නිරීක්‍ෂකයා හා ඔහු නොසිටි අතීතය

කෝපන්හේගන් විවරණය ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදය මත පදනමි වන්නක් බවත් නිරීක්‍ෂකයකුගේ පැවතීම යන්න එහි දී වැදගත් ම අදහසක් වන බවත් අපි කියා ඇත්තෙමු. බටහිර යථාර්ථවාදයට නිරීක්‍ෂකයා යන්න අවශ්‍ය කරුණක් නො වෙි. එහි නිරීක්‍ෂකයකු ඇතත් නැතත් ලෝකය පවතින අතර එහි විවිධ දෑ සිදු වෙයි. ඒ සිදුවීමි සඳහා නිරීක්‍ෂකයකුගේ පැවැත්ම අනිවාර්ය නො වෙි. එහෙත් කෝපන්හේගන් විවරණයට අනුව නිරීක්‍ෂකයකු සිටිය ද නිරීක්‍ෂණය කළ නොහැකි දෑ ගැන කතාකිරීම අර්ථයක් නැති දෙයකි.

ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙහි යමි ගුණයක අගය දත්විට එහි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය දත හැකි නො වෙි. එනමි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය නිරීක්‍ෂණය නො වෙි. ඒ නිරීක්‍ෂණය කිරීමට නමි උපකරණයක් යොදා ගැනීමෙන් ඒ කළ යුතු වෙයි. (මෙහි දී උපකරණයක් යන්නෙන් ඉන්ද්‍රියක් වුව ද අදහස් කෙරෙයි.) එවිට පමණක් ප්‍රතිබද්ධ අගය මැනගත හැකි වන අතර එසේ මැනගන්නා තුරු ඒ අගය ගැන කිසිවක් කිව නොහැකිවා පමණක් නොව එවැනි අගයක් නොමැතිය යන ස්ථාවරයෙහි කෝපන්හේගන් විවරණය පිහිටයි. ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට අගයක් ලැබෙන්නේ ඒ ගුණය නිරීක්‍ෂකයකු විසින් මැනගනු ලැබීමෙන් ය කීමෙන් පමණකින් නොනවතින කෝපන්හේගන් විවරණය ඒ අගය ලබාදෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයා යැයි පවසයි.

විිද්‍යාලංකාර විවරණයෙහි මෙි අදහස් ඒ ආකාරයෙන් නො පිළිගැනෙයි. විිද්‍යාලංකාර විවරණයට අනුව ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය මැනීමට හෝ මැනෙන්නට හෝ පෙර ඒ ගුණයට එක් අගයකට වඩා තිබෙන අතර ඒ නිසා ඒ අගය නිරීක්‍ෂණය කිරීමට නො හැකි වෙයි. ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය මැනීමෙන් හෝ මැනෙන්නට ලැබීමෙන් පසුව ඒ අගය කිහිපයෙන් එක් අගයක් ඒ ගුණයට ලැබෙන අතර එය නිරීක්‍ෂණය කිරීමට ද, එනමි අගය දැනගැනීමට ද, හැකි වෙයි. එහෙත් ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට ඒ අගය ලබාදෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයා ය යන අදහස විිද්‍යාලංකාර විවරණයෙහි නො වෙි. විිද්‍යාලංකාර විවරණයට අනුව නිරීක්‍ෂකයා කරන්නේ අගය මැනීම පමණකි. එහි දී අගයක් දීමක් නො සිදු වෙයි.

දැන් අපි මැනීමෙන් හෝ මැනෙන්නට ලැබීමෙන් පසුව යන්න සාකචිඡා කරමු. මැනීම යන්න ඉතා පැහැදිලි ය. එහි දී නිරීක්‍ෂකයකු මැදිහත් වී යමි උපකරණයක් යොදා ගනිමින් මැනීමක් කෙරෙයි. එහෙත් නිරීක්‍ෂකයකු නොමැති ව ද ක්වොන්ටමි අංශු එකිනෙක සමග ගැටීමට හැකි ය. ඒ හේතුවෙන් ක්වොන්ටමි අංශුවල අවස්ථා ද වෙනස් විය හැකි ය. පිහිටීම පමණක් දැන සිටි අංශවක් තවත් අංශුවක හෝ අංශු පද්ධතියක ගැටී ගම්‍යතාවක් අත්පත් කරගත හැකි ය. ඒ අත්පත් කරගත් ගම්‍යතා අගය නිරීක්‍ෂකයකු ඇතිව හෝ නැතිව හෝ පැවතිය හැකි ය. නිරීක්‍ෂකයකු ඇත්නමි ඔහුට ඒ අගය කුමක් දැයි දැනගත හැකි ය. එසේ වුවත් නිරීක්‍ෂකයකු නැතිව ද ක්වොන්ටමි අංශුවට ගම්‍යතාවක් අත්පත් කරගැනීමෙි හැකියාව වෙයි.

මෙි විවරණය බැලූ බැල්මට ඊනියා යථාර්ථවාදී විවරණයෙන් වෙනස් නො වෙයි. නිරීක්‍ෂකයන් ලෝකයේ ඇතත් නැතත් යමි යමි දේ සිදුවෙයි. ක්වොන්ටමි අංශු (පද්ධති) එකිනෙක සමග හෝ නිවිටෝනීය අංශු (පද්ධති) සමග හෝ ගැටීමට නිරීක්‍ෂකයන් අවශ්‍ය නො වෙි. ක්වොන්ටමි අංශුවක (පද්ධතියක) තරංග ශ්‍රිතය කඩාවැටීමට නිරීක්‍ෂකයන් සිටිය යුතු ම නො වෙි. එසේ නමි විිද්‍යාලංකාර විවරණය ඊනියා යථාර්ථවාදයෙන් වෙනස් වන්නේ කෙසේ ද?

මෙි වෙනස ගැඹුරු වෙනසකි. නිරීක්‍ෂකයන් නොමැතිව ඇමෙිසන් වනන්තරවල නොයෙකුත් දේ සිිදුවනු නොඅනුමාන ය. ඈත එපිට පිහිටි මන්දාකිණිවල යමි යමි දේ සිදුවන්නේ මිනිසුන් ඒ දේ නිරීක්‍ෂණය කිරීම ඇරඹීමෙන් පසුව නො වෙි. එහෙත් ඒ කුමක් සිදුවුවත් ඒ දැනගන්නා නිරීක්‍ෂකයන් එසේ කරන්නේ ඒ ඒ නිරීක්‍ෂකයාට සාපේක්‍ෂව ය. මෙි කරුණ මෙයට ඉහත දී අපි සාකචිඡා කර ඇත්තෙමු. එහෙත් ඒ පිළිබඳ නැවතත් සඳහන් කිරීම සුදුසු වෙයි.

බටහිර විිද්‍යාවෙහි කියැවෙන ආකාරයට විශ්වය ආරමිභයේ දී මනසක් ඇති නිරීක්‍ෂකයෝ නො සිටියහ. මිනිසා ඇතිවී තිබෙන්නේ පලමුව ජීවියා ඇති වී පසුව ඩාවීනීය විකාශයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ය. බටහිර විද්‍යාවට අනුව විශ්වයේ ආරමිභයේ සිට මනසක් ඇති සතුන් (මෑතක් වන තුරු සියළුම බටහිර විද්‍යාඥයන්ට අනුව මනස් තිබුණේ මිනිසුන්ට පමණකි) ඇතිවන තෙක් ලෝකයේ බොහෝ දේ සිදු වී ඇත. ඒ සියල්ල වාස්තවික යැයි ද මිනිසුන්ට ඒ දැනගැනීමට හැකි යැයි ද බටහිර විද්‍යාවෙි දර්ශනයෙහි කියැවෙයි.

විිද්‍යාලංකාර විවරණය පදනමි වී ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධ චින්තනයෙහි ය. මනසක් ඇති සත්වයන් ඊනියා විශ්වය ආරමිභයේ සිට ම පැවතිණි යැයි අපි විශ්වාස කරමු. මෙි සත්වයනට කිනමි ආකාරයක ශරීර තිබිණි ද යන්න මෙහි දී වැදගත් නො වෙි. නිරයේ පිචිචෙන සත්වයන්ගේ සිරුරු ඉතා අධික උෂ්ණත්වවල ද පවතින බව දැන සිටීම පමණක් අපට දැනට ප්‍රමාණවත් ය. බටහිර විද්‍යාවට අනුව විශ්වය ආරමිභයෙහි ඉතා දැඩි උෂ්ණත්ව තිබිණි ද ඒ උෂ්ණත්වවල ද වෙිදනා විඳිමින් හෝ නොවිඳිමින් හෝ සත්ත්වයන් සිටි බව පමණක් අපි උපකල්පනය කරමු. විශ්වයට එවැනි ආරමිභයක් පැවතිණි ද නැද්ද ආදිය අපට මෙහි දී අදාළ නො වෙි.

බටහිර ජෛවීය විද්‍යාවන්හි කියන ආකාරයේ පරිණාම ගැන අපි විශ්වාසයක් නො තබමු. ජීවය පෘථිවියේ ඇතිවිණි ද පෘථිවියට බාහිරව පැමිණියේ ද ආදී වශයෙන් බටහිර ජීව විද්‍යාඥයන් හා වෙනත් විද්‍යාඥයන් අතර කෙරෙන විවාදය අපට සතපහක්වත් වැදගත් නැත. සිත පමණක් ඇති කය නැති බඹලොව ගැන අපි දනිමු. ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය දියුණු කරගත හැකි අයකුට අද වුවත් මිනිස් ලෝකයේ සිට ම වුවත් ඒ අත්දැකීමි අදත් ලබාගත හැකි ය. භාවනාව දියුණු කිරමෙන් තම භෞතික සිරුරෙන් මනස ඉවතට ගතහැකි අය සිටින බව පමණක් අපි මතක් කර ගනිමු.

බටහිර ජීව විද්‍යාවට අනුව ජීවය ඇති වී තිබෙන්නේ අජීවය පරිණාමයෙනි. මෙි අදහස් අප ඉවත දමන්නේ අළුයම ලූ කෙළ පිඬක් මෙනි. බටහිර විද්‍යාවෙි ආධිපත්‍යයට අප යට වී සිටි කාලය අවසන් වෙමින් පවතියි. බටහිර විද්‍යාවට බියවීමට, එහි ආධිපත්‍යයට යටවීමට, සියළු ලෝකවාසීන්ට බලකර සිටි යුගය ඉතා ඉක්මණින් අවසන් කර දැමිය යුතු ය. අධර්මිෂ්ට මිථ්‍යාදෘෂ්ටික විද්‍යාවක් වූ බටහිර විද්‍යාව පදනමි වී ඇත්තේ මිථ්‍යාදෘෂ්ටික චින්තනයක ය. බටහිර විද්‍යාව මිථ්‍යාදෘෂ්ටික විද්‍යාවක් වන්නේ ද එබැවිනි. අනිත්‍ය, අනාත්ම නො පිළිගන්නා චින්තනයක් මත පදනමි වූ බටහිර විද්‍යාවෙන් ලොවට ඇති වී තිබෙන හානිය කියා නිමකළ හැකි නො වෙි.

ධාර්මික ලොවක්, අඩුම තරමින් ධාර්මික ලංකාවක්, ධර්මය රජයන ලංකාවක් ඇතිකිරීමට බලාපොරොත්තුවන කිසිම අයකුට බටහිර විද්‍යාවට අබමල් රේණුවකවත් උපකාරයක් කිරීමට නො හැකි ය. එසේ උපකාර කරන්නෝ එක්කෝ තමන් කරන්නේ කුමක් දැයි නො දනිති. නො එසේ නමි ඔවුහු වංචනිකයෝ වෙති. අපට අවශ්‍ය අනිත්‍ය, අනාත්ම පදනමි කරගත්, නිවන් අවබෝධ කරගැනීමට තුඩුදෙන ජීවන ක්‍රමයක් සකස්කර ගැනීම සඳහා ලෞකික වූ දැනුමක් ඇතිකර ගැනීම ය. බටහිර විද්‍යාව හා බටහිර ජීවන ක්‍රමය නිවන් අවබොාධ කරගැනීමට තුඩු දෙන්නක් නොවන බව සිංහල බෞද්ධයනට ඉක්මනින් ම පැහැදිලි විය යුතු ය.

මනසක් ඇති සතුන් බටහිර විිද්‍යාවෙි කියන ආකාරයට විශ්වය ආරමිභ වී බොහෝ කලකට පසුව ඇතිවුවත් විද්‍යාලංකාර විවරණයට ඒ ප්‍රශ්නයක් නො වෙි. දැනුම යනු මිනිසුන්ගේ පමණක් නිර්මාණයක් ද නො වෙි. ඒ ඒ වර්ගවල සත්තු විවිධ දැනුමි නිර්මාණය කරති. ඒ අතර දෙවියන්, නාගයන්, අමනුෂ්‍යයන්, මනුෂ්‍යයන් ද එකතු වී දැනුම නිර්මාණය කෙරෙන බව සිංහල බෞද්ධයන්ගේ අත්දැකීම ය. එහෙත් හුදෙක් බටහිර විද්‍යාව සමග තර්ක කිරීමට අපි ඒ අමතක කරමු. බටහිර විද්‍යාව ඉතා ආක්‍රමණශීලීව අපට කියන ආකාරයට මිනිසුන් පරිණාමයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඉතා මෑතක දී ලොව පහළ වී යැයි අපි බටහිර විද්‍යාව සමග තර්ක කිරීම සඳහා උපකල්පනය කරමු.

එසේ මිනිසුන් ඇතිවීමෙන් පසුව පමණක් දැනුම නිර්මාණය වී යැයි උපකල්පනය කළත්, මිනිසුන් එසේ දැනුම නිර්මාණය කරන්නේ අතීීතයට ද බලපාන අන්දමට යැයි අපි කලින් කියා ඇත්තෙමු. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් අද අප බටහිර විද්‍යාවට අනුව විශ්වයේ ආරමිභය ගැන කතාකරන්නේ අපේ අද දැනුම විශ්වයේ ආරමිභයට ද බලපාන අයුරින් සකස්කර ගැනීමෙනි. එහෙත් අප තවමත් විශ්වයේ ඊනියා ආරමිභය දැක නැත. අප නිරීක්‍ෂණය කරන්නේ ඊනියා මහා පිපුරුමෙි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඇතිවූ ක්‍ෂුද්‍ර තරංග පසුබිමි විකිරණයේ (මඉචරඔ තඅවඑ බඅචකගරඔඋනඩ රඅඩඉඅටඉඔන) වර්තමාන අවස්ථාව ය. අප අද කරන්නේ පසුකාලීනව නිර්මාණය කරගත් දැනුමක් විශ්වයේ ආරමිභයට ද බලපාන පරිදි යොදා ගැනීම ය.

අප සිටියත් නැතත් ක්වොන්ටමි අංශු හා පද්ධතීන් එකිනෙක සමග ගැටෙන බව පැහැදිලි ය. ඒ ගැටීමි හේතුවෙන් ප්‍රතිබද්ධ ගුණවලට අගයන් ද ලැබෙනු ඇත. අප මැන්නත් නැතත් ඒ අගයන් පවතියි. අප නැතිව අංශු ගැටී එවැනි අගය ක්වොන්ටමි අංශුවලට හා පද්ධතිවලට ලැබෙන්නේ ය යන්නෙන් අදහස් වන්නේ ඒ අගය මැනුණු බව නොව මැනෙන්නට ලැබී ඇති බව ය. නිරීක්‍ෂකයන් නැතිව වුවත් ක්වොන්ටමි අංශුවල ප්‍රතිබද්ධ ගුණවල අගය මැනෙන්නට හැකි ය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඒ ප්‍රතිබද්ධ ගුණවලට අගය ලැබෙන්නට ද හැකි ය. එහෙත් අප මෙහි දී අවධාරණය කරන්නේ එසේ නිරීක්‍ෂකයන් නැතිව අගය ලැබෙන්නට ඇති මුත් ඒ නිරපේක්‍ෂ වාස්තවික අගය නොවන බව ය. විිද්‍යාලංකාර විවරණය හා ඊනියා යථාර්ථවාදී විවරණය අතර ප්‍රධාන වෙනසක් ද එය වෙයි.

ඊනියා යථාර්ථවාදී විග්‍රහයට අනුව නිරීක්‍ෂකයන් මැන්නත් නැතත් ඔිනෑම ප්‍රතිබද්ධ ගුණයකට නිශ්චිත අගයක් ඇත. ඒ අගය කුමක් දැයි ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවට කිව නොහැක්කේ ඒ විද්‍යාව අසමිපුර්ණ නිසා යැයි අයින්ස්ටයින් විිද්වතා ප්‍රමුඛ ඊනියා යථාර්ථවාදියෝ කියා සිටිති. එසේ ම ඒ අගය වාස්තවික යැයි ද ඔවුහු ප්‍රකාශ කරති. විද්‍යාලංකාර විවරණයට අනුව ඒ අගය වාස්තවික නොවන අතර ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට නිශ්චිත අගයක් ද නැත. විද්‍යාලංකාර විවරණයෙහි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට මනින්නට පෙර අගය එකකට වඩා තිබෙන අතර, මැනීමෙන් පසු එය එක අගයක් පමණක් ගනියි. නිරීක්‍ෂකයන් ඇතිවීමට පෙර ද අංශු එකිනෙක සමග ගැටී එලෙස ප්‍රතිබද්ධ ගුණවලට අගයන් ලැබෙන්නට ඇති යැයි ගත්තත්, ඒ අගය යනු නිරී’ක්‍ෂයන් තම වර්තමාන දැනුම අතීතයට ද බලපාන අයුරෙන් සකස් කරගැනීම නිසා මිනිසුන්ට ඒ විෂය වන ආකාරය ය. ඒ අගය හා දැනුම වර්තමාන නිරීක්‍ෂකයන්ට සාපේක්‍ෂ වූවක් බව මෙහි දී අවධාරණය කළ යුතු ය.

ධනේශ්වරය හා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය – 5

ඇතැමි ඔිල්කටි බෞද්ධයන්ට (සිංහලකම නැති බෞද්ධයන්ට) හා කෝනල් සිංහලයන්ට (බෞද්ධකම නැති සිංහලයන්ට) ඇති ප්‍රශ්නයක් නමි මෙරට තමන් සිංහල බෞද්ධයන් යැයි හඳුන්වාගන්නා පිරිසක් සිටීම ය. ඉහත කී පඬියන් අසන්නේ බෞද්ධකම සිංහලයන්ට පමණක් ද යන්න ය. සිංහල බෞද්ධයන් යැයි කී පමණින් බෞද්ධකම සිංහලයන්ට පමණක් අයත්වන්නේ යැයි කියන්නේ, එලෙස නිගමනය කරන්නේ, කිනමි න්‍යායකට ද යන්න පඬියන් ම තේරුමි කර දෙන්නේ නමි මැනවි. සිංහල බෞද්ධයන් පමණක් බෞද්ධ වන්නේ නමි විය යුත්තේ සිංහල කී පමණින් බෞද්ධ බවත් බෞද්ධ කී පමණින් සිංහල බවත් ගම්‍ය වීම ය. එහෙත් ඒ එසේ නොවන බව වඩාත් ම දන්නෝ ඔිල්කටි බෞද්ධයෝ හා කෝනල් සිංහලයෝ ය. මෙි පඬියන් දන්නා නයක් (න්‍යායක්) නැත. එහෙත් ඔවුහු රටට ම ඇණයක් වෙති. සිංහල බෞද්ධ යන්න ධර්මපාලතුමාගෙන් පසුව ව්‍යවහාරයට පැමිණියත් නැතත් එහි අර්ථය අපට පැහැදිලි කර දී ඇත්තේ ගැමුණු කුමරු ය. එය තහවුරු කරනු ලැබ ඇත්තේ පස්වැනි සියවසේ ලියැවුණු මහාවංසයෙනි. ගැමුණු කුමරුගේ පාඨයක් ලෙස මහාවංසයෙන් කියැවෙන මාගේ මෙි ව්‍යායාමය බුදුසසුනේ චිරස්ථිතිය සඳහා ය යන්න සිංහල බෞද්ධත්වයේ ආරමිභය වෙයි. ගැමුණු කුමරු ඒ ප්‍රකාශය කර ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධයකු ලෙස ය. බුදුරජාණන් වහන්සේ සක් දෙවිඳු ඔස්සේ විෂ්ණු දෙවියන්ට මෙරට රැකගැනීම භාරකර ඇත. මෙි මහාවංසයේ සඳහන් කරුණු පමණක් නො වෙි. තම මනස දියුණු කරගත් පින් ඇති අයට අද වුවත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරගත හැකි දෙයකි.

