No foreign intervention

The Malaysian authorities have to be congratulated for deporting two so called refugees and one “asylum seeker” who are none other than terrorists whose interests are being watched by “Human rights watch”. It is now known that United Nations Organization is responsible for giving so called refugee status to much more than these two terrorists who were arrested in Malaysia. The UN Human Rights Council is clearly a haven for Tamil terrorists and it makes them the most unsuitable organization to interfere with so called reconciliation after the humanitarian operations. It is up to the other countries to follow the lead given by Malaysia to deport any terrorists living in their countries as “refugees” or “asylum seekers”. The Sri Lankan government has already banned number of front organizations of the LTTE and named some terrorists living especially in the western countries but unfortunately these countries have not taken any meaningful steps to respect the action taken by the Sri Lankan government. It is very unlikely that some of these countries that aided and abetted the terrorists against not only the Sri Lankan government but the Sinhala people as well would abide by the “requests” of the Sri Lankan government.

What has to be told to the NGOs, INGOs, Human rights people, peace vendors, some clergy that were behind the Tamil terrorists, third rate Marxists (there are no first raters anyway), UN, various governments that were not interested in the human rights of the Sri Lankans in general, and Sinhala people in particular, is that Sinhalas would not consider the nonsense uttered by the former on so called reconciliation. Those who aided and abetted LTTE terrorists against humanity, only to use a word in the vogue of the “peace lovers” who wanted to weaken Sinhala Buddhism, meaning the relevant culture and not the religion as some professors emeritus who are not familiar with abstract tooth think, have no right whatsoever to come out with sermons from their altars and advice the Sri Lankan government and the Sinhala people on so called reconciliation.    

The Sri Lankan problem has its unique features, which the “peace lovers” tend to forget. It is true that as in South Africa the minority were the “rulers” of the country. In South Africa, the black majority was discriminated and made to live in abject poverty by the rulers who themselves were the colonial powers. The white colonials in South Africa unlike in the North America were not able to almost wipe out the indigenous people and thus faced with the problem of living with a majority who could not be massacred. The apartheid policy was practiced, and gradually the black majority organised themselves and fought against the colonials.

In Sri Lanka the Dutch colonials created the Tamil racist problem by importing Tamils from present Tamil Nadu for their tobacco cultivation in Jaffna, and the English colonialists made use of the Tamil Vellala elite to discriminate against the Sinhala majority. If in South Africa the colonialists were directly involved in discriminating against the majority, in Sri Lanka, the colonialists whilst discriminating against the Sinhalas and others directly also used the Tamil Vellala elite to discriminate against the Sinhala people.

In South Africa the solution achieved was through a deal with Mandela whereby the majority were given some political freedom, while the white minority continued to maintain their economic domination. In Sri Lanka after the universal franchise was introduced in 1931, the Sinhala elite dissociated from the masses in thinking as well as in culture, were able to become the political leaders of the country by defeating the Tamil Vellala elite.

However, the Sinhala masses continued to suffer until the SLFP that was formed in 1951 began to become the nationalist party somewhere around fifty three. The process still continues and the victory over the LTTE in 2009 was one of the significant landmarks in the process. In any event it is still the western Greek Judaic Christian Chinthanaya that calls the tune and in the name of free education and free health service we still carry on with propagating the western education and western health services. The Agrochemical Kidney patients who could be cured by Sinhala traditional medicine continue to die as it is the western medical practitioners who are instrumental in determining the health policy of the country.

There is no need for a reconciliation as such in Sri Lanka a la South Africa, as such reconciliation has to be made if at all between the Sinhalas and the English and not between the Sinhalas and Tamils. The Tamils and the Sinhalas will live together in harmony with the Muslims and the others in the country, if the foreigners do not interfere with Sri Lankan politics. The English and the Tamil elite who prevented the ordinary Tamils fighting along the side of the ordinary Sinhalas are responsible for any misunderstanding between the ordinary Sinhalas and the Tamils. It is not a reconciliation that is needed but a process to clear this misunderstanding,  and South Africa I am afraid is not in a position to give us any lead in this regard.

There is no harm in allowing the South Africans to come to Sri Lanka to “study” the problem but decisions have to be made by the Sri Lankan government in accordance with what the people want. The government should listen to the Sinhala people before taking a decision, and after all it is the Sinhala people who voted this government into power and not the South Africans nor the westerners. In fact this government has come to power against the wish of the western powers and thus there is no reason why the government should listen to the UN or the western powers and their agents in the country that aided and abetted the Tamil terrorists. These powers and their agents continue to be behind the Tamil dispersed people especially in Canada and England working against the interests of the Sinhala people.

In this regard it is encouraging to note that the government of Sri Lanka has now taken a firm stand on the LLRC report and said that its implementation is the work of the government. The western governments had wanted to implement the LLRC report in full forgetting that the LLRC was only a commission appointed by the government and not the government itself. The government is not obliged to implement the LLRC report in full, and it is certainly up to the former to decide which parts of the report have be implanted, of course, after taking into consideration the Sinhala opinion. After all Sinhala people also live in this country and not the diplomats of the western countries, and it is the Sinhala opinion that the government should consider and not the opinion of the diplomats.

When the President met the new Prime Minister of India it is reported that the latter has told the former that the 13^th amendment has to be implemented. It is an amendment brought in the aftermath of the infamous Indo Lanka Accord signed by the Congress government and the UNP government, both of which are not in power now. The Sri Lankan problem is not a problem of India though Tamil Nadu may continue to agitate, but it has to be emphasized that people such as Viko were defeated at the recent elections to Lok Sabha. Mr. Modi can think afresh on the problem but as an Indian nationalist who respects the sovereignty of the SAARC neighbours, should not interfere with Sri Lankan politics. He should not be dictated by Tamil Nadu or any other state and should realise devolution of power according to the Indian model is not a “solution” to a problem in Sri Lanka that is entirely different from the Indian problem.  It has to be reminded that when Mr. Modi took oaths as the Prime Minister of India he did so in Hindi and not in Gujarati. 

Nalin De Silva

30-05-2014

Protect Sinhala Buddhism from the educated – IV

We have identified Sinhala Buddhism as a culture and the main question that has drawn our attention is the survival of this culture in Sri Lanka while many forms of Theravada cultures had disappeared from the face of the earth. We have also said that prior to the arrival of Arhant Mahinda there had been a Hela Buddhist culture according to Varigapurnikava which even claims that Rathnavali or Agnipali, the mother of Kuveni (Mahapali according to Varigapurnikava. It should be mentioned that Kuveni is a degrading name coined by non Yakshas. Even Yaksha is a name given by the non Yakshas as the inhabitants of the country had called themselves Yagu Kaurana) had been an Arhant Therin and that Arhant Yashodhara Therin had visited Lanka during the time of Arhant Rathnavali Therin. It is also said that Agnipali or Rathnavali Therin was ordained by Arhant Yashodara Terin and Arhant Rathnavali Therin had lived where Ruvanveliseya is found today, and the Seya had been named after the Arhant Rathnavali Therin.

In the history of Hela Buddhist culture and Sinhala Buddhist culture in this country there are a few incidents that stand above the rest. They in chronological order are as follows.  Introduction of Bududahama to the country probably by a merchant by the name Punna during the time of Budunvahanse. It is said in Varigapurnikava that Rathnavali, the mother of Mahapali (Pali is apparently a name associated with queens or leading – elite- women in the country) had listened to Punna and attained the status of Sovan. When Budunvahanse arrived in Lanka Rathnavali had become an Arhant after listening to Budunvahanse. It can be said that the Hela Buddhism with  Bhikku and Bhikkuni Sasana was established after the Yagu Kaurana people had become Buddhists.

We have to depend on stories to understand what has happened in history more than in any other subject and our conjecture is that though the Yagu Kauranas became Buddhists they would not have given up their rituals to become rationalists or empiricists or any other category that is identified in western terms. They would have been happy to continue with worshipping (for want of a better word) their deceased relatives and no Arhant, not being a rationalist or empiricist or any other western ist would have objected to these rituals of the Yagu Kauranas. It can be safely assumed from the very beginning “gods” not only those found in Suttas such as Mahamangala Sutta, but gods such as Saman, Upulvan had been associated with  the Hela Buddhism.

The next important event in the history of Hela (Sinhala) Buddhism in the country was the arrival of Arhant Mahinda after the third Sangayana (Council) with Theravada Buddhism of Vibhajjavadins. It is clear that the king Ashoka had wanted a different culture to be established with even Rajabhisheka (coronation) according to Maurya tradition. Arhant Mahinda Thero would not have been associated with Rajabhisheka, and the rituals would have been carried out by some Brahmins who came from Pataliputhra. The Brahmins would have had some say in governing the country after this, and the story of Pandula Brahmana who was apparently the teacher of the Prince Panduhabhaya has to be doubted. Probably there was some group of teachers among the Yagu Kauranas and they were also referred to as Brahmins by those who came from Pataliputhra.

The culture introduced by King Ashoka (Ashokan Buddhism) had flourished with Mahavihara as the centre competing with the Hela Buddhist culture of Yagu Kauranas, and Abhayagiriya supposed to be established by the King Valagamba with Yagu Kaurana connections had been the centre of Hela Buddhism. The Ashokan Buddhism had not remained a static phenomenon and gradually the Bhikkus appear to have replaced the Brahmins not only as teachers but kingmakers as well. It may have happened as a result of the competition between Hela Buddhism and Ashokan Buddhism, and an aggressive Sinhala Buddhism with the Bhikkus, the King and the People forming the corner stones of the culture had been evolved by the fifth century defeating Hela Buddhism. The defeat of the King Mahasen who also had Yagu Kaurana connections and who sowed Undu in the Mahavihara premises symbolizes the ascent of Sinhala Buddhism over Hela Buddhism.  The Ashokan Rajya mentioned by Trevor Ling, after all may be a product of this island and not of Pataliputhra, resulting from the competition between Hela Buddhism and Ashokan Buddhism.

The third important event is the interaction between the Mahavihara Theravada Bhikkus and the Andra Pradesh Theravada Bhikkus such as Ven. Dhammapla Thero and Ven. Buddhagosha Thero. (I am not learned enough to refer to Ven Buddhaghosha Thero as Buddhaghosha).  It is not clear as to what happened during this period to warrant Bhikkus from Andra Pradesh to come to Mahavihara and confer most post probably to evolve a scheme to protect Theravada Buddhism. As anybody else I can only speculate. Theravada Buddhism or Buddhism of the third Sangayana (Council) or Vibhajjavadi Buddhism appears to be a scholastic type Buddhism without much ritual involved. This Buddhism cannot be said to be the purest or even pure Buddhism as the word Vibhajjavadi implies a analytical Buddhism not in accordance with the Bududahama of Budunvahanse.  A very thorough analytical Buddhism is not in keeping with Bududahama as analysis mainly depends on two valued two fold logic. Budunvahanse had very often, though not always, rejected dualities associated with two valued two fold logic and an analytical Buddhism would not have survived and the third Sangayana Bududahama was doomed to vanish.

Andra Pradesh and Anuradhapura had been the main centres of Theravada Bududahama in the ancient world and from about the second century Ven Nagarjuna Thero of Andra Pradesh had attacked the Dhammavada, Kshanavada Svabhavavada that could be easily associated with atmavada. The Andra Pradesh Theravada Bududahama had to give into Madhyamikavada which itself had to be replaced by schools of Mahayana that were finally replaced by Hinduism after Shankaracharya in the sixth century. The Andra Pradesh Theravada Bhikkus who could not defend Theravada Bududahama against Madhyamikavada would have seen by the fifth century that Theravada could not survive for long in their country. Naturally they would have turned their eyes to Anuradhapura fortunately far away from the country of Madhyamikavada and would have attempted to evolve a scheme to make sure that Theravada survived at least in Lanka.

However in Lanka though Hela Buddhism had been defeated by Ashokan Buddhism that had evolved to become Sinhala Buddhism, the former was not dead. The rituals associated with Hela Buddhism as a culture were still practiced by the people who were not fond of two valued two fold logic unlike the present day pundits produced by an English Christian education irrespective of the schools they attended or the medium of instruction. The Sinhala language has no word to express the abstract noun. For example, with respect to tooth, in English there are three terms to express a tooth, the tooth and tooth, whereas in Sinhala there are “datha’ (the tooth), dathak (a tooth) but no word for tooth as such. I have found that an Emeritus Professor from the Faculty of Dental Sciences not knowing what to say when confronted with abstracted tooth. He does not know whether to fill it or extract it. Probably he becomes nervous thinking of nerve filling the abstract tooth. (To be continued)                            

Nalin De Silva

28-05-2014

බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ ඊනියා වාස්‌තවිකත්වය

ඩී. එස්‌. සී. උපාධිධාරී සේවාර්ජිත (සම්මානිත) මහාචාර්ය අශෝක අමරතුංග මහතා ගේ මැයි 21 වැනි දා ලිපියෙන් අලුත් කිසිවක්‌ නො කියෑවෙයි. එහෙත් ඒ මහතා ගේ නර්මාලාපවලට ප්‍රතිචාර දැක්‌විය යුත්තේ ඒ මහතා ගේ අතාර්කික එමෙන් ම ප්‍රතිපත්ති රහිත කියමන් පාඨකයාට හෙළිදරවු කිරීමට ය. ඒ මහතාට අනුව මා අසන්නේ මෝඩ ප්‍රශ්න ය. එහෙත් අඩු ම තරමෙන් ඒ මෝඩ ප්‍රශ්න වන්නේ කිනම් හේතුවක්‌ නිසා දැයි ඔහු සඳහන් නො කරයි. ඔහු කරන්නේ මා අසන්නේ මෝඩ ප්‍රශ්න යෑයි කියමින් ප්‍රශ්නවලින් පැන යැම ය. අපි උදාහරණයකට ඒ මහතා ගේ පහත සඳහන් ප්‍රකාශය සලකා බලමු. "පහළොස්‌වැනි සියවස වන විට බටහිර නො වන රටවල් විද්‍යාත්මක දියුණුව අතින් සම තත්ත්වයක තිබුණේ දැයි නලින් මහතා මගෙන් අසයි. (විදුසර 07.05.2014). මා පවසා ඇත්තේ කවදත් කොතැනත් තිබුණේ එක ම විද්‍යාවක්‌ බවයි. ඊට හේතු ද උදාහරණ ද වුවමනාවටත් වඩා මා සපයා ඇත. (විදුසර 19.02.2014). මගෙන් මෙවැනි මෝඩ ප්‍රශ්න අසනවාට වඩා දෙයක්‌ ඔහුට කරන්නට බැරි ද?" මා අසා ඇත්තේ ඉතා සරල ප්‍රශ්නයකි. ඒ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක්‌ නැත. පහළොස්‌වැනි සියවස වන විට බටහිර නො වන රටවල් විද්‍යාව අතින් සම තත්ත්වයක තිබුණු බවක්‌ ඒ මහතා කිසි තැනක පෙන්වා දී නැත. කවදත් කොතැනත් තිබුණේ එක ම විද්‍යාවක්‌ බව පෙන්වීමට එක ම උදාහරණයක්‌ වත් ඒ මහතා දී නැත. ඔහු කියවන්නේ එක ම එක දෙයකි. එනම් විද්‍යාව කොහේ තිබුණත් එය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සාක්‍ෂි මත පදනම් වන බව ය. 

එය කිසිසේත් ම වලංගු තර්කයක්‌ නො වේ. ඔහුට අනුව බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ පමණක්‌ රෝගවලට හේතු "සොයාගෙන ඇත." අනෙක්‌ වෛද්‍ය විද්‍යාවන්හි හේතු නැත. ඒ වෛද්‍ය විද්‍යාවන්හි කෙරෙන්නේ රෝග ලක්‍ෂණවලට පිළියම් කිරීම පමණක්‌ බව ඒ මහතා කියා ඇත්තේ වරක්‌ දෙවරක්‌ නො වේ. උදාහරණයක්‌ ලෙස අමරතුංග මහතා අප්‍රියෙල් 02 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ සඳහන් කළේ ය. "බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව රෝගයට හේතුව, රෝග විනිශ්චය, රෝගයට ප්‍රතිකාර යන සැම දේට ම සාක්‌ෂි සොයාගෙන ඇත. සිංහල වෙදකමේ සහ ආයුර්වේදයේ රෝගයකට හේතුව පිළිගත හැකි සාක්‌ෂි ඇති ව ඉදිරිපත් වී නැත." එසේ නම් පැහැදිලිව ම සිංහල වෙදකම හා ආයුර්වේදය බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට වඩා වෙනස්‌ ය. අමරතුංග මහතා ඊනියා ඉන්ද්‍රිය ගෝචර විද්‍යාව යෑයි කියන්නේ ප්‍රායෝගිකව බෙහෙත් නියම කරන වෛද්‍ය විද්‍යාවන්ට ය. ප්‍රායෝගිකව බෙහෙත් නියම කිරීම යම් දැනුමක්‌, වෛද්‍ය විද්‍යාවක්‌ ලෙස වර්ගීකරණය කිරීමේ එක ම නිර්ණායකය ද? එය මෝඩ ප්‍රශ්නයක්‌ ද? අමරතුංග මහතා සමච්චලයෙන් කතා කරන යකැදුරෝ ද ප්‍රායෝගික ව බෙහෙත් නියම කරති. එසේ නම් අමරතුංග මහතාට අනුව යකැදුරන් ද වෛද්‍ය විද්‍යාඥයන් ලෙස සැලකිය හැකි ද? කරුණාකර ප්‍රශ්නවලින් පැන නො ගොස්‌ මා අසන ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙන මෙන් අමරතුංග මහතා ගෙන් ඉල්ලා සිටිමි. 

