක්, එනම් එහි ඊනියා විද්‍යාත්මක විධික්‍රමයක්, වෙනත් දැනුම් පද්ධතියක නැති සත්‍යයක් ආදී වශයෙන් විශේෂයක් තිබීමක් ගැන කතාකළ නොහැකි ඇතැම් බටහිර විද්‍යාඥයෝ එහි ඇති ප්‍රයෝජ්‍යතාව, විශ්වාසනීයත්වය ගැන කතාකිරීමට පෙළඹී සිටිති. එහෙත් ඔවුන් නොදැන සිටිය ද පැරණි සමාජයෙහි වාසය කළ අය ඒ සමාජයෙහි දැනුමෙහි තිබූ ප්‍රයෝජ්‍යතාව ගැන දැන සිටියහ. එමෙන් ම ඒ පිළිබඳ විශ්වාසයක් ද ඇති කරගෙන සිටියහ. එසේ නොවන්නට ඒ දැනුම් පද්ධතීන් අදට ද ඉතිරි වී ඇත්තේ කෙසේ ද?
අද ඒ දැනුම් පද්ධතීන් බටහිර දැනුම පසුපස ඇති ආකාරයට දේශපාලන බලයක් ද නැත. දේශීය කෘෂිකර්මය ගැන අදාළ ඇමතිවරයා ද කතාකරන්නේ නමට පමණකි. බටහිර කෘෂිකර්්මයට එරෙහිව ඇමතිවරයාට කළහැකි විශේෂිත කාර්යයක් ද නැත. අද ආධිපත්‍යය ඇත්තේ බටහිර කෘෂිවිද්‍යාවට මිස දේශීය ගොවිකමට නො වේ. බටහිර ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදයෙන් ගලා එන මේ ආධිපත්‍යයට එරෙහිව දුර්වල ඇමතිවරයකුට කළහැකි කාර්යය කුමක් ද? දේශීය වෙදකම ද (ආයුර්වේදය ද ඇතුළත් ව) එසේම ය. 1956න් පසු දේශිය වෙදකමට, ඇත්තටම සිංහල වෙදකමට වඩා ආයුර්වේදයට ඊනියා වැදගත්කමක් දීමට ආණ්ඩු කටයුතු කළේ ය. අද දේශීය වෙදකම පිළිබඳ ව වෙනම ඇමතිවරයෙක් වෙයි. එහෙත් මෙරට වැසියන් 1956 දීට වඩා අද දේශීය වෙදකමට නැඹුරු වී තිබේ යැයි කිව හැකි ද?
1956 දී සිංහල වෙදකමට තිබූ වැදගත්කම අද එයට නැත. අඩුම තරමෙන් ආයුර්වේදයටවත් නැත. එදා ලංකාව පුරා ගම්පහෙන් බිහි වූ ආයුර්වේද වෛද්‍යවරු විසිරී සිටියහ. ඒ වෛද්‍යවරුන් හඳුන්වනු ලැබුයේ ගම්පහ වෙදමහත්වරුන් නමිනි. අද යක්කළින් බිහිවන වෛද්‍යවරුන් ඇත්තේ කොහේ ද? ඔවුන් තැන තැන විසිරී ඇති බව කවුරුත් දනිති. මෙහි දී අපට ප්‍රශ්නය වන්නේ එය නොව ඔවුන්ගේ අනන්‍යතාව ය. ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගතහොත් අද ගම්බදව ද වැඩි පිරිසක් බටහිර දෛ්‍යවරුන් වෙත යන බව රහසක් නො වේ. මේ සම්බන්ධයෙන් ඇතැම් බටහිර වෛද්‍යවරුන් විසින් කරන ලද සමී’ක්‍ෂණවල ප්‍රතිඵල ද වෙයි.