මෙහි දී පින් ඇති අයට යන්න ගැන කෙටි විවරණයක් කළ යුතු ය. මෙරට විද්‍යාඥයන් යැයි කියාගන්නා පඬියන් (මොවුන් හීනෙන්වත් ඉදිරිපත් කර ඇති ඊනියා විද්‍යා සංකල්පයක් නැතිවා පමණක් නොව බොහෝ දෙනකු කෙක්‍යුලේ බෙන්සීන් වලය ගැන දුටු සිහිනය ගැනවත් කියවාවත් නැත) කියන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව දැනුම පින් ඇති හා නැති සියළු දෙනාට ම ලබාගත හැකි විය යුතු බව ය. එහෙත් ඔවුන් නො පිළිගත්ත ද ඔවුන්ට ඊනියා විද්‍යාඥයන් වීමට හැකිව ඇත්තේත් යමි ආකාරයක පිනක් (එය රට වශයෙන් ගත්කල පවක් ද යන්න වෙන ම කරුණකි) ඇති බැවින් ය. විද්‍යා විෂයන් හැදෑරීමට නොහැකිව වෙනත් ආකාරයක පින් නිසා වෙනත් විෂය හැදෑරීමට යන්නන්ට අර විද්‍යා විෂය ඉගෙනීමට අවශ්‍ය පින තිබී නැත. මෙි කසිකබල් විද්‍යාඥයන්ගේ කසිකබල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඔවුන්ගේ ක්‍ෂෙත්‍රවල ද ක්‍රියාත්මක නොවන බව ඔවුන්ට නොතේරෙයි. ලොවෙි බිහිවන සියළු දෙනාට ම විද්‍යාඥයන් වීම සඳහා ඔවුන්ගේ බසින් කියන්නේ නමි අඩුම තරමෙන් විභවයක්වත් වෙි ද? එසේ විභවයක් තිබුණ ද එය සාක්‍ෂාත් කරගැනීමට හැකියාව ඇත්තේ කී දෙනකුට ද?

සිංහලයන් දේවානමිපිය තිස්ස රජුකල නිල වශයෙන් බෞද්ධයන් වුවත් ඔවුන් සිංහල බෞද්ධයන් වී ඇත්තේ ගැමුණු රජු දවස ය. ඇතැමි සිංහල බෞද්ධයනට අනුව ගැමුණු රජු යනු මෛත්‍රී බෝසතාණන් වහන්සේ ය. ඇතැමුන්ට අනුව එතුමා මෛත්‍රී බුදුරජාණන් වහන්සේගේ දකුණත්සවි වන්නේ ය. ඒ කුමක් වුවත් එතුමා පසුගිය අවුරුදු දෙදහස් පන්සියයක පමණ කාලයක මෙරට බිහි වූ ශ්‍රේෂ්ටතම පුද්ගලයා වෙයි. තමන්ගේ ව්‍යායාමය බුදුසසුනේ චිරස්ථිතිය සඳහා යැයි කීමට එතුමා පෙළඹී ඇත්තේ ඇයි ද යන්න ලෝක ඉතිහාසය අධ්‍යයනය කිරීමෙන් දැනගත හැකි ය. විෂ්ණු දෙවියන්ගේ (මෙි එනමින් ඇති හින්දු දෙවියන් නොවන බව අවධාරණය කළ යුතු ය) ආධාරය ද ඇතිව මෙරට රැකගැනීම සිංහල බෞද්ධයන්ගේ අධිෂ්ටානය මෙන් ම ප්‍රාර්ථනය ද වෙයි. මෙරට රැකගත යුත්තේ මෙරටින් පඬියන් බිහිවීමට ඉඩ සැලසීමට නොවෙි. ඒ පඬියන් බිහිවන්නේ මෙි රටෙි කරුමයකට මිස පිනකට නො වෙි. රටට ද පිනක් මෙන් ම පවක් ද ඇත. මෙරට පව අන්කිසිවක් නොව බටහිර ගැති අනුකාරක දීන පඬියන් කිහිප දෙනකුට ද එය ජන්මභූමිය වීම ය. දරුණුතම හීනමානයකින් පෙළෙන මෙි පඬියෝ බටහිර දැනුමෙි ඒජන්තයෝ පමණක් ම වෙති. ඔවුන්ට බටහිර ද එතරමි පිළිගැනීමක් නැත. ඔවුන්ට වැඩිම වුවහොත් බටහිර විශ්වවිද්‍යාලයක මහාචාර්යවරුන් වරියන් විය හැකි ය. එහෙත් එතනින් එහාට ලැබෙන පිළිගැනීමක් නැත. ඒ නොමැති පිළිගැනීම ලබාගැනීමට ඔවුන් උත්සාහගන්නේ බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ ආධිපත්‍යය උදෙසා සිංහල බෞද්ධයන්ට හා සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියට පහර ගැසීමෙනි. ඒ සඳහා ඔවුහු බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ දැනුම යොදාගනිති.

සිංහල බෞද්ධයන් නොවන්නට ලෝකයේ ථෙරවාදයක් නැත. ථෙරවාදය ආරක්‍ෂා කරගත්තෝ සිංහල බෞද්ධයෝ ය. අද බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයට ආධ්‍යාත්මික ව ඇති එකම අභියෝගය සිංහල ථෙරවාදය වෙයි. ථෙරවාදය ද සිංහලයන්ට පමණක් අයිති දැයි පඬියකු ප්‍රශ්න කිරීමට ඉඩ ඇත. සිංහල ථෙරවාදය යන්නෙන් මා අදහස් කරන්නේ සිංහලයන් විසින් රැකගැණුනු ථෙරවාදය වෙයි. සිංහල ථෙරවාදය තුන්වැනි සංගායනාවෙන් ලැබුණු ථෙරවාදයෙන් බිහි වී ඇත. සිංහල බෞද්ධයන් තමන් ඒ අයුරින් හඳුන්වා ගන්නේ අභිමානයෙනි. ඒ අනෙක් අය පෙළීම සඳහා යොදාගන්නා අභිමානයක් නො වෙි. අනෙක් අය පෙළන්නෝ බටහිරයෝ හා ඔවුන්ගේ ඒජන්ත පඬියෝ ය. ඔවුහු බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ දැනුම නමැති අවිය අමෝරාගෙන මුළු ලෝකය ම තම ආධිපත්‍යය යටතට ගැනීමට උත්සාහ දරති. අවාසනාවකට පසුගිය අවුරුදු පන්සියයක පමණ ඉතිහාසයේ ඒ කාලකන්නි උත්සාහය සෑහෙන පමණකින් සාර්ථක වී ඇත. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය සිංහලකම හා බෞද්ධකම එකිනෙකින් වෙන්කළ නොහැකි ආකාරයට බද්ධ වී ඇත. එහෙත් එයින් කියැවෙන්නේ (ථෙරවාද) බෞද්ධකම සිංහලයන්ට පමණක් සීමාවුවක් ය යන්න නො වෙි. මියන්මාරයේ, තායිලන්තයේ, ලාඔිසයේ, කාමිබෝජයේ පමණක් නොව චීනයේ ද කොටසක ථෙරවාද බෞද්ධයෝ වෙති. කලක් ආන්ද්‍ර ප්‍රදේශයේ ද ථෙරවාද බෞද්ධයෝ වූහ. අද එහි බෞද්ධයන් දැකගත නො හැකි ය. සිංහල බෞද්ධයන් නොවන්නට අනෙක් රටවලින් ද ථෙරවාද බුදුදහම නැතිවන්නට තිබිණි. අනෙක් අතට සිංහලයන්ට බෞද්ධකම පමණක් සීමා වී නැත. බෞද්ධ නොවන සිංහලයෝ ද වෙති. එසේ වුවත් පොදුවෙි ගත්කල සිංහලකම හා බෞද්ධකම නැති නොවන ලෙස එකට බැඳ තබනු ලැබුයේ ගැමුණු රජතුමා විසිනි. එතුමා සිංහල බෞද්ධයනට බෞද්ධකම රැකගනිමින් යුද්ධ කරන ආකාරය ද කියා දුන්නේ ය. සිංහල බෞද්ධයන් බුදුසසුන රැකගැනීම සඳහා පසුගිය වසර දෙදහස් දෙසියයකට අධික කාලයක් ක්‍රියා කර ඇත. රට, ජාතිය, ආගම යනුවෙන් කරුණු තුනක් උදෙසා කටයුතු කරන එකම පිරිස සිංහල බෞද්ධයෝ වෙති. සිංහල බෞද්ධයන් එසේ රට ජාතිය සහ ආගම වෙනුවෙන් කටයුතු කරන්නේ එක් අතකින් බෝසතාණන් වහන්සේලාට පාරමී ධර්ම පිරීම සඳහා සුදුසු ම රට ලංකාව වන බැවිනි. ලංකාවෙි භූගෝලීය පිහිටුම ද ඒ සඳහා ආධාරයක් වෙයි. අද ද සමිබුද්ධත්වය සඳහා පාරමී ධර්ම පුරන සිංහල බෞද්ධයෝ වෙති. ලංකාවෙි සමස්තයක් ලෙස සිංහලකම බෞද්ධකමින් හෝ බෞද්ධකම සිංහලකමින් හෝ වෙන්කළ දින සිංහලකම මෙන් ම බෞද්ධකම ද නැති වනු ඇත. ඉන් පසු ලෝකයෙන් ම ථෙරවාදය සසුනක් ලෙස නැති වී යන දිනය ද ළඟා වනු ඇත. එවිට ථෙරවාදය පවතිනු ඇත්තේ පුස්තකාලවල පමණ ය. බටහිරයන්ගේ ද ඔවුන්ගේ ගැත්තන් වූ අනුකාරක පඬියන්ගේ ද බලාපොරොත්තුව ද එය ම වෙයි.

මෙහි දී එක් කරුණක් පඬියන්ට මතක්කර දිය යුතු ය. සිංහල බෞද්ධයන් සිටින්නේ ලංකාවෙි පමණ ය. එහෙත් රෝමානු කතෝලිකයෝ ලොව පුරා විසිරී සිටිති. ඔවුන් ලංකාවෙි ද දැකගත හැකි ය. මෙරට රෝමානු කතෝලික පල්ලිය බලවත් ආයතනයකි. එහි මෙරට ප්‍රධානියා කාදිනල්වරයෙකි. ඒ පත්වීම ද ලංකාවෙි රෝමානු කතෝලික පල්ලියේ තවත් පත්වීමි ද කෙරෙන්නේ වතිකානුවෙනි. වතිකානුව රෝමයේ පිහිටියත් ස්වාධීන රාජ්‍යයකි. මෙි පත්වීමි යුරෝපයේ හා ඇමෙරිකාවෙි හා වෙනත් රටවල ලංකාවෙි විවිධ නිකායවලින් කෙරෙන සංඝනායක පත්විමි සමග සමාන නොකළ යුතු ය. මෙරට නිකාය එකක්වත් ස්වාධීන රාජ්‍ය නොවන අතර විවිධ රටවල සංඝනායක හිමිවරුන්ට ද කිවයුතු බලයක් නැත. ඒ සංඝනායක ස්වාමීන්් වහන්සේ ඒ ඒ රටවල රාජ්‍ය විසින් පිළිගනු නො ලැබෙති. එහෙත් මෙරට රෝමානු කතෝලික පල්ලියේ ප්‍රධානියා රාජ්‍යය විසින් ද පිළිගනු ලැබෙයි. මෙි රෝමානු කතෝලික පල්ලිය හා රෝමානු කතෝලිකයන් ගැන පඬියන් කියන්නේ කුමක් ද? ලංකාවෙි ජනයාගෙන් පිරිසක් අදහන ආගමක නායකයන් වෙනත් ස්වාධීන රාජ්‍යයක් විසින් පත්කරනු ලැබීම හා ඒ ආගමෙහි අනන්‍යතාව රෝමය (වතිකානුව) සමග බැඳී තිබීම ලංකාවෙි ස්වාධීනත්වයට කෙසේ බලපාන්නේ ද යන්න ගැන පඬියන්ට තමන් දන්නා බටහිරයන්ගෙන් යමි හෝඩුවාවක් ලැබී තිබෙි ද? කාදිනල්වරයා ප්‍රමුඛ පල්ලියේ රෝමානු බැඳීම නැති කිරීමට පඬියන් කර ඇත්තේ කුමක් ද?

සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයක් ගැන කතාකිරීමට යොදවාගෙන ඇති තවත් පිරිසක් නමි යමි ආකාරයක කුල පීඩනයක හසු වූ සිංහල බෞද්ධයන් ම ය. කුල ක්‍රමය නරක දෙයක් නො වෙි. ලංකාවෙි තිබූ කුල ක්‍රමය කුල පීඩනයක් බවට පත්කරනු ලැබුයේ ඉංගිරිසින් විසිනි. ඒ කුල පීඩනය හින්දු කුල පීඩනයෙන් අංශු මාත්‍රයක් පමණක් වුවත් මෙරට කසිකබල් පුවත්පතක් එය ඉස්මතු කිරීමට විශාල වෑයමක් ගන්නා අතර ඉංගිරිසින් ප්‍රධාන බටහිරයන් ද එයට හසු වූ අය ඊනියා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයකට විරුද්ධව කටයුතු කිරීමට මෙහෙයවන්නේ තමන්ගේ බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්ව ආධිපත්‍යයෙන් ජනතාවගේ සිත්සතන් වෙනත් පැත්තකට යොමු කිරීමට ය. අපි මෙි සිංහල බෞද්ධ විරෝධී බලවෙිග හඳුනාගෙන බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වය හා දැනුමි ආධිපත්‍යය මෙරටින් අතුගා දැමීමට සූදානමි වෙමු.

THE IMPORTANCE OF LEARNING ENGLISH/ MATHEMATICS V

It should be clear from what has been said so far the importance or otherwise of learning anything from witchcraft to so called science (western science) is decided by the relevant society, and that it is relative to the particular culture. Relativism is not a crime as some who have been trained in the culture of western Christian modernity which in the final analysis depends on the existence of an all powerful omnipresent and omniscient god dictating absolute good absolute heaven and absolute hell seem to think. These people think that their beliefs are absolute and ask the relativists whether good and bad are also relative. Yes they are relative, and my good and bad are decided relative to Nibbana. I not only try to refrain from killing animals but extend compassion (maithree) to these animals. I am not sure of the derivation of the word animal but I have been told that creature is derived from create implicating that all creatures have been created. The other creatures are killed by the homo sapiens, though the latter have also been created. The other animals have been created for the homo sapiens and apparently there is nothing wrong in killing other animals in various western cultures.

One could ask whether it is all right for the Sinhala Buddhists to kill innocent Tamils, and the answer is no. However, that does not mean that the Sinhala Buddhists would meditate when the country is under attack, and Prince Gemunu has taught the Sinhala Buddhists how to fight and engage in wars with minimum damage to the innocent people. The fact that such questions are never asked from people in other cultures speak volumes for the good or bad of killing others in other cultures. For example Israelis are never asked whether it is good to kill Palestinians. One does not have to go to west Asia in search of “non questions” such as above, but in Sri Lanka itself nobody asked Prabhakaran and his terrorist outfit whether it is good to bomb innocent Sinhala people. Perhaps they went by Bhagavad Gita where killing “enemy” has been defended by Krishna himself, and Arjuna had no misgivings after listening to the god. Killing not only animals but humans can be defended in many cultures depending of course on the circumstances. It is western Christian modernity and not Sinhala Buddhism that tries to impose its views on the general public in the name of an absolute truth assuming that the truth relative to western Christian modernity is the so called absolute truth.

Importance of English and Mathematics in present Sri Lanka has been decided by the west that imposes a cultural colonialism even after so called political independence that was given to us (and of course to the rest of the empires). The political, economical and cultural components of western Christian colonialism are interdependent and we cannot be totally political independent as long as we are under cultural and economical colonialism. At present the west imposes its colonialism not through the governors and government agents, the armed forces etc., but through knowledge that has been created in the west during the last five hundred years or so. As I have mentioned in the previous installments neither the ministry of education nor the universities have any independence, except to engage in a little bit of tinkering in the structure of education. Even the present discussion on the importance of English/Mathematics is just a tinkering and whether the ministry of education waives the condition of a pass in Mathematics at the GCE (OL) for those who want to enter the universities to study performing arts or not will not change the edifice of education that has been imposed on us by the English. However, these discussions are good if they open the eyes of the “educated” people in the country, even if nothing substantial happens as a result of such dialogue.

The western education is gradually coming to a halt but it will take a few more decades before we experience it. The universities in the whole world have outlived their existence and with the Faculties of Management Studies and Commerce gaining importance the universities in the whole world are in the process of becoming technical colleges supplying labour to the entrepreneurs in general. When the secretary to the ministry of higher education, who himself is a graduate in commerce and management studies, said recently that the universities should take the responsibility of producing a graduate who can be employed he summarized the present worldwide collapse in western education. England and its colonies in the British Isles could boast that so many higher educational institutes have been upgraded to university level and that there are so many universities in the country. However, what has happened is only a “downgrading” of universities in the nineteenth century and first half of the twentieth century sense, and the universities have now become polytechs or poly technical colleges. Even at Cambridge it appears that the concept of an integrated university education has been lost, and apparently one could get a degree from Cambridge after finishing number of course units/modules at other institutes and taking some top up courses in the third year at the institute that could claim to be one of the best universities in the nineteenth sense of the word. When I was a schoolboy there was a so called polytech in Wellawatte which did not attract the “brilliant students”. The “good students” wanted to enter the universities while those who could not do well at the GCE (OL) entered institutes such as polytechs. This practice has been changed and now there are “good” students who study in the so called commerce stream.

However, in Sri Lanka we have never had a university in the sense of Oxford or Cambridge or London though we try to boast of Oxbridge traditions whether in mode or content or spirit. I am not concerned with the college/university structure with college tutorials as in Oxford and Cambridge but with the content that is taught, when I say Oxbridge traditions. The university college that was set up in 1921 at the Thurstan Road premises was nothing but a glorified “tuition kade” that prepared students for the University of London external examinations. Our mode was not that of Oxbridge, Red Brick Universities or even London but in content we followed them. In spirit we were no better than the present day private institutes preparing students for the degrees of various universities abroad, with various colleges of the University of London still awarding degrees through some of these institutes. We still continue with some of the “traditions” of the old “tuition kade” at the universities such as teaching for special and general degrees and collecting a fee, though a miserable two hundred rupees or so, for invigilating at a three hour examination. In addition to the Thurstan Road “tuition kade” we had the so called professional colleges namely the Medical College, Law College and the Technical College that had been in existence from the latter part of the nineteenth century and they were not even “tuition kades” but institutes that produced western medical doctors, Roman Dutch lawyers and English engineers. In 1942 when the University of Ceylon was established the Medical College was upgraded to a Faculty in the University and a Faculty of Engineering was added while keeping the technical college as it was. We also had a Faculty of Law and a Law College and our downgrading of the western nineteenth century university had commenced in 1942 itself with the so called upgrading. The Faculty of Medicine attached to the University of Colombo was called the Medical College until very recently, and even today a Law Medical match is played between students of the “Medical College” and the Law College. The graduates of the Faculty of Law cannot practice in courts of law unless they sit for an examination conducted by the Law College, as the former dean of the Faculty of Law, Dr. G. L. Peiris knows very well.

After 1942, the “tuition kade” spirit prevailed in the Faculties of Arts and Science while the spirit of the professional colleges prevailed in the so called professional faculties. The “good students” even then aspired to enter the so called professional faculties while some other “good students” wanted to enter the Faculties of Arts and Science either to become CCS cadets or assistant lecturers in their chosen disciplines or central bank recruits. Some of them would have ended up as scholars but not as intellectuals. They were endowed with the ability to understand the fundamentals and to analyze the “facts” among other things but did not possess the ability to question the fundamentals and create new concepts and theories. It is difficult to expect a cultivation of the qualities mentioned last in a “tuition kade”, and on top of that there was the problem of creating knowledge in an alien chinthanaya however sophisticated (westernized) the person may be.

While we discuss the importance of learning Mathematics the world has lost the universities forever, and these so called seats of higher learning are now engaged in teaching skills to students. Mathematics is not such a skill, though in Sri Lanka English/Mathematics are still considered to be skills that have to be learnt. The universities are now looking at ways of imparting skills such as English, IT together with what are called soft skills. They are all “job oriented” and in a “job oriented” education not much importance cannot be attached to Mathematics, western or otherwise. The emphasis on so called soft skills which are nothing but skills in marketing oneself that can be called “moththe hapankam” in colloquial Sinhala. The young people very often refer to “moththe danawa” and there are many people having such “skills” among the so called top people (they are now called CEOs and other officers with big sounding titles) whether in the government sector or in the private sector. The importance of all these skills are dictated to us by the Americans who became leaders of western Christian modernity after the so called second world war and the introduction of soft skills signifies the collapse of the western modernity.

