දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සංශෝධනය කිරීම පිළිබඳ ඉන්දියාව නොසතුට පළකර ඇතැයි වාර්තා වෙයි. එය පුදුමයක් නො වේ. සිකීම් දේශය අල්ලාගෙන, භූතානය අසරණකර, පකිස්ථානය දෙකඩ කර බංග්ලාදේශය පිහිටුවා, මාලදිවයිනටනොයෙකුත් බලපෑම් කරන ඉන්දියාව මුළු මහත් සාක් කලාපය ම තම ග්‍රහණයට ගැනීමට උත්සාහ දරන බව පැහැදිලි ය. ලංකාව තම ග්‍රහණයට ගැනීමට ඉන්දියාව හෝ ඉන්දියාව පිහිටුවීමට පෙර තිබූ විවිධ වාංශික රාජ්‍ය හෝ උත්සාහ ගෙන ඇත්තේ අද ඊයේ නො වේ. අවුරුදු දෙදහස් ගණනක් තිස්සේ අපි මේ උපද්‍රවයට මුහුණ පෑවෙමු. විජයගෙන් සංකේතවත් වන සිංහ ගෝතික්‍ර යන්ගේ ක්‍රියාවලයි ද එහි කොටසක් පමණක් වෙයි. එය බොහෝ දුරට යටපත් කිරීමට අපට හැකිවිය. රාමායන කතාව විශ්වාස කරන්නේ නම් රාමා ද ආක්‍රමණිකයෙකි. කෙටියෙන් කිවහොත් වෛදික සංස්කෘතිය දිගු කලක් තිස්සේ මෙරට ආක්‍රමණය කිරීමට උත්සාහ දරා ඇත. එහෙත් යම් පසුබෑම්වලට ලක්වුණ ද අපේ ස්වාධීනත්වය රැකගැනීමට අපි සමත්වීමු. යක්‍ෂ ගෝතික්‍ර යන්ගේ මකර ලකණු අපට නිල වශයෙන් නැතිවී ගිය ද අපෙ පන්සල්වල තවමත් මකර තොරණ දැකගත හැකි ය. මෑත කාලයේ දී ඉන්දියාව අප මත බලපෑම් කර අප යම් ආකාරයක යටත්විජිතයක් බවට පත්කරගැනීමට උත්සාහ ගන්නේ දෙමළ ප්‍රශ්නය උපයෝගී කරගෙන ය. මෙරට දෙමළ ප්‍රශ්නය 1750න් පසු ලන්දේසීන් කෝරමණ්ඩල වෙරළෙන් ලංකාවට ගෙන ආ වෙල්ලාල හෙවත් කෘෂිකුලීකරුවන් නිසා ඇතිවූවකි. ඒ සම්බන්ධය උපයෝගී කරගෙන ඉන්දියාව තමිල්නාඩුව ද හවුල්කරගනිමින් ලංකාව යටත්විජිතයක් කරගැනීමට උත්සාහ දරයි. ඉන්දියාව අපට පෙන්වීමට උත්සාහ ගන්නේ තමිල්නාඩුවේ බලපෑම් නිසා ඉන්දියාවට මැදිහත්වීමට සිදු වී ඇති බව ය. එහෙත් අප යටත්කිරීම සඳහා ඉන්දියාව විසින් තමිල්නාඩුව යොදාගැනෙයි.
ජේ ආර් ජයවර්ධනගේ බටහිර ගැති විදේශ ප්‍රතිපත්තිය ඉන්දියාවට තම අරමුණ ඉටුකර ගැනීමට අවස්ථාව ලබාදුන්නේ ය. තමන් මෙරට වයිස්රෝයි හෙවත් යුවරජු යැයි සිතූ ඩික්සිත් තමන්ට අවශ්‍ය පරිදි ජේ ආර් ජයවර්ධනගේ අත ඇඹරී ය. ජේ ආර් බලවතකු වූයේ මෙරට වැසියන්ට ය. එහෙත් ඩික්සිත් ඉදිරියේ ඔහු බලුකුක්කෙක් විය. ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම ගිවිසුම ජේ ආර්ගේ නිවට කමේ ප්‍රතිඵලයක් විය. දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමේ ප්‍රතිඵලයක් ද පළාත්සභා ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ප්‍රතිඵලයක් ද විය. දහතුන්වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කිරීම කළ යුතු වූවකි. එය අහෝසි කරන තෙක් අඩුම තරමෙන් එහි වගන්ති කිහිපයක් වහාම සංශෝධනය කළ යුතුව ඇත. අප ඒ සඳහා ඉන්දියාව සමග සාකච්ඡා කළ යුතු නො වේ. පොලිස් බලතල හා ඉඩම් බලතල පිලිබඳ වගන්ති සංශෝධනය කරන බව දැන්වීමට බැසිල් රාජපක්‍ෂ මහතා ඉන්දියාවට යෑම අපේ යහගුණය පෙන්වන්නක් පමණ ය. ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අහෝසි වී බොහෝ කල් ය. ගිවිසුම අනුව තමන් ඉටුකළ යුතුව තිබූ කරුණු කිසිවක් ඉන්දියාව ක්‍රියාත්මක නො කෙළේ ය. එපමණක් නොව ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම පරස්පර සහිත ලියවිල්ලකි. පළාත්සභා යනු කවරේ දැයි එහි කිසිතැනක නිර්වචනය කර නැත. මේ සියල්ල අනුව ගතහොත් අප පළාත් සභා ක්‍රියාත්මක කළ යුතු නො වේ. අවශ්‍ය වන්නේ පළාත් සභා අහෝසිකිරීමට පාර්ලිමේන්තුවේ පනතක් ගෙන ඒම පමණ ය. එය ව්‍යවස්ථාවේ 85 (1) වගන්තිය