අමරතුංග මහතාට ලැඡ්ජා භය යන දෙකින් එකක්‌ වත් නැත. ඔහු නැවතත් වෛද්‍ය පීඨයේ ආචාර්යවරුන්ට දේශන පැවැත්වීමට මා ලඡ්ජාවක්‌ නැති ව රා බී වෙරි වූ චණ්‌ඩියකු මෙන් පවසන බව සඳහන් කරයි. ඔහු තම මැයි 21 ලිපියෙහි මෙසේ කියයි. "වකුගඩු රෝගය හෝ වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳව වෛද්‍ය පීඨයේ ආචාර්යවරුන්ට දේශන පැවැත්විය හැකි බව නලින් මහතා කිසි ලැඡ්ජාවක්‌ නැති ව පවසා ඇත. හංදියේ චණ්‌ඩියා රා බී වෙරි වූ විට "ඕනෑ එකෙකුට එන්ඩ කියාපිය" කියා කෑගසන්නේ ද මේ ලෙසිනි." මෙයට ඉතා පැහැදිලි පිළිතුරක්‌ මම මගේ මැයි 14 වැනි දා ලිපියෙහි දුන්නෙමි. මට කළ හැක්‌කේ එයින් කොටසක්‌ උපුටා දැක්‌වීම පමණි. අමරතුංග මහතා ගේ මාර්තු 12 වැනි දා ලිපියෙන් කොටසක්‌ මුලින් උපුටා දක්‌වමින් මැයි 14 වැනි දා ලිපියෙහි මා කියා ඇත්තේ මෙය ය. "මට කියන්නට ඇත්තේ වෛද්‍ය විද්‍යාලවල සිසුන් සහ ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් ගේ අධ්‍යාපනය පිණිස වකුගඩු රෝගය පිළිබඳව නලින් මහතා දේශන පැවැත්විය යුතු බවයි". මාර්තු 19 වැනි දා මගේ ලිපියෙන් මෙසේ කීවෙමි. "මම ඒ අභියෝගය පිළිගනිමි. කරුණාකර ඒ සඳහා දේශනයක්‌ හෝ දේශන කිහිපයක්‌ හෝ පේරාදෙණියෙහි හෝ වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලයක හෝ වෛද්‍ය පීඨයක (දන්ත වෛද්‍ය පීඨයෙහි වුව ද කම් නැත) සංවිධාන කරන්න. අමරතුංග මහතා කළ අභියෝගය මා පිළිගත්තේ උද්ධච්ඡකමකට නො වේ. මට වෛද්‍ය පීඨයකට පැමිණ මගේ වුවමනාවට දේශන පැවැත්විය නො හැකි ය. දේශන සංවිධානය කළ යුත්තේ අමරතුංග මහතා ය." අමරතුංග මහතා තම මැයි 21 වැනි දා ලිපිය ලියන්නට ඇත්තේ මගේ මැයි 14 වැනි දා ලිපිය කියවීමට පෙර විය හැකි ය. එහෙත් ඒ මහතාට බොරු කියා පාඨකයා මුළා කිරීමට ඉන් අවසරයක්‌ නො ලැබෙයි. 

ඒ මහතා මැයි 21 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ ද සඳහන් කරයි. "මිනිසාට සෑදෙන රෝග බොහෝ සෙයින් සමාන බව මා පවසා ඇත. මේ ගැන අදහස්‌ දක්‌වන නලින් මහතා එම රෝග සියලු සංස්‌කෘතිවල රෝග ලෙස හඳුනාගෙන තිබුණේ දැයි අසයි. (විදුසර 07.05.2014) මිනිසකු හිසේ රුදාවක්‌ ඇත්නම් ඔහු කුමන සංස්‌කෘතියකට අයත් වුවත් එම රෝගයට හේතුව සමාන නම් ඔහු ගේ ශරීරයේ සහ විශේෂයෙන් මොළයේ පටකවල එම රෝගය නිසා ඇති වන වෙනස්‌කම් එක සමාන වන්නේ ය. මෙසේ සිදු වන්නේ අප ගේ ශරීරයේ ක්‍රියාකාරිත්වය සංස්‌කෘතිය මත රඳා පවතින්නේ නැති නිසා ය. එම ක්‍රියාකාරිත්වය රඳා පවතින්නේ සියලු ජීවීන් ගේ ජීවය නැමැති ක්‍රියාදාමය මත ය. ශරීරයේ ක්‍රියාකාරිත්වය මත ය. මෙය සංස්‌කෘතියෙන් සංස්‌කෘතියට වෙනස්‌ වන්නේ නැති බව මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා සමග වුව ද සිංහල සහ බටහිර වෙදකම ගැන වාද කොට දිනන නලින් මහතා දන්නේ නැත. ......... රෝග රෝග ලෙස හඳුනා ගැනෙන්නේ සංස්‌කෘතියට සාපේක්‌ෂව යෑයි නලින් මහතා පවසයි. (විදුසර - 07.05.2014). රෝග රෝග ලෙස හඳුනා නො ගෙන වෙන දෙයක්‌ ලෙස හඳුනාගන්නා සංස්‌කෘතියක්‌ ඇතොත් ඒ බව පසුව කියන්නට කල් නො තබා එම ලිපියේ ම සඳහන් කළා නම් නලින් මහතාට ගොඩ එන්නට තිබිණි."

අමරතුංග මහතා ගේ වාස්‌තවික යථාර්ථවාදී ආකල්ප ගැන මම පුදුම නො වෙමි. මෙරට බොහෝ උගතුන් යෑයි කියන්නෝ බටහිර වාස්‌තවික යථාර්ථවාදී දර්ශනයක සිරකරුවෝ වෙති. ඔවුන් ඊනියා බෞද්ධ පාසල්වල ඉගෙන ගත්ත ද එහි ද ඉගැන්වෙන්නේ මේ දර්ශනය බැවින් ඔවුන් ට ද ගැලවීමක්‌ නැත. ලෝකයේ සියලු දෙනා ලෝකය එක ම ආකාරයකින් දකින්නේ යෑයි ඔවුන් සිතන්නේ ඔවුන් කෙතරම් බෞද්ධකමක්‌ ගැන කතා කළ ද එය පොතට පමණක්‌ සීමා වන්නක්‌ බැවිනි. අමරතුංග මහතා ගේ බුද්ධිමය වීරයා වන ගුණදාස අමරසේකර මහතාට ද ඇත්තේ ඊනියා ජාතික චින්තනයක්‌ පිළිබඳ විසිරුණු අදහසකි. ඔහු පසුගිය දා සිංහල කවිය ගැන සඳහන් කරමින් අපේ පැරැණි කවි ආඛ්‍යාන රීතිය ගරු කරන බව පවසමින් මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා අනුව යමින් පසුගිය දා තම පෞද්ගලික අත්දැකීමක්‌ ඊනියා පොදු අත්දැකීමක්‌ බවට පත් කළ බවට මුසාවක්‌ ප්‍රකාශ කළේ තමා බටහිර දර්ශනයේ සිරකරුවකු වන බැවිනි. පෞද්ගලික අත්දැකීම් පොදු අත්දැකීම් බවට පත් කෙරෙන්නේ බටහිර වාස්‌තවික යථාර්ථවාදී රීතියෙහි මිස සිංහල බෞද්ධ රීතියක නො වේ. මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා බටහිර සාහිත්‍ය විචාරය අනුකරණය කරමින් කුමාරතුංග මුනිදාස මහතා ගේ පියසමර කාව්‍යය විවේචනය කළේ එය පෞද්ගලික අත්දැකීමකින් ඔබ්බට නො ගිය බව කියමිනි. පියසමර රචනා කරමින් කුමාරතුංග මහතා සිංහල බෞද්ධ සම්ප්‍රදායෙහි පිහිටි අතර ඒ කෘතිය විවේචනය කරමින් වික්‍රමසිංහ මහතා තම අනුකාරික බව විදහා දැක්‌වී ය. අද ගුණදාස අමරසේකර මහතා, විමල් දිසානායක වැනි ඇමෙරිකාවේ ජීවත් වන ඊනියා ගැමියන් ද අනුව යමින් යථාර්ථවාදී මඩ ගොහොරුවේ ගිලෙයි. 

විවිධ පුද්ගලයෝ විවිධ ආකාරයෙන් ලෝක නිර්මාණය කරති. එක ම ආකාරයෙන් ලෝකය දැකීමක්‌ ගැන කියන්නෝ බටහිරයෝ ය. ඔවුන්ට අවශ්‍ය සෙසු ලෝකයා ද ඔවුන්ට අනුව ලෝකය දැකීම ය. ඊනියා යථාර්ථවාදී වාස්‌තවිකත්වයේ හරය එය ය. බටහිර විද්‍යාව අපට කියන්නේ ද ඒ විද්‍යාව අනුව ලෝකය නිර්මාණය කරන ලෙස ය. බටහිරයන්ට අනුව ඇත්තේ එක්‌ වාස්‌තවික ලෝකයකි. ඒ ඊනියා වාස්‌තවික ලෝකය බටහිර විද්‍යාවෙන් තේරුම් කෙරෙයි. එහෙත් දැනට අවුරුදු විසි පහක පමණ කාලයකට ඉහත මා විසින් කරන ලද අභියෝගයකට මෙරට කිසිවකු පිළිතුරක්‌ දී නැත. ඒ වාස්‌තවික ලෝකයක්‌ ඇති බව වාස්‌තවික ව, මනසින් ස්‌වායත්ත ව පෙන්වා දෙන ලෙස ය. මහා ප්‍රාඥයකු වූ අමරතුංග මහතාට ඒ කළ හැකි දැයි නො දනිමි. 

රෝග රෝග ලෙස හඳුනාගැනෙන්නේ ඒ ඒ සංස්‌කෘතියට සාපේක්‌ෂ ව ය. එහෙත් අමරතුංග මහතා කියන්නේ ඒ එසේ නො වන බව පමණක්‌ නො වේ, ඒ එසේ නො සිදු විය යුතු බව ය. ඔහු තම මැයි 21 වැනි දා ලිපියෙන් මෙසේ කියයි. "මිනිසකුට හිසේ රුදාවක්‌ ඇත්නම් ඔහු කුමන සංස්‌කෘතියකට අයත් වුවත් එම රෝගයට හේතුව සමාන නම් ඔහු ගේ ශරීරයේ සහ විශේෂයෙන් මොළයේ පටකවල එම රෝගය නිසා ඇති වන වෙනස්‌කම් එක සමාන වන්නේ ය." රෝගය කුමක්‌ ද යන්න පමණක්‌ නො ව රෝගයට හේතුව සමාන බව ද එය ඇති වන්නේ කෙසේ ද යන්න ද අමරතුංග මහතා පවසන්නේ බටහිර දැනුමට අනුව ය. ඔහු එතැනින් නො නැවතී සිංහල වෙදකම ද බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව අනුව "දියුණු" කළ යුතු යෑයි කියයි. ඔහු එසේ කියන්නේ ආයුර්වේදය ද බටහිර විද්‍යාව ද එක ම විද්‍යාවක්‌ යෑයි කියන අතර ය ෘ

අමරතුංග මහතා ගේ මැයි 21 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ සඳහන් කරයි. " සිංහල වෙදකම දියුණු කළ හැක්‌කේ නවීන විද්‍යාත්මක ක්‍රම උපයෝගි කොටගෙන ය. මෙය යම්තාක්‌ දුරකට දැන් සිදු වන බව පෙනෙන්නට ඇත. ආයුර්වේද පීඨයේ Anatomy, Physiology වැනි බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ ඇති විෂයයන් උගන්වයි. එම පීඨයේ ආචාර්යවරු වෛද්‍ය සහ විද්‍යා පීඨවල ආචාර්යවරුන් සම`ග එකතු වී ආයුර්වේදයේ සහ සිංහල වෙදකමේ භාවිත වන බෙහෙත්වල ඇති රසායනික ව්‍යුහය සහ ඖෂධීය පදාර්ථ පිළිබඳව පර්යේෂණ සිදු කරති. මේ දේවලින් ජනතාවට සෙතක්‌ සැලසෙන්නට ඉඩ ඇත."

මෙයින් කියෑවෙන්නේ අමරතුංග මහතාට අවශ්‍ය සිංහල වෙදකම හා ආයුර්වේදය බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව ඊනියා දියුණුවකට පත් කළ යුතු බව ය. 

අවාසනාවකට ආණ්‌ඩුව ආයුර්වේදයට හිතවත් අය යක්‌කලට වත් රාජගිරියට වත් පත් කිරීමට කටයුතු නො කරයි. උසස්‌ අධ්‍යාපන අමාත්‍යතුමා ගමෙන් පැමිණි අයකු වුව ද ඔහු මහවැලි ගඟ තරණය කරන විට ගම ද අමතක කර දමා ඇත. ඔහුට පාසලේ දී ලැබුණු අධ්‍යාපනය ද දේශීය ආකල්පවලට රුකුලක්‌ දුන් එකක්‌ නො වී ය. ඔහු දන්නා බටහිර විද්‍යාවක්‌ නො වූවත් අප වැනි දේශීයත්වය අගය කරන්නන්ට ගරුත්වයක්‌ නො දක්‌වයි. සමහර විට ඔහුට අනුව ද අප පිස්‌සන් විය හැකි ය. එසේත් නැත හොත් ලාබ හෝ බාල හෝ ප්‍රසිද්ධියක්‌ සඳහා බටහිර විද්‍යාව පට්‌ටපල් බොරු බව කියන්නන් විය හැකි ය. බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව අනුව ආයුර්වේදය දියුණු කළ නොහැකි ය. කළ හැක්‌කේ ආයුර්වේදය මරා දැමීම පමණකි.

කලක්‌ රාජගිරියේ අධ්‍යක්‌ෂ ව සිටියේ කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා ය. මා අසා ඇති අන්දමට ඔහු තම ශිෂ්‍යයන්ට මෙවැනි කතාවක්‌ කියා ඇත. ලෝකයේ ඇති රෝගවලින් තුනෙන් එකක්‌ කිනම් ප්‍රතිකාරයකින් වත් සුව කළ නොහැකි ය. තවත් තුනෙන් එකක්‌ ප්‍රතිකාරවලින් සුව කළ හැකි ය. ඉතිරි තුනෙන් එක ප්‍රතිකාරයක්‌ කළත් නො කළත් සුව වෙයි. ආයුර්වේදයෙන් සුව වන්නේ තුන්වැනි වර්ගයේ රෝග ය ෘ එහෙව් කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා ද එක්‌තරා කාලයක දී රාජගිරියේ අධ්‍යක්‌ෂ පදවියට පත් කිරීමට ආණ්‌ඩුව කටයුතු කළේ ය. මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා සමග වුව ද වාද කර දිනන්නේ යෑයි කියමින් මා ගැන අමරතුංග මහතා සඳහන් කරන්නේ එක්‌ අතකින් සාවඥ ව ය. අනෙක්‌ අතින් කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා මහා විද්‍යාඥයකු, විද්වතකු යන නිගමනයේ පිහිටමින් ය. කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට කර ඇති නව එකතු කිරීම් කවරේ ද? ඒ මහතා අමරතුංග මහතාට නම් මහා විද්‍යාඥයකු වනවා ඇත. එහෙත් මා ඔහු ගේ මුහුණට ම එක්‌තරා රූපවාහිනි සාකච්ඡාවක දී පැවසුවේ ඔහු නිවටයකු බව ය. මෙරට ජනමාධ්‍යවේදීන් යෑයි කියාගන්නා අය රවටමින් මහා විද්වතුන් මෙන් වැජඹෙන්නන් අතර කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා ද වෙයි. ඔහු ද අමරතුංග මහතා මෙන්ම බටහිර විද්‍යාව ගැන විසිවැනි සියවසේ මුල් භාගයේ ජීවත් වෙයි.