In Sri Lanka the importance of English/Mathematics is emphasized due to western Christian colonialism, and I often wonder why the big bosses in the private sector cannot be taught Sinhala rather than teaching English to all the students in Sri Lanka. It is less expensive to teach Sinhala to the CEOs and other big boys and girls, and switching over to Sinhala in the private sector is not such a big problem. English that oppresses the great majority of people in the country has still not been “decrowned” by the society simply because the western Christian modernity imposes its hegemony on us. It is the will of the western Christian modernity that prevails and not that of the so called Sinhala Buddhist hegemony. Sometimes we tend to believe that if two people with equal “talents” except for knowledge in English come for an interview then the person with some knowledge in English has the advantage. However, it is not so as there may be situations where knowing English and very often together with it some acquaintance with the relevant culture and logic could be a disadvantage. Sinhala Buddhists are familiar with situations where neither a given proposition nor its negation is true or both could be true where the English educated person familiar with Aristotelian logic and who has not been able to break away from the particular thinking would be at sea.

Copyright Prof. Nalin De Silva

ධනේශ්වරය හා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය – 4

ලෝක ඉතිහාසය පංති සටනේ ඉතිහාසය ලෙස දැකීමට තැත්කළ මාක්ස්වාදීනට කිසිම ඉතිහාසයක් ගැන කිසිම අවබෝධයක් නො වී ය. විශේෂයෙන් ම මෙරට මාක්ස්වාදීනට මෙරට ඉතිහාසය පිළිබඳ හෝඩුවාවක්වත් නො වී ය. පනස්හය වන විට පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා පුස් කෑ පොත් විසිකර දමා ජාතිකත්වය වැළඳ ගැනීමට පියවර ගෙන සිටි නමුත් ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂය වල්මත් වී හසරක් නොදුටුව ම පැවතිණි. පනස්හයේ සිංහල භාෂාව නැවත මෙරට රාජ්‍ය භාෂාව කිරීම පිළිබඳ අදහස මතු වූ විට ලසසප අර්බුදයට ගියේ ය. අළුත්කඩෙි නඩු කතා නොකරන විට වෙිදිකාවෙි කමිකරු පංති විප්ලවය ගැන කතාකළ කොල්වින් ආර් ද සිල්වා තවත් කතා දෙකක් ගැන ප්‍රසිද්ධව සිටියේ ය. එකක් ස්වාධීන අපේක්‍ෂකයන් ඔළු තුනේ බූරුවන් ලෙස හැඳින්වූ කතාව ය. අනෙක භාෂා දෙකයි එක රටයි, භා’ෂා එකයි රටවල් දෙකයි යන එවැනි ම වූ බූරු කතාවට ය. මෙරට අනෙක් ඊනියා බුද්ධිමතුන් මෙන් ම කිසි දිනෙක කිසිම සංකල්පයක් හෝ ප්‍රවාදයක් හෝ හඳුන්වා දී නැති කොල්වින් ආර් ද සිල්වාගේ මෙි භාෂා කතාව ඔහු වැනි ම වූ බුද්ධිමතුන්ගේ සිත් ගත් අතර අද ද ඔවුහු එය වමාරති. එහෙත් භාෂා දෙකක් නොව තුනක් රාජ්‍ය භාෂා කිරීමෙන් පසුව ද ලසසපයේ දෙමළ ජාතිවාදී හිතවත්තු ෆෙඩරල් හෙවත් රාජ්‍ය දෙකේ යෝජනාව අස්කර නොගත් හ.

ෆෙඩරල් යනු එහි ඉංගිරිසි තේරුම කුමක් වුවත් අන්කිසිවක් නොව ලංකා දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂය ඉංගිරිසියෙන් හා සිංහලෙන් හඳුන්වාදීමට යොදාගත් වචනය විය. දෙමළ ජාතිවාදීන් ෆෙඩරල් යන්නෙන් අදහස් කෙළේ වෙනම රාජ්‍යයක් බව ෆෙඩරල් හෙවත් ලංකා දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂයේ නමෙන් ද චෙල්වනායගමි නමි සිංහල බෞද්ධ විරෝධී දෙමළ ක්‍රිස්තියානි ජාතිවාදියාගේ දැන් ටිකක් පසුව හුඟක් යන ප්‍රතිපත්තියෙන් ද ප්‍රභාකරන් නමි දෙමළ ජාතිවාදී ත්‍රස්තවාදියාගේ ඊළාමි ව්‍යාපාරයෙන් ද පැහැදිලි විය යුතු ය. ජාතිකත්වය හා කසිකබල් මාක්ස්වාදය අතර හැමදාමත් දෝලනය වූ ජ වි පෙ අද නැවතත් ෆෙඩරල් දිශාවට ගමන්කර ඇත්තේ තමන්ට ජාතිකත්ව ප්‍රතිපත්ති අනුගමනය කිරීමෙන් පසු ද සිංහල ඡන්ද දිනාගැනීමට නොහැකි වීම හේතුවෙන් බව පැහැදිලි ය. එහෙත් එපමණකින් ජ වි පෙරමුණට දෙමළ ඡන්ද ලැබෙිවි යැයි නො සිතිය යුතු ය. දෙමළ ජාතිවාදීහු ද ඊනියා බුද්ධිමත්තු ද ජ වි පෙරමුණේ ෆෙඩරල් පිලිගැනීම මහත් ඉහළින් වර්ණනා කරති. ජ වි පෙරමුණ ද සිිංහල ඡන්දදායකයාට අළුත් යමක් දෙන්නේ ය කියන අරුතින්දෝ තමන් කැමතිවන්නේ වෙන්වීමට වැර දරන ෆෙඩරල් ක්‍රමයකට නොව එක්වීමට නැඹුරු වූ ෆෙඩරල් ක්‍රමයකට යන බයිලාව කීමට පටන් ගෙන ඇත. මෙි අළුත් බයිලාවක් නො වෙි. දෙමළ ජාතිවාදී දේශපාලනඥයෝ ද සිංහල විරෝධී කසිකබල් මාක්ස්වාදියෝ ද මෙි බයිලාව මෙයට පෙර කීවෝ ය. එක්වීමට තැත්කරන කී විට එයින් අදහස් වන්නේ වෙන ම පැවති රාජ්‍ය එක්වීමක් මිස වෙනත් දෙයක් නො වෙි. ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය හා ඔිස්ටේ‍රිලියාව ඒ සඳහා හොඳම උදාහරණ වෙයි. වෙන ම පැවති රාජ්‍ය හෝ පාලන ප්‍රදේශ හෝ එකතු කර ඒ රාජ්‍ය පිහිටුවා ඇත. ජ වි පෙ එම කසිකබල් මාක්ස්වාදය ඔස්සේ මෙරට වෙන ම රාජ්‍ය පැවතී යයි උපකල්පනය කරන බව පැහැදිලි ය. ඇතැමි විට ඔවුන් මෙරට එක්සේසත් රාජ්‍යය තේරුමි නොගත් ක්වෙිරෝස් වැනි පෘතුගීසි ඉතිහාසඥයන් අනුගමනය කරමින් දහසය වැනි සියවසේ ලංකාවෙි රාජ්‍ය කිහිපයක් තිබී යැයි සිතනවා විය හැකි ය. මෙි පෘතුගීසි ඉතිහාසඥයන් එක්සේසත් රාජ්‍යය යනු කුමක් දැයි නොදැන සිටි බවට හොඳම උදාහරණය ඔවුන් කෝටිටෙි රජු, එනමි ලංකාවෙි (හෙළදිවෙි) රජු අධිරාජයා ලෙස හැඳින්වීම ය. මෙරට කිසි කලෙක අධිරාජයන් නොසිටි නමුත් පෘතුගීසි ඉතිහාසඥයන් තමන් දැන සිටි රාජ්‍ය පාලන ව්‍ය්‍රහ අනුව, එනමි ඔවුන්ගේ දේශපාලන විද්‍යාව අනුව, ලංකාව අධ්‍යයනය කිරීමෙි ප්‍රතිඵලය වූයේ කෝටිටෙිට අධිරාජයකු ලැබීම ය. මෙරට වෙන ම රාජ්‍ය පැවති බව උපකල්පනය කරමින් එක්වීමට ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් බිහිකිරීමට මැත දොඩන ජවිපෙ යැවිය යුත්තේ ඉතිහාසයේ කුණු කූඩයටත් වඩා කුණු කූඩවල ඉතිහාසයට ය. අවස්ථා කිහිපයක දී ම ජාතිකත්වය වැළඳ ගැනීමට නොහැකි වූ ජවිපෙ යනු කසිකබල් මාක්ස්වාදය විසින් බිහි කෙරුණු තවත් කුණු කූඩයක් පමණකි.

පැරණි මාක්ස්වාදී නායකයන්ට හසු නොවුණු ඊනියා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය වත්මන් මාක්ස්වාදීනට හසුවූයේ වර්තමානිකයන්ගේ දක්‍ෂකමක් නිසා නො වෙි. වර්තමානිකයෝ ද උපන්ගෙයි අනුකාරකයෝ වෙති. මෙි අනුකාරක කසිකබල් මාක්ස්වාදීනට පැරුන්නන්ට හසු නොවූ පොත්පත් කිහිපයක් ලැබී ඇත. දෙමළ ජාතිවාදය හා එයට අවශ්‍ය මතවාද සමිපුර්ණයෙන් ම බටහිර රටවල ධනේශ්වර උගතුන් විසින් සමිපාදනය කෙරිණි. විශේෂයෙන් ම ලන්ඩන් විශ්වවිද්‍යාලය, සසෙක්ස් විශ්වවිද්‍යාලය, උප්සලා විශ්වවිද්‍යාලය, කෝනල් විශ්වවිද්‍යාලය මෙහි ලා ප්‍රධාන කාර්යයක් ඉටු කළේ ය. කෝනල් විශ්වවිිද්‍යාලය ඊනියා සිංහල අධ්‍යයනය ගැන මහත් උනන්දුවක් දක්වන සිංහලයන්ට බුද්ධාගම අහිමි කිරීම සඳහා එනමි බෞද්ධකමක් නැති සිංහල ඉතිහාසයක් නිර්මාණය කිරීම සඳහා කැසකවන ආයතනයකි. මෙි ව්‍යාපෘතිය දැනට අවුරුදු විස්සකට අධික කාලයක් තිසසේ ක්‍රියාත්මක වන අතර ඒ සඳහා දායක වන සිංහල අතළොස්සක් ද දැකිය හැකි ය. ඔවුන් විශ්වවිද්‍යාලවල නැති බව කිවයුත්තේ ඉහත සඳහන් ප්‍රකාශය කියවීමෙන් පසු විශ්වවිද්‍යාලවල උගන්වන හීනමානයෙන් පිරීගිය සතපහකට වැඩක් නැති අනුකාරකයන් අප මෙි කතාකරන්නේ ඔවුන් ගැන යැයි සිතා උද්දාමයකට පත්වී රෝගාතුර විය හැකි බැවිනි ඔවුන් ජීවත්කරවීම නරක දෙයක් නොවන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්ගේ බසින් කියන්නේ නමි අපට මෙි අනුකාරකයන් බයිටි එකට ගත හැකි බැවිනි. ඇමරිකාවෙන් පැමිණි ඔිල්කටිතුමා සිංහලකම නැති බෞද්ධයන් පිරිසක්, එනමි ඔිල්කටි බෞද්ධයන් ඇති කළේ ය. අද ඇමරිකාවෙි කෝනල් විශ්වවිද්‍යාලය උත්සාහ කරන්නේ බෞද්ධකම නැති සිංහලයන් ඇතිකිරීමට ය. අපි එවැනි සිංහලයන් කෝනල් සිංහලයන් ලෙස නමිකර ගනිමු.

කෝනල් ව්‍යාපෘතියේ කුඩා කොටසක් නමි විශ්වවිද්‍යාල ඔස්සේ ක්‍රියාත්මක වෙයි. එය සෘජුව ම කොානල් විශ්වවිද්‍යාලයෙන් කෙරෙන්නේ යැයි මෙයින් අදහස් නො කෙරෙයි. මෙි ව්‍යාපෘතියෙන් කෙරෙන්නේ සිංහල බෞද්ධයන් පමණක් නොව දෙමළ බෞද්ධයන් ද ඇති බව පෙන්වීම ය. එහි දී අනුකාරක ව්‍යාපෘති ඔස්සේ ව්‍යාපාර කරන්නෝ දෙමළ යන්නට සමාන අර්ථයකින් දකුණු ඉන්දියානු හා ද්‍රවිඩ ආදී නාම යොදා ගැනීමට වෑයමි කරති. ඈත ඉතිහාසයේ ආන්ද්‍ර ප්‍රදේශය ථෙරවාදී බළකොටුවක් විය. ආන්ද්‍ර ප්‍රදේශයේ ලියැවුණු අටිඨකථා අන්දටිඨකථා නමින් හැඳින් වෙයි. ඒ සිංහළයෙහි ලියැවුණු අටිඨකථා සීහලටිඨකථා නමින් හැඳින්වෙන ආකාරයට ය. බුද්ධඝෝෂ හිමියන් මෙන් ම ධමිමපාල හිමියන් ද මෙරටට වැඩම කළේ ආන්ද්‍ර දේශයෙනි. උන්වහන්සේලා ද්‍රවිඩ වූ පමණින් හා ඇතැමි විට වත්මන් තමිල්නාඩුව ඔස්සේ ලංකාවට වැඩම කළ පමණින් දෙමළ වන්නේ නැත. බෞද්ධ නටබුන් ඇති කංචිපුරමි ප්‍රදේශය අද තමිල්නාඩුවෙි තිබූ පමණින් එය දෙමළ ප්‍රදේශයක් වන්නේ ද නැත. ආන්ද්‍ර දේශයට අයත් ව තිබි කංචිපුරමි මදුරාසි පාලන ප්‍රදේශයට එකතු කරනු ලැබුයේ මුළු ලෝකය ම අවුල් කළ ඉංගිරිසින් විසිනි. ඒ හේතුවෙන් අද කංචිපුරමි තමිල්නාඩුවට අයත් වෙයි. එහෙත් එපමණින් කංචිපුරමි දෙමළ බෞද්ධ ඉතිහාසයක් ඇති ප්‍රදේශයක් බවට පත්විය හැක්කේ කෝනල් සිංහලයන් අතින් ය. මෙි දෙමළ බෞද්ධ ව්‍යාපෘතියට අනුව යාපනයේ ඇත්තේ දෙමළ බෞද්ධ පුරා වස්තු ය. එහෙත් කෝනල් සිංහලයන්ගේ අවාසනාවට ඊනියා දෙමළ බෞද්ධයන්ගේ දෙමළ සෙල්ලිපියක් සොයාගත නො හැකි ය. කෝනල් ව්‍යාපෘතියේ අරමුණ මෙරට බුද්ධාගම (බෞද්ධ සංස්කෘතිය –- සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය) ආරක්‍ෂා කෙරුණේ සිංහලයන් විසින් පමණක් ය යන කරුණ යටපත් කිරීම ය. මෙරට පමණක් නොව අවසානයේ දී ලෝකයේ ම ථෙරවාදය රැකුණේ සිංහලයන් නිසා ය. සිංහලයන් නොවන්නට අද ලෝකයේ ව්‍යවහාරික ථෙරවාදයක් නොමැතිවීමට තිබිණි.

මෙි සමිබන්ධයෙන් කිවයුතු තවත් වැදගත් කරුණක් වෙයි. 1798 දී පෙරදිග ඉන්දියා වෙළඳ සමාගම මගින් ලංකාව පාලනය කිරීමට පටන්ගත් පසු මෙරට පාලනය වූයේ මදුරාසියෙනි. එහෙත් 1802 දී එංගලන්ත රජය පාලනය අත්පත් කරගත් පසු මෙරට මදුරාසියෙන් වෙන්කර පාලනය කෙරිණි. යමි හෙයකින් එංගලන්ත රජය පෙරදිග ඉන්දියා වෙළඳ සමාගමෙි ප්‍රතිපත්තිය දිගට ම අනුගමනය කළේ නමි අප මදුරාසි පාලනයේ කොටසක් බවට පත්වීමට තිබිණි. එසේ නමි මෙරට ඉතිහාසය කිනමි ආකාරයකට අර්ථකථනය වීමට තිබිණි ද? කංචිපුරමි මදුරාසි පාලනයට එකතුකිරීම නිසා අද ඒ ප්‍රදේශය තෙළිඟු බෞද්ධ ප්‍රදේශයක් නොව දෙමළ බෞද්ධ ප්‍රදේශයක් ලෙස හඳුන්වන්නන් ලංකාව මදුරාසි පාලනය යටකිරීමෙි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මුළු මහත් දිවයින ම දෙමළ බෞද්ධ රටක් ලෙස හැඳින්වීමට ඉඩ තිබිණි. ඒ කෙසේ වෙතත් ඔවුන් අතින් යාපන අර්ධද්වීපය, එනමි නාගදීපය, නමි නිසැකව ම දෙමළ බෞද්ධ ප්‍රාන්තයක් ලෙස හැඳින්වීමට ඉඩ තිබිණි. ඉතිහාසය පුරා සිංහලයන් අතින් සිදුවී ඇති ප්‍රධානම කාර්යය නමි යමි ථෙරවාදී ආකාරයක් රැකගැනීම ය. මෙරට ඉතිහාසය හා සංස්කෘතිය අඩුම තරමින් ගැමුණු රජතුමාගෙන් පසුව සිංහල බෞද්ධ වෙයි. අවශ්‍ය නමි සිංහල ථෙරවාද බෞද්ධ වෙයි. අද බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්ව ආධිපත්‍යයට හා එහි කොටසක් වූ ධනේශ්වරවාදයට ඇති ප්‍රබල ම අභියෝගයක් වනුයේ මෙි සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය ය. එය විශේෂයෙන් ම ආධ්‍යාත්මික අභියෝගයක් වෙයි. තම ආධිපත්‍යය වසාගැනීමට ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වය සිංහල බෞද්ධයනට නැති ආධිපත්‍යයක් ආරෝපණය කරමින් තව පැත්තකින් සිංහලයන්ට බෞද්ධ උරුමය අහිමි කිරීමට කටයුතු කරයි.

විද්‍යාලංකාර විවරණය

අපි සාපේක්‍ෂතාවාදීහු වෙමු. අපේ සාපේක්‍ෂතාවාදය ගොඩනැගීමට ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව මුල දී ඉහවල් වූ බව සැබෑ ය. එහෙත් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව නැතිව වුව ද සාපේක්‍ෂතාවාදී දර්ශනයක් ගොඩ නැගිය හැකි ය. එය එසේ නොවී නමි පමණක් එය පුදුමයට කරුණක් වීමට තිබිණි. ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව නොමැති ව සාපේක්‍ෂතාවාදී දර්ශනයක් ගොඩ නැගීමට නොහැකි නමි හා යමි අයුරකින් මෙි වන විට ද ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවක් බිහි නොවී තිබිණි නමි සාපේක්‍ෂතාවාදී දර්ශනයක් මෙකල ගොඩ නැගීමට නොහැකි වීමට තිබිණි. එහෙත් ඒ එසේ වන්නේ නො වෙි.

ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙි දී කෝපන්හේගන් විවරණය මගින් නිරීක්‍ෂකයාගේ කාර්යභාරය වැරදියට තේරුමි ගනු ලැබ ඇති බව පැහැදිලි ය. යමි නිරීක්‍ෂකයකු, එනමි විඤ්ඤාණයක් සහිත නිරීක්‍ෂකයකු, නොමැතිව අප යමි ගුණයක අගය මැනගෙන ඇති විට ඒ ගුණයෙහි ප්‍රතිබද්ධයෙහි (කලින් ද කියා ඇති පරිදි, උදාහරණයක් ලෙස පිහිටුම යන ගුණයේ ප්‍රතිබද්ධය ගම්‍යතාව වෙයි) අගය ගැන කිසිවක් කීමට නොහැකි ය යන්න ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙනි එන අනිශ්චය මූල ධර්මයෙන් කියැවෙයි. කෝපන්හේගන් විවරණය ඇරඹෙන්නේ මෙය පදනමි කරගනිමිනි. ඊනියා යථාර්වාදීහු ද තම විරෝධතා පටන් ගන්නේ ද අනිශ්චය මූල ධර්මයෙනි. ඔවුහු ඒ ප්‍රතික්‍ෂෙප කරති.  ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව සමිබන්ධයෙන් ගත්කල විද්‍යාලංකාරයේ අපි අනිශ්චය මූලධර්මයට පිටු නො පාමු. එහෙත් කෝපන්හේගන් විවරණය පසුපස නො යමු.