පාසල් පද්ධතිය හා ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ බටහිර දැනුමේ ප්‍රබලත්වය ගැන මිථ්‍යාවක් සමාජය ඔස්සේ වපුරද්දී, බටහිර ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතික ආධිපත්‍යයට යට වූ රටක මෙරට දේශීය වෛද්‍ය විද්‍යාව ඉගැන්වීමට ඇති ආයතන ද ක්‍රමයෙන් බටහිරකරණයට ලක්වෙයි. මෙරට උසස් අධ්‍යාපන ඇමති දේශී්ීයත්වයක් ගැන එතරම් දෙයක් දන්නා බවක් පෙනෙන්නට නැත. ඔහු දන්නේ ඉංගිරිසියෙහි හා තොරතුරු තාක්‍ෂණයෙහි ඇති වැදගත්කම ය. 1956න් පසුව මෙරට ඇතැම් ඇමතිවරුන් අතර නොවුවත් ජනතාව අතර ජනවාර්ගික වශයෙන් ගත්කල ජාතිකත්වය පිළිබඳ හැඟීමක් අද වන විට වර්ධනය වී තිබුණ ද, බොහෝ දෙනා පැරණි සිංහලයන්ගේ වාරි තාක්‍ෂණය හා දාගැබ් කර්මාන්තය ගැන ආඩම්බරයෙන් කතාකළ ද, දැනුම සම්බන්ධයෙන් ගත්කල අද අපි එදාට වඩා බටහිර ගැත්තන් බවට පත්වී සිටින්නෙමු.
එහෙත් ඒ සියළු බාධක මධ්‍යයෙහි ද අදත් ජනතාවගෙන් යම් කොටසක්් දේශීය වෛද්‍යවරුන්ගේ පිහිට පතා යන්නේ ඒ වෙදකමෙහි ඇති ප්‍රයෝජ්‍යතාව නිසා පමණක් නොව ඒ පිළිබඳ ඇති විශ්වාසය ද නිසා ය. දේශීය වෙදකමට අද ඇති තවත් බාධක මහත් ර්ශියකි. කලක් කොළඹ වෛද්‍ය පීඨයෙහි ඉගැන්වූ මහාචාර්යවරයකු තම දේශනවල දී කියා ඇත්තේ ඇතැම් රෝග සුවකළ නොහැකි බවත්, ඇතැම් රෝග නිසි ප්‍රතිකාර දීමෙන් සුවකළ හැකි බවත් තවත් රෝග කිසිදු ප්‍රතිකාරයක් නැතිවත් සුවවන බවත් ය. ඔහුට අනුව ආයුර්වේදයෙන් සුවවන්නේ කිසිදු ප්‍රතිකාරයක් නැතිව වුව ද සුවවන රෝග ය! ආයුර්වේදයේ ප්‍රයෝජ්‍යතාව ගැන ඔහුට ඇත්තේත් ඔහු බටහිර වෛද්‍යවරුන්ට දී ඇත්තේත් එවැනි අදහසකි. එහි තේරුම අන්කිසිවක් නොව ආයුර්වේදය මිථ්‍යාවක් පමණක් බව ය. බටහිර විද්‍යාව පිළිබඳ එතරම් දැනුමක් නැතිව වුව ද බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යා මහාචාර්යවරයකු (බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව යනු බටහිර දැනුම් වර්ගීකරණය අනුව තාක්‍ෂණයක් මිස විද්‍යාවක් නො වේ.) එවැනි අදහස් පවසන්නේ බටහිර දැනුමේ දාසයන් වීම නිසා බව පැහැදිලි ය. එවැනි විෂම මත අධ්පති මතවාදය බවට පත් වී තිබියදීත් තවමත් යම් පිරිසක් දේශීය වෛද්‍යවරුන් වෙත යන්නේ ඒ දැනුමෙහි ප්‍රයෝජ්‍යත්වය නිසා ය. අනෙක් අතට බොහෝ විට ඒ නිසා ම ඇතිවන විශ්වාසනියත්වය නිසා ය.