මහාචාර්ය අර්ජුන අළුවිහාරේ මහතා ගැන මා කළ විස්‌තරයක්‌ මත පදනම් වෙමින් අමරතුංග මහතා මැයි මස 21 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ සඳහන් කරයි. "නැතිනම් මහාචාර්ය අළුවිහාරේ මහතා සමග ඔහු ඇති කරගත් ඇයි හොඳයිකම් ගැන දීර්ඝ වශයෙන් පුරසාරම් දොඩයි" (විදුසර - 07.05.2014)" අළුවිහාරේ මහතා ගැන මා කරුණු සඳහන් කළේ පුරසාරමකට නො වේ. අමරතුංග මහතා සිතන්නේ මා එවැනි පුද්ගලයන් දන්නා හඳුනන බව කියන්නේ පුරසාරමකට බව ද? මට කිසිවකු සම`ග ඇති ඇයි හොඳයිකම් ගැන පුරසාරම් දෙඩීමේ අවශ්‍යතාවක්‌ නැත. මා අළුවිහාරේ මහතා ගැන ඇතැම් කරුණු සඳහන් කළේ ඔහු අමරතුංග, කාලෝ ෆොන්සේකා ගණයේ බොහෝ මහාචාර්යවරුන්ට වඩා බෙහෙවින් බුද්ධිමත් බව පැවසීමටත් එහෙත් ඔහු පවා බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට එකතු කළ කිසිවක්‌ නොමැති බවත් පැවසීමට ය. එයින් මගේ ඉදිරිපත් කිරීම තහවුරු වෙයි. මෙරට බුද්ධිමතුන් යෑයි කියන්නන්ට පවා පහසුකම් තිබුණත් (අළුවිහාරේ මහතා කලක්‌ බටහිර ද සේවය කළේ ය) බටහිර විද්‍යාවට හරිහමන් දෙයක්‌ එකතු කළ නොහැකි බවත් එසේ වීමට හේතුව ඔවුන් ගේ චින්තනය බටහිර විද්‍යාවේ චින්තනයට පටහැනි වීම බවත් මම පවසමි.

මෙහි දී අමරතුංග මහතා නිතර කියන කතාවක්‌ අමතක කළ නොහැකි ය. ඔහු කීපවතාවක්‌ ම කියා තිබුණේ මා බටහිර විද්‍යාව පට්‌ටපල් බොරුවක්‌ යෑයි කියන්නේ හුදු බාල හෝ ලාබ හෝ ප්‍රසිද්ධියක්‌ සඳහා බව ය. මා මේ සියල්ල පවසන්නේ කිසිදු ආකාරයකට ප්‍රසිද්ධියක්‌ හෝ ලාබයක්‌ අපේක්‌ෂාවෙන් නො ව බටහිර දැනුම් ආධිපත්‍යයෙන් මෙරට වැසියන් නිදහස්‌ කර ගැනීමට ය. එහෙත් එය එක්‌ රැයකින් කළ හැකි දෙයක්‌ නො වන බවත් මම දනිමි. මා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙහි සේවය කරද්දී එකල ලේක්‌හවුස්‌ පුවත්පත් (ඉංගී්‍රසි හා සිංහල) ඊනියා ජාතික චින්තනයට එරෙහි ව දැඩි ප්‍රහාරයක්‌ එල්ල කළේ ය. එහි දී ගුණදාස අමරසේකර මහතා කෙතරම් බියට පත් වී ද යත හොත් ඔහු මට කියා සිටියේ දැන් ජාතික චින්තන කතාව අතහැරිය යුතු බව ය. එහෙත් මම එය අත් නො හැරියෙමි. අවසානයේ දී මට රැකියාව ද අහිමි වී දස වසරක්‌ ගෙදර සිටීමට සිදු විය. දේශීයත්වයක්‌ දේශීය දැනුමක්‌ ගැන කතා කිරීමෙන් මට වූ පෞද්ගලික ලාබයක්‌ නැත.

අපි ඉතා සැකෙවින් වෛද්‍ය ක්‍රම හා රෝග ගැන සඳහන් කරමු. බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව අධික රුධිර පීඩනය රෝගයකි. එහෙත් සිංහල පාරම්පරික වෛද්‍ය විද්‍යාවට අනුව එය රෝග ලක්‌ෂණයක්‌ පමණකි. එහෙත් එයින් කියෑවෙන්නේ සිංහල වෙදකම දන්නේ රෝග ලක්‍ෂණ ගැන පමණක්‌ බව නො වේ. මධුමේහය හා දියවැඩියාව (diabetes) යනු එකක්‌ නො වේ. මධුමේහයෙන් කියෑවෙන්නේ ශරීරයට අවශ්‍ය ම ගුණයක්‌ පිට වී යැම ය. දියවැඩියාව මධුමේහයේ අවසාන අවස්‌ථාව පමණකි. රෝග, රෝග ලෙස හඳුනාගැනෙන්නේ ඒ ඒ සංස්‌කෘතියෙහි ය.

නලින් ද සිල්වා

2014-05-28

ඉන්දියාවේ ජාතිකත්වය

භාරතීය ජනතා පක්‍ෂයේ හා මෝඩි මහතාගේ ජයග්‍රහණය පිළිබඳ ව විවිධ දේශපාලනඥයන්, දේශපාලන විචාරක විද්වතුන් හා ජනමාධ්‍යවේදීන් විවිධ මත පළකර ඇත. ඒ අතර මෝඩි ගැන කළ මෝඩ ප්‍රකාශ ද වෙයි. කසිකබල් මාක්‌ස්‌වාදයේ පංති කණ්‌නාඩියෙන් ලෝකය දෙස බලන්නන්ට එකී ජයග්‍රහණය පෙනෙන්නේ දකුණු ආසියාවට අඳුරු යුගයක්‌ උදාවීමක්‌ ලෙස ය. ආණ්‌ඩුවේ තනතුරු දරන අතර ම දාර්ශනිකයන් ලෙස පෙනී සිටින හිටපු ජනමාධ්‍ය ප්‍රධානීන් තම රැවුල් අතගාමින් ජාතිකත්වය මගහැරීමට ගොස්‌ නන්දොඩවති. එ. ජා. පක්‍ෂයේ ඇතැම් නායකයන් ජයග්‍රහණය දකින්නේ ඉන්දියාවේ ආණ්‌ඩු පක්‍ෂයේ පරාජයක්‌ ලෙස ය. ඒ අනුව ලංකාවේ ද විරුද්ධ පක්‍ෂය ලබන මැතිවරණයේ දී ජයග්‍රහණය කරනු ඇතැයි ඔවුහු විශ්වාස කරති. ඔවුන්ට සිහින දෙවියන්ගේ ම පිහිට ය. අර පොදු අපේක්‍ෂකයාට කුමක්‌ සිදුවිණි දැයි කිසිවකු හෙළිදරවු කරන්නේ ද? මෙරට දේශපාලනයේ ජාතිකත්වය දැන් යම් ප්‍රමාණයකට තහවුරු වී ඇත. එ. ජා. පක්‍ෂය ජාතිකත්වය ගැන අව්‍යාජව කතාකරන නායකයකු සොයාගන්නා තුරු ඒ පක්‍ෂයට බලයට පත්විය නො හැකි ය. එහි නායකත්ව මණ්‌ඩලයේ එවැන්නකු නැති බව ඉතා පැහැදිලි ය. ආණ්‌ඩුවේ හවුල් කරුවන් ලෙස සිටිමින් ව්‍යාජ ජාතිකත්වයක්‌ ලොවට ප්‍රදර්ශනය කරන පක්‍ෂවලට ආණ්‌ඩුවෙන් ඉවත් වී යා හැක්‌කේ ඉතිහාසයේ කුණු බක්‌කියට පමණකි. ඔවුන්ගේ ඉතිහාසය මම හොඳාකාරව ම දනිමි. ඔවුන්ගේ අවස්‌ථාවාදී දේශපාලනයෙන් රැවටෙන්නෝ බෙල්බොටම් විහාරමහාදේවිලා හා අයාලේ යමින් සිට ජාතික ව්‍යාපාරයට හිසක්‌ දුන්නේ යෑයි කියන පුනබ්භවයක්‌ ගැන විශ්වාසයක්‌ නැති ඊනියා ප්‍රාඥයෝ පමණක්‌ ම වෙති.

ජාතිකත්වය සම්බන්ධයෙන් ගත්කල ඉන්දියාව සිටින්නේ ලංකාවට පසුපසිනි. එයට හේතුව මෙරට සාමාන්‍ය ජනතාව ඉන්දියාවේ සාමාන්‍ය ජනතාවට වඩා ඉදිරියෙන් සිටීම ය. ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂය කෙතරම් අඩුපාඩුකම් තිබුණත් මෙරට ජාතිකත්වයේ පක්‍ෂය වෙයි. භාරතීය ජනතා පක්‍ෂය තවමත් ඇත්තේ ශ්‍රී ල නි පක්‍ෂයට පිටුපසිනි. ඉන්දියාවේ කොංග්‍රසය පරාජය වූයේ දූෂණ හා අක්‍රමිකතා නිසා ම නො වේ. කොංග්‍රසයට ගාන්ධි නේරු කාලයේ සිට ම ජාතිකත්වයක්‌ තිබී නැත. එහෙත් ඉන්දියාවේ ශක්‌තිමත් ජාතිකත්ව පක්‍ෂයක්‌ නොතිබූ බැවින් කොංග්‍රසයට එකල දිගින් දිගට ම බලයට පත්වීමට හැකි වූයේ 1956 දක්‌වා එ ජා ප ලංකාවේ බලයට පත් වූ ආකාරයට ය. භාරතීය ජනතා පක්‍ෂය පිහිටුවීමෙන් පසු තත්ත්වය වෙනස්‌ විය. ඉන්දියාවේ ජාතිකත්වය හින්දුත්වය වෙයි. ලංකාවේ ජාතිකත්වය සිංහලත්වය වෙයි. මා සිංහලත්වය යන පදය කලක සිට යොදාගන්නේ ඊනියා ජාත්‍යන්තරවාදීන්ගේ පමණක්‌ නොව ජාතිකවාදීන් යෑයි කියාගන්නා අයගේ ද පරිභවයට ලක්‌වෙමිනි. පීටර් ෂෝක්‌ නම් දෙමළ ජාතිවාදියා යුරෝපයේ පැවැත්වූ එක්‌ සම්මේලනයක දී සිංහලත්වයට පරිභව කළ විට ඊනියා ජාතිකවාදියකු කියා ඇත්තේ සිංහලත්වය ගැන කතාකරන්නේ එක්‌ අයකු පමණක්‌ බව ය. එසේ කියා ඔහු තම ඊනියා පාණ්‌ඩිත්‍යය රැක ගත්තේ ය. භාරතීය ජනතා පක්‍ෂය සමස්‌ත මැතිවරණය සඳහා ම ඉදිරිපත් කළේ මුස්‌ලිම් අපේක්‍ෂකයන් දහදෙනකු පමණ ය. ඔවුහු සියල්ලෝ ම පරාජය වූහ. එම පක්‍ෂය බොහෝ ප්‍රාන්තවල බහුතර ආසන සංඛ්‍යාවක්‌ දිනාගත්තේ ය. පක්‍ෂය පරාජය වූ ප්‍රධාන ප්‍රාන්ත වූයේ කේරළය, බටහිර බෙංගාලය හා තමිල්නාඩුව ය. මේ ප්‍රාන්තවල හින්දුත්වය අනෙක්‌ ප්‍රාන්තවල ඇති හින්දුත්වයට වෙනස්‌ ය. බටහිර බෙංගාලයේ කාලි දෙවඟන ප්‍රධාන වෙයි. කේරළයේ කතෝලික බලපෑම වැඩි ය. ඒ ප්‍රාන්ත දෙකම යම් වකවානුවල දී මාක්‌ස්‌වාදී පක්‍ෂ බලයට පත්කර ඇත. එහි සාක්‍ෂරතාව අනෙක්‌ ප්‍රාන්තවලට වැඩි අතර බටහිර ආකෘතියේ ඊනියා බුද්ධිමත් සම්ප්‍රදායක්‌ වෙයි. ඒ පිළිබඳව ඔවුන්ගේ පුහු අහංකාරයක්‌ ද වෙයි. ලංකාවේ ද කසිකබල් බුද්ධිමත් සම්ප්‍රදායක්‌ කොළඹ (කෙළඹි නො වේ) පුත්‍රයන් අතර වුවද ඒ පුත්‍රයෝ ගැමි සම්ප්‍රදායට පරාජය වෙති. කේරළයෙන් ලංකාවට පැමිණි කොවුර් නම් ඊනියා බුද්ධිමතා ඒ බව වටහාගත්තේ ද යන්න සැක සහිත ය.

තමිල්නඩුවේ ජනමතය හසුරවන්නෝ කතෝලික ක්‍රිස්‌තියානි සම්ප්‍රදායට අයත් වූවෝ වෙති. සිංහලයන් අතර සාමාන්‍ය කතෝලිකයෝ හා ක්‍රිස්‌තියානිහු 1962 න් පසුව ක්‍රමයෙන් සංස්‌කෘතික වශයෙන් සිංහලත්වයට පත්වූවෝ වෙති. එහෙත් තමිල්නාඩුවේ හා ලංකාවේ දෙමළ ජනයා අතර එවැන්නක්‌ සිදු වී නැත. දෙමළ ජාතිකත්වය උඩ සිට මෙහෙයවෙන්නකි. දෙමළ ජාතිකත්වය සංස්‌කෘතියට විරුද්ධ වෙයි. දෙමළ ජනමතය හසුරවන්නන්ගේ චින්තනය ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්‌තියානිය වෙයි. ප්‍රභාකරන්ද ඒ චින්තනයෙන් මෙහෙයවිණි. ඔහු තම නම පිරිහාහරන් යනුවෙන් සංස්‌කෘත ඉවත්කර ලියුවේ හුදු දෙමළ වීම සඳහා ය. මෙරට ව්‍යාජ දේෂහිතෛෂීහු ප්‍රභාකරන්ගේ සංස්‌කෘත විරෝධී හින්දු විරෝධී චින්තනය අනුව ගොස්‌ ඔහු පිරිහාහරන් යනුවෙන් හැඳින්වූහ. තමිල්නාඩුව ද කේරළය හා බටහිර බෙංගාලය මෙන් ම සාම්ප්‍රදායික හින්දු චින්තනයෙහි නොමැත. ඒ ප්‍රාන්ත තුනෙන් භාරතීය ජනතා පක්‍ෂයට ජයගැනීම අපහසු වෙයි.

ඒ ප්‍රාන්ත හැරුණු විට ඉන්දියාව අද සමස්‌තයක්‌ ලෙස හින්දුත්වය බලයට පත්කර ඇත. ලංකාවේ මෙන් ම ඉන්දියාවේ ද බටහිර ක්‍රිස්‌තියානි යටත්විජිතවාදයට එරෙහිව සටන්කරන්නේ සංස්‌කෘතික ක්‌ෂේත්‍රයෙහි ය. කොංග්‍රසය හා එ ජා ප එවැනි සටනක්‌වත් නො කළේ ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා සිංහලත්වය මත පිහිටා සිංහල බුද්ධාගමෙහි ශක්‌තිය ලබමින් බටහිර යුදෙවු ක්‍රිස්‌තියානි යටත්විජිතවාදයට එරෙහි ව අභීතව ක්‍රියා කරයි. නරේන්ද්‍ර මෝඩි මහතා හින්දුත්වය මත පදනම් ව බටහිර යටත්විජිතවාදයට එරෙහි ව කටයුතු කරයි. ඒ අතර චීනය ද බටහිර යටත්විජිත විරෝධී වෙයි. එහෙත් ව්‍යාජ ජාතිකවාදීන් මොන තරම් බොරුවට කෑ ගැසුවත් ඊනියා ප්‍රාඥයන් බොරු පුරසාරම් දෙඩුවත් අපට ජාතික ආර්ථික ප්‍රතිපත්තයක්‌ හෝ ජාතික දේශපාලන ව්‍යqහ හෝ නැත. ලංකාවේ මෙන් ම ඉන්දියාවේ ද බටහිර අධ්‍යාපනයෙන් මොළ දූෂණය කරනු ලැබූ මධ්‍යම පාංතික පිරිසක්‌ වෙයි. මේ කොළඹ පුත්‍රයන් අනුකරණය කරන්නෝ ගම්වල ද වෙති. ආසියාවට නැවතත් ලෝකයට නායකත්වය දිය හැකි ය. ඒ හුදෙක්‌ නායකත්වය දීමට නොව ලෝකය පතිරූප දේශයක්‌ බවට පත්කිරීමට ය. එහෙත් අපට බටහිර ආර්ථික අපේක්‍ෂා ඇතිතාක්‌ එය කළ නො හැකි ය. අපේ සංවර්ධනය බටහිර ආකෘතියේ සංවර්ධනයක්‌ වීම ගැන දේශපාලනඥයන්ට දොස්‌ කීමෙන් වැඩක්‌ නැත. ඊනියා ප්‍රාඥයන් ඒ සම්බන්ධයෙන් ගෙන ඇති පියවර කුමක්‌ ද? ඔවුන්ට අඩුම තරමෙන් සිංහල බෞද්ධ චින්තනයෙහි මූලික අංග ගැනවත් අවබෝධයක්‌ නැත. ආසියාවට ඇත්තේ එක්‌ මගක්‌ පමණකි. ඒ හින්දු බෞද්ධ තාඕ මග වෙයි. ඉන්දියාවට ලංකාවට හා චීනයට මෙහි දී මූලිකත්වය ගත හැකි ය.

