වස විස, බටහිර විද්‍යාව හා සිංහලකම - 1

අද වන විට බොහෝ ජනමාධ්‍ය පමණක් නොව රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය ද වස විස නැති ආහාර ගැන කතාකිරීම අරඹා ඇත. එය යහපත් ය. ඒ ඇතැම් ජනමාධ්‍යවලට හා සංගම්වලට අනුව සියල්ල ඇරඹී ඇත්තේ ඔවුන්ගෙන් පසුව ය. එසේ කීම පෘථග්ජන ය. ජනාධිපතිතුමා පවා අද වස විස නැති ආහාර ගැන කතාකරන්නේ තමන් නිසා යැයි සිතන්නෝ ද ජනමාධ්‍යයෙහි වෙති. එසේ සිතීමෙන් තම සිතට සැනසීමක් සතුටක් ලැබෙන්නේ නම් එහි වරදක් නැත. එහෙත් මා දන්නා තරමින් වස විස ඇති ආහාර ගැන මෙන් ම නැති ආහාර ගැන ද කතාව තරමක් පැරණි ය. ආහාරවලට වස විස තොග වශයෙන් එකතුවීමට පටන්ගත්තේ ඊනියා හරිත විප්ලවයෙන් පසුව ය. ඒ හැටේ දශකයේ කතාවකි. එහෙත් එයට පෙර ද ආහාරවලට වස විස එකතු වී ඇත. ලොවේ රසායනික කෘෂිකර්මය ඇරඹුණේ කවදාද ආහාරවලට වස විස එකතුවීම එදින පටන් ගැනිණි. අප අතර සිටින හැට පැන්නන් දන්නා පරිදි මෙරට කෘෂිකර්මය වැරදි මාවතකට වැටුණේ හැටේ දශකයෙහි ය. ඒ එ ජා ප ආණ්ඩුවක් යටතේ ය. ගොවියන්ට නොමිළේ කෘෂි රසායන බෙදා දී (සුද්දන් අපට සිගරට් නොමිළේ දුන් ආකාරයට) බටහිරයෝ අපේ ගොවි මහතුන් සාම්ප්‍රදායික ගොවිකමෙන් (සිංහලකමෙන්) ඈත්කිරීමට කටයුතු කළහ. කුඹුරෙන් මිහරකුන් ඈත්කර ට්‍රැක්ටර් යෙදවීමට අපට උපදෙස් දුන්නේ මූමා නමැති ඊනියා විශේෂඥවරයෙකි. නමින් මූමා වූ ඔහු මීමුන්ට විරුද්ධ විය. අද වන විට කෘෂිකර්මයෙහි භූතයන් මෙන් ම සුනාමි ද දැකිය හැකි ය. පැහැදිලිව ම දේශීය ගොවිකම ඒ සමග සුනාමියකට හසු වී ඇත. හැටේ දශකයෙහි ම ඊනියා හරිත විප්ලවය විවේචනය කළ රනිල් සේනානායක මහතා වැනි අය වූහ. එහෙත් එකළ බටහිර පට්ටපල් බොරු විද්‍යා බොරු වළෙහි වැටී සිටි අපට ඒ විවේචන නො ඇසුණේ ය. වස විස ඇති ආහාර බටහිර විද්‍යාවේ හා තාක්‍ෂණයෙහි ප්‍රතිඵලයකි. බටහිර විද්‍යාව හා තාක්‍ෂණය යනු බටහිර ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනයෙහි ප්‍රතිඵලයකි. අධාර්මික වෙළඳාම, පරිසරය සූරාකෑම, පෞද්ගලිකත්වය විසින් සාමූහිකත්වය පරදවනු ලැබීම, ධනපති ක්‍රමය ආදිය බටහිර විද්‍යාව හා තාක්‍ෂණය සමග බැඳී ඇත. ඒ සියල්ල පිටුපස ඇත්තේ ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනය ය. 

බටහිර පට්ටපල් බොරු විද්‍යා බොරු වළෙන් මට ගොඩ ඒමට හැකිවූයේ අසූවේ දශකයේ මුළ ය. මට එයට ආධාර වූයේ ද බටහිර විද්‍යාවේ පරස්පර ය. විශේෂයෙන් ම ක්වොන්ටම් භෞතික විද්‍යාව ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනය සමග නොපෑහෙන බව ඒ විෂය කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ උගන්වමින් සිටි මට අවබෝධ විය. චින්තනය යන සංකල්පය අසූහය වසර වන විට නිර්මාණය කරගත හැකි විය. එකල මා ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනය හැඳින්වූයේ යුදෙවු චින්තනය ලෙස ය.එහි ඥාන විභාගය, ආකල්ප හා දර්ශනය පිළිබඳ  කෙටි විස්තරයක් මගේ ලෝකය කෘතියෙහි සඳහන් වෙයි. ඒ දිනවල දිවයින බදාදා අතිරේකයෙහි දේශීයත්වය මුල්කරගෙන  ලිපි රාශීයක් පළවිණි. දිවයින බදාදා අතිරේකය මෙන් ම ඉරිදා දිවයින ද මෙරට මෑත කාලයෙහි සිංහලකමේ බිජුවට වැපිරීමට දුන් ආධාරයට අලගු තැබීමට අද තමන් ගැන මහා ආඩම්බරයෙන් කතාකරන බොහෝ ජනමාධ්‍යවලට නො හැකි ය. ගුණදාස අමරසේකර මහතා බටහිරයකුගෙන් ලබාගත් ජාතික චින්තනය යන අදහස දිවයින වාදවල ප්‍රධාන දේශපාලන මාතෘකාව වූ නමුත් ඒ මහතා දායක නොවුණු දේශීයත්වයක් (සිංහලකමක්) ගැන සාකච්ඡාවක් ද දිවයින පිටුවල දැකගත හැකි විය. ඒ සාකච්ඡාවට සහභාගී වූවන් අතර ධර්මසේකර මහතා (දැන් අනගාරික ධර්මසේකරතුමා), ඩී ජී හපුතන්ත්‍රී ආදී විවිධ නම්වලින් ලිපි සැපයූ සූරිය ගුණසේකර මහතා කැපී පෙනෙති. ගුණසේකර මහතා අද සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි ඊනියා නැවැත්ම හෙළ ශිව සංස්කෘතිය යැයි නම් කළ හැකි සංස්කෘතියක පැවැත්මට යටකිරීමට උත්සාහ කරණ, කොඩ්රින්ටන්ලාට මුවා වී මහාවංසයට හා බුදුදහමට බැටදෙන ශිව රාවණලා (අද මහා ඇමති විග්නේෂ්වරන් ද දෙමළ ශිව රාවණ කෙනකු ගැන කතාකරයි) සමග එකතු වී ඇති නමුත් එකල ඒ මහතා උපදෙස් ලබාගත්තේ ගොවියකු වූ අගමැති අයියා හෙවත් මුදියන්සේ තෙන්නකෝන් මහතා හා බොරුපන වෙදමහතා ගෙනි. එකල අපේ පවුලේ වෛද්‍යවරයා ලෙස සැලකිය හැක්කේ බොරුපන වෙදමහතා ය. මේ අද ඊයේ නොව අසූවේ දශකයෙහි ය. අගමැති අයියා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙහි ගවේෂකයන්ට ගොවිකම හා වැව ගැන දේශනයක් පැවැත්වී ය.  