බටහිර විද්‍යාව ගැන අද වෙනත් දෙයක් කීමට නැතිව හුදෙක් ප්‍රයෝජ්‍යත්වය හා විශ්වාසනීයත්වය ගැන කතාකරමින් දේශීය දැනුම මිථ්‍යාවක් බව ප්‍රචාරය කරන අයට පැවසීමට ඇත්තේ බටහිර දැනුමේ ආධිපත්‍යය හමුවේ වුවත් මෙරට තවමත් යම් පිරිසකට දේශීය දැනුමෙහි ඇති ප්‍රයෝජ්‍යත්වය ගැන දැනුමක් ඇති බවත් ඒ පිළිබඳ විශ්වාසනීයත්වයක් ඇති බව පමණක්් නොව සුළු පිිරිසකට වුවත් බටහිර දැනුමේ අයහපත් බව ගැන යම් අවබෝධයක් ඇති බවත් ය. බටහිර දැනුම හා තාක්‍ෂණය හේතුකොටගෙන අද රජරට ප්‍රදේශයේ වකුගඩු රේගය වැළඳී දහස් ගණන් ජනතාව මියයති. මේ රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව බටහිර කෘෂිවිද්‍යාව මත පදනම් ව ගොවීන් කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍යවලට පුරුදු කිරීම ය. කෘෂි රසායනවල ඇති ආසනික් රජරට ප්‍රදේශවල ඇති පස හේතුවෙන් කිවුල සහිත ජලයට මිශ්‍ර වී රජරට වකුගඩු රෝගය ඇතිකරන බව අද රහසක් නො වේ. මෙරට බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ චර්මරෝග පිළිබඳ විශේෂඥවරු රජරට වකුගඩු රෝගීන්ට ආසනික් විෂවීම පිළිබඳ සා’ක්‍ෂි දරති. රජරට වකුගඩු රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව කෘෂිරසායනවල ඇති ආසනික් වුව ද එය එකම හේතුව නො වේ. රජරට ඇති කුඹුරු පස නමින් හැඳිනේවෙන පස හා කිවුල් ජලය නොවන්නට ආසනික් කෘෂි රසායන මගින් පැතිරී ගිය ද මේ රෝගය නො වැළඳෙයි.
බටහිර විද්‍යාවෙන් වී ඇති එකම හානිය රජරට වකුගඩු රෝගය වැළඳී අහිංසකයන් දහස් ගණනින් මිය යෑම නො වේ. පරිසර හානිය, වෙනත් රෝග ද පැතිර යෑම, මිනිසුන් සිත් පිත් නැති රොබෝ බවට පත්කිරීමට දරණ උත්සාහය ද ඒ අතර වෙයි. බටහිර දැනුම බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියෙන් වෙන්කළ හැකි නො වේ. බටහිර දැනුමට හා බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියට පරිසරය රැකගත හැකි නො වේ. බටහිරයන්ට අද කිසිම ප්‍රශ්නයකට දුර දිග යන පිළිතුරක් දිය හැකි නො වේ. ඔවුන්ට අද කළ හැක්කේ ප්‍රශ්න කළමනාකරණය පමණකි. පරිසර කළමනාකරණය අද ශබිදකෝශයට එකතු වී ඇත්තේ එබැවිනි.
අනෙක් බොහෝ දැනුම් පද්ධතීන් අවුරුදු දහස් ගණනක් පැවතී ඇත. බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි යටත්විජිතවාදී ආධිපත්‍යය නොවන්නට ඒ දැනුම් පද්ධති තවත් බොහෝ කල් පැවතීමට ඉඩ තිබිණි. අද ඒ දැනුම් පද්ධති බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආධිපත්‍යයට හසු වී මියැදෙමින් පවතියි. අපට බටහිර දැනුම් පද්ධතිය ගැන කිවහැක්කේ කුමක් ද? එයට අවුරුදු දහස් ගණනක් පැවතිය හැකි ද? කිසිසේත්ම නැත. බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය විසින් මුළු ලෝකය ම විනාශයට ඇදගෙන යමින් පවතියි. අද අපට බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආධිපත්‍යය පරාජය කිරීමට තරම් දේශපාලන හෝ ආර්ථික හෝ ශක්තියක් නැත. අප එය පිළිගත යුතු ය, එහෙත් එයින් කියැවෙන්නේ අප කිසිවක් නොකර සිටිය යුතු බව නො වේ. අපි අපේ දැනුම් පද්ධතිය වර්ධනය කරගන්නා අතර එය මහජනතාවට ද නොයෙකුත් බාධක හමුවේ නමුත් බෙදාහැරීමට කටයුතු කරමු. එහෙත් ඒ අතර ස්වභාව ධර්මය හා බටහිර දැනුමේ පරස්පර විසින් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය පරාජය කරනු ලැබීම බලා සතුටු වෙමු.