නලින් ද සිල්වා

2014-05-25

Canada accepted defeat

I was not surprised when the High Commissioner for Canada in Sri Lanka said that Canada would boycott the victory celebrations in Matara. According to the President it was a victory for peace that was celebrated, and in any case it was not a victory over the Tamils in the country. It was a victory over the cruelest terrorist outfit in the world, and when the LTTE was defeated by the armed forces in Sri Lanka it was the Tamils in the Northern Province more than any other ethnic group in any other province that were liberated. When the Tamils in the Northern Province were being used as a human shield by Prabhakaran, the humane leader according to the former Bishop of the Sri Lankan (Anglican) Church, neither the Canadian high commissioner, nor any other western high commissioner or ambassador nor the Church objected to it.

The western countries have objected to the abduction of the Nigerian school girls, and have decided to send troops to Nigeria to liberate the girls from the terrorists. However, it cannot be said that the western countries are genuinely interested in freeing these girls as they turned a Nelsonian eye when towards child proscription by the LTTE terrorists. The difference in attitudes of the western countries is found in what they are interested and not in the so called Christian humanity. Those who watch the teledrama “Swarnapali” would have realised how humane the Christian English soldiers and officers had been, and if one thinks that they have changed by now all that one has to do is to read what the western Christian countries are doing in some Muslim countries and in some torture camps.

The Nigerian terrorists have abducted the school girls for having a western education. The Nigerian terrorists are not wrong in principle for objecting to western Christian education but they should have not adopted terrorist methods to achieve their objectives. In any event it is not only the girls who should be liberated from the tyranny of western education but the boys as well. The fact that the Nigerian terrorists have objected only to the girls receiving the hegemonic western education illustrates that they have many things to learn. A pundit who has received western Christian hegemonic education should not jump to the conclusion that I am advocating abduction of Nigerian boys as well.

It is unfortunate that some movements in various parts of the world who are against western economics, culture and political institutions have had to resort to use power or terrorist methods to liberate the people from the western Christian domination. Pol Pot in Kampuchea is a good example and since these movements had finally gone against the very same people whom they wanted to liberate from the west, the latter had been able to act as the saviour of the people. The west wants to protect and maintain the hegemony of the western Christian culture and that explains why they act differently in Nigeria and Sri Lanka.

The LTTE was led by western Greek Judaic Christian Chinthanaya and it was not only the LTTE that fought against the Sri Lankan government and the Sinhala people in general. The attacks on Dalada Maligava, Sri Maha Bodhi, Arantalawa Bhikkus, and various attacks on innocent people in Kebethigollawa were not against the government of Sri Lanka but mainly against the Sinhala Buddhists of the country. The west did not take any meaningful steps against the LTTE in any of these instances and all that they did was to repeat the “peace mantra” and advocate so called peace negotiations that only strengthened the hand of the LTTE.

If not for the pressure applied by the western countries and their lackey the Congress government in India whose de facto leader was the Italian born Cambridge attended Sonia Gandhi, Sri Lankan armed forces would have defeated the LTTE, under the leadership of officers such as Denzil Kobbekaduwa long time ago. Unfortunately we did not have a political leader who could stand up to western and Congress power then and we had to await the arrival of Mahinda Rajapakse to face up to all the external pressure.

England, as I have repeatedly said is the architect of Tamil racism in Sri Lanka, and if not for that country we would have defeated not only Tamil terrorism but Tamil racism as well. Canada is a country that follows England and USA the ally of England on the other side of the Atlantic and it is being used by England to maintain Tamil racism against the Sinhala people and the Sri Lankan government. A few thousand Tamil votes in Scarborough in Toronto are not going to alter the outcome of Canadian general elections to the Parliament and those western educated pundits in Sri Lanka who have been brainwashed to think that the Canadian government and the politicians in general are being influenced by the dispersed Tamils do not want to see any fault of their masters who massacred the Sinhala people including Ven. Kadahapola Thero in 1848. The Anglo Saxon world on either side of the Atlantic have not changed their attitudes since then, it is they who maintain the dispersed Tamils in their countries so that Tamil racism would continue to be alive.

These countries allow the front organizations of the LTTE to function and raise funds. These funds may not be very large, but it helps these governments, especially Canada and England to cover up the financial assistance given by them to Tamil racism. When the LTTE was defeated five years ago it was not only that organisation that was defeated, but the western countries, especially England and Canada as well. The behaviour of England and Canada at the CHOGM illustrated that they have been hurt by the defeat of the LTTE. England had been more tactful and participated at the CHOGM making use of it to attempt to create a opinion among the western countries against the Sri Lankan government.

The High commissioner for England I believe participated at the celebrations held in Matara despite its defeat at Nandikadal. With its experience of diplomacy spanning a few centuries, England knows how to deceive the enemy without expressing its motives and attitudes. However, Canada does not have that experience and acts very naively. Canada could not participate in a ceremony that commemorated its defeat and we have to understand the position taken by the High Commissioner of Canada in boycotting the function at Matara.

Incidentally the supporters of the LTTE who wanted to commemorate the terrorists could not be allowed to do so as unlike the LTTE they fought for a separate country undermining the sovereignty of Sri Lanka. Also it was not a movement that sprang from the soil, as from the very beginning of the Tamil racist movement, it has been helped by western forces. The LTTE fought against the Sri Lankan government and the Sinhala people mainly not to mention their hatred towards the Muslims and it was a movement financed and aided by the west. Only a politician such as Ranil Wickremesinghe would think of commemorating the foreign invaders as when he did he wanted to celebrate the 5ooth anniversary of the Portuguese invasion. The LTTE terrorist activities could be considered only as an invasion by agents of western powers and no western power that aided and financed the LTTE and that still finance Tamil racism could participate in the victory celebrations over the LTTE unless of course they share the hypocrisy of England. 

Nalin De Silva

23-05-2014

India, Sri Lanka and nationalism

BJP has won the elections to Lok Sabha with an overwhelming majority and Mr. Modi can form a government without the support of the other parties that went into an alliance with the BJP. However, it is very unlikely that in India we would see a pure BJP government, in spite of BJP having a clear majority. There have been some “moda” (foolish) statements made on the victory of Mr. Modi (Modi gena moda katha) , such as it would create a dark age for South Asia, but we should not be disturbed by the statements of politicians and political commentators who see the world through dark glasses. They only see dark ages. The BJP has won in most of the states, the glaring exceptions being Tamil Nadu, Kerala and West Bengal. It is clear that Hinduthva nationalism, somewhat akin to Sinhalathva nationalism in Sri Lanka has swept the polls at the elections. Incidentally it has to be mentioned that I have been using the term Sinhalathva for some time, and when this concept was criticized sometime ago by people such as Peter Shalk, I was disowned by the Sinhala nationalists. In any event it has to be emphasized that we have graduated from Sinhala Buddhist nationalism to Sinhala nationalism over the years, especially after the school takeover in early sixties, and the latter has been reinforced after the victory over the Tamil terrorism of the LTTE.   

In Asia there is no nationalism in the western sense, a concept that has been evolved in Europe only after Capitalism became the mode of economic production. In this part of the world what we have today is mainly a cultural nationalism, as we do not know how to evolve a political nationalism and an economic nationalism that go hand in hand with cultural nationalism, after centuries of colonialism that is still in existence. India and Sri Lanka have cricket nationalism (could be considered as part of cultural nationalism), the only phenomenon that make the people to think as one entity. As the Asians including the Chinese are grappled with political institutes and economic models of the west the final establishment of political nationalism and economic nationalism will take place only with the overthrow of western Judaic Christian colonialism. However a kind of political nationalism is operating through cultural nationalism, and in Sri Lanka political, economic and cultural nationalism had been in existence since the Anuradhapura days, long before western nationalism was evolved. In fact it had been only the Chinese and the Sinhalas who were able to establish nationalism before the westerners did so.  Sinhala (Hela) Buddhists had a nationalism that incorporated all three aspects, cultural political and economic even before the arrival of Arhant Mahinda Thero and it was in existence until the Rajakari system was abolished after the plotting of Colebrook and Cameron. We still refer to the work of these plotters as reforms and to our independence struggles as “kerellas” (rebellions) and in a teledrama currently being telecast the freedom fighters refer to themselves as “keralikarayo”! Our political nationalism is to be reestablished. In any event we still have remnants of combined cultural nationalism and political nationalism but it cannot be said of economic nationalism that has been ruined by the open economy of J R Jayawardene following western economic structures.

India is somewhat behind Sri Lanka in cultural nationalism, due to historical reasons as there was no India as such before the arrival of the English. However, Ramayanaya and Mahabhratha had unified most of what is known today as India culturally though not politically and economically, and it is this unity that is expressed by the victory of the BJP. We should not forget that the BJP fielded only ten Muslim candidates and that all of them lost at the elections. In Sri Lanka if not for the politics introduced by Ashraff, Muslims, especially the Moors would have joined hands with the Sinhalas in cultural nationalism. It is unfortunate that Ashraff decided to follow the Tamil racist leaders even going to the extent of attending the infamous Vadukkodai conference in 1976. The Malay Muslims though fought against the Sinhalas as soldiers of the English, and police constables,  have now closed ranks with the Sinhalas, some of them sacrificing even their lives for Sri Lanka fighting against the LTTE terrorists. Organisations such as Bodu Bala Sena are only reactions against aggressive politics of Ashraff, still being followed by some of his “golayas”.

The three major states that did not vote for the BJP did so because they are not bound by the orthodox cultural nationalism of Hinduthva. Both Kerala and West Bengal have had Marxist governments and their Chinthanaya does not follow the orthodox Hinduthva Chinthanaya. Bengalis find it difficult to think as Hindus in the other regions do with a culture associated with goddess Kali, and also their “national pride” makes them feel somewhat superior to the other Hindus. The artistic talent found in Kerala and West Bengal makes them somewhat different from the other Indians, and Hindi cinema has failed to unite Kerala and Bengali with the rest of India in general. There is a kind of intellectual pride that can be found in both these states and they are first Malayalis or Bengalis before they are Indians.

The nationalism of Tamil Nadu is influenced by Christianity than by Hinduism. Though the majority of Tamils are Hindus their opinion leaders are influenced by Judaic Christian culture and it makes them different from say Uttar Pradesh or Bihar Hindu. The Tamils think that their language is one of the oldest in the world and some of them would try to dissociate from Sanskrit as much as possible. This is mainly under the influence of Christian opinion leaders, some of them being clergy, and sort of “anti Sanskrit” and “anti Pali” attitudes can be found in “linguistic nationalism” dissociated from “religious nationalism” in Sri Lanka and Tamil Nadu. Cultural nationalism should combine “religious nationalism” and “linguistic nationalism” but there are cases that do not follow this rule due to some other reasons.  The LTTE was influenced by Judaic Christian Chinthanaya and not by any orthodox Hindu Chinthanaya and Prabhakaran was interested in dropping any connections with Sanskrit whenever it was possible to do so. He even Tamilised his name and called himself Piripahiran, and there were more Catholic and Christian clergy than Hindu Kurukkals sympathetic to his movement.

It is very unlikely that Tamil Nadu would be able to influence the Modi government, and the Congress that went to the extent of obeying Jeyalalitha, as they were both influenced by western Judaic Christian Chinthanaya would now be watching Sri Lankan affairs from very far. It is up to the President of Sri Lanka to educate the Prime Minister of India on Tamil politics in Sri Lanka, and the latter would understand the commonalities between Sri Lankan Tamil politics and Indian Tamil politics that stem from the same Chinthanaya. Anti colonialism of both India and Sri Lanka at present mainly springs from cultural nationalism as we still depend on western political structures, their theories, economic and development models.

However, even in the sphere of culture we still depend on western knowledge and it is here that India, China and Sri Lanka should try to develop non western knowledge systems that have been there for millennia. The common axis that would make Asia the leader of the world is nothing but Hindu Buddhist Tao axis and we should be thinking in terms of new silk route and new political theories and try to break away from the western abstract thinking that is not our forte. 

Nalin De Silva

21-05-2014

ඥානවන්තයාගේ නිවන

ඩී. එස්‌. සී. උපාධිධාරී සේවාර්ජිත (සම්මානිත) මහාචාර්ය අශෝක අමරතුංග මහතා ගේ මැයි 14 වැනි දා ලිපිය බටහිර විද්‍යාව පට්‌ටපල් බොරුවක්‌ නමින් කෙරෙන සංවාදයට සෘජු ව අදාළ නැත. එහෙත් එම ලිපියෙහි සඳහන් කරුණක්‌ දෙකක්‌ ගැන යමක්‌ නො පවසා සිටිය නො හැකි ය. එසේ වුවත් එයට පළමුව මගේ යෑයි 14 වැනි දා ලිපියෙහි මුද්‍රණ දෝෂ කිහිපයක්‌ නිවැරැදි කළ යුතු ව ඇත. ලිපියෙහි තුන්වැනි ඡෙදයෙහි අවසානයේ මෙසේ සඳහන් වෙයි. "මට කෙළෙඹි කැළක්‌ නැත. එහෙත් මට විරුද්ධව රට පුරා දැනුම් ආධිපත්‍යයක්‌ ඇති කෙළෙඹි කැළක්‌ නම් වෙයි". මෙය රට පුරා දැනුම් ආධිපත්‍යයක්‌ ඇති කොළඹ කැළක්‌ නම් වෙයි යනුවෙන් නිවැරැදි විය යුතු ය. ලිපියෙහි දහවැනි ඡෙදයෙහි පහත සඳහන් වාක්‍යය වෙයි. "කෙහෙල් ගෙඩිය සිතෙන් මවාගත හැකි යෑයි විශ්වාස කරන පුද්ගලයකු මවා ගන්නේ තමන් දැක ඇති කෙහෙල් ගෙඩියකට සමාන කෙහෙල් ගෙඩියක්‌ මිස වියුක්‌ත කෙහෙල් ගෙඩියක්‌ නො වේ." එහි වියුක්‌ත කෙහෙල් ගෙඩියක්‌ යන්න වියුක්‌ත කෙහෙල් ගෙඩිය ලෙස සඳහන් විය යුතු ය. දහවැනි ඡෙදයෙහි වච්චගොත්තයට යන්න කච්චායනගොත්තයනට යනුවෙන් නිවැරැදි විය යුතු ය. 

අපි පළමුව අමරතුංග මහතා ගේ මැයි 07 වැනි දා ලිපියෙහි පිළිතුරු දීමට ඇති තවත් කරුණු දෙකක්‌ සලකා බලමු. ඒ මහතා මෙසේ කියයි. "යමක්‌ ඇති වනවා නම් පැවැත්මක්‌ තිබිය යුතු ය. පැවැත්මක්‌ නැත්නම් ඇති වීමක්‌ තිබිය නොහැකි ය. පැවැත්මක්‌ නැත්නම් පටිච්චසමුප්පාදය තිබිය නොහැකි ය." මෙය අමරතුංග මහතා ගේ තවත් කුතර්කයකි. පැවැත්මක්‌ නැත්නම් ඇති වීමක්‌ තිබිය නො හැකි යෑයි ඒ මහතා පවසන්නේ කිනම් න්‍යායකට එකඟ ව ද? සාපේක්‍ෂව හෝ නිරපේක්‍ෂව හෝ ඇති වන්නක්‌ වේ නම් ඒ ගැන අඩු ම තරමෙන් අවස්‌ථා තුනක්‌ සඳහන් කළ හැකි ය. ඇති වන්නක්‌ වේ නම් එය පැවතිය හැකි ය. නැත්නම් පැවතී නැති විය හැකි ය, එසේත් නො වේ නම් නො පැවතී නැති විය හැකි ය. එබැවින් පැවැත්මක්‌ නැත්නම් ඇති වීමක්‌ තිබිය නොහැකි යෑයි කීම වැරැදි ය. මුල් ථෙරවාදයෙහි ඇත්තේ උත්පාද භංග යන්න පමණකි. උත්පාද තිථි භංග යන්න පසුව ථෙරවාදයට එකතු කරගන්නා ලද්දකි. තිථියක්‌ හෙවත් පැවැත්මක්‌ ක්‍ෂණයකට වුව පවතින්නේ යෑයි එකතු කරගැනීමෙන් ථෙරවාදීන් අසීරු තත්ත්වයකට පත් වී ඇත. ක්‍ෂණය අර්ථ දක්‌වන්නේ කෙසේ ද?