සිංහලකම ඇත්තේ මහණකමෙහි,  ගොවිකමෙහි හා වෙදකමෙහි ය. අද බිබිල ප්‍රදේශයෙහි ගස් මහණකිරීමක් සිදුවන්නේ ඒ කරුණු තුන එක්කිරීමෙනි. මහණකම නොමැතිව සිංහලකමක් නැති බව බෞද්ධ විරෝධී ශිව රාවණාලාට මතක්කර දිය යුතු ය. ඒ කුමක් වුවත් අපේ ආහාරයට වස විස එකතු වී ඇත්තේ අප සිංහලකමෙන් බැහැරකර තුට්ටු දෙකේ අනුකාරක බටහිර විද්‍යාඥයන් බවට පත්කර ඇති බැවිනි. විදුසර, දිවයින, දි අයිලන්ඩ් හා මෑතක සිට ඩේලි නිවුස් පුවත්පත හැරෙන්නට අනෙක් ජනමාධ්‍යවල බටහිර විද්‍යාව විවේචනය කිරීමට ඉඩක් නැත. එහෙත් අපට වස විස නැති ආහාරවලට ආපසු යා හැක්කේ බටහිර විද්‍යාව ඇතුළු බටහිර දැනුමේ අධර්මය හෙළිදරවු කිරීමෙන් පමණකි. බටහිර විද්‍යාවේ (දැනුමේ) ආධිපත්‍යය බිඳ නොහෙළා සිංහලකමක් ඇතිකිරීමට කතාකරන ව්‍යාජ ජාතිකවාදීන්ට හා බොරු කොණ්ඩාකාරයන්ට පිළිතුරු දෙමින් බටහිර විද්‍යාව පට්ටපල් බොරු බව පැහැදිලි කිරීමේ රැස්වීමක්් මේ මස විසිතුන්වැනි දා මහනුවර දී පැවැත්වෙයි. බටහිර දැනුම හැකි නම් සිංහල සංස්කෘතියට අවශෝෂණය කිරීම එකකි. වහලුන් ලෙස බටහිර දැනුම අනුකරණය කිරීම තවත් එකකි. අසූවේ දශකයේ සිට කෘෂිරසායනික කෘෂිකර්මයට විරුද්ධව සිංහලකමක් වෙනුවෙන් අප බොහෝ දෙනකු කතාකර ඇති නමුත් එය ජනතාවගේ අවධානයට යොමු නො වී ය. එයට ප්‍රධාන හේතුු දෙකක් විය. එකක් අපට බටහිර විද්‍යාව ඇතුළු බටහිර දැනුම ධාතුකරඬුවක් ලෙස සැලකීමට පුරුදුකර තිබීම ය. බටහිර දැනුමේ ඉහළින් ම ඇත්තේ බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවවත් බටහිර ඉංජිනේරු විද්‍යාවවත් නොව බටහිර ගණිතය හා බටහිර භෞතික විද්‍යාව ය. එයට අමතර ව බටහිර ඥානවිභාගය (එපිස්ටමොලජි) වෙයි. ඒ ගැන ප්‍රමාණවත් අධ්‍යයනයකින් තොරව බටහිර විද්‍යාව පට්ටපල් බොරුවක් බව ඊනියා උගතුන්ට අවබෝධ කර ගැනීම අසීරු ය. එහෙත් නූගතුන් යැයි කියන්නන්ට නම් එය ඉතා ඉක්මණින් අවබෝධ වෙයි. බටහිර අනෙක් සියළු දැනුම් බටහිර ගණිතය හා බටහිර භෞතික විද්‍යාව පිටුපස නොන්ඩි ගසන දැනුම් වෙයි. අපට දැනුමක් ලෙස සිංහලකම ජනතාව අතරට ගෙන යෑමට නොහැකිවීමට දෙවැනි හේතුව වූයේ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය ය. එය පරාජය කරන තෙක් අඩුම තරමෙන් දෙමළ ජාතිවාදය පිළිබඳ අපේ ප්‍රවාදවත් ජනතාවට ඒත්තු ගැන්වීමට අපට නොහැකි විය. එහෙත් නන්දිකඩාල් ජයග්‍රහණයෙන් පසුව එය වෙනස් වී ඇත. බටහිර විද්‍යාව හේතුවෙන් ආහාර විස වීම පිළිබඳ කතාව ජනතාවට වැටහෙන්නට පටන්ගත්තේ කෘෂිරසායනික වකුගඩු රෝගය හා ආසනික් ජනතාවගේ අවධානයට යොමුවීමෙන් පසුව ය. (මතු සම්බන්ධයි)                                 

නලින් ද සිල්වා

2014-01-12

Wanted a Presidential candidate

Very soon the so called common opposition (podu vipakshaya) will have to display paid advertisements in the media calling application for a “common candidate” for the post of President of the Socialist Democratic Republic of Sri Lanka. True to the international character of the "common opposition” the advertisement could appear in the “international media” as well. There are so many “international politicians” who would lose their jobs in the year 2014, and assuming that the Sri Lankan Presidential elections would be held late this year or early next year some of them could apply. The applications would probably have to be directed to the leadership council (nayakathva mandalaya) of the common opposition, which could be expected to be formed in due course well in time to entertain applications. (Sometimes I wonder whether Ravana also had a leadership council of ten people as he is often referred to as Dasis- ten heads). Of course the question would arise as to whether foreigners who are not citizens of Sri Lanka could apply for the job. However, the government, I am sure would corporate with the opposition to bring in legislation to help those jobless politicians from abroad. In any event some of the leaders of the oppositions parties are not different from foreigners as they do not seem to understand the psyche of the common man especially of the Sinhala hoi polloi, and the President Rajapakse might first respond by saying no new legislation is necessary as already there are foreigners contesting at various elections in Sri Lanka.

It is not only the “common opposition” that would be interested in the advertisement. The “intellectuals’, NGO personalities, the various high commissions and embassies in Sri Lanka representing other countries would also be interested for various reasons. Unlike USA, Sri Lanka respects the officials in the embassies and high commissions of other countries in Sri Lanka the Sri Lankan Police or any other authority would not question these officials after removing their clothes. Incidentally no human rights organization or women organization in Sri Lanka appears to have protested against the mishandling of the naked body of the Indian female diplomat by male officials in uniform in USA. It may be that there is no Darusman Report, which these organizations could base their protests on, nor Videos that have been released to the media by Chanel 4, but only some photographs purported to be released to the “international” by a non Indian. In the absence of such reliable reports and video footage, and of course foreign exchange, it is understandable that the champions of human rights in Sri Lanka are silent on this issue.

Karu Jayasuriya, the great companion of Sajith Premadasa goes to the extent of explaining to the media that the “common candidate” of the “common opposition” could be from the UNP with precise logic and thinking. He should be thanked for this explanation as many people would have begun to think that the “common opposition” does not constitute the UNP as most of the UNP MPs are now in the UPFA, and many others are thinking of supporting Mahinda Chinthana.  On the other hand Kary Jayasuriya may be thinking of nominating Sajith Premadasa as the candidate of the “common opposition” and helping the latter to lose the election thus saving Ranil Wickremesinghe to fight another day.  However, Ranil would have become an octogenarian on that day but he could take solace from the fact that his uncle J R Jayawardane was not the youngest to become the President of the country.

In any event Karu Jayasuriya should explain as to why the UNP could not go it alone. Even if a common candidate could be found ultimately there would be many outside the “common opposition” , and nobody would be able to prevent at least a few of them running for Presidency thus splitting the anti Rajapakse regime votes in the words of Ranil Wickremesinghe. The UNP may be the United National Party but not a nationalistic party. In the absence of an SLFP, D S Senanayake could be projected as a nationalistic leader, and to a certain extent Dudley Senanayake as well, especially against the left parties that dreamt of the international “proletariat revolution”. The left parties were able to attract the Jathika Balavegaya during the colonial period as they appeared to fight for independence, but after the formation of the SLFP, and especially after the SLFP adopted Sinhala only policy the support by these forces to the left parties began to lean away, making the left parties left out for all purposes.

The SLFP has nationalistic credentials and under the leadership of President Rajapakse, it has turned out to be the party that respects the Sinhala opinion following the examples set by the Bandaranaikes.  S W R D Bandaranaike could be called a man who bowed down to public opinion as a democrat, and not somebody who attempted to push his policies through the throats of the people. The present President of the country is only following the Bandaranaikes as could be seen from his actions. As we have said very often, Sinhala nationalism is bottom up and the leaders of the SLFP know how to maintain the party as the party of Sinhala nationalism.

There are many names that have been mentioned as the “common candidate” for the forthcoming Presidential elections. These are only day dreams of “intellectuals” who have no understanding of the Sinhala people. Ven. Maduluwae Sobhitha Thero appeared to be a popular candidate among the NGO and other “intellectuals” but the Sinhala Buddhists have never had a Bhikku as the king of the country. There have been few instances where ex Bhikkus had become kings, and if the Ven. Thero was interested in becoming the Presidential candidate he would have had to become a lay person according to Sinhala Buddhist tradition. The “intellectuals” having had no knowledge of the Sinhala Buddhist traditions would have wanted to clung to the “sivuru pota” to defeat Mahinda Rajapakse. Sarath Fonseka cannot be used again as the Presidential candidate as he failed last time by millions of vote. With the white flag (sudu kodi) story is bound to come up if he becomes the Presidential candidate, and he will have to explain how he had been freed from alleged war crimes. He was the commander of the Army during the last two weeks of the humanitarian operations whether he was in the country or not and why the west is interested only in the scalps of Rajapakses is a question that has to be answered by him.