අනිශ්චය මූල ධර්මය පදනමි කරගන්නා කෝපන්හේගන් විවරණයෙන් ප්‍රධාන කරුණු දෙකක් ඉදිරිපත් කෙරෙයි. කලින් සඳහන් කළ ආකාරයට අනිශ්චය මූලධර්මයට අනුව ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය ගැන කිසිවක් කීමට නො හැකි ය. කෝපන්හේගන් විවරණයට අනුව එයින් කියැවෙන්නේ ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට කිසිම අගයක් නැති බවත් ඒ නිසා එවැනි අගයක් දැනගත නොහැකි බවත් ය. අගයක් නැත්නමි එලෙස අගයක් දැන ගැනීමට නොහැකි බැවින් එහි ගැටළුවක් නැත. එහෙත් කිසිම අගයක් නැතැයි කීම උපකල්පනයකට වැඩි දෙයක් නො වෙි. අයින්ස්ටයින් විද්වතා ඇතුළු ඊනියා යථාර්ථවාදීන්ට අනුව ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට යමි නිශ්චිත අගයක් තිබිය යුතු ය. එහෙත් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙන් ඒ අගය ගැන කිසිවක් නො කියැවෙන බැවින් ඔවුන්ට අනුව එපමණට ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව දැනුමි පද්ධතියක් ලෙස අසමිපුර්ණ ය.

පසුගිය ලිපියේ සඳහන් කෙරුණු ඊපිආර් විසංවාදයෙන් කෙරෙනුයේ එලෙස අගයක් ඇති බවත් එය දැනගත හැකි බවත් එහෙත් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙන් එයට පටහැණිව අනිශ්චය මූල ධර්මයක් ඉදිරිපත් කෙරෙන බවත් පෙන්වීමත් ය. බෝර් විද්වතා තමාට සුපුරුදු ආකාරයට අංශු දෙකම සමස්ත පද්ධතියක් ලෙස සැලකීමෙන් ඒ විසංවාදය සමනය කළේ ය. ඊනියා යථාර්ථවාදීන් ස්ථානීය යථාර්ථයක් ගැන කී දේ එමගින් ප්‍රතික්‍ෂෙප වූයේ ස්ථානීය යථාර්ථයක් පිළිබඳ ප්‍රශ්නය දර්ශනයෙන් බටහිර භෞතික විද්‍යාවට අත්පත් කරගනිමිනි. එහෙත් මෙරට භෞතික විද්‍යාඥයන් හෝ ඊනියා දාර්ශනිකයන් යැයි තම තමන් හඳුන්වාගන්නන් හෝ මෙි බව නොදන්නා බව ඔවුන් කියන කරන දෙයින් පැහැදිලි වෙයි. මෙරට ඊනියා යථාර්ථවාදීහු බොහෝ විට බටහිර භෞතික විද්‍යාව නොදනිතත් ඒ විද්‍යාවට ඇළුමි කරති. එය අගය කරති. එහෙත් ඔවුන් නොදන්නා කරුණ නමි 1982 දී ඇස්පෙ නමි ප්‍රංශ භෞතික විද්‍යාඥයා විසින් කරන ලද පරීක්‍ෂණයෙන් ඊනියා ස්ථානීය යථාර්ථවාදයට මරණීය පහරක් එල්ල වූ බව ය. ඒ මළකඳ නැගිටුවීමට මෙරට ඊනියා යථාර්ථවාදීන්ට නමි කෙසේවත් කළ නොහැකි කාර්යයකි. ඔවුන්ට කළ හැක්කේ මළකඳ කරගසාගෙන යෑම පමණකි.

බටහිර යථාර්ථවාදී භෞතික විද්‍යාඥයන් අනිශ්චය මූල ධර්මයට හා ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවට එල්ල කළ අභියෝග ඇස්පෙ පරීක්‍ෂණයෙන් පසු වැළලී ගියත් කෝපන්හේගන් විවරණයට තවත් ප්‍රශ්න ඇත. ඉහත සඳහන් ආකාරයට කෝපන්හේගන් විවරණයට අනුව ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට මැනීමට පෙර කිසිදු අගයක් නැත. එහෙත් ඒ ගුණයේ අගය මැනීමෙන් පසුව ඒ ගුණයට නිශ්චිත අගයක් හිමි වෙයි. දැන් ඒ අගය මැනීමට, ඒ සඳහා උපකරණ සකස් කිරීමට නිරීක්‍ෂකයකු සිටිය යුතු ය. ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට ඒ අගය ලබා දෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයා විසින් ය යන්න කෝපන්හේගන් විවරණයෙන් අපට ඉදිරිපත් කෙරෙන දෙවන කරුණ ය.

අප කලින් සඳහන් කර ඇති ආකාරයට මෙි නිරීක්‍ෂකයා පිළිබඳ කතාවෙන් හා ඇස්පෙ පරීක්‍ෂණයෙන් යථාර්ථයක් නැතැයි කීමට අපට ද සාධක ලැබිණි. මගේ ලෝකය පළමු මුද්‍රණය නිකුත් වූයේ ඇස්පෙ පරීක්‍ෂණයෙන් අවුරුදු හතරකට පමණ පසුව ය. (මගේ ලෝකයෙහි ඇස්පෙ යන්න සඳහන් වනුයේ ඇස්පෙක්ටි ලෙස ය. ඒ වරදකි. එයට හේතුව ඇස්පෙ යන්න ඉංගිරිසි අකුරෙන් ංසපඑචට ලෙස ලිවීම ය.) එහෙත් ප්‍රශ්නය වනුයේ ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට එලෙස අගයක් දෙන්නේ පරීක්‍ෂණය සැලසුමි කරන නිරීක්‍ෂකයා ද යන්න ය. නිරීක්‍ෂකයන් නැත්නමි භෞතික පද්ධතිවල ගුණ දැනගැනීමට, එහි අගය මැනීමට නොහැකි බව පැහැදිලි ය. එහෙත් ඒ පරීක්‍ෂණය වෙනත් ආකාරයකින් සිදුවුවහොත් ඒ අගය පද්ධතියට නැත් ද යන ප්‍රශ්නය ඇසීමට සිදුවෙයි.

අයින්ස්ටයින් විද්වතා ද මෙවැනි ප්‍රශ්නයක් බොහෝ කලකට පෙර අසා ඇත. ඔහුගේ ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ නිරීක්‍ෂකයකු හඳ නොබලන විට, හඳ නිරීක්‍ෂණය නොකරන විට, හඳ නැත් ද යන්න ය. මෙි ප්‍රශ්නයට කෝපන්හේගන් විවරණයේ පුරෝගාමින් දුන් පිිළිතුරක් ගැන කිව නො හැකි ය. එහෙත් මෙය වැදගත් ප්‍රශ්නයකි. නිරීක්‍ෂකයකු ඇතත් නැතත් හඳ පවතින්නේ ද යන ලෙස ද මෙි ප්‍රශ්නය ඇසිය හැකි ය.

කලින් සඳහන් කරන ලද පරිදි කෝපන්හේගන් විවරණය ඉදිරිපත් කළ අය ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදීහු වූහ. ඔිස්ට්‍රියානු ජාතිකයකු වූ අර්නස්ටි මාක් විද්වතා ආදීන්ගේ පුරෝගාමීත්වයෙන් බිහි වූ බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදය පෙරදිග දර්ශනවලින් ද ආභාසය ලබා ඇත. එහෙත් බටහිර බුද්ධිමතුන්ට ඇති ප්‍රධාන ප්‍රශ්නයක් නමි පෙරදිගින් ලබාගන්නා දේ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතියට ඇතුල් කරගැනීමෙි දී සිදුවන විකෘතීන් ය. ඉන්ද්‍රියගෝචර නොවන සංකල්ප දෙස බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ බුද්ධිමතුන් බැලුයේ එතරමි සුහද සිතකින් නො වෙි.

බටහිර ඇතැමි බුද්ධිමතුන්ට නිවිටෝනීය ගුරුත්වාකර්ෂණය ද ප්‍රශ්නයක් වූයේ ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවීම නිසා ය. බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයකු මෙන් ම දාර්ශනිකයකු ද වූ අර්නස්ටි මාක් විද්වතා භෞතික විද්‍යාවෙි දී පරමාණුව පවා පිළිගැනීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කළේ ය. ඔහු භෞතික විද්‍යාවෙි දී ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවූ අවස්ථිති සමුද්දේශ රාමු නො පිළිගත්තේ ය. ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදීන් ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සංකල්පවලට පමණක් පැවැත්මක් ඇතැයි පිළිගැනීමෙි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මාක් විද්වතා බටහිර භෞතික විද්‍යාවෙි නිරීක්‍ෂණ ඉන්ද්‍රිය ගෝචර සංකල්පවලින් පමණක් විස්තර කළ යුතු යැයි කියා සිටියේ ය. මාක් විද්වතා එමගින් තරුණ අයින්ස්ටයින් කෙරෙහි විශාල බලපෑමක් ඇති කළේ ය.

ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයේ අගය ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවීම හේතුවෙන් ඒ ගැන කතාකිරීම ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදයේ ආභාසය ලැබූ බෝර් විද්වතා ඇතුළු කෝපන්හේගන් විවරණයේ පුරෝගාමියෝ ප්‍රතික්‍ෂෙප කළහ. ඔවුහු එතැනින් ඔබිබට ගොස් ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට අගයක් නැතැයි කීහ. එමෙන් ම ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට අගයක් ලැබෙන්නේ නිරීක්‍ෂණය කිරීමෙන් පසුව බැවින් ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදියෝ ඒ අගය ලබාදෙන්නේ සවිඥානික නිරීක්‍ෂකයා ය යන ස්ථාවරයට පැමිණියහ. මෙය ඉන්පසු තවත් වර්ධනය වී සවිඥානික නිරීක්‍ෂකයකු නොමැතිව ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට කිසිම අගයක් අත්කරගත නොහැකිය යන තත්වයකට පත්විය.

විද්‍යාලංකාර විවරණය කෝපන්හේගන් විවරණයෙන් වෙනස්වන්නේ මෙි කරුණු සමිබන්ධයෙනි. අපි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය මනින තෙක් යන්න සංශෝධනය කර මනින තෙක් හෝ මැනෙන තෙක් හෝ ලෙස සකස්කර ගන්නෙමු. ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගය මනින තෙක් හෝ මැනෙන තෙක් හෝ එහි අගය ගැන කිසිවක් කීමට නොහැකි ය යන මතයේ අපිදු සිටිමු. එහෙත් අපි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට එතෙක් කිසිම අගයක් නැත යන්න ප්‍රතික්‍ෂෙප කරමු. අප කියා සිටින්නේ ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට අගය දෙකක් හෝ වැඩි ගණනක් හෝ ඇති බව ය. අගය දෙකක් හෝ වැඩි ගණනක් ඇති විට ඒ නිරීක්‍ෂණය කළ නොහැකි යැයි ද අපි කියා සිටිමු.

උදාහරණයක් වශයෙන් ක්වොන්ටමි අංශුවක ගම්‍යතාව (හා ශක්තිය) දත්විට එහි පිහිටුමට අගය එකකට වඩා ඇත. එයට අගයක් නොමැති බැවින් නොව අගය එකකට වඩා ඇති බැවින් අපට එය නිරීක්‍ෂණය කිරීමට නො හැකි ය. අපට නිරීක්‍ෂණය කළ හැක්කේ එක් අගයක් පමණක් ගන්නා ගුණ වෙයි. ඒ අපේ මනස හා පංචෙන්ද්‍රිය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයකි. ඇතැමි විට ඒ සියළු අගය නිරීක්‍ෂණය කළ හැකි නිරීක්‍ෂකයන් සිටිය හැකි ය. එවැනි නිරීක්‍ෂකයන් කවුදැයි යන්න පිළිබඳ ව දැනට අපට කළ හැක්කේ යමි යමි මත ඉදිරිපත් කිරීම පමණකි.

දැන් ප්‍රශ්නයක් විය හැක්කේ ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට එසේ එක් අගයකට වඩා ඇති බව අප දන්නේ කෙසේ ද යන්න ය. එයට ඉතා පැහැදිලි පිළිතුරක් වෙයි. ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙහි යමි ගුණයක් නිරීක්‍ෂණය කෙරී එහි ප්‍රතිබද්ධ අගය නිරීක්‍ෂණය කෙරී නැති විට අදාළ අංශුවෙහි හෝ පද්ධතියෙහි හෝ අවස්ථාව, මැණගෙන ඇති අගයට අයත් හිල්බටි අවකාශය නමින් හැඳින්වෙන දෛශික අවකාශයෙහි අයිගන් දෛශිකය යැයි කියනු ලැබෙන දෛශිකය මගින් හෝ ඒ ගුණයෙහි ප්‍රතිබද්ධ ගුණයෙහි අගයන්ට අයත් අයිගන් දෛශිකයන්ගේ සංයෝජනයක් මගින් හෝ නිරූපණය කළ හැකි ය. මනිනු ලැබීමෙන් පසුව හෝ මැනෙනු ලැබීමෙන් පසුව හෝ සිදුවන්නේ ඒ දෛශික සංයෝජනය වෙනුවට එක් දෛශිකයක් පමණක් ලැබීමත් අගය රාශියක් වෙනුවට එක් අගයක් පමණක් ලැබීමත් ය.

බටහිර විද්‍යාඥයන්ට නම් එය පිළිගැනීම එතරමි ප්‍රශ්නයක් නො වෙි. ඔවුහු ද එය තරංග ශ්‍රිතයේ කඩාවැටීම (collapse of the wave function)යනුවෙන් නමිකර පිළිගනිති. දෛශික රාශියක එකතුවක් වූ තරංග ශ්‍රිතය වෙනුවට එක් දෛශිකයක ශ්‍රිතයක් බවට පත්වීම එලෙස කඩාවැටීම ලෙස නමි කෙරෙයි. බටහිර විද්‍යාඥයන්ට ඇති ප්‍රශ්නය මනින තෙක් හෝ මැනෙන තෙක් යන්නෙහි මැනෙන තෙක් යන්නෙන් කුමක් අදහස් වන්නේ ද යන්න ය. ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදීන්ට නිරීක්‍ෂකයකු නොමැතිව මැනෙන තෙක් යන්න තේරුමක් නැති ප්‍රකාශයකි. මැනීමට නමි සවිඥානික නිරීක්‍ෂකයකු සිටිය යුතු බව ඔවුන්ගේ මතය වෙයි. අනෙක් අතට යථාර්ථවාදීන්ට නිරීක්‍ෂකයා යන්න ම පිිළිගත හැක්කක් නො වෙි. නිරීක්‍ෂකයකු නිරීක්‍ෂණය කළත් නැතත් ක්වොන්ටමි අංශුවල ගුණයකට අගයක් ඇති බවත් ඒ අගය කුමක්දැයි කීමට ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවට ක්‍රමයක් නැති බවත් ඒ නිසා ක්වොන්ටමි භෞතිකය අසමිපුර්ණ බවත් ඊනියා යථාර්ථවාදීහු කියති.

THE IMPORTANCE OF LEARNING ENGLISH/ MATHEMATICS IV

If somebody wants to learn English or Mathematics for its own sake then it could be said that is his/her business, but then once again one could ask as to what made him/her learn English. Surely those lived in Sri Lanka before the nineteenth century would not have had an interest in learning English for its own sake as not many people would have heard of Shakespeare in the eighteenth century or before that. Even in the twenty first century how many Sri Lankans showed any interest in the Galle Literary Festival, though it was an occasion to be discussed in the English language newspapers with all the boycotts and statements against Sri Lanka by so called intellectuals such as Chomsky who could be misled easily as any publicity seeker could be, and Arundathi Roy who is only a lapdog (or lapbitch) of the western Christian modernity. Chomsky and Roy are both publicity seekers and the general public in USA and India, not to mention in Sri Lanka are not interested in their statements. At least Chomsky had been a distinguished linguist in the western Judaic Christian culture before he became a so called public figure but what about Roy who was pushed up by the western establishment as a goddess of big things with the publication of her novel.

There is no record of Ven. Thotagamuwe Shri Rahula Thera knowing any English though he has had a knowledge of six languages. It is very unlikely that Barana Ganithaya had any knowledge of western Mathematics, how important that subject would have been in the west at that time. There is no record of Euclid being translated into Sinhala, or anybody learning it in Greek before the Dutch established the schooling system, though books in Mathematics in Sanskrit such as Lilavathi had been translated into Sinhala. It has to be made clear that Bharath Mathematics is different from western Mathematics and did not have the concept of a so called proof following Aristotelian logic. Even Ramanujan who is easily the best, if not the only Tamil and Asian Mathematician of modern times did not have the concept of a proof and he was mainly a man of the Suthra tradition of Bharath Mathematics. Had he been in Chennai without going to Cambridge on Hardy’s initiation he could have given the world many more suthras on infinite series.

If I was living in Sri Lanka or Sinhale during the period Elara was reigning in Anuradhapura I would not have spent my time learning Mathematics (I did not learn English even in the second half of the twentieth century) , but would have learnt most probably Angam Pora in order to defeat Elara’s army. Whether one likes it or not we study something because it interests us or useful or important or whatever but all these have been decided for us by the society, unless of course we create our own knowledge, but even then creation is done based on a paradigm or more broadly a chinthanaya, and it is impossible to escape from the influence of these social factors. When the Bosathananvahanse did pas maha belum (five great surveys) from Thavthisa what essentially he did was to select the land and the culture (chinthanaya) that would help him to attain Buddhathva. If the Bosathananvahanse was born in what are now known as England or Wales or Iceland or even Japan he would not have attained Buddhathva in spite of the fact that he had the strength of the Parami Dharma he had perfected.

English and western Mathematics did not become important but have been made important by the society, meaning very often by those who take decisions on behalf of the society. Who are the people who take decisions in this society regarding Education? The decisions are made again by those who have been exposed to some kind of western education, and it is very rarely a person can break off from western Christian modernity once he/she is exposed to it. It is not because western Christian modernity is superior intrinsically but because it has been made superior through political power and manipulation. If one were to go to a person exposed to western Christian modernity and the corresponding education one would naturally get the impression that the western education is superior and that the three r’s representing abstract thinking are very important.

The Sinhala tradition in particular and the Bharath tradition in general refer to the Bahushruthas or those who have heard many things, and not literate, in spite of the fact that the Sinhala people had an alphabet and would have read at least some of the inscriptions that are found from Nagadeepa to Devundara in the island. As I have mentioned the level of abstraction among the Sinhalas is not up to that of the Jews and it is reflected in creating new knowledge in western disciplines. I have nothing against those Ph. D’s and first classes a reader had mentioned as creators of knowledge, but I am afraid none of them were creators of knowledge as such and were nowhere near the Nobel Prize winners and other award winners in science or even literature. (I mention these awards, not because I have any admiration for them but since they are the yardsticks of western knowledge) Even if some of the novels and poems by some of the “giants” in Sinhala literature are translated into English it is very unlikely that they would be awarded the Nobel Prize as they have not grasped the essence of the western culture. Neither have they portrayed the Sinhala culture for the westerners. Most of them have only written western novels and western poems in Sinhala. Sinhala poetry is not meant to be read (kiyaveema) but meant to be “sung” (keema) and the modern day Sinhala poets are only trying to generalize personal experiences and thus trying to abstract them without realizing that they are not good at abstracting. Dr. Gunadasa Amerasekera who tried recently to write personal stories and experiences without abstracting them very much, but sometimes taking credit for what others have done, has been criticized by the “establishment” for not generalizing and abstracting.

The pundits are lamenting that people are not reading books these days and that not many novels are sold. They claim that when it comes to poetry it is worse. Who are these pundits who express these views? They are invariably people who have been exposed to western Christian modernity either in English or Sinhala (Tamil) and what they do not realize is that even those days these novels and poems were not bought by the ordinary people. These books were prescribed for examinations and those who wanted to enter the university had to read them. The older generation could be brainwashed by lecturers on the importance of the western novel and the free verse but the younger generation who mainly came from the villages without much exposure to the western “values” could not be brainwashed that easily. Though the novels by the “giants” are not sold people buy books by late Mr. Jayasena Jayakody, even though they are not prescribed for public examinations. All that I am trying to say is that most of the so called bilingual giants were only trying to emulate western novelists, short story writers or poets without much success within the standards set up by of the west. Neither they went in search of a Sinhala tradition and finally it fell on the shoulders of people such as late Jayasena Jayakody to at least pave the way for the future generation to look for such tradition. (To be continued)

2011.03.02

Copyright Prof. Nalin De Silva

ක්වොන්ටම් භෞතිකයෙන් නිරීක්ෂකයන් එළවමු

ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන ඉලෙක්ට්‍රෝනයක ගම්‍යතාව හෝ පිහිටීම හෝ වෙනත් ගුණයක් හෝ දැනගැනීම සඳහා “උපකරණයක්” අවශ්‍ය බව අපි කීවෙමු. ඒ අප වැනි නිරීක්‍ෂකයන්ට ය. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් අප වැනි නිරීක්‍ෂකයන්ට ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් වැනි ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන ක්වොන්ටමි අංශුවක ගුණයක් මැනගැනීමට යමි “උපකරණයක්” අවශ්‍ය වෙයි. එවිට ඉලෙක්ට්‍රෝනය “උපකරණය” සමග ගැටී අපට යමිකිසි අගයක් ලබාදෙයි. අප වැනි නිරීක්‍ෂකයකු යනුවෙන් මෙහි දී බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයන් අදහස් කරන්නේ විඥානයක්් සහිත නිරීක්‍ෂයෙකි.