පටිච්චසමුප්පාදයෙහි පැවැත්මක්‌ ගැන කියෑවෙන්නේ සාපේක්‍ෂව ය. එහි නිරපේක්‍ෂ පැවැත්මක්‌ ගැන නො කියෑවෙයි. යමක්‌ වේ නම් ඒ ප්‍රත්‍යයෙන් වෙනත් දෙයක්‌ හටගනියි යනුවෙන් පටිච්චසමුප්පදායෙහි කියෑවෙයි. ඒ හටගන්නා දෙයෙහි පැවැත්මක්‌ ගැන එහි නො කියෑවෙයි. මෙහි වැදගත් ම කරුණ නම් යමක්‌ වේ නම් යන්න ය. එය නැත්නම් ඒ ප්‍රත්‍යයෙන් හටගන්නා වෙනත් කිසිවක්‌ ද නැත. ඒ නිරෝධය ය. යමක්‌ වේ නම් යනුවෙන් ඇත්තේ පෘථග්ජනයනට ය. පෘථග්ජන වූ අපි පටිච්චසමුප්පාදයෙහි ඒ පැත්තට, එනම් යමක්‌ වේ නම් යමක්‌ ප්‍රත්‍ය වේ පැත්තට යන්නෙමු. රහතන් වහන්සේලාට ඇත්තේ (මෙහි ඇත්තේ යන වචනය යොදන්නේ එය නිවැරැදි නිසා නො ව වෙනත් වචනයක්‌ නොමැති බැවිනි) එහි අනෙක්‌ පැත්ත ය. උන්වහන්සේ යමක්‌ නැත යනුවෙන් "ගනියි". යමක්‌ නැත්නම් ප්‍රත්‍යයක්‌ ද නැත. ඒ නිරෝධය ය. රහතන් වහන්සේට පටිච්චසමුප්පාදය ද අපට ඇති ආකාරයෙන් නැත. පටිච්චසමුප්පාදය ද ගඟෙන් එතෙර වූ පසු පසෙකින් තබන පහුරකි. 

මැයි 07 වැනි දා ලිපියෙහි අමරතුංග මහතා මෙසේ ද කියයි. "ද්වයතානානුපස්‌සනා සූත්‍රයේ පැවසෙන සැම නාම රූපයක්‌ ම මුසාවක්‌ යන අදහසේ එල්බගත් නලින් මහතා බුදුරදුන් කච්චායන සූත්‍රයේ ඉතා පැහැදිලිව දේශනා කොට වදාළ වස්‌තූන් ගේ ඇති වීම, වෙනස්‌ වීම, නැති වීම සහ පටිච්චසමුප්පාද ධර්මය ඉවත දමා, මුසාවක්‌ යන්නෙහි අදහස නො පැවතීම බව පැවසීම ලොකු ම මෝඩකමකි." අමරතුංග මහතා තමාට සුපුරුදු ආකාරයට මුසා බස්‌ දොඩවයි. කච්චායනගොත්ත සූත්‍රයෙහි වස්‌තූන් ගේ ඇති වීම, වෙනස්‌ වීම, නැති වීම ගැන කියා ඇත්තේ කොතැනක ද? හැකිනම් අදාළ ඡෙදය උපුටා දක්‌වන මෙන් අමරතුංග මහතාට අභියෝග කරමි. මේ සූත්‍රයෙහි හෝ පටිච්චසමුප්පදායෙහි හෝ කිසි තැනක වස්‌තු යන වචනය යෙදී නැත. වස්‌තුවල ඇති වීම වෙනස්‌ වීම ගැන කියන්නේ කොහේ ද? අමරතුංග මහතා වැන්නන් බටහිරයන්ට පිළිගැන්වීම සඳහා බුදුදහම විකෘති කරන්නේ බටහිරයන් ගේ වචනවලින් බුදුදහම විස්‌තර කිරීමෙනි. 

ද්වයතානුපස්‌සනා සූත්‍රයෙහි පැහැදිලිව කියන්නේ පෘථග්ජනයන් සත්‍ය යෑයි සලකන නාම රූප රහතන් වහන්සේ "සම්බන්ධයෙන්" ගත් කල මුසා බව ය. අප වස්‌තු ලෙස ගන්නා දේ, වස්‌තුවල පැවැත්ම, ආදී සියල්ල රහතන් වහන්සේ "සම්බන්ධයෙන්" මුසා වෙයි. උන්වහන්සේට ඒ නො පවතියි. යමක්‌ පැවතී නම් ඒ ප්‍රත්‍යයෙන් වෙනත් යමක්‌ හටගැනීමක්‌ උන්වහන්සේ "සම්බන්ධයෙන්" සිදු නො වෙයි. මම පෘථග්ජනයන් ලෝකය දකින ආකාරය මුසා ලෙස ගනිමි. පෘථග්ජනයන් ගේ සියලු නාම රූප මුසා වෙයි. ඒ අතරෙන් පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නො වන බටහිර විද්‍යාවේ වියුක්‌ත සංකල්ප හා ප්‍රවාද පට්‌ටපල් බොරු වෙයි. මුසා හෙවත් බොරු අඩු ම තරමෙන් පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වන්නේ (එලෙස පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වන සියල්ල බොරු වුවත්) යෑයි කිව හැකි ය. එහෙත් වියුක්‌ත ප්‍රවාද ගැන කිව හැක්‌කේ කුමක්‌ ද? ඒවා පංචෙන්ද්‍රියයන්ට වත් ගෝචර නො වේ. පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වන සංකල්ප ඇහැට කණට පෙනෙන නිසා පවතින්නේ යෑයි උපකල්පනය කළ ද පංචෙන්ද්‍රියයනට ගෝචර නො වන සංකල්ප හා ප්‍රවාද පවතින්නේ ය, සත්‍ය වන්නේ ය යනුවෙන් ගන්නේ කිනම් පදනමකින් ද?

අමරතුංග මහතා සත්‍ය යෑයි කියන්නේ පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වන දෙයට යෑයි සිතමි. මා වැරැදි නම් කල් නො යවා ම ඒ බව ප්‍රකාශ කර තමන් සත්‍යය යන්න නිර්වචන කරන්නේ කෙසේ දැයි ඒ සම`ග ම සඳහන් කරන මෙන් අමරතුංග මහතා ගෙන් ඉල්ලා සිටිමි. අමරතුංග මහතා තම ජනවාරි 22 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ කියයි. "ප්‍රත්‍යක්‌ෂ දැනුම යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ පැහැදිලි දැනුම බව ප්‍රත්‍යක්‌ෂ යන වචනයේ අරුත සලකා බැලීමේ දී පෙනී යා යුතු ය. මා ගේ මීට පෙර ලිපියේ සඳහන් වූ පරිදි ප්‍රත්‍යක්‌ෂ යන වචනය සෑදී ඇත්තේ ප්‍රති (Before පෙර) සහ අක්‌ෂ (Clear, Obvious) යන වචන දෙක එක්‌ වීමෙනි. එහි අරුත ඇස්‌ ඉදිරිපිට පැහැදිලි (Cකැaරල ධඉඩසදමි) යන්න බව පිළිගත හැකි ය. අප ලබාගන්නා දැනුම පැහැදිලි නම් එය ප්‍රත්‍යක්‌ෂ දැනුම යනුවෙන් හැඳින්විය හැකි ය. දැනුම ලබාගන්නා ක්‍රමය කුමක්‌ වූවත් එය පැහැදිලි නම් එම දැනුම ප්‍රත්‍යක්‌ෂ දැනුමක්‌ ලෙස සැලකිය හැකි ය. මීට එහා ගිය විශේෂ වූ දැනුමක්‌ එම වචනයෙන් අදහස්‌ කරන බව පිළිගත නොහැකි ය." 

අමරතුංග මහතාට අනුව ප්‍රත්‍යක්‌ෂ යනු පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර දැනුම ය. එය ඇස්‌ ඉදිරිපිට පැහැදිලි ලෙස ඒ මහතා අටුවාවක්‌ ද සපයයි. එය සෘජු දැනුමක්‌ යෑයි සිතමි. අප මල රතු පාට යෑයි කී විට එහි රතු යන්න තේරුම් ගැනීමට වෙනත් සංකල්පයක්‌ අවශ්‍ය නො වෙයි. එහෙත් එයින් කියෑවෙන්නේ රතු යන්න මනසෙන් ස්‌වායත්ත බව නො වේ. රතු යන සංජානනය හුදු සංජානනයක්‌ නො වේ. එහි සංකල්පයක්‌ ද වෙයි. රතු යන සංකල්පය නොමැති ව අප රතු පාට යන සංජානනය නොමැත. සංකල්පයකින් තොර සංජානන ඇත්තේ බටහිර දර්ශනයෙහි ය. එහෙත් ගුරුත්වාකර්ෂණය යන්න එවැනි සෘජු ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක්‌ වත් නො වේ. ගුරුත්වාකර්ෂණය දැනෙන ඉන්ද්‍රියයක්‌ නැත. එය වියුක්‌ත සංකල්පයක්‌ වන අතර ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය වියුක්‌ත ප්‍රවාදයක්‌ වෙයි.

වියුක්‌ත ප්‍රවාද සෘජු ව සත්‍ය යෑයි පෙන්වා දිය නොහැක්‌කේ ඒ ප්‍රවාද ඇස්‌ ඉදිරිපිට නැති බැවිනි. එනම් සෘජුව පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන බැවිනි. පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර නො වන බටහිර විද්‍යා ප්‍රවාද පිළිගැනෙන්නේ වක්‍ර ව ය. උදාහරණයක්‌ ලෙස පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක්‌ නො වන ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය පිළිගැනෙන්නේ එයින් ලබාගන්නා අපෝහන (නිගමන) පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර ප්‍රත්‍යක්‍ෂ සමග යම් සංගත බවක්‌ දක්‌වන බැවිනි. ගුරුත්වාකර්ෂණ ප්‍රවාදය යොදාගනිමින් හඳට රොකට්‌ටු යෑවිය හැකි ය. එහෙත් එහි සියයට සියයක නිරවද්‍යතාවක්‌ නැත. එය සියයට සියයක්‌ නිවැරැදි වුවත් නිගමන පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර ප්‍රත්‍යක්‍ෂ සමග සංගත වූ පමණින් ප්‍රවාදය නිවැරැදි හෝ සත්‍ය හෝ යෑයි ගම්‍ය නො වේ. මේ බව කලින් ද සඳහන් කර ඇත. එහෙත් නැවතත් එය සඳහන් කරන්නේ යම්කිසි පාඨකයකුට ඉන් යහපතක්‌ වේ ය යන බලාපොරොත්තුවෙනි. ච ලු යන්නෙන් හා සත්‍ය වේ යන්නෙන් ච සත්‍ය වේ යෑයි ගම්‍ය නො වේ. අමරතුංග මහතාට කෙතරම් වලිකෑවත් වියුක්‌ත බටහිර විද්‍යා ප්‍රවාද සත්‍ය යෑයි පෙන්වා දිය නොහැකි ය. 

කෙසේ වෙතත් අමරතුංග මහතා ප්‍රත්‍යක්‍ෂ යෑයි කියන දේ හා මා ප්‍රත්‍යක්‍ෂ යෑයි කියන දේ අතර වෙනසක්‌ වෙයි. මා ප්‍රත්‍යක්‍ෂ යෑයි කියන්නේ පංචෙන්ද්‍රියයන්ට පමණක්‌ සෘජු ව ගෝචර වන දේට පමණක්‌ නො වේ. මනසට (මනෙන්ද්‍රියට) පමණක්‌ ගෝචර වන දේත් මම ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ලෙස සලකමි. ඒ පෘථග්ජනයන් ගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ සම්බන්ධයෙනි. රහතන් වහන්සේ ගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ ඉන් වෙනස්‌ වන අතර බුදුන්වහන්සේ ගේ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ එයටත් වෙනස්‌ වෙයි. බ්‍රහ්මජාල සූත්‍රයෙන් අපට ලබාගත හැකි එක්‌ නිගමනයක්‌ වනුයේ එය ය. මෙය අමරතුංග මහතා කියන ආනුභවික බටහිර විද්‍යාවට විරුද්ධ ව යයි. 

බටහිර දර්ශනයෙහි ආනුභවික (empirical) යන්නෙන් අදහස්‌ කරන්නේ පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර සංසිද්ධි ය. බටහිර දර්ශනයෙහි සංකල්පවලින් වියුක්‌ත වූ සංජානන ගැන සඳහන් වුව ද මනස නොමැති ව කිසි ම සංජානනයක්‌ ලබාගත නො හැකි ය. සංකල්පවලින් තොර ව සංජානන ලබාගත හැකි ක්‍රමයක්‌ දන්නා අයකු වේ නම් ඒ බව පෙන්වා දීමට ඉඩ දිය යුතු ය. බුදුදහමෙහි පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර දේ (එනම් පංචෙන්ද්‍රිය හා මනස සමග සම්බන්ධ) ගැන මෙන් ම පංචෙන්ද්‍රියයනට ගෝචර නැති එහෙත් මනසට පමණක්‌ ගෝචර වන සංකල්ප ගැන ද කියෑවෙයි. කිසිදු සංජානනයක්‌ සංකල්පයකින් ස්‌වායත්ත නො වුව ද සංජානනවලින් ස්‌වායත්ත වූ සංකල්ප වෙයි. 

අමරතුංග මහතා නිතර සංකල්ප පටලවාගනියි. ඔහුට තමා සඳහන් කරන කිසි ම දෙයක්‌ ගැන නිරවුල් අවබෝධයක්‌ නැත. ඔහු ලෝකෝත්තර යන්න යොදාගන්නේ පාරභෞතික යන අර්ථයෙනි. ඒ බව ඔහු ගේ මැයි 14 වැනි දින ලිපියෙහි පහත සඳහන් කොටසෙන් පැහැදිලි වෙයි. "මෙම සුත්‍රය (සද්ධර්මපුණ්‌ඩරික) ප්‍රධාන වශයෙන් තැත් කරන්නේ බුදුරදුන් හා බුදුදහම ලෝකෝත්තර වූත් පාරභෞතික වූත් තත්ත්වයකට පත් කිරීමට ය. එම නිසා ලෝකෝත්තර වූත් පාරභෞතික වූත් දහමක්‌ මුල් බුදුදහම තුළ හෝ ථෙරවාදීන් පසුව නිර්මාණය කරන ලද අභිධර්මය තුළ හෝ ඇත් දැයි සොයා බැලීම කළ යුතු ව ඇත. ප්‍රථමයෙන් ලෝකෝත්තර (Transcendental) යන සංකල්පයේ අරුත ආගම්වලට අදාළ වන්නේ කෙසේ දැයි සොයා බැලිය යුතු ය. කෙටියෙන් සඳහන් කරනවා නම් අප ජීවත් වන ලෝකයෙන් ඉක්‌ම ගිය පිටස්‌තර වූ ක්‍රියාදාමයක්‌ ලෝකෝත්තර යනුවෙන් හැඳින්විය හැකි ය. එම ක්‍රියාදාමය අපට අත්විඳිය නොහැක්‌කකි. එය ආනුභූතික වූ අත්දැකීමක්‌ නො වන්නේ ය. තව ද එම ක්‍රියාදාමය අප දන්නා භාෂාවකින් තේරුම් කර දිය නොහැක...... අපට ආනුභූතිකව අත්විඳින්නට නොහැකි දේවල් පිළිබඳ ව බුදුන් ගේ අදහස කුමක්‌ වී දැයි පළමුව සොයා බලමු. බුදුරදුන් විශ්වාසය තැබුවේ අත්දැකීමෙන් ලබාගන්නා දැනුම මත ය. උන්වහන්සේ නිසැකයෙන් ම ආනුභූතිකවාදියෙක්‌ විය...... බුදුන් පැවසුවේ තමන් වහන්සේ දැනුම ලබාගන්නේ මූලිකව අත්දැකීමෙන් බව ය....... මින් අදහස්‌ වන්නේ බුදුන් ගේ ධර්මය මේ ලොවින් ඉක්‌ම ගිය ලෝකෝත්තර වූ එකක්‌ නො වන බව ය. එසේ ම එම ධර්මය අප දන්නා භාෂාවකින් පැහැදිලි කිරීම කළ හැකි බව ය. ඥනවන්ත කෙනකුට ඒ ධර්මය වටහාගත හැකි බවය. බුදුරදුන් උසස්‌ වූ දැනුමක්‌ ලබාගත්තේ දිගුකාලීනව පර්යේෂණ සිදු කොට විශාල පරිශ්‍රමයක්‌ දරා මනස පුහුණු කොට එහි තුළ ඇති කෙළෙස්‌ දුරු කිරීමෙන් ය. එම ක්‍රමය ස්‌වාභාවික වූත් හේතු ප්‍ර්‍රත්‍ය වූත් එකක්‌ විය. භාවනාව මානසික අත්දැකීමක්‌ මිස වෙන කුමක්‌ හෝ විය නොහැකි ය."