Chandrika Kumaratunga was imported by some people with vested interests to contest J R Jayawardane and to establish a federal state forgetting that Sinhala nationalism is bottom up and not top down. Chandrika Kumaratunga did not know the Bandaranaike policies and her concept of democracy was pushing down her policies through the throats of the policies. The “intellectuals” and the other NGO pundits also thought that a federal state could be established through the wife of the leader of the Mahajana Party. However, to the dismay of these “intellectuals” and the pundits the Sinhala nationalist movement (Jathika Vyaparaya) was able to defeat all their plans and Chandrika Kumaratunga was driven into political wilderness. Mangala Samaraweera who has no future in politics except in the leadership council of the UNP that itself is being driven into same wilderness as Chandrika Kumaratunga, could continue to throw parties at his Gorakana residence reciting “Raja ho ma ho ganga ho” by the Bolgoda lake (Panadura ganga).

What the opposition common or uncommon does not understand is that single issues such as abolishing the presidency are not going to win the Sinhala masses which is the main balawegaya (force) in the country that opposes colonialism. There was a time when the intellectuals and the pundits tried to force their view that without the Tamil vote no party can come into power. However these views have been changed by the Sinhala Jathika Vyaparaya and no non nationalistic party can come into power after the defeat of the LTTE.

Nalin De Silva

10-01-2014

The government is on the correct path

There is only one way to defeat England and the other western countries who would attempt in Geneva to rap Sri Lanka for alleged war crimes during the last two weeks of the humanitarian operations, and that is by organizing the other countries. Stephen Rapp is coming to Sri Lanka followed by Nisha Desai Biswal, to find out ways and means to rap Sri Lanka in connection with so called war crimes. Let them write their reports, then come to have a chat with some members of the government, NGO personalities known as peace vendors, TNA members, may be some clergy in certain denominations, and go back and issue the report that had been already written with a change of a comma or a full stop here and there. The Sri Lankans, especially the Sinhala Buddhists are used to these exercises and they know that their views are never represented in these reports. How many Rapps have met representatives of the Sinhala Buddhists on their visits to the country? It is clear that as far as these Rapps coming to rap Sri Lanka are concerned there is nothing to be learnt from the Sinhala Buddhist Chauvinists who are neither objective nor open minded, whatever these words may mean.

Why don’t the westerners consult the Sinhala Buddhist opinion not only on the alleged violations of the human rights during the last two weeks of the humanitarian operations but also on the Tamil problem in general? Who have been discriminated against during the last three hundred and fifty years or so? The Portuguese destroyed Buddhist temples and violated human rights of the Sinhala Buddhists but they were not discriminatory. They “treated” the Sinhala Buddhists, the Tamil Hindus and Muslims alike, and did not use any community against another. They were interested in spreading Catholicism among the “heathens” and used very cruel methods against all the people living in the country in converting them. However, they were not successful and only a very small percentage of Sinhala people became Catholics during that period. Ironically more Sinhalas have converted to Catholicism when the Dutch were here. The Portuguese were most unsuccessful among the Muslims who in general supported the Sinhala people and the kings. The Sinhalas had never tried to convert Muslims to Buddhism as the latter is not a missionary religion, though some pundits attempt to project Arhat Mahinda Thera as a missionary. It is history that the Muslims were protected by the Sinhala kings from the Portuguese, and the present Muslim population in the eastern province consists of descendents of those harassed Muslims who were settled in those areas by the Sinhala Buddhist kings.

The Muslims worldwide are fighting a battle against cultural domination by the Judaic Christian culture, and in Sri Lanka despite some Muslim leaders who act only in their personal interests should not attempt to support the westerners by acting against the Sinhala people. When I travelled in the eastern province few months ago, I found that some Muslims are trying to convert those areas to a little Arabia artificially. Muslims at present are undoubtedly aggressive vis-à-vis the Judaic Christian culture but that is not a reason for them to be belligerent against the Sinhala people. The Muslims were not forced by the Sinhala people to change their customs and it will remain the same, and the Muslims have protected their identity all these years living among the Sinhalas. Thus it is not desirable for the Muslims in Sri Lanka to make their identity present forcefully in a way that is not found in Pakistan, Bangladesh or Maldives.

Unity of not only among the Muslims and Sinhalas but with the Tamil Hindus is desirable in the fight against the cultural political and economic domination of the Greek Judaic Christian Chinthanaya. When the Chief Minister of the Northern Province claims that Sri Lanka is not a Buddhist country, then it implies that we are a Christian culture as Christian is the default culture in the world. There are no so called secular countries in the world, contrary to what the pundits say, and as Christian culture is the hegemonic culture in the world, any country that is not identified with any other culture is Christian by default. The western pundits encourage their imitators in our countries to call ourselves a secular nation, knowing very well by their strategy we would become Christian in practice.

The Dutch and the English, unlike the Portuguese discriminated against the Sinhala Buddhists especially with respect to the Tamils and wanted the latter to give leadership to the country. We are still to rectify matters arising out of this discrimination and the Tamil problem has arisen as a result of educated Tamils not wanting to lose the privileges that they enjoyed first under the Dutch and then under the English. England is all out to see that the Sinhala Buddhists are discriminated against even the Muslims though the latter are hated by those belonging to the Christian culture in the west in general.

The English and the other westerners did not want the LTTE to be defeated by the Sri Lanka armed forces and wanted to rescue Prabhakaran and his gang even at the last minute so that at least an Eelam in exile could be established. It is the failure by the west to achieve this ambition that has led the England led west to frame charges of war crimes against the president, the Defense Secretary and the Armed forces. It is a case of rapping of Sinhalas by the Rapps and is nothing but taking revenge for the defeat of the west. It was not only the LTTE that was defeated in Nandikadal but the west as well.

The west is bound to come up with false statistics claiming genocide of Tamils, though there are millions of Tamils living in Sri Lanka, and the claims that so many thousands of Tamils were killed during the last two weeks of the humanitarian operations are based on nothing but assumptions as to the number of Tamils who were confined to a human shield by Prabhakaran. There is no evidence in the form of dead bodies of so many thousands killed. Though the west and the Tamil leaders claim that there were no witnesses to the humanitarian operations at least two Indian journalists Reddy and Kanchan Prasad had been in the relevant areas during the last two weeks, but the Rapps, Pillais not to mention Sitsabaisens are not prepared to talk to them on what happened during the “crucial” two weeks of the operations. As they say there are lies, damn lies and statistics.

There is no point in trying to convince the west that there were no war crimes or trying to win them by promising to implement thirteen plus or even beyond that. The west will not be satisfied by thirteen plus as what they want is a separate country, and as during the humanitarian operations they will threaten us with actions similar to withdrawing GSP plus, and imposing of economic sanctions. We should not get scared by the “gonibillas” and should try to win the other countries in the human rights council to defeat the plans of England, USA and other western countries.

It is in this connection that the efforts by the President to cultivate friendships with other countries and to strengthen friendships already established have to be commended. The west is not the world and we would not be isolated merely because England does not like the face of Rajapaksas. We should work to isolate the west in Geneva in March, and we should remember that there are so many countries in the world that do not like the bullies in the west who somehow or other try to maintain colonialism through other means. It is not neo colonialism, but colonialism and the President, as we have said very often could play a leading role in organizing the countries that do not follow the west into a strong association. 