අනිශ්චය මූලධර්මයට අනුව ඉලෙක්ට්‍රෝනයක හෝ වෙනත් ක්වොන්ටමි අංශුවක හෝ යමි ගුණයක් දත්විට එහි ප්‍රතිබද්ධ (conjugate) ගුණය දැනගත නො හැකි ය. නිරීක්‍ෂකයාට කිව හැක්කේ “උපකරණයක්” යොදාගනිමින් ප්‍රතිබද්ධ ගුණය මැන්නොත් එහි අසවල් අගය ’ලැබීමට අසවල් සමිභාවිතාව ඇති බව පමණ ය. නිරීක්‍ෂකයා ඒ ප්‍රතිබද්ධ ගුණය මනින තෙක් අංශුවෙහි එම ගුණය ගැන, එනමි එහි අගය ගැන නිරීක්‍ෂකයාට කිසිවක් කිව නොහැකි ය. කෝපන්හේගන් විවරණය අනුව ඒ ගුණය ගැන කතාකිරීම ද තේරුමක් නැත.

එම විවරණය අනුව එයටත් වඩා දෙයක් කියැවෙයි. ඒ අනුව අදාළ ප්‍රතිබද්ධ ගුණයට අගයක් ලබාදෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයා ය. අප මෙය තරමක් දුරට තවත් විග්‍රහ කළ යුතු ය. ඒ සඳහා අංශුවක පිහිටිම හා ගම්‍යතාව යන ප්‍රතිබද්ධ ගුණ සලකමු. අප අංශුවක ගම්‍යතාව (ඒ සමග ශක්තිය) දන්නේ නමි එවිට එහි පිහිටීම ගැන අපට කිසිවක් කිව නො හැකි ය. අංශුව අසවල් තැන නිශ්චිත ව ඇතැයි කීමට අපට නො හැකි ය. අපට කිව හැක්කේ අප අංශුවෙි පිහිටීම දැන ගැනීම සඳහා “උපකරණයක්” යොදාගතහොත් එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අංශුවට අසවල් තැන පිහිටීම සඳහා අසවල් සමිභාවිතාවක් ඇත යන්න ය. දැන් අපට අදාළ “උපකරණය” යොදාගැනීමෙන් අංශුවෙි පිහිටීම දැනගත හැකි ය. එවිට අංශුවට පිහිටිය හැකි ස්ථානවලින් එකක් ලැබෙනු ඇත.

කෝපන්හේගන් විවරණයට අනුව අංශුවෙි පිහිටීම මැනීමට පෙර එයට පිහිටීමක් නැත. වෙනත් අයුරකින් කිවහොත් එසේ අංශුවෙි පිහිටීම මැනීමට පෙර අපට අංශුවෙි පිහිටීම නිරීක්‍ෂණය කළ නො හැකි ය. බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදය (positivism) අනුව නිරීක්‍ෂණය කළ නොහැකි දේ ගැන කතාකිරීමෙි තේරුමක් නැත. එබැවින් අංශුවෙි පිහිටීම මැනීමට පෙර අංශුවෙි පිහිටීම ගැන කතාකිරීම තේරුමක් ඇති දෙයක් නො වෙි. අපට කළ හැක්කේ අංශුවෙි ගම්‍යතාව මෙපමණ යැයි කීම පමණකි. ඒ ගම්‍යතාව නිරීක්‍ෂණය කර ඇති බැවිනි. අංශුවෙි ගම්‍යතාව අපට ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වෙි. එහෙත් එවිට පිහිටීම ප්‍රත්‍යක්‍ෂ නො වෙි. මෙහි දී ප්‍රත්‍යක්‍ෂ යන්න පංචෙන්ද්‍රිය ගෝචර ප්‍රත්‍යක්‍ෂය පමණක් වෙි. බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදයට වෙනත් ප්‍රත්‍යක්‍ෂයක් නැත.

අංශුවක ගම්‍යතාව ප්‍රත්‍යක්‍ෂ වී ඇති විට අපි එහි පිහිටීම දැනගැනීම සඳහා යමි “උපකරණයක්” යොදාගනිමු. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අංශුවට යමි පිහිටීමක් ලැබෙයි. ඉන් අදහස් කරන්නේ අංශුවට පිහිටීම ලබාදෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයා ය යන්න ද? කෝපන්හේගන් විවරණයට අනුව නමි ඒ එසේ ය. එසේ වන්නේ නිරීක්‍ෂකයා අංශුවෙි පිහිටීම “උපකරණයක්” යොදා දැනගැනීමෙන් පසුව පමණක් අංශුවට පිහිටීමක් ලැබීම ය. එහෙත් බටහිර ඇතැමි භෞතික වි්‍යාඥයෝ ඒ විවරණය හා ඉන් ලැබෙන නිගමන නො පිළිගත් හ. ඒ අතර අයින්ස්ටයින් විද්වතා ද විය.

අප කෝපන්හේගන් විවරණය සමග එකඟ නොවන්නේ අයින්ස්ටයින් විිද්වතා ඇතුළු පිරිසක් ඒ නොපිළිගන්නා නිසා නො වෙි. ඔවුන් ඒ සමග එකඟ නොවූයේ බටහිර වාස්තවික යථාර්ථවාදීන් ලෙස ය. කෝපන්හේගන් විවරණයෙන් ලැබෙන නිගමනයකට විරුද්ධව අයින්ස්ටයින් පොඩොල්සිකි රොසන් යන විද්වතුන් තිදෙනා නමින් හැඳින්වෙන විසංවාදයක් ද වෙයි. සාමාන්‍යයෙන් ඊපිආර් විසංවාදය (EPR Paradox) නමින් හැඳින්වෙන එයින් කියැවෙන්නේ ඇතැමි භෞතික පද්ධතියක යමි ගුණයක් මැනීමට පෙර එහි අගය කල්තබා නිගමනය කළ හැකි බවත් එහෙත් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙන් එය තේරුමි කර දිය නොහැකි බවත් ය. එහෙත් කෝපන්හේගන් විවරණයේ නියමුවකු වූ බෝර් පඬිවරයා එයට සාර්ථක පිළිතුරක් දුන්නා පමණක් නොව 1982 දී ඇස්පෙ නමි ප්‍රංශ විද්‍යාඥයෙක් පරික්‍ෂණයක් මගින් බෝර් පඬිවරයා නිවැරදි බව පෙන්වා දුන්නේ ය.

බටහිර යථාර්ථවාදීන් විසින් කෝපන්හේගන් විවරණයට විරුද්ධව ඉදිරිපත්කරන ලද තර්ක නිෂ්ප්‍රභ වී ඇති බැවින් ඒ ගැන වැඩිදුර සාකචිඡාවක් අනවශ්‍ය වෙි. එහෙත් යමිකිසි අගයක් මැනීමට නිරී’ක්‍ෂකයකු අවශ්‍ය ද යන්න අපට ප්‍රශ්නයක් වෙයි. අප කෝපන්හේගන් මතය පිළිගතහොත් අංශුවල හා පද්ධතිවල ප්‍රතිබද්ධ ගුණ ලැබෙන්නේ නිරීක්‍ෂකයන් මැදිහත් වී නිරීක්‍ෂණ කළහොත් පමණකි. මෙි නිරීක්‍ෂකයන් සවිඥානික නිරීක්‍ෂකයන් විය යුතු බව අවිවාදයෙන් පිළිගැනෙයි. මෙයින් අදහස් වන්නේ විඥානයක් සහිත නිරීක්‍ෂකයන් නොමැතිව ක්වොන්ටමි අංශුවල හා පද්ධතිවල ප්‍රතිබද්ධ ගුණ දැනගැනීමට නොහැකි බව ය. බටහිරයන් විඥානයක් සහිත නිරීක්‍ෂකයන් ලෙස මෑතක් වන තුරුම සැලකුවෙි දෙවියන් වහන්සේ හා මිනිසුන් පමණ ය. දැන් බටහිර විද්‍යාඥයන්ගෙන් කිහිප දෙනකු තිරිසන් සතුන්ට ද විඥානයක් ඇති බව පිළිගැනීමට සූදානමි බව පෙනෙයි.

අපි විශ්වය පැත්තකට දමමු. අපේ ක්‍ෂිරපථ මන්දාකිණිය ද පෘථිවිය හැරෙන්නට සෙසු සෞර්ය ග්‍රහ මණ්ඩලය ද පැත්තකට දමමු. මෙි පෘථිවියේ වුවත් තවමන් මිනිස් ඇසකට නොගැටුණු පෙදෙස් කෙතරමි වෙි ද? ඒ ප්‍රදේශවල නිරීක්‍ෂණ කිරීමට මනුෂ්‍ය නිරීක්‍ෂකයන් නැත. එයින් කියැවෙන්නේ ඒ ප්‍රදේශවල ක්වොන්ටමි අංශුවල හා පද්ධතිවල ඇතැමි ප්‍රතිබද්ධ ගුණ තවමත් නිරීක්‍ෂණය වී නොමැති බව ද? උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත් පරමාණුවක ක්‍ෂයවීම නිරීක්‍ෂණය කිරීමට මනුෂ්‍ය නිරීක්‍ෂකයකු නොසිටියහොත් ඒ පරමාණුව ක්‍ෂය නොවී පවතින්නේ ද? එසේත් නැත්නමි පරමාණුව ක්‍ෂයවීම හා ක්‍ෂයනොවීම යන අවස්ථා දෙකෙහි ම පසුවන්නේ ද?

මෙි ප්‍රශ්නය සුප්‍රසිද්ධ ෂ්රොඩිංගර්ගේ බළලා සමිබන්ධයෙන් ඇසිණි. මෙි ෂ්රොඩිංගර් විසින් ඉදිරිපත්කරන ලද චිත්ත පරීක්‍ෂණයකි. අපි මෙය කලින් සාකචිඡාකර ඇත්තෙමු. ඉතා දළ වශයෙන් කිවහොත් ඒ පරීක්‍ෂණයෙහි මනාව වසන ලද කාමරයක ඇති බළලකුගේ ජීවිතය පරමාණු කැටියක් සමග බැඳී ඇත. ඉන් පරමාණුවක් ක්‍ෂය වුවහොත් බළලා ජීවිතක්‍ෂයට පැමිණෙයි. කිසිදු පරමාණුවක් ක්‍ෂය වී නොමැති නමි බළලා ජීවත් වෙයි. දැන් පරමාණුවක් ක්‍ෂය වී ඇති අවස්ථවෙහි මෙන් ම ක්‍ෂය නොවී ඇති අවස්ථාවෙහි ද පසුවන්නේ නමි (ප්‍රතිබද්ධ ගුණයක් ලෙස) එවිට බළලා ද ජීවත් වී මෙන් ම මියගොස් ද සිටිය යුතු ය.

ඒ ඉතා අස්වාභාවික තත්වයක් බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නො වෙී. ෂ්රොඩිංගර් විද්වතා බළලාගේ ජීවිතය පිලිබඳ ප්‍රශ්නය බෝර් විද්වතා ප්‍රමුඛ කෝපන්හේගන් විවරණ මණ්ඩලයට යොමු කළ විට ලැබුණේ සුපුරුදු පිළිතුර ය. එනමි කාමරය හැර නිරීක්‍ෂණය කරන තුරු ඒ ගැන කතාකිරීම තේරුමක් නැති දෙයක් බව ය. එහෙත් බළලාට එය ජීවිතයත් මරණයත් අතර ප්‍රශ්නයකි. බටහිරයන්ට බළලාට විඥානයක් නැතැයි කියා ඇඟ බෙිරාගත හැකි ය. එහෙත් අපට එසේ කළ නො හැකි ය. ජීවිතයක් යනු ජීවිතයකි.

අනෙක් අතට බටහිරයන්ට මෙහි දී ගැලවීමට තවත් විකල්පයක් වෙයි. බළලාට විඥානයක් තිබිණි නමි ඌ ඒ සියල්ල නිරීක්‍ෂණය කරන බවත් එවිට තමා මියගොස් ඇත් ද නැත් ද යන්න වග බළලාට ම දැනගත හැකි වන බැවින් ප්‍රශ්නය එතැනින් කෙළවර වන බවත් ඔවුන්ට කිවහැකි වෙයි. එහෙත් බළලාට විඥානයක් නැත්නමි ඌට එක්විට ම ජීවත්වීමට හා මියයෑමට සිදුවෙි ද? බෝර් විද්වතා ඇතුළු කෝපන්හේගන් විවරණය අනුගමනය කරන්නන් බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදය අනුව යමින් නිරීක්‍ෂණය කරන තෙක් ඒ ගැන කතාකිරීම තේරුමක් නැතැයි කීව ද එය පිළිගත හැකි නො වෙි. එලෙසම මිනිස් ඇසකට නොගැටුණු පෙදෙස්වල පරමාණු තවමත් ක්‍ෂය වූ අවස්ථාවෙි මෙන් ම ක්‍ෂය නොවු අවස්ථාවෙි ඇතැයි යන්න ද පිළිගත නො හැකි ය. එය චතුස්කෝටිකයේ අන්ත හතරෙන් ඒකාන්ත පිළිතුරක් දිය යුතු අවස්ථාවකි.

ඇතැමි බටහිරයෝ විඥානය සහිත නිරීක්‍ෂකයා ලෙස මෙවැනි අවස්ථාවල දී දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරිපත් කරති. ඒ එසේ නමි ෂ්රොඩිංගර්ගේ බළලා පිළිබඳ ප්‍රශ්නයේ දී ද යෙදිය හැකි ය. දෙවියන් වහන්සේගේ විඥානය හැම තැනම හැම විට ම ඇතැයි කියන බැවින් පරමාණුව ක්‍ෂයවීම ද දෙවියන් වහන්සේගේ විඥානයට හසුවිය යුතු ය. එවිට බළලා ජීවත්වන්නේ ද මියගොස් ඇත් ද යන වග ද දෙවියන්වහන්සේ දැනගත යුතු ය. එහෙත් අවාසනාවකට එවිට බළලා සමිබන්ධ තවත් කරුණු ද දෙවියන් වහන්සේගේ විඥානයට හසුවිය යුතු ය.

අපි මෙි ප්‍රශ්නයේ දී ද ක්වොන්ටමි භෞතිකය පිළිබඳ වෙනත් කරුණුවල දී ද ඊනියා නිරීක්‍ෂකයා පළවා හරිමු. මෙි නිරීක්‍ෂකයා බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතවාදය නිසා ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවට රිංගාගත් තැනැත්තෙකි. කලක දී මම ද මෙි නිරීක්‍ෂකයා ඇතැයි විශ්වාස කළෙමි. යථාර්ථය, වාස්තවිකත්වය ආදිය මෙි නිරීක්‍ෂකයා අතින් නැතිවන්නේ ය යනු මගේ වැටහීම විය. එහෙත් දැනුමෙි සාපේක්‍ෂත්වය රඳා පවතින්නේ මෙි නිරීක්‍ෂකයා මත නොවන බව මගේ ලෝකය කෘතියෙහි තුන්වැනි මූද්‍රණය නිකුත්කරන කාලයෙහි දී ද මට අවබෝධ වී තිබිණි. දැනුමෙි සාපේක්‍ෂත්වය යන්න ක්වොන්ටමි භෞතිකය මත පදනමි වන්නක් නොවන බව ඒ කෘතියෙහි තුන්වැනි මුද්‍රණයට ලියන ලද පෙරවදනෙහි සඳහන් කර ඇත.

අපි ක්වොන්ටමි භෞතිකයෙන් සියළු නිරීක්‍ෂකයන් එළවා දමමු. නිරීක්‍ෂකයන් ඇතත් නැතත් පරමාණු ක්‍ෂය වෙයි. පරමාණුව ක්‍ෂය වී ද නැත් ද යන්න සිදුවීමට නිරීක්‍ෂකයකු අවශ්‍ය නො වෙි. නිරීක්‍ෂකයා සිටියත් නැතත් පරමාණුව එක්කෝ ක්‍ෂය වී තිබිය යුතු ය. නැත්නමි ක්‍ෂය නොවී තිබිය යුතු ය. එසේ නමි ඒ යථාර්ථයක් ද වාස්තවිකත්වයක් ද ආදී ප්‍රශ්න ඇසිය හැකි ය. ඒ කිසිසේත් ම එසේ නො වෙි.

දැනුමෙහි සාපේක්‍ෂත්වය යනු හුදු නිරීක්‍ෂණය පමණක් නො වෙි. පරමාණුව පරමාණුව ලෙස ගැනීම ම සාපේක්‍ෂ ය. ඒ දැනුම ඇත්තේ ඇතැමි සංස්කෘතිවල පමණකි. පරමාණුව යන්න පවා සෑම සංස්කෘතියකට ම පොදු වූ දැනුමක් නො වෙි. බටහිර විද්‍යාවෙි වුව ද පරමාණුව යන එකම වචනය යොදා ගත්ත ද විවිධ පුද්ගලයන්ගේ පරමාණුව පිළිබඳ සංකල්ප වෙනස් ය. ග්‍රීකයන්ගේ පරමාණුව නො සැලකුව ද රදර්ෆඩි විද්වතාට පෙර බටහිර භෞතික විද්‍යාවෙි පරමාණුව සමිබන්ධයෙන් තිබූ සංකල්පය එතුමාගෙන් පසුව වෙනස් විය. රදර්ෆඩි විද්වතාට පෙර තිබුණේ පඨවි ධාතුවෙන් ආඪ්‍ය වූ පරමාණුවකි. එහෙත් ඉන්පසුව පරමාණුවෙි මැද න්‍යෂ්ඨියක් තිබූ අතර ඈතින් ඉලෙක්ට්‍රෝන න්‍යෂ්ඨිය වටා ගමන් කෙළේ ය. පරමාණුවෙි වැඩියෙන් වූයේ හිස් අවකාශයකි. බෝර් විද්වතා ඒ පරමාණුව ද වෙනස් කෙළේ ය. අද පරමාණුව යනු ෂ්රොඩිංගර් සමීකරණයේ විසඳුමකි.

THE IMPORTANCE OF LEARNING ENGLISH/ MATHEMATICS III

At the outset I must thank Mr. Eric J. de Silva and Mrs. Goolbai Gunasekera for presenting their views on two different aspects I had mentioned in the previous articles. They are both eminent educationists who have empathetic and sympathetic views with what I had to say on what they have found to be interested in the articles, though I do not know any one of them personally. It is strange that though I have lived for more than sixty five years I know only a handful of people outside the university circles and that most of the people in the university system do not agree with me on most of the things I have to say. I do not jump into any conclusions from these two observations not because I have a little knowledge of western Mathematics, but since my Sinhala Buddhist culture which I rediscovered about thirty years ago does not encourage me to do so.

I was brought up in a semi urban environment, and had my entire education in Sinhala, until I was fourteen years old, and as I have said in a previous article my knowledge of English was very poor. I resented English and I must say that I had an aversion to learning English. At the age of fourteen I had to learn Pure Mathematics, Physics and Chemistry in English and the following year I was introduced to Applied Mathematics and Advanced Mathematics again in English. At the end of that year, to be precise in December 1960, fifty long years ago, I sat the GCE (Ordinary Level), offering the three Mathematics subjects, Physics and Chemistry in English, Buddhism in Sinhala, the remaining two subjects being Sinhala and English. Learning Mathematics in English was not much of a problem as in a sense Mathematics is a language by itself. The principles in Physics had to be grasped in the language of Mathematics as my English was poor to express them in that language. It was only years later that I came across a statement by none other than Einstein himself, the epitome of Judaic Christian Chinthanaya, who had said something to the effect that if one could not explain Physics without resorting to Mathematics, then one has not understood Physics. Western science or any other discipline has to be taught in a language that the student knows (in which he feels at home – some Sinhalas and Tamils may feel at home in English) and not in a subject in which he has a very superficial knowledge if at all and which is foreign to him. In my case English is still foreign to me.