පළමුවෙන් ම කිව යුත්තේ අමරතුංග මහතාට අනුව අභිධර්මය ථෙරවාදීන් විසින් පසුව නිර්මාණය කරන ලද්දක්‌ බව ය. එය ථෙරවාදීන් විසින් නිර්මාණය කෙරුණ ද සර්වස්‌ථවාදීන් විසින් නිර්මාණය කෙරුණ ද එය මුල් බුදුසමයට අයත් නො වේ. ධර්මවාදය හා ක්‍ෂණවාදය ගැන කියෑවෙන්නේ අභිධර්ම පිටකයෙහි හා එහි අටුවාවල ය. එනම් ඊනියා ක්‍ෂණයකට වූවත් ඊනියා ධර්ම පැවැත්මක්‌ ගැන කියෑවෙන්නේ මුල් බුදුසමයෙහි නො වේ. කෙසේ වෙතත් අමරතුංග මහතා ලෝකෝත්තර යන්න යොදාගෙන ඇත්තේ ඉංගිරිසියෙන් ට්‍රාන්සෙන්ඩන්ටල් (Transcendental) යනුවෙන් කියෑවෙන සඳහා ය. එයට පාරිභාෂික ශබ්දමාලාවෙහි දී ඇත්තේ අනුභූති- උත්තර යන්න ය. පාරභෞතික යන්න ඉංගිරිසියෙන් මෙටා�sසික්‌ස්‌ (metaphysics) යන්නට පාරිභාෂික ශබ්ද මාලාවෙහි යෙදෙන්නකි. එය අනුභූති-උත්තර යන්න ම නො වේ. 

නිවන අනුභූති-උත්තර අත්දැකීමක්‌ වෙයි. අමරතුංග මහතා කෙතරම් නිවන විස්‌තර කළත් ඒ මහතා තවමත් නිවන් අවබෝධ කරගෙන නැති බව ඒ මහතා ලියන කියන දෙයින් පැහැදිලි ය. ඒ මහතා ලෝභ, ද්වේෂ, මෝහ නැති කර නැත. ඒ මහතා නිවන ගැන දන්නේ නම් ඒ මහතාට නිවන් අවබෝධ නො වන්නේ ඇයි? අමරතුංග මහතා කියන්නේ මහාචාර්ය කළුපහන හා මහාචාර්ය අසංග තිලකරත්න මහතා පවසන අදහස්‌ ය. කළුපහන මහතා මිය ගොස්‌ ඇති බැවින් ඒ මහතාට අභියෝග කළ නොහැකි ය. තිලකරත්න මහතාට හා අමරතුංග මහතාට මා අභියෝග කරන්නේ අප වැනි හුදී ජනයා ගේ යහපත සඳහා නිවන යනු කුමක්‌ දැයි අපට තේරෙන සිංහලෙන් කියා දෙන ලෙස ය. අමරතුංග මහතා හා තිලකරත්න මහතා ඥනවන්ත නො වේ ද? මා එසේ අසන්නේ ඥනවන්ත කෙනකුට දැනගත් පමණින් බුදුදහම නො වැටහෙන්නේ ද යන ප්‍රශ්නය ඇසීමට ය. අප තවමත් සසර දුක්‌ විඳින්නේ අපට බුදුදහම වැටහී නොමැති බැවිනි. බුදු දහම වටහාගත හැක්‌කේ ඥනවන්තයනට නො ව ලෝභ ද්වේෂ මෝහ දුරු කිරීමෙනි. මෝහය නිසා බටහිරයන්ට අවශ්‍ය ආකාරයට බුදුදහම විවරණය කරන්නන්ට ඔවුන් ඥනවන්ත වූවත් නැතත් නිවන් අවබෝධ කරගත නොහැකි වේ. අපට ප්‍රශ්නය වන්නේ අප වැනි පෘථග්ජනයන්ට ලෝභ ද්වේෂ මෝහ දුරුකර ගැනීම ය. ලෝභ ද්වේෂ මෝහ දුරු කරගත හොත් නිවන් අවබෝධ කළ හැකි යෑයි කීම නිවන් අවබෝධය නො වේ. සාපේක්‌ෂතාවාදය ගැන පොත් කියවුව හොත් සාපේක්‌ෂතාවාදය අවබෝධ කරගත හැකි යෑයි යමකුට කිව හැකි ය. එහෙත් ඉන් සාපේක්‌ෂතාවාදය අවබෝධ නො වේ. එපමණක්‌ නො ව පොත් කියෑවූ පමණින් ද අමරතුංග මහතා වැන්නන්ට අවබෝධ කරගත නොහැකි බව පැහැදිලි ය. ඊනියා ඥනවන්තයකුට අවබෝධ කරගත හැකි නිවනක්‌ නැත. ඒ සඳහා කෙළෙස්‌ නැති කළ යුතු ය. බුදුන් වහන්සේ ගේ ආර්යපර්යේෂණය බටහිර විද්‍යාඥයන් ගේ වැනි පර්යේෂණයක්‌ නො වේ. දැන් අමරතුංග මහතාට ද මානසික අත්දැකීම් ගැන කතා කිරීමට සිදු වී ඇත. එහෙත් ඒ ඊනියා ආනුභවික අත්දැකීමක්‌ නො වේ. බටහිර ආනුභවික අත්දැකීම් මනසින් පමණක්‌ ලබාගත නොහැකි ය.

නලින් ද සිල්වා

2014-05-21

භික්‍ෂු හා දේශපාලන නායකත්වයෙන් දෙමළ ජාතිවාදය පරදවමු

කොටි ත්‍රස්තවාදය පරදවා අවුරුදු පහක් ගෙවී ඇත. එහෙත් තවමත් දෙමළ ජාතිවාදය බටහිරයන්ගේ ආධාරයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙයි. කොටි ත්‍රස්තවාදය පැරදවීම සැමරීමට මාතර දී පැවැත්තෙන උත්සවයට කැනඩාව සහභාගි නොවන බව මහා කොමසාරිස්වරිය පවසා ඇත. එය පුදුමයට කරුණක් නො වේ. කොටි ත්‍රස්තවාදය පැරදවීම කැනඩාවේ ද එංගලන්තයේ ද පරාජයක් විය. එංගලන්තය සුපුරුදු අන්දමට කපටි ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරමින් උත්සවයට සහභාගි වන නමුත් කැනඩාව තම පරාජය සැමරීමට සහභාගි නොවන බව ප්‍රසිද්ධියේ ම කියයි. කැනඩාවේ සුදුළුණු පොඩිකිරීම්වලට අපි හසු නො වෙමු. එරට කොටි සංවිධානය තහනම් කළ බව සැබෑ නමුත් එහි පෙරමුණු සංවිධානවලට ක්‍රියාත්මක වීමට සියළු පහසුකම් සැපයී ය. කොටි ත්‍රස්තවාදය පැරදවීමට හැකි වූයේ ජනාධිපතිතුමාගේ නොසැලෙන දේශපාලන නායකත්වය, ආරක්‍ෂක ලේකම්තුමාගේ දක්‍ෂ මෙහෙයවීම, රණවිරුවන්ගේ කැපවීම මෙන් ම සිංහල බහුතරය තම දැඩි අවශ්‍යතාව නිහඬ ව ප්‍රකාශ කර ආණ්ඩුව සමග         එකට පෙළ ගැසීම නිසා ය. අද වීරයන් ලෙස පෙනී සිටින ජාතික ව්‍යාපාරයේ ඇතැම් නායකයන් ද හමුදා මෙහෙයුම්වලට එදා විරුද්ධ වූ බව සටහන් කළ යුතු ය. අවශ්‍ය වුවහොත් නම් ගම් සහිත ව විස්තර ඉදිරිපත් කරමි. කොටි ත්‍රස්තවාදය පැරදුවත් දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කිරීමට නොහැකි වී ඇත්තේ ජාතික ව්‍යාපාරයේ මාර්ග සිතියම තමන් අත යැයි සිතන පුහු වීරයන් දක්වන කරුණු නිසා නොව එංගලන්තය සමස්ත ප්‍රශ්නය ම පිටුපස ඇති හෙයිනි. ඊනියා සාම ව්‍යාපාරිකයන් ඇතුළු කසිකබල් උගතුන් ද රාජ්‍ය නොවන බැළයන් ද සිංහල බුද්ධාගමට එරෙහිව තම පෑන මෙහෙයවන්නේ සිංහල බුද්ධාගමට වැඩිකල් නොගොස් දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කළ හැකි බව දන්නා හෙයිනි. 

බුදුදහම සිංහලයන්ට පමණක් අයිතිවන්නක් නොවන බව කීමට ෆුල්බ්‍රයිට් ශිෂ්‍යත්වලාභියකු හෝ අධිසාමාජිකයකු හෝ විය යුතු නො වේ. එහෙත් ථෙරවාදී බුදුදහම රැකගත්තේ සිංහලයන් බව අවශ්‍ය නම් ඔවුන්ට ද ඉගැන්විය යුතු ය. ලංකාව ලෝකයක පිහිටා ඇති බව කියා දීමට ද මේ අය අවශ්‍ය නො වේ. එහෙත් එසේ පිහිටීම නිසා අපට බටහිර යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතික ආක්‍රමණයෙන් ගැලවීම අසීරු බව ඊනියා උගතුන්ගෙන් ඇතැම් අධියන්ට (ඔවුන්ට අධිහීනමානයක් ද අධිඇන්දිල්ලක් ද අධිපුහුබවක් ද අධිනිවටබවක් ද වෙයි) කියා දිය යුතු ය. මොවුහු ඇංකරයෝ ද වෙති. ඔවුන්ගේ එකම කාර්යය ඇංකර් බෙදාහරින ආකාරයට බටහිර දැනුම ද බෙදාහැරීම ය! අප පසුගිය සතියේ කී ආකාරයට කෘෂිරසායනික වකුගඩු රෝගීන් මියයන්නේ අධියන් බෙදාහරින බටහිර විද්‍යා දැනුමේ ආධිපත්‍යය හේතුකොටගෙන ය. මේ අධියන්ගෙන් දොස්තරවරු සිංහල පාරම්පරික වෛද්‍යවරුන්ට රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීමට අවශ්‍ය පහසුකම් සැපයීමට ආණ්ඩුවට ඉඩ නො දෙති. අධියන් කුමක් කළ ද ඔවුන්ට ඇංකර සීමාවෙන් ඔබ්බට යෑමට නොහැකි ය. ඔවුන්ට තම තමන්ගේ ක්‍ෂෙත්‍රවල අලුත් සංකල්පයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ ගෙතිය නො හැකි ය. ඔවුන් තම ක්‍ෂෙත්‍රවලට එකතුකර ඇති අලුත් දැනුමක් නැත. එහෙත් බටහිර කසිකබල් සමාජ විද්‍යා (මේ කසිකබල් සමාජ විද්‍යාවෙහි මෙරට සමාජයෙහි ඇති ප්‍රශ්නවලට පිළිතුූරු නැත) අර්ථයකින් හෝ වෙනත් අර්ථයකින් හෝ සිංහල සංස්කෘතිය උසස් සංස්කෘතියක් නොවේ යැයි කී විට හෝ සිංහල සංස්කෘතිය නිර්මල නොවේ යැයි කී විට හෝ රටේ ප්‍රශ්න කෙසේ වෙතත් ඊනියා සමාජ විද්‍යාඥයන්ගේ ප්‍රශ්න නම් විසඳෙයි. සිංහල සංස්කෘතිය නිර්මල යැයි අප කිසිදිනෙක කියා නැත (මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා නිර්මල සංස්කෘතියක් ගැන කතාකරන්නට ඇත. එහෙත් ඔහුට චින්තනය ගැන කිසිම දැනුමක් නො වී ය. ඔහු හෝ ගුණදාස අමරසේකර මහතා හෝ කියා ඇති දේ වෙනුවෙන් අප පෙනී සිටින්නේ කොන්දේසිවලට යටත්ව ය. ඔවුහු බොහෝ විට බටහිර දැනුම අනුකරණය කළහ). අප සංස්කෘතියට විවිධ දේ අවශෝෂණය කෙරී ඇත. එහෙත් ඒ බොහෝ විට අපට අවශ්‍ය ආකාරයට ය. අතීතයේදීත් අපේ ඇතැමුන් අනුකරණයෙහි යෙදී ඇත. එහෙත් අද මෙන් කුලියට වැඩකරන අනුකාරක අධියන් අහිනක් අතීතයේ දී සිටි බව කිව නොහැකි ය. අධියන් කියනු ඇත්තේ මා දන්නේ අපහාස කිරීමට පමණක් බව ය. මේ බටහිර දාසයන්ට අපහාස කිරීම හැර කරන්නට දෙයක් ඇත් ද?  

බුදුදහම මෙතෙක් ලෝකයේ පැවතෙන්නේ මහායානිකයනට හා සිංහලයන්ට පින්සිදුවන්නට ය. මහායානිකයෝ පැවැත්ම සඳහා වෛදික බ්‍රාහ්මණ දහමට අනුගත වන අයුරින් බුදුදහම සංශෝධනය කළහ. එසේ කිරීමෙන් පසුව ද මහායානය පවත්වාගෙන යෑමට හැකිවූයේ බ්‍රාහ්මණ ආගම නොතිබූ තිබ්බතය, යම් ප්‍රමාණයකට චීනය, ජපානය ආදී රටවල ය. සිංහලයෝ ථෙරවාදය නමින් හැඳින්වෙන බුදුදහම රැකහත්හ. අප රටේ ඇති ථෙරවාදය තුන්වැනි සංගායනාවෙන් පසුව සකස් වූ එකකි. එය ද නිර්මල බුදුදහම යැයි අපි නො කියමු. එහෙත් අද එය රැකී පවතියි. ථෙරවාදී රටවල් ලෙස හැඳින්වෙන රටවල එදා කෙසේ වෙතත් අද පවතින්නේ ලංකාවෙන් රැගෙන ගිය බුදුදහමකි. අප රටට යුරෝපීයයන් පැමිණීමෙන් පසු සිංහල බුද්ධාගමේ සඟ සසුන දුර්වල වු විට අප උපසම්පදාව නැවතත් පිහිටු වූයේ මියන්මාරයෙන් (අමරපුරෙන් හා රාමඤ්ඤ දේශයෙන්) හා සියමෙන් අපේ භික්‍ෂු සම්ප්‍රදාය නැවතත් ගෙන ඒමෙනි. මෙරට එක්තරා වකවානුවක සඟ සසුන දුර්වල වූයේ ඇයි ද යන ප්‍රශ්නයට කිසිවකු සෑහෙන පිළිතුරක් දී ඇතැයි නො සිතමු. එය යුරෝපීයයන් පැමිණීමෙන් පසුව සිදු වුව ද එයට ප්‍රධාන හේතුව කුමක් දැයි අපි නො දනිමු. උපසම්පදාව නැති වීමට ප්‍රධාන හේතුව කුමක් ද? සඟ සසුන දුර්වල වුවත් ගිහි බෞද්ධ සංස්කෘතිය දිගින් දිගට ම පැවතුණු බව අප අමතක නොකළ යුතු ය. 

අද නැවතත් සඟ සසුන දුර්වල වී ඇත. එයට හේතුව ඊනියා ආක්‍රමණශීලී භික්‍ෂූන් වහන්සේ නො වේ. මොහොට්ටිවත්තේ ගුණානන්ද හිමියන් පෙරහැර පැවැත්වීමට බාධා ඇති වූ විට යකඩ පොලුවල දැවටූ බෞද්ධ කොඩි පෙරහැරෙහි ගෙන ගියේ සිල් රැකීමට නො වේ. අද සමාජ ආධිපත්‍යය දරණ අධියන් එදා සිටියේ නම් ගුණානන්ද හිමියන් ත්‍රස්තවාදියකු ලෙස හැඳින්වීමට තිබිණි. සඟ සසුන දුර්වල කළෝ අධියෝ ය. බෞද්ධ අධ්‍යාපනය හා නායකත්වය භික්‍ෂූන් වහන්සේගෙන් තමන් වෙතට පවරා ගැනීමට ඉංගිරිසින්ගේ ආධාරය හා අනුග්‍රහය ලැබූ අධියෝ සමත්වූහ. අධියෝ බටහිරයන්ට අවශ්‍ය ආකාරයට බුදුදහම අර්ථවිවරණය කරති. තම පංචෙන්ද්‍රියන් පිනවීම මත හිඳිමින්  පංචෙන්ද්‍රියට සීමාවූ වපසරියකට විශ්වය සීමා කරන බටහිරයන් අනුකරණය කරමින් ඇතැම්හු පුනබ්භවය ආදිය තම පංචෙන්ද්‍රියන්ට ගෝචර නොවන බැවින් විශ්වාස නො කරති. අවාසනාවකට ඔවුන් අතර ජාතික ව්‍යාපාරයෙහි නායකයෝ ද වෙති. හැකි ඉක්මණින් බෞද්ධ නායකත්වය හා අධ්‍යාපනය නැවතත් භික්‍ෂූන් වහන්සේ අතට පත්කර නොසැලෙන දේශපාලන නායකත්වය යටතේ එක්වෙමින් එංගලන්තය විසින් මෙහෙයවෙන දෙමළ ජාතිවදය පරාජය කිරීමට කටයුතු කරමු.