Nalin De Silva

08-01-2014

දකුණු අප්‍රිකාව හා ශ්‍රී ලංකාව - 2

දකුණු අප්‍රිකාවේ කළු ජනතාව බහුතරය වෙයි. ලන්දේසීන් ප්‍රමුඛ යටත්විජිතවාදී සුද්දෝ සුළුතරය වුවත් දේශපාලන සංස්කෘතික හා ආර්ථික බලය දැරූහ. ඒ යටත්විජිතවාදයේ ආධිපත්‍යය හේතුකොටගෙන ය. සුද්දෝ දකුණු අප්‍රිකාවේ ඉතා දරුණු වර්ගභේදවාදයක් ක්‍රියාත්මක කළහ. එයට විරුද්ධව කළු ජාතිකයෝ නැගී සිටියෝ ය. නෙල්සන් මැන්ඩෙලා ඒ අරගලයේ කැපී පෙනුණු නායකයා විය. සුද්දෝ ඔහු සිරකළහ. එහෙත් අරගලය නිම නො වී ය. සුද්දන්ට තව දුරටත් කළු අරගලය මර්දනය කිරීමට නොහැකි බව පෙනී ගියේ ය. අද එංගලන්තයේ අගමැති වූ ද දෙමළ ජාතිවාදයේ වත්මන් ප්‍රධාන අනුග්‍රහකයා ලෙස මෙරට බහුතරය වූ සිංහලයන්ට තර්ජනය කරන චණ්ඩියා වූ ද ඩේවිඩ් කැමරන් තරුණ අවධියේ දී මැන්ඩෙලා මරා දැමිය යුතු බවට උද්ඝෝෂණය කළ බව බොහෝ දෙනා නො දනිති. කෙසේ වෙතත් මැන්ඩෙලා හිරේ සිටිය ද කළු ජනතාවගේ අරගලය වර්ධනය වත් ම තමන් විශාල පිරිසක් ඝාතනය වන බවත් අවසානයේ දී තමන්ට දේශපාලන බලය මෙන් ම ආර්ථික බලය ද නැතිවන බවත් තමන්ට කිසිවක් නැතිව දකුණු අප්‍රිකාවෙන් පිටවීමට සිදුවන බවත් සුද්දන්ට වැටහිණි. එය වැළැක්වීමට සුද්දන්ට අවශ්‍ය විය. ඒ සඳහා යොදාගත හැකි සුදුසු ම පුද්ගලයා මැන්ඩෙලා විය. මැන්ඩලා හිරෙන් නිදහස් කළ බවත් ඔහු ඊනියා සංහිඳියා ප්‍රතිපත්තියක් ක්‍රියාත්මක කළ බවත් සුද්දන්ට සමාව දීමට තරම් දේව ගති තිබූ බවත් අපි දනිමු. අප ඒ බව දන්නේ සුද්දන් අපට එලෙස කියා දී ඇති බැවිනි. මේ අතර ඩෙස්මන්ඩ් ටුටූ නම් දේවගැතිවරයාගේ නායකත්වයෙන් ඊනියා සත්‍යය සොයා ගැනීමේ හා සංහිඳියාවේ කොමිසමක් ද පත්කෙරිණි. මෙහි දී අපට වැදගත්වන කරුණ වන්නේ ආගමික ව මැන්ඩෙලා හා ටුටූ ක්‍රිස්තියානි වූ බවත් සංස්කෘතික ව ද සුද්දන්ට සමීප වූ බවත් ය. සුද්දන් හා කළු නායකයන් අතර ප්‍රශ්නය ප්‍රධාන වශයෙන් ම තිබුණේ දේශපාලන හා ආර්ථීික ක්‍ෂෙත්‍රවල ය. සුද්දන් මැන්ඩෙලා හිරෙන් නිදහස් කළේ යම් ගිවිසුමකට අනුව බව පැහැදිලි ය. 

මැන්ඩෙලාට මෙතරම් දේවගති ලැබුණේ කෙසේ ද? දේවගැති ටුටූට ද වඩා මැන්ඩෙලාට දේවගති තිබුණු බව සුද්දෝ අපට කියා දෙති. අද මැන්ඩෙලා කැමරන්ගේ ද වීරයකු බවට පත් වී ඇත. එය හුදෙක් දේශපාලනයේ දී සදාකාලික මිතුරන් හෝ සතුරන් හෝ නැත යන පඬිවැකිය තහවුරු කරන්නක් ද?  ගාන්ධි ද අද සුද්දන්ගේ වීරයෙකි. එහෙත් ධර්මපාලතුමා  සුද්දන්ගේ සතුරෙකි. ගාන්ධි නොවන්නට සුද්දන්ට ඉන්දියාව මුළුමනින් ම අහිමි වීමට තිබිණි. ඇතැම් විට ඊනියා දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ දී ගාන්ධි සුභාෂ් චන්ද්‍රබෝෂ් මෙන් එංගලන්තයට විරුද්ධව ජපානයට සහාය දුන්නේ නම් ලෝක ඉතිහාසය වෙනස් වීමට පවා ඉඩ තිබිණි. ගාන්ධි යුද්ධයේ දී සුද්දන්ට පක්‍ෂපාති විය. සුද්දන් ගාන්ධිට ගරු කරන්නේ නිකම් නො වේ. සුද්දන් ගිය පසු කළු සුද්දන්ගෙන් පරෙස්සම් වීමට ඉල්ලා සිටි ධර්මපාලතුමාට සුද්දන් පමණක් නොව කළු සුද්දෝ ද වෛර කරති. අදත් පඬියන් පත්තරවල පිටු ගණන් ද බටහිර ගැති ඊනියා ශාස්ත්‍රඥයන් නිබන්ධන දුසිම් ගණනින් ද ධර්මපාලතුමාට එරෙහිව පළකරන්නේ සුද්දන්ට එතුමාගෙන් සේවයක් නොවූ බැවිනි. සුද්දන් හා නිවට පුහු පඬියන් යමකුට ගරු කරන්නේ ඔහු සුද්දන්ට සේවය කර ඇත්නම් ය. සුද්දන්ට මැන්ඩෙලා වීරයකු වන්නේ අවසානයේ දී ඔහු සුද්දන්ගේ ගැලවුම්කාරයා වූ බැවිනි. මා මෙසේ කීම ගැන මෙරට පඬියන්ට මා සමග අමුතුවෙන් උරණ වීමට අවශ්‍ය නොවනු ඇත. ඔවුහු අවුරුදු තිහකට ආසන්න කාලයක් මා සමග උරණ වෙති.  

මැන්ඩෙලා සාමාන්‍ය කළු ජාතිකයෙකි. ඔහුට විශාල දේපළක් උත්පත්තියෙන් හිමි වූයේ නැත. එහෙත් ඔහු මිය යන විට මුදලින් පමණක් රන්පවුම් මිලියන ගණනක හිමිකරුවා වී යැයි පළවිණි. අද ඔහුගේ දේපොළ බෙදාගැනීමට ඔහුගේ නෑයෝ දකුණු අප්‍රිකාවේ ක්‍රියාත්මක වන රෝම ලන්දේසි නීතියේ පිහිට පතති. එහෙත් බටහිර ජනමාධ්‍ය හසුරුවන්නෝ එයට එතරම් ප්‍රසිද්ධියක් නො දෙති. මේ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර දත්ත මගින් අපට කිවහැකි කතන්දරය කුමක් ද? එය බටහිර විද්‍යාවේ මෙන් වියුක්ත කතන්දරයක් හෙවත් පට්ටපල් බොරුවක් විය යුතු නො වේ. දේශපාලනයේ දී මුදල් හුවමාරු වන්නේ අපේ රටේ පමණක් නො වේ. එය අපට පෙන්නා කරන ඔප්පු කළ හැකි හුවමාරුවක් නොවූවත් ඒ ඒ අයගේ බැංකු ගිණුම් හෝ වෙනත් ගිනුම් හෝ තරවන බව බොරුවක් නො වේ. දේශපාලනඥයන් පමණක් නොව පුහු නිවට උගත්තු ද සෑම රටක ම අළෙවි වෙති. මෙරට අද සුද්දන්ගේ ජනප්‍රිය උගතුන්ට සුද්දන්ගෙන් පවුම් ඩොලර් යුරෝ ලැබෙන බව රහසක් නො වේ. එසේ මුදල් ලබාදීම හා මුදල් ගැනීම කිසිසේත් ම වියුක්ත ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය වැනි පට්ටපල් බොරුවක් නො වේ. මුදල් හා වෙනත් ලාභ ප්‍රයෝජන ඉන්ද්‍රිය ගෝචර වෙයි. මෙරට පුහු පඬියෝ සබ්බ සූත්‍රයෙන් කියැවෙන සියල්ල ඉන්ද්‍රිය (එනම් පංචෙන්ද්‍රිය) ගෝචර වන දේ පමණක් නොවන බව නො දනිති. බෞද්ධයන් යැයි කියාගන්නා මේ පඬියෝ ගුරුත්වාකර්ෂණය බොරු නම් ඒ උපයෝගී කරගෙන හඳට යන්නේ කෙසේ දැයි අසති. බුදුදහමට අනුව පුද්ගලයකු හෝ ආත්මයක් හෝ නොවූ නිවුටන්ට (බොරුවක් වූ නිවුටන්ට) ගුරුත්වාකර්ෂණ බොරුව නිර්මාණය කිරීමට හැකිනම් ගුරුත්වාකරෂණ බොරුව යොදාගෙන හඳට යෑම අරුමයක් විය හැක්කේ බටහිරට අනුව බුදුදදහම විවරණය කරන බොරු බෞද්ධයනට පමණකි.                     