With Chemistry it was worse as only a few principles could be expressed in Mathematics. I had to cram the principles and I was not good at cramming or remembering so called facts. I am not good at all remembering poems, gathas etc., and the only song I know completely is the National Anthem. To make matters worse very often I could not express the practical procedure to the satisfaction of the teacher. When the teacher was famous Mr. E. C. Gunasekera all hell broke lose, but I must mention that unlike some other teachers he never ridiculed me (once a teacher, when I pronounced the O in boy as in “godaya”, wanted to know whether I was attending ….. central school.), and in fact I thought that he had some admiration for me. He was my class teacher in the University Entrance class, the present GCE (AL) class, and when I wanted to apply to enter the Faculty of Science, instead of the Faculty of Engineering (those days in filling the application form to sit the University Preliminary Examination or the Entrance Examination as it was called, one had to mention the Faculty one wished to apply) he encouraged me to do so. (A cynic might say that in any event I would not have entered the Faculty of Engineering, but to the dismay of such people I won a University Entrance Exhibition in spite of having failed in Chemistry). He taught me to be clear and logical in thinking, remember that happened outside the Mathematics class, and taught indirectly, perhaps not realizing what he was doing, the demerits of linear Aristotelian logic.

Once he was not satisfied with the definition of an acid given by the fourteen year old brats and wanted us to explain definition. Not surprisingly nobody in the class was capable of explaining definition and then he wanted us to define explanation! At that time I did not understand the significance of these orders (they were not questions coming from that much respected and loved teacher) but more than twenty years later it propelled me towards what can be called cyclic chinthanaya. Before English was made the language of instruction I was not afraid when questions were asked by the teachers, except in the English class, and sometimes I did not hesitate to ask questions involving fundamentals from the teachers. However, this changed with the introduction of English, and I wanted to hide my face in the class as I did not want the teachers to question me. How often I have found my own students in the university doing the same if they are questioned in English. Invariably throwing the Faculty decisions through the windows of the lecture theatre I resort to Sinhala as I want my students to learn and to be creative if possible at least in other fields, rather than be crammers sticking to the Faculty decisions on instructing in English. It is unfortunate that the Vidyalankara and Vidyodaya Universities are not instructing the students in the respective Faculties of Science in Sinhala after the first semester of the first year, thus going against the 1959 Act that established those universities. In spite of teaching science in English we have not produced a single FRS, who has come up with a new concept or theory in any scientific field, (the Sri Lankan who became a FRS few years back does not belong to this category) not to be confused with FRCS and other medical fellows who can be found in abundance. No Nobel Prize has been won by a Sri Lankan in a scientific discipline in spite of so many of them having worked in the western countries for the best part of their lives. It has to be emphasized that I do not attach much value to these Fellowships, Prizes and Awards, but I mention them as they reflect the so called standards in western knowledge.

Einstein’s statement which I came across while being a postgraduate (or graduate in American parlance) student in Theoretical Astrophysics at the University of Sussex, brought me down to earth both literally and literary. I had been working on Cosmology and applications of General Relativity in Astrophysics, and the formulator of Relativity and Cosmology himself was telling me that I do not understand what I was talking about, though not in the same spirit it is stated regarding Mathematics. I began to wonder what would have happened if Einstein had to study Physics in English and not in German. Einstein was not famous for his Mathematics and had to depend on his teacher Minkowski and others later in life for help in Mathematics. If he had had to learn Physics in English at the gymnasium, it is very likely that he would not have ended up even as a clerk in the patent office. The national revolutions in Europe that made those countries independent of Latin (and Greek) did not want to succumb to English. This is reflected in the attitudes of the European Union, and the westerners would have most probably lost Lagranges, Boltzmans, Foucaults (not the recent Philosopher), Descarteses, Plancks, Einsteins, Bohrs, Schrödingers, Heisenbergs, Hilberts, Gödels, Machs, Wittgensteins and even Marxs if English had been the language of instruction in the respective countries. I am now not a sympathizer of western Physics, western Mathematics, western Philosophy or Marxism, but the western world would have been much poorer, of course relative to their culture and western Christian modernity, had Europe lost even a few of them. Most people are most creative when they are young and roughly below the age of thirty five years, Planck being an exception to this “rule”, and I consider it as a crime to teach whether Arts or Science subjects in English up to undergraduate level. Once a student has grasped the fundamentals he could be instructed in English or even in Latin if it is necessary but instructing a child or a young adult in a foreign language that he or she has not properly grasped is likely to kill the creative abilities of the person concerned in the other fields as well. When those who had come from English speaking families could not become FRS, knowing not only the “correct” pronunciation but the nuances, idioms and other subtleties of the English language what could be expected from the others who did not have those capabilities? I am not suggesting for a moment that learning western science in Sinhala will make the students more creative in those disciplines but at least that will open their eyes to contradictions in the culture in which science is created and the culture of the Sinhalas, and make them creative in other fields such as Philosophy (non western). Only some of those who are deeply immersed in the Judaic Christian culture have the potential to create knowledge in western science. The others can obtain their Ph.D’s. (To be continued)

Copyright Prof. Nalin De Silva

THE IMPORTANCE OF LEARNING ENGLISH/ MATHEMATICS II

When a subject or a module or a topic is not made compulsory people learn due to various reasons. However, in general they have to learn something that has already been created by somebody else and often what has been accepted by the society in which he lives. The acceptance could be due to long term experience that what is learnt is useful to the broader objectives that the society is trying to achieve or due to various other factors. However, there is another kind of “acceptance”, where the subject matter is imposed on the society by alien agencies. Very often these agencies are colonial powers. Of course, there are the creators of knowledge who create new knowledge and among them there are people who would propagate what they have created. They are also in a sense trying to impose their views but they are different from the colonial powers as the former would very often try to convince others without resorting to political means. When I mention creators of knowledge I do not think in general of those so called contributors to knowledge who are after postgraduate degrees. They are very often only solvers of some peripheral problems or glorified collectors of facts, reporters, designers of questioners sample collectors etc.

In Sri Lanka like in the other countries we have what the western education specialists call the formal and the informal sectors. The so called formal sector is controlled entirely by the west whether we have educators from the western countries or not. In the bad old days we had educators (teachers, principals, education officers, vice chancellors, lecturers etc.,) from the “mother country” (do not ask me whose mother is) itself but at present except in the case of few schools we have local educators but that does not mean that the bad old days are over. The educators in Sri Lanka still follow the English and now the Americans as well. I know how much I have suffered as a student and as a teacher as I had to follow what the English and the Americans have dictated to us. The university autonomy is nothing but humbug, and the faculty boards and the senates have no option but to imitate the western syllabi and curricula. The so called educated people are products of this system and today I find some resistance within the Faculty of Science of the former Vidyalankara University renamed University of Kelaniya by none other J R Jayawardhane through an Act of Parliament, to the Bhavana programme that I as Dean of the Faculty have introduced after hours, mind you after hours and not within the time table. There is resistance to experiments on what I would call Sinhala govikama and Sinhala vedakama which we have commenced at Vidyalankara. The protestors have been told by somebody that these practices are not scientific, and they think that the work I have initiated does not comply with the so called scientific method. As far as I am concerned there is no scientific method as such and these are only ideas that have been propagated throughout the world in order to maintain the hegemony of western knowledge that includes western science. Western science has been lifted to a status of so called objective knowledge that is supposed to approach objective reality, with the assistance of so called Philosophy of Science that has been created again in the west.

The importance of learning English/Mathematics has to be discussed in this background. Who decided that English and Mathematics are two important subjects? Who decided that they are useful subjects? I know that in my case my creativity in the field of knowledge was set back by at least ten years as a result of having to learn western science in English, and I still feel after fifty years that I would have been better off if I had my undergraduate education in Sinhala. Those who read this column perhaps know that I think in Sinhala and that English is still foreign to me. The usefulness of Mathematics for shopping is gradually diminishing as the society is being flooded with various types of calculating machines. I am prepared to admit that Arithmetic is part of Mathematics, unlike some people who think of Arithmetic merely as calculations, and that number is a very abstract concept difficult to grasp. Many students who are not good at abstract thinking give up Arithmetic because the subject is abstract and above their level of understanding. Most of us are familiar with seven chairs or seven tables or seven coconuts. However, how many of us are familiar with the number seven. The number seven is represented by the symbol 7 but the symbol 7 is not the number seven. It is only a symbol just as much the Roman VII is not number seven. The number seven is roughly the common property of the collections of seven objects such as seven chairs and seven nuts. While seven bananas may be a concrete concept for most the number seven is not so. Those who are familiar with “shapthasvara” may not be familiar with the abstract concept of number “hatha”. If numbers are so abstract what can be said of even elementary Algebra.

Some Mathematics may be useful in Engineering and those who want to become Engineers (those who have been directed to Engineering by the society) may study Mathematics up to a certain level. Similarly some Economists, not all of them surely, may find Mathematics useful but simply because of it we should not make Mathematics compulsory for all Economics students. The uses we have discussed so far may be called direct uses but some would argue that there are indirect uses as well. It may be claimed that Mathematics train the students to think clearly and logically. I am not quite sure of this as there are so many among those who have studied Mathematics who are not very clear and logical in their thinking. On the other hand there may be at least a good proportion of those who studied Mathematics, who have taken to the subject due to the fact that they already possessed an inherent ability to think clearly and logically and also in an abstract way.

Now the million rupee question is who decide on what may be called indirect uses? Direct usefulness of Mathematics in Physics or Engineering is obvious. However, it leaves the question as to the usefulness of those two disciplines in society. This again is decided by the society and these decisions are taken in a holistic way though we may not realize it. The concept of hegemony of Gramsci is holistic and the western Christian hegemony has made us to believe that western abstract Mathematics has indirect uses such as mentioned above. In any event it has to be mentioned that the attempt by Bertrand Russell and others to reduce Mathematics to logic has failed. In the twentieth century it was also proved by Gödel that Hilbert’s formalist programme was not to be realized. What Gödel proved in essence was that there are statements in Mathematical systems that are true in a Mathematical sense, which cannot be derived from the set of axioms of the system. Thus with the failure of Russell’s and Hilbert’s programmes western Mathematics has become a structure without a solid foundation. So much for the logical and analytical nature of western Mathematics. Incidentally Gödel’s theorems, which are known as incompleteness theorems belong to Number Theory which is sometimes called Arithmetic. The failure of western Mathematics is due to inadequacy of Aristotelian logic and linear thinking. However, the western society is obsessed with Aristotelian logic and when they want us to be logical they have no misgivings on the logic that we should follow. How useful is to be logical in the Aristotelian way in a Sinhala Buddhist society when that logic fails miserably in explaining how King Devanampiya Tissa could neither be his relative nor non relative (noneya in Sinhala). (To be continued).

Copyright Prof. Nalin De Silva

ධනේශ්වරය හා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය – 3

බටහිර රටවලට ගොස් හෝ එලෙස ගිය අයගේ අනුගාමිකයන් බවට පත්වීමෙන් හෝ මාක්ස්වාදීන් බවට පත්වූවන්ගේ මුල් පිරිසට සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය ගැන හැඟීමක් නො වී ය. එයට හේතුව ඔවුන්ට එවැනි සංකල්පයක් නො වීම ය. සංකල්පනය හා සංජානනය එකිනෙක සමග බැඳී ඇත. මාක්ස්වාදීන් ලෙස ඔවුන්ට ජාතිය යන සංකල්පය ද නො වී ය. ඔවුන්ට ද තිබුණේ ධනවාදී බුද්ධිමතුන්ගෙන් ලබාගත් ඊනියා ජාතික රාජ්‍යය පිළිබඳ සංකල්පය ඇසුරෙන් ලබාගත් අවුල් අදහස් කිහිපයක් පමණකි. ස්වයංනීර්ණ අයිතිය වැනි අදහස් බංකොලොත් මාක්ස්වාදය විසින් ධනවාදීන්ගෙන් ලබාගත් අදහස් පමණක් විය. එහෙත් ඒ අදහස් වුව ද ලංකාවෙි මුල් මාක්ස්වාදීන් විසින් යොදාගනු නො ලැබිණි. අධිරාජ්‍යවාදයෙන් නිදහස් වීම හා සමාජවාදය ඇතිකිරීම ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන අරමුණ විය. එහෙත් ඒ පිළිබඳ ව ඔවුන් එකිනෙකා අතර තිබුණේ එකම අදහසක් නො වෙි. ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙක් බටහිර පන්නයේ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීහු වූහ. තවත් කිහිප දෙනෙක් පොතේගුරු විප්ලවවාදීහු වූහ. කෙසේ වුවත් ඔවුහු ඊනියා කමිකරු පංති ආඥාදායකත්වයෙන් රජයක් පිහිටුවීමෙි අදහස වෙිදිකාවලින් ප්‍රකාශ කළහ.

මාක්ස්වාදීන් මැලේරියා මර්දන ව්‍යාපාරයට සහභාගි නොවන්නට හා මුල් නායකයන් ප්‍රභූන්ගෙන් පුතුන් නොවන්නට ඔවුන් මෙරට දේශපාලනයෙහි එතරමි කලක් රැඳී නොසිටින්නට ඉඩ තිබිණි. කැලණි ගඟ දෙපැත්තේ හතර කෝරළයේ හා හේවාගමි කෝරළයේ ඇන් ඇමි පෙරේරා හා පිලිප් ගුණවර්ධන යන මහතුන් දෙදෙනා ජනප්‍රිය වූයේ ඔවුන් කමිකරු පංතියේ නායකත්වයෙන් විප්ලවයක් කිරීමට තැත්කළ නිසා නො වෙි. ඇන් ඇමි පෙරේරා මහතා හතර කෝරළයේ පරිප්පු බෙදූ පරිප්පු මහත්තයා වූ අතර පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා බොරලුගොඩ රාළහාමිගේ අධිරාජ්‍ය විරෝධී පුතා විය. ඇන් ඇමි පෙරේරා මහතා එංගලන්තයට නොයන්නට සමාජවාදියකු නොවීමට ඉඩ තිබිණි. එකල එංගලන්තයේ ඉගෙන ගත් බොහෝ තරුණයන්ට මෙන් ම ඒ මහතාට ද අධිරාජ්‍යවාදය ඇඟට දැනෙන්නට එංගලන්තයට යෑමට සිදුවිය. එසේ එංගලන්තයේ දී ඇඟට දැනුුණු එහෙත් ලංකාවෙි දී ඒ එතරමි නොදැනුණු මෙි තරුණයන්ට ඉන් ගොඩ ඒම සඳහා තිබූ “මාවත” වැටී තිබුණේ එංගලන්තයේ දී දැනගන්නට ලැබුණු මාක්ස්වාදය ඔස්සේ ය. පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා එසේ නො වී ය. ඒ මහතා උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා ඇමරිකාවට යෑමට පෙර ම අධිරාජ්‍ය විරෝධියෙක් විය. ඔහුට බොරලුගොඩ රාළහාමිගෙන් උරුම වූ ජාතිකත්වයක් විය. ඒ ජාතිකත්වය විසින් ජාතිකත්වයක් නැති මාක්ස්වාදයේ පතපොත පුස් කෑ පොත් ලෙස හඳුන්වනු ලැබීම මෙරට මාක්ස්වාදයේ වැටීම සනිටුහන් කෙළේ ය. පිලිප් ගුණවර්ධන මහතා මෙරටට මාක්ස්වාදය හඳුන්වා දුන්නා පමණක් නො වෙි. මාක්ස්වාදයේ මළගම ද සනිටුහන් කළේ ය. පිලිප් ගුණවර්ධන මහතාට මාක්ස්වාදයේ ඉරණම ගැන අවබෝධයක් ඇති වූයේ ඒ මහතා මෙරට බෙහෙතකටවත් සොයා ගැනීමට නොහැකි ඊනියා කමිකරු පංතියෙන් බැහැරව ජාතිකත්වයට යොමුවීමත් සමග ය.

මැලේරියා මර්දන ව්‍යාපාරයට සභභාගි නොවන්නට බොහෝ මාක්ස්වාදීන් ගැන මෙරට ජනතාව දැනගැනීමට ඉඩක් නො තිබිණි. ඔවුහු තමන් කියවූ මාක්ස්වාදය අනුව වරායේ බස් සමාගමිවල හා විදේශිකයන් සතුව තිබූ සමාගමිවල ඊනියා කමිකරු පංතිය දුටුවෝ ය. ඔවුන් කමිකරු පංතිය ලෙස දුටුවෙි ගමෙන් කොළඹට පැමිණ කමිකරුවන් වූ ගැමියන් පිරිසකි. ඒ කමිකරුවන් වූ ගැමියන් අතර ඊනියා කමිකරු පංති හැඟීමක් නො වී ය. ඔවුන්ගේ පංති හැඟීම වෘත්තීය සමිතියට සීමා විය. වැඩ ඇරී ගමට ගිය වහා ම මෙි කමිකරුවෝ සිංහල ගැමියෝ වූහ. ඔවුන්ගේ සිංහලකම තේරුමි ගැනීමට මාක්ස්වාදයේ පොතක් නො වී ය. විශේෂයෙන් ම ට්‍රොටිස්කිවාදයේ කිසිම ලියවිල්ලක් නො වී ය. එහි තිබුණේ ජාතිකත්වය යනු ව්‍යාජ විඤ්ඤාණයක් බව කියන බහුබූත ප්‍රකාශ කිහිපයක් පමණකි. ලෙනින් ස්ටැලින්වාදයත් එහි ප්‍රභේදයක් වූ මාඔිවාදයත් යමි ජාතිකත්වයක් සොයා ගිය මුත් මාක්ස් ට්‍රොටිස්කිවාදයට ජාතිකත්වය නයාට අඳුකොළ මෙන් විය. ලංකාවෙි ඇතැමි ට්‍රොටිස්කිවාදීන් හා ඉන් ආභාසය ලැබුවන් මෙරට සංස්කෘතියෙන් කෙතරමි ඉවත්ව ගියේ ද කිවහොත් ඔවුහු වතුකරයේ ඉන්දීය සමිභවයක් ඇති කමිකරුවන් ලංකාවෙි කමිකරු පංති විප්ලවයේ අපි කේන්ද්‍රය ලෙස දුටුවෝ ය. අපි කේන්ද්‍රය යන්න සිංහලයේ භාවිතාවන වචන නො වෙි. ඒ ඉංගිරිසියෙන් සිතූ මාක්ස් ට්‍රොටිස්කිවාදියාගේ එපි සෙන්ටර් යන යෙදුමෙි සිංහල නොවන සිංහල පරිවර්තනය වෙයි. තොන්ඩමාන් ඊනියා අපි කේන්ද්‍රය සංවිධානය කළ පසු එහි කමිකරු පංති විප්ලවයට තබා ඊනියා වාමාංශික වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරයටවත් ඉඩක් නො ලැබිණි. දෙමළ කතාකරන ඊනියා අපි කේන්ද්‍රය ඔස්සේ මෙරට සිංහල බෞද්ධ බහුතරය විප්ලවයට කැඳවීමට සිහින බැලූ මාක්ස්වාදීන්ට අද අනෙක් පළාත්වල මෙන් ම අපි කේන්ද්‍රයේත් ඇපත් නැත.