නලින් ද සිල්වා

2014-05-18

Respect the inequality of cultures

It is five years since the Sri Lankan armed forces defeated the LTTE. It was possible due to the commitment of and sacrifices made by the armed forces, the political leadership given by the President, the efficient direction by the Defense Secretary and of course the wholehearted support given by the vast majority of the Sinhala masses. The victory was achieved in spite of the opposition from the UNP whose leaders ridiculed the forces, their victories with insults such as Thoppigala is only a forest and Pamankada Alimankada talks, the NGOs financed by foreign countries and organizations, the so called peace negotiators who were against “war” (it was not a war as we have mentioned very often and it was only an operation against the terrorists. Only bankrupt journalists called it a war giving it serial numbers as well, without realizing that they should have called the operations against the JVP also war to be consistent. However consistency is not the hallmark of Sri Lankan educated people and their so called concepts are no better than the concepts of the politicians) ,  but did not take any action against the LTTE that sent children to war with cyanide capsules, the western countries and India who did not want the Sri Lankan forces to be victorious, those who “theorized” on conflict resolution without defeating the terrorists, the intellectuals, especially the social scientists who taught that “war” is not for the Buddhists who had betrayed Buddhism, the clergy of some religious sects who told us that Prabhakaran was a humane person and those who could not see anything good of the nationalist movement etc., etc.

However, it has to be mentioned that even the majority in the nationalist movement were against “war” until very late. I remember in early nineties when I was the editor of the first tabloid in Sinhala in recent times, three of the present cabinet ministers contributed to the paper and they were all against “war”. They were supported by elements in the tabloid sympathetic to the JVP, as at least one of the cabinet ministers mentioned above, and finally all united and got rid of me as the editor claiming that I was a “war monger”. The political movement of one of the three cabinet ministers was responsible for posters against “war” in Colombo. 

It was a lone battle for just a few of us to agitate to convince the government that the LTTE could be and should be defeated through armed operations. We were only echoing the opinion of the vast majority of the Sinhala masses and gradually some in the nationalist movement who saw an “illuma” or a mine were converted to the stand that had been taken by us. The government of Chandrika Kumaratunga had only contempt for us and her late husband who had gone to Chennai to meet the terrorists did not consider us as any challenge to his policies that were not Sinhala Buddhist friendly. However, in spite of pundits in media who were influenced by some form of Marxism, Liberalism not to mention various editions of post modernism and post Marxism, and who thought that they were peace makers, forgetting that they were money makers as well selling peace, the masses who said silently that the terrorists should be defeated won finally and the political parties had either to listen to the silent masses or be pushed to the side lines. The UNP has chosen the second alternative and the Marxist parties in the government have come over to the masses for the “war” though they are still against Sinhala nationalism.

Though the government was able to defeat the LTTE the Tamil racism continues to be alive thanks to the western countries who are led by England. If not for England there would not have been a Canada or USA supporting Tamil racism, and definitely there would not have been a Solheim. It is clear that Solheim though a Norwegian and a minister of Norway for sometime was representing England more than Norway. Today Solheim is not a minister, but he continues to play his  Tamil racist cards from London. In fact it appears that Solheim has no other politics at present, and whenever London wants him to make a statement he obliges echoing his master’s voice.

It is a struggle between Sri Lanka and England and sooner the government understands this position it is good for the health of the country as well as the government. Those who opposed the “war”, including the UNP and the peace vendor ‘intellectuals”,  think that the government has failed to solve some problem that they call the ethnic problem though the LTTE was defeated. They have no right to criticize the government for failing to solve their imagined problem as it is clear that they were working according to a plan to weaken the Sinhala Buddhist culture, a project initiated by the English in the early nineteenth century. If the UNP was in power by this time Prabhakaran would have become the Prime Minister of a separate country and the rest of Sri Lanka would have been in a chaotic situation resembling Sudan.

It is clear that the so called minorities have a problem in Sri Lanka. They do not want the constitution to state the Buddhism would be protected thus giving Buddhism a significant place that is not enjoyed by other religions. Buddhism as stated here is more a culture than a religion and even the English promised to protect Buddhism in the Sinhala English pact they signed in 1815 with the Sinhala leaders. The English did so for the simple reason that by that time they would have realisedthat they could not capture the whole of Sri Lanka through war and the only way to do so was by means of English diplomacy headed by D’oyly, apparently a name introduced after the 1066 invasions of England. D’oyly was a Cambridge educated person and Oxford and Cambridge had been the pillars on which the English empire was built, though our Oxbridge scholars continue to worship their alma maters. D’oyly was able to hoodwink not only the unsuspecting Sinhala lay leaders but the Bhikkus as well and the Sinhala English pact was destined to be breached on the very first opportunity available to the English. However, after two hundred years we know more about English diplomacy though the Oxbridge Sri Lankans may not have learnt anything due to the brainwashing they have to go through at these “August” Christian institutions.

Whether it is in England USA or Canada it is the Anglo Saxon Christian culture that dominates and there is no country in the world that the cultures are treated equally. Even in Singapore, an artificial country without a history, some kind of Chinese culture is the dominant culture, as anybody who has visited that country would have realised. Though the individuals are treated equal in all these countries at least nominally, cultures are not dealt similarly. However, in Sri Lanka the so called minorities want cultures to be treated equal and erase the Sinhala Buddhist mark associated with the country. The “minorities” work in different ways and there are some sophisticated non Sinhala Buddhists who unlike the crude “intellectuals” who criticize the government for not solving the “ethnic” problem would “take fire under the water” (diya yatin gini gena yema). It was only the other day I listened to a non Buddhist cabinet minister talking on the virtues of non Buddhists supporting the Buddhists to organize a perahera (procession) so that it could be a national event. What this sophisticated minister was trying to was to erase the Buddhist characteristics by giving his support to the Buddhists. Buddhists would tolerate these ‘foreign aid” provided that the Buddhist cultural significance is not eradicated.

The government should not take notice of criticism by those who opposed the “war” for not solving the “ethnic problem” as they have hidden agenda not explicitly stated. Instead the government should understand that if not for England there is no so called ethnic problem in Sri Lanka and should work out a plan to defeat England in the next few years standing firmly up to the pressure exerted by the enemies of the country both internal and external. The LTTE could be defeated because the government was able to withstand the western pressure exerted through “intellectuals” NGO s and other agents of the west. 

Nalin De Silva

16-05-2014

හරකුන්ටත් නිගා දෙන තර්ක

ඩී. එස්‌. සී. උපාධිධාරී සේවාර්ජිත (සම්මානිත) මහාචාර්ය අශෝක අමරතුංග මහතා වැඩිම වුවහොත් බටහිර විද්‍යා කූඩුවේ සිටින ගිරා පෝතකයෙකි. පෙත්තප්පු කී විට ගිරවා පෙත්තප්පු යෑයි කියයි. පෙත්තප්පු බත් කෑවද කියා ඇසු විට ගිරවා ද පෙත්තප්පු බත් කෑවද යෑයි කියයි. අඩුම තරමෙන් පෙත්තප්පු බත් කෑවා යනුවෙන් පිළිතුරක්‌ නිර්මාණය කිරීමට ගිරවාට නො හැකි ය. අමරතුංග මහතාට ද කළ හැක්‌කේ බටහිර විද්‍යා කූඩුවේ සිර වී සිටිමින් මා ඉන් පිටත සිට අසන ප්‍රශ්න, කරන ප්‍රකාශ ආදිය පුනරුච්චාරණය කිරීම පමණකි. පසුගිය සතියේ (මැයි 07) ලිපිය එයට හොඳ ම උදාහරණයකි. අප ඒ ගිරාපෝතක බව පිළිබඳ පුදුම විය යුතු නො වේ. මෙරට උගතුන් යෑයි කියාගන්නා අයගෙන් අති විශාල බහුතරයට නිර්මාණශීලීත්වයක්‌ නැත. අපි එකී ලිපියෙන් උදාහරණයක්‌ ගෙනහැර දක්‌වමු. 

"විද්‍යාත්මක දැනුම වියුක්‌ත දැනුමක්‌ බව ද ඒ නිසා එය බොරුවක්‌ බව ද නලින් මහතා පැහැදිලි නො කළොත් මේ විවාදය ඉදිරියට ගෙන යා නොහැකි බව මා පැවසු විට ඔහුට බියක්‌ දැනී ඇත. මා ගේ නොදැනුවත්කම එළිදක්‌වන්නට ඇති අවස්‌ථාව නැති වී යා වී යෑයි සිති ඔහු බිය වී ඇත. ඔහු ගේ කාසියෙන් ම ඔහුට ආපසු ගෙවීමට මට ඇති වුවමනාව නැවැත්විය හැක්‌කේ විදුසර සඟරාවේ කර්තෘ මණ්‌ඩලයට පමණි." අමරතුංග මහතාට කළ හැක්‌කේ මා කී දේ ආපසු කීම පමණකි. මගේ එකම පැතුම විදුසර පුවත්පතෙහි (මෙය සඟරාවක්‌ නො වේ) කතුතුමා මේ සංවාදය දිගට ම ගෙන යාවි ය යන්න ය. 

ඒ ලිපියෙහි අමරතුංග මහතා මෙසේ ද කියයි. "එහෙත් මට අවශ්‍ය වී ඇත්තේ විද්‍යාව බොරුවක්‌ නො වන බව විද්‍යාව හදාරන අසරණ ශීෂ්‍යයන්ට පහදා දී නලින් මහතා කුමක්‌ කීවත් ඔවුන් කරන අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කර නො ගන්නා ලෙස අවවාද කිරීමට ය. එහෙත් එය අවශ්‍ය දෙයක්‌ දැයි දැන් සිතේ. නලින් මහතා කියන දේ පිළිගන්නේ ඔහු ගේ කෙළෙඹි කැල පමණක්‌ බව අපට පෙනී යා යුතු ය". මා කී පමණින් සිසුන් බටහිර විද්‍යාව ඉගෙනීම අතපසු කරාවි යෑයි අමරතුංග මහතා කෙදිනක වුවත් සිතා සිටියේ නම් එයින් ද පැහැදිලි වන්නේ ඔහුගේ නොදැනුවත්කම ය. සංස්‌කෘතියෙහි බලපෑම ඒ මහතාට කිසිවිටෙක නො තේරෙයි. අද සිසුන් බටහිර විද්‍යාව ඉගෙන ගන්නේත් ඔවුන්ගේ මවුපියන් සිසුන් ඒ සඳහා පොලඹවන්නේත් බටහිර විද්‍යාවේ ආධිපත්‍යය හේතුකොටගෙන දොස්‌තරවරුන්, ඉංජිනේරුවන් වීමට ය. අදාළ පීඨවලට ඇතුළුවීමට බැරි අය දන්ත වෛද්‍ය විද්‍යාව හා වෙනත් විද්‍යා හදාරති. ඔවුන්ගෙන් නොගිණිය හැකි සුළුතරයකට පමණක්‌ බටහිර විද්‍යාඥයන් වීමේ අවශ්‍යතාව ඇත. බටහිර විද්‍යාව ඇතුළු බටහිර දැනුමේ ආධිපත්‍යය දැනට අවුරුදු පන්සියයක පමණ කාලයක ලොව පුරා පැතිරෙමින් ඇත. අද වන විට එය ලංකාවේ ස්‌ථාපිත වී ඇත. මට කෙළෙඹි කැළක්‌ නැත. එහෙත් මට විරුද්ධව රට පුරා දැනුම් ආධිපත්‍යයක්‌ ඇති කෙළෙඹි කැළක්‌ නම් වෙයි. 

මේ දැනුම් ආධිපත්‍යය සංස්‌කෘතික ක්‍ෂෙත්‍රයට අයත් ය. පැරණි චීනයේ තිබු ලාඕතුමාගේ හා කුං ගුරුතුමාගේ සංස්‌කෘතික ආධිපත්‍යය හේතුවෙන් බටහිර විද්‍යාව එරට ඇති නොවූ බව නීඩ්හම් මහතා උපුටා දක්‌වමින් අමරතුංග මහතා ද සති දෙකකට පෙර පවසා තිබුණත් ඒ අවබෝධයකින් නො වේ. ඔහු අද සංස්‌කෘතික බලපෑම ප්‍රතික්‍ෂෙප කිරීමට මා කියන්නේ බහුබූතයක්‌ යෑයි කීමට ඉඩ ඇත. තමන්ට නොතේරෙන දේ බහුබූත ලෙස හැඳින්වීම ඔහුගේ පිළිවෙත ය. මගේ ලිපි කිහිපයකින් බටහිර විද්‍යා ආධිපත්‍යය කඩා බිඳ දැමීමට නොහැකි බව මම දනිමි. සංස්‌කෘතික ආධිපත්‍යය එතරම් බලවත් ය. අමරතුංග මහතාට ඒ බව නොතේරෙන්නේ ඔහු දැනුමට සංස්‌කෘතියෙන් වන බලපෑම ගැන නොදන්නා බැවිනි. අමරතුංග මහතාට බිය වීමට කරුණක්‌ නැත. බටහිර වෛද්‍ය පිඨයකට ඇතුළත් වීමට සුදුසුකම් නොලබන්නවුන් ඉදිරියේදීත් දන්ත වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුළු වී දන්ත වෛද්‍යවරුන් ලෙස සේවය කරනු ඇත. 

අමරතුංග මහතා මෙසේ පවසයි. "වෙරි හිඳුණු හන්දියේ චණ්‌ඩියා මෙන් වකුගඩු රෝගය ගැන දැන් ඔහු කතා නැත. වකුගඩු රෝගය ගැන පමණක්‌ නොව වෛද්‍ය විද්‍යාව ගැන ද වෛද්‍ය පීඨයේ ආචාර්යවරුන්ට කියා දෙන්නට නලින් මහතාට පුළුවන් බව ඔහු පවසයි. මෙවැනි උද්ධච්ඡ කතා ද "වෙරි" හිඳුණු පසු නවතිනවා ඇතැයි බලාපොරොත්තු විය හැකි ය." අමරතුංග මහතා නොදන්නවාට අපි තවමත් වකුගඩු රෝගය ගැන කතාකරමු. අපි ඒ රෝගීන් සිංහල පාරම්පරික වෛද්‍යවරුන් ලවා සුව කිරීමට කටයුතු කරමු. බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවෙහි කෘෂිරසායනික වකුගඩු රෝගය ප්‍රතිකාර නොතිබුණ ද පාරම්පරික වෙදකමෙහි ඒ සඳහා ප්‍රතිකාර ඇත. මේ රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික්‌ වෙයි. මෙරට බටහිර වෛද්‍යවරුන් හා බටහිර විද්‍යාඥයන් ඒ බව නොපිළිගන්නේ අප ඔවුන්ගේ ඊනියා විද්‍යාත්මක විධික්‍රමයට එක`ගව ඒ දැනගැනීමට කටයුතු නොකළ බැවිනි. ඒ බටහිර විද්‍යා ආධිපත්‍යය ය. අප දැනුම ලබාගත්තේ දෙවියන්ගෙනි. ඒ දෙවියෝ ඩාවින්ලා නො වූහ. 

ආසනික්‌ වකුගඩුවලට ගෙනයැම පිළිබඳ යාන්ත්‍රණයක්‌ ද දෙවිවරුන් පවසා ඇත. ආසනික්‌ සම`ග දැලිසක්‌ සාදන ග්ලියිෆොසේට්‌ එහි දී වාහකයක්‌ ලෙස ක්‍රියා කරයි. ග්ලයිෆොසේට්‌ පිළිබඳ පර්යේෂණ කැලිෆොaර්නියාවේ විශ්වවිද්‍යාලයක කෙරී එය තහවුරු වී ඇත. එපමණක්‌ නොව අදාළ පර්යේෂණය කළ ලංකාවෙන් එහි ගොස්‌ ඇති බටහිර රසායනික විද්‍යාඥයාගේ පර්යේෂණ ද ඇගයීමට පාත්‍ර වී ඇත. කැලිෆොaනියාවේ අය දැලිස පිළිබඳ කතාව දෙවියන්ගෙන් ලැබුණු එකක්‌ බව නො දනිති. එහෙත් අප සම`ග කටයුතු කළ එක්‌ බටහිර වෛද්‍යවරයෙක්‌ කෘෂිරසායනික වකුගඩු රෝගයට හේතුව ආසනික්‌ නොව ග්ලයිසොෙෆ්ට්‌ බව දෙවියන්ට හොරා පෙන්වීමට ගොස්‌ තරමක්‌ අමාරුවේ වැටී ඇත. කෙසේ වෙතත් ඔහුට ද රෝගයට ප්‍රධාන හේතුව ආසනික්‌ බව පිළිගැනීමට සිදුවනු ඇත. වකුගඩු රෝගයට හේතුව දැන ගත්ත ද එයට ප්‍රතිකාර තිබුණ ද ඒ ප්‍රතිකාර (පාරම්පරික) කිරීමට අවශ්‍ය පහසුකම් රාජ්‍ය මට්‌ටමෙන් සැලැස්‌වීමට ඉඩ නොදෙන්නෝ ද බටහිර වෛද්‍යවරු වෙති. පාරම්පරික වෛද්‍යවරුන් රෝගය සුව කළහොත් තම සමාජ තත්ත්වයට, පිළිගැනීමට හා ආධිපත්‍යයට එයින් කැළලක්‌ වන බව බටහිර වෛද්‍යවරු දනිති. එබැවින් තමන්ට ඇති දේශපාලන සම්බන්ධතා උපයෝගී කරගනිමින් ඔවුහු අපට අකුල් හෙළති. අද කෘෂිකාර්මික වකුගඩු රෝගීන් මියයන්නේ බටහිර විද්‍යාවේ කුහක වත හා ආධිපත්‍යය හේතුකොටගෙන ය. ලෙඩා මළත් දොස්‌තරගේ බඩ සුද්ද වී ඇත. 