බටහිර දැනුමේ දාසයන්ට අමතර ව අප සමග සිටින්නේ යැයි අඟවමින් අපට පහර ගසන්නෝ ද වෙති. ඇතැමුන් අප විවේචනය කරන්නේ අප මෙහි දී ආගම්වලට පහර ගසන්නේ යැයි කියමිනි. ඔවුහු තම වෙබ් අඩවවිල ජාතිවාදී හෝ ආගම්වාදී හෝ නොවීමට අපට උපදෙස් දෙති. එහෙත් එහි කිසිදු සත්‍යයක් නැත. අප යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි ආදී වශයෙන් යොදාගන්නේ සංස්කෘතිකාර්ථයකින් මිස ආගමිකාර්ථයකින් නො වේ. එහෙත් ඇතැම්හු ඒ බව නො දනිති. නැතහොත් නොදන්නා බව අඟවති. මේ අතර ඇතැම්හු අපට පහර ගැසීමට බලාපොරේත්තු වන්නේ අප බෞද්ධයන් නොවන බව කියමිනි. අපි කිසිම ආකාරයක ආත්මවාදීහු නො වෙමු. අඩුම තරමෙන් දැනුම සම්බන්ධයෙන්වත් ආත්මවාදීහු නො වෙමු. කාලය යන්න පඤ්ඤත්තියක් පමණක් වන කල ක්‍ෂණයක් යනුවෙන් වාස්තවික වූ කාල අන්තරයක් ඇතැයි ගැනීමට අපි විරුද්ධ වෙමු. අපේ දැනුම පිළිබඳ දැනුමේ එක් මුල්ගලක් වනුයේ සංකල්පීය වූ සියළු දැනුම් සාපේක්‍ෂ බවත් ඒ නිර්මාණය කරන බවත් සංකල්පීය ලෝකය ඒ හේතුවෙන් ම ශූන්‍ය වන බවත් ය. ඒ අතර බුදුදහමේ සඳහන් වන නිවන, අනිත්‍ය දුක්ඛ අනාත්ම ආදිය සංකල්ප නොවන බව අපි කියා සිටිමු. සංකල්පීය දැනුම තර්කයෙන්, ලෞකික අත්දැකීමෙන් ලබාගත හැකි වුවත් අනිත්‍ය ආදී නිර්සංකල්පීය දැනුම එසේ ලෞකික ක්‍රම භාවිතයෙන් ලබාගත නොහැකි බවත් අපි කියා සිටිමු. එක් ක්‍ෂණයකට වුවත් පවතින ඊනියා වාස්තවික යථාර්ථයක් වූ ධර්ම නැති බවත් එසේ පවතින්නේ යැයි කියන දහමක් වේ නම් ඒ ආත්මවාදී බවත් අපි පවසමු.
අපත් සමග සිටින්නේ යැයි බොරුවට කියමින් අප විවේචනය කරන්නන්ට එතරම් නිරවුල් දැනුමක් නැති බවත් ඒ බොහෝ දෙනාට දේශපාලන හෝ පෞද්ගලික හෝ න්‍යාය පත්‍ර ඇති බවත් අපි දනිමු. පොපර්ගේ අසත්‍යෙක්‍ෂණය (falsification) හෙවත් අසත්‍යකරණයට ලක්කිරීම ගැන මෙලෝ හසරක දැනුමක් නැතිව ඒ ගැන ලියන්නන් මෙන් ම සංස්කෘතිකාර්ථයකින් හෝ වෙනත් අර්ථයකින් හෝ සාපේක්‍ෂවීමක් ගැන කතා නොකර අපේ විද්‍යාවන් ගොඩනැගීම ගැන ලියන්නන්ගෙන් ද අවසානයේ දී සිදුවනු ඇත්තේ බටහිර දැනුමට දාසකම් කිරීම පමණකි.