මාක්ස්වාදය යනු බොහෝ කරුණු අතින් ෆැසිස්ටිවාදයේ නිවුන් සොහොයුරා බව කීම බොහෝ මාක්ස්වාදීන්ට රුස්සන්නක් විය නො හැකි ය. ෆැසිස්ටිවාදයේ මිලේචිඡභාවයත් මාක්ස්වාදයේ මානුෂිකත්වයත් ගැන ඔවුන් පුස් කෑ පොත්වලින් කරුණු ඉදිරිපත් කරමින් කියනු ඇත. එහෙත් මාක්ස්වාදයේ කියැවෙන විප්ලවයේ නාමයෙන් මරණ ලද සාර් රජ පවුලේ කුඩා දරුවාගේ සිට චීනයේ නැගෙනහිර යුරෝපයේ මිනිස් ඝාතන ගැන ඔවුන් නිහඬ වනු ඇත. එසේත් නැත්නමි ට්‍රොටිස්කිවාදීන් කියනු ඇත්තේ ඒ ස්ටැලින්වාදීන්ගේ හා මාඔිවාදීන්ගේ ක්‍රියා මිස ඔවුන්ගේ ක්‍රියා නොවන බව ය. එහෙත් මෙි ට්‍රොටිස්කිවාදීන් සිරභාරයේ සිටි සාර් රජපවුල මරාදැමීම යුක්තියුක්ත කරන ට්‍රොටිස්කිගේ ලියකියවිලි කියවා නොමැති විය හැකි ය. අද ඊනියා සිංහල හමුදාවට එරෙහිව යුද්ධාපරාධ චෝදනා ගෙන ඒමට සූදානමි ට්‍රොටිස්කිවාදීන්ට ඒ ලිපි කියවීමෙන් මානසික අසහනයක් වෙි යැයි සිතන්නේ නමි ඒවා තවදුරටත් නොකියවා සිටිය හැකි ය. එසේත් නැත්නමි ග්‍රැමිස්කිගේ හෙජමනිය ගැන නැවත කියවීමෙන් ඊනියා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයට උඩින් බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වය ක්‍රියාත්මක වන්නේ කෙසේ ද පිළිබඳ ඊනියා වෙනත් කියවීමක් ලබාගැනීමට උත්සාහයක් දැරිය හැකි ය. ෆැසිස්ටිවාදය මාක්ස්වාදයේ නිවුන් සොහොයුරා බව පෙනී යන්නේ මතුපිට ලක්‍ෂණවලට වඩා ගැඹුරින් ඒවා ගැන හැදෑරීමෙනි. මෙි වාද දෙකම ජර්මනියෙහි ඇති වීම පුදුමයට කරුණක් නො වෙි. බටහිර යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි චින්තනය විසින් පරාජය කෙරුණ ද කතෝලික චින්තනය ජර්මනියේ විසිවැනි සියවසේ දීත් යමි පමණකින් තිබිණි. අයින්ස්ටයින් විද්වතා මිලිටරි සංස්කෘතියක් ලෙස දුටුවෙි මෙි කතෝලික චින්තනය හා බැඳුණු සංස්කෘතිය ය. බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ කොටස්වලටවත් අභියෝගයක් එල්ල කිරීමට සමත් වූ බටහිර යුරෝපීය රට ජර්මනිය විය. කතෝලික චින්තනය මත පදනමි වූ ජර්මනියෙන් බිහි වූ මාක්ස්වාදයත් ෆැසිස්ටිවාදයත් බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ යමි යමි අංගවලට පමණක් අභියෝග කළේ ය. ධනවාදය යනු බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ එක් අංගයක් පමණකි. බටහිර ග්‍රී්‍රක යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි චින්තනයෙහි පරිසමාප්ත නිර්මාණය වූ ඇල්බටි අයින්ස්ටයින් විද්වතා ජර්මනිය දුුටුවෙි දැඩි මිලිටරි සංස්කෘතියකට යට වූ රටක් ලෙස ය. ඔහු තරමි බටහිර යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතිය නියෝජනය කළ වෙනත් අයකු ගැන සිතීමට නො හැකි ය. ඔහුට ජර්මනිය හා එහි සංස්කෘතිය ගැන පමණක් නොව බටහිර ග්‍රීක යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි චින්තනයට විරුද්ධව යන ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව ගැනත් ප්‍රසාදයක් නො වී ය. ඔහු ද එම චින්තනයෙහි පොල්මඃකාර උරුමක්කාර වෙනත් බටහිර භෞතික විද්‍යාඥයෝ ද ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව අසමිපුර්ණ දැනුමි පද්ධතියක් ලෙස සලකති. ඒ බව මෙරට විද්‍යාඥයන් නොදන්නේ නමි එයට හේතුව ඔවුන් විද්‍යාඥයන් නො වීම ය. නියැදි එකතු කිරීම, ඊනියා විධි ක්‍රමයක් අනුගමනය කිරීම හා තාක්‍ෂණික ශිල්පීන් කරන කටයුතු කිරීම හැරෙන්නට ඉඳහිට සංඛ්‍යානාත්මක විශ්ලේෂණයක යෙදෙන මොවුන් වි්‍යාඥයන් ලෙස පෙනී සිටින්නේ ඔවුන්ට වඩා හොඳ බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ නියෝජිතයන් මෙරට නොමැති බැවිනි. ග්‍රීක යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි චින්තනය යනු කුමක් දැයි ඔවුහු නො දනිති. එයට හේතුව චින්තනය යනුවෙන් සංකල්පයක් තබා සුසමාදර්ශය යනුවෙන්වත් සංකල්පයක් තිබෙි දැයි ඔවුන් නො දැනීම ය. සුසමාදර්ශය ගැන බොහෝ දෑ කියැවෙන තොමස් කූන්ගේ ස්ට්‍රක්චර් ඔෆ් සයන්ටිෆික් රෙවල්‍යුෂන් නමි පොත කියවූ මෙරට විද්‍යාඥයන්ගේ ප්‍රතිශතය එකට අඩු විය යුතු ය.

ලංකාව යනු බටහිර යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයට මුළුමනින් ම මෙල්ල කළ නොහැකි වූ තවත් රටක් බව මා සඳහන් කරන්නේ මහත් අභිමානයෙනි. එයට ප්‍රධාන වශයෙන් ම පාදක වී ඇත්තේ ගැමුණු කුමරු මෙරට ප්‍රතිස්ථාපනය කළ සංස්කෘතිය හා චින්තනය ය. අපි අද එය සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය හා සිංහල බෞද්ධ චින්තනය ලෙස හඳුන්වමු. අද බටහිර ක්‍රිස්තියානි නූතනත්වයේ විවිධ පඬියන්ගේ ඇස්වල ඇනෙන කටුවක් බවට පත් වී ඇත්තේ මෙි සිංහල බෞද්ධ චින්තනය හා සංස්කෘතිය ය. ඔවුන් එය සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යය ලෙස හඳුන්වන්නේ ඔවුන්ගේ ආධිපත්‍යයට ඉන් ඇතිවෙන අභියෝගය මැඩීම සඳහා පසුබිම සකස්කර ගැනීමට ය. අපි අද ඒ සංස්කෘතිය හා චින්තනය නැවතත් වඩා ස්ථාවර ව තහවුරු කිරීමට කටයුතු කරන්නෙමු. ඒ සඳහා නැවතත් ගැමුණු කුමරුගේ ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය අපි බලාපොරොත්තු වෙමු. අද බටහිර රටවල් මුස්ලිමි ලෝකයෙහි ඊනියා ජනතා විරෝධතා ඇතිකරමින් විවිධ බලපෑමි කරනු දැකිය හැකි ය. බටහිරයන් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හා රනිල් මොන සිහින මැවිවත් ලංකාවෙි ඊනියා සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයකට එරෙහිව එවැනි ජනතා බලපෑමි ඇතිකළ නො හැකි ය.

හමුදාවට ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය ලබාදුන් යතිවරයාණෝ

ගැමුණු කුමරු එළාර රජු පැරදවීමට ගියේ යුද්ධ හමුදාවක් පමණක් සමග නො වෙි. එතුමා පන්සියයක් මහරහතන් වහන්සේලා ද හමුදාව සමග වැඩම කිරීමට කටයුතු කළ බව පොතපතෙහි සඳහන් වෙයි. එහෙත් බොහෝ දෙනා නොදන්නා එමෙන් ම පොතපතෙහි සඳහන් නොවන කරුණක් නමි එතුමා දෙවරක් ම යුද්ධයට ගොස් පැරදුණු බවත් තුන්වැනි වර යුද්ධයට යෑමට පෙර රටෙි ආධ්‍යාත්මික ශක්තියෙන් යුත් පිරිසක් ඇතිකරගත් බවත් ය. මහරහතන් වහන්සේ හමුදාව සමග වැඩම කරවන ලද්දේ හුදෙක් දන් පිරීනැමීමට නොවන බව පැහැදිලි ය. ගැමුණු කුමරුට දන් පිරිනැමීම සඳහා භික්‍ෂූන් වහන්සේලා, විශේෂයෙන් ම මහවැලි ගඟෙන් නැගෙනහිර, වැඩම නොසිටියේ යැයි සිතීමට නො හැකි ය. සිංහල බෞද්ධයාගේ ප්‍රධාන ම ශක්තිය ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය වෙයි. අපේ දැනුමෙි ද පදනමෙහි ඇත්තේ ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය බව අපි දනිමු. අපි අධ්‍යයනයට වඩා ධ්‍යානයට මුල් තැන දුනිමු. අප කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙහි සිසුන්ගේ ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය නඟා සිටුවීමට මෛත්‍රි බෝසතාණන් වහන්සේ මුල්කරගෙන භාවනා වැඩසටහනක් ඇරඹු විට හා ඒ සමග සිංහල බෞද්ධ විද්‍යාවක් ඉගැන්වීමට කටයුතු කළ විට සකල විධ සිංහල බෞද්ධ විරෝධීහු එයට විරුද්ධව අවි අමෝරා ගෙන සටන් වදිති. ඔවුන් අතර සිංහල විරෝධී ඔිල්කටි බෞද්ධ එ ජා පාක්‍ෂිකයන් හා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ද පසුබාගොස් ඇති නන්නත්තාර වූ ජ වි පෙ අනුගාමිකයන් මෙන් ම තනතුරු ලබාගැනීමෙි චෙිතනාවෙන් ශ්‍රි ල නි පක්‍ෂය සමග සමිබන්ධ වී ඇති ආචාර්යවරු ද ආචාර්යවරියෝ ද වෙති. මෛත්‍රී බෝසතාණන් වහන්සේ යනු නාථ දෙවියන් බව නොදන්නා මුග්ධයෝ අප විශ්වවිද්‍යාලයෙහි නාථ දේවාලයක් ඉදිකර ඇතැයි මැසිවිලි නගති. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙහි නමි දේවාලයක් නැත. එහෙත් සිංහල බුද්ධාගමෙහි දේවාල ඇත.

කලකට ඉහත ප්‍රභාකරන් සමග ඊනියා සාම සාකචිඡා අවශ්‍ය නැතැයි දෙසූ බුද්ධ පුත්‍රයන්ට විශ්වවිිද්‍යාලවල, රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල හා වෙනත් ආයතනවල පඬියෝ යුද්ධ පුත්‍රයන් යැයි අපහාස කළහ. ගැමුණු රජතුමන් හමුදාව සමග රහතන් වහන්සේලා වැඩම කරවීම ඔවුන්ගේ නින්දා අපහාසවලට භාජනය විය. බෞද්ධ සළු පිළි පොරවා ගෙන සකල කලා විභූෂණ ලෙස රඟපාන එක් කතෝලික වෛද්‍ය පඬියෙක් සිංහලයන් තෝරාගත් ජාතියක් යැයි කියමින් පහර දුන්නේ ය. ඒ බුදුන් වහන්සේ පිරිනිවන් මංචකයේ දී විෂ්ණු දෙවිඳුට ලංකාව භාරකිරීමෙි කතාව පදනමි කරගනිමිනි. මෙි තකතීරු පඬියන් ගැන මම දනිමි. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රවෙිශ පරීක්‍ෂෂණයෙහි ද භෞතික විද්‍යාවෙන් අසමත් ඉහත කී පඬියා අද ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව ගැන කතාකිරීමට පෙළඹෙන්නේ එහි නිර්මාතෘවරුන්ගේ ජීවන චරිත කියවීමෙනි. මෙවැනි පඬියෝ විෂය නොදනිති. ඔවුන් දන්නේ විෂය ගැන ය. ඒ ජනප්‍රිය පොතපත කියවීමෙනි. ඇතැමි ඇමතිවරු ද ජනප්‍රිය පොතපත පමණක් කියවා ක්වොන්ටමි භෞතිකය ගැන කතාකරති. බටහිර විද්‍යාවෙි යුදෙවි ක්‍රිස්තියානි සංකල්පයක් වූ ශක්ති සංස්තිථි නියමය ගලා එන්නේ දේව නිර්මාණයෙන් බව මා කිහිප වතාවක් කියා ඇත. සංස්ථිති නියම බටහිර විද්‍යාවෙහි උපකල්පන නොවන බව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පළමු වසරේ සිසුහු ද උගනිති. එහෙත් බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවෙි හා බටහිර ඉංජිනේරු විද්‍යාවෙි ඇතැමි උපාධිධාරීහු එය බටහිර විද්‍යාවෙි උපකල්පනයක් නොවන බව නො දනිති. ඉහත කී පඬියන්ගේ සියළු චෝදනාවලට අපි පිළිතුරු දී ඇත්තෙමු. ගැමුණු කුමරු අපට සිංහල බෞද්ධයන් යුද්ධ කරන්නේ කෙසේ දැයි කියා දුන් බවත් එතුමා තරමි සතුරනට සාධාරණය ඉටුකළ, යුද්ධයේ දී මියගිය අය ගැන කණගාටු වූ රජකු ගැන ලෝක ඉතිහාසයේ සඳහන් නොවන බවත් අපි කීවෙමු. එතුමා මගේ විරයා බව මා කියා ඇත්තේ එක්වරක් දෙවරක් නො වෙි. පඬියන් අතර කෙසේ වෙතත් සිංහල බෞද්ධ ජනසමාජයේ එතුමාණෝ මෛත්‍රී බෝසතුන් වහන්සේ ලෙස සැලකෙති. සතුරු ආක්‍රමණ හමුවෙි නවගුණ වැල අතට ගැනීම සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ප්‍රතිපත්තිය නොවන බවත් ද්වෙිෂයෙන් තොරව යුද්ධ කිරීම නිවන් දැකීමට බාධාවක් නොවන බවත් අංගුලිමාල තෙරුන් වහන්සේ ගැන දන්නා ඔිනෑම කුඩා එකකු ඒ දන්නා බවත් පඬියෝ නො දනිති. ඒ ගැන දැනගත හැක්කේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි ජීවත්වන්නන්ට මිස රසල්, මාක්ස, නිවිටන්, වෙබර්, ඩෙරීඩා හෝ වෙනත් එවැන්නකු හෝ පසුපස යන ඊනියා යථාර්ථවාදීන්ට ද්‍රව්‍යවාදීන්ට ආදී විවිධවාදීන්ට නො වෙි. යුද්දෙට නැති කඩුව කොස් කොටන්ට ද යන පිරුළ සිංහල බෞද්ධ සමාජයේ නිර්මාණය වූවක් බව පඬියෝ නොදනිත් ද? අප පඬියන්ගේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දුන්නේ ෙසෙද්ධාන්තිකව ය. ඒවාට ඉතා සාර්ථක ව ප්‍රායෝගිකව පිළිතුරු දුන් හිමි නමක් අප අතර වෙසෙති. ඒ පූජ්‍යපාද බෙංගමුවෙි නාලක හිමියෝ ය. මම උන්වහන්සේගෙන් බොහෝ දේ ඉගෙන ගතිමි. අවුරුදු දහහතරේ දී පමණ බටහිර විද්‍යාව ඉගෙනීමත් සමග සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙන් ඈත් වූ මා නැවත සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය වෙත ඇදී ආවෙි වයස තිස්පහේ දී පමණ ය. ඉන් පසු ගත වූ අවුරුදු තිහක පමණ කාලයෙන් ඉතා වැඩි කොටසක් මම නාලක හිමියන් ඇසුරු කර ඇත්තෙමි. මගේ දෙමවිපියන් සහෝදර සහෝදරියන්, භාර්යාව, දරුවන්් හා ළඟ නෑයන් හැරුණු විට මා සුහදව අඛණ්ඩව වැඩි කලක් ඇසුරු කර ඇත්තේ නාලක හිමියන්ය.

උන්වහන්සේ මෙරට සංස්කෘතිය හඳුනති. උන්වහන්සේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය ගැන දන්නේ ඒ පිළිබඳ බටහිර ගැති ආචාර්ය උපාධි නිබන්ධයක් ලියා නො වෙි. උන්වහන්සේ ජීවිතයෙන් ම ඒ හඳුනති. නාලක හිමිපාණන් වහන්සේ තරමි සිංහල ජාතිය වෙනුවෙන් ගමන් කළ (පයින් රියෙන් නැවෙන් ගුවනෙන් ) භික්‍ෂූන් වහන්සේ නමක් තවත් ඇතැයි නො සිතමි. උන්වහන්සේ නොවැඩි හමුදා කඳවුරක් බංකරයක් නැතැයි කීම අතිශයොක්තියක් නො වෙි. උන්වහන්සේ රණවිරුවන් සමග පැවැත් වූ සමිබන්ධතා අළලා ලියන ලද විරුවන් ඇසුරේ සූවිසිවසරක් නමි කෘතිය පසුගිය දා එළි දකේවිණි. ඒ පොත ජනාධිපතිතුමාට පිළිගැන්වූ අවස්ථාවෙහි මට එයට සහභාගි වීමට අවස්ථාව ලැබුණු නමුත් එය ජනතාවට පිළිගැන්වූ දින මගේ පදිංචිය තාවකාලික ව වෙනස්වීම හේතුවෙන් එයට සහභාගි වීමට නොහැකි වීම ගැන අතිශයින් කණගාටු වෙමි. මෙි ලිපිය එම කෘතිය හඳුන්වාදීම සඳහා කරන කෙටි සටහනක් පමණකි. ගැමුණු කුමරුගේ හමුදාවට දිනපතා දැකගැනීමට වන්දනාමාන කිරීමට ආශිර්වාද ලබාගැනීමට ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය ලබාගැනීමට රහතන් වහන්සේලා වැඩම කළහ. අපේ වත්මන් හමුදාවට නිතිපතා ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය ලබාදුන්නෝ නාලක හිමිපාණෝ ය. උන්වහන්සේ සමග බොහෝ අවස්ථාවල දේශප්‍රේමි භික්‍ෂු පෙරමුණේ සභාපති තුරුවිල විමලධමිම හිමියන් ද වැඩම කළ බව මෙහි දී සඳහන් කළ යුතු ය. නාලක හිමිපාණන් වහන්සේ ජාතිය වෙනුවෙන් කරන ලද සේවයෙන් බිඳක් පමණක් පොතෙහි සඳහන් වෙයි. රණවිරුවන් සමග සමිබන්ධකමි පැවැත්වීම හැරෙන්නට කරන ලද අනෙක් සේවාවන් පිළිබඳ එහි සඳහන් නො වෙි. බෙංගමුවෙි නාලක හිමියෝ තමන්වහන්සේගේ ගම වූ බෙංගමුව යක්‍ෂයන්ගේ ගම ලෙස අභිමානයෙන් හඳුන්වති. ඒ උන්වහන්සේ මෙරට ඉතිහාසය හා සංස්කෘතිය දන්නා බැවිනි. උන්වහන්සේ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් උගත් දෙයක් නැති බවත් තමන්වහන්සේගේ දෙමවිපියන්ගෙන් විශේෂයෙන් මවගෙන් උගත් බවත් පවසති. විශ්වවිද්‍යාලයේ දී උන්වහන්සේට ත්‍රිපිටකය කියවීමෙි අවස්ථාව නමි ලැබී ඇත. උන්වහන්සේ 1982 දී ඉටාගෙන ඇත්තේ භික්‍ෂුවක විසින් කෙරෙන සමිමත කාර්යයට වඩා ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමෙි කාර්යයට මුල් තැන දිය යුතු බව ය. උන්වහන්සේ පංසලේ දියුණුවට වඩා ජාතියේ දියුණුවට කටයුතු කළහ. කණගාටුවෙන් වුවත් කිව යුත්තේ ඇතැමි ප්‍රධාන යැයි සමිමත භික්‍ෂූන් වහන්සේ තමන්වහන්සේගේ වැඩ කටයුතුවලින් නොව ප්‍රභූ පංසලක කීරතියෙන් බැබළෙන බව ය. නාලක හිමිපාණන් වහන්සේගේ පංසල බැබළෙන්නේ උන්වහන්සේගේ කාර්යයන්ගේ කීර්තියෙනි. නාලක හිමියෝ දිනපතා පැයක් පමණ භාවනාවෙහි යෙදෙති. උන්වහන්සේ පොතෙහි ඉතා පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කරන්නේ ඒ ඔසසේ තමන් වහන්සේට ඇතැමි දේ සිතෙන බව ය. සිරිමා බෝ සමිඳුන් සමීපයෙහි දීි උන්වහන්සේට සිතී ඇති දෑ බොහෝ ය. සිංහල භාෂාවෙි සිතනවා හා සිතෙනවා යනුවෙන් වචන දෙකක් ඇත. මෙි ගැන මා ලියා ඇති මුත් ඒ ෙසෙද්ධාන්තිකව ය. ඇතැමි මහාචාර්යවරියන්ට නොතේරුණත් නාලක හිමියන් පොතෙහි සඳහන් කරන්නේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියෙහි දැනුම ලබාගන්නා ප්‍රධාන ම ආකාරය ගැන ය. යකුන්ට වැඩ භාර දීම ගැන හා තේනුවර මහත්මියගේ විෂ්ණු පහන ගැන උන්වහන්සේ සඳහන් කරන්නේ ඒ සංස්කෘතික දැනුම ඔස්සේ ය.