ඒ කෙසේ වෙතත් මැන්ඩෙලාගේ මුදල් කතන්දර පසෙකින් තැබුවත් අපට පැහැදිලි කරුණ නම් දකුණු අප්‍රිකාවේ සුද්දන් තවමත් ආර්ථික බලය දරන බවත් සමාජයීය වශයෙන් ගත්කල සුළුතරයක් වුවත් ඔවුන් තවමත් කල්ලන්ට වඩා සමාජයේ වැදගත් බවත් ය. කල්ලන් කිහිප දෙනකුට නාමික දේශපාලන බලයක් ලබා දී ඇති නමුත් සුද්දෝ තවමත් දකුණු අප්‍රිකාව පාලනය කරති. රටේ ජනගහනයේ බහුතරය කල්ලන් වුවත් මැන්ඩෙලා ද බලයට පත් වී අවුරුදු විස්සකට වැඩි නමුත් දකුණු අප්‍රිකානු ක්‍රිකට් කණ්ඩායමේ බහුතරය තවමත් සුද්දන්ගෙන් සමන්විත වෙයි. කළු ක්‍රීඩකයන් කිහිප දෙනා ද සාමාන්‍ය කල්ලෝ නො වෙති. සාමාන්‍ය පවුල්වල ක්‍රීඩකයන් ක්‍රිකට් කණ්ඩායමේ ඇත්තේ ලංකාවේ හා බටහිර කොදෙවුවල විය හැකි ය. මැන්ඩෙලා සුද්දන්ට කර ඇත්තේ සුළුපටු සේවයක් නො වේ. සුළුතර සුද්දෝ කළු ජනයාගේ ලේ කඳුළුවලින් පිරීගිය නිදහස් සටනකින් පසුව ද තවමත් ඊනියා සංහිඳියාවක නාමයෙන් දකුණු අප්‍රිකාවේ ආධිපත්‍යය දරති. ලංකාවේ ද සුද්දන්ට අවශ්‍ය වූයේ ලෙයින් කඳුලෙන් පිරි නිදහස් සටනක් කළ බහුතර සිංහලයන් ආර්ථික, දේශපාලනික හා සංස්කෘතික ක්‍ෂෙත්‍රවල ඈතින් තබා යටත්විජිතවාදී ආධිපත්‍යයෙන් රැකවරණය ලැබූ ඉංගිරිසි උගත් දෙමළ සුළුතරයකට බලය හා නායකත්වය ලබාදීමට ය. (මතු සම්බන්ධයි)

නලින් ද සිල්වා

2014-01-05

The destroyers of peace

As we said last week peace was won after about thirty years in May 2009. To win peace it was a necessary condition that the LTTE should be defeated by the armed forces. Even India in 1987 thought so as Rajiv Gandhi sent the Indian Peace Keeping Force (IPKF) at the “invitation” of J R Jayawardhane, the then President of Sri Lanka who signed the infamous Indo Lanka Agreement with the former under duress. However, what India wanted was peace under Indian hegemony, and was interested in having a subordinate President in the country with the Indian high commissioner acting as the Viceroy. The notorious Dixit played this role for a while, but what India did not realize was that even in the past no dynastic kingdom in Bharat had not been able to rule Sri Lanka or even part of it for  more than a short period. Even Ashoka who had a different formula of Dharamavijaya could not succeed and the Sinhala Kingdom (Sinhale) that was not dynastic, even after the western colonialists came, had an independent existence at least in Udarata that was called Sinhale until the Sinhala leaders by the Sinhala English Pact of 1815 handed over the reins of the country to the English. However, the English being gentlemen forgot that they were given only the reins and not the rules as the pact clearly stated that the country (not only udarata) should be ruled according to the Sinhala Law and that Buddhism should be protected. India having realized that they could not have a viceroy in Sri Lanka changed their strategy and went back to the policy of supporting the LTTE.

The Sri Lankan armed forces under the political leadership of the President and direction of the Secretary of Defense were able to defeat the LTTE that had the support of England led west and India. It has to be mentioned that the Sri Lankan armed forces did not a fight a war with the LTTE but only conducted operations against an armed terrorist group that was threatening the sovereignty of the nation and the territorial integrity of the country. There was no civil war as such by any stretch of imagination of the word, and there was no Tamil nation fighting a war with a so called Sinhala government. The Tamils living in and outside of Northern Province including Wigneshwaran, the present Chief Minister of the Northern Province were only subject to the terror of the LTTE like the Sinhalas, Muslims and others living in the country. It is fortunate that Wigneshwaran who presumably was living outside Jaffna during most of the period, and Sampanthan, Sumanthiran and others were not killed by the LTTE contrary to the case of Amirthalingam, Kadirgamer and Neelan Thiruchelvam nor were the victims of a bomb explosion. Defeating the LTTE was not only a necessary condition but a sufficient condition as well for peace in the country. The peace that was won in 2009 continues but there are parties with vested interests who want to destroy it and establish an Eelam in the Northern and the Eastern Provinces, forgetting that the Eastern Province is now enjoying their own Provincial Council that cannot be amalgamated with the Northern Province as there is no provision under any Act of Parliament. The Indo Lanka Accord is now defunct and in any event the Parliamentary Acts of Sri Lanka were never controlled by this wicked Accord.

Those who claim that peace has not been won though the “war” was won are very often those who did not want the armed forces to defeat the LTTE. The slogan that the war was won but peace was not won is the biggest lie  uttered not only in political platforms but in the academic circles as well. The tactic of the peacemakers or piece makers (separatists) was to claim that (i) the “war” could not be won by either party, (ii) Prabhakaran was one of the greatest warriors that the world has seen, (iii) the Tamils have been discriminated by the “Sinhala governments” (iv) the Tamils should be given the power to rule their so called traditional homeland (historical habitats) (v) power should be devolved to the Northern and Eastern Provinces, which are the traditional homeland of the Tamils, (vi) the so called ethnic problem could be solved only by discussions, (vii) the peace talks are essential in the process, (viii) an international  facilitator has to engaged, (ix) the peace talks should be based on the Indo Lanka Accord and the thirteenth amendment, (x) the LTTE is the sole representative of the Tamils. The England led west often represented by Norway and Sweden, India, the NGOs, INGOs, Peace Vendors, some clergy of some Christian and Catholic Churches, the present leaders of the TNA, the leaders of the leftover left parties”, and some “enlightened” Sinhala Buddhists as well were all against the “war”  and were for peace talks. There were threats from some of these elements to the government of Sri Lanka to the effect that economic sanctions would be applied, and in fact quotas were cut in the apparel industry. However, the Sinhala opinion was such that the government and the nationalist forces joined hands to continue with the operations by the armed forces. It was clear that all the parties mentioned above were anti Sinhala Buddhist in one sense or the other.

What would have happened if the Sri Lankan Government succumbed under pressure to the above parties and did not continue with the operations or allowed Prabhakaran and his cohorts to escape in that ship Nambiar was trying to organize with the help of England led west? In the former case by this time Prabhakaran would have established an Eelam in the Northern Province and declared war to annex the Eastern Province. In the latter case he would have established an Eelam in exile. Having failed to achieve either, the west together with the displaced Tamils in their countries, NGOs, some clergy in certain denominations, TNA, leftover leftists some of whom are cabinet ministers having become MPs through the national list as they cannot think of polling enough preferential votes, have begun a campaign to destroy the peace that has been achieved. The first step in their campaign is to claim that peace has not been won as they want to project the image that there is no peace in the country so that they would not be accused of destroying peace. The moment one says that there is no peace it is clear that there cannot be any destroyers of peace.  

The claims of these groups are the familiar set of “reasons” that has been stated above in connection with so called peace talks. However, they have added one more to the set after the defeat of the LTTE. That is the violation of the so called human rights of the innocent Tamils during the last two weeks of the humanitarian operations. Those who claim that the national anthem should be sung in Tamil as well, belong to “the discrimination against the Tamils” group. Similarly those who complain that there are no police officers in the Northern Province to take down a complaint in Tamil when the situation is the opposite, or those who go back to the talk of habitats of the Tamils, among others, are trying to destroy peace.  Channel 4, Cameron with his phony claims, Rathika Sitsabaiesan the Canadian MP of Sri Lankan origin who under the pretext of visiting her former home, trying to get political mileage with somebody claiming that she is under house arrest, the TNA MPs who invite Tamil racists from Tamil Nadu to take photographs to construct spurious stories are all destroyers of peace. It is said that this particular Canadian MP left Sri Lanka as a child with her parents in order to escape from the IPKF. If it is true she should start a campaign against India for making her parents to leave Sri Lanka, unless of course she loves the visits to Niagara Falls now and then.   

The destroyers of peace will go on making news to give ammunition to England and the rest of anti Sri Lankan lobby so that the latter could claim human rights violation against the Tamils, and to pave the way for an Eelam. They may claim that they are against separation but often act contrary to their assertions. The Chief Minister who has no authority over the armed forces and the camps visiting a high security zone is a case in point. The learned former judge should first read the constitution and the relevant Acts of Parliament before trying to disrupt peace in the country. By their acts the destroyers of peace are only prolonging the presence of armed forces in the streets. The armed forces could be confined to the barracks only if the destroyers of peace corporate with government and the armed forces to maintain peace that has been won.