අමරතුංග මහතාට අමතක වීමේ හෝ වුවමනාවෙන් ම අමතක කිරීමේ ප්‍රවණතාවක්‌ ද වෙයි. වකුගඩු රෝගය ගැන මා බටහිර වෛද්‍යවරුන්ට කියා දීමට ඉදිරිපත් වූයේ ස්‌වේච්ඡාවෙන් උද්ධච්ඡකමකට නො වේ. අනෙක්‌ අතට ඔවුන්ට බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාව ඉගැන්වීමට හැකි යෑයි මා කියා නැත. අමරතුංග මහතා එහි දී බොරු කියයි. බොරු කීම ඔහුගේ විධික්‍රමයට අයත් යෘ මා එසේ කියා ඇත්තේ කොහේ දැයි අමරතුංග මහතා අදාළ කොටස්‌ උපුටා දක්‌වමින් පවසන්නේ ද? වකුගඩු රෝගය ගැන කතාවේ මුල මෙසේ ය. පසුගිය මාර්තු 12 වැනිදා ලිපියෙන් ඒ මහතා අභියෝගයක්‌ කළේය. "ආලෝකයේ වේගයට අඩු වේගයකින් (90%) ගමන් කරන වස්‌තු සඳහා නිව්ටන් ගේ න්‍යාය භාවිත කළ හැකි බව නලින් මහතා දන්නේ නැති බව මා පෙන්වා දීම නිසා ඒ මහතාට කේන්ති ගොස්‌ ඇත. විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන් ගේ සහ ඒ මහතාගේ අධ්‍යාපනය පිණිස මේ දේවල් ගැන මා විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය තුළ දේශන පවැත්විය යුතු බව ඒ මහතා පවසයි. මට කියන්නට ඇත්තේ වෛද්‍ය විද්‍යාලවල සිසුන් සහ ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් ගේ අධ්‍යාපනය පිණිස වකුගඩු රෝගය පිළිබඳව නලින් මහතා දේශන පවැත්විය යුතු බවයි" මාර්තු 19 වැනි දා මගේ ලිපියෙන් මෙසේ කීවෙමි. "මම ඒ අභියෝගය පිළිගනිමි. කරුණාකර ඒ සඳහා දේශනයක්‌ හෝ දේශන කිහිපයක්‌ හෝ පේරාදෙණියෙහි හෝ වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලයක හෝ වෛද්‍ය පීඨයක (දන්ත වෛද්‍ය පීඨයෙහි වුව ද කම් නැත) සංවිධානය කරන්න"

අමරතුංග මහතා කළ අභියෝගය මා පිළිගත්තේ උද්ධච්ඡකමට නො වේ. මට වෛද්‍ය පීඨයට පැමිණි මගේ වුවමනාවට දේශන පැවැත්විය නො හැකිය. දේශන සංවිධානය කළ යුත්තේ අමරතුංග මහතා ය. එහෙත් ඒ මහතා ඒ නොකළ බැවින් මම ඒ බව මතක්‌ කළෙමි. එහි ඇති උද්ධච්ඡකම කුමක්‌ද? හැකිනම් දැන්වත් අදාළ දේශන සංවිධාන කරන මෙන් අමරතුංග මහතාගෙන් ඉල්ලා සිටිමි. මට උද්ධච්ඡකමක්‌ නැතිවුවත් අමරතුංග මහතා මට සාපේක්‌ෂතාවාදය ඉගැන්වීමට උත්සාහ කරන්නේ මා විශ්වවිද්‍යාල තුනක කිසිවකුගේ දොaෂදර්ශනයට ලක්‌ නොවී සාපේක්‌ෂතාවාදය උගන්වා ඇති විටය. ඒ මහතාගේ 90% කතාව වැරදි බව විශේෂ සාපේක්‌ෂතාවාදයේ (ක-ඩ2රැජ2)1රැ2 සාධකය යොදාගනිමින් මම පෙන්වා දුන්නෙමි. අයින්ස්‌ටයින් අවස්‌ථිති සමුද්දේශ රාමු ද ගුරුත්වාකර්ෂණය ද ඉවත්කර සාධාරණ (අමරතුංග මහතා යොදා ගන්නා සාමාන්‍ය යන්න වැරදි ය) සාපේක්‌ෂතාවාදය නිර්මාණය කර ඇති බව මම කිහිප වතාවක්‌ ම පෙන්වා දුන්නෙමි. මේ පිළිබඳව වැඩිදුර අවබෝධයක්‌ ලබාගැනීමට කැමති පාඨකයකුට (අමරතුංග මහතාට නොවේ. ඔහුට මේ කපේ ඒ තේරුම්ගත නොහැකි ය.) අයින්ස්‌ටයින්ගේ තුල්‍යතා මූලධර්මය කියවිය හැකි ය. 

තමන්ට කිසිවක්‌ නොතේරෙන සාපේක්‌ෂතාවාදය ගැන මට කියා දීමට (ඔහුගෙන් වුවත් ඉගෙනීමට මා සූදානමින් සිටි බව ප්‍රකාශ කළ යුතුය) ඉදිරිපත් වූ අමරතුංග මහතා පසුගිය සතියේ මට තර්කශාස්‌ත්‍රය ඉගැන්වීමට පෙරට එයි. මම තර්කශාස්‌ත්‍රය( න්‍යාය- Logic) විද්‍යාවේදී උපාධියට හදාරා ඇත්තෙමි. එසේ ම එය උගන්වා ඇත්තෙමි. එහෙත් අමරතුංග මහතා මා කෙරෙහි කරුණාවෙන් (උද්ධච්ඡතාවෙන්) මට එය ද උගන්වයි. ඇතැම් විට දන්ත වෛද්‍ය මහාචාර්යවරයා සිතනු ඇත්තේ තමන්ට විද්‍යා පීඨයේ හිටපු කථිකාචාර්යවරුන්ට අදාළ විෂය ඉගැන්වීමට හැකි බව ය. එහෙත් ගණිත ඇදුරකුට තමන් ද යම් ආකාරයකින් පර්යේෂණයට හවුල් වී ඇති වකුගඩු රෝගය ගැන බටහිර වෛද්‍යවරුන් හමු වී දේශන පැවැත්විය නොහැකි යෑයි ඒ මහතා සිතන්නේ ද? 

අමරතුංග මහතාට වියුක්‌තය ගැන තවමත් කිසිම අවබෝධයක්‌ නැත. ඒ බව ඔහු වියුක්‌ත දත හා විද්‍යාත්මක දත ගැන කරන ප්‍රකාශ වලින් පැහැදිලි වෙයි. බටහිර විද්‍යාවේ ඇත්තේ වියුක්‌ත ප්‍රවාද බවත් වියුක්‌ත ප්‍රවාද පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නොවන බවත් ඔහුට තේරුම්ගත නොහැක්‌කේ වියුක්‌තය යනු කුමක්‌දැයි ඔහු නොදන්නා බැවිනි. වියුක්‌ත දත පංචන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර වන්නක්‌ නොවේ. එපමණක්‌ නොව වියුක්‌ත දත සිතෙන්වත් මවාගත නොහැකිය. එය මනස විසින් නිර්මාණය කෙරෙන සංකල්පයක්‌ පමණි. සරල රේඛා, ගුරුත්වාකර්ෂණය, අවස්‌ථිති රාමු පමණක්‌ නොව කෙහෙල් ගෙඩිය යන්න ද වියුක්‌ත සංකල්පයකි. අමරතුංග මහතාට කෙහෙල් ගෙඩිය සිතෙන් මවාගත හැකිද? කෙහෙල් ගෙඩිය සිතෙන් මවාගත හැකි යෑයි විශ්වාස කරන පුද්ලගලයකු මවා ගන්නේ තමන් දැක ඇති කෙහෙල් ගෙඩියකට සමාන කෙහෙල් ගෙඩියක්‌ මිස වියුක්‌ත කෙහෙල් ගෙඩියක්‌ නොවේ. අවාසනාවකට ලංකාවේ විවිධ බටහිර විද්‍යා උගන්වන පාසල් ගුරුවරුන්ගෙන් මෙන් ම සරසවි ඇදුරන්ගෙන් ද අතිවිශාල බහුතරයකට (99% කට පමණ) වියුක්‌තව සිතන්නට බැරිය. මෙරටින් හරිහමන් විද්‍යාඥයන් බිහි නොවීමට එක්‌ හේතුවක්‌ එය ය. අද බටහිර ගණිතය ඉගැන්වීම ඊනියා විශේෂඥයන්ගේ කතාබහට ලක්‌වෙයි. බටහිර ගණිතය හරිහැටි ඉගැන්වීමට නම් කළ යුත්තේ වියුක්‌ත සංකල්ප ගැන මවාගැනීම්වලින් තොරව සිතීමට ඉගැන්වීම ය. 

කෙසේ වෙතත් අමරතුංග මහතාගේ තර්ක ශාස්‌ත්‍ර කතාව අපි විශ්ලේෂණය කරමු. ඒ මහතා මැයි 07 වැනි දා ලිපියෙහි මෙසේ සඳහන් කරයි. "නලින් මහතා කියන්නේ විද්‍යාවේ සංකල්ප ඉන්aද්‍රිය ගෝචර නොවන නිසා ඒවා බොරු බවය. මින් අදහස්‌ වන්නේ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර යන ගුණය යමක්‌ තුළ නැත්නම් එය බොරුවක්‌ වන බවය. එහෙත් ඔහුට අනුව (බුදුදහම විකෘති කොට තනාගත් ඔහුගේ අදහසකට අනුව) ඉන්ද්‍රිය ගෝචර දේවල් ද බොරුය. එමනිසා ඉන්ද්‍රිය ගෝචර යන ගුණය ද බොරුවකි. මේ බොරු ගුණය විද්‍යාවේ සංකල්ප තුළ නැති නිසා එම සංකල්ප බොරු වන්නේ ය. යමක්‌ තුළ බොරුවක්‌ නැති වූ විට එය බොරුවක්‌ වන්නේ කෙසේද? යමක්‌ බොරුවක්‌ වන්නේ ඇත්ත එය තුළ නැති වූ විටය. මෙය වටහා ගැනීමට අවශ්‍ය ඥනය නලින් මහතා තුළ නැත. ඒ නිසාය, ඔහු තර්කයක්‌ ලෙස මෙවැනි මනස්‌ගාත ඉදිරිපත් කරන්නේ. ඇත්තක්‌ වීමට නම් B නැමති ගුණය A තුළ පිහිටා තිබිය යුතුය. එහෙත් Bගුණය බොරුවකි. යමක්‌ ඇත්තක්‌ වීමට එය තුළ බොරුවක්‌ තිබිය යුතුය. නලින් මහතා කියන්නේ මෙය ය. බොරු සොබනේට ඔහු ඇරිස්‌ ටෝටලියානු තර්ක ශාස්‌ත්‍රය ගැන කතා කළාට ඔහු දන්න තර්ක ශාස්‌ත්‍රයක්‌ නැත."

අමරතුංග මහතා තමන් ඇරිස්‌ටෝටලීය න්‍යායෙහි අ යන්න ආ යන්නවත් නොදන්නා බව පෙන්වීමට මෙතරම් ඉක්‌මන් වන්නේ ඇයි? මම බුදුදහම විකෘති නොකළෙමි. මා කළේ ද්වයතානුපස්‌සනා සුත්‍රයෙන් ගාථාවක්‌ ඉදිරිපත් කිරීම පමණකි. මේ සුත්‍රය බුදුන් වහන්සේ සාමාන්‍යයෙන් දේශනා කර ඇති කච්චායනගොත්ත සූත්‍රය වැනි දේශනාවලට වඩා වෙනස්‌ වෙයි. අනෙක්‌ සුත්‍ර ද්වෛතය වැරදි බව පෙන්වා පටිච්චසමුප්පාදය දේශනා කිරීමට උපයෝගීකරගෙන ඇත. වච්චගොත්තයට අදාළ සුත්‍රය දේශනා කළේ යම් සන්දර්භයකය. ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ සම්‍යක්‌දෘෂ්ටික යනු කුමක්‌දැයි තේරුම් ගැනීමටය. ඇත යනුවෙන් ගැනීම මෙන් ම නැත යනුවෙන් ගැනීම ද ද්වෛතයෙහි අන්ත දෙකය. මේ ඇරිස්‌ටෝටලීය අන්ත ය. ඒ පෘථග්ජනයන්ගේ පැත්තෙන් බැලූ විට ය. ඇත යන්න මෙන් ම නැත යන්න ද ඉවත්කර යමක්‌ ප්‍රත්‍යය කරගෙන තවත් යමක්‌ හටගන්නා බව බුදුන් වහන්සේ දේශනා කළහ. මේ ප්‍රත්‍යතාව සම්‍යක්‌දෘෂ්ටිය ලෙස බුදුන් වහන්සේ දේශනා කළහ. එහෙත් එය ද දෘෂ්ටියකි. ලෞකික ලෝකෝත්තර ද්වෛතය බුදුන් වහන්සේ විසින් ප්‍රතික්‌ෂේප නොකරන ලදි. ද්වයතානුපස්‌සනා සූත්‍රයෙන් කියෑවෙන්නේ මේ ද්වෛතය ය. 

අදාළ ගාථාව නැවතත් උපුටා දක්‌වමි. "මහණෙනි, යම් නාම රූපයක්‌ දෙවියන් සහිත මරුන් සහිත බඹුන් සහිත ලෝකය විසින් ද ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් සහිත දෙව් මිනිසුන් සහිත ප්‍රජාව විසින් (ධ්‍රැව ශුශ සුඛ ආත්ම වශයෙන්) මේ සත්‍යයි දක්‌නා ලද නම්, ඒ නාමරූපය බුද්ධාදී ආර්යයන් විසින් තෙල මෘෂායෙකැ යි සම්‍යක්‌ ප්‍රඥවෙන් යථාභූත කොට දක්‌නාලදය යන මේ එක්‌ අනුපස්‌සනායෙක. මහණෙනි, යම් නිරාවරණයක්‌ සදෙවක...... දෙව්මිනිසුන් ඇතුළු ප්‍රජාව විසින් තෙල මෘෂායෙකැ දක්‌නා ලද නම්, ඒ නිවන ආර්යයන් විසින් තෙල නිවන සත්‍යය යි යථාභූත කොට සම්‍යක්‌ ප්‍රඥයෙන් මොනවට දක්‌නාලද ය යන මෙ දෙවන අනුපස්‌සනා යි". ලෞකිකයන් සත්‍ය ලෙස සලකන නාම රූප සියල්ල ආර්යයන් විසින් මුසා ලෙස දකිනු ලබන බව මෙහි අදහසය. මා විකෘති කළ බුදුදහමක්‌ නැත. බුදු දහම විකෘති කරන්නෝ බටහිරයන්ට අවශ්‍ය ආකාරයටම දහම ඊනියා ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සංකල්පවලට සීමාකරන අමරතුංග අමරසේකර කල්ලියේ අය වෙති. ඔවුන්ට අනුව සංසාරය භවය කර්මය නැත. ඒ පංචෙන්ද්‍රියයන්ට ගෝචර නො වේ. අමරතුංග මහතා ව්‍යාජ ගෞරවයකින් පටිච්චසමුප්පාදය ගැන කතා කළත් ඔහුට එය පිළිගත නොහැක්‌කේ එහි භව, ජාති ගැන කියෑවෙන බැවිනි. 

පංචෙන්ද්‍රියගෝචර සංකල්ප මුසා ය. එවිට පංචෙන්ද්‍රියගෝචර නොවන සංකල්ප මුසා නොවන්නේ කිනම් න්‍යායකට අනුව ද? සියලු හරක්‌ සිවුපාවෝ වෙති යන්නෙන් හරක්‌ නොවන සියලු සත්තු සිවුපාවෝ නොවෙතියි හරකකුවත් නිගමනය කරන්නේ යෑයි සිතිය නො හැකි ය. බුදුන් වහන්සේට අනුව පෘථග්ජනයන්ගේ සියලු නාමරූප මුසා ය. සියලු යන්නට ඉන්ද්‍රිය ගෝචර මෙන් ම ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන්න ද ඇතුළත් ය. මා කියන්නේ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සංකල්ප බොරු බවත් ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන බටහිර විද්‍යා සංකල්ප හා ප්‍රවාද පට්‌ටපල් බොරු බවත් ය. යමක්‌ ඇත්ත වීමට එහි බොරුවක්‌ අඩංගු විය යුතු යෑයි මගේ කිසිම ලිපියක සඳහන් කිසිවකින් ගම්‍ය නො වේ. බටහිර විද්‍යාවේ සංකල්ප හා ප්‍රවාද ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නො වේ යන්නත් එහි බොරුවක්‌ නැතැයි ගම්‍ය නො වේ.

නලින් ද සිල්වා

2014-05-14