නාලක හිමියෝ සෙන්පති කොබිබෑකඩුව මහතා ඉතා කිටිටුවෙන් ඇසූැරු කළහ. එතුමාගේ එක් කියමනක් වී ඇත්තේ යුද්ධය දනුවාට මදි දිනාගන්නා බිමිවල මිනිසුන් පදිංචි කිරීම ඊටත් හොඳින් කළ යුතු ය යන්න ය. යාපනයේ දෙමළ ජනයා ආණ්ඩුව සමග තවමත් එතරමි සුහද නැතිවා විය හැකි ය. දෙමළ ජාතිවාදී මතවාද පරාජය කිරීමට හැකිවුවත්, ත්‍රස්තවාදය පරාජය කර ඇති නමුත් දෙමළ ජනයාගේ සිත්සතන්වලට දෙමළ ජාතිවාදීන් ඇතුල්කළ හැඟීමි තවමත් පහ වී නැත. එහෙත් පඬිමත කෙසේ වුවත් දෙමළ ජනයා හමුදාවට කැමති වෙති. ඒ හමුදාවෙි ක්‍රියාකාරකමි නිසා බව නාලක හිමියෝ පවසති. ආණ්ඩුව අද කළ යුත්තේ දෙමල ජනයාගේ ඊළඟ පරමිපරාවෙි හැඟීමි වෙනස් කිරීම ය. ඒ සඳහා උපදෙස් ගැනීමට නාලක හිමිපාණන් වහන්සේට වඩා සුදුස්සකු ඇතැයි නො සිතමි. කොටින් පරාජය කිරීමෙි දී ජනාධිපතිතුමා දේශපාලන නායකත්වය දුන්නේ ය. රණවිරුවෝ ජීවිත පූජාවෙන් තම යුතුකම වීරත්වයෙන් ඉටුකළහ. එයට ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය ද එක්කළ යුතුව තිබිණි. මාවිල්ආරු මෙහෙයුමි ඇරඹුණේ සේරුවිල සරණකිත්ති හිමියන්ගේ ද නාලක හිමියන්ගේ ද ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය එකතු කරමිනි. ඒ මෙහෙයුමි ඇරඹි දිනවල බුදුපිළිමවලින් බුදුරැස් විහිදුවීම මගින් දෙවියෝ තමන්ගේ හා මිනිසුන්ගේ ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය ද එකතු කළහ. නාලක හිමියන් ද ඒ බව දන්නේ යැයි සිතමි. පොත කියවීමෙන් නාලක හිමියන්ගේ රණවිරු ඇසුර පිළිබඳ තවත් කරුණු දැනගත හැකි ය.

ක්වොන්ටම් අංශු දැකීම

බටහිර රසායන විද්‍යාව හා ජෛවීය විිද්‍යා පමණක් නොව බටහිර භෞතික විද්‍යාව හා ගණිතය ද බටහිරයන්ට අනුව නිරපෙක්‍ෂ වාස්තවික දැනුමක් ලබා දෙයි. ඒ සාපෙක්‍ෂ දැනුමක් ලෙස බටහිරයෝ නො සලකති. එහෙත් බටහිර භෞතික විද්‍යාවෙි දී එහි ඊනියා නිරපෙක්‍ෂ බව පසාරු කෙරෙමින් සාපෙක්‍ෂ බව මතුවෙයි. ගණිතයේ දී එය එතරමි පැහැදිලි නොවන්නේ එය වඩාත් වියුක්ත බැවිනි. අවට ලෝකය පිළිබඳ දැනුමක් ගොඩනැගීම ගණිතයේ අරමුණ නො වෙි. ගණිතයෙහි සාපෙක්‍ෂ බව දැනගත හැකිවන්නේ ස්වසිද්ධි විශ්ලේෂණය කිරීමෙනි.

අයින්ස්ටයිනීය සාපෙක්‍ෂතාවාදය ඉදිරිපත් කෙරුණේ ලෝකය පිළිබඳ දැනුම සාපෙක්‍ෂ බව කීමට නො වෙි. අයින්ස්ටයින් විද්වතා තරමි නිරපෙක්‍ෂවාදියකු යථාර්ථවාදියකු පසුගිය සියවසේ නොසිටින්නට ඇත. ඔහු අපෙන්, එනමි නිරීක්‍ෂකයාගෙන්, තොරව පිහිටි ලෝකයක් ගැන විශ්වාස කළේ ය. ඔහු ක්වොන්ටමි භෞතික විිද්‍යාව පිළිගැනීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කළේ එය යථාර්ථවාදී නොවෙි යැයි ප්‍රකාශ කරමිනි. එහි දී ඔහු බෝර් විද්වතාට විරුද්ධව යමින් නිරීක්‍ෂකයකු මැදිහත් වී ක්වොන්ටමි පද්ධතීන්ට අගයන් ලබාදෙන්නේ යැයි පිළිගැනීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කළේ ය.

ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙහි ද නිරීක්‍ෂකයකු මැදිහත් වීමකින් තොරව වෙනස්කමි සිදුවෙයි. එහෙත් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාව පිළිබඳ විවරණ ලබාදුන් නීල්ස් බෝර් පඬිවරයා ඇතුළු බටහිර විද්‍යාඥයන්ට යමි වරදක් සිදු වී ඇති බව පැහැදිලි ය. මෙි වරදට හේතුව බටහිර ඉන්ද්‍රියානුභූතිිවාදයේ (positivism) බලපෑම ය. මම ද කලක් ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙහි නිරීක්‍ෂකයකුගේ මැදිහත්වීම පිළිගත්තෙමි. එහෙත් නිරීක්‍ෂකයන්ගෙන් තොරව ද වෙනස්වීමි සිදුවන බව පසුව මට වැටහිණි. අවශ්‍ය වූයේ ඒ වෙනස්වීමි නිවිටෝනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි සිදුවිණි ද, අයින්ස්ටයිනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි සිදුවිණි ද, ක්වොන්ටමි භෞතික විිද්‍යාවෙහි සිදුවිණි ද, ඒවාට අරුත් දෙනු ලබන්නේ නිරී’ක්‍ෂකයන් විසින් බව තේරුමි ගැනීම ය. එලෙස තේරුමි ගත්විට ක්වොන්ටමි භෞතික විද්‍යාවෙි පමණක් නොව නිවිටෝනීය භෞතික විද්‍යාවෙි දී ද නිරීක්‍ෂකයාගේ මැදිහත්වීමක් ඇති බව පෙනී යයි. නිරීක්‍ෂකයකු තේරුමි ගන්නේ, අරුත් දෙන්නේ ඔහුට සාපෙක්‍ෂව ය.

එපමණක් නොව වෙනස යන්න තේරුමි ගන්නේ ද නිරීක්‍ෂකයන්ට සාපෙක්‍ෂව ය. වෙනස්වන යමක් පවතී ද යන මූලික ප්‍රශ්නය ගනිමු. පුටුවක් වෙනස් වෙයි, දිරාපත් වෙයි ආදී වශයෙන් කීමෙි දී වෙනස්වන පුටුවක් ඇති බව උපකල්පනය කෙරෙයි. එහෙත් එලෙස වෙනස්වන පුටුවක් ඇතැයි සැලකීම සිංහල බෞද්ධයනට අනුව නමි ආත්මවාදී ය. වෙනස්වන්නක් නැතිව වෙනස්වීම පිළිබඳ ව අනුරාධපුර යුගයේ මහාවිහාරික භික්‍ෂූන් වහන්සේලා තේරුමි ගෙන සිටිය හ. වස්තු අංශු ආදිය ඇතිවී නැතිවී යයි. අංශුවක් නැතිවන්නේ වෙනත් අංශුවක් පහළ කරමිනි. එසේ පහළ වන අංශුව කලින් තිබී නැතිවූ අංශුව නො වෙි. එය වෙනත් අංශුවක් වන්නේ ද නො වෙි.

බොහෝ අය වෙනස්වන වස්තුවක් ඇතැයි සලකති. එහෙත් සිංහල ථෙරවාදී බෞද්ධයනට අනුව වෙනස්වීම පිටුපස, එසේත් නැත්නමි වෙනස්වන, වස්තුවක් නැත. එසේ වෙනස්වන වස්තුවක් ඇතැයි ගැනීම ආත්මවාදී වෙයි. ආත්මවාදී නොවීම සඳහා ජීවාත්මවාදී නොවීම ප්‍රමාණවත් නො වෙි. ජීවාත්මවාදී නොවී ද ආත්මවාදී විය හැකි ය. පුටුවක්, මෙිසයක් වැනි වස්තු ඇතැයි ගැනීම ද ආත්මවාදී වෙයි. එය ධර්මාත්මවාදී යැයි නාගර්ජුනපාදයන් වහන්සේ අනුගමනය කරමින් අපි කියමු. මෙි කරුණෙහි දී නාගර්ජුනපාදයන් වහන්සේ අනුගමනය කිරීම නිසා යමකු මාධ්‍යමිකවාදියකු වන්නේ නො වෙයි. ඇතැමි උගත් සිංහල ථෙරවාදී බෞද්ධයෝ ඊනියා මාධ්‍යමිකවාදයක් අනුගමනය නොකරන්නේ යැයි පවසමින් එවැනි වස්තු ක්‍ෂණයකට පවතින්නේ යැයි කියති. එහෙත් මෙි ක්‍ෂණය කුමක් දැයි ඔවුහු නො කියති.

ක්‍ෂණය යන්න අර්ථදැක්විය හැක්කේ වෙනස්වීම මුල් කරගෙන ය. ඒ හේතුව නිසා ම ක්‍ෂණය මුල් කරගෙන වෙනස්වීමක් ගැන කතාකිරීමට නොහැකි යැයි මම නො කියමි. චක්‍රීය චින්තනයක එසේ කිව නො හැකි ය. එහෙත් එවිට ක්‍ෂණය හා වෙනස්වීම අතර සමිබන්ධය තේරුමි කර දිය යුතු ය. ඇතැමි සිංහල ථෙරවාදී බෞද්ධ යැයි කියාගන්නා අය ඊනියා පරමාර්ථ ධර්මවල එල්ලී මෝහාන්ධකාරයෙහි ගිලී සිටිමින් නිවන හැරෙන්නට අනෙක් පරමාර්ථ ධර්ම ද සාපෙක්‍ෂ බව, මනසට සාපෙක්‍ෂ බව, තේරුමි නො ගනිති. ඔවුහු ඒ පරමාර්ථ ධර්මවල එල්ලී එහි සාපෙක්‍ෂතාව නො දකිති.

බටහිරයන්ට ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ වෙනස්වන දෙයක්, වස්තුවක්, අංශුවක් නොමැතිව වෙනස්වීම යන්න තේරුමි ගැනීමට නොහැකිවීම ය. ඉංගිරිසි් භාෂාව නාම පද මුල්කරගත් භාෂාවකි. සිංහලය ක්‍රියා පද මුල්කරගත් භාෂාවක් වෙයි. ඒ කෙසේ වෙතත් වෙනස්වීම පවා තේරුමි ගැනීමෙි දී සියල්ලන්ට පොදු වූ ක්‍රමයක් නොමැති බව පැහැදිලි කරගත යුතු ය. වෙනස්වීම පිළිබඳව ද විවිධ අර්ථකථන වෙයි. සිංහල ථෙරවාද බෞද්ධයන් වෙනස්වන වස්තුවක් ඇතැයි නොගෙන වෙනස්වීම තේරුමි ගන්නා අතර වෙනත් අය වස්තුවක වෙනස්වීම ගැන කතා කරති.

ක්වොන්ටමි අංශුවල වෙනස්වීම ගැන කතාකිරීමට බටහිරයන් එළඹෙන්නේ ම එවැනි අංශු පවතින්නේ ය යනුවෙන් ගැනීමෙනි. නිවිටෝනීය අංශු සමිබන්ධයෙන් ද මෙි කරුණ අරභයා වෙනසක් නැත. එහි දී ද වෙනස්වන අංශු පවතින්නේ යැයි ගැනෙයි. එසේ නමි ක්වොන්ටමි අංශු සමිබන්ධයෙන් වෙනසක් ඇතිවන්නේ ඇයි? එයට ප්‍රධාන හේතුවක් වනුයේ ක්වොන්ටමි අංශු මිනිසුන්ගේ පංචෙන්ද්‍රියන්ට ගොදුරු නො වීම ය. මා ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ඉලෙක්ට්‍රෝන ඉල්ලා සතියකට වඩා ගත වී ඇති නමුත් තවමත් කිසිම බටහිර විද්‍යාඥයකු එවැනි ඉලෙක්ට්‍රෝන පිළිබඳ හෝඩුවාවක්වත් දන්වා එවා නැත.

ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන අංශුවල පිහිටීම ගැන කිවහැක්කේ කුමක් ද? පුටු, බිලියඩි බෝල වැනි ඉන්ද්‍රිය ගෝචර වස්තවල පිහිටීම අපට, එනමි මිනිසුන්ට, මිනිසුන්ගේ වැනි ඉන්ද්‍රිය (පංචෙන්ද්‍රිය හා මනස) ඇති සතුන්ට, දැනගත හැකි ය. එසේ එක් තැනක පිහිටි වස්තුවක් තවත් තැනකට ගමන් කරනු ද අපට දැකිය හැකි ය. ඒ චලනය අපේ ඇස්වලට දැකගත හැකි ය. චලනය නැවතීමෙන් පසුව අංශුව වෙනත් ස්ථානයක පිහිටන බව ද අපට දැකගත හැකි ය. එපමණක් නොව අංශුව මුල් ස්ථානයේ සිට දෙවැනි ස්ථානයට ගමන් කරන අතර (චලනය වන අතර) අංශුව විසින් පසුකෙරෙන අනෙක් ස්ථාන ද අපට දැකගත හැකි ය. එබැවින් අංශුවල, වස්තුවල පැවැත්ම ගැන දාර්ශනික අර්ථයකින් මිස සමිමුති අර්ථයකින් අපට ප්‍රශ්න නැත.

එහෙත් ක්වොන්ටමි අංශු එසේ නො වෙි. ඒවා ගැන අප දැනගන්නේ ඒ අංශු වෙනත් වස්තු සමග ඇතිකරන ප්‍රතික්‍රියා හේතුකොටගෙන ය. පුටුවක්, බිලියඩි බෝලයක් මෙන් සෘජුව ඒ දැනගැනීමට ක්‍රමයක් නැත. ක්වොන්ටමි අංශු පවතින බව සෘජුව ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ව දැනගත හැකි නො වෙි. මෙයින් කියැවෙනුයේ පුටු, බිලියඩි බෝල ආදිය වාස්තවික ව යථාර්ථවාදීව නිරපෙක්‍ෂ ව පවතින බව නො වෙි. එහෙත් ඒ වස්තු අපට සෘජුව සංජානනය වෙයි. එහි දී වැඩිදුරටත් කිවයුත්තේ සංකල්පනයක් (conception) නොමැතිව සංජානනයක් (perception) ඇති නොවන බව ය.

ඉලෙක්ට්‍රෝන වැනි ක්වොන්ටමි අංශු ගැන අප සංකල්ප ඇති කරගන්නේ ඒ අංශු වෙනත් පද්ධතීන් සමග ඇති කරන ප්‍රතික්‍රියා මගිනි. එහි වරදක් ඇතැයි මම නො කියමි. මෙහි දී ද අවධාරණය කළ යුතු වන්නේ සංකල්පනයක් නොමැතිව සංජානනයක් ඇති නොවන බව ය. ක්වොන්ටමි අංශුවක පිහිටීම අපට වෙනත් උපකරණයක් යොදා ගැනීමෙන් පමණක් “දැකගත” හැකි ය. අපට දළ සේයා පටයක් වැන්නක් යොදා ගැනීමෙන් ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් දැකගත හැකි ය. ඉලෙක්ට්‍රෝනය සේයා පටය සමග ප්‍රතික්‍රියා කර සේයා පටයෙහි යමි ප්‍රතිබිමිබයක් නිර්මාණය කරයි. අපි ඒ ප්‍රතිබිමිබය ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් නිසා ඇති වන්නක් ලෙස හඳුනාගනිමු.

දැන් ප්‍රශ්නය වනුයේ සේයා පටය නොමැති නමි අපට ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් ඇති බව දැනගත නො හැකි ද යන්න ය. සේයා පටයක් හෝ වෙනත් එවැන්නක් නොමැතිව ඉන්ද්‍රිය ගෝචරව, එනමි පංචෙන්ද්‍රියන්ට පමණක් සීමා වී ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් ගැන දැනගැනීමෙි හැකියාවක් නැත. එහෙත් එයින් අදහස් කරන්නේ දියුණු කරන ලද මනසකට එවැනි උපකරණයක් (සේයා පටය ද උපකරණයක් ලෙස සැලකෙයි) නොමැතිව ඉලෙක්ට්‍රෝනය “දැකගත” නොහැකි බව නො වෙි. මනස එවැනි අවස්ථාවල අනෙක් ඉන්ද්‍රියන්ගෙන්, එනමි පංචෙන්ද්‍රියන්ගෙන් ස්වාධීන ව ක්‍රියාකරන අතර එය සුපුරුදු පරිදි සංකල්ප ද තනයි. මෙහි දී අවධාරණය කළ යුත්තක් නමි මනස විසින් පමණක් ග්‍රහණය කරන ලද්දේ වුව ද එහි නිරපෙක්‍ෂ බවක්, යථාර්ථවාදී බවක්, වාස්තවික බවක් නැති බව ය. පංචෙන්ද්‍රිය සමග එකතු වී හෝ නොවී හෝ සංකල්ප තනන්නේ මනස ය. ඒ සියළු සංකල්ප සාපෙක්‍ෂ සමිමුතීන් මිස නිරපෙක්‍ෂ පරමාර්ථ නො වෙි.

ඉලෙක්ට්‍රෝනය (ක්වොන්ටමි අංශුව) සේයා පටය සමග ගැටී එහි ප්‍රතිබිමිබයක් සෑදීමට පෙර ඒ ගැන කිව හැක්කේ කුමක් ද? එය සේයා පටයේ අහවල් තැන ගැටෙිවි යැයි අපට කිව හැකි ද? ඉලෙක්ට්‍රෝනය සේයා පටයේ ගැටීමට පෙර අපට කිව හැක්කේ ඉලෙක්ට්‍රෝනය පිහිටි තැනක් අප නොදන්නා බව ය. ඉලෙක්ට්‍රෝනයට යමි ප්‍රවෙිගයක්, ගම්‍යතාවක් ඇති බව අපි දනිමු. ඒ ඉලෙක්ට්‍රෝනයට යමි ශක්තියක් තිබෙන බැවිිනි. ඉලෙක්ට්‍රෝනය සේයා පටය සමග කිනමි ලක්‍ෂ්‍යයක දී ගැටෙි දැයි අපට කිව නොහැක්කේ එහි ගම්‍යතාව (ප්‍රවෙිගය) දැනගෙන සිටිය ද ඉලෙක්ට්‍රෝනය පිහිටි තැන නොදන්නා බැවිනි. ඉලෙක්ට්‍රෝනයේ ගම්‍යතාව ද පිහිටීම ද දැන සිටියේ නමි ඉලෙක්ට්‍රෝනය යමි මොහොතක යමි ලක්‍ෂ්‍යයක දී යමි දිශාවකට යමි වෙිගයකින් චලනය වන බව අපට කිව හැකි ව තිබිණි. එවැනි අවස්ථාවක ඉලෙක්ට්‍රෝනයෙහි පථය දන්නා බැවින් එය සේයා රුවෙහි කොතැනක දී ගටෙිවි දැයි කල් ඇතිව කීමට තිබිණි. නිවිටෝනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි මෙන් ම අයින්ස්ටයිනීය භෞතික විද්‍යාවෙහි දී ද සිදුවන්නේ එයයි.

එහෙත් ක්වොන්ටමි අංශු සමිබන්ධයෙන් එවැන්නක් කිව නො හැකි ය. ඉන්ද්‍රිය ගෝචර නොවන ඉලෙක්ට්‍රෝන වැනි අංශුවල පිහිටීම සේයා රුවක් වැනි “උපකරණයක්” නොමැතිව දැනගත නො හැකි ය. එහි ශක්තිය, ගම්‍යතාව ගැන දැනගන්නේ ද යමිකිසි උපකරණයක ආධාරයෙනි. එයට හේතුව සෘජුව ඉලෙක්ට්‍රෝනයක ගම්‍යතාව දැනගැනීමට ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ඉලෙක්ට්‍රෝනයක් නොමැති වීම ය. අප ඉලෙක්ට්‍රෝන විදීමට යොදාගන්නා උපකරණය මගින් මෙහි දී ඉලෙක්ට්‍රෝනයෙහි ගම්‍යතාව දැනගත හැකි වෙයි. එබැවින් ම අනිශ්චය මූලධර්මයට අනුව ද අපි ඒ ඒ කාලයෙහි දී එහි පිහිටීම නො දනිමු. අපට කිවහැකි වන්නේ ඉලෙක්ට්‍රෝනය යමි ස්ථානයක තිබීමට අසවල් සමිභාවිතාවක් ඇති බව ය.