Nalin De Silva

03-01-2014

පහේ ශිෂ්‍යත්වයෙන් උපාධියට

බටහිර විද්‍යාව පට්ටපල් බොරු වන්නේ ඇයි දැයි ඩී එස් සී උපාධිධාරී සේවාර්ජිත (සම්මානිත) මහාචාර්ය අශෝක අමරතුංග මහතාට  තවමත් වැටහෙන්නේ දැයි නො දනිමි. බොහෝ විට අපට වැටහෙන්නේ අප ලෝකය නිර්මාණය කරන රාමුවෙහි ඇතුළත් කරගත හැකි අදාළ ආකෘතියට ගැලපෙන කරුණු පමණ ය. අනෙක් දේ අපට නො තේරෙයි. එවිට අප බොහෝ විට කියන්නේ අදාළ කරුණ නිසි ලෙස තේරුම්කර දී නොමැති බව ය. පස්වැනි පංතිය තෙක් ඉගෙන ඉන්පසු පාසල හැර යන සිසුවකුට සාමාන්‍ය පෙළ මට්ටමේ උගන්වන ආකාරයෙන් (ආකෘතියෙන්) යමක් තේරුම්කර දුනහොත් බොහෝවිට ඔහුට එය අවබෝධ නොවීමට ඉඩ ඇත.

මෙරට පාසල් හා විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය දළ වශයෙන් කොටස් හතරකට බෙදිය හැකි ය. ඉංගිරිසින්ගෙන් ලබාගත් මේ අධ්‍යාපනය රැකියාව සමග බැඳී ඇත. අධ්‍යාපනය පිළිබඳ බොහෝ ප්‍රශ්නවලට මුල අධ්‍යාපනය රැකියා සමග බැඳී තිබීම ය. ළමුන් පාසල්වලට ඇතුළත්කිරීම, පහේ ශිෂ්‍යත්වය, විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවේශය හා නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ ගැටළු ආදී ප්‍රශ්න සියල්ල අධ්‍යාපනය හා රැකියාව අතර ඇති කරුමක්කාර සම්බන්ධය සමග ගැට ගැසී ඇත. අධ්‍යාපනඥයන් තම රැකියාව වෙනුවෙන් මොන බොරු දෙසා බෑවත් සියයයට අනූනමයක් නොව එයටත් වඩා වැඩි පිරිසක් ඉගෙන ගන්නේ හොඳ යැයි කියන සමාජ වැදගත්කමක් ඇති රැකියාවක් කිරීමට මිස දැනුම ලබාගැනීමේ පරම පවිත්‍ර චේතනාවෙන් හෝ ඊනියා පූර්ණ මිනිසුන් වීමේ බලාපෙරොත්තුවෙන් හෝ නො වේ.

බටහිර රටවල මෙය ප්‍රශ්නයක් නොවන්නේ ඔවුන්ගේ අධ්‍යාපනය ඒ රටවල ආර්ථිකය විසින් ඇතිකෙරෙන රැකියාවලට පුහුණු කිරීම සඳහා සැකසී ඇති බැවිනි. එහෙත් අප වැනි රටවල එසේ නො වේ. අපේ අධ්‍යාපනය කලින් ම සකස් කෙරී ඇත. ඒ බොහෝ දුරට බටහිර අනුකරණයකි. අප රැකියා ඇතිකරන්නේ ඉන්පසුව ය. එය ද අතනින් මෙතනින් කෑලි එල්ලූ මෙරටට නොගැලපෙන ආර්ථිකයක් හා ඊනියා සංවර්ධනයක් ඉලක්ක කරගනිමිනි. මේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු ඇති නමුත් සමාජයවත් ආණ්ඩුවවත් ඒ පිළිගැනීමට තවමත් සූදානම් නැත. බොහෝ විට කෙරෙන්නේ විසඳුම ලෙස ඉංගිරිසි කලිසමට ( ඇඳුමට - මෙය චීන ද ඉංගිරිසි ද යන පඬිකතා අවශ්‍ය නො වේ) අණ්ඩ දැමීම, කෑලි එල්ලීම, පමණ ය. එයින් ප්‍රශ්නය තවත් අවුල් වෙයි.

ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනයෙන් කෙරෙන්නේ දරුවන්ට ඉතා සංයුක්ත දැනුමක් තොරතුරු ලෙස ලබා දීම ය. එහි වියුක්ත බවක් නැතිවා නො වේ. අකුරු කියවීම හා ලිවීම වුව ද තරමක් වියුක්ත ය. ශබ්දයක් සංකේතයකින් නිරුපණය කිරීම සු්‍රළු වශයෙන් වුව ද වියූක්ත ක්‍රියාවකි. ඇතැම් සිසුනට අකුරු කියවීම ද ප්‍රශ්නයක් වන්නේ එබැවිනි. අංක ගණිතය කෙසේ වුවත් එයටත් වඩා වියුක්ත ය. සිසුන් සෑහෙන සංඛ්‍යාවකට අංක ගණිතය අමාරු වීම පුදුමයක් නො වේ.

හයවැනි ශ්‍රේනියේ සිට සාමාන්‍ය පෙළ දක්වා ඇත්තේ ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනයට වඩා විශ්ලේෂණයට තරමක් බර අධ්‍යාපනයකි. එහි වියුක්ත බව වැඩි ය. එහෙත් ඔරොත්තු නොදෙන්නක් නො වේ. එසේ වුවත් වියුක්ත චින්තනය අසීරු සිසුහු මේ අවස්ථාවේ දී අධ්‍යාපනයෙන් සමුගනිති. සාමාන්‍ය පෙළ පරීක්‍ෂණයේ ගණිතය බොහෝ සිසුන්ට අසීරු ය. බොහෝ සිසුහු ගණිතයෙන් අසමත් වෙති. බටහිර විද්‍යාව දිගට ම හැදෑරීමට බලාපොරොත්තු නොවන සිසුන් සඳහා වියුක්ත බව අඩු ගණිත නිර්දේශයක් සකස් නොකරන්නේ එයින් ඒ සිසුන්ගේ සමාජ වැදගත්කම අඩුවන්නේ යැයි සිතන බැවින් ද? ඒ සිසුන්ට තමන්ට හැකි ගණිතයකින් සමත්වීමට ඉඩ නොදී වියුක්ත බවින් වැඩි ගණිතයකින් අසමත් කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ සමාජ වැදගත්කම වැඩිවන්නේ ද? 

උසස් පෙළ දී වියුක්ත බව තවත් වැඩිවෙයි. සෞන්දර්ය විෂය වුව ද හැදෑරෙන්නේ වියුක්ත පසුබිමක ය. ප්‍රායෝගික පරීක්‍ෂණ නොවන්නට ගීතයක් ගැයීමට, චිත්‍රයක් ඇඳීමට නොහැකි සිසුන් වුව ද චිත්‍රකලාවේ ඉතිහාසය, එනම් බටහිරයන්ට සාපේක්‍ෂව ලියැවුණු ඉතිහාසය බටහිර විචාරය ආදී කරුණු දැනගෙන අදාළ විෂයයන්ගෙන් උසස් පෙළ සමත්වනු ඇත. අනෙක් අතට හොඳින් වියුක්ත ව සිතීමට හැකි එහෙත් ප්‍රායෝගික ව පරීක්‍ෂණ කිරීමට අසමත් සිසුන්ට බටහිර විද්‍යාවේ ප්‍රායෝගික පරීක්‍ෂණවලින් අසාධාරණයක් සිදුවෙයි. 

විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනයේ දී වියුක්ත බව තවත් වැඩිවෙයි. බුදුදහමෙහි සමාජ දර්ශනය වැනි බුදුන්වහන්සේවත් සිතී යැයි කිව නොහැකි බටහිර පට්ටපල් බොරුවලට විශ්වවිද්‍යාලවල දී ලැබෙන වැදගත්කම වැඩිවෙයි. කිසිම ශ්‍රද්ධාවක් නැති බෞද්ධ සංස්කෘතිය පිලිබඳ උපාධිධාරීන් බිහිවන්නේ එවැනි පසුබිමක ය. විශ්වවිද්‍යාලයෙහි දී වියුක්ත බව වැඩිවුවත්  උසස් පෙළ දී තිබූ විචාරශීලී බව ගිලිහෙයි. නිර්මාණශීලී බව මොට වෙයි. ප්‍රශ්නපත්‍ර සකස් කරනු ලබන්නේ ගුරුවරුන් විසින් වීම හේතුවෙන් සහ ගුරුවරුන්ට නිර්මාණශීලීව ප්‍රශ්නපත්‍ර සකස්කිරීමට නොහැකි බැවින් වියුක්ත බව ද කටපාඩම් කිරීමෙන් ලබාගත හැකි අවස්ථාවක් උදාවෙයි. පංති සාමාර්ථ ලබාගත් බොහෝ උපාධිධාරීන්ට ඇත්තේ කටපාඩමින් ලබාගත් වියුක්ත අධ්‍යාපනයකි. එයටත් වඩා අභාග්‍යයක් තිබිය හැකි ද? ඔවුහු ආකෘතික උගත්තු වෙති.