අනුව කළ යුතු ය. අමාත්‍ය මණ්ඩලය ඒ පනත ජනමතවිචාරණයකින් ද අනුමත කළයුතු බවට සහතික කිරීමෙන් පසුව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත්කිරීමට පෙර ජනතාවට ඉදිරිපත් කළ යුතු වෙයි. ජනතාව එවැන්නක් තුනෙන් දෙකක වැඩි ඡන්දයකින් අනුමත කරන බවට සැකයක් නැත. ජනමතවිචාරණයක් පැවැත්වීමට අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ කිසිවකුට විරුද්ධ විය නො හැකි ය. අමාත්‍ය මණ්ඩලය යනු පාර්ලිමේන්තුවේ උපකුලකයක් පමණකි. ඇමතිවරුන්ටත් පාර්ලිමේන්තුවටත් යම් බලතල ඇති බව සැබෑ ය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව යනු ජනතාවගේ ස්වෛරීභාවයේ ව්‍යවස්ථාදායක සංරචකය ජනතාව වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනය පමණකි. ජනතාවට ඇති ස්වෛරිභාවය පාර්ලිමේන්තුවටවත් ඇමතිවරුන්ටවත් උල්ලංඝණය කළ නො හැකි ය. දහතුන සංශෝධනයේ දී කිසිම විටෙකවත් මෙරට නීතිය නොවූ ඊනියා 154 (උ) (2) (ආ), 154 (උ) (3) (ආ) වගන්ති යොදා නොගත යුතු ය. සියළු සංශෝධන 82, 85 (1) වගන්ති යටතේ කළ යුතු ය. ජනමතවිචාරණයකින් පමණක් පළාත්සභා අහෝසිකිරීමට නොහැකි බව ද අප අමතක කළ යුතු නො වේ.
ජනමතවිචාරණයට විරුද්ධවන්නන් කියන්නේ එමගින් රට ඊනියා උතුර හා දකුණ ලෙස බෙදෙන බවත් එමගින් සුඩානයේ මෙන් රට බෙදීම යුක්තියුක්ත කිරීම සඳහා බටහිරයන්ට හේතුවක් සපයන බවත් ය. එහෙත් මෙය තවත් ගෝනිබිල්ලකු පමණ ය. දෙමළ ජනයාගෙන් 60%ක් පමණ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වලින් පිටත ජතවත්වන බැවින් මේ තර්කයට කිසිදු පදනමක් නැත. අනෙක් අතට ජනමතවිචාරණයක දී උතුරේ ජනතාවගෙන් ද යම් ප්‍රමාණයක් පළාත්සභා අහෝසිකිරීමට ඡන්දය දෙනු ඇත. එපමණක් නොව සැප්තැම්බරයේ පැවැත්වීමට නියමිත ව ඇති උතුරු පළාත්සභා මැතිවරණයේ දී ද ඉතා විශාල පිරිසක් සංධානයට ඡන්දය දෙනු ඇත. දෙමළ ජාතික සංධානය මැතිවරණයට පෙරත් පසුවත් කැඩී යෑම වැළැක්විය හැකි නො වේ. අද එළඹී ඇත්තේ දෙමළ ජාතිවාදයේ හතරවැනි යුගයයි. ප්‍රභාකරන්ගේ සීයලා පළමු යුගය ද බාප්පලා දෙවැනි යුගය ද ප්‍රභාකරන් හා ඔහුගේ මස්සිනාලා තුන්වැනි යුගය ද නියෝජනය කළහ. දෙමළ ජාතිවාදී රොඩු බොඩු ටිකක් හතරවැනි යුගය නියෝජනය කරයි. ඒ රොඩු බොඩු ටික ද සුද්ද බුද්ද කිරීමට ජනාධිපතිතුමාගේ දෑත් ශක්තිමත් කරනු වෙනුවට ජාතිකවාදීන් යැයි කියාගන්නා පිරිස් ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වී ව්‍යාජ ජාතික බලවේග සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීමේ සූදානමක් ඇත. අවස්ථාවාදීන් වූ මොවුන් ජනවේගකාරයන් මහජන පක්‍ෂකාරයන් හා කසිකබල් මාක්ස්වාදීන් සමග දේශපාලන වශයෙන් නන්නත්තාරවනු වැළැක්විය නො හැකි ය. කෙසේ වෙතත් උතුරේ මැතිවරණයට පෙර ආණ්ඩුව සම්මත කරගත යුතු පනතක් වෙයි. ව්‍යවස්ථාවේ 63 වැනි වගන්තිය අනුව පාර්ලිමේන්තු මන්තීවරුන් අසුන් ගැනීමට හෝ ඡන්දය දීමට හෝ පෙර ව්‍යවස්ථාව ආර්ාක්‍ෂා කරන බවට ප්‍රතිඥාවක් දිය යුතු ය. අද පළාත්සභා නගර සභා ප්‍රාදේශීය සභා නියෝජිතයන්ට එවැනි ප්‍රතිඥාවක් නැත. ඔවුහු අද හයවැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ කවුරුත් දෙන ප්‍රතිඥාව පමණක් දෙති. මහජන නියෝජිතයන්ට එයට වඩා වගකීමක් තිබිය යුතු ය. දැනටමත් පත්වී ඇති නියෝජිතයන් වෙනුවෙන් සුදුසු ක්‍රියා මාර්ගයක් අදාළ පනතෙන් ම නීතිය බවට පත්කරගත යුතු ය.
නලින් ද සිල්වා
2013-07-07
2013-07-07