ඉතා කෙටියෙන් නමුත් මේ වෙනස්කම් මෙහි සඳහන් කළේ පහේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගය විශ්වවිද්‍යාලවලට ඇතුළත් කෙරෙන සිසුන් පුහුණු කරන සිසුන් තෝරාගැනීම සඳහා සුදුසු පරීක්‍ෂණයක් නොවන බව කීමට ය. සාමාන්‍ය පෙළ පරීක්‍ෂණය ගැන ද කිව යුත්තේ එය ය. සුපශාස්ත්‍ර පර්යේෂණකරුවකුට සිසුන්ගේ පහේ ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රතිඵල, සාමාන්‍ය පෙළ ප්‍රතිඵල, උසස් පෙළ ප්‍රතිඵල හා විශ්වවිද්‍යාල උපාධි ප්‍රතිඵල අතර සහසම්බන්ධයක් තිබේ දැයි ඊනියා පර්යේෂණයකින් දැනගත හැකි ය. 

එක් එක් අවස්ථාවල දී ඒ ඒ අවස්ථාවේ රාමුවට හැඩගැසීමට හැකි සිසුවෝ ඒ ඒ අවස්ථාවේ දක්‍ෂ යැයි නම් කෙරෙති. ප්‍රාථමික පාසලේ දක්‍ෂකම් පෙන්නුම්කර උසස් යැයි සම්මත පාසල්වලට ඇතුළත්වන සිසුන්ගෙන් යම් පිරිසක් දිගින් දිගට ම තම දක්‍ෂකම රැකගැනීමට අසමත් වෙති. එයට නව පාසල් පරිසරයට හැඩගැසීමට නොහැකි වීම ආදී වෙනත් හේතූන් ද, තිබිය හැකි නමුත්, ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනයේ හා ද්විතීයික තෘතීයික අධ්‍යාපනවල අතර ඇති වෙනස ද එහි දී බලපාන බව පැහැදිලි ය. විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය විචාරයට තෝතැන්නක් නොවන බව මම අත්දැකීමෙන් ම දනිමි. එහි දී බොහෝ විට දක්‍ෂතා පෙන්වන්නෝ අදාළ ආකෘතියට හැඩගැසීමට හැකි වූවෝ ය. යමකු  දක්‍ෂයකු වන්නේ යම් පරිසරයකට ආකෘතියකට සාපේක්‍ෂව ය. 

ඊනියා පර්යේෂණ හා එහි ප්‍රතිඵල ලෙස ලැබෙන පශ්චාත් උපාධි ගැන කීමට ඇත්තේ වඩාත් ශෝචනතය කතාවකි. එංගලන්තයේ, අමෙරිකාවේ, බටහිර යුරෝපයේ හා නැගෙනහිර යුරෝපයේ ආචාර්ය උපාධිවලට පුහුණු කිරීමේ දී යොදාගන්නා විධික්‍රම එකිනෙකින් වෙනස් වෙයි. එහෙත් එහි පොදු බවක් ද ඇත. මුලික වශයෙන් ගත්කල පශ්චාත් උපාධිවලින් කෙරෙන්නේ බටහිර රටවලට ඇති ප්‍රශ්නවලට එතෙක් තමන් දන්නා (නිර්මාණය කරගත්) දැනුම ඇසුරෙන් විසඳුම් සෙවීම ය. එහෙත් එය ද නොකෙරෙන, උපාධි නිබන්ධනයට හුදු දත්ත එක්රැස්කිරීම් පමණක් කෙරෙන අවස්ථා ද ඇතැම් විට දැකිය හැකි ය. 

කාල් පොපර්  විසින් කියන ලද ආකාරයේ අසත්‍යකරණ එහි දී නො සිදුවෙයි. එමෙන් ම ආචාර්ය උපාධිවලට හෝ ඊනියා පර්යේෂණ මත ප්‍රදානය කෙරෙන විද්‍යාපති, ශාස්ත්‍රපති, දර්ශනපති ආදී උපාධිවලට හෝ ඉදිරිපත් කෙරෙන නිබන්ධවලින් දැනුමට ප්‍රදානයක් කෙරෙන්නේ  යැයි කීම ද වැදගත් කම රකින බොරුවක් පමණකි. ගැටළු විසඳීම් හැරෙන්නට ඉන් සිදුවන ඊනියා ප්‍රදානයක් නැත. ඇතැම් නිබන්ධවලින් කෙරෙන්නේ කලින් සඳහන් කළ ආකාරයට දත්ත එක්රුස්කිරීම් පමණකි. 

කෙසේ වෙතත් මේ නිබන්ධන ඉදිරිපත් කිරීමේ ආකෘති වෙයි. අවශ්‍ය වන්නේ ආකෘතිය අනුව දත්ත රැස්කර, ඇතැම් විට ගැටළුවක් විසඳා නිබන්ධය ලිවීම ය. එහි දී නිර්මාණශීලීත්වය ප්‍රථම උපාධි මට්ටමෙන් ද පහතට වැටෙයි. වැදගත් වන්නේ ආකෘතිය ය. මේ සූපශාස්ත්‍ර පර්යේෂණ ය. සූපශාස්ත්‍රයේ දී ඒ ඒ අවස්ථාවෙහි දී කළ යුත්තේ කුමක් දැයි පොතේ සඳහන් කෙරී ඇත. නිබන්ධ ඉදිරිපත් කිරීමට වැඩ කෙරෙන්නේ ද ඒ අයුරෙන් ය. අද ඊනියා පර්යේෂණ විධික්‍රම (research methodology)  යනුවෙන් ඉගැන්වෙන්නේ මේ සූපශාස්ත්‍ර ක්‍රමවේදය ය. 

ඊනියා පර්යේෂණ පත්‍රිකාවලින් ද සමස්තයක් ලෙස ගත්කල දැනුමට කෙරෙන ප්‍රදානයක් නැත. ආකෘතියට අනුව දත්ත රැස්කර ආකෘතික විශ්ලේෂණයක් මගින් ඊනියා නිගමනවලට එළඹීම මෙහි දී ද සිදුකෙරෙයි. එහෙත් මේ දත්ත රුස්කිරීම් හා ගැටළු විසඳීම් මගින් ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනයෙහි නිර්මාණය කිරීමට දක්‍ෂයන්ට ඇතැම් විට කල්පනා කිරීමට අවස්ථාව උදාවෙයි. ඔවුහු බොහෝ විට අනෙක් අයගේ දත්ත හා විසඳුම්වල යම් පරස්පර දකිති. ඒ පරස්පරවලට විසඳුම් නිර්මාණය කිරීම නම් දැනුම නිර්මාණය කිරීමකි. 

එහෙත් එලෙස දැනුම නිර්මාණය කරන්නෝ විරල වෙති. ඔවුහු ග්‍රීක යුදෛවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනයෙහි කිමිදුණු අය වෙති. එසේ නොමැතිව කළ හැකි නිර්මාණයක් නැත. බටහිර අධ්‍යාපනයෙන් බටහිර රටවල එවැන්නෝ ද බිහිකෙරෙති. ඔවුන් සමහර විට විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රථම උපාධි පරීක්‍ෂණවල දී  එතරම් දක්‍ෂතා නොපෙන්වූ අය ද විය හැකි ය. එහෙත් බටහිර යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියට එවැන්නන් සොයාගැනීම ප්‍රශ්නයක් නො වේ. ඇල්බට් අයින්ස්ටයින් එවැන්නෙක් විය. 

අපේ රටෙන් එලෙස බටහිර ග්‍රීක යුදෙවු ක්‍රිස්තියානි චින්තනයෙහි දැනුම නිර්මාණය කරන්නන් බිහි නොවන්නේ අපට ඒ චින්තනය ආගන්තුක බැවිනි. අපෙන් බිහිවන්නේ පහේ ශිෂ්‍යත්වය, සාමාන්‍ය පෙළ, උසස් පෙළ, උපාධිය ආදිය ඉහළින් සමත්වන්නන් පමණකි. මෙරට ජනමාධ්‍ය එවැන්නන්ට විශාල ප්‍රචාරයක් ලබාදෙන්නේ අපට අදාළ රාමුවල  එවැනි ආකෘතික දක්‍ෂයන් මිස දැනුම නිර්මාණය කරන්නන් බිහිකර ගැනීමට නොහැකි බැවින් විය හැකි ය. කෙසේ වෙතත් මෙරට සිංහල බෞද්ධ චින්තනයෙහි වුවත් දැනුම නිර්මාණය කරන්නන්ට සමාජ වැදගත්කමක් හිමි නො වේ. එනම් සමාජය විසින් එවැන්නෝ එලෙස නො පිලිගැනෙති. එයට හේතුව මහාවිහාරික සම්ප්‍රදාය විසින් දැනුම නිර්මාණය කිරීමට වැටකඩුළු බැඳ ලැබ තිබීම ය. 

මේ කරුණු අපට වැදගත් වන්නේ ගැලීලියෝගේ බොරුව තේරුම් ගැනීමට යෑමෙහි දී ය. මහාචාර්ය අමරතුංග මහතාට ගැලීලියෝගේ බොරුව අවබෝධ වීමට ඉඩක් නැත්තේ ඔහු මෙරට ආකෘතික රාමු අධ්‍යාපනයෙන් බිහිවූවකු බැවිනි. එමෙන් ම ඔහු මහාවිහාර සම්ප්‍රදායේ පතාක යෝධයකු වූ බැවිනි. ගැලීලියෝ නිවුටන් හෝ අයින්ස්ටයින් හෝ මෙන් සුසමාදර්ශී වෙනසක් කළ අයෙක් නො වූහ. එහෙත් ඔහු නව චින්තනය මත පදනම් ව රාමු වෙනසක් සිදු කළේ ය. 

අප පසුගිය සතියේ සාකච්ඡා කළේ  මේ රාමු වෙනස ය. ඒ වෙනස සමග ඔහු බටහිර විද්‍යාවේ අත්තිවාරම ද දැමී ය. ඒ අත්තිවාරම අන්කිසිවක් නොව ප්‍රත්‍යක්‍ෂය නොවූ වියුක්ත පට්ටපල් බොරු ගෙතීම ය. දැනුම ප්‍රත්‍යක්‍ෂය නොවූ කල, සංයුක්තය නොවී වියුක්තය වූ කල, බොරු ගෙතීම අමාරු කාර්යයක් නො වේ. අමාරු කාර්යය වනුයේ සංගත ව බොරු ගෙතීම ය.  ගැලීලියෝ බොරුව සංගත කිරීම සඳහා එතෙක් පැවති රාමුව වෙනුවට වෙනත් රාමුවක් ඉදිරිපත් කළේ ය. පොල් ගෙඩිය අල්ලපු වත්තේ නොවැටී ගහ මුල වැටෙන්නේ ඇයි ද යන්න ඔහු තේරුම් කළේ රාමුව වෙනස් කිරීමෙනි.     

නලින් ද සිල්වා

2014-01-01

Hazards of development

Knowledge is created or constructed due to Avijja, based on the Chinthanaya and relative to the sense organs, mind and the culture of the people, in terms of concepts, theories etc.  One who “knows” through prathyaksha, and not with concepts and theories, that whole knowledge, not just that of “self” as the “Arhaths” do, is due to avijja, “knows” everything. In my view it is in that sense “Buddha” was “sarvanna” (who knew everything). Since we are not even “Arhaths” we go on constructing knowledge but unfortunately the “educated” can only imitate forgetting absorption and other means of creating knowledge. The absorption of western knowledge within our chinthanaya and culture when necessary is not excluded but what harms us is imitation. Though western science has been taught in Sri Lanka for more than one hundred and fifty years we have not been able to produce a single western scientist who is worth his salt.

We do not live in isolation as pundits very often remind us, but what we have to remind the pundits is that by imitating western knowledge that includes knowledge of development we will only find ourselves to be mere slaves of the west often bringing misery to the people. The recent problems that have arisen due to imitating western development without absorbing into our culture should open the eyes of the not so educated general public. It is unlikely that the educated will ever understand this problem as they are in a deep slumber as a result of taking “knowledge pills” exported by the western countries.

The CKDu (Chronic Kidney Disease unidentified etiology) remains unidentified as far as western science and western medicine are concerned, and the patients continue to die in order to maintain the hegemony of western knowledge. It is said that hundred kidneys will be transplanted this year (2014) but that is going to be a small percentage of the patients even if this number of kidneys would be donated by the public. The government has decided to increase funds to deal with this problem, but without any creative absorption of knowledge by the western “scientists” and medical doctors, it is very unlikely that we could expect any positive outcome. The public funds if not returned to the treasury at the end of the year would most probably be spent on importing high tech equipments and very expensive filters of water bringing in additional income to the parties with vested interests. However, the WHO in their so called report according to a spokesperson in the ministry of health, but a paper published by four individuals, two attached to the ministry of health as very high officials, and the other two attached to the WHO, in an open accessible journal, like all the western scientists and medical personnel are not in a position to identify the cause of the Chronic Kidney Disease. Ironically the paper does not indentify so called drinking water as a cause of the disease.

The Kidney Disease has become a fertile ground for western scientists and others who are after instant publicity to come out with their pet theories on the cause of the problem. It appears that the GMOA led by its President is also in the picture portraying the image of saviours of patients. The president who does not understand any epistemology or even western “morals” come out in media as a person in search of “guna’ in addition to “nena” in western medicine. What he does not understand is that there is no “guna” dissociated from “nena” and western medicine is neither with “guna” or “nena” more correctly “guna nena” when viewed relative to Sinhala culture. Though the western “scientists” are not prepared to accept it the group at Kelaniya identified arsenic found in agrochemicals as the cause of the disease together with hard water contaminated with Magnesium and Sodium salts, and Arsenic “friendly” soil found in the affected areas. They also said that Cadmium in a vacuum is not the cause though it acts as a catalyst. Cadmium alone is not sufficient to cause the disease. Now the western scientists and the western medics, being the imitators they are, are not prepared to accept the “findings” of the Kelaniya group. If they accept it then in order to eradicate the disease the government would be instructed to go back to Sinhala govikama giving up agriculture based on agrochemicals gradually. The western science does not act in a vacuum, and it is bound with the interests of the Judaic Christian culture.  

Western science and medicine together with western technology are created in Greek Judaic Christian Chinthanaya relative to the western Judaic Christian culture. They are not dissociated from capitalism and the multinational companies, and western science, medicine and technology serve the multinationals in the final analysis. The multinationals cannot do away with agrochemical based agriculture and western scientists will find many reasons to tell us that the cause of the so called CKDu cannot be identified, may be with the present state of knowledge. In western medicine there are so many criteria that have to be satisfied in order to conclude that something is a causative factor of a disease, and it would not be difficult for a group to say in the case of a particular candidate the criteria are not satisfied and hence it cannot be concluded as the cause of the particular disease. The multinationals will depend on some report, paper or finding or what not by a “reputed” scientist or a group of scientists and claim that agrochemicals are not the cause of the disease. Since knowledge is controlled by the westerners, under the hegemony of western science the poor Kidney patients will continue to die.

What is interesting is that though no group or individual other than the Kelaniya group has pointed its finger towards hard water (kivul jalaya) there are interested parties who are all out to import filters to be installed in the affected areas. I would not be surprised if soon a “reputed” team comes out with the startling new finding that hard water is one of the causes of the disease. That is the way western Judaic Christian culture works. The parties with vested interests would ignore the claim by the Kelaniya group that arsenic is the main cause but cling to the “finding” that hard water is a cause of the disease. We would even see the prospect of the same company importing agrochemicals as well as the filters.  

The Kidney Disease, which we call the Chronic Agrochemical Kidney Disease (CAKD) is the result of imitating the western development and is a fall out of the “green revolution”. The UNP introduced the “green revolution” but the present generation of leaders in both the UNP and the SLFP do not seem to remember that. The present UNP leaders give the impression that the present government is responsible for the CAKD but the government spokespersons are not in a position to reply as they also work with the multinationals.

We witness a similar phenomenon in respect of powdered milk. Though there are reports of powdered milk imported by some companies, contaminated with poisonous substances there are western “scientists” to issue certificates to the effect that the very same powdered milk is devoid any such substances. These speak volumes for the “objectivity” of western science and powdered milk will continue to be imported. It is not my intention to publicize drinking of milk as this again is an imported concept. I would not go into detail but suffice is to say that the Sinhalas were a milk eating (kiri kema) nation, in the form of mee kiri (curd) etc. The Sinhalas drank “kenda” and not milk but we were taken away from that habit by the English with degrading remarks such as “ada kenda beelada aawey” (are you after drinking kenda today). Instead of imitating milk or consuming powdered milk the government should cultivate a habit of drinking “kenda” among the people. In the case of CAKD there are Sinhala physicians who are capable of curing the disease, and if the government spends a fraction of the funds allocated to western medicine to organize veda gedera (clinics) in the areas affected with the disease and divert the “govi mahathun” from agrochemical based agriculture to Sinhala govikama the CAKD could be eradicated.

Nalin De Silva

01-01